OH!! Bad Guy รักร้ายๆของผู้ชายในคุก!! 153

tanya · โพสต์ 2012-12-9 11:01:51

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
      เรื่องไอ้เนมไปทำงาน-เอี้ย-พี่โตมันบอกไว้แล้วว่าไปจัดการเรื่องกล้องกับหาตัวสายลับจะได้เอามาต่อกรกับทั้งพวกพัศดีและพวกป๋า เรื่องมันพลาดถูกจับได้ทินพอจะทำใจไว้แล้ว แต่ภาพที่มันถูกจับพร้อมกับถูกพาตัวมาแบบนี้หมายความว่ายังไง
   แล้วไอ้พัศดี มันคิดอะไรของมันกันแน่มันบ้ารึเปล่า ถึงกล้าเดินดุ่มๆเข้ามาในเรือนจำที่นักโทษกำลังจลาจลกันอยู่แบบไม่ห่วงชีวิตตัวเองสักนิด!?
      ฉึบ..
คิดแบบนั้น หากเงาดำบางอย่างที่ปรากฏขึ้นรางๆด้านหลังทำเอาทินเสียววาบ นักโทษหนุ่มหันหลังกลับไปมอง เพื่อจะได้เห็นภาพที่น่าตกใจ..เมื่อกองกำลังตำรวจในชุดหน่วยคอมมานโดสีดำสนิท กำลังพากันกรูเข้ามาบริเวณ
ในเรือนจำ บ้างก็โรยตัวลงจากหลังคา ร่างสูงใหญ่ในชุดพรางพร้อมหมวกสีดำพรางหน้าตา หน้ากากกันแก๊สพิษ เสื้อกันกระสุน ต่างก็ถือปืนสไนเปอร์ไว้ในมืออย่างเต็มที่บ่งชัดว่าพร้อมปฏิบัติการ
      ทันทีที่เห็น ไวเท่าความคิดฝ่าเท้าก็เตรียมวิ่งหันหลัง ต่อพี่โตมันจะสั่งให้ดูแลเมียมัน แต่ภาพที่เห็น ความจริงที่ว่าต่อให้พยายามยังไงก็คงพาตัวไอ้เนมมาไม่ได้ทำให้ทินตัดสินใจจะวิ่งไปบอกเฮียโตของเขาให้เร็วที่สุด
      สมองวิ่งเร็วจี๋ ถ้อยคำที่ได้รับจากคนเป็นลูกพี่ยังดังอยู่ในสมอง
หนึ่งคือคำสั่งต่อตัวเขา ให้คอยช่วยไอ้เนม ทั้งปกป้องและคุ้มครอง กันท่าให้มันทำตามแผนจนสำเร็จ
สองคือคำสั่งสำหรับสถานการณ์ที่มีคนอื่นตามประกบ ดีที่ไอ้เมฆมันยังคุยรู้เรื่องอยู่บ้าง แผนนี้จึงสำเร็จโดยง่าย
กับคำสั่งสุดท้าย ถ้ามีอะไร ผิดปกติ รีบแจ้งลูกพี่ทันที และตอนนี้ เมื่อเลือกทำตามคำสั่งแรกไม่ไหว ก็ขอสู้ตายเพื่อไปบอกมันตามคำสั่งสุดท้ายแล้วกัน!
   กริ๊ก....
      เสียงขึ้นไกปืนดังขึ้นทำให้ร่างสั่นไหว...ฝีเท้าชะงักงัน
      ฝีเท้าว่าเร็วแล้ว ขยับตัวเร็วแล้ว เร็วเท่าความคิด ทว่าความคิดของเขาก็ต้องพ่ายแพ้ต่อความไวของลูกปืน
      ร่างสีดำร่างหนึ่งก็ยืนอยู่ตรงหน้าเขา เล็งปลายกระบอกปืนนั้นมายังหน้าผาก กระแสกดดันที่ไม่ต้องมีแม้กระทั่งคำพูด เพียงปลายกระบอกปืนสีดำสนิทก็ทำให้ทินยกมือขึ้นเหนือศีรษะอย่างจำยอม...ช่องท้องโหวงเหวง หัวใจเสียววาบ
      กลืนน้ำลายที่แสนแห้งผากลงคอช้าๆ ริมฝีปากเม้มแน่น ทินรู้สึกถึงลมหายใจที่สั่นไหว จากหางตายังมองเห็นร่าง
