มนต์มาร ปาจา เจ้าคุ้มสุดหล่อ VS พระลัก - 16

tanya · โพสต์ 2013-4-24 07:33:19

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว

                     เนื่องจากถูกจับแขนไขว้หลังไม่สามารถมองเห็นหน้าคู่ต่อสู้ได้เลย  พระลักษมณ์เตรียมงัด
ไม้ตายออกมาใช้ กำลังก้มหัวลงตั้งใจเสยกระแทกใส่หน้าคนด้านหลังให้นับดาวมึนไปเลย แต่กลับต้องชะงักไว้ทันที  เมื่อสัมผัสคุ้นเคยแนบข้างหูมาพร้อมเสียงทุ้มที่กระซิบขึ้นว่า
Part 16
มนต์รักปีศาจรูปงาม.
                  “ชู่ว!  ผมเอง”  กลิ่นกายแสนคุ้นเคย  น้ำเสียงทุ้มนุ่มกระซิบข้างหู ทำให้พระลักษมณ์หยุดความคิด
ที่จะโต้กลับลงทันที ก่อนจะแหวใส่อย่างหงุดหงิด
                  “คุณจา..เล่นอะไรของคุณ  สนุกมากสิท่าหาเรื่องเจ็บตัวเนี่ย?” ปาจาปล่อยแขนพระลักษมณ์ลง
ก่อนจะจับไหล่ร่างโปร่งหมุนให้มาเผชิญหน้ากันตรงๆ พระลักษมณ์นึกอยากเอาสนับมือตะบันหน้าหล่อ
ซึ่งอมยิ้มกลั้นขำให้หน้าแหกซะจริง
                  “ผมหงุดหงิดรู้ไหม? ยังมีหน้ามายิ้มอีก” ยิ่งพระลักษมณ์หน้าดำหน้าแดงออกอาการโมโห
กลับทำให้ปีศาจรูปงามมีความสุขพิลึกจนเกือบหลุดหัวเราะออกมาเพราะท่าทางไม่สบอารมณ์ของคนตรงหน้า
ก่อนที่คนถูกยั่วโทสะจะระเบิดอารมณ์เข้าใส่ เจ้าคุ้มรูปหล่อก็ชิงพูดขึ้นมาเสียก่อน
                  “ผมคิดถึงคุณจนทนไม่ไหว”  เสียงทุ้มนุ่มที่ออกจากปากหนาได้รูปของร่างสูงใหญ่อย่างไม่ปิดบังความรู้สึก  ทำเอาไปไม่เป็นเพราะคำพูดตรงๆ กระแทกหัวใจอย่างจัง จำต้องเบือนสายตาหลบมองไหล่หนาแทนก่อนจะสวนกลับไปว่า
                  “บ้าว่ะ? อยู่ด้วยกันทั้งวันยังจะพูดแปลกๆอีก  แล้วไอ้วิธีเคาะห้องชาวบ้านโดยไม่เปิดเผยตัวนะ
ใครเค้าทำกัน” ประโยคหลังหาเรื่องตำหนิคนไม่รู้จักโตที่ดันเล่นพิเรนท์จนเกือบได้เลือดล้างหัวไปซะแล้ว
               “ผมอยากทดสอบปฏิกิริยาป้องกันตัวว่าคุณระวังตัวมากแค่ไหน ผมจะได้สบายใจเวลาที่ไม่ได้อยู่ดูแล  อยากแน่ใจว่าคุณเอาตัวรอดได้อย่างสบาย”  แต่คำตอบที่ออกจากปากปีศาจรูปงาม  กลับทำให้หน้าหล่อใสของพระลักษมณ์แดงก่ำขึ้นมาทันที  จนต้องหาทางกลบเกลื่อน เพราะเสียงหัวใจกำลังเต้นระบำกระเด็นกระดอนด้วยคำพูดของเจ้าคุ้มนักรัก  ก่อนที่เจ้าตัวจะจับได้ว่าตนเกิดอาการเช่นไร
               “แล้วไง  ผมระวังตัวดีไหมล่ะ?” คำพูดที่แสดงความมั่นใจเต็มเปี่ยม  ทำเอาปาจาอดยิ้มกว้างไม่ได้
ฉวยโอกาสจูงมือพาร่างโปร่งลงนั่งห้อยขาบนเตียงนอน  ก่อนจะตามลงมาข้างๆ แล้วพูดขึ้นว่า
               “ก็ใช้ได้ไม่เลว  แต่ยังมีช่องโหว่อยู่  ไม่งั้นผมคงประชิดตัวคุณไม่ได้หรอกจริงไหม?”  ขึ้นต้นชมซะดิบดี  อิตอนลงท้ายกลับตำหนิซะงั้น  พระลักษมณ์ผู้มั่นใจฝีมือตนมาตลอด  ถึงกับส่งเสียงจิ๊ปากอย่างไม่เห็นด้วย  แม้จะรู้ว่าคนพูดกล่าวความจริงก็เถอะ  ใครจะไปคิดเล่าว่าปีศาจรูปงามจะฝีมีเชี่ยวซะขนาดนั้น
               “เหอะ!  เพราะผมรู้ว่าเป็นคุณหรอกถึงได้ยั้งมือไว้ทัน  ไม่งั้นรับรองได้เลือดโทรมหน้าเป็นแน่”
พระลักษมณ์ยังยืดอกปลายตามองใบหน้าหล่อเข้มของปาจาอย่างท้าทาย เถียงกลับว่าที่ตนพลาดนั้น
เพราะออมมือให้อีกต่างหาก
               “หึหึหึ!  ผมรู้คุณมีฝีมือ แต่จะยังไงก็ตามต่อให้เป็นผมคุณก็ไม่ควรให้เข้าถึงตัวได้ง่ายๆ เกิดมีอะไร
ไม่ชอบมาพากลขึ้นมาละ  ผมอยากให้คุณระวังตัวให้มากกว่านี้  รับปากผมสิ”  น้ำเสียงที่พูดจริงจังมาก
มาพร้อมสายตาคมเข้มซึ่งจ้องเอาคำตอบ  ทำให้รู้สึกอุ่นวาบในอกอย่างไม่ทราบสาเหตุ นึกหงุดหงิดตัวเองชะมัดนับวันดันเกิดความรู้สึกเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ
                  “อึม ผมรับปากเลิกจ้องได้ยัง”  พระลักษมณ์จำยอมรับปาก  พร้อมหาวิธีแก้เขินกับสายตา
ของปีศาจรูปงามที่สื่อความรู้สึก  จนต้องออกคำสั่งให้หยุดจ้องซะงั้น แต่ช่างไม่รู้เลยมั้ง ยิ่งห้ามก็เท่ากับยอมรับโดยปริยายว่ารู้สึกต่อสายตาคนมองเข้าให้ ปาจาอดยิ้มกว้างไม่ได้  มือไวช้อนคางร่างโปร่งขึ้นรับจูบอย่างไม่ให้
