มนต์มาร ปาจา เจ้าคุ้มสุดหล่อ VS พระลัก - 10

tanya · โพสต์ 2013-4-21 09:11:03

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว

เกี่ยวอะไร?.......แต่สถานการณ์ก็ไม่อำนวย เสียงฟ้าร้องฟ้าผ่าอึกทึกครึกโครมจนหูอื้อ  สายฝนเทกระหน่ำแทบมองไม่เห็นทาง...ทำให้ต้องสนใจข้างหน้าเป็นพิเศษ...
แล้วจู่ๆ ถนนที่รถกำลังวิ่งฝ่าสายฝน  กลับกลายเป็นป่ารกชัฎท่ามกลางพายุที่โหมกระหน่ำไม่ลืมหูลืมตา...ก่อนที่เครื่องยนต์จะดับลงกระทันหันขึ้นมาดื้อๆ....
Part 10
เปิดตำนานมนต์มาร....
                  “เปรี้ยง!....ครืน!...ครืน!...เปรี้ยง!..”  ลมฝนพายุฟ้าร้องฟ้าผ่าช่างน่าสะพรึงกลัวเขย่าขวัญ
ได้บรรยากาศดีแท้ แต่ไม่สามารถสั่นคลอนความรู้สึกของรพินทร์และปาจาเลยแม้แต่น้อย ตอนนี้ทั้งคู่ต่างเงียบอยู่แต่ในรถมาได้สักพักใหญ่แล้ว หลังเครื่องยนต์ไม่ยอมทำงาน รถดันมาจอดอยู่ส่วนไหน
ก็ไม่ทราบ รอบข้างกลายเป็นป่ารกไปซะงั้นสัญญาณโทรศัพท์มือถือก็ไม่มี...ไร้หนทางติดต่อ..ปาจาอาศัยแบตเตอร์รี่รถยนต์ที่ทำงานได้ปกติ  เปิดไฟในรถทำให้ทั้งคู่ไม่ต้องตกอยู่ท่ามกลางความมืดเลยไม่แย่สักเท่าไหร่
                  รพินทร์ชำเลืองดูสีหน้าของปาจาที่นิ่งสนิท ไม่ได้หวั่นไหวกับบรรยากาศฟ้าพิโรธบ้าคลั่งแม้
แต่น้อยนาฬิกาพรายน้ำบนข้อมือของรพินทร์บอกเวลา 11  โมงเป็นช่วงพระฉันเพลพอดี ไม่อยากเชื่อว่าทั้งตนเองและปาจาออกจากเรือนไทย 9 โมง  เสียเวลาบ้าบอคอแตกมาติดแหงกอยู่กับสภาพอากาศเลวร้ายนี้  ช่างตลกสิ้นดี ยิ่งพิศวงเข้าไปใหญ่เวลา 11  โมงเช้า  ไหงท้องฟ้าแปรปรวนมืดตึ๊บไม่เห็นแสงเดือนแสงตะวันมืดยังกะกลางคืน  ต่อให้ฝนตกกลางวันอย่างน้อยก็พอให้รู้ว่านี่มันเวลากลางวัน ไม่เหมือนกับตอนนี้กลางคืนชัดๆ  ถ้าไม่มีแสงไฟในรถแล้วหละก็ คงได้อยู่กันแบบมืดตึดตื้อแน่นอน
                  “รพินทร์  ถามหน่อยสิ..คุณเป็นทอมตั้งแต่เด็กเลยหรือ?”  รพินทร์อึ้งแดกนั่งเงียบนิ่ง  บทพ่อจะพูด
ดันถามเรื่องส่วนตัวขึ้นมาดื้อๆ ซะงั้น แล้วต้องตอบว่าไงเล่าเนี่ยะ อยากบอกเหมือนกันเพิ่งเป็นเนี่ยะแหละ  ที่ผ่านมาก็ผู้ชายฟัดหญิงเหมือนไอ้คุณมึงแหละ..แต่คงได้แค่คิดทำได้ดีที่สุดตอบไปตามน้ำดีกว่า
               “อืม...ถามทำไม?” ตอบแล้วขอเหตุผลหน่อยเหอะ
               “เคยมีอะไรกับผู้ชายมาก่อนหรือเปล่า?”  เช็ดเข้!...ไอ้เจ้าคุมหน้าเข้มมันเกิดบ้าไรเนี่ยะ เริ่มคำถาม
ล้วงลึกเจาะข่าวเด่นหรือไง นอกจากไม่ตอบที่รพินทร์ถามแล้วดันล้วงตับเข้าให้อีก จะเคยมีได้ไงกันหวะ...อายุ 17 พ่อก็หิ้วหญิงแล้วอย่าได้แม้แต่จะคิดเรื่องมีอะไรกับผู้ชาย...
               “เดี๋ยวๆคุณจา..คุณเป็นอะไรมากเปล่าเนี่ยะ  ทำไมถึงตั้งคำถามเรื่องส่วนตัวกันขนาดนี้ ขอเหตุผล
ดีดๆสักข้อได้ไหม แล้วฉันจะตัดสินใจว่าควรตอบคำถามคุณหรือเปล่า”  ครั้งนี้รพินทร์ไม่อ่อนข้อให้  เรื่องไรจะเป็นฝ่ายให้คุณชายน้ำแข็งตั้งกระทู้สอบปากคำอยู่ได้ฝ่ายเดียว
               “นั่นสินะ...ผมเสียมารยาทจริงๆ เอาเถอะคำถามที่ผมถามไปเมื่อกี้เป็นคำถามสุดท้าย แล้วจะอธิบายให้คุณฟังว่าผมมีเหตุผลอะไรถึงได้ถามเรื่องนี้กับคุณ” ปาจาก็ยังคงเป็นปาจายังไงก็ขอขี่แต้ม
รพินทร์ พ่อยอดชายจอมเผด็จการยืนกรานให้รพินทร์ตอบคำถามก่อนที่ตนเองจะเป็นฝ่ายบอกวัตถุประสงค์การซักฟอก
