++ " กว่าจะรักกันได้ของไอ้มะนาว "++ # 23 ภาคสอง

tanya · โพสต์ 2013-2-11 07:26:08

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
               " ก็บอกว่าลุกแล้ว...ยังจะให้ลุกอีกเหรอ..." พี่เจสพูดแล้วก็เอาปากมาคลอเคลียผมต่ออีกอ่ะ
               " พี่อ่ะ...แกล้งนาวอีกแล้ว..."  ผมบอกหน้างอๆ
               " ฮ่าฮ่า...ก็นาวน่ารักจนอดใจไม่อยู่นี่นะ "  พี่เจสบอก
               " พี่คร้าบ....ไปทำงานเร็วๆสิคร้าบ..."  ผมบอกเสียงอ่อยๆเพราะไม่รู้ว่าจะหนีไปได้ยังไงแล้วอ่ะคับ
               " ช่างงานมันเถอะ  เดี๋ยวพี่โจก็ดูแลเองแหละตอนนี้พี่อยากทำอย่างอื่นก่อนไปทำงานน่ะคร้าบ...ได้ เปล่า..." พี่เจสพูดอ้อนๆข้างหูผม
" อ่ะน้า...พี่นี่ตื่นมาก็ต้องการเลยเหรอคร้าบ...คิกคิก..."  ผมถามขำๆอ่ะคับ  เพราะว่าพี่เจสเอาคาง ที่มีเคราอ่อนๆมาถูตรงซอกคอของผมเบาๆอ่ะคับ ทำให้ผมหวิวๆจนขนลุกด้วย
               " ก็นาวตัวหอมจนพี่อยากอยู่อย่างนี้ไม่อยากออกไปทำงานแล้วน่ะครับ "  พี่เจสพูดพร้อมกับ เอาปากงับ ติ่งหูผมเล่นด้วยอ่ะคับ
               " อุ๊บ....."  ผมร้องอุทาน...เมื่อพี่เจสพลิดตัวขึ้นมาทายทับตัวของผมก่อนที่จะก้มลงมาจูบผม
               " อืม...."  เสียงพี่เจสพึมพำในลำคอ
               " พะ...พี่...อา....."  ผมอดครางออกมาไม่ได้อ่ะคับ
            แล้วหลังจากนั้นทุกอย่างก็เริ่มต้นไปเรื่อยๆ จากช้าๆเปลี่ยนไปเป็นเร็ว  จากอ่อนหวานเปลี่ยนไป เป็นรุนแรง  พี่เจสกับผมมีความสุขกันอยู่บนที่นอนเกือบชั่วโมง  หลังจากที่ทุกอย่างผ่านไปแล้ว พี่เจสก็พาผม เข้าไปอาบนํ้าด้วยกัน กว่าจะออกไปจากบ้านได้ก็เกือบบ่าย 2 โมงครึ่งแล้ว
ตอนที่ 43
               " หวัดดีคร้าบ....ผม มะนาวครับ  " ผมกล่าวคำทักทายกับผู้หญิงตรงหน้าของผม
               " ค่ะ......"  ผู้หญิงคนนั้นกล่าวตอบผมสั้นๆ ห้วนๆ แค่นั้นอ่ะคับ  ไม่มีแม้กระทั่งบอกชื่อให้ผมรู้
               ผมได้ยินแค่นั้น  จากที่ผมตั้งคะแนนโดยรวมก่อนเจอตัวผู้หญิงคนนี้ เอาไว้ 100 คะแนน  แต่ตอนนี้มันถูกหักออกไปแล้วไม่เต็ม 100 เช่นตอนก่อนเจอตัว  ผมจะลองดูซิว่าสุดท้ายผู้หญิงคนนี้จะเหลือกี่คะแนน
               พี่แป้งไปรับผมที่บริษัท  แล้วพาผมมาที่นี่  ผมก็ถามนะว่าผู้หญิงคนนั้นไปไหน  พี่แป้งบอกว่าเค้าไปรอที่ร้านแล้ว  พี่บอกต่ออีกว่าที่ทำงานของผู้หญิงคนนี้อยู่ใกล้ร้านนี้อ่ะคับ
               " ขอโทษนะครับ  ที่มาช้าไปหน่อยน่ะครับ "  ผมพูด แล้วก้มหัวให้นิดนึง แถมยังยิ้มให้ด้วยอ่ะคับ