สีดำยังกรูกันเข้าปฏิบัติการไม่ขาด ขนาดตัวเขาที่ไม่ได้ตกลงใจเป็นผู้ร่วมปฏิบัติการ ตัวเขาที่บัดนี้เข้าร่วมกับ-เอี้ย-พี่โต
เพื่อจะหยุดยั้งไม่ให้ป๋ามันออกไป เมื่อมองเห็นกลุ่มคนติดอาวุธท่าทีพร้อมรบเช่นนั้นแล้วยังหนาวสันหลัง จะนับประสาอะไรกับเหล่านักโทษที่บัดนี้กำลังก่อจลาจลกันอย่างบ้าคลั่งเล่า
   และยัง...เฮียโตที่ตอนนี้รับบทเป็นผู้นำ หรือไอ้เนมที่กำลังโดนหิ้วคอไป กระทั่งไอ้เฮียคมที่กำลังเย้วๆปลุกระดมคนอยู่
   คนพวกนั้น..มันจะเจออะไรกันบ้าง? และไอ้พัศดีปรมัตถ์ มันจะใจเย็นพอจะรับฟังเรื่องทั้งหมดไหม? หรือทุกคนจะถูกรวบตัวในฐานะผู้ก่อจลาจลกันเสียหมด?
   สำหรับทิน เขาไม่มีโอกาสแม้แต่จะคิด เมื่อนายตำรวจชุดปฏิบัติการจู่โจมนายนั้น เอ่ยคำสั่งห้วน สั้น เต็มไปด้วยความน่าเกรงขามใส่เขา
   "ประสานมือไว้เหนือศรีษะ แล้วนอนราบลงกับพื้นเดี๋ยวนี้!"
      นับแต่วินาทีที่หันหลังให้พี่ทิน วิ่งพรวดๆเข้าไปหลังประตูใหญ่นั้นแล้วความหวาดหวั่นก็ดีดตัวขึ้นสูง นัยน์ตา
ของผมมองฝ่าความมืด ลูกตาส่ายล่อกแล่กพยายามมองหาและคลำทางที่ตัวเองจะไปอย่างสุดความสามารถ นึกร้อนใจ
ทั้งอยากให้ดวงอาทิตย์โผล่ขึ้นมาเร็วๆทั้งไม่อยากให้มันโผล่มา คิดแล้วรู้สึกเบื่อกับความสับสนของตัวเองชะมัด
      ก็มันช่วยไม่ได้นี่ เพราะตอนนี้ดวงตาผมมองฝ่าความมืดไปแทบจะไม่เห็นว่าตัวเองควรเดินทางไหน ได้แต่แอบหลบมุมตรงหลือบอาคาร โผล่หน้าไปเมียงมองเผื่อมาคนมา แล้วก็วิ่งฉิวไปหลบอยู่ในมุมมืดอีกที่ ทำแบบนี้ไปเรื่อยๆเพื่อจะไปถึงตัวอาคารที่ทำการเรือนจำและห้องทำงานใหญ่ของพัศดีให้เร็วที่สุด
      พี่โตและพี่ทินพูดถูกว่าผมควรจะงานนี้ เพราะผมเป็นคนที่มาที่นี่บ่อยกว่าชาวบ้านชาวช่องเขา รู้ดีว่าห้องพัศดีอยู่ที่ไหน และยังค่อนข้างชินกับการเดินเข้ามาในนี้ ดังนั้นเส้นทางจึงไม่น่ามีปัญหา นั่นมันก็จริง แต่เหมือนผมและทุกคนจะลืมไป ว่าเวลาที่ผมต้องลอบเข้ามาน่ะ...มันกลางคืน
      โอเค ไม่ใช่กลางคืนก็ได้ ต่อให้มันจะเป็นยามใกล้รุ่ง แต่เวลาตีห้านี่มันก็ยังไม่มีแสงตะวันสาดส่องให้เห็นทางอยู่ดี ต่อให้การพรางตัวมันจะง่ายเมื่อไม่มีแสงแดดจ้าๆสาดให้เห็นกันทั่ว แต่กับผมที่ต้องวิ่งไปด้วยซ่อนไปด้วยน่ะ อย่าหวังว่าจะมีโอกาสได้เดินไปตามทางปกติที่เคยมาท่ามกลางแสงไฟสว่างโร่อันนั้นน่ะฝันไปได้เลย ถ้าเดินเข้าออกแบบสง่าผ่าเผยได้ จะเรียกว่าลอบมาทำไมเล่า
