++ " กว่าจะรักกันได้ของไอ้มะนาว "++ #45 ภาคสอง

tanya · โพสต์ 2013-2-28 10:46:30

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
" เอ๊ะพี่แป้งจะพานาวไปไหนเนี่ยคร้าบ.."  ผมถามก็เพราะว่าพี่แป้งขับรถพาผมเลี้ยวเข้ามาที่โรงแรมใหญ่โรงแรมหนึ่ง  ไม่ได้คิดอะไรมากเกินไปหรอกครับ  แค่แปลกใจอ่ะครับ
" อ้อ...หึหึ เดี๋ยวพี่บอกให้นะ  ขอพี่จอดรถเรียบร้อยก่อน "  พี่แป้งบอกผม
" ครับ  "  ผมตอบแล้วก็ไม่ได้พูดอะไรอีก  ผ่านไปสักพัก  ผมก็ถามพี่แป้งอีกครั้ง เมื่อพี่แป้งเดินนำผมเข้าไปในโรงแรม
" พี่แป้งคร้าบ บอกนาวได้หรือยังอ่ะคร้าบ  "  ผมถาม
" อ้าว คิดว่าลืมซะแล้ว  ฮ่าฮ่า...."  พี่แป้งพูดไปก็หัวเราะไป
" ยังไม่ลืมคร้าบ  เร็วจิ บอกมาซะที "  ผมถามอีก ก็อยากรู้มากๆเลยอ่ะ
" คร้าบๆ บอกก็ได้  ก็พี่ต้องมางานเลี้ยงที่โรงแรมนี้  น่ะครับ  "  พี่แป้งบอกผม
" มางานเลี้ยงเหรอ  แล้วพี่แป้งพานาวมาด้วยทำไมอ่ะ  เพื่อนของพี่นาวก็ไม่รู้จักสักคนอ่ะครับ  หรือว่ามีอะไรมากไปกว่านั้น " ผมถาม เพราะสงสัยอ่ะครับ  ต้องมีอะไรที่พิเศษแน่ๆเลยไม่งั้นพี่แป้งต้องบอกผมไปนานแล้ว ไม่ปิดบังแบบนี้หรอกครับ
" ก็พี่อยากพานาวมากับพี่น่ะครับ  "  พี่แป้งบอกแค่นั้น  แต่ผมว่ามันก็แปลกๆอยู่ดี  แต่ผมก็ไม่อยากถามอะไรไปอีก  เพราะคิดว่าพี่แป้งคงไม่ทำอะไรที่ไม่ดีกับผมหรอกครับ
พี่แป้งพาผมเข้ามาในงาน  เจอโต๊ะที่ให้คนที่เข้ามาร่วมงานทุกคนได้ลงชื่อ  ไม่เว้นแม้กระทั่งผมด้วย  พอลงชื่อเรียบร้อยแล้ว ก็มีการถ่ายรูปคู่
ผมน่ะเริ่มรู้สึกแปลกๆอีกแล้วอ่ะครับ ก็ตั้งแต่หน้าประตูห้องที่จัดงานแล้ว พอเดินเข้าไปในงานผ่านไปทางไหน คนก็มามองผมกับพี่แป้งแทบจะเป็นตาเดียว จนผมเริ่มประหม่า  แต่ก็รู้สึกดีขึ้นเมื่อพี่แป้งจับมือพาผมเดินไปทั่วทุกที่
แล้วก็มีเพื่อนๆของพี่เข้ามาทักพี่แป้ง  พี่เค้าก็แนะนำให้ผมรู้จักด้วย  ผมก็ไหว้พี่ๆเค้าทุกคน  เค้าก็ยิ้มให้ผม  แต่พวกพี่ๆเค้าก็มองผมแปลกๆ  เป็นอย่างนี้ได้สักพัก  พอผมยืนอยู่กับพี่แป้งแค่ 2 คน  ผมก็ถามพี่แป้งทันที
" พี่แป้งคร้าบ...บอกนาวมาตรงๆนะ ว่าที่งานนี้มีอะไรเป็นพิเศษหรือเปล่าอ่ะครับ  นาวสังเกตุว่าคนที่เข้ามาในงาน  จะมากันเป็นคู่ๆอ่ะคร้าบ..."  ผมถามตามที่ผมเห็น
" ก็มีนิดหน่อยครับ...คือว่า.......ตะริ๊ด...ตะริ๊ดติ๊ดตรี่...."  พี่แป้งกำลังจะบอกผม  แต่ก็ต้องถูกขัด เพราะเสียงมือถือของผมดังขึ้น  ผมก้มไปดูเบอร์ที่โชว์หน้าจอ  ก็ยิ้มให้โดยอัตโนมัติ
ตอนที่ 83
" พี่แป้งคร้าบ...บอกนาวมาตรงๆนะ ว่าที่งานนี้มีอะไรเป็นพิเศษหรือเปล่าอ่ะครับ  นาวสังเกตุว่าคนที่เข้ามาในงาน  จะมากันเป็นคู่ๆอ่ะคร้าบ..."  ผมถามตามที่ผมเห็น
" ก็มีนิดหน่อยครับ...คือว่า.......ตะริ๊ด...ตะริ๊ดติ๊ดตรี่...."  พี่แป้งกำลังจะบอกผม  แต่ก็ต้องถูกขัด เพราะเสียงมือถือของผมดังขึ้น  ผมก้มไปดูเบอร์ที่โชว์หน้าจอ  ก็ยิ้มให้โดยอัตโนมัติ
" พี่คร้าบ...."  ผมพูด
" ว่าไงอยู่ที่ไหน  แล้วจะกลับหรือยัง  "  พี่เจสพูดกับผม
" คร้าบอยู่ที่.....แป๊บนะคร้าบ เดี๋ยวถามพี่แป้งก่อนคร้าบ..."  ผมบอกพี่เจสแล้วหันหน้าไปถามพี่แป้ง
" ส่งมาให้พี่ เดี๋ยวพี่คุยกับมันเอง  "  พี่แป้งบอก
" พี่เจสคร้าบ เดี๋ยวพี่แป้งพูดกับพี่เจสเองน้าคร้าบ..."  ผมพูดกับพี่เจส
" ได้ครับ  "  พี่เจสบอก ผมก็ยื่นมือถือส่งไปให้พี่แป้ง
แล้วพี่แป้งก็คุยอะไรนักก็ไม่รู้  ผมได้ยินพี่แป้งบอกว่าพาผมมางานเลี้ยง แล้วก็ได้ยินอีกว่าขอยืมตัวผมก่อน ตอนดึกๆจะไปส่งผมที่บ้าน  ให้พี่เจสกลับไปก่อนได้เลย
แล้วพี่แป้งก็พูดอะไรอีกก็ไม่รู้  แต่ที่ผมรู้แน่ๆก็คือ  พี่เจสต้องโมโหมากแน่ๆเลยอ่ะคร้าบ  ก็เพราะว่า พี่แป้งพูดตอนสุดท้ายก่อนวางสายก็คือ
"  มึงไม่ต้องมาว่ากูเลย  แล้วก็ไม่ต้องโทรมาอีกด้วย เพราะว่ากูจะปิดเครื่อง "  พี่แป้งพูดแบบนี้อ่ะคร้าบแล้วก็กดปิดเครื่อง  แถมยังเก็บมือถือของผมไว้กับตัวเองอีกต่างหาก
ผมหลับตานึกภาพออกเลยว่าพี่เจสจะเป็นอย่างไรบ้าง คงจะโกรธจนหัวฟัดหัวเหวี่ยงแน่ๆเลยอ่ะคร้าบ  แล้วเมื่อผมกลับไปนี่จะต้องเจอกับอะไรอีกก็ไม่รู้  คิดแล้วก็  เฮ้อ.....แต่ก่อนอื่นขอเฉ่งพี่ชายจอมวางแผนของผมก่อน
" พี่แป้ง  ตกลงว่าอะไรกันแน่  บอกนาวมาเลยนะ..."  ผมพูด
" เดี๋ยวๆ  ขอพี่เข้าห้องนํ้าก่อนนะ  ออกมาแล้วค่อยคุยกัน  "  พี่แป้งบอกผม  แล้วรีบเดินเข้าห้องนํ้าไปเลย  ทิ้งให้ผมยืนอยู่คนเดียว
ทีนี้พอใครผ่านมาก็จะมองแต่ที่ผม  คงกำลังคิดว่าผมเป็นใคร  มากับใครมั้งครับ...
ผมก็เลยเดินไปที่มุมไมไกลจากห้องนํ้าสักเท่าไหร่  ตรงมุมนี้มีต้นไม้ประดับอยู่  ผมยืนใกล้ๆใบไม้  ซึ่งอย่างน้อยมันก็ทำให้ผมมองไม่เป็นจุดเด่นมากเกินไป
" เฮ๊ย......มึงเห็นไอ้แป้งหรือยังวะ  "  เสียงผู้ชายคนนึงพูดขึ้น  ผมก็เลยหันไปมองที่ต้นเสียงก็เจอผู้ชาย 2 คนเดินคุยกันอยู่ไม่ไกลจากผมสักเท่าไหร่
" ยังไม่เห็นเลย  มีอะไรเหรอวะ  "  ผู้ชายอีกคนพูดตอบ
" ก็เห็นคนอื่นคุยกันว่ามันพาแฟนมันมาด้วย  "  ชายคนที่ถามบอกให้ชายอีกคนฟัง
" เหรอวะ  "  ชายคนที่ถูกถามตอบ
" ใช่  แล้วพวกนั้นมันพูดกันอีกว่า  แฟนมันน่ารักมากเลยว่ะ  กูชักอยากเห็นแล้ว ว่าแฟนมันหน้าตาเป็นยังไง ถึงเอาไอ้แป้งอยู่  "  ชายคนที่ถามพูดอย่างอยากรู้
" ไอ้เพลย์บอยนั่นน่ะเหรอ  เออมึงพูดซะกูก็อยากเห็นมั่งแล้วว่ะ  "  ชายอีกคนพูด
" เออ  เดี๋ยวกูมองดูก่อนว่าไอ้แป้งมันอยู่ไหน "  พูดจบ ชายคนนั้นก็มองทางนั้นทางนี้
ผมเห็นชายคนนั้นหันไปหันมาแล้วก็หยุดมองมาที่ผม  แล้วก็ส่งยิ้มให้ผมด้วย  ผมเองก็ยิ้มตอบ  เพราะว่าไม่รู้จะทำยังไงเหมือนกัน  ทั้งๆที่รู้ว่าทั้งสองคนนี้เป็นคนที่อยากจะเห็นผม
" อ้าว เฮ๊ย.......มึง 2 คนมองหาอะไรวะ  แล้วเป็นไงสบายดีกันหรือเปล่า ไม่ได้เจอกันนานแล้วนี่หว่า  " พี่แป้งพูด เมื่อเดินออกมาจากห้องนํ้าพอดี
" เฮ๊ยไอ้แป้ง พวกกูสบายดีว่ะ  เป็นไงวะ  แล้วมากับใครล่ะนี่ เดี๋ยว....ไม่ใช่มึงมาผิดคอนเซปท์นะโว๊ย  "  หนึ่งในสองคนนั้นพูด
โห........ผู้ชายสมัยนี้นี่มันร้ายจริงๆ  ก็ทั้งๆที่รู้ว่าพี่แป้งพาคนมาด้วย  แต่คนๆนี้ดันทำเป็นไม่รู้เรื่องอะไรมาก่อนเลย..........
" ....ฮ่าฮ่า....กูรับรองว่าไม่มาผิดคอนเซปท์หรอกโว๊ย อ้อ...แล้วกูก็มากับแฟนกูโว๊ย...."  พี่แป้งตอบ  ทำเอาผมอึ้งเลยอ่ะ
" อ้าวเหรอวะ  แล้วไหนล่ะ แฟนของมึงน่ะ...กูยังไม่เห็นเลยว่ะ...."  ชายคนนึงใน 2 คนนั้นพูด
" อืม..รอเดี๋ยวโว๊ย...."  พี่แป้งพูด  แล้วหันซ้าย หันขวามองหาผม
พอเห็นผมยืนอยู่ พี่แป้งก็เดินมาหาผม แล้วบอกผมเบาๆว่าให้มากับพี่หน่อยอ่ะครับ พี่แป้งจับมือของผม แล้วจูงมือให้ผมเดินตามพี่เค้าไป ผมก็เดินไปทั้งๆที่กำลังงงเหมือนกัน
" นี่ไงวะ  แฟนกู น่ารักหรือเปล่าวะ  "  พี่แป้งบอกเพื่อนของพี่เค้า  บีบมือผมแน่น  ก็พอจะเข้าใจแล้วอ่ะคร้าบ
" อ้าวเฮ๊ย  นี่แฟนมึงเหรอวะ เป็น..........เอ่อ....."  เพื่อนของพี่แป้งคนนึงพูดแต่เหมือนชะงักยั้งปากไว้ได้ทัน
ผมรู้ครับ ว่าเพื่อนพี่แป้งจะพูดว่าอะไร  ก็คงจะพูดว่า  " เป็นผู้ชาย "  แน่ๆอ่ะคร้าบ  แล้วก็เหมือนว่าพี่แป้งก็คงจะคิดเหมือนกับผมเช่นกัน
" เออ...แฟนกูเป็นผู้ชาย  แล้วมึงจะว่าอะไรหรือเปล่าล่ะวะ "  พี่แป้งพูดกับเพื่อนของพี่เค้า
" เปล่าโว๊ย  กูเข้าใจว่ะเรื่องแบบนี้  แต่กูแค่อยากรู้ว่า คนที่เป็นแฟนของไอ้เพลย์บอยอย่างมึง จะหน้าตาเป็นยังไงก็เท่านั้นเอง  "  คนนึงพูด
" แล้วนี่พวกมึงเห็นแฟนกูแล้ว  พวกมึงคิดว่าเป็นยังไงล่ะวะ  "  พี่แป้งพูด
" อืม....กูพอจะรู้แล้วว่ะ ว่าเพราะอะไร "  เพื่อนพี่แป้งพูด
" เพราะอะไรวะ "  พี่แป้งถามทันที
" ก็น้องเค้าน่ารักมากขนาดนี้นี่หว่า  กูเห็นครั้งแรก กูก็สะดุดตาแล้วว่ะ...เป็นมึงจะเหลือเหรอวะ...."  เพื่อนของพี่แป้งคนนั้นตอบ
" เออ...แล้วมึงก็ไม่ต้องมายุ่งกับน้องเค้าแล้วกันนะโว๊ย  กูหวง...."  พี่แป้งพูดกับเพื่อน 2 คนของพี่เค้า
" มึงนี่นะ  เฮ๊ย...แล้วมึงจะไม่บอกชื่อน้องเค้าให้กูรู้จักเหรอวะไอ้แป้ง  "  พี่คนนึงพูด
" ไม่ดีกว่าว่ะ  กูบอกแล้วไงว่ากูหวง...."  พี่แป้งพูดยํ้าคำเดิม
" โห...มีงี้ด้วยเว๊ย....เอองั้นกูไปดีกว่าว่ะ....ไม่อยากคุยกับไอ้ขี้หวง.....ฮ่าฮ่า....."  พี่คนนั้นพูดแล้วก็หัวเราะ
" เออพวกมึงรู้ก็ดีแล้ว  ไปไกลๆกูเลยก็แล้วกันวะ...ฮ่าฮ่า..."  พี่แป้งพูดจบก็หัวเราะใส่เพื่อยของพี่เค้าเหมือนกัน
" น้องน่ารักครับ  งั้นพี่ขอตัวก่อนนะครับ พี่อยู่นานไม่ได้ เดี๋ยวถูกไอ้เพื่อนขี้หวงมันเตะเอา ยินดีที่ได้รู้จักนะครับน้องน่ารัก  "  พี่ทั้งคู่เค้าก็หันมาพูดกับผม  ยิ้มให้ผมด้วย  ผมก็เลยยิ้มตอบ นึกขำอยู่ในใจเหมือนกัน  ที่เห็นเวลาที่พี่แป้งคุยกับเพื่อนๆอ่ะครับ
แล้วพอพี่ทั้งสองคนเดินออกไปแล้ว  ก็เหลือเพียงแค่ผมกับพี่แป้งยืนอยู่แค่สองคน ผมนึกอะไรได้ ก็เลยดึงมือพี่แป้งให้เดินตามผมมาที่มุมห้อง  ที่ไม่ค่อยมีคนอยู่  แล้วก็ถามพี่แป้งทันที
" พี่แป้ง ตอบมาเลยนะว่ามันงานอะไร มีอะไรกันแน่  แล้วไอ้ที่คอนเซปท์อะไรกันน่ะครับ  บอกนาวน้า..." ผมถามพี่แป้ง  ตาจ้องหน้านิ่งเลย
" เรื่องอะไรล่ะครับ ไม่มีอะไรสักหน่อย  "  พี่แป้งยังยียวนไม่ตอบผม
" ก็เรื่องงานน่ะสิครับ  บอกมาเลย "  ผมพูด
" อ้อ...ก็ได้ๆ...แค่งานเลี้ยงรุ่นธรรมดาน่ะครับ  แต่พิเศษตรงที่ใครที่มาต้องพาแฟนของตัวเองมาด้วย ก็แค่นั้นเองน่ะครับ  "  พี่แป้งพูดหน้าตาเฉย
" อ๊ะ....พี่แป้ง  นี่พี่พานาวมาเพราะสาเหตุนี้ใช่ป่าวครับ  "  ผมถาม
" ก็ใช่ครับ  พี่พานาวมาเป็นคู่ควง ในฐานะแฟนของพี่น่ะครับ  "  พี่แป้งบอกผม
" พี่แป้งอ่ะ  นาวถึงว่าทำไมมีแต่คนมองพี่แป้งกับนาวแบบนั้นอ่ะ แล้วก็ซุบซิบกันด้วย  พี่แป้งน่าจะบอกนาวให้รู้ซะก่อนน่ะครับ... "
ผมต่อว่าพี่แป้งไปอ่ะครับ นึกแล้วก็อาย  ที่กลายเป็นจุดเด่นของงานไปซะ  โดยที่ไม่ได้รู้เรื่องอะไรกับใครเค้าด้วยเลยอ่ะคร้าบ
" ก็ถ้าพี่บอกไปก่อน นาวก็ไม่มากับพี่น่ะสิครับ  "  พี่แป้งพูด
" พี่รู้ได้ไงอ่ะ....."  ผมพูด  หน้าบึ้ง
" น่า....ช่างมันเถอะครับ  นาวอยู่กับพี่แล้วจะไปกลัวอะไรล่ะครับ  "  พี่แป้งบอกผมง่ายๆ  ก็มันง่ายสำหรับพี่เค้าแต่สำหรับผมมันยากอ่ะครับ
" ก็กลัวสิครับ.......กลัวพี่น่ะแหล่ะคร้าบ....ชิ..."  ผมพูดอย่างงอนๆอ่ะคร้าบ
แล้วหลังจากนั้น  ผมก็ต้องทำหน้าตาให้เป็นปกติ  ถึงแม้ว่าจะอายมาก  ก็รู้ว่าคนที่มางานคิดยังไงกับผมที่มากับพี่แป้ง  แต่ผมก็ต้องทำเป็นไม่ได้รู้สึกอะไร  ก็ต้องปล่อยเลยตามเลยอ่ะคร้าบ
ตอนที่ 84
" ก็กลัวสิครับ.......กลัวพี่น่ะแหล่ะคร้าบ....ชิ..."  ผมพูดอย่างงอนๆอ่ะคร้าบ
แล้วหลังจากนั้น  ผมก็ต้องทำหน้าตาให้เป็นปกติ  ถึงแม้ว่าจะอายมาก  ก็รู้ว่าคนที่มางานคิดยังไงกับผมที่มากับพี่แป้ง  แต่ผมก็ต้องทำเป็นไม่ได้รู้สึกอะไร  ก็ต้องปล่อยเลยตามเลยอ่ะคร้าบ
กว่าจะออกจากงานมาได้  แล้วกว่าจะกลับมาถึงบ้านอีก ก็เกือบจะตี 1 แล้ว  ทุกๆระยะทางที่ใกล้บ้านไปเรื่อยๆผมก็เริ่มยิ่งจะรู้สึกแย่ๆเข้าไปทุกที  ก็คนที่รอผมอยู่ที่บ้านน่ะสิครับ
ก็ตอนออกมาจากงานเลี้ยง  ผมได้ขอโทรศัพท์มือถือของผมคืนจากพี่แป้ง พอได้คืนมาแล้วผมก็รีบโทรกลับไปหาพี่เจสทันที  แต่พี่เจสไม่ยอมรับโทรศัพท์อ่ะ  โทรตั้งหลายครั้งก็ไม่ยอมรับ  เปลี่ยนมาโทรเข้าบ้านก็ไม่รับอีก
ผมกระวนกระวายใจมาก  พี่เจสคงจะทั้งโกรธ  ทั้งโมโหผมมากแน่ๆเลย  แต่จะให้ผมทำยังไงล่ะครับ  ผมก็ไม่ได้รู้เรื่องอะไรเลยสักอย่างเดียว  ไม่ได้เป็นคนวางแผนอะไรทั้งสิ้นเลยด้วย  เพราะฉะนั้นมันก็ไม่ได้เป็นความผิดของผม
คนที่ผิดนู่นเลย  น่าหมั่นไส้เหลือเกิน  ดูสิ....มาทำแบบนี้แล้วยังไม่เห็นพี่แป้งจะรู้สึกอะไรเลย  ขับรถไปนั่งร้องเพลงไป ดูช่างสบายอารมณ์ดีแท้
แต่คนที่แย่แน่ๆก็คือผมเองนี่แหล่ะ เดี๋ยวพอกลับไปถึงค่อยว่ากันดีกว่า  อย่างน้อยพี่แป้งก็ยังอยู่ พอไปถึงก็ให้คุยกันเองก็แล้วกัน แต่เมื่อไปถึงที่บ้านแล้ว  พี่ชายสุดที่รัก  แต่จอมวางแผนของผมกลับทำให้ผมรู้สึกร้อนๆหนาวๆขึ้นมาทันใด  ก็พอถึงหน้าบ้านแล้ว พี่แป้งบอกให้ผมลงกลับเข้าบ้าน ส่วนพี่แป้งน่ะเหรอครับ  ขับรถออกไปเที่ยวต่อ ตามประสาหนุ่มโสด  ทิ้งให้ผมต้องมารับชะตากรรมคนเดียว
ผมค่อยๆ เปิดประตูรั้ว  เดินเข้าบ้านไปอย่างเงียบๆ  หวังว่าวันนี้ขอให้ผมโชคดีสักครั้งเถอะ  ขอให้พี่เจสหลับไปแล้ว  ทั้งๆที่ในความเป็นจริง  ผมก็รู้ว่ามันไม่มีทางเป็นไปได้แน่นอน
พี่เจสเงยหน้ามองผมนิดนึง เมื่อผมเดินเข้าไป  แล้วก็ก้มหน้านั่งทำงานต่อ โดยที่ไม่ได้สนใจผมเลย  ที่จริงแบบนี้มันก็น่าที่จะดีใจอยู่หรอกครับ  แต่เพราะว่าผมอยู่ด้วยกันมาก็ถือว่านาน  ผมพอจะรู้ว่าไอ้ที่พี่เจสไม่สนใจแบบนี้นี่แหละ  มันน่ากลัวที่สุด  พี่เค้าต้องโกรธมากแน่ๆ
"  พี่เจสคร้าบ  รอนาวนานป่าวอ่ะคร้าบ  "  ผมพูดเมื่อเดินเข้าไปหาพี่เจส  อย่างกลัวๆทำใจดีสู้เสือแหล่ะครับ ที่จริงกลัวจะแย่แล้ว
"  .......................... "  เงียบ ไม่ตอบ ไม่มอง ไม่สนใจ
" พี่เจสคร้าบ  พี่แป้งเอารถนาวไปใช้น้า  บอกว่าจะไปเที่ยวต่ออ่ะคร้าบ  "  ผมหาเรื่องพูดต่อ
" ......................... "  แต่คำตอบที่ได้ก็คือการไม่สนใจเหมือนเดิม
" พี่คร้าบ พี่แป้งบอกว่าพรุ่งนี้ค่อยเข้ามาหาพี่น่ะคร้าบ  "  ผมพยายามพูดต่อไปอีก  เริ่มกลัวมากกว่าเดิมอีกอ่ะคร้าบ
" .......................... "  แล้วก็เหมือนเดิมทุกอย่าง ไม่อะไรผมเลย
" พี่คร้าบ  พี่แป้งอ่ะพานาวไปงานลี้ยง แล้วไม่บอกนาวก่อนอ่ะ "  ผมพูด
" พี่คร้าบ  ที่งานน่ะ เพื่อนๆของพี่แป้งมองนาวใหญ่เลยอ่ะคร้าบ แต่นาวก็ไม่ได้สนใจใครเลยน้า "  ผมพูดอีก
" พี่เจสอ่ะ  รู้ป่าวว่าพี่แป้งพานาวไปทำไมอ่ะ  ก็ที่งานเค้าดันให้แต่ละคนพาแฟนไปด้วย  แล้วทีนี้พี่แป้งเค้าไม่มีแฟนอ่ะ พี่แป้งเลยพานาวไปด้วยคร้าบ  พี่เจสไม่ว่าน้า  "  ผมบอกพี่เจสต่ออีก
ใครๆอาจคิดว่าเรื่องนี้ผมไม่น่าจะพูดให้พี่เจสรู้  แต่สำหรับผม เรื่องนี้สมควรพูดอ่ะครับ  เพราะผมไม่มีอะไรปิดบังพี่เค้าอ่ะ มีอะไรผมก็บอกหมดกลัวว่าถ้าไม่บอกก่อนแล้วถ้าพี่มารู้ที่หลังก็อาจจะเข้าใจผิดได้
" ............................. "  เงียบอีก  พี่เค้าไม่ยอมพูดกับผมเลยอ่ะครับ  ผมไม่รู้จะทำยังไงแล้ว
" พี่เจสคร้าบ  พูดกับนาวมั่งสิคร้าบ  พี่อย่าโกรธนาวน้า นาว......."  ผมพูดเสียงอ้อนๆ  นํ้าตาคลอตาแล้วอ่ะคร้าบยังพูดไม่จบเลย พี่เจสก็พูดขึ้น
" พูดมาก  พี่กำลังยุ่ง  "  พี่เจสพูด  แล้วก็เก็บกองงานที่วางบนโต๊ะรวมทั้งโน๊ตบุ๊คด้วย  หอบลุกเดินขึ้นไปข้างบนห้อง หนีผมอ่ะคร้าบ
ผมนั่งนํ้าตาร่วงมองตามพี่เจสที่เดินหนีผม  น้อยใจอ่ะ  พี่เจสไม่ฟังผมเลย  ก็ผมไม่ได้ผิดสักหน่อย  หรือว่าพี่เจสไม่รักผมแล้ว  จะเดินตามไปก็ไม่กล้า  จะให้นั่งเฉยๆก็ยิ่งรู้สึกแย่หนักไปอีก  แล้วจะให้ผมทำยังไงอ่ะคร้าบ
นั่งร้องไห้อยู่ตรงนั้นได้พักใหญ่ แล้วก็ตัดสินใจลุกขึ้นเดินตามพี่เจสขึ้นไปข้างบนห้อง  เห็นพี่เจสนั่งดูงานอยู่ที่โต๊ะทำงานติดกับที่นอน  ผมเดินเข้าไปหาพี่เจส
ผมเดินไปโอบคอพี่เจส  แล้วก็หอมแก้มพี่เค้า ภาวนาในใจว่าขอให้พี่เจสอย่าปัดมือผมทิ้งเลย ว่าผมซะยังจะดีกว่าผมกลัวถูกโกรธที่สุดเลยอ่ะ  ถึงแม้ว่าจะไม่ใช่ความผิดของผมก็ตาม
" พี่บอกว่างานยุ่ง อย่ามาวุ่นวายกับพี่ได้ไหม  "  พี่เจสพูดออกมาทั้งๆที่ไม่ได้มองหน้าผมเลย ใช่ไม่ปัดทิ้งแต่พูดแบบนี้มันก็ไม่ต่างกันสักเท่าไหร่
" พี่เจสคร้าบ..........พี่โกรธนาวเหรอ  ฮือฮือ....เกลียดนาวแล้วใช่มั๊ยอ่ะคร้าบ  "  ผมร้องไห้อยู่ตรงนั้น  ปล่อยมือที่โอบคอพี่เจสออกโดยอัตโนมัติ  ถอยหลังออกมาไม้กล้าแตะตัวพี่เจสอีกอ่ะคร้าบ
" ........................... "  พี่เจสไม่พูด  ไม่สนใจเหมือนเดิม
" พี่คร้าบ  นาวรักพี่เจสนะคร้าบ  ฮือฮือ........อย่าทำแบบนี้กับนาวสิคร้าบ....."  ผมพูดไปร้องไห้ไป
พี่เจสคงโกรธ คงเกลียดผมมากแน่ๆเลย  ถึงได้ทำเย็นชากับผมได้ขนาดนี้  แล้วนี่ผมจะทำยังไงดีอ่ะ  ผมอยากจะกอดพี่เจส  อยากอยู่ข้างๆ อยากคุย แล้วตอนนี้ผมอยากให้พี่เจสพูดคุยกับผม รักผมเหมือนเดิมอย่างที่พี่เจสรักผม
ผมกลัว  กลัวไปหมดทุกอย่าง  ตอนนี้พี่เจสคงไม่อยากเห็นหน้าผมแล้วล่ะ  ผมเดินไปที่ประตู หันกลับมามองที่พี่เจสอีกครั้ง  พี่เค้าไม่สนใจผมเลย
ผมเดินลงมาข้างล่าง  เดินไปนั่งที่โซฟารับแขกสักพัก  หวังว่าพี่เจสจะเดินลงมาหาผม  แต่พี่เค้าไม่ยอมลงมาเลยผมเดินร้องไห้ไปที่ประตู  เปิดออกแล้วเดินไปที่ประตูรั้วบ้าน ไขกุญแจกำลังจะเดินออกไป
" จะไปไหนอีก  นี่มันดึกมากแล้วนะ  กลับเข้ามาเร็วๆ  "  เสียงที่ผมอยากได้ยินที่สุดดังขึ้นข้างหลังผม
" พี่เจส........."  ผมหันกลับไปมอง เห็นพี่เจสยืนอยู่
" ใจร้ายคิดจะหนีพี่ไปจริงๆเหรอครับ  "  พี่เจสพูด
" ............ฮือฮือ.......... "  ผมพูดไม่ออก ได้แต่ยืนร้องไห้อยู่ตรงนั้น
" มานี่  มาหาพี่สิครับคนดี  "  พี่เจสพูดกับผม
" พี่เจสคร้าบ.........ฮือฮือ........."  ผมวิ่งกลับไปหาพี่เจสทันที พอไปถึงก็กอดพี่เจสแน่นเลยอ่ะคร้าบ
" เงียบนะครับคนดี  ไปเข้าบ้านเราก่อน  "  ผมได้ยินเสียงพี่เจสพูดเบาๆ  ก็ตอนนั้นผมเอาหน้าซุกอกร้องไห้เลยไม่เดินตามที่พี่เจสพูด
" ....ฮือฮือ....นาวรักพี่เจสน้า....... "  ผมร้องไห้อยู่แบบนั้น
" คร้าบ..พี่รู้ครับ  มาพี่พาเข้าบ้านนะ  "  พี่เจสบอกกับผม
แล้วพี่เจสก็จับมือผมออก  แล้วย่อขาลงยกตัวผมขึ้น  ผมก็เอามือไปโอบกอดรอบคอของพี่เค้า  พี่เจสจับสะโพกของผมโอบอุ้มผมเดินเข้าไปในบ้าน  ผมก็ซุกหน้าที่ซอกคอของพี่เจสอยู่แบบนั้นไม่ร้องไห้แล้วแต่ยังคงมีเสียงสะอื้นอยู่
พี่เจสพาผมเดินขึ้นไปที่ห้องนอน  แล้วตรงเข้าไปที่ห้องนํ้าพี่เค้าปล่อยผมยืนลงที่พื้น  บอกผมให้ยืนอยู่เฉยๆ พี่เจสหันไปเปิดนํ้าใส่อ่างอาบนํ้า  ก่อนจะหันกลับมาที่ผมอีกครั้ง

cokebundit · โพสต์ 2013-9-17 19:34:07

ขอบคุนมากนะคับ{:sm-16:}

minone · โพสต์ 2014-12-20 12:20:04

ขอบคุนคับ

pt200 · โพสต์ 2015-10-22 18:11:23

ขอบคุณ ครับ

pearl9845 · โพสต์ 2019-10-20 14:15:02

ขอบคุนมากนะคับ

บัญชี		จำการเข้าสู่ระบบไว้	ลืมรหัสผ่าน
รหัสผ่าน			สมัครเข้าเรียน

++ " กว่าจะรักกันได้ของไอ้มะนาว "++ #45 ภาคสอง

สมาชิกจีโฟกาย 100%

สมาชิกระดับเพชรคู่

สมาชิกระดับตรีเพชร

สมาชิกระดับเพชรบริหาร

สมาชิกระดับมงกุฎ

สมาชิกระดับทับทิม

สมาชิกระดับแพลตตินั่ม

สมาชิกระดับไพลิน

สมาชิกระดับมรกต

สมาชิกระดับเพชร