               " ค่ะ....เอ่อ  พี่แป้งคะมาช้าจังเลย  น้องดารอนานจนหิวแล้วค่ะ  "  ผู้หญิงคนนั้นพูดตอบผมสั้นๆ  แล้วหันไปพูดเสียงอ้อนกับพี่แป้งแทนผมมองแล้วรู้สึกหมั่นไส้มากอ่ะคับ  ได้แต่มองดูเฉยๆ
               " แล้วทำไมน้องไม่สั่งอะไรมาทานก่อนล่ะครับ....อ่ะนาวมานั่งตรงนี้กับพี่ดีกว่า  "  พี่แป้งพูดกับยายน้องดาของพี่เค้าอ่ะคับ  ก่อนที่จะดึงมือผมให้มานั่งโต๊ะตัวนึง  ซึ่งอยู่ติดกับผู้หญิงคนนั้น  พอผมนั่งลงไปแล้ว พี่แป้งก็จะนั่งตรงข้ามกับผม  ซึ่งมีเก้าอี้ว่างตั้งอยู่ แต่พอยายน้องดาเห็นกลับลุกขึ้นแล้วย้ายตัวเองมานั่งข้างๆพี่แป้งแทน
                  " ก็น้องดามีมารยาทพอนี่คะ  จึงรู้ว่าสมควร...รอ...ให้แขกมาถึงก่อน"  หญิงคนนั้นพูดกับพี่แป้งแต่ผมเห็นว่าตาของเธอ เหลือบมามองผมแว่บนึง แล้วคำพูดของเธอที่พูดออกมา ผมว่าเป็นคำเหมือนหลอกว่าผมเลยอ่ะ....นี่ผมยังไม่ได้ทันทำอะไรเธอก่อนเลยนะ  พี่แป้งก็คงรู้สึกด้วยจึงพูดเปลี่ยนเรื่อง
" ไม่เป็นไรหรอกครับ  คนกันเองทั้งนั้น "  พี่แป้งพูดก็ฟังดูดีนะ  แต่สำหรับผม มันรู้สึกขัดกับอารมณ์ของผม  ก็เรื่องอะไรเอาผมไปเป็นคนกันเองกับเธอคนนั้นด้วย  ซึ่งผมเริ่มไม่ชอบเธออย่างมาก
                  " ................... "  ผมไม่พูดออกความเห็น ได้แต่ส่งยิ้มออกไปให้พี่แป้งเมื่อพี่แป้งหันมาเหมือนจะพูดกับผมให้ผมใจเย็นๆ
                  " อ้าว  แล้วน้องดามานั่งอะไรตรงนี้ล่ะครับ  "  พี่แป้งพูด หันไปมองผู้หญิงคนนั้นบ้าง
                  " ก็น้องดาอยากนั่งกับพี่นี่คะ  "  หญิงคนนั้นพูดหน้าตาเฉย
                  " งั้นก็ตามใจครับ..."  พี่แป้งบอก  เหมือนพี่เค้าไม่ได้สนใจอะไร  แต่ผมว่านํ้าเสียงที่ได้ยิน เหมือนกับพี่แป้งจะรำคาญซะด้วยซํ้าไป
                  " พี่แป้งคร้าบ...พี่ยังไม่ได้แนะนำให้มะนาวรู้จักพี่เค้าเลยน้า...." ผมพูดเมื่อนึกขึ้นได้  ผมอ่ะเพราะนึกถึงพี่แป้งหรอกครับ  อยากให้พี่แป้งสบายใจ ทั้งๆที่ใจจริงแล้ว  ผู้หญิงอย่างนี้ผมไม่อยากจะเข้าใกล้เลยอ่ะคับ  อยากอยู่ให้ห่างที่สุดด้วยซํ้า
                  " อืม....พี่ขอโทษครับ...พี่ลืมจริงๆ  "  พี่แป้งบอกผม
                     " ครับ ไม่เป็นไรครับ  "  ผมตอบพี่แป้ง
                     " มะนาว  นี่น้องดา เพื่อนของพี่เองครับ  "  พี่แป้งพูดแนะนำผมอย่างเป็นทางการ
                     " สวัสดีครับ  ผมมะนาวครับ "  ผมพูดพร้อมกับยกมือไหว้พี่เค้าด้วยครับ  เป็นมารยาทที่พ่อกับแม่ปลูกฝังเรื่องความนอบน้อมมาตั้งแต่เล็กๆ  แล้วมันก็ติดตัวของผมมาตลอดจนถึงปัจจุบัน
                     " แล้วน้องดา  นี่น้องมะนาวนะ น้องรักของพี่น่ะครับ  "  พี่แป้งแนะนำพี่ดาให้รู้จักผม