ตั้งตัว
               “อื้อ...อือ..” ความชำนาญในการจูบของปีศาจรูปหล่อ  พาเอาพระลักษมณ์ที่ยกมือยันไหล่
หนาออก  ก็ต้องหยุดชะงักเมื่อมือข้างที่เหลือของปาจากุมทับไว้นิ่งๆพร้อมกับลูบหลังมือปลอบเบาๆ
เหมือนเป็นการขอร้องไปในตัวทำเอาพระลักษมณ์พลอยโอนอ่อนให้ซะงั้น
               จูบหวานซึ่งเจ้าคุ้มรูปหล่อรุกล้ำอย่างอ่อนโยน พระลักษมณ์ถึงกับเคลิ้มตามอย่างง่ายดาย
ต้องยอมรับว่าปาจามีศิลปะในการจูบที่พลิ้วไหวดึงดูดเร่งเร้าให้วาบหวามไปกับลีลาพลอยให้ความร่วมมืออย่างไม่รู้ตัว ลิ้นชื้นคอยต้อนเกี่ยวกระหวัดดุนม้วนลิ้นนุ่มอย่างเป็นธรรมชาติ  ปล่อยความรู้สึกตามความต้องการทั้งสิ้นอ่อนโยนและรุกไล่สลับสับเปลี่ยนคละเคล้าพาให้ลืมหายใจกันไปข้าง
               ทั้งคู่แลกจูบอย่างดูดดื่ม ก่อนจะแยกจากกันใช้เวลาไปพอสมควร  ร่างโปร่งหน้าแดงก่ำลามไล่
ไปทั่วทั้งหูและลำคอขาว  ส่วนเจ้าคุ้มรูปหล่อตาคมฉ่ำหวานเอาแต่จ้องหน้าใสไร้ตำหนิไม่ยอมละสายตาจาก
สายตาที่ใช้มองถ่ายทอดความความรู้สึกออกมาหมดไม่ปิดบังเลยสักนิด ในขณะที่มือหนาคอยเกลี่ยแก้มใสอย่างแผ่วเบา ตากลมโตของพระลักษมณ์ถูกดึงดูดให้จ้องสบตาคมเข้มจนไม่สามารถเบือนหลบได้
               สุดท้ายตัดสินใจรวบรวมสติ ฝืนเบือนหน้าหนีก่อนจะโดนบดจูบซ้ำอีกรอบ พร้อมกับร้องท้วงขึ้นว่า
               “พอก่อน  คุณกำลังล่อลวงผมอยู่นะเจ้าคุ้ม” แม้จะมีสติแต่กลับหา ข้ออ้างโดยแถโยนความผิด
ให้ปาจาเฉยเลย พลอยนึกกร่นด่าตนเองในใจ  ทำไมถึงคิดหาคำพูดที่ดูดีกว่านี้ไม่ได้ขึ้นมาดื้อๆ ซะงั้น
               “จริงสิ  พูดจริงใช่ไหมที่คิดว่าผมล่อลวงคุณ”  แววตาล้อเลียนของปีศาจรูปงามมาพร้อมคำพูดตอกย้ำ
ความซึนของตนอีกรอบ นึกอยากถีบปาจาตกเตียงซะจริง  หมั่นไส้ไอ้ท่าทางเหนือกว่าของร่างใหญ่พิลึก
รู้สึกตนแพ้ทางไงไม่รู้
               “พอเหอะผมมีสิทธิ์คิดนิ  เมื่อก่อนผมเห็นคุณหายเข้าในห้องคุณธรรมตรัยตอนดึกประจำ
กลับออกมางี้เหงื่อท่วมยังกะคนไปทำอะไรกันมา  ทีตอนนี้ดันเปลี่ยนมาเคาะห้องผม คงไม่ได้หวังจะใช้โปรโมชั่นที่ผมตกปากรับคำเป็นแฟนหรอกนะคุณจา  ขอบอกไว้ก่อนผมไม่ใช่ที่ปลดปล่อยของคุณหอะ”
หลุดพูดถึงสิ่งที่คาใจออกไปทันที ทำเอาปาจาคิ้วขมวดก่อนจะยิ้มแฉ่งพร้อมกับหัวเราะหน้าตาเฉย
พระลักษมณ์ถึงกับงงปรับความคิดตามไม่ทันกับท่าทางไม่มีปี่มีขลุ่ยนี่ซะจริง  เกิดเสือกขำบ้าไรขึ้นมาทั้งที่ไม่ใช่เรื่องน่าขำสักหน่อย
                  “ฮ่าๆฮา  คุณหึงผมเหรอ ที่แท้แอบคิดไม่ซื่อกับผมมาก่อนแล้วสินะ ไม่รู้มาก่อนจริงๆ
ว่าคุณสะกดรอยตามผม”  พระลักษมณ์ขมึงตาเขียวปั้ดเข้าใส่ปาจาทันที คิดได้ยังไงถึงตีความไปแบบนั้น
                  “เฮ้ย!  หยุดหัวเราะเลยนะใครคิดแบบนั้นเล่า ผมก็ตามดูพฤติกรรมไม่ชอบมาพากล
ของแต่ละคนนั่นแหละ ไม่ได้นึกพิศวาสไรสักหน่อย แต่ก็เพราะผมตามดูไงถึงได้รู้ว่าคุณกับเลขามีซัมติง
กันอยู่ ความจริงคุณเป็นพวกโฮโมฯ ถึงได้ชอบแบบนี้  ที่คิดกับผมคงเพราะรสนิยมส่วนตัวล้วนๆ  เห็นทีผม
กับคุณจะต้องคุยกันอย่างจริงจังแล้วมั้ง  ผมว่า....”  ก่อนที่ร่างโปร่งจะร่ายยาวไม่หยุด  ปาจาใช้นิ้วแตะปิดปากพระลักษมณ์พร้อมส่ายหน้าให้หยุดพูดเสียก่อน
                  “ชู่ว!  คุณกำลังคิดไปใหญ่แล้ว  หยุดฟังผมอธิบายก่อนได้ไหม  ข้อแรกผมกับธรรมตรัยไม่ได้เป็นอย่างที่คุณเข้าใจ แต่ก่อนผมอาจเถียงหัวชนฝาถ้าคุณกล่าวหาว่าผมเป็นโฮโมฯ  แต่ตอนนี้คงปฏิเสธไม่ได้
เพราะผมดันรู้สึกกับผู้ชายจริงๆแล้วด้วยสิ  คนนั้นคือคุณไม่ใช่ใครหรอกครับ
                  ที่เห็นผมเข้าห้องธรรมตรัยยามวิกาล เพราะผมต้องไปทำพิธีสะกดหัวใจมารต้นแบบ มีผมเท่านั้น
ที่สามารถท่องคาถาสะกดมันได้ ยามใดที่หัวใจมารเรืองแสงและมีเลือดซึมออก  แสดงว่าจิตมารกำลังร่ายมนต์เรียกเอาหัวใจมารไปหามัน หากผมไม่รีบสะกดเอาไว้รับรองเรื่องใหญ่แน่