ให้ที่หลัง
               “อย่าลืมทำตามคำพูดด้วยหละ...ไม่เคย!...ฉันไม่เคยมีอะไรกับผู้ชายมาก่อน” รพินทร์ตอบเสร็จ
ปาจายกยิ้มมุมปากก่อนจะยิ้มกว้างขึ้นมา...จนรพินทร์ขนหัวลุก...กับกริยาเปลี่ยนโหมดแบบไม่มีที่มาที่ไป
ของปาจา
               “คุณเชื่อเรื่องไสยศาสตร์มนต์ดำไหม?”  แล้วคำถามใหม่ก็ตามมา พาเอารพินทร์อ้าปากค้าง
จ้องกลับปาจาอย่างเอาเรื่อง บ้าไรมาตั้งคำถามไม่จบไม่สิ้น  กลายเป็นรพินทร์ต้องเป็นลูกไล่คอยตอบตลอด
งั้นหรือ  นี่มันผิดคำพูดที่บอกชัดๆ ว่าคำถามสุดท้ายแล้วจะอธิบายไงเล่า เหมือนปาจาจะเข้าใจสายตาเอาเรื่องของรพินทร์รีบออกตัวทันที
               “อย่าเพิ่งเข้าใจผมผิด เรื่องนี้มีส่วนเกี่ยวข้องกับสิ่งที่ผมจะบอกคุณต่อไปนี้ต่างหาก ไม่งั้นพูดอะไรไปหากไม่รู้พื้นฐานความเชื่อของคุณแล้วก็ไม่เกิดประโยชน์”  พอปาจาพูดมาแบบนี้ แม้จะยังไม่เป็นที่พอใจของรพินทร์มากนัก  แต่ก็บรรเทาความหงุดหงิดลงได้เยอะ รพินทร์เลยตอบกลับไปว่า
               “ฉันไม่ใช่คนงมงาย  แต่ก็ไม่ถึงกลับหลบหลู่ เรื่องเหล่านี้เคยได้ยินได้ฟังมาบ้าง  จะให้เชื่อก็
ตอบยากจะไม่เชื่อก็ไม่ใช่  เอาเป็นว่าฉันฟังได้ขึ้นอยู่กับความเป็นจริง  ของแบบนี้ไม่เจอกับตัวจะมาบอกให้เชื่อคงตอบลำบาก  เข้าใจที่พูดเนอะ”  รพินทร์ตอบอย่างเป็นกลางที่สุด ก็มันเรื่องจริงนี่นา เค้าถูกฝึกทางหลักวิทยาศาสตร์ด้านเทคโนโลยีทุกแขนง ทุกอย่างอาศัยฝีมือ  สติปัญญา  บนความจริงเป็นที่ตั้ง  ไม่เคยยึดถือเครื่องรางของขลังมาก่อน แต่ก็ไม่เคยหลบหลู่สิ่งเหล่านี้  อย่างน้อยครอบครัวก็นับถือพุทธ พูดได้เต็มปากว่าศรัทธาหลักคำสอนของพระพุทธเจ้า  แต่ไม่ได้งมงายเรื่องไสยศาสตร์
                  “เอาหละ งั้นผมให้คุณยกมือประนมแล้วท่องนะโมตามผมสามจบ”  พูดจบไม่รอให้รพินทร์ถาม ปาจายกมือจรบศรีษะก่อนจะลดระดับมาที่หว่างอก สายตาแน่วแน่ดูขลังได้อีก  จนรพินทร์จำเป็นต้อง
ทำตาม  จากนั่นเสียงสวดนะโมตัสสะ  ภะคะวะโต  อะระหะโต ฯ ก็ดังขึ้นพร้อมๆ กันจากปากของหนุ่มใหญ่คมเข้ม  และทอมบอยหน้าหล่อ ดังแข่งกับสายฝนที่โหมกระหน่ำยังกะเหล็กแหลมที่ต้องการแทงทะลุหลังคารถจิ๊ปก็ไม่ปาน
                     เมื่อจบบทนะโมฯ แล้ว  ปาจาก็ท่องพระคาถาชุมนุมเทวดาโดยรพินทร์นั่งนิ่งๆพนมมืออยู่ข้างๆ
เพราะท่องไม่เป็น ใบหน้าที่นิ่งสนิทนัยตาหลุบหลับขนตาหนาปิดตาคมเข้ม ในขณะที่เสียงทุ้มต่ำมีพลังกังวาลก้องแข่งกับสายฝนกระแทกโสตประสาทของรพินทร์เต็มสองหู จนต้องเผลอเกร็งหลังอัตโนมัติ  เพราะรู้สึกโดยโดยสัญชาตญาณว่าสิ่งที่ปาจาทำไม่ใช่เรื่องล้อเล่น สีหน้านิ่งสงบของปาจา  มิใช่วิสัยของคนอย่างเขาต้องเอามาล้อเล่นแน่นอน...
                     ปากหนาได้รูปที่รพินทร์รู้ถึงพิษสงดี  ว่าพริ้วแค่ไหนยามเจ้าของใช้ประกบจูบ ขมุบขมิบท่องพระคาถาออกมาต่อเนื่องไม่
ขาดสาย
                     “สะรัชชัง  สะเสนัง  สะพันธุง  นะรินทัง ปะริตตานุภาโว  สะทา  รักขะตูติ ผะริต์วา  นะเมตตา  สะเมตตา  ภะทันตา อะวิกขิต  ตะจิตตา  ปะริตตัง  ภะณันตุ สัคเค กาเม  จะรูเป  คิริสิขะระตะเฏ จันตะลิกเข  วิมาเนฯ”  เสียงสวดพระคาถาชุมนุมเทวดา  ที่เปล่งออกมาจากปากของปาจา กังวานในรถจนรพินทร์ซึ่งนั่งพนมมืออยู่ด้านข้างรู้สึกขนลุกเกลียวอย่างไม่ทราบสาเหตุ ปาจาไม่ได้หยุดเพียงเท่านั้น จบจากพระคาถานี้ ก็ต่อด้วยพระคาถาพุทธคุณร้อยบททันที