                     " ค่ะ..."  พี่ดาพูดกับผมแค่นั้นจริงๆนะครับ  ไม่ยิ้มให้ผม  และไม่แม้กระทั่งจะมองหน้าของผมเหมือนอย่างกับว่าผมไม่มีตัวตนอยู่ตรงนั้น  แล้วพี่ดาก็ชวนพี่แป้งคุย หัวร่อต่อกระซิกกัน  ผมก็นั่งเฉยๆอ่ะคับคิดในใจว่าผมไม่น่าออกมาเลย
                     " อ้าว  เราเงียบเลยนะ ไม่เห็นคุยอะไรกับพี่ดาเค้าเลยล่ะ..."  พี่แป้งถามผมเมื่อเห็นว่าผมเงียบไม่พูดอะไร
                     " ...................... "  ผมยิ้มแต่ก็ไม่ได้พูดคุยอะไรตอบ  พี่แป้งก็จะพูดอะไรกับผมต่อแหละครับ  แต่ก็ถูกพี่ดาชวนคุยหันเหพี่แป้งไปจากผม  ผมก็มองพี่เค้าคุยกันไปเรื่อยๆ
                     " เราอยากทานอะไร ก็สั่งได้เลยนะ  "  พี่แป้งหันมาพูดกับผม  หลังจากที่มีพนักงานหนุ่มน่ารักเดินเข้ามาที่โต๊ะ
                     " งั้นนาวขอดูเมนูอาหารก่อนน้าคร้าบ..."  ผมบอก แล้วหยิบเมนูที่พนักงานหนุ่มน่ารักยื่นส่งมาให้ผม แล้วผมก็เปิดพลิกดู  ว่ามีรายการอาหารอะไรที่น่าสนใจบ้าง
                        " น้อง....ขอสลัดผัก 1 ที่  ส่วนเครื่องดื่มขอเป็นนํ้ามะเขือเทศค่ะ..."  พี่ดาพูดสั่งพนักงานหนุ่มทันทีโดยไม่ต้องมองเมนูอาหารเลย
                        " แล้วเราล่ะ  ตกลงเลือกได้แล้วหรือยังว่าจะทานอะไรดี  "  พี่แป้งถามผม เมื่อเห็นพี่ดาสั่งของตัวเองไปแล้ว
                        " นาวไม่รู้ว่าจะสั่งอะไรดีอ่ะคับ  น่าทานทุกอย่างเลยอ่ะ  "  ผมบอกพี่แป้ง
                        " ฮ่าฮ่า....พี่คิดแล้วว่าเราน่ะจะต้องพูดแบบนี้  "  พี่แป้งหัวเราะกับคำตอบของผมที่พี่แป้งคาดไว้แล้วว่าผมจะต้องตอบแบบนี้  แล้วยกมือมายีหัวผมเล่นอีกอ่ะ....อายเค้าน้า คนมองเต็มเลยอ่ะ...
                        " ก็มันเลือกไม่ถูกนี่คร้าบ นาวไม่เคยมาร้านนี้ด้วยอ่ะคับ  "  ผมบอก
                        " ร้านนี้อาหารอร่อยทุกอย่างแหละครับ  นาวเลือกได้เลย  "  พี่แป้งบอกผม  ผมมองพี่ดาก็เห็นพี่เค้ามองผมแบบเหยียดๆอ่ะคับ  ไม่เข้าใจเหมือนกัน  ก็ผมยังไม่ได้ทำอะไรเลยอ่ะคับ  แล้วทำไมต้องมองผมแบบนี้ด้วยก็ไม่รู้อ่ะ
                        " เอ่อ...งั้นพี่แป้งเลือกให้นาวดีกว่า  "  ผมบอกพี่แป้ง
                        " งั้นก็ได้ครับ  นาวทานปลาแล้วกันนะ  พี่รู้ว่าเราชอบทานปลา  "  พี่แป้งพูด
                        " คร้าบ...พี่แป้งน่ารักจังเลย จำได้ด้วยว่านาวชอบทานอะไรอ่ะคับ แต่นาวว่าสั่งมาเป็นจานดีกว่า แล้วก็สั่งข้าวเปล่าร้อนๆด้วย นาวอยากทานข้าวอ่ะคับ  หิวมากอ่ะ "  ผมพูดยิ้มๆให้พี่แป้ง