               ถ้าหากจิตมารได้กินหัวใจมารเข้าไป  คราวนี้แทบไม่มีอาวุธใดปราบมันได้แล้ว  นอกจากพลัง
ของมันจะแข็งกล้าแล้วยังสามารถคืนร่างได้ตามต้องการอีก  โดยไม่ต้องรอคืนพระจันทร์ดับ นี่คือสาเหตุที่ผมต้องไปห้องธรรมตรัยเพราะห้องนั้นเป็นที่เก็บหัวใจมารต้นแบบซึ่งธรรมตรัยดูแลรักษาเอาไว้ ยังมีประตูลับลงไปยังห้องใต้ดินอีกด้วยนึกดูให้ดีสิว่ามันเป็นห้องที่อยู่ชั้นล่างประตูห้องใต้ดินจึงอยู่ที่ห้องนั้น เดิมที่เป็นห้องของคุณปู่ผม  ก่อนคืนพระจันทร์ดับท่านต้องลงไปยังห้องใต้ดินเพื่อขังตัวเองไม่ให้ออกอาละวาดไง
               ประตูลับในห้องนั้นที่ผมพาคุณลงไป  ทีนี้เข้าใจหรือยังว่าทำไมผมต้องไปห้องธรรมตรัย อ๋อยังมี
อีกเรื่อง  ที่เหงื่อผมออกเยอะเพราะต้องใช้พลังจิตต่อสู้กับจิตมารตะหาก  ไม่ได้ทำอย่างที่คุณว่าสักหน่อย
เลิกระแวงได้แล้ว ตั้งแต่เกิดมาผมเพิ่งเคยสัมผัสผู้ชายครั้งแรกคือคุณเท่านั้น พอได้สัมผัสแล้วก็ถอนตัวไม่ขึ้น ไม่สิถอนทั้งตัวทั้งใจเลยตะหาก” พระลักษมณ์ไปไม่เป็นแล้วทีนี้  เล่นมาทั้งแววตาและคำพูด ไม่เคยคิดมาก่อนบทจะป้อพ่อก็เล่นเอาซะไม่รู้จะโต้กลับยังไงเหมือนกัน
                  “ทำไมถึงเงียบไปล่ะ จะไม่พูดอะไรหน่อยเหรอ”  แหนะยังมีหน้ามาถามอีก พระลักษมณ์
เหลือบตามองปาจาแล้วต้องรีบเบือนหลบให้ไว  ไม่ไหวๆ  ตาคมเข้มวิบวับวิ้งๆมันยากต้านทานจริงๆ  จนต้องบังคับเสียงไม่ให้สั่นตอบกลับไปว่า
                  “หมดธุระแล้ว  คุณกลับไปสิผมจะได้พักผ่อน” ยอมเสียมารยาทออกปากไล่ดื้อๆ ซะงั้น
                  “ไม่ละ  คืนนี้ผมจะนอนที่นี่” คราวนี้พระลักษมณ์หันควับมองปาจาหน้าเหวอไปแล้ว  ไม่คิดว่าจะกล้าพูดได้หน้านิ่งยังกับการนอนห้องตนเป็นเรื่องธรรมด๊าธรรมดาซะงั้น
                  “เฮ้ย! คุณจะมานอนทำไม  ห้องคุณก็มีไม่ไปนอนเล่า” นึกคำพูดได้แค่นั้น  ไม่รู้จะหาคำไหน
มาขับไล่ปีศาจหน้าตายที่นั่งปั้นหน้านิ่งจ้องเอาๆอยู่ข้างๆ  ให้เข้าใจอะไรง่ายขึ้นบ้าง
                  “หึ! อยากรู้หรือว่าผมมานอนทำไม  งั้นรอแป๊ป”  ไม่รอพระลักษมณ์ถาม ลุกไปตรวจล็อกประตูห้องเสร็จสรรพ  ยื่นมือไปปิดไฟดับลงทันที
               “พรึ่บ!  เฮ้ย!  อย่าสิวะไอ้คุณจา”  เสียงสุดท้ายของพระลักษมณ์ที่หลุดรอดออกจากปากสวยได้รูป
ก่อนจะกลืนหายไปในคอของอีกคน  ที่รวบกอดผลักร่างโปร่งนอนราบไปบนเตียงตามประกบปิดปากช่างเจรจาด้วยจูบเร่าร้อนเรียกร้องให้คล้อยตามอีกครั้ง
               พระลักษมณ์พยายามขัดขืนแต่เหมือนปาจาจะรู้ว่าต้องยึดร่างคนข้างใต้ยังไงให้หยุดดิ้น  พร้อมกับ
บดจูบดูดลิ้นลิ้มรสความหวานอย่างหลงไหล  ทำเอาค่อยๆสงบลงช้าๆ  เคลิ้มไปกับจูบดูดดื่มที่ปีศาจล่าสวาทปลุกเร้าให้เกิดความรู้สึกร่วมจนได้
            ก่อนจะรับรู้ถึงนิ้วแกร่งลูบไล้สะกิดหัวนมให้ลุกตั้งชูชัน  ในขณะที่ปากหนาได้รูปก็ทำหน้าที่ป้อนจูบหวานต่อเนื่อง  เล่นเอาร่างโปร่งต้องแอ่นอกหยัดสู้นิ้วโดยไม่รู้ตัว
            “อ่า~” เสียงครางแผ่วสร้างความพึงพอใจให้กับปาจาเป็นอย่างมาก  ก่อนจะค่อยๆ  ดึงรั้งเสื้อนอน
ของพระลักษมณ์ให้หลุดออก  ในขณะที่ปากหนาก็ทำหน้าที่ฉกจูบดูดหัวนมแทนนิ้วที่สะกิดอยู่ตอนแรก
เล่นเอาเสียวสะท้านไปทั่วสรรพางค์กาย ถึงกับเผลอขยุ้มศีรษะสวยของปาจาอย่างไม่รู้ตัว
            “อือ~” เสียงที่หลุดครางออกมากับปฏิกิริยาลดการต่อต้านของพระลักษมณ์ทำให้ปาจาได้ใจ
ละเลงลิ้นชื้นกระหวัดกลืนหัวนมสีสดสลับต่อเนื่องซ้ายขวา  ในขณะที่มือหนาก็เคลื่อนลงต่ำลูบไล้
แผ่วเบา  ก่อนจะค่อยสอดเข้าไปในกางเกงนอนอย่างไม่เร่งร้อน  แล้วลูบไล้ยังแก่นกายที่โป่งพองจน
คับแน่น  ทำเอาพระลักษมณ์ถึงกับสะดุ้งเฮือก เสียววูบตั้งแต่ท้องน้อยยันปลายเท้า
            “ซี๊ด~อ่า~”  อารมณ์นี้ไม่สามารถปฏิเสธได้เลยว่ารู้สึกดีมากแค่ไหน  ยามเมื่อมือใหญ่รวบจับ