               “อิติปิโส ภะคะวา อะระหัง  สัมมาสัมพุทธโธ วิชาจาระนะสัมปันโน  สุคคะโต  โลกะวิทู  อะนุตตะโร ฯ”  เสียงสวดทำนองเสนาะที่ต่อเนื่องทุ้มต่ำสลับกันไปมา  เกาะกุมจิตใจคนฟังให้รู้สึกอยู่ในสถานการณ์ที่ยากจะบรรยาย  ในขณะที่สภาพอากาศโดยรอบ ฝนยังคงโหมกระหน่ำลมยังกรรโชกหวีดหวิวเสียงบาด
แก้วหู ปาจาจบพระคาถาบทสุดท้ายด้วยพระคาถาชินบัญชร  ของสมเด็จฯพุฒาจารย์โต พรมรังษี  แห่งวัดระฆังโฆสิตาราม
                  “ชะยาสะนากะตา พุทธาเชตะวา มะรัง สะวาหะนัง  จตุ  สัจจา  สะพัง  ระสังเย  ปิวิสุง  นะราสะภา ฯ ”  ช่างน่าแปลกมหัศจรรย์ยิ่งนักสำหรับรพินทร์  เพราะหลังจากปาจาสวดพระคาถาชินบัญชรจบลง ฝนฟ้า
ลมพายุบ้าคลั่งก็หยุดตามทันที ความมืดมิดของบรรยากาศโดยรอบยังไม่หายไป กลายเป็นว่าไม่มีฝน  ไม่มี
ฟ้าร้อง  ไม่มีลมพายุ  ทุกอย่างสงบลงในที่สุด ท่ามกลางความมืดที่ปกคลุมเหมือนเดิม
                     ก่อนที่ปาจาจะค่อย ๆ ลืมตาขึ้นยกมือจรดศรีษะ  แล้วค่อยลูบหัวลงช้าๆ  ซึ่งรพินทร์ก็ทำตาม
โดยไม่ต้องให้บอก ปาจาลองสตาร์ทรถ เครื่องยนต์กลับมาทำงานอีกครั้ง เสียงดังกระหึ่ม
                     “บรื้น!...บรื้นๆ!.”  ปาจาติดเครื่องไว้เฉยๆ ไม่ออกรถทำให้รพินทร์เลิกคิ้วอย่างสงสัย
แม้แสงไฟหน้ารถจะฉายให้เห็นว่าตอนนี้ทั้งคู่อยู่ท่ามกลางป่าไม่ใช่ถนนลูกรังเหมือนตอนที่ขับกันมา อดไม่ได้จึงถามทันที
                     “รถสตาร์ทติดแล้วนี่ ทำไมคุณไม่ขับพาเราออกจากป่านี่หละ  คุณเป็นเจ้าถิ่นขับอีท่าไหน
เข้ามาอยู่กลางป่าได้เนี่ยะ”  รพินทร์พูดจบ  ปาจาหันมาจ้องตอบนิ่งๆ  ก่อนจะพูดขึ้นว่า
               “ที่ผมถามคุณค้างไว้ ว่าคุณเชื่อเรื่องไสยศาสตร์มนต์ดำหรือเปล่า นี่คือเหตุผลที่ผมจะบอก
ให้คุณฟัง...ตอนนี้เรายังไปจากที่นี่ไม่ได้ เดี๋ยวผมจะบอกว่าเพราะอะไรฟังผมให้จบก่อน”  แล้วปาจาก็เริ่มเล่าให้ฟัง  เรื่องที่เล่าช่างน่าสนใจเป็นอย่างมาก ทั้งเหลือเชื่อแทบไม่น่าเชื่อแต่ก็ไม่สามารถโต้แย้งเช่นกัน
            “ปู่ของเราเดินทางพร้อมลูกหาบไม่น้อยกว่ายี่สิบคนมาที่นี่  เพื่อค้นหาบ่อพลอยตามลายแทงที่ตกทอด
จากปู่ทวด  ซึ่งท่านสำรวจมาตลอดแต่ไม่สำเร็จก่อนจะเสียชีวิตลงด้วยไข้ป่า ย้อนไปเมื่อห้าหกสิบปีที่ผ่านมา
คุ้มดงพญายังเป็นป่า หนึ่งในทีมค้นหามีพรานวาโยเป็นคนนำทาง...เป็นจอมขมังเวทย์ทางไสยศาสตร์เป็นคนทำพิธีเปิดป่า โดยปู่เราให้ค่าจ้างแบบเหมาจ่ายทั้งคณะ  ตอนนั้นพ่อของผมเพิ่งจะ 7  ขวบ  คุณอาไพรภพพ่อของคุณเพิ่งจะ 5 ขวบ ทั้งสองท่านไม่ได้มาด้วย..นอกจากนั้นยังมีพรานธรรมรัตน์ซึ่งเป็นปู่ของธรรมตรัย
เป็นเพื่อนสนิทของพรานวาโยและเคารพปู่ของเรามาก.ซึ่งท่านพอมีวิชาอาคมด้วยเช่นกัน แต่ไม่ได้ขมังเวทย์เหมือน
พรานวาโย เรียกได้ว่าระดับอาจารย์กับลูกศิษย์เลยก็ว่าได้
               คณะสำรวจเดินทางมาถึงที่นี่ ได้พบบ่อพลอยตามลายแทงบอกทุกอย่างบนเนินเขาท้ายไร่
เมื่อพบสมบัติความโลภก็บังเกิด พรานวาโยกับพวกลูกหาบครึ่งหนึ่งต้องการหุบไว้ซะเอง  เลยวางแผนกำจัดปู่ของเรา อาศัยวิชาไสยดำคุณไสยมนต์มารพวกเดรัจฉานวิชาเล่นงานคุณปู่กับพวกลูกหาบ  ลูกหาบล้มตาย