                        " ดีครับ  พี่ก็คิดว่าอย่างนั้นเหมือนกันครับ  "  พี่แป้งบอกผม
                        " เอ่อ....นาวเอาทอดมันปลากรายด้วยน้า นาวอยากทานอ่ะ  แล้วอย่างอื่นพี่แป้งก็สั่งมาได้เลยน้า นาวทานได้ทุกอย่าง
พี่แป้งชอบทานอะไร นาวก็ชอบทานเหมือนพี่แป้งแหละคร้าบ  "  ผมบอกกับพี่แป้งเมื่อนึกขึ้นได้
                        " อืม....ได้ครับ  เดี๋ยวพี่สั่งให้นะครับ  "  พี่แป้งบอกผม แล้วหันไปเรียกพนักงานหนุ่มน่ารักที่ ยืนคอยอยู่ไม่ไกลจากโต๊ะสักเท่าไหร่
                        เมื่อเด็กหนุ่มเดินมาหา พี่แป้งก็เริ่มต้นสั่งอาหาร ที่มีส่วนประกอบเป็นเนื้อปลา  บางอย่างที่มีพริก พี่แป้งก็สั่งให้ใส่พริกไม่มาก  ผมรู้ว่าพี่แป้งสั่งไม่เผ็ดก็เพราะว่า  พี่แป้งรู้ว่าผมทานเผ็ดได้ไม่มากนัก  พี่แป้งสั่งอาหารไปอีก 4 อย่าง แล้วจะสั่งเพิ่มอีก  จนผมต้องบอกให้พอก่อนอ่ะคับ  พี่แป้งก็เลยยอม  ไม่สั่งเพิ่มมากกว่าเดิม
                        " ขอโทษนะครับ  เครื่องดื่มเป็นอะไรดีครับ  "  พนักงานหนุ่มถามอย่างมีมารยาท
                        " ขอเป็นนํ้ามะพร้าวอ่อนปั่น 1 ที่ และก็เบียร์อีก 1 ขวดนะครับ "  พี่แป้งสั่งพนักงานหนุ่ม
                        " ได้ครับ กรุณารอสักครู่นะครับ  "  พนักงานหนุ่มน่ารักพูดตอบรับ แล้วหันหน้ามายิ้มให้ผมด้วยอ่ะคับก่อนจะเดินกลับออกไป ผมก็ยิ้มตอบไป ผมทันเห็นพี่แป้งมองมาด้วยอ่ะคับ แล้วก็ทำหน้าดุๆ  แต่ก็ไม่ว่าอะไร
                           " พี่แป้งจำได้ด้วยเหรอครับ ว่านาวชอบทานนํ้าอะไรอ่ะคับ  "  ผมถามพี่แป้ง
                           " ได้สิครับ  ก็พี่บอกแล้วไงว่าจำเรื่องของเราได้หมดทุกเรื่องน่ะครับ  "  พี่แป้งบอกผม  ยิ้มให้ผมด้วยอ่ะ
                           " ครับ  ขอบคุณคร้าบที่เอาใจใส่นาวคร้าบ  "  ผมบอกขอบคุณพี่แป้ง  เห็นพี่ดามองจ้องเขม็งเลยครับ
                           หลังจากที่ผมพูดเสร็จ  พี่ดาก็ชวนพี่แป้งคุยเรื่องอะไรนักก็ไม่รู้  ก็ผมไม่ได้สนใจไม่อยากรู้เรื่องของพี่เค้าหรอกครับ  มันไม่เกี่ยวกับผมด้วยอ่ะคับ
                              พี่แป้งเห็นผมนั่งนิ่งเงียบก็จะชวนผมคุย  แต่พอจะพูดทักผม  พี่ดาก็เรียกพี่แป้งให้หันไปคุยกับตัวเองแทน  ผมน่ะเบื่อจะแย่แล้ว  แต่ก็อยากจะดูเหมือนกันว่าพี่ดาเค้าจะทำยังไงต่อไปอีก แล้วผมก็ทนนั่งอยู่อย่างนั้นแหละครับ  จนผ่านไปได้สักครู่ใหญ่  อาหาร และเครื่องดื่ม  ก็ถูกยกลงมาจัดวางตรงหน้าของผม
                              " ขอโทษนะครับ  ที่มาช้าไปสักหน่อยครับ  "  พนักงานหนุ่มคนเดิมบอก