อย่างนุ่มนวลแล้วขยับรูดรั้งช้าๆ  สลับวนนิ้วโป้งยังส่วนปลายที่ปริ่มน้ำเพิ่มความรู้สึกให้ร่างข้างใต้ไต่อารมณ์สูงขึ้นเรื่อยๆ  ถึงกับบิดตัวส่ายเอวร่อนเกินควบคุมความต้องการที่ปีศาจรูปงามปรนเปรอให้
            สุดท้ายถึงกับเผลอหลุดครางกระเส่าเมื่อสัมผัสถึงความอุ่นชื้นที่ครอบครองยังแก่นกายแกร่ง
จนต้องแขม่วท้องเกร็งกล้ามเป็นลอนสวยยังกะลูกระนาดดูเซ็กซี่ยิ่งขึ้นไปอีก  ส่วนริมฝีปากหนายังคงทำหน้าที่ดูดกลืนและรูดรั้งแทนมืออย่างต่อเนื่อง
            “โอว~ซี๊ด~”  เสียงครางพร้อมกับเด้งเอวสวนรับจังหวะรูดริมฝีปากสร้างความต้องการให้ปาจา
อยากครอบครองร่างโปร่งไร้ที่ติของพระลักษมณ์จนทนต่อไปไม่ไหว  ค่อยปลดพันธนาการออกจากร่างตนไปพร้อมกับทำหน้าที่ปรนเปรอโอษฐ์กามอย่างต่อเนื่อง
            พระลักษมณ์พริ้มตารับสัมผัสที่ได้รับอย่างยากปฏิเสธถึงความรู้สึกสุขสมที่ได้รับ  แทบไม่ได้รู้ตัว
สักนิดว่าขณะนี้ร่างตนไร้ซึ่งอาภรณ์ห่อหุ้มกายเปลือยเปล่าล่อนจ้อนขาวโพลนในความมืด  ในขณะที่ร่างสูงใหญ่ของปีศาจรูปงามก็ไม่ต่างกัน  กล้ามเนื้อสมส่วนของชายชาตรีแข็งแกร่งอุดมด้วยซิกแพ็คสวยยังกะรูปปั้น
ลูซิเฟอร์ ใบหน้าคมเข้มงามสมชายที่สามารถกระตุกหัวใจใครต่อใครให้หวั่นไหวทุกครั้งยามเผลอมองเข้าให้
            และแล้วสัมผัสเย็นลื่นทางช่องประตูหลัง  ทำให้พระลักษมณ์ตัวแข็งชะงักไปชั่วขณะก่อนจะหดเกร็ง
เมื่อนิ้วยาวสอดแทรกเข้ามา  ถึงกับส่ายหน้าร่อนสะโพกหนี  แต่เพราะแรงดูดรูดรั้งจากริมฝีปากด้านหน้าทำเอาอารมณ์เตลิดลิ่ว  เผลอแอ่นสะโพกยัดตามริมฝีปากของปีศาจรูปงาม เปิดโอกาสให้นิ้วแกร่งสอดแทรกเข้าไปจนสุดก่อนหมุนคว้านหาจุดพิเศษจนเจอในที่สุดเมื่อร่างโปร่งกระตุกเฮือก หลุดเสียงซี๊ดปากอย่างแรง
เป็นสัญญาณให้รู้ว่าตรงนี้คือส่วนไวต่อสัมผัสต้องเน้นย้ำทันที
                  “ซู๊ด!  อื้อๆ!” การส่งนิ้วกดเน้นบริเวณดังกล่าว  ทำให้บิดตัวเกลียวด้วยความเสียวทั้งข้างหน้า
ข้างหลัง ในขณะที่ปาจาเพิ่มจำนวนนิ้วเข้าไปอีก  เมื่อช่องทางผ่อนคลายลื่นไหลสะดวกกว่าเดิม  ดวงตาคมเข้มเหลือบมองหน้าหล่อใสที่พริ้มหลับ  เชิดคางสูงอ้าปากหอบกระเส่าตามอารมณ์ แต่ก่อนที่จะเดินทางสู่ฝั่งฝัน
ปาจาผละออกยกขาขาวแข็งแกร่งขึ้นพาดบ่าแล้วโน้มตัวดันสูงไปข้างหน้า ทำให้ก้นขาวกลมลอยเด่นขึ้นล่อตาอย่างชัดเจน
                  ช่องทางสีพีชกระชับแน่นจนทำให้คนมองใจเต้นรัวกระหน่ำ  ก่อนจะจับแก่นกายใหญ่โตสมกับ
รูปร่างเจ้าของจ่อชิดแล้วกดส่วนหัวชำแรกแทรกเข้าไปช้าๆ พระลักษมณ์เผลอจับไหล่หนาบีบอย่างแรงเพราะความเจ็บที่ได้รับ  แต่ก็ยังรู้สึกน้อยกว่าคืนที่ผ่านมา คงเนื่องจากเจลเย็นที่นำร่องและความลื่นไหลไม่ฝืด
มากนัก  ถึงแม้ความคับแน่นอุ่นร้อนที่กำลังเบียดแทรกจะทำให้เจ็บจุกอึดอัดไปหมด แต่ก็ให้รู้สึกตื่นเต้นอยากเอาชนะต่อความรู้สึกนี้เช่นกัน
                     พระลักษมณ์เม้มปากแน่น  ก่อนจะหายใจลึกยาวผ่อนการเกร็งของกล้ามเนื้อ กลับต้องสะดุ้งเฮือก
เมื่อปาจาดันพรวดทีเดียวมิดยันโคน
                  “โอ้ย!..อืม!”  แม้จะเจ็บไม่น้อย แต่ความอดทนสูงทำให้ไม่ยอมร้องออกมา  คงมีแต่หางตาที่ชุ่มน้ำแสดงให้เห็นว่าร่างโปร่งทรมานไม่น้อย
                  ปาจาเห็นความอดทนที่มี  และความพยายามในการผ่อนเกร็งร่างกายทำให้รู้สึกสงสารเห็นใจ
แต่ความรู้สึกสุดท้ายทั้งรักและหลงไหลมากมายท่วมท้นจนล้นทะลักแล้ว ตัดสินใจยกขาขาวแข็งแรงของ
พระลักษมณ์ลงแนบสะโพกแล้วโน้มศีรษะลงบดจูบเพื่อให้คลายการเม้มริมฝีปาก  ก่อนสอดแทรกลิ้นชื้นเข้าไปกวาดต้อนกระตุ้นความรู้สึกซ่านเสียวขึ้นมาอีกครั้ง
                  มือใหญ่ยังคงทำหน้าที่รวบจับแก่นกายแกร่งที่พาดหน้าท้องขาวของร่างโปร่งสาวรูดเดินเครื่อง
ให้อีกครั้ง  เรียกความรู้สึกเสียววูบจนต้องเหนี่ยวคอหนาลงมาบดจูบอย่างเร่าร้อน
                  ร่างงดงามสมชายของทั้งคู่สีผิวตัดกันยังกะภาพเขียนหายาก  ผิวสีแทนตัดได้ลงตัวกับผิวขาว
