ตะเกียงพิเศษ ??? 15-16

tanya · โพสต์ 2013-5-8 08:37:50

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
คุยจบพ่อก็วางสายไป เป็นเรื่องปกติทุกครั้งที่เจ้าพ่อและเจ้าแม่  ต้องคอยย่ำไอ้ตะเกียงเรื่องงำฝีมือ ความสามารถเหมือนกับว่าเจ้าพ่อและเจ้าแม่ ปิดบังอะไรอยู่แต่ไม่พร้อมจะบอกให้รู้  แต่ช่างเถอะไม่ใช่เรื่องที่ต้องรู้อะไรตอนนี้ถึงเวลาท่านทั้งสองคงบอกเองแหล่ะ!  คิดมากไปปวดหมองเปล่าๆ หาอะไรกินก่อนค่อยอาบน้ำนอน  พรุ่งนี้ตื่นมาว่ากันใหม่ ......
Part  15
...จูบแรกของกู..เสร็จมึงซะงั้น..
เช้านี้กูเรียบร้อยตั้งกะยังไม่หกโมงสิบนาที  มีเวลาติดฉึ่งเรื่อยเปื่อย  ก่อนถึงเวลาที่ไอ้โต๋ จะมารับเวลาที่เหลือระหว่างรอ ไอ้ตะเกียงอ่านตำราแพทย์เกี่ยวกับเส้นประสาทของร่างกายคนกูชอบมากๆ เรื่องนี้  เพราะทำให้เข้าใจสรีระและองค์ประกอบของเส้นประสาท  ที่ส่งผลต่ออารมย์ความรู้สึกต่างๆ
“ก๊อกๆ....”  มาแล้วครับ ตรงเวลาดีจริงๆ ก่อนเปิดประตู ไม่ประมาทส่องตาแมวดู ใช่มันหรือเปล่า  ไม่ผิดไอ้คนเดิม เหมือนมันจะรู้ว่ากูดูตาแมวอยู่ จ้องตอบกูซะนี่ อะจึ้ย!...ตาแม่งดุโคตรง่า.....
“หวัดดี...พร้อมแล้ว”  ทักทายมันด้วยรอยยิ้มอารมย์ดี  เปิดประตูปุ๊ป  ล๊อคกลับปั๊ป  วันนี้ไม่ต้องให้มันเข้า
มารอ  เดี๋ยวแม่งกัดกูอีก
“หึ...”  ชิ...ทำหัวเราะขึ้นจมูก  กูอุตส่าห์หวัดดีมึง  ไม่มีทักกูกลับ  โมโหแม่งแล้ว ไม่รอมันแหล่ะ  เดินหนีเลยดีกว่า  เดินออกจากลิฟท์ไม่มีพูดกันมาตลอดทาง มันก็เดินตามต้อยๆ  หน้านิ่งไม่พูดไม่จาได้อีกเมิง ไม่ชอบท่าทางแบบนี้อ่ะ  นึกจะทำอะไร  มันเอาแต่ใจตัวเองทุกอย่าง  กูรู้สึกอึดอัดเหมือนแม่งเป็นรองมันซะงั้น  หมั่นไส้ชิบ เดินถึงรถเปิดประตูขึ้นข้างหน้า ไม่ลืมยกมือไหว้สวัสดีลุงพี  แกรับไหว้พร้อมยิ้มให้ ก่อนจะทำหน้างงเมื่อไอ้ตะเกียงจัดการเข้าไปนั่งหน้าแป้นแล่นตีคู่ข้างแกเฉยเลย  นั่งก้นยังไม่ทันเย็น  ลุงแกหุบยิ้มหน้าเจื่อนๆ  เห็นแกมองไอ้คุณชายโต๋  มันยืนมองข้างประตูตรงกูนั่งอยู่นิ่ง ๆ ชั่วอึดใจก่อนกระชากประตูเปิด
อ้าซ่า กูหันไปมองหน้ามัน ดูมันจะทำอะไร
“ลงมานั่งข้างหลัง”  สั่งกูอีก ตลอดแหล่ะมึง
“ ( >O< ) ?...”  ไม่ทำตามมึงซะอย่าง  นั่งหน้ามึน  ลองดูสิมึงจะเอาไง
“ตะเกียง..บอกให้ลงมานั่งข้างหลัง  ได้ยินไหม...”  กูก็เฉย..ทำหูทวนลมซะงั้น
ลุงพีแกเริ่มยุกยิก  ดูร้อนร้นกว่ากูอีก  แหมรู้สึกลุงจะเกรงไอ้บ้าอำนาจนี่จังเน่อะ?