ไม่เหลือ  ที่รอดมามีเพียงคุณปู่กับพรานธรรมรัตน์  ซึ่งอาศัยพุทธคุณของเครื่องรางจากพรานธรรมรัตน์ป้องกันและพาปู่หลบซ้อน แต่ก็ไม่สามารถหนีออกจากป่า  จนเสบียงหร่อยหรอลงเรื่อยๆ  ผ่านไปกว่าสัปดาห์
               พรานธรรมรัตน์ไม่มีทางเลือก  หากจะพาท่านปู่ออกไปอย่างปลอดภัยก็ต้องฆ่าพรานวาโยให้ได้เสียก่อนตำราต้องห้ามของพรานธรรมรัตน์จึงได้ถูกนำมาใช้ มันเป็นเดรัจฉานวิชาเช่นกัน เพียงแต่มันเป็นสิ่งที่ไม่ควรใช้เป็นอย่างยิ่งสำหรับคนที่มีคาถาไม่แข็งพอ แต่เมื่อไม่มีทางเลือกพรานธรรมรัตน์ก็ตัดสินใจใช้มันจนได้
            คาถานี้เรียกว่ามนต์มาร  คนใช้คาถาต้องลงทุนเอาตนเองสมสู่กับสัตว์เดรัจฉานโดยใช้คาถาสะกดสัตว์นั้นไว้แล้วทำการสมสู่ในคืนเดือนดับคือวันที่พระจันทร์มืดสนิท แล้วให้ลงมือสังหารสัตว์ชนิดนั้น  พร้อมกับดื่มเลือดของมันเป็นการสูบวิญญาณของมันด้วย
                  ผู้ที่ทำพิธีนี้จะมีพละกำลังเหมือนสัตว์ชนิดนั้น ที่สำคัญจะกระหายการเข่นฆ่าและการสมสู่ยาก
ที่จะควบคุม  โดยเฉพาะต้องกลายร่างครึ่งคนครึ่งสัตว์ พรานธรรมรัตน์ทำพิธีสะกดหมีควายตัวหนึ่ง เป็นหมีตัวเมียตัดสินใจสมสู่กับหมีแล้วจัดการฆ่ามันอย่างเลือดเย็นก่อนจะดื่มเลือดหมีตามในที่สุด
                  พ้นคืนนั้นมานอกจากพรานธรรมรัตนซึ่งกลายเป็นเดรัจฉาน  กลับมีความต้องการสมสู่ต่อเนื่อง
ในช่วง 3  วันแรก  คงเพราะตนเองคาถาไม่แข็งพอที่จะความคุมจิตมารในร่าง และคนที่ต้องมารองรับอารมณ์ใช้เป็นที่ระบายของพรานก็คือคุณปู่ของเรา
                     ปู่ไม่มีทางเลือก  ต้องกลายมาเป็นคนปลดปล่อยพลังทางเพศของพรานธรรมรัตน์ติดต่อกัน
ถึงสามวันสามคืนโดยหารู้ไม่ว่า บุคคลที่สมสู่กับพรานธรรมรัตน์ในร่างแปลงแล้วไม่ถูกฆ่า...ต้องกลายเป็นทายาทสืบทอดมนต์มารโดยไม่รู้ตัว เดรัจฉานครึ่งหมีครึ่งคนไล่ฆ่าพวกลูกหาบและพรานวาโยจน
ตายหมด พรานธรรมรัตน์พาปู่รอดชีวิตออกมาก่อนจะพัฒนาที่นี้กลายเป็นคุ้มดงพญาขึ้นมาในที่สุด
                  โดยมนต์มารที่ติดตัวทั้งสองท่านไม่สามารถแก้ไขได้ คุณอาไพรภพรู้เรื่องนี้และยอมรับไม่ได้
จึงหนีไปอยู่ต่างประเทศ  ส่วนคุณพ่อของผมท่านไม่สามารถทิ้งคุณปู่ไปได้ต้องยอมอยู่ที่นี่ ใช้วิธีกักขังคุณปู่ก่อนคืนพระจันทร์ดับ  ไว้ที่ห้องลับใต้ดินแทน เพื่อไม่ให้ท่านออกไปทำร้ายใคร
               หลังจากพ่อผมแต่งงานกับแม่จนทั้งสองมีผม  ซึ่งเกิดในวันที่ 6 เดือน 6 วันศุกร์  เวลา 6 โมงเช้า
เป็นคนที่สามารถล้างมนต์มารท่านปู่ได้  แต่ต้องรอให้เจอคนที่เกิดวันที่ 7 เดือน 7 วันเสาร์  เวลา 7 โมงเช้าแล้วร่วมประเวณีกันตามพิธีของไสยศาสตร์เสียก่อนถึงจะสามารถล้างอาถรรพ์ของมนต์มารได้
                  เว้นห่างห้าปีก่อนแม่จะท้องกายันต์  ในคืนพระจันทร์ดับ  แม่ผมซึ่งไม่รู้ความลับนี้มาก่อนถูกคุณปู่
ข่มขืนจนตั้งท้องกายันต์ กายันต์คือลูกของคุณปู่ไม่ใช่ลูกพ่อเพียงแต่เราแม่เดียวกัน ความลับของการล้างอาถรรพ์มนต์มารนั้น มีอีกวิธีคือคนที่ได้สมสู่แล้วรอดชีวิตเพราะเดรัจฉานไม่ฆ่า  จะสามารถกลับมาฆ่ามันได้แต่ต้องในขณะที่กำลังสมสู่กันเท่านั้น