ซึ่งกำลังบดคลึงสะโพกโยกเบียดไปมา  ในขณะที่ริมฝีปากนัวจูบอย่างเร่าร้อน  ก่อนสะโพกแกร่งของปีศาจ
รูปงามจะยกสูงและอัดกระแทกกลับเข้าไปเน้นๆ หนั่นเนื้อบดกระทบกันสร้างความรู้สึกเสียววาบไปทั่วทั้งตัว
                  “โอว...ซี๊ด!..”  สองเสียงครางประสาน ก่อนจะถอยสะโพกสุดความยาวแล้วอัดกระแทก
กลับเข้าไปอย่างต่อเนื่อง ระยะห่างการถอยและกดกระแทกเข้าใส่ยังกะลูกสูบเครื่องยนต์ที่ออกตัวก่อนจะรัวเร็วกระชั้นขึ้น  จนร่างข้างใต้ซึ่งรองรับการกระแทกกระทั้นสั่นคลอนไปตามจังหวะปะทะสนั่นหวั่นไหว
               “พั่บๆ..ปั๊ปๆ!  อ่า~ซี๊ดๆ”  ไม่ต้องสนอีกแล้ว  เมื่อสัญญาณความพึงพอใจที่เร่งเร้ามา  มีผลกระตุ้น
ให้ความฮึกเหิมของปีศาจรูปงามเดินเครื่องเต็มลูกสูบ พาเอาทั้งคู่ครางระงมกับความเสียวกระสันที่ได้รับประหนึ่งมีประจุไฟฟ้านับแสนนับล้านวิ่งกระจายไปทั่วทั้งร่าง
               การเร่งเครื่องกระชันถี่มากขึ้นเรื่อยๆ  ในขณะที่มือหน้าคอยรูดรั้งชักสาวให้ร่างโปร่งไปด้วย
ซึ่งตอนนี้แหงนหน้าเชิดคาง อ้าปากปล่อยเสียงครางกระเส่าอย่างลืมตัวไปแล้ว
               “ซี๊ดๆอ่าๆ..อืมๆ” และแล้วในที่สุดอกขาวเนียนแกร่งก็ดันสูงกล้ามทองสวยเกร็งเป็นลูกระนาดก่อนจะกระตุกพ่นน้ำรักขาวขุ่นส่งแรงถึงปลายคาง  พาลเผื่อแผ่เลอะทั่วหน้าท้องปีศาจรูปงามที่แหงนหน้า
กัดกรามแน่นจนเส้นเลือดเอ็นคอปูน  เสยส่งแรงกระแทกแก่นกายใหญ่รัวกระหน่ำต่อเนื่อง  ก่อนจะรวบบีบสะโพกกลมขาวของพระลักษมณ์แน่นกระตุกปล่อยธารร้อนระอุเข้าไปยังผนังนุ่มด้านในที่ตอดรัดถี่ยิบ  สัมผัสรู้ถึงชีพจรจากแก่นกายกระตุกตึกๆ ก่อนร่างเกร็งแน่นจะค่อยๆ ผ่อนทรุดโอบร่างโปร่งซึ่งนอนหายใจโยน
ไม่ลืมระดมจูบซับตามลำคอขาว  แก้มเนียนใส  ขมับชื้นเหงื่ออย่างรักใคร่หลงไหล
                  กลิ่นเหงื่อกลิ่นกายกลิ่นน้ำรักคาวคลุ้งผสมผสานตลบอบอวลห้อมล้อมทั้งสองคนให้เคลิบเคลิ้ม
ยังกะทั้งคู่หยุดโลกไว้ในวินาที  ไม่สนใจสรรพสิ่งรอบข้างนอกจากเสียงกระซิบทุ้มส่งผ่านข้างหูของ
พระลักษมณ์แว่วหวาน
               “ผมรักคุณ ผมรักคุณพระลักษมณ์” ริมฝีปากหนาพรมจูบสลับเสียงกระซิบที่กระแทกหัวใจให้รัว
กระหน่ำรู้สึกพองโตขึ้นมาอย่างไม่ทราบสาเหตุ ก่อนร่างใหญ่แข็งแกร่งจะค่อยถอดถอนแก่นกายออกช้าๆ  แล้วรวบอุ้มเอาร่างโปร่งของพระลักษมณ์เดินโทงๆ  เข้าไปชำระล้างในห้องน้ำทันที เราต่างไม่รู้ว่าบทเพลงพิศวาสอันเร่าร้อนสิ้นสุดลงแล้วหรือยัง  หรืออาจมีต่อในห้องน้ำอีกก็อาจเป็นได้  ตราบใดที่ปีศาจรูปงามสามารถร่ายมนต์สะกดให้หัวใจของมานูเอลรูปหล่อลุ่มหลงมนต์พิศวาสจนยากไถ่ถอนหัวใจตนได้เช่นกัน....
                  เช้าลืมตาตื่นในอ้อมกอดของอกหนา  รู้สึกอุ่นใจเกินบรรยาย แอบจ้องหน้าหล่อปานรูปสลัก
ของปาจาแล้วให้ร้อนวาบไปหมด  เมื่อนึกถึงคืนที่ผ่านมาว่าตนเร่าร้อนไปกับบทรักของปีศาจตนนี้แค่ไหน
ค่อยขยับตัวเตรียมเลื้อยออกมาอย่างเนียนๆ แม้จะรู้สึกขัดยอกบั้นท้ายไม่น้อย  แต่ก็ไม่กระไรมากสำหรับมนุษย์
ที่ผ่านการฝึกฝนร่างกายมาอย่างหนัก
                     “อืม จะไปไหนครับ” คำถามแสนสุภาพของคนที่ตายังพริ้มหลับ  แต่สัมผัสรู้ว่าร่างในอ้อมกอด
ลังขยับออกจากอก
                  “จะเจ็ดโมงแล้ว  ต้องรีบลุกคุณก็เหมือนกัน  ไม่รีบแต่งตัวพากันหายหัวไม่ทันอาหารเช้า
คนได้สงสัยทั้งบ้านแน่”  พระลักษมณ์บอกกลับไป
                  “หึ..ใครจะสงสัย  ในเมื่อกายันต์  ธรรมตรัย  และนมอ่อนเค้ารู้กันแล้วนี่ว่าคุณเป็นของผม”
ตายห่า!  ฟังพี่ท่านพูด อยากถีบคนขี้เซาที่เอาแต่พูดไม่ลืมตาให้ตกเตียงชะมัด
                  “ช่างเหอะ!  อย่างน้อยคุณสิตากับหนูผาก็ไม่รู้นิ แค่นี้ผมก็วางหน้าไม่ถูกแล้ว รักษาหน้าผมหน่อยดิครับด๊อกเตอร์”  เป็นครั้งแรกที่พระลักษมณ์เรียกตำแหน่งทางวิชาการของปาจา
                  “หึหึ!  เรียกซะเต็มยศเลยนะคุณ  ไม่สิจะให้ครบจริงๆ คุณต้องมีพันตำรวจเอกต่อท้ายให้ผมด้วย
