++ " กว่าจะรักกันได้ของไอ้มะนาว "++ #47 ภาคสอง

tanya · โพสต์ 2013-3-7 07:29:43

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว

" ไหนมาให้พี่กอดให้หายคิดถึงเราหน่อยซิวันก่อนได้กอดนิดเดียวเองยังไม่หายคิดถึงเลยครับ  " พี่ก้องพูด แล้วดึงผมเข้าไปกอด
" คิกคิก......ได้คร้าบ..........นาวก็คิดถึงพี่ก้องมากคร้าบ..." ผมบอก เอาหน้าซุกอกพี่ก้องแน่นเลยอ่ะ  ก็ไม่ใช่พี่ก้องคนเดียวหรอกคร้าบ
ที่อยากกอดอ่ะ ผมเองก็อยากกอดพี่ก้องมากๆเหมือนกันน่ะคร้าบ...อิอิ......
" ขอหอมแก้มนาวได้ไหมครับ........."  พี่ก้องพูด  คราวนี้มาแปลกกว่าเดิมครับ ดูเป็นสุภาพบุรุษขึ้นมากเลยครับ
" ได้คร้าบ.....คิกคิก "  ผมพูดแล้วเอียงแก้มให้พี่ก้องหอมอ่ะคร้าบ
" ฟอด.....ฟอด.....หอมจัง  เหมือนเดิมเลยกลิ่นนี้ รู้สึกสบายใจจัง "  พี่ก้องพูดกับผม
" แฮะแฮะ...........พี่ก้องอ่ะ มาชมต่อหน้าแบบนี้ นาวก็อายแย่เลยสิคร้าบ......"  ผมบอก  ยืนหน้าแดงอ่ะครับ
" เราก็หอมแก้มพี่มั่งสิครับ  "  พี่ก้องพูดต่อ  พร้อมกับก้มหน้าแล้วก็เอียงแก้มให้ผมด้วย
" จุ๊บ.......จุ๊บ....คิกคิก...."  ผมจุ๊บแก้มพี่ก้องทีละข้าง  รู้สึกดีจัง
" พอแล้วครับ  เดี๋ยวไอ้เจสมันลงมาเห็น แล้วพี่จะโดนมันไล่เตะเอา  ฮ่าฮ่า..."  พี่ก้องบอกผม แล้วคลายอ้อมกอดปล่อยผมให้เป็นอิสระ
" ฮี่ฮี่....คร้าบ....... "  ผมพูดอย่างที่เข้าใจ
" มาจะทำอะไรดีล่ะ  เดี๋ยวพี่ช่วยเป็นลูกมือเองครับ  "  พี่ก้องถามผม
" อืม....เดี๋ยวต้องดูของก่อนว่าพี่ซื้ออะไรมานัก  แล้วค่อยมาคิดอีกทีแล้วกันว่าจะทำอะไรดี  "  ผมบอก แล้วเริ่มเปิดถุงออกดูของข้างใน
แล้วหลังจากนั้นผมก็เริ่มหั่นของ ทั้งเนื้อหมู  ไก่  แล้วก็อย่างอื่นอีกหลายอย่างตามที่พี่ก้องได้ซื้อเข้ามาให้  โดยที่ผมมีพี่ก้องเป็นลูกมือ  ผมกับพี่ก้องคุยกันแหย่กันสนุกสนาน  นานๆได้มาเจอกันได้อยู่ด้วยกัน  ทำอะไรแบบนี้ก็สนุกดีนะครับ  แล้วผมก็มีความสุข พี่ก้องเองก็คงจะไม่ต่างไปจากผมเท่าไหร่
" สนุกกันใหญ่เลยนะ  หัวเราะกันเสียงดังขึ้นไปถึงข้างบนเลย  "  พี่เจสพูดเมื่อเดินเข้ามาในห้องครัว แล้วเห็นผมหัวเราะขำ
พี่ก้องอยู่
" คิกคิก...ก็พี่ก้องอ่ะ  แกะกุ้งยังไงไม่รู้  เนื้อมันหายหมดเลยอ่ะคร้าบ..."  ผมหันไปบอกพี่เจส
" เหรอ...ไอ้ก้องกูว่ามึงออกมานั่งคุยกับกูที่ข้างนอกดีกว่าว่ะ  ปล่อยแฟนกูมันทำเองเถอะวะ  ไม่งั้นกูกลัวว่าถ้ามึงช่วยทำ
แล้วมันจะไม่มีอะไรเหลือให้กินว่ะ  ฮ่าฮ่า..."  พี่เจสพูดกับพี่ก้อง
" เออ...ก็ได้โว๊ย  กูก็ว่าอย่างนั้นแหล่ะว่ะ...ฮ่าฮ่า......"  พี่ก้องบอกพี่เจส  หัวเราะกันสองคน
แล้วพี่ก้องก็ถอดชุดกันเปื้อนออก เดินมาล้างมือจนสะอาดแล้วพี่เค้าก็เดินตามพี่เจสไปที่ห้องรับแขกที่ด้านนอกปล่อยให้ผมยุ่งอยู่ในครัวคนเดียว
อ้าว....ผมลืมไปเลยอ่ะคร้าบ  ว่าจะโทรไปหาไอ้เจ้าเป้ง  ให้ซื้อของมาให้ผมซะหน่อย  มัวแต่คุยอ้อนพี่ก้องจนลืมไปเลย  ว่าแล้วก็กดมือถือโทรออกไปหาไอ้เป้ง
" อัลโหลคร้าบ  เป้งอยู่ที่ไหนอ่ะ  "  ผมถามมัน
" อ้อ  กำลังจะออกจากบ้านครับ  นาวจะให้ซื้ออะไรเข้าไปหรือเปล่า  "  ไอ้เป้งถามผม  น่ารักจังเลย....อิอิ....
" ก็นิดหน่อยอ่ะ  เอาอย่างนี้ดีกว่า  พอเป้งไปถึงแล้วก็โทรมาหานาวนะ  แล้วนาวจะได้บอกตอนนั้นเลย  เป้งจะได้ไม่ต้องจดไง เดี๋ยวก็ลืมอีกอ่ะ  "  ผมบอกเจ้าเป้ง
"  อืม  ได้ งั้นเดี๋ยวไปถึงแล้วจะโทรเข้าไปนะ  "  เป้งบอก
" คร้าบผม  แล้วเป้งก็ขับรถดีๆด้วยน้า  รู้ป่าวคร้าบ นาวเป็นห่วง "  ผมพูดด้วยความเป็นห่วง
" ครับ...งั้นเป้งวางสายนะครับ  "  ไอ้เป้งพูด
" ได้คร้าบ......อย่าลืมโทรมาน้า...จุ๊บๆ....คิกคิก..."  ผมพูด  อ้อนอีกแล้วสิเนี่ย...แฮะแฮะ............
พอวางสายแล้ว ผมก็ง่วนอยู่กับการจัดเตรียมอาหารต่อไป  ไม่ได้รีบร้อนอ่ะครับ  ทำไปเรื่อยๆ ได้สักพักผมก็โผล่หน้าไปมอง
2 หนุ่ม
ที่นั่งคุยกันอยู่ในห้องรับแขก  พอเดาออกอ่ะครับว่าพี่ๆเค้าคุยกันเรื่องอะไร ก็คงเรื่องงานอ่ะครับ  ไม่มีเรื่องอื่นแน่ๆ
ผมกลับเข้ามาเตรียมของในครัวต่อ  ไม่นานไอ้เป้งก็โทรเข้ามา  มันบอกว่าตอนนี้อยู่ในซุปเปอร์มาร์เก็ตแล้ว  ถามว่าผมจะเอาอะไร  ผมก็บอกมันทีละอย่างๆ จนได้ของครบทุกอย่าง  ก็วางสายไป
ตอนที่ 87
ผมกลับเข้ามาเตรียมของในครัวต่อ  ไม่นานไอ้เป้งก็โทรเข้ามา  มันบอกว่าตอนนี้อยู่ในซุปเปอร์มาร์เก็ตแล้ว  ถามว่าผมจะเอาอะไร  ผมก็บอกมันทีละอย่างๆ จนได้ของครบทุกอย่าง  ก็วางสายไป
ไม่นานไอ้เจ้าเป้งก็มาถึง  เดินหอบถุงใส่ของเข้ามาในครัวเยอะแยะเลยครับ  ผมก็บอกขอบคุณมัน  แล้วก็เริ่มรื้อค้นถุงออกดูว่ามีของครบหรือเปล่า
" มานี่ก่อนเลย......."  เป้งพูดแล้วดึงมือผมให้ไปหามัน
" อะไรล่ะเป้ง..."  ผมถามเมื่อยืนตรงหน้า
" อ่ะ...."  มันยื่นแก้มให้ผม
" โธ่......คิดว่าอารายอ่ะ..."  ผมพูดแล้วก็ยิ้มให้ไอ้เป้ง
" จุ๊บ.......อ่ะพอใจหรือยัง...."  ผมพูดเมื่อยื่นปากไปจุ๊บแก้มมันทีนึง
" ยัง  อีกสองครั้ง ถึงจะพอ...เร็วๆเดี๋ยวพี่ๆเค้าเข้ามา..."  ไอ้เป้งพูด หันไปมองที่ประตูห้องครัว  แล้วหันกลับมาที่ผม  พร้อมกับยื่นแก้มอีกข้างให้ผม
" ...จุ๊บ............จุ๊บ..........."  ผมก็ยื่นปากไปจุ๊บแก้ม แล้วก็ที่หน้าผากอีกทีนึง
" ดีมาก  แต่ขาดอีกที่......."  ไอ้เป้งบอกผม แล้วเอานิ้วชี้ที่ปาก
" อ่า........ก็ได้ๆ....บอกให้ซื้อของมาให้หน่อยเดียว  เล่นเอากำไรซะคุ้มเลยน้า.... "  ผมอดบ่นเบาๆไม่ได้  แต่ก็ตกลงจุ๊บมัน
" ฮ่าฮ่า........เร็วๆไม่ต้องบ่นเลย...."  ไอ้เป้งพูด  แล้วยื่นปากให้ผม
" จุ๊บ........."  ผมจุ๊บปากไอ้เป้งเบาๆ
" อืม.....ถึงแม้จะนิดเดียวแต่ก็ดีกว่าไม่ได้  ฮ่าฮ่า.."  ไอ้เป้งพูด
" พอแล้ว  มานี่เลย เป้งมาช่วยนาวทำอาหารกันเถอะ  จะได้เสร็จๆซะที  "  ผมบอก แล้วลากไอ้เป้งมาที่กองถุงใส่ของที่มันซื้อเข้ามาให้ผมกับไอ้เป้งก็ช่วยกันรื้อของออกมาจากถุงต่อ ที่เมื่อสักครู่ยังเอาออกมาไม่หมด แล้วก็ให้มันเอาพวกผลไม้ต่างๆออกไปล้างนํ้า
แล้วพอเสร็จแล้วก็ให้มันช่วยเป็นลูกมือทำอาหาร  หยิบนั่นส่งนี่  ซึ่งมันก็เริ่มคล่องแล้ว  รู้ว่าอะไรเป็นอะไร  คงเพราะว่าโดน
ผมให้มาช่วยบ่อยๆมั้งครับ  เลยเริ่มจะเก่งขึ้น....อิอิ.......
" ฮัลโหลครับ...พี่แป้งตื่นนอนหรือยังอ่ะคร้าบ...."  ผมพูดกับพี่แป้งทางโทรศัพท์ เมื่อมองนาฬิกาดูแล้วเห็นว่ามันเย็นแล้ว
" อืม...กำลังจะตื่นพอดีเลยครับ "  พี่แป้งบอกผม เสียงเหมือนคนงัวเงียอ่ะครับ
" โห....นี่มันเย็นแล้วน้า  นอนยังไม่ตื่นอีกอ่ะ  "  ผมบ่นพี่แป้ง
" ก็พี่นอนเช้านี่ครับ  "  พี่แป้งพูด
" อารายอ่ะ....แล้วทำไมพี่แป้งถึงนอนเช้าด้วยล่ะ  พี่ไปไหนมาบอกนาวมาน้า..."  ผมถามอย่างโกรธๆอ่ะ......
" เอ้อ....พี่เปล่า  พี่ไม่ได้ไปไหนหรอกนะ "  พี่แป้งรีบพูดตอบผมเสียงอ่อน
" ไม่เชื่อหรอก  พี่แป้งต้องไปเที่ยวที่ไหน  แล้วต้องไปยุ่งกับใครมาแน่ๆ  "  ผมพูด ทั้งโกรธ ทั้งงอน
" เอ่อ....ก็ไปเที่ยวนิดหน่อยน่ะครับ  "  พี่แป้งบอกผม
" นั่นไงอ่ะ นาวว่าแล้ว  พี่แป้งทำไมต้องออกไปเที่ยวด้วยอ่ะครับ  โกรธแล้วนะ  "  ผมบอก โกรธมากอ่ะ
" เป็นอะไรอีกล่ะครับ  พี่แป้งไปเที่ยวกับพวกเพื่อนๆของพี่นะครับ ผู้ชายทั้งนั้นเลย  " พี่แป้งบอกผม แก้ต้วหรือเปล่าไม่รู้อ่ะ
" ก็ไปกับผู้ชาย  นาวก็ไม่ไว้ใจอ่ะ  "  ผมบอก  หาเรื่องเต็มที่เลยครับ  แย่จัง........
" อ้าว ไปกับผู้ชายก็ไม่ได้ แล้วนาวจะให้พี่ไปกับผู้หญิงงั้นเหรอครับ "  พี่แป้งพูดต่อ
" ผู้หญิงก็ไม่ได้อ่ะ  ไม่เอาด้วย  "  ผมบอกเริ่มงอแงแล้วคับ
" นาวอย่าดื้อสิครับคนดี  ไม่มีเหตุผลเลยนะ "  พี่แป้งพูดกับผม
" ก็นาวไม่มีเหตุผลแบบนี้แหล่ะคร้าบ....ฮือฮือ....ไม่เอาๆ "  ผมพูดไปร้องไห้ไป
" อ้าว...พี่ไม่มีอะไรจริงๆนะ  "  พี่แป้งพูด
" ไม่เอาอ่ะ  พี่ต้องไปมีอะไรกับคนพวกนั้นแน่เลย  ไม่อยากคุยด้วยแล้ว ฮือฮือ.........."  ผมพูดแล้วก็ร้องไห้ไปด้วย  งอแง ไม่ฟังอะไรเลยสักอย่าง
" นาว....อย่าร้องไห้สิครับ  เราพูดไม่รู้เรื่องเลยนะ  พี่ก็แค่ไปเที่ยวกับเพื่อนๆ แค่นั้นเองครับ  "  พี่แป้งพยายามอธิบายให้ผมรับรู้  แต่ผมดื้ออ่ะ  รู้ตัวนะครับ
" ไม่ฟังๆ  อ่ะนาวไม่อยากให้พี่แป้งไปเที่ยวแบบนั้นนี่คร้าบ..ฮือฮือ...แค่นี้นะคร้าบ...."  ผมพูด  ร้องไห้ด้วย
" เดี๋ยวสิครับ.....พี่ยังคุยกับนาวไม่รู้เรื่องเลยนะ "  พี่แป้งบอกผม เสียงดัง
" ไม่เป็นไรหรอกครับ ถึงยังไง...ฮึกฮึก..พี่แป้งก็ไม่เข้าใจนาวอยู่ดีแหล่ะครับ...ฮึก...ฮึก..."  ผมพูด ไปสะอื้นไป
" เราก็เป็นแบบนี้ทุกทีเลย  ไม่ค่อยยอมฟังก่อนแล้วก็มาตีโพยตีพายแบบนี้  "  พี่แป้งพูด
" ก็นาว...............ฮึกฮึก........แค่นี้ก่อนนะคร้าบ...ฮึกฮึก....นาวรักพี่แป้งน้า...."  ผมพูดแล้วกดตัดสัญญาณทันที
ก็ผมยังไม่อยากคุยตอนนี้นี่ครับ  งอนอ่ะ....รู้ว่าไม่มีเหตุผล ไม่สมควรทำ  แต่กับพี่แป้งแล้วเป็นแบบนี้บ่อยๆอ่ะครับ แค่ขอเวลานิด รอให้ผมรู้สึกดีก่อน แล้วค่อยคุยกับพี่แป้งใหม่
แล้วก็เป็นไปตามที่ผมคิดไว้  พี่แป้งโทรศัพท์มาหาผมหลังจากนั้นหลายครั้ง  แต่ผมไม่ยอมรับสาย  ก็บอกแล้วว่า ขอให้ผมรู้สึกดีขึ้นนิดนึงก่อน
แล้วก็ไม่นานหลังจากนั้น  ถือว่าเร็วเลยแหล่ะครับ  ที่ผมได้ยินเสียงพี่เจสโวยวายเสียงดัง  อยู่ในห้องรับแขกที่พี่ๆกับไอ้เป้งนั้งตั้งวงกันอยู่  ผมก็เลยจะเดินออกไปดู  แต่ยังไม่ทันพ้นห้องครัวเลย คนที่ผมไม่ยอมกดรับโทรศัพท์ก็เดินเข้ามาหาผม
" ว่าไงล่ะ  ไอ้ตัวยุ่ง " พี่แป้งพูดกับผม  หน้าบูดๆ
" ก็ป่าวอ่ะคร้าบ...."  ผมบอก  เสียงเบา  ก็กลัวพี่แป้งเหมือนกัน รู้ว่าเวลาพี่แป้งโกรธก็ไม่ใช่ย่อยๆเหมือนกันขนาดพี่เจสเองยังเอาไม่อยู่เลยอ่ะคร้าบ
"  ยังจะบอกว่าเปล่าอีก  แล้วทำไมไม่รับโทรศัพท์ของพี่  "  พี่แป้งพูดเสียงดุ  มองผมนิ่ง
" ก็นาว...ก็นาว ยังไม่อยากคุยนี่คร้าบ....."  ผมยิ่งพูดเสียงก็ยิ่งเบา
" แล้วมันเป็นเพราะอะไรล่ะ เราพูดไม่เข้าใจเลย ไม่ฟังพี่บ้าง "  พี่แป้งดุผม เสียงดัง
" พี่แป้งอ่ะ....ฮือฮือ.......ว่านาวอ่ะ  "  ผมพูดไปก็ร้องไห้นํ้าตาไหลพรากเลยอ่ะครับ
" ก็เราชอบทำแบบนี้ทุกทีเลย  รู้ไหมว่า พี่ก็เหนื่อยเหมือนกันนะ "  พี่แป้งบอกผม
" ฮือฮือ..พี่เหนื่อยเหรอคร้าบ ที่นาวเป็นแบบนี้อ่ะ....."  ผมบอก รู้สึกเจ็บแปล๊บทันที
" ก็นิดหน่อย "  พี่แป้งพูด
" คร้าบ....ฮือฮือ.....นาวผิดเองอ่ะ....ผิดที่ยุ่งเรื่องของพี่  "  ผมพูด  แล้วก็ร้องไห้หนักกว่าเดิม
" เปล่า...พี่ไม่ได้หมายความแบบนั้น  พี่แค่อยากให้นาวฟังพี่ก่อน ไม่ใช่คิดเองเออเองแบบนี้ " พี่แป้งบอก
" คร้าบ...เข้าใจแล้วครับ...ฮึกฮึก..."  ผมพูด  แล้วก็กลั้นสะอื้น  แต่ก็ยังมีเสียงหลุดลอดออกมา
" อืม....เราเข้าใจก็ดีแล้ว  "  พี่แป้งพูด
" คร้าบ....ฮึกฮึก...."  ผมพูด
" งั้นพี่ออกไปคุยกับไอ้พวกนั้นมันก่อนนะ  แล้วเราก็ตามออกไปด้วยล่ะ รู้หรือเปล่า "  พี่แป้งพูดต่อ
" ครับ  เดี๋ยวนาวตามออกไป...ฮึกฮึก....."  ผมบอกพี่แป้ง  สะอื้นนิดๆ
แล้วพอพูดจบ พี่แป้งก็เดินออกไปที่ห้องรับแขก ที่พี่เจสนั่งกันอยู่กับ พี่ก้อง  แล้วก็ไอ้เป้ง ผมก็เก็บของให้เข้าที่  ทำไปนํ้าตาก็ไหลออกมาเอง  ในหัวคำพูดที่พี่แป้งพูดกับผมว่า  " พี่เหนื่อย "  มันวนเวียนอยู่แต่ในหัว
รู้สึกปวดหัวขึ้นมา ผมรีบเก็บของ จนถูกมีดบาดมือ  ตอนที่หยิบมีดเข้าไปเก็บที่  มันรู้สึกเจ็บขึ้นมาทันที  แต่ผมก็ไม่ร้องสักแอะ  ล้างนํ้า แล้วเดินไปหยิบยาฆ่าเชื้อมาใส่ที่แผล  แล้วเอายาใส่ก่อนทีจะปิดแผล
พอทุกอย่างเสร็จแล้ว ผมก็เดินเลี่ยงขึ้นไปบนห้องนอนชั้นบนของบ้าน อาบนํ้าแล้วเอายาแก้ปวดหัวมากิน เมื่อรู้สึกปวดหัวมาก
เดินขึ้นไปนอนบนที่นอนคิดว่าจะพักสักครู่ค่อยลงไป  ผมนอนคิดถึงเรื่องพี่แป้ง  ก็ปวดหัวด้วย  รู้สึกเจ็บที่มืออีก  แล้วนํ้าตามันก็ไหลออกมาโดยที่ผมเองก็บอกไม่ถูกว่ามาจากเรื่องไหนกันแน่  แล้วไม่นานหลังจากนั้นผมก็หลับไป  ตั้งแต่ตอนไหนไม่รู้เหมือนกัน
ตอนที่ 88
" นาว.....นาวครับ...เป็นยังไงบ้างครับ  "  เสียงใครคุ้นๆเรียกชื่อดังอยู่ข้างๆหูของผม
" อื้อ......อื้อ......"  ผมขานรับ แบบไม่ค่อยเต็มใจนัก  ทั้งๆที่ตาก็ยังไม่ลืม
" นาว....ตื่นมาก่อนครับ....."  เสียงเรียกชื่อผมดังขึ้นอีก
" อื้อ...คร้าบ....คร้าบ..."  ผมขานรับ กระพริบตามองคนตรงหน้า..รู้สึกปาดหัว  ร่างกายหนาวๆยังไงไม่รู้อ่ะครับ
" เป็นยังไงบ้าง เจ้าตัวยุ่ง  "  พี่เจสถามผมแล้วก็ยิ้มให้
" พี่เจสคร้าบ นาวปวดหัว  หนาวๆอ่ะคร้าบ...."  ผมบอกพี่เจสเสียงเบา
" เหรอครับ  แล้วเป็นยังไงอีกบ้างครับ พี่จะได้เอายามาให้กินถูกน่ะ "  พี่เจสพูด
" ไม่แล้วคร้าบ  "  ผมตอบ ทั้งๆที่จริงๆแล้วผมรู้สึกปาดแผลที่ถูกมีดบาดมาก  แต่เพราะว่ากลัวพี่เจสดุอ่ะ เลยไม่กล้าที่จะบอกออกไป
" งั้นนาวรอพี่เดี๋ยวนะ  พี่ลงไปเอายามาให้เราก่อน  "  พี่เจสเอามือลูบหัวแล้วก็พูดกับผม
"  คร้าบ..นาวรออยู่คร้าบ.."  ผมพูด  มองเห็นพี่เจสยิ้มให้  แล้วหันหลังเดินออกไปากห้องนอน
ผมนึกอะไรไม่ออก  เพราะรู้สึกปวดหัวจะเป็นไข้  สับสนไปหมด  พยายามนึกไปถึงเรื่องของพี่แป้ง  พอนึกได้ก็อยากจะร้องไห้  พอคิดแล้วนํ้าตาก็จ้องจะไหลออกมา  ผมพยายามจะไม่คิด แล้วก็หลับตาลงอยากนอนอย่างเดียว
"  นาวอย่าเพิ่งหลับครับ เราตื่นมากินยาก่อนนะ "  เสียงพี่เจสพูด พร้อมกับเขย่าตัวผมเบาๆ
" อื้อ  ครับ...คร้าบ..."  ผมขานรับ พร้อมกับลืมตามองพี่เจส
" เราลุกขึ้นมานั่งก่อนนะ  มาเดี๋ยวพี่ช่วย  "  พี่เจสพูดจบก็จับผมพยุงตัวขึ้นนั่ง  แล้วจัดการเอายาให้ผมกิน  เสร็จแล้วก็จับผมให้นอนลงไปใหม่
" พี่เจส ขมจังเลย  " ผมบอก  แล้วทำจมูกย่น
" เราก็ทานนํ้ามากๆสิครับ  มันก็หายขมเองน่ะครับ  "  พี่เจสบอกแล้วลูบหัวผมอีกครั้ง  ก่อนจะหันหลังเดินออกไป
" พี่เจสจะไปไหนอ่ะคร้าบ....มาอยู่กับนาวที่นี่ก่อนน้า..."  ผมพูดอ้อนๆ
" เดี๋ยวพี่มา  ไม่นานหรอกครับ  "  พี่เจสพูดยิ้มให้ผม
" เร็วๆนะคร้าบ......"  ผมบอก
" ครับผม..."  พูดจบพี่เจสก็เดินออกไป
แล้วก็ไม่นานจริงๆอย่างที่พี่เจสได้บอกผมไว้ พี่เจสเดินเข้าห้องมาหาผมพร้อมกาละมังใบเล็กๆลูกนึง  พี่เจสวางไว้ที่โต๊ะข้างที่นอน  หยิบผ้าไปชุบนํ้า บิดจนแห้ง  ก่อนที่จะเอาผ้ามาเช็ดหน้าตา ใบหู ลำคอ  แต่พอมาถึงแขน ถึงมือของผม  พี่เจสก้พูดขึ้น
" นี่เราไปโดนอะไรมา "  พี่เจสพูดขึ้น
" เอ่อ...นาวถูกมีดบาดตอนเก็บของอ่ะคร้าบ...."  ผมพูดอย่างกลัวๆอ่ะ
" แล้วทำไมไม่บอกพี่ล่ะ  พี่บอกกี่ทีแล้ว เห็นหรือเปล่า เราก็ต้องมาเจ็บตัวแบบนี้  แล้วนี่เจ็บมากไหมล่ะ "  พี่เจสพูด  ผมรู้หรอกว่า พี่เจสคงโมโหผมเหมือนกัน  แต่พี่เค้าก็กลั้นเอาไว้
" ก็นาวกลัวพี่เจสดุอ่ะคร้าบ..."  ผมบอก
" เรานี่มันน่านัก  ไม่เป็นไรๆ  เดี๋ยวพี่ไปเอาของมาทำแผลให้ใหม่นะ  รอพี่เดี๋ยวเดียวครับ  "  พี่เจสบอกผม
" คร้าบ...."  ผมตอบ
แล้วพี่เจสก็ออกไป  แป๊บเดียวก็เอาอุปกรณ์ทำความสะอาดแผลมา  แล้วก็ทำแผลให้ผมใหม่อีกครั้ง  พี่เจสก็ทำเก่งเหมือนกันน้า
เพราะผมแทบจะไม่รู้สึกเจ็บเลยอ่ะคร้าบ.....อิอิ....
พอทำแผลให้ผมเสร็จแล้ว พี่ก็เช็ดตัวผมต่อจนเสร็จ ก็เดินยกเอากาละมังไปไว้ในห้องนํ้า บอกให้ผมนอนหลับแล้วบอกผมว่าจะลงไปดูพวกพี่ๆที่อยู่ข้างล่างก่อน  เดี๋ยวจะขึ้นมาหาผม  แล้วพี่เจสก็ก้มมาหอมแก้มผม ก่อนจะเดินออกไป
ผมก็หลับตานอนต่อ สักพัก ผมก็ได้ยินเสียงคนเดินเข้ามา  แต่ผมไม่ได้ลืมตามองหรอกครับ  ก็คิดว่าเป็นพี่เจสแต่พอผมถูกมือใหญ่ลูบหน้าของผม  แล้วเปลี่ยนมาเป็นอังหน้าผาก ผมก็ต้องลืมตามอง  เพราะความรู้สึกที่รับรู้  ผมว่าไม่ใช่พี่เจสอ่ะครับ
" พี่แป้ง........."  ผมเรียกชื่อพี่แป้งเสียงเบา
" ครับ พี่เอง........"  พี่แป้งพูด  มองหน้าผมด้วยสีหน้าซึมๆ
" .......................... " ผมหลับตาลงไม่ได้พูดอะไรต่อ
" เราโกรธพี่มากเลยใช่ไหม ที่ดุเราแบบนั้นน่ะ  "  พี่แป้งพูดกับผมเสียงเบาๆ  ยกมือลูบหัวผมด้วย
" ป่าวคร้าบ  "  ผมบอกทั้งๆที่ตายังหลับอยู่
" ไอ้เจสบอกว่าเรานอนหลับไปทั้งนํ้าตาเลย  พี่รู้ว่าเราคงโกรธพี่มาก  คิดมากจนป่วยเลย "  พี่แป้งพูดต่อ
" นาวไม่โกรธพี่แป้งหรอกคร้าบ  "  ผมพูด ลืมตามองพี่แป้ง  เห็นพี่เค้าตาแดงๆ
" พี่ขอโทษเรานะ  พี่ก็พูดแรงไปด้วยจริงๆ  แต่พี่รักนาวมากนะ  "  พี่แป้งพูดอีก
" นาวรู้ครับ  พี่ไม่ต้องขอโทษนาวหรอกคร้าบ  นาวไม่โกรธพี่แป้งจริงๆน้า นาวรู้ว่านาวนิสัยแย่จริงๆ "  ผมพูด นํ้าตาคลอตาอีกแล้วอ่ะ
" นาวอย่าพูดแบบนั้นสิ  พี่นี่แหล่ะที่ผิด  ก็นาวเป็นแบบนี้มาตลอด  พี่รู้ว่าเรารักพี่ เราก็ต้องหวงพี่แบบนี้ แล้วพี่ไปพูดแบบนั้นกับนาวได้ยังไงไม่รู้  พี่นี่แย่จริงๆ  "  พี่แป้งพูดยืดยาวบอกผม  ผมมองพี่แป้งตาแดงจริงๆ
" พี่แป้งคร้าบ  อย่าว่าตัวเองสิ  นาวไม่ได้โกรธพี่จริงๆ  นาวรักพี่น้า "  ผมบอกนํ้าตาไหลเป็นทาง  ก็กลัวพี่แป้งจะร้องไห้อ่ะ
" ครับ  พี่รู้ครับ....."  พี่แป้งพูด

" นาวแค่ขออย่างเดียว พี่อย่าพูดว่าพี่เหนื่อยกับนาวนะครับ...ฮือฮือ...  ได้ป่าวอ่ะ "  ผมบอกพี่แป้งร้องไห้ไปด้วยเมื่อนึกไปถึงคำพูดที่พี่แป้งพูดกับผมเอาไว้
" ครับ  พี่ไม่ได้หมายความแบบนั้นนะพี่ขอโทษเราจริงๆนะตอนนั้นพี่หงุดหงิดไปหน่อย " พี่แป้งบอกผม ลูบหัวผม
" จริงๆนะคร้าบ.......ฮึกฮึก........"  ผมมองหน้าพี่แป้ง  พยายามจะไม่ร้องไห้ แต่ก็ยังสะอื้นอยู่
" จริงสิครับ  ถึงพี่จะเหนื่อยกับเรามากแค่ไหนพี่ก็เต็มใจ ยอมหมดทุกอย่างเลย...เงียบนะครับคนดีของพี่  อย่าร้องไห้เลยนะ  "  พี่แป้งบอกผม

cokebundit · โพสต์ 2013-9-17 19:04:46

ขอบคุนมากนะคับ{:sm-47:}

minone · โพสต์ 2014-12-20 15:20:11

ขอบคุนคับ

pt200 · โพสต์ 2015-10-23 14:08:26

ขอบคุณครับ

pearl9845 · โพสต์ 2019-10-20 14:56:38

ขอบคุนมากนะคับ

บัญชี		จำการเข้าสู่ระบบไว้	ลืมรหัสผ่าน
รหัสผ่าน			สมัครเข้าเรียน

++ " กว่าจะรักกันได้ของไอ้มะนาว "++ #47 ภาคสอง

สมาชิกจีโฟกาย 100%

สมาชิกระดับเพชรคู่

สมาชิกระดับตรีเพชร

สมาชิกระดับเพชรบริหาร

สมาชิกระดับมงกุฎ

สมาชิกระดับทับทิม

สมาชิกระดับแพลตตินั่ม

สมาชิกระดับไพลิน

สมาชิกระดับมรกต

สมาชิกระดับเพชร