                  หลังจากคลอดกายันต์แม่ซึ้งไม่เหลือศักดิ์ศรีของตนเองจึงตัดสินใจใช้ตัวเองจัดการกับคุณปู่
ระหว่างที่ทั้งคู่กำลังมีอะไรกัน แม่ฆ่าปู่กับมือก่อนจะฆ่าตัวตายตาม...พ่อเสียใจมากถือว่านี่คือคำสาปที่ตระกูลเราต้องแก้ไขให้ได้  ก่อนจะตรอมใจตายอีกสองปีถัดมา  เหลือนมอ่อนเลี้ยงดูพวกเรามาตลอด
                  เนื่องจากพรานธรรมรัตน์เป็นผู้มีอาคม  และเป็นปฐมบทของมนต์มารหัวใจของคุณเค้าคือสิ่งสำคัญ
ที่ใช้ล้างอาถรรพ์ด้วย  พอกลับออกมาแล้วท่านก็เก็บตัวฝึกวิชาเพื่อหาวิธีกำจัดจิตมารในร่าง หายไปเกือบยี่สิบกว่าปี...ท่านจึงปรากฎกายอีกครั้งและแจ้งกับพวกเราว่า วิธีจะแก้คำสาปให้หายขาดคือ ต้องได้น้ำรักของคนที่เกิดวันที่ 7  เดือน 7  วันเสาร์  เวลา 7 โมงเช้า  กับคนที่เกิดวันที่ 6 เดือน 6  วันศุกร์  เวลา  6  โมงเช้า  ซึ่งเลขแต่ละคนนำมาบวกกันได้เลข 13  เป็นเลขแห่งซาตาน  จอมมารที่สามารถล้างอาถรรพ์ของมนต์มารได้เท่านั้น ให้นำมาแช่หัวใจกับต้นแบบสัตว์มารตัวแรกผสมกับน้ำให้คนที่มีจิตมารอาบในคืนพระจันทร์ดับถึงจะแก้คำสาปได้ ทีนี้เข้าใจหรือยัง  ว่าทำไมผมถึงต้องให้รพินทร์แต่งงาน”  เรื่องที่ปาจาเล่าให้ฟังทั้งหมด
เป็นสิ่งที่รพินทร์ไม่อยากจะเชื่อ  แต่แววตาของปาจาที่ถ่ายทอดมันไม่เหมือนล้อเล่น  ที่สำคัญปาจาไม่จำเป็นต้องกุเรื่องเหล่านี้ขึ้นมาเพื่อแต่งนิยายปะรำปะราหลอกรพินทร์มันไม่มีความจำเป็น รพินทร์จึงตั้งคำถามทันที
                  “การตายในรอบหกเดือนที่เกิดขึ้น  ฆาตกรเป็นใครคุณจารู้ใช่ไหม  เพราะหลังข่มขืนเหยื่อฆาตกร
ฆ่าทิ้งทุกราย  ไม่ว่าจะหญิงหรือชาย  คุณบอกได้ไหม?”  รพินทร์ยิงเข้าประเด็นทันที  ปาจาตอบกลับมาว่า
               “เรื่องนี้ผมไม่รู้จริงๆ กายันต์ได้รับการถ่ายทอดมนต์มาร  แต่ทุกคืนเดือนดับกายันต์จะถูกขังไว้ใน
ห้องลับใต้ดินภายในคุ้ม  ไม่เคยได้ออกมาอาละวาด ดังนั้นไม่ใช่กายันต์แน่นอนผมรับประกัน” ปาจายืนยันหนักแน่น รพินทร์จึงถามต่อ
               “ไม่ใช่กายันต์  แสดงว่ามีตัวอื่นอีกหรือไง”
               “ธรรมตรัยเป็นหลานชายของพรานธรรมรัตน์  ที่เข้ามารับใช้ในคุ้มของเรา เป็นพี่เลี้ยงกายันต์และดูแลเรื่องนี้ให้กายันต์มาโดยตลอด ธรรมตรัยบอกว่าก่อนปู่คือพรานธรรมรัตน์จะทำลายตนเองด้วยการควักหัวใจได้บอกไว้ว่า  พลังมารที่เกิดจากมนต์มารของปู่สังหารพรานวาโยไปนั่น จิตมารของพรานวาโยไม่ได้ดับไปกับสังขาร มันได้ซ้อนตัวอยู่กับทายาท แต่จิตมารต้องเลี้ยงตัวเองจนถึงอายุ 25  เบญจเพศแล้วถึงจะสำแดงตัวออกมา...ดังนั้นฆาตกรที่ฆ่าคนติดต่อกันมานั่น พวกเราเชื่อว่าคือจิตมารตัวที่ว่านี้
                     จิตมารตัวนี้ไม่ได้เป็นสายเลือดบริสุทธิ์ไม่สามารถถ่ายทอดให้ใครต่อได้อีก รวมทั้งการสืบสันดานทางพันธุ์กรรมก็ไม่สามารถเช่นกัน  ต่างกันตรงที่มันมีพลังไสยศาสตร์กล้าแข็ง..เนื่องจากเกิดจากดวงจิตของจอมขมังเวทย์อย่างพรานวาโย
                     ซึ่งผมเชื่อว่ามันอยู่แฝงตัวอยู่ในคุ้มดงพญานี่แหละ  แต่เราไม่รู้ว่ามันเป็นใคร”  ยิ่งปาจาพูด
รพินทร์ยิ่งเครียดเข้าไปใหญ่กับสิ่งที่ได้รับรู้  สรุปกายันต์คือทายาททุกคืนวันพระจันทร์ดับต้องตกอยู่ในสภาพครึ่งคนครึ่งหมี  มนตร์มารของกายันต์เป็นสายเลือดบริสุทธิ์สามารถถ่ายทอดได้  แต่ทายาทต้องเป็นผู้ชายเท่านั้น ถ้างั้นที่กายันต์นอนกับสิตา ปาจาจะรู้หรือไม่