                              " ไม่เป็นไรคร้าบ...."  ผมบอกตอบกับพนักงานหนุ่ม  แล้วก็ส่งยิ้มให้ด้วย อีกครั้งที่ผมเห็นพี่แป้ง  มองผม แล้วทำหน้าดุใส่ด้วย  จนพนักงานเดินออกไปแล้ว
                              " อ่ะ...นํ้ามะพร้าวของโปรดของน้อง  "  พี่แป้งพูดจบก็เลื่อนแก้วนํ้ามะพร้าวปั่นมาส่งที่ด้านหน้าของผม
                              " ขอบคุณคร้าบ....พี่แป้งจำแม่นจัง  " ผมพูด
                              " ก็พี่บอกแล้วยังไงว่าเรื่องของน้อง  พี่จำได้หมด " พี่แป้งบอกผม แล้วก็ยิ้มให้ด้วย
                              " พี่แป้งน่ารักจริงๆน้า  เป็นแบบนี้นาวรักพี่ปะแป้งตายเลยอ่ะ..."  ผมพูดออกไป ทำเอาพี่ดามองจ้องผมใหญ่เลยอ่ะคับ  สงสัยคงจะยิ่งไม่ชอบหน้าผมมากขึ้นไปอีก
                              " แล้วรักหรือเปล่าล่ะ....พี่ก็รอเรามานานแล้วนะ  "  พี่แป้งพูด  มองจ้องผม
ตอนที่ 44
                        " สองคนนี้นี่ คุยอะไรกันน่ะ  เป็นผู้ชายทั้งคู่ แล้วยังมาพูดว่ารักกันอยู่อีก  ไม่อายคนอื่นมั่งเหรอ  น่ารังเกียจจริงๆ  "  พี่ดาพูดแทรกขึ้นมา  อย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย  แถมหน้าตายังมองเหยียดๆเหมือนเดิมที่ผมเห็นอีกด้วย
                        " น้องดา....พูดอะไรออกมารู้ตัวหรือเปล่า  ว่าพี่ไม่เป็นไร แต่ไปว่าน้องของพี่ไม่ได้  "  พี่แป้งพูดเสียงดุใส่พี่ดา  ผมเห็นพี่เค้าไม่ได้รู้สึกสะดุ้งสะเทือนอะไรเลยที่ถูกพี่แป้งว่าอ่ะ
                        " ไม่เป็นไรหรอกครับพี่แป้ง...."  ผมบอกพี่แป้ง รู้สึกดีนะครับ ที่พี่แป้งก็โมโหแทนผม
                        " มะนาว......"  พี่แป้งพูด แล้วหันหน้ามามองผมด้วย  ผมรู้ว่าพี่แป้งคงรู้ว่าผมโกรธที่ถูกพี่ดาพูดว่าแบบนั้น  แต่ผมอดกลั้นเอาไว้ไม่พูดเสียงดังออกมา
                     " พี่ดาครับ  ที่พี่พูดออกมาเมื่อสักครู่นี้น่ะ ผมไม่ว่าอะไรหรอกนะ  แต่อยากบอกพี่ว่า  เรื่องนี้มันเป็นเรื่องส่วนตัวของผมกับพี่แป้ง  ผมจะเป็นยังไงก็แล้วแต่  พี่ก็ไม่สมควรมาว่าแบบนี้  แล้วที่ผมพูดคุยกับพี่แป้งแบบนั้น มันก็เป็นเรื่องปกติของผม กับพี่แป้ง  ถ้าพี่อายคนอื่น หรือรับไม่ได้  ผมก็ขอโทษด้วยแล้วกัน " ผมพูดออกมาอย่างที่ผมคิดและก็รู้สึกได้ในตอนนั้น
                        " เอ่อ....ไอ้นาว  "  พี่แป้งพูดชื่อผมเบาๆ