      คิดพลางกวาดตามองตามทางเดินที่บัดนี้เต็มไปด้วยเสียงของผู้คน ร่างของผู้คุมหลายนายวิ่งผ่านไปด้วยสีหน้าเร่งร้อน  บ้างก็พูดคุยอะไรกับวิทยุสื่อสารเสียงดัง ขณะที่หูผมก็แว่วเสียงโห่ร้องลั่นของบรรดานักโทษที่อยู่ในเรือนจำและจากที่นี่ ยังสามารถเห็นท้องฟ้าที่มีสีแดงของกองไฟได้อยู่เลย
   ฝ่ามือแตะลงบนกุญแจในกระเป๋า กำแน่นขณะที่ค่อยย่อตัวลงอย่างระมัดระวัง นัยน์ตาผมมองโดยรอบอย่างสังเกตสังกาอีกครา ผู้คุมที่วิ่งวุ่นนั้นพากันออกไปกันหมดแล้ว โดยรอบตอนนี้ไร้สิ่งมีชีวิตใดมีเพียงแสงไฟเปิดสว่างโร่  นั่นจึงเป็นสัญญาณที่ดีให้ผมออกวิ่ง!
      หอบเบาๆ ยามมาถึงที่ซ่อนอีกแห่งที่เล็งตัวไว้ ไอ้เนมแนบตัวลงกับผนังในซอกตึกแคบๆ นิ่งพักให้อาการหอบลึกนั้นคลายตัวลง หัวใจที่เต้นโครมครามนั้นค่อยๆสงบ ขณะที่ดวงตาของผมจ้องเป๋ง มองไปยังอาคารหลังหนึ่งที่อยู่ไม่ไกล จากการคาดคะเนด้วยสายตาผม รวมทั้งจากประสบการณ์ที่เคยเข้าออกที่นี่และไปห้องนั้นมานับครั้งไม่ถ้วน ระยะห่างจากที่ๆผมอยู่ หากวิ่งสปีดเต็มฝีเท้า แล้วพยายามเข้าไปในห้องนั้นได้ จะกินเวลาประมาณห้านาที..
      สิ่งที่ต้องทำคือการหาเวลาปลอดคน ปลอดสายตาสอดส่องแล้ววิ่งไปในห้องนั้นให้จงได้ การวิ่งไปถึงนั้นยังว่าง่าย แต่ทว่า การวิ่งไปให้ถึงกับการวิ่งไปแล้วพยายามเปิดประตูมันต่างกันนัก จากเมื่อครู่ที่ผมหลบซ่อน จนสามารถเคลื่อนตัวมาถึงบริเวณห้องทำงานของพัศดี ซึ่งถือเป็นส่วนกลางของที่ทำการเรือนจำก็ถือว่าใช้ได้อยู่หรอก แต่การวิ่งไปหน้าห้องพัศดีแล้วเข้าไปน่ะมันยากกว่ามาก คิดแล้วก็คลำๆดูกุญแจในกระเป๋าอย่างใจตุ้มๆต่อมๆ จะว่าไปเรื่องนี้ก็ถือเป็นปาฏิหาริย์ของโคตรปาฏิหาริย์อีกเรื่อง ใครจะคิด ว่ากุญแจที่ผมได้มาจากไอ้เป้ จะเป็นกุญเเจที่ใช้ไขเปิดประตูใหญ่ในแดนต่างๆทั้งยังเป็นกุญแจสำหรับเข้ามาที่นี่ด้วย
      น่าสงสัยไม่น้อยว่าไอ้เป้มันได้กุญแจมาจากไหน แต่ก็ต้องเก็บไว้ก่อนเพราะมีเรื่องสำคัญกว่านั้นคิด ที่ผมรู้เรื่องนี้เพราะวันก่อนพี่โตแอบเอามาลองไขดู ปรากฏว่ามันทำได้ ผมจึงสามารถข้ามมาที่นี่ได้ง่ายๆ แต่การจะมีกุญแจห้องของพัศดีอยู่น่ะ..มันไม่มีทางเป็นไปได้อยู่แล้ว ทางที่ผมจะเข้าไปได้ทางเดียว คือรอให้พัศดีรีบออกจากห้องแล้วลืมล็อคประตู ไม่ก็หาเวลาที่ปลอดคนจริงๆ แงะลูกบิดเพื่อเข้าไปซะ!