               “คุณรู้หรือเปล่าเรื่องความสัมพันธ์ของคุณยันต์กับคุณสิตา”
               “ผมรู้ทั้งสองมีความสัมพันธ์มานานแล้ว แต่ที่ผมไม่กังวลเพราะสิตาไม่สามารถท้องได้  เธอผ่าตัด
มดลูกทิ้งก่อนมาอยู่ที่คุ้มเสียอีก อีกอย่างสิตาเป็นผู้หญิงต่อให้กายันต์ละเว้นก็ไม่ตกเป็นทายาทของมนต์มาร  นอกจากสิตาจะฆ่ากายันต์ในขณะที่กำลังมีอะไรกัน  ซึ่งเธอไม่ได้ทำเพราะเธอไม่รู้เกี่ยวกับความลับนี้”
รพินทร์ได้คำตอบ  แต่ยังไม่หมดข้อสงสัย  จึงตั้งคำถามต่อทันที  ในเมื่อมีโอกาสให้ปาจาตีแผ่เรื่องราวเหล่านี้แล้ว  คงไม่ใช่เรื่องง่ายๆเลย ที่เจ้าคุ้มจะยอมง้างปากให้เหมือนตอนนี้
               “แล้วคุณกับธรรมตรัยหละ พวกคุณเป็นคู่รักหรือคู่ขา”  พอรพินทร์ถามออกมา ปาจาหัวเราะขำ
ก่อนจะเลิกคิ้ว แล้วพูดว่า
            “ผมกับธรรมตรัยเราไม่ได้เป็นอะไรกันทั้งนั้น ในห้องธรรมตรัยคือทางเข้าไปห้องลับที่ใช้กักขัง
กายันต์ก่อนคืนพระจันทร์ดับ ธรรมตรัยเค้าชอบกายันต์  แต่ไม่สามารถแสดงความรักกันได้  มันเสี่ยงต่อการที่ธรรมตรัยจะตกเป็นทายาทมนต์มารเพราะเค้าเป็นผู้ชาย  ผมไม่ใช่เด็กน้อยจะได้ดูความรู้สึกใครไม่ออก”  พอฟังแบบนี้รพินทร์หน้าแดงทันที แสดงว่าปาจาไม่ใช่คนโง่ผู้ชายคนนี้ฉลาดเกินกว่าที่ใครจะคาดคิด เมื่อถึงขั้นนี้รพินทร์อดไม่ได้ต้องถามให้หมดเปลือกทันที
            “เหตุผลที่คุณขอฉันแต่งงาน  เพื่อที่จะเอาน้ำรักของเราทั้งคู่ไปผสมกับหัวใจของพรานธรรมรัตน์ที่ธรรมตรัยเก็บรักษาไว้  เพื่อทำพิธีให้กายันต์อาบล้างอาถรรพ์มารในตัวยังงั้นหรือ”
            “นั่นคือวิธีที่ดีที่สุด  แถมหัวใจมารที่ได้น้ำรักของเราหลังผ่านพิธีกรรมตามคำสั่งของปู่ธรรมตรัย
ยังใช้แช่กระสุนเงินทำลายจิตมารที่ออกเข่นฆ่าคนอยู่ตอนนี้ได้อีก”  รพินทร์ฟังแล้วถึงกับอึ้งเป็นรอบที่เท่าไหรไม่รู้ อดไม่ได้ถามกลับทันที
               “ระเบิดหรือกระสุนปืนปกติฆ่ามันไม่ได้หรือไง”
               “นอกจากไม่ระคายผิวมันแล้ว จะทำให้มันฆ่าเราเอาสิไม่ว่า คุณจำเรื่องเมื่อห้าหกสิบปีก่อน
ที่พรานธรรมรัตน์เข่นฆ่าลูกหาบพร้อมพรานวาโยได้ไหม ขนาดพรานวาโยมีวิชาอาคมเก่งกล้าจอมขมังเวทย์แถมมีปืนลงอาคมยังทำร้ายพรานธรรมรัตน์ในร่างเดรัจฉานไม่ได้ ทีนี้เข้าใจหรือยัง ผิดพลาดตรงดวงจิต
ของพรานวาโยก่อนสังขารดับได้สมสู่กับพรานธรรมรัตน์ในร่างมาร แล้วจิตนั้นหลบซ่อนอยู่ในครรภ์คนท้อง
รอเติบโตอายุเบญจเพศถึงออกมาอาละวาด  ดีหน่อยที่จิตมารไม่ได้เป็นสายเลือดบริสุทธิ์ถึงไม่สามารถถ่าย
ทอดได้ ไม่เหมือนกายันต์  เพราะฉะนั้นจิตมารถึงลงมือสังหารเหยื่อไม่เหลือรอดสักราย...”  รพินทร์เริ่มเข้าใจมากขึ้น ก่อนจะถามต่ออีกว่า
            “กายันต์ไม่มีทายาทเลยหรือ  พวกคุณแน่ใจว่าไม่พลาด”  พอรพินทร์พูดจบ  ปาจาขมวดคิ้วมุน
ก่อนตัดสินใจพูดขึ้นว่า
            “ผมพูดกับคุณทุกเรื่องไม่ปิดบัง  เพราะถือว่าเราคือคนในตระกูล และหวังว่าคุณคือคนที่จะช่วย
ไถ่บาปล้างอาถรรพ์ให้กายันต์ ดังนั้นผมไม่คิดจะปิดบังคุณอีก  กายันต์มีลูกหนึ่งคนคือหนูผา  แต่เพราะเป็นลูกสาวจึงไม่ได้รับการสืบทอดมนต์มาร ”  พอพูดจบ  รพินทร์อึ้งอ้าปากค้างไปอีกครั้งจนได้ กำลังจะขยับ