นะครับ  ผู้กองพิษณุทรงพล” ปาจาก็เล่นกลับเช่นกัน  ไม่ไหวเหลือจะทนกับมาดเล่นหัวของปาจา ดันร่างหนาออกให้พ้นแล้วเบี่ยงตัวลุกแต่กลับถูกรวบกอดดึงลงไปหอมแก้มอย่างไม่ทันตั้งตัว
               “ฟอด!”  เล่นเอาหน้าเหวอไปทันที
               “เฮ้ย! อย่ามาหื่นแต่เช้าขอร้อง  เมื่อคืนคุณก็ล่อผมจนขาสั่นแล้วหยุดเลย  ปีศาจบ้ากาม”
เปลี่ยนสรรพนามให้เรียบร้อย ปาจาจ้องหน้าแดงก่ำของพระลักษมณ์อย่างนึกรัก  ก่อนจะพูดขึ้นว่า
               “ผมกลายเป็นปีศาจบ้ากามเพราะใครยั่วผมหละ” คำพูดที่โยนคำถามกลับแบบไม่ต้องหาคำตอบ
ทำให้พระลักษมณ์เอ๋อแดกไปอีกรอบ เหมือนสมองสั่งการช้าเสียแล้วในการโต้กลับปีศาจรูปงามที่นอนเปลือยท่อนบนให้เสียวสันหลังตรงหน้า
            “คุณนี่มัน..ชิ..ผมจะอาบน้ำปล่อยได้แล้ว” พอเห็นว่ายั่วพระลักษมณ์หน้าแดงจนหาทางเถียงไม่ออก
รู้สึกพอใจแล้ว  ปาจาก็ยอมปล่อยให้ไปอาบน้ำทำธุระส่วนตัวตามความต้องการ  ส่วนตนนอนเอาแขนหนุนหัว
มองตามร่างโปร่งผิวขาวที่แน่นไปด้วยกล้ามเนื้อสมส่วนอย่างไร้ที่ติจนเพลินตา  และต้องยอมรับว่า
พระลักษมณ์เป็นชายคนแรกที่ปลุกความรู้สึกของหัวใจตนซึ่งหลับไหลให้ตื่นขึ้นมามีชีวิตชีวาอีกครั้ง รอยยิ้มอย่างมีเสน่ห์จึงผุดขึ้นบนริมฝีปากหนาได้รูปโดยที่อีกคนไม่มีโอกาสได้เห็น หากแม้จะเอะใจหันมามองคงได้ตะลึงกับยิ้มพิฆาตปล่อยฟีโรโมนจนอ่อร่ากระจายรอบตัวปีศาจรูปงามที่โชว์แผงอกแกร่งหนั่นแน่นไปด้วยกล้ามเนื้อแข็งแรงปานรูปสลักลูซิเฟอร์
                  จังหวะปาจาเปิดประตูห้องออกมาพร้อมกับร่างโปร่งต่างต้องชะงัก  เมื่อเจอสิตากำลังเปิดประตูห้องตรงข้ามออกมาเช่นกัน
                  ใบหน้าสวยเรียบเย็นขมวดคิ้วแปลกใจไม่น้อย  ที่เห็นปาจากับพระลักษมณ์ออกมาพร้อมกันในห้องของหนุ่มหล่อหน้าใส แต่โดยมารยาทสิตาก็ไม่ได้ถามแค่ทักทายปกติ
                  “สวัสดีตอนเช้าค่ะคุณจา  คุณพระลักษมณ์” ปาจายิ้มให้ ไม่แสดงอาการใดๆ ในขณะที่อีกคน
แทบเก็บอาการไม่อยู่  ต้องเนียนแกล้งทักกลับไปว่า
                  “คุณสิกำลังจะไปทานมื้อเช้าใช่เปล่าครับ”  คำถามของพระลักษมณ์  ทำให้สิตาต้องยิ้มตอบ
พร้อมกับพยักหน้าตอบรับ
                  “ดีเลยงั้นไปพร้อมกันสิครับ  ผมกับคุณจากำลังจะไปพอดี” พระลักษมณ์พูดจบ  ปาจาผายมือ
ให้เกียรติสิตาเดินนำในขณะที่ทั้งสองตีคู่ตามหลังร่างสวยเอวบางได้สัดส่วนของสิตา ปาจาหันมาสบตา
ร่างโปร่งแถมอมยิ้มล้อเลียนให้อีก  ในขณะที่พระลักษมณ์ถลึงตาใส่ประมาณเกือบไปแล้วไหมละ แต่ปาจา
หาได้สนมียักไหล่แบบไม่แคร์อีกต่างหาก อย่างถีบก้นปาจาให้กระเด็นติดข้างฝาจริงๆ ท่าทางน่าหมั่นไส้ชะมัดให้ตายเหอะ
                     มื้อเช้าเป็นปกติ สิตาก็ไม่ได้มีคำพูดอะไรเกี่ยวกับที่พบทั้งสองออกจากห้องด้วยกัน ทำให้บรรยากาศบนโต๊ะอาหารเป็นไปแบบทุกวัน หลังจากนั้นต่างคนก็ต่างแยกย้ายไปทำหน้าที่ตนเอง
ส่วนพระลักษมณ์โดนปาจาลากให้มาช่วยงานเอกสารในห้องทำงาน
                  ปาจาให้ช่วยตรวจเอกสารต่างๆ  ซึ่งเป็นธุรกิจของคุ้มดงพญามีอยู่ไม่น้อยเลยทีเดียว
แต่พระลักษมณ์ก็ทำความเข้าใจไม่ยากและช่วยงานปาจาโดยไม่บ่น ความจริงหน้าที่นี้เป็นของธรรมตรัย วันนี้เป็นวันสำคัญซึ่งธรรมตรัยต้องไปจัดเตรียมพิธีชำระล้างจิตมารให้กายันต์  ดังนั้นทั้งคู่จึงขลุกกันอยู่ในห้อง
ใต้ดิน  พระลักษมณ์เลยต้องอยู่ช่วยงานปาจาแทน
                     “คืนนี้ผมไปดูพิธีชำระล้างจิตมารให้คุณยันต์ได้หรือไม่” คำถามของพระลักษมณ์
ทำให้ปาจาชะงักมือที่กำลังจรดปากกาไล่เซ็นเอกสาร ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมาตอบว่า
                  “ได้สิ  คุณไปพร้อมผมแหละ  แต่หลังจากนั้นต้องปล่อยให้ธรรมตรัยกับกายันต์เค้าอยู่ตามลำพังกันสองคน  เราดูจนจบพิธีไม่ได้” ปาจาตอบกลับมาพาให้สงสัยเข้าไปใหญ่
                  “อ้าวทำไมละ?  พิธีชุบกระสุนเงินกับหัวใจมารก็ดูไม่ได้เหรอ”  อดไม่ได้ต้องถามกลับไปทันที