      ปลายนิ้วของไอ้เนมแตะลงบนพวงกุญแจพวงใหญ่ จับเลื่อนๆไปถึงลวดเส้นเล็กที่คล้องรวมอยู่ด้วยพลางสูดหายใจลึก..
      อย่าแปลกใจเลยว่าผมเอาวิชาสะเดาะกุญแจมาจากไหน เอาตรงๆว่าที่นี่มันคุก ในนี้มีอาชญากรระดับต่างๆมากมาย นับแต่นักล้วงไปจนถึงนักฆ่า แล้วมันจะแปลกตรงไหน หากเทคนิคพวกงัดแงะหรือกลโกงเล็กๆน้อยๆจะถูกสอนกันมาในกลุ่มนักโทษ ผมถึงได้บอกไง ว่าไม่รู้นี่เป็นคุก ที่สำหรับดัดสันดาน หรือเป็นสถานเพาะเลี้ยงอาชญากรกันแน่
      คนที่พอสำนึกได้ กลับตัวได้ก็มี แต่พวกที่นอกจากจะไม่สำนึกแล้วยังใช้ชีวิตในนี้เพื่อฆ่าเวลา รอหมดโทษ ฝึกฝนกลโกงต่างๆใช้ยามออกไปข้างนอกก็มีอีกเช่นกัน จะเป็นคนดีที่นอนตาย หรือจะเป็นคนร้ายที่ยืนอยู่
      พี่โตได้พูดและสอนผมไว้แบบนั้น เพื่อให้ผมสามารถใช้ชีวิตในนี้ได้ ผมก็ต้องแกร่งได้ไม่แพ้ใคร ต่อให้จะมีพี่โต
คุ้มกะลาหัวอยู่แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าจะไม่มีน้ำยา อย่างที่เคยบอกไปไม่รู้กี่ครั้งแล้วว่าผมก็ไม่ใช่คนดีอะไร อยู่ในคุก
ผมก็ได้ร่ำเรียนกลวิธีแบบนี้มาเหมือนกัน แม้ส่วนตัวไม่ได้คิดจะเรียนเพื่อทำอาชีพทุจริต แต่ของแบบนี้ เทคนิคพวกนี้ก็เป็นประโยชน์ได้ หากนำมาใช้ได้ถูกเวลา..อย่างเช่นตอนนี้
         นัยน์ตาของผมกวาดมอง สอดส่องจนแน่ใจแล้วว่าไร้เงาของสิ่งมีชีวิตใดๆอยู่ ไอ้เนมจึงตั้งท่าวิ่งอีกครั้ง ขณะที่มือ
ก็กำพวงกุญแจพวงใหญ่ไว้แน่น และอีกเสี้ยวอึดใจผมก็ให้สัญญาณกับตัวเอง ฝ่าเท้าก้าวพรวด ดีดตัวถลาไปตามทางเดิน
ที่ร้างไร้ผู้คนเพื่อไปให้ถึงประตูห้องของพัศดีปรมัตถ์
            แกร่กๆ
               เขย่าดูเบาๆก็รู้ได้ว่ามันถูกล็อคแน่แท้ ไอ้เนมจึงรีบหยิบลวดเส้นเล็กนั้นออกมา ก่อนจะค่อยๆสอดมันเข้าไปในรูลูกบิด สอดและขยับตามที่ถูกสอนมาอย่างช้าๆ หากเวลาที่ผ่านไปแต่ละวินาทีทำให้ลมหายใจที่หอบจากการวิ่งสุดแรงยิ่งถี่จัด เหงื่อเริ่มซึมชื้นและหนาวสันหลังมากขึ้นเรื่อยๆ แทบไม่อยากจะจินตนาการว่าหากมีผู้ใดมาพบเห็นผมในสภาพแบบนี้ ไอ้เนมจะต้องเจอกับอะไร
         กริ๊ก!
            เสียงครางของประตูห้อง พร้อมกับลูกบิดที่ขยับตามแรงบิดทำให้ผมแทบจะร้องกรี้ด แต่ไอ้เนมฝืนเเข็งใจไว้รีบดันตัวเข้าไปในห้องของพัศดี ก่อนะรีบกดล็อคอีกครั้งอย่างเริงร่า
   ในที่สุด!
      ผมแทบจะดิ้นแล้วร้องเฮกับความสำเร็จขั้นหนึ่งของตัวเอง แต่ก่อนจะได้ทำอะไรไอ้เนมก็ทรุดนั่ง เอนตัวพิงประตูห้องอย่างหมดแรงข้าวต้ม ก็ทั้งเหนื่อยทั้งเกร็งมานาน ผมขอพักสักแป๊ปเถอะ