                        พี่แป้งเองก็คงจะไม่คาดคิดว่าผมจะพูดอะไรแบบนี้ออกมา  ซึ่งปกติแล้ว  ผมก็เป็นคนที่ไม่พูดอะไรแบบนี้หรอกครับ  แต่ครั้งนี้ผมเป็นอะไรก็ไม่รู้อ่ะ มันอดใจไม่ได้เลยพูดออกมา ผมคงไม่ชอบพี่ดาอย่างมากด้วย แล้วคำพูดที่พี่เค้าพูดออกมาผมว่าก็พอจะรู้สึกไม่โกรธพี่เค้า แต่กับสายตาที่เวลามองผม มันเหยียดๆอ่ะคับ  ผมทนไม่ได้ เหมือนถูกดูถูกอย่างมากอ่ะคับ
                        ผมรู้ว่าที่ผมพูดออกไปมันไม่ดี มันเสียมารยาท  แต่กับคนแบบพี่ดาผมว่ามันก็สมควรพูดออกมานะ  เผื่อพี่เค้าจะได้รู้บ้าง จะได้ไม่ไปว่าคนอื่นแล้วก็มองคนอื่นแบบนี้อีก  เพราะว่านี่ขนาดผมเพิ่งเคยเจอกับพี่เค้าแค่ครั้งแรกเอง  พี่ดายังกล้าพูด และก็กล้ามองผม ขนาดนี้เลยอ่ะ
                        " เอ่อ....."  พี่ดาพอได้ยินผมพูดออกมาแบบนั้น ก็คงอยากจะโต้ตอบผมบ้าง แต่พี่แป้งหันไปมอง
แล้วทำหน้าดุใส่ก็เลยเงียบไปไม่พูดอะไรออกมาอีก ผมพอพูดจบก็ไม่พูดอะไรเหมือนกัน เกิดความอึดอัดกันขึ้น พี่แป้งรู้ดีก็เลยเรียกให้ทานอาหารกัน
                     "  พี่ว่าเรามาทานอาหารกันดีกว่า  เดี๋ยวอาหารจะเย็นหมดไม่อร่อยกันพอดี  "  พี่แป้งพูดแทรกตัดบทหน้าตาดุๆ
                     " อืม...ครับ...."  ผมพูดสงสารพี่แป้งเค้ามากเหมือนกัน แล้วผมก็หยิบช้อนขึ้นมาจะตักอาหาร  แต่พี่แป้งตักมาใส่จานให้ผมก่อน  พอพี่เค้าตักใส่จานแล้วผมก็เริ่มลงมิอทาน โดยไม่สนใจอะไรอีก
                     " พี่แป้งคะ  ตักให้น้องดาหน่อยสิคะ  "  เสียงพี่ดาพูดกับพี่แป้ง  ผมได้ยิน แต่ก็ไม่เงยหน้าขึ้นไปมองหรอกครับ
                     พี่แป้งก็คงจะตักอาหารใส่จานของพี่ดาแหละครับ  ผมก็ทานไป  แต่ตลอดที่ทานอาหาร พี่แป้งก็คอยตักอาหารใส่จานให้ผมตลอด  จนผมแทบจะไม่ต้องตักอาหารเองเลยอ่ะคับ  ผมทานได้ไม่มากหรอกครับ ก็อิ่มแล้ว
                        พออิ่มก็อยากกลับแล้วอ่ะคับ  แต่ก็ทำอย่างนั้นไม่ได้  ถึงจะไม่อยากอยู่ยังไง  ผมก็ยังมีมารยาทพอ ที่จะต้องรู้ว่าควรจะต้องรอให้คนร่วมโต๊ะทานเสร็จก่อน ผมมองนั่น มองนี่เพื่อรอเวลาให้พี่ดาทานข้าวหมดก็ใช้เวลาอยู่พักใหญ่กว่าพี่เค้าจะทานหมด  จนผมทนแทบไม่ไหว
                        " อิ่มจังเลยค่ะ  น้องดาไม่ได้รู้สึกอิ่มขนาดนี้มานานแล้วค่ะ  "  พี่ดาพูดกับพี่แป้ง
                        " พี่ก็อิ่มแล้วเหมือนกันครับ อร่อยมั้ยล่ะเราน่ะ  "  พี่แป้งพูดเช่นเดียวกัน แล้วก็หันมาถามผม
                        " อร่อยดีครับ  "  ผมตอบ
                        " พี่แป้งคะ  น้องดาขอตัวไปห้องนํ้าสักครู่นะคะ  "  พี่ดาหันมาบอกพี่แป้ง  โดยไม่ได้สนใจว่าผมจะนั่งร่วมโต๊ะอยู่ด้วย
                        " ครับ  เชิญครับ  "  พี่แป้งพูด
                        แล้วพี่ดาก็ลุกขึ้น เดินไปที่ห้องนํ้า  พอพี่ดาไปแล้ว  พี่แป้งก็หันมาทางผม ทำหน้าดุๆด้วยพี่แป้งจะว่าผมเรื่องอะไรก็ไม่รู้อ่ะคับ  หรือจะเป็นเรื่องที่ผมพูดกับพี่ดา เมื่อสักครู่ใหญ่ที่ผ่านมา
                        " นาว...เรามาคุยกันหน่อยซิ  เมื่อสักครู่ที่น้องพูดออกมา  มันไม่ดีเลยนะ  ปกติน้องเป็นคนที่ไม่พูดแบบนี้นี่ครับ  "  พี่แป้งพูดบ่นผม
                        " ก็นาวยังไม่ได้พูดว่าอะไรพี่ดาแรงๆเลยนะครับ  "  ผมตอบ  ก็มันจริงนี่ครับ
                        " แต่พี่ดาเค้าเป็นเพื่อนของพี่นะ  แล้วเค้าก็มีนิสัยอย่างนี้เอง นาวก็ไม่น่าไปพูดออกมาแบบนั้นเลย  "  พี่แป้งบ่นว่าผม  ถึงแม้เสียงที่พูดออกมามันจะดูธรรมดา  แต่ผมน้อยใจนะ
                        " ครับ..มะนาวผิดเองแหละครับ  ที่ไปพูดแบบนั้นกับ...เพื่อนของพี่  ก็มะนาวนิสัยไม่ดีอ่ะคับ  "  ผมพูดด้วยความน้อยใจอ่ะคับ  พี่แป้งคงไปชอบผู้หญิงคนนั้นมากกว่าผมแล้วอ่ะคับ
                        " เอ่อ....พี่ไม่ได่ว่านาวแบบนั้น  พี่ขอโทษนะครับ  "  พี่แป้งพูดกับผม  เมื่อรู้ว่าที่พี่เค้าพูดออกมาทำให้ผมน้อยใจมาก
                        " ไม่เป็นไรหรอกครับ  พี่พูดถูกแล้วครับ มะนาวเป็นเด็กนิสัยแย่จริงๆ  เอาแต่ใจด้วย  ไม่ดีสักอย่างก็สมควรที่พี่จะดุมะนาวแล้วอ่ะคับ  "  ผมฝืนยิ้มให้พี่แป้ง  ให้เหมือนว่าผมไม่ได้คิดอะไรกับเรื่องนี้
                        " ไอ้นาว....."  พี่แป้งมองผมเหมือนว่าตกใจด้วยอ่ะคับ  ที่ผมคิดแบบนั้น
                     พี่แป้งจะรู้ไหมว่าที่พี่เค้าพูดดุผมน่ะ มันเข้าข้างพี่ดา ทำไมพี่เค้าไม่ไปว่าพี่ดาล่ะ ก็เค้าเป็นคนพูดไม่ดีก่อนนี่ครับ  หรือว่าพี่แป้งชอบเค้าจนมองไม่ออกว่า ที่พี่ดาพูด  และก็มองเหยียดคนอื่นน่ะ  มันผิด แล้วคนที่ถูกมองที่ถูกว่า จะรู้สึกยังไง
                        " ..................... "  ผมหันไปมองหน้าพี่แป้ง แล้วก็ยิ้มให้อีกอ่ะคับ ถึงจะเป็นยิ้มที่ฝืนๆก็ตามอ่ะคับ แล้วผมก็ไม่พูดอะไรออกมาด้วย  มันพูดไม่ออก  นํ้าตาจะไหลออกมา  ตอนนั้นมันมีหลายความรู้สึกนะครับ  มันเหมือนว่าพี่แป้งเค้าไม่รักผมแล้วอ่ะ
                        " ไอ้นาว...พี่ขอโทษนะที่ดุเราน่ะ....พี่......."  พี่แป้งพูดขอโทษผม แล้วจะพูดอะไรต่ออีกก็ไม่รู้  แต่ต้องหยุดลงแค่นั้น เพราะพี่ดาเดินกลับเข้ามาที่โต๊ะ  แล้วนั่งลงข้างพี่แป้งเช่นเดิม
                        " สองคนนี่ คุยอะไรกันเหรอคะ...."  พี่ดาพูดขึ้น
                        " เอ่อ....ก็ไม่มีอะไรหรอกครับ  "  พี่แป้งพูด
                        " ................. "  ผมเพียงแค่ยิ้มให้  รีบปรับสีหน้าอย่างรวดเร็วทั้งๆที่มันก็คงไม่สามารถปิดอะไรได้หรอกครับ  ก็หน้าของผมมันจะแสดงออกมาหมดแหละครับว่ารู้สึกอะไรอยู่
                        " พี่แป้งคะ  กลับกันเถอะค่ะ  น้องดาต้องรีบไปทำธุระค่ะ  "  พี่ดาอยู่ๆก็เปลี่ยนเรื่องชวนกลับ
                        " นาว  จะกลับเลยมั้ย  "  พี่แป้งหันมาถามผมก่อน
                        " อื้อ...กลับครับ  "  ผมบอก
                        " งั้นเดี๋ยวพี่จ่ายค่าอาหารก่อนนะครับ.... "  พี่แป้งพูด
                        " ครับ...."  ผมตอบ
                        แล้วพี่แป้งก็เรียกพนักงานสั่งเช็คบิลค่าอาหารทั้งหมด  ระหว่างที่รอเช็คบิลอยู่นั้น  ผมก็บอกพี่แป้งขอมาเข้าห้องนํ้า  พอทำธุระเสร็จก็ออกไปที่โต๊ะ  พี่แป้งจ่ายเงินค่าอาหารเรียบร้อยแล้ว  กำลังนั่งรอผมอยู่  โดยมีพี่ดาทำหน้าบูดอยู่ข้างๆ  เหมือนไม่พอใจที่ต้องมานั่งคอยผม
                        พอผมเดินมาถึงโต๊ะ  พี่แป้ง ก็ลุกขึ้น โดยที่พี่ดาลุกขึ้นตาม แล้วก็เดินออกมาจากร้าน  พี่ดาก็เริ่มพูดอ้อนพี่แป้งอ่ะคับ
                        " เอ่อ...พี่แป้งคะ พี่ไปส่งน้องดาด้วยนะคะ  น้องดาต้องรีบน่ะค่ะ เดี๋ยวไปไม่ทัน  "  พี่ดาหันไปคล้องแขนพี่แป้งแล้วพูดเสียงอ่อนเสียงหวาน
ตอนที่ 45
                     " พี่ต้องไปส่งน้องนาวนะครับ " พี่แป้งพูด
                        " แต่น้องดารีบนะคะ  พี่แป้งไปส่งน้องดาก่อนนะคะ  "  พี่ดายังไม่หมดความพยายาม
                        " ยังงั้นเหรอ  แล้วจะทำยังไงดีล่ะครับ  พี่ก็ต้องไปส่งนาวด้วย "  พี่แป้งยังคงพูดอีก
                        " พี่ก็ไปส่งน้องดา  แล้วก็ให้น้องเค้ากลับไปเองก็ได้นี่คะ  ได้หรือเปล่าคะน้องนาว"  พี่ดาพูดกับพี่แป้ง แต่ลงท้ายหันมาพูดกับผม ซึ่งตลอดเวลาที่เจอกัน พี่ดาไม่ได้พูดอะไรกับผมสักคำเลยอ่ะคับ ร้ายจริงผู้หญิงคนนี้

gigusa · โพสต์ 2013-4-18 15:07:59

ขอบคุนมากครับ ชอบๆ

cokebundit · โพสต์ 2013-9-17 15:12:49

ขอบคุนมากครับ

minone · โพสต์ 2014-12-19 17:00:02

ขอบคุนคับ

pt200 · โพสต์ 2015-10-19 22:48:29

ขอบคุณครับ

pearl9845 · โพสต์ 2019-10-19 10:17:46

ขอบคุนมากคับ

บัญชี		จำการเข้าสู่ระบบไว้	ลืมรหัสผ่าน
รหัสผ่าน			สมัครเข้าเรียน

++ " กว่าจะรักกันได้ของไอ้มะนาว "++ # 23 ภาคสอง

สมาชิกจีโฟกาย 100%

สมาชิกระดับเพชรคู่

สมาชิกระดับตรีเพชร

สมาชิกระดับเพชรบริหาร

สมาชิกระดับมงกุฎ

สมาชิกระดับทับทิม

สมาชิกระดับแพลตตินั่ม

สมาชิกระดับไพลิน

สมาชิกระดับมรกต

สมาชิกระดับเพชร