                  “นั่นมันเริ่มทำก่อนได้ดูอยู่แล้ว  แต่ตอนชำระล้างจิตมารคุณอาจได้เห็นกายันต์คืนร่างกับตา
ปกติจะคืนร่างเฉพาะคืนพระจันทร์ดับ  แต่ผมบอกแล้วไง  หากนำหัวใจมารต้นแบบแช่ในอ่างพิธีแล้วกายันต์
ลงน้ำเมื่อไหร่เค้าจะคืนร่างมารทันที แต่พอชำระล้างคืนสู่ร่างมนุษย์แล้วเราต้องกลับออกมา  ทีเหลือเป็นหน้าที่ของธรรมตรัยที่จะต้องถวายพรหมจรรย์ดึงหัวใจมนุษย์คืนให้กายันต์อย่างถาวร”  คำตอบของปาจาทำเอา
พระลักษมณ์อึ้งไปเลย  ก่อนจะถามตามที่สงสัย
               “อย่าบอกพวกเค้าต้องร่วมรักเหมือนที่เราทำ” คำถามซื่อๆทำให้ปาจาต้องชะงักอดยิ้มไม่ได้
เพราะพระลักษมณ์พูดคำว่าเราไม่ขัดเขินสักนิดหรือไม่รู้ตัวละมั้ง
               “ใช่  แตกต่างตรงที่ทั้งคู่ไม่มีร่างแฝงเหมือนเรา ธรรมตรัยครองเพศพรหมจรรย์มาเพื่อพิธีนี้โดยเฉพาะ  เค้าไม่เคยยุ่งเกี่ยวทั้งหญิงทั้งชายมากว่า28  ปี  เค้ายอมสละพรหมจรรย์เพื่อรับใช้ตระกูลผมตั้ง
แต่ต้น หากกายันต์ไม่ได้ร่วมรักกับธรรมตรัย  พิธีชำระล้างจิตมารดึงหัวใจและวิญญาณความเป็นมนุษย์ก็ไม่สมบูรณ์  วันใดที่จิตมารอีกตัวใช้คาถาสะกดกายันต์ได้ก็สามารถบังคับไปเป็นบริวารมันได้เช่นกัน  เพราะงั้นพวกเค้าจึงต้องอาศัยศีลพรหมจรรย์ของธรรมตรัยที่รักษามากว่า  28  ปีเป็นการตัดสายสัมพันธ์มารออกจากร่างและวิญญาณกายันต์ให้สิ้นซาก”  คำตอบของปาจาทำให้พระลักษมณ์ถึงกับหน้านิ่ว  อดตั้งคำถามต่อไม่ได้
                     “ไม่อยากเชื่อว่ามีคนเสียสละตนเองเพื่อเรื่องนี้ไม่น้อย  ผมแอบสงสัยทำไมไม่ใช่พรมจรรย์ผู้หญิง
ใยถึงใช้ของผู้ชายหืม”  พระลักษมณ์ถามตามข้อสงสัยไม่จบไม่สิ้น  แต่ปาจาก็ไม่นึกรำคาญที่ไขข้อกังขาให้ฟัง
                  “ไม่ได้โดยเด็ดขาด เพราะผู้หญิงใช้กับพิธีนี้ไม่ได้  เนื่องจากผู้หญิงเป็นพรหมจรรย์ที่มีมลทิน
ทางเลือดและฤดูขาว  ไม่บริสุทธิ์และไม่ขลังเท่ากับศีลพรหมจรรย์ของบุรุษ  นอกจากจะถือครองพรหมจรรย์แล้ว  ยังต้องรักษาศีลห้าให้ครบด้วยตรงนี้แหละคือหัวใจหลักเลยเชียวหละ  ผมเองยังทำไม่ได้เต็มร้อยเลยสำหรับศีลห้า”  คำตอบของปาจาทำให้พระลักษมณ์ถึงกับพยักหน้าเข้าใจ  แต่ก็อดเปรยออกมาอีกจนได้ตามนิสัยช่างคิดของตน
                  “มิน่าคุณเลขาถึงทำชีวิตไม่มีสีสันปั้นหน้าเย็นชาได้ตลอด 24  ชั่วโมง  เป็นเพราะแบบนี้นี่เอง
คุณกายันต์กับคุณนี่ได้ทั้งขึ้นทั้งล่องเลยเนอะ”  ไปๆมาๆ ลงท้ายแขวะปาจาซะงั้น
                  “ใครบอกคุณ  เสร็จพิธีผมเชื่อว่ากายันต์จะรับผิดชอบธรรมตรัยเหมือนที่ผมรับผิดชอบคุณแน่นอน เพราะหัวใจมนุษย์ของกายันต์จะไม่สามารถรักใครได้อีกแน่ยามที่ได้เสพสังวาสรับเอาพรหมจรรย์ของธรรมตรัยไปแล้ว  เพราะนั่นคือลิขิตเดียวที่ไม่มีใครหลีกพ้นเหมือนผมที่หลงรักคุณเข้าให้เช่นกัน”
แต่สุดท้ายคำพูดที่ตั้งใจหยอดพระลักษมณ์  ก็ทำให้ร่างโปร่งรีบก้มหน้าสนใจเอกสารต่อทันที  แบบไม่สามารถหาคำมาโต้แย้งได้อีก  แพ้ทั้งคำพูดทั้งสายตาคมเข้มที่ส่งมาให้จนแก้มใสร้อนซะแทบระเบิด  ให้ตายไม่น่าหาเรื่องใส่ตัวเลยจริงๆ  สุดท้ายวนเข้าตัวจนได้
                        “ก๊อกๆ  ก๊อกๆ” เสียงเคาะประตู  เบรคอาการเขินจนอยากมุดกองเอกสารของพระลักษมณ์ไว้ได้ทัน ทำให้ปาจาต้องเอ่ยอนุญาตให้เข้ามาได้
                        “เชิญ” และแล้วเป็นร่างของเลขาเย็นชาที่เปิดประตูเข้ามา  มีเหลือบมองพระลักษมณ์
และยักหน้าให้เป็นการทักทาย  ก่อนจะหันไปหาปาจาแล้วพูดขึ้นว่า
                        “สิงห์คำหัวหน้าคนงานแจ้งว่า  พบศพครูรัสสากับรถยนต์ของเธอเลยทางเข้าคุ้ม
ประมาณกิโลกว่าอยู่ข้างทาง ตอนนี้แจ้งสารวัตรคมสันแล้วครับ” คำรายงานไม่แสดงความตื่นเต้นกับสิ่งที่บอกสักนิด  แต่คนฟังอย่างพระลักษมณ์ถึงกับอึ้งแดกไปแล้ว  เป็นไปได้ยังไงครูรัสสาแสนสวยรวยเสน่ห์เห็นกันอยู่หลัดๆจะมาตายกระทันซะงั้น ปาจานิ่งไปเป็นครู่ก่อนจะตอบกลับไปว่า