      บอกกับตัวเองแล้วลืมตาขึ้นอีกครั้ง รูปของพัศดีปรมัตถ์บนโต๊ะทำงานจ้องตอบมาเป็นสิ่งแรกทำเอาสะดุ้งโหยง
ไอ้เนมยิ้มอย่างขอลุแก่โทษให้ท่านพัศดีหน้าเคร่งในกรอบไม้สี่เหลี่ยม ริมฝีปากพ่นลมหายใจพรู ก่อนดวงตาจะกวาดมองรอบห้องพลางนึกถึงสิ่งที่ตัวเองต้องทำไปพลางๆ
   กล้องวงจรปิด? อันนี้ตัดไปได้แล้วเพราะในห้องไม่มีคอมพิวเตอร์หรืออะไรที่สามารถบอกว่าดูได้เลย ถ้าจะตัดสัญญาณจริง มันต้องอยู่ในห้องควบคุมไหนสักที่เป็นแน่
   เอกสาร...ส่งนี้ต่างหากที่ทำให้ผมต้องนิ่งคิด ทบทวนความทรงจำไปยามที่ตัวเองมาที่นี่ จำได้ว่าพัศดีปรมัตถ์มักจะใส่ข้อมูลของนักโทษไว้ในแฟ้มห่วงสีดำ และเอาจัดเรียงไว้ในตู้ยาวๆในห้อง
         พอนึกออกก็หันไปมองทันควัน ตู้เอกสารสีเทาทำจากโลหะเป็นสิ่งแรกที่แตะตาและชวนให้คิดถึง หมายเลขเขียนว่าเป็นของราชพัสดุรายการที่หลายพันในรอบปีเด่นหราทำให้ผมเดินไปเมียงมอง ตามเดิมตู้นี่ดูท่าทางจะเป็นตู้ที่ถูกล็อคด้วยกุญแจก็จริง แต่ตอนนี้มันกลับเปิดออกได้ง่ายๆ ถือว่าเป็นโชคของผมนักที่ไม่ต้องสวมบทนักงัดแงะอีกรอบ
อาจเพราะพัศดีล็อคห้องแล้ว คงไม่คิดว่าต้องล็อกของอย่างอื่นด้วยกระมัง
         เปิดตู้เองสารมาอย่างครุ่นคิด ไอ้เนมพยายามมองหาแฟ้มที่ตัวเองคุ้นตา แต่ก็ยิ่งตาลายเพราะมันเหมือนกันมากเหลือเกิน เคราะห์ดีนักที่ห้องทำงานของพัศดีเปิดไฟทิ้งไว้แม้ในเวลาเจ้าตัวไม่อยู่ ไม่งั้นผมคงได้งงหนักและมึนหนักกว่านี้แน่ๆ
         "$*_(*++(&&%^$%*(U}POP)*(^&TT^&%R^T&("
      เสียงพูดคุยแว่วมาตามทางทำให้ผมสะดุ้งโหยง ไอ้เนมจ้องมองประตูห้องด้วยความระทึกใจ หวังจะให้เสียงพูดคุยนั้นผ่านไปที่อื่น แต่เหมือนจะเป็นคำอธิษฐานที่ไร้ผล ผมคงใช้โชคดีของทั้งวันหมดไปแล้วเพราะอีกไม่กี่วินาทีต่อมา เสียงพูดคุยนั้นก็ดังขึ้นตรงประตูห้องและก็มีเสียงครางกุกกักของประตู ก่อนจะเป็นเสียงลูกบิดที่คลายตัวดังกริ๊ก..
         ไม่ได้การแล้ว!
            "เชิญครับ มาปรึกษากันก่อน" เสียงที่เอ่ยออกมาก่อนเป็นเสียงที่ผมเคยคุ้น พัศดีปรมัตถ์นั่นเอง
            "ขอบคุณครับ งั้นผมขอเอกสารกับ..เอ้อ..รายละเอียด" เสียงของใครไม่รู้ดังขึ้นเบื้องนอกพร้อมกับเสียงเก้าอี้ครูดกับพื้นเบาๆ นึกดีใจนักที่คนเข้ามาไม่ใช่เพียงพัศดีปรมัตถ์เพียงคนเดียว ไม่งั้นไม่รู้ว่าผมจะกลั้นเสียงหอบหายใจของตัวเองได้รึเปล่า  หรือจะถูกจับได้ในที่สุดว่าตัวเองมาซ่อนอยู่ในตู้ก็ไม่รู้