ปากถาม ปาจาเหมือนรู้ว่ารพินทร์จะถามอะไรชิงพูดขึ้นมาเสียก่อน
         “คุณไม่ต้องแปลกใจจันทร์ผาไม่ใช่ลูกผม  ที่ผมต้องรับเป็นพ่อนั้น  เพราะเราไม่มั่นใจอนาคตจะหาทาง
แก้อาถรรพ์ล้างมนต์มารลงได้  จริงอยู่ละอองดาวคือคนรักคนแรกของผม แต่เธอถูกกายันต์ข่มแหงจนตั้งท้องหนูผา คลอดหนูผาได้แค่สองขวบเธอก็ตายด้วยโรคมะเร็ง ผมรับเป็นพ่อเพราะไม่อยากให้เด็กมีปัญหา  วันหน้าถ้าเค้าเกิดรู้ว่ากายันต์เป็นอะไร หนูผาจะเจ็บปวดแค่ไหนทีนี้เข้าใจแล้วใช่ไหม?”  รพินทร์พยักหน้า  พร้อมกับถามอีกว่า
         “เรื่องเหล่านี้นอกจากคุณแล้วมีใครรู้บ้าง”
         “นมอ่อน ธรรมตรัย  กายันต์  และผมเท่านั้น  อ๋อไม่สิรวมคุณเข้าไปด้วยอีกคน เดิมทีผมไม่คิด
จะบอกคุณด้วยซ้ำ จนแน่ใจวันเดือนปีเกิดของคุณ  ผมจึงเชื่อว่าโชคชะตาให้เวลาล้างบาปคุ้มดงพญาแล้วคุณถึงได้เกิดวันเดือนปีนี้”  พอปาจาพูดจบ รพินทร์ไม่มีคำโต้แย้งนอกจาก พูดขึ้นว่า
         “คุณเกิดตอง 6  ครั้งนั้นพวกผู้ใหญ่รู้หรือยังว่าคุณคือหนึ่งในคนที่ต้องล้างอาถรรพ์”
         “ผมเกิดก่อนกำหนดด้วยซ้ำ แม่ผมท้องได้แค่เจ็ดเดือนครึ่งผมก็คลอด  ตามวันเวลาที่ว่าเป๊ะ...
ทำไมพวกผู้ใหญ่จะไม่รู้ ไม่งั้นพรานธรรมรัตน์ปู่ของธรรมตรัยจะยอมอัตวิบากกรรมตนเอง  เพื่อควักหัวใจให้ธรรมตรัยเก็บรักษาเพื่อใช้ในการนี้หรือไง แต่ระยะเวลาที่ผ่านมา  เราค้นหาคนที่จะมาล้างอาถรรพ์ซึ่งคือคนที่เกิดตองเจ็ดไม่พบ กระทั่งผมจูบคุณสัมผัสบางอย่างบอกให้รู้ว่าไม่ธรรมดา ผมถึงได้ถามคุณไง”  พอปาจาพูดจบรพินทร์ยิ่งไม่มีข้อโต้แย้ง เพราะตนเองก็รู้เช่นกันว่าจูบกับปาจาเหมือนมีพลังเร้นลับประหลาดๆ จึงพูดตอบไปว่า
                  “งั้นเหตุการณ์ธรรมชาติที่เกิดกับเรานี้ ก็ไม่ปกติงั้นสิ?”
                  “ใช่...จิตมารมันรู้แล้วด้วยพลังเวทย์ที่ติดตัวมันมา ว่าเราทั้งคู่ได้อยู่ด้วยกันที่มันไม่เกิดขึ้นก่อนหน้า  เพราะเรือนไทยมนต์มารของกายันต์บังจิตมารไม่ให้มันล่วงรู้ถึงการมีตัวตนของคุณมาก่อน แต่พอเราออกมาด้วยกันมันจึงรู้  และพยามกันไม่ให้เราได้กลับไปทำพิธี”  จะว่าเรื่องทั้งหมดที่รพินทร์ได้ยินได้ฟังมาไม่น่าเชื่อ  และเป็นไปไม่ได้  แต่ก็ไม่สามารถปฏิเสธถึงสิ่งต่างๆ ที่เกิดขึ้นในตอนนี้ได้เช่นกัน คงเหลือคำถามสุดท้ายและถึงเวลาแล้วที่รพินทร์จำเป็นต้องพูด เพราะขืนปล่อยไปแบบนี้ ก็ใช่จะเกิดผลดีช้าเร็วปาจาต้องรู้อยู่ดีนั่นแหละ  เผื่อถ้าเกิดไม่ใช่ปาจาจะได้ตัดใจเสีย
                  “ฉันแต่งงานกับคุณไม่ได้หรอก”  พอรพินทร์พูดออกมา  ปาจาจ้องรพินทร์นิ่ง  ในแววตาฉายแวว
ที่ทำให้รพินทร์จิตตกไปเลยเหมือนกัน  จนต้องพูดต่อ
                  “เพราะผมไม่ใช่รพินทร์ตัวจริง ความจริงแล้วผมคือพระลักษมณ์ หน่วยสืบราชการลับพิเศษ
ของกรม xxxx...รพินทร์ญาติสาวของคุณตัวจริงพร้อมกับคุณอาไพรภพไม่มีชีวิตอยู่บนโลกนี้แล้ว เธอตายไปกว่าสามปีแล้ว จากอุบัติเหตุรถชน  ประวัติที่คุณสืบเป็นประวัติที่หัวหน้าผมเปลี่ยนข้อมูลแก้ไขประวัติของ
ญาติคุณ  ดังนั้นคุณจึงไม่ทราบความจริง  ที่สำคัญผมเป็นผู้ชาย  ไม่ใช่ผู้หญิงหรือทอมอย่างที่พวกคุณเข้าใจ
ถึงเวลานี้ผมคงไม่สามารถแต่งงานกับคุณได้แน่นอน