“กูจะพูดเป็นครั้งสุดท้าย...อย่าท้าทาย  ก่อนที่มึงจะโดนดี”  มันคงโมโหน่าดู ตาแม่งน่ากลัวชิบหาย
กูคิดผิดคิดถูกว่ะ!  ที่ไปยั่วโมโหแม่งมัน กูไม่ผิดสักกะหน่อย จะเป็นเชี้ยไรว่ะ! กะอีแค่กูจะนั่งข้างหน้า
มึงแหล่ะ! ผิดเต็มๆ  ทำไมมึงไม่บอกเหตุผลมาก่อน  ห้ามไม่ให้กูนั่งหน้าเพราะอะไร ในเมื่อมึงไม่ยอมพูด
เอาแต่สั่งกูไม่ทำตามก็แค่นั้น
“หมดเวลาแล้ว...ตกลงต้องการทดสอบ..ได้..”  พูดจบมันก็มุดหัวเข้ามาเอาตัวคล่อมกู  มือยันเบาะกันกูทั้งสองข้าง เร็วเกินคาดกูยังคิดไม่ทันว่ามันจะทำอะไร มันก็ฉกจูบวูบเข้าประกบปากกูแอร๊ยๆ....ว๊ากๆ  กูขยับไม่ได้เสียเปรียบทางสมรภูมิที่ตั้งสุดๆ  แม่ง..มันกดตัวทิ้งน้ำหนักทับกูทั้งตัว  แล้วตัวมันโครตควายอ่ะ  ทับกูจมมิดเบาะเลย กะจะใช้มือช่วยแก้ไขสถานการณ์ มือกูดันเสือกติดกระเป๋าที่วางบนตักตัวเองอีก ทั้งหมดทั้งมวลที่กูบรรยาย มันรวดเร็วมากกูไม่ทันระวังตัว  ไม่คิดว่ามันจะใช้วิธีนี้เล่นงานกู  นึกว่ามันคงแค่ฉุดกระชากลากถูให้กูลุกออกมาจากประตู ถ้าเป็นอย่างนั้น  กะลงมือให้มันรู้สำนึกแค่เบาะๆ ใครจะทันนึกว่าแม่ง จะพรุ่งพรวด
เข้ามา  ชิงจูบแรกของกูไปซะแล้ว  กูมัวตะลึงที่แม่งเสือกหน้าด้านกล้าจูบกูต่อหน้าลุงพีคนขับรถ  ลุงแกหันมองไปทางอื่น  แต่กูยังทันเหลือบเห็นหูแกแดงแปร๊ดๆ
มันเล่นกดกูติดเบาะจนขยับไม่ได้สักเอ๊ะ  กูพยายามขืนบิดหน้าหนี  แม่งเสือกเอามือเท่าใบลาน จับคอกูบังคับกดไม่ให้ขยับหนีมันอีก จะอ้าปากกัดแม่งมันแทน  มันทันกูหมด  ใช้มือข้างที่เหลือบีบปากกูค้าง  พร้อมสอดลิ้นพุ่งพรวดเข้ามาตาเหลือกเลยไอ้ตะเกียงคราวนี้  กูหายใจไม่ทันแล้ว  มันเล่นกวาดลิ้นควานเข้าไปทั่ว
ทั้งปาก  โครตชำนาญเลยไอ้-เอี้ย- เล่นคว้านทั้งเพดานบนเพดานล่าง  ซอกหลืบตามฟันมันแยงลิ้นทำความสะอาดโพรงปากกูหมด  กูแปรงฟันมาแล้วมึงไม่ต้องแย่งหน้าที่เมทเค้าหรอก  ห่า!..เอ้ย  ทำเชี้ยไรไม่ได้เลย
ไอ้ตะเกียง  มันต้อนลิ้นกูดูดเอาจนกูหมดแรง  มืออ่อนตีนอ่อนไปเลย  เหมือนมันดูดเอาพลังชีวิตกูไปด้วย
ซะงั้น หายใจไม่ออกแล้วกู  ใจกูเต้นรัวยังกะกองสะบัดชัยออกรบ  มันเหมือนจะรู้ว่ากูกำลังจะตาย
ค่อยถอนปากออก  เปิดช่องให้กูได้หายใจ  กูรีบโกยสูดอากาศเข้าปอดทันที
“เฮื้อก...ฮ่าๆ..หอบตัวโยน..ยังกะไปวิ่งมาเป็นกิโล” เหลือบตาจ้องมัน  พระเจ้า!..คิดผิดถนัดหน้าแม่งอยู่ติดกะกูซะไม่เหลือช่องว่าง  กำลังตะลึงสายตาวาววับจ้องกูกลับไม่หลบตา  รู้สึกหน้ากูเหมือนมีคนจุดพลุระเบิดทั่วทั้งหน้า ไม่ทันได้คิดทำอะไร  มันก็ก้มเอาปากลงมาแนบกูอีกครั้ง คราวนี้มันทำนุ่มนวลมากๆ  ประกบจูบคลึงเบาๆ ช้าๆ พร้อมดูดเม้มตามขอบปาก ชอนลิ้นเข้ามาเล่นเอากูมึนตึ๊บ  สมองขาวโพลนไปหมด  ก่อนจะถอน