            ใช่แล้วครับ..เวลาฉุกเฉินขนาดนี้ผมก็ไม่อาจจะวิ่งทะลุกระจกออกไปจากห้องเหมือนในหนังได้แน่ๆ ที่ทำได้ก็เพียงซุกตัวลงในตู้ที่ผมเปิดไว้นั่นแหละ เคราะห์ยังดีที่เอกสารในตู้มีไม่มาก และมีช่องว่างหนึ่งช่องที่มีขนาดใหญ่พอควรทำให้ผมตัดสินใจซุกตัวลงไปแล้วงับประตูปิดลงอย่างรีบเร่ง
         แฟ้มเอกสารในอ้อมอกของผมยังมีหน้าที่เปิดค้างไว้เด่นหรา แสงไฟจากด้านนอกทะลุเข้ามาในหลืบของตู้เก็บเอกสารได้เพียงน้อยทำให้ผมได้แต่หรี่ตามอง เห็นหัวกระดาษเบลอๆเป็นชื่ออะไรสักอย่างที่มองไม่ชัด ขณะหูก็นิ่งฟังเสียงพูดคุยของพัศดีกับใครอีกหลายคนที่ทยอยกันเข้ามาเงียบๆ ฟังจากคำพูดเป็นทางการและบรรยากาศท่าทางเคร่งเครียดก็บอกได้แล้วว่าพวกเขาคงจะมาประชุมกันเพื่อจัดการเรื่องจลาจลในวันนี้ และท่าจะนานมากๆเสียด้วย
         หอบหายใจเบาๆเอาอากาศเข้าปอดอย่างอึดอัด เริ่มนึกอยากด่าตัวเองที่เข้ามาซ่อนอยู่ในนี้ ก็ตู้เก็บเอกสารนี่นอกจากจะมีกลิ่นกระดาษกับกลิ่นฝุ่นแล้วยังไม่มีอะไรนอกจากนั้นให้ผ่อนคลายเลย ซ้ำรูระบายอากาศยังไม่มี แถมประตูก็ปิดหมด แบบนี้ผมจะเอาอากาศจากไหนหายใจกันเล่า
      อยากจะครางออกมาก็ยังไม่กล้า ไอ้เนมได้แต่เอามือกุมจมูกไว้อย่างเต็มที่  มันคงเป็นอะไรที่ไม่ขำนักถ้าผมเกิดจามขึ้นตอนนี้ อ่า..คิดแล้วได้แต่ขนลุก
      ก้มมองเอกสารในมืออีกครั้งด้วยความพยายามมากขึ้นด้วยไม่อยากให้เวลาผ่านไปโดยไร้ประโยชน์ แต่แม้กระทั่งกอไก่สักตัวก็ยังเห็นได้ยาก ที่มองเห็นชัดที่สุดตอนนี้คงจะเป็น...หน้าคนที่ผมคิดว่าไม่อยากจะเห็นมากที่สุด...ไอ้เป้
      อดจะเบ้หน้าไม่ได้เมื่อคิดว่าแฟ้มที่เอามานี่คงเป็นแฟ้มประวัติหรือแฟ้มอะไรสักอย่างของไอ้เป้ที่ไม่มีประโยชน์อะไรกับผม ก็จะเอาอะไรกับคนที่เป็นพวกป๋า ซ้ำยังทำตามคำสั่ง"ทุกทาง"กระทั่งบอกให้มาถวายตัวให้ผู้ชายด้วยกันก็ยังทำอย่างมัน เฮอะ!
      ว่าแต่...เมื่อไหร่จะประชุมเสร็จกันครับเนี่ย?
      "ครับ..งั้นเราตกลงตามนี้ เตรียมปฏิบัติการได้เลย!" ข้อสรุปที่ได้มาหลังการประชุมคร่ำเคร่งกว่าสามชั่วโมงทำให้พัศดีหนุ่มลอบถอนหายใจโล่งอก เขามองไปยังร่างของผู้ชายซึ่งเป็นหัวหน้าชุดปฏิบัติการจู่โจมฝีมือดีของกรมตำรวจในชุดสีดำสนิท สีหน้าของทุกคนไม่ดีนัก ด้วยรู้ข้อตกลงที่พูดคุยกันเมื่อครู่..อาจจะมีการต้องหลั่งเลือด หากเกิดเหตุการณ์เกินควบคุมขึ้นมา