“ไปดูกัน” พูดจบเจ้าคุ้มรูปงามลุกพรวดจากเก้าอี้ ก่อนจะก้าวเดินออกประตูพระลักษมณ์รีบร้องตามทันที
“ผมไปด้วย” ?

dung · โพสต์ 2013-5-24 18:07:11

ขอบคุณนะครับ

Klong · โพสต์ 2013-5-25 17:21:42

ขอบคุนครับ

peemakung · โพสต์ 2013-6-28 11:11:38

ขอบคุณครับ

rubthai · โพสต์ 2013-7-11 14:58:28

ขอบคุนมากคับ

kamaji · โพสต์ 2013-12-7 21:16:05

ขอบคุนคราบ

mammal007 · โพสต์ 2013-12-8 00:01:27

อ่า มันส์จิงๆเลยคับ

tarsii · โพสต์ 2013-12-14 19:19:55

ขอบคุณมากนะ

manza555 · โพสต์ 2014-1-15 17:02:09

ขอบคุคครับ

Ninemadx · โพสต์ 2014-1-18 20:42:26

ขอบคุณครับ

cawee · โพสต์ 2014-1-20 10:52:00

ขอบคุนคราฟ

wi2 · โพสต์ 2014-4-24 17:04:40

ขอบคุณครับ{:6_176:}

paepaeii · โพสต์ 2016-1-31 17:56:12

ขอบคุณครับ

imboon · โพสต์ 2016-2-1 01:15:29

ขอบคุณครับ

tumlove · โพสต์ 2016-2-1 05:07:07

เสียวมากสนุกดี

Dajim · โพสต์ 2016-2-7 20:35:33

ขอบคุณมากครับ

kangped · โพสต์ 2016-2-8 21:51:05

ขอบคุณครับ

reawreaw · โพสต์ 2016-2-8 23:43:03

ขอบคุณครับ

watkrub · โพสต์ 2016-2-9 14:20:03

ขอบคุณมากนะครับ

nota · โพสต์ 2016-2-10 00:13:55

ขอบคุณครับ

บัญชี		จำการเข้าสู่ระบบไว้	ลืมรหัสผ่าน
รหัสผ่าน			สมัครเข้าเรียน

มนต์มาร ปาจา เจ้าคุ้มสุดหล่อ VS พระลัก - 16

สมาชิกจีโฟกาย 100%

สมาชิกระดับเพชรคู่

สมาชิกระดับตรีเพชร

สมาชิกระดับเพชรบริหาร

สมาชิกระดับมงกุฎ

สมาชิกระดับทับทิม

สมาชิกระดับแพลตตินั่ม

สมาชิกระดับไพลิน

สมาชิกระดับมรกต

สมาชิกระดับเพชร