หน้าออกพร้อมถอยตัวไปยืนนอกรถที่เดิม เหมือนเวลาผ่านไปนานทีเดียว  ทั้งที่ความจริงมันไม่ถึงห้านาที
ด้วยซ้ำ กูนั่งนิ่งๆรวบรวมสติ  สูดหายใจเข้าลึกๆ  ไม่กล้าเงยหน้ามองอะไรตอนนี้ กูอายโคตรๆ..ของโคตรอายเลยในชีวิต  เรื่องบางเรื่องยอมรับว่าหน้าด้าน  เพราะเป็นเรื่องปกติธรรมดา  อย่างตอนกูถอดเสื้อในโรงยิม
ไม่แปลกใครเค้าก็ทำกันออกบ่อยแต่กับเรื่องนี้กูทำหน้าไม่ถูก  กูไม่ได้ฝันไปมันเป็นความจริง  จูบแรกของกู
ถูกผู้ชายขโมยไปแล้ว  ไม่ใช่เป็นการจูบธรรมดา  แบบเอาริมฝีปากมาแต๊ะกันไรงี้ แต่มันล่อใช้ลิ้นแยงเข้ามาในปากกู เล่นเอาแบบดีพคิสเต็มแม็ก ที่สำคัญมันทำต่อหน้าลุงพีคนขับรถกูไม่รู้ระหว่างพวกมันรู้กันแค่ไหน  กูไม่เห็นลุงเค้าท้วงอะไรมันสักเอ๊ะ  ไม่ยุ่งไม่ห้ามไม่พูดสักคำเกี่ยวกับการกระทำของมัน  แต่ไม่ใช่กู  กูอายสาด
นึกแล้วโมโหน้ำตากูคลอเบ้า เลยต้องก้มหน้าไม่กล้าเงย กูถูกฝึกให้สะกดกลั้นน้ำตา  ไม่ให้ร้องไห้สำหรับเรื่องจิบจ๋อย  แต่เรื่องนี้กูกลั้นน้ำตาเต็มที่  สูดหายใจลึกๆอีกครั้ง ก่อนจะเงยหน้าขึ้น ค่อยๆ หันหน้าไปมองมัน
ถ้าตากูไม่ฝาด  เหมือนกูจะเห็นแววตาวูบไหวอย่างคนรู้สึกผิด  ก่อนจะกลับมานิ่งลึกปกติของมัน เราทั้งคู่ต่างไม่พูดอะไร  กูตัดสินใจลุกก้าวออกไป มันถอยหลบให้กูพ้นประตู  ก่อนจะเอื้อมเปิดประตูหลังให้กูเข้าไปนั่ง
กูมองหน้ามันนิดหนึ่ง  ก่อนจะมุดเข้าไปนั่ง  มันเดินอ้อมรถเปิดประตูอีกข้าง เข้ามานั่งประจำที่มัน  ลุงพีค่อยๆ ขับรถออกทันที  กูจมอยู่กับความคิดในหัว  ควรจะลงมือกับมันไหม? ที่บังอาจหยามศักดิ์ศรีกูขนาดนี้
รึกูจะเฉยๆ ปล่อยผ่านมันไป ไม่อยากให้เรื่องมันลุกลามบานปลาย กูรับปากกับเจ้าพ่อเอาไว้  ทำอะไรวู่วามอาจนำมาเรื่องยุ่งยากภายหลัง ลองไม่คิดอะไรนึกเสียว่ากูกำลังแสดงละครอยู่ แล้วบังเอิญมีบทจูบ พระเอกอย่างกู  โดนนางร้ายขโมยจูบ  โดยที่พระเอกไม่ทันตั้งตัว  คิดซะอย่างงี้มันก็ไม่มีอะไร  เอาหว่ะ!  กูจะคิดแม่งอย่างนี้แหล่ะ!  สบายใจดี  กูเอาความสบายใจเป็นหลัก  ว่าแต่ว่า...พระเอกมันได้กำไรนี่หว่า  เพราะนางร้ายเป็นผู้หญิง แล้วกูหล่ะ!....ได้อะไร?.....  กรรม..
Part  16
..ตะเกียงปลูกป่า...ป่าไม้เดียวกัน
ตั้งแต่เช้ากูไม่คุยกะใครเลย