      และที่ต้องใช้คนพวกนี้ไม่ใช่เพราะเหตุใด ไม่ใช่เพราะการก่อจลาจลนั้นรุนแรงเสียจนรับไม่ไหว มันรุนแรงก็จริงอยู่แต่มันยังอยู่ในระดับพอรับได้หากเรือนจำนี้ไม่มีเขตที่เรียกว่าเรือนจำพิเศษ และบุคคลเหล่านั้น..
   ผู้ทรงอิทธิพล คนที่กว่าจะจับมาได้ก็ยากแสนยาก ผู้ร้ายข้ามแดน ผู้ค้ายาเสพติดรายใหญ่ ต่างก็อยู่ที่นี่ทั้งนั้น
   นี่จึงเป็นสาเหตุที่ทำให้กลุ่มคนเหล่านี้เข้ามาร่วมจัดการ เพราะหากปล่อยให้เหล่าอาชญากรตัวใหญ่เหล่านั้นฉวยโอกาสจากช่วงเวลานี้ เจ้าตัวสามารถหลุดออกไปได้ การตามตัวกลับมาท่าจะยากแน่แท้
   และนั่นมันหมายถึงชีวิตของอีกหลายๆคนที่ต้องยำแย่ และรวมถึงหน้าที่การงานของเขาที่ต้องมีปัญหาเช่นกัน !
      คิดพลางถอนหายใจเบาๆ ก้าวขาไปยังตู้เก็บเอกสาร ปรมัตถ์ไม่นึกเลยว่าเรื่องมันจะเกิดขึ้นเร็วขนาดนี้ เขาพอรู้ว่าคนพวกนั้นจะชักใยให้นักโทษก่อจลาจลเพื่อตนจะได้ออกไป แต่ก็ไม่นึก ว่ามันจะเร็วถึงขนาดนี้..เร็วจนไม่ทันตั้งตัวและเตรียมใจใด และทำได้เพียงตัดสินใจจบปัญหาลงอย่างรวดเร็วที่สุด นี่ช่างถือเป็นความผิดพลาดของเขาโดยแท้..
      และยังข้อเรียกร้องของนักโทษนั่น ฟังแล้วความเชื่อมั่นที่เคยมีมาค่อยสั่นไหว ที่ผ่านมาปรมัตถ์คิดตลอดว่านักโทษเหล่านี้ อาชญากรเหล่านี้สมควรได้รับการควบคุมอย่างเข้มงวดไม่ปล่อยผ่าน แต่เมื่อวันนี้ การกระทำของตนถูกตั้งข้อสันนิษฐานว่าเป็นอีกสาเหตุที่ทำให้เหล่านักโทษไม่พอใจจนถึงขั้นก่อจลาจล มันทำให้ความรู้สึกพลันสั่นไหวขึ้นมา
         ..หรือ..การใช้ความรุนแรงและกฏที่เคร่งครัดไม่ผ่อนปรน จะไม่สามารถควบคุมคนเหล่านี้ได้จริงๆ
         ตุบ...
         ละออกจากภวังค์ นัยน์ตาสีเข้มกระพริบปริบๆ พัศดีหนุ่มจ้องมองร่างของนักโทษรายหนึ่งที่เขาคุ้นตากลิ่งโค่โร่ลงมาแทบเท้าในสภาพหน้าซีดด้วยดวงตาเบิกกว้าง..
      นี่มันอะไรกัน!?
เสียงระเบิดที่ดังขึ้นทำเอาร่างสูงชะงัก เช่นกันรวมทั้งเหล่าบรรดาชายหนุ่มที่อยู่ในที่นี้ด้วย บรรดาลูกพี่ตัวเอ้ของแต่ละแดนที่กำลังรวมตัวอยู่โรงอาหารต่างสะดุ้งเฮือก หันไปมองหน้ากันอย่างงวยงง ดวงตาส่ายล่อกแล่กมองไปยังผู้เป็นหัวหน้าอย่างขอความกระจ่าง
      "เกิดอะไรขึ้นว่ะ?" เสียงถามปนตระหนกของผู้ร่วมกลุ่มทำให้โตเม้มปากแน่นชายหนุ่มร้อนใจไม่น้อยเมื่อนึกถึงสถานการณ์ที่อาจจะย่ำแย่

GunGuy · โพสต์ 2013-2-11 19:14:24

ขอบคุณมากๆครับ

Klong · โพสต์ 2013-4-20 15:10:32

ขอบคุนครับ

snooperio · โพสต์ 2013-5-25 15:05:11

ขอบใจนะคับมากมาก

tarsii · โพสต์ 2014-2-4 15:13:32

ขอบคุณมากนะ

iamalegend · โพสต์ 2015-7-18 07:09:26

ขอบคุณครับ

4_NAY · โพสต์ 2016-5-26 00:43:40

แล้วจะรอดยังไงนะ

pt200 · โพสต์ 2016-6-21 17:16:09

ขอบคุณครับ

Ohmkungz123 · โพสต์ 2021-4-4 13:07:19

บัญชี		จำการเข้าสู่ระบบไว้	ลืมรหัสผ่าน
รหัสผ่าน			สมัครเข้าเรียน

OH!! Bad Guy รักร้ายๆของผู้ชายในคุก!! 153

สมาชิกจีโฟกาย 100%

สมาชิกระดับเพชรคู่

สมาชิกระดับตรีเพชร

สมาชิกระดับเพชรบริหาร

สมาชิกระดับมงกุฎ

สมาชิกระดับทับทิม

สมาชิกระดับแพลตตินั่ม

สมาชิกระดับไพลิน

สมาชิกระดับมรกต

สมาชิกระดับเพชร