ที่ผมสารภาพเพราะเห็นแก่ความจริงทั้งหมดที่คุณเล่าให้ฟัง แล้วตอนนี้ทุกเหตุการณ์ผมได้รู้ความจริงหมดแล้ว ผมกับหน่วยคงต้องดำเนินการเรื่องนี้เสียใหม่ ผมคงต้องไปรายงานตัวกับทางหน่วย ขอบคุณสำหรับข้อมูลทั้งหมดที่กรุณาบอกกับผม” พูดจบไม่ทันได้ระวังตัว ปาจาพ่นเสปรย์บางอย่างใส่หน้ารพินทร์ทันที ก่อนที่สติสุดท้ายจะดับวูบลงไม่รู้ตัว

อีกเลย......?

labergini · โพสต์ 2013-4-21 09:57:03

ขอบคุณครับ

dung · โพสต์ 2013-5-24 16:32:39

ขอบคุณนะครับ

Klong · โพสต์ 2013-5-25 14:18:58

ขอบคุนครับ

peemakung · โพสต์ 2013-6-26 00:23:07

ขอบคุณครับ

rubthai · โพสต์ 2013-7-11 13:22:56

ขอบคุนมากคับ

kamaji · โพสต์ 2013-12-7 17:46:35

ขอบคุนคราบ

mammal007 · โพสต์ 2013-12-8 15:01:17

อ่า เริ่มคลายปมปัญหา

tarsii · โพสต์ 2013-12-14 15:12:16

ขอบคุณมากนะ

natapong · โพสต์ 2014-1-13 20:23:03

ขอบคุณครับ

manza555 · โพสต์ 2014-1-13 21:07:35

ขอบคุณครับบบ

Ninemadx · โพสต์ 2014-1-18 19:30:07

ขอบคุณครับ

cawee · โพสต์ 2014-1-19 23:12:21

ขอบคุนคราฟ

wi2 · โพสต์ 2014-4-24 16:53:49

ขอบคุณครับ{:6_171:}

issue9955 · โพสต์ 2016-1-30 16:14:07

ขอบคุณครับ

milon101 · โพสต์ 2016-1-30 23:32:20

ขอบคุณครับ

imboon · โพสต์ 2016-1-31 03:28:57

ขอบคุณครับ

tiffanyxo · โพสต์ 2016-1-31 10:52:25

ขอบคุณครับ

toochi001 · โพสต์ 2016-1-31 14:29:31

ขอบคุณมากๆครับ

paepaeii · โพสต์ 2016-1-31 15:35:05

ขอบคุณครับ

บัญชี		จำการเข้าสู่ระบบไว้	ลืมรหัสผ่าน
รหัสผ่าน			สมัครเข้าเรียน

มนต์มาร ปาจา เจ้าคุ้มสุดหล่อ VS พระลัก - 10

แสดงความคิดเห็น

สมาชิกจีโฟกาย 100%

สมาชิกระดับเพชรคู่

สมาชิกระดับตรีเพชร

สมาชิกระดับเพชรบริหาร

สมาชิกระดับมงกุฎ

สมาชิกระดับทับทิม

สมาชิกระดับแพลตตินั่ม

สมาชิกระดับไพลิน

สมาชิกระดับมรกต

สมาชิกระดับเพชร