ผีบ้านเรือนไทย
ครั้งหนึ่งในชีวิตเราเคยหนีออกจากบ้าน จาก จ.พิจิตร มาเมืองกรุง เรามีเงินติดตัวมาไม่มาก ที่พอจะอยู่ได้ตลอดไป เราก็ต้องไปหาทำงาน แต่ตอนนั้นเราจบแค่ม.3 เลยไม่ค่อยมีความรู้มาก งานที่มีไห้ คือเด็กเสริฟ เราอยู่กรุง2-3ปี และมีเพื่อน4-5คน พอรู้ใจกัน มีอยู่มาวันหนึ่ง พวกเราต้องย้ายที่ทำงาน จาก กรุงเทพ ไปทำที่สุพรรณ พอเราไปถึงวันแรก ก็กลัวมาก เพราะร้านอาหารเรือนไทยเคยปิดมานานแล้ว ที่พักของพวกเราเป็นบ้านเรือนไทย ซึ่งอาจจะปล่อยใว้นานพอสมควร เสาบางเสาดูผุพังนิดอน่อย เจ้าของร้านก็บอกว่าพักผ่อนไปก่อน เดี๋ยวพรุ่งนี้ จะไห้ชั่งมาต่อไฟ และซ่อมบางส่วนของบ้าน พวกเรา6คน ต่างช่วยกันทำความ พอเย็นก็พากันอาบน้ำห้องน้ำชั้นล่าง ซึ่งเป็นบ้านเรือนไทย2ชั้น พวกเรานอนคุยกัน จนดึกเกือบ4ทุ่ม เราปวดท้องลงไปเข้าห้องน้ำ พอกับขึ้นมา เพื่อนหญิงคนหนึ่ง มีถ้าทางตกตะลึง นอนเกร็งตัวแขงทื่อ ปากสั่น ตาขวางเหมือนจะช๊อก มือเก็งมาก และพยายามชี้ไปที่เสาปลายเท้า เป็นอยู่แบบนั้นเกือบ10นาที พอดีเพื่อนคนหนึ่งมีพระมาด้วย เลยถอดพระในคอคร้องคอเธอ พวกเราพยายามพูดปลอบใจ ไห้ทำใจเย็นๆไว้ พอคร้องพระได้สักพัก เธอก็พูดอย่างสั่นๆหลับตาปรี๋ ว่าเห็นผู้ชายตัวใหญ่ผิวคล้ำไส่โจงกระเบนสีแดง ยืนจ้องเธออยู่ ที่เสาปลายเท้า พอเธอพูดเสร็จ เธอรีบกระโดด มากอดพวกเรา พวกเราทุกคนกลัวมากไฟก็ไม่มี เลยข่มใจไห้กล้า พากันนอนกอดกันถึงเช้า ประสบการณ์ของเราก็มีอยู่แค่นี้ แต่บอกไว้เลยว่าผีมีจริงๆ เพื่อนของเราทุกวันนี้ถ้าเป็นไปได้เขาพยายามที่จะไม่นอนคนเดียวอีก
หน้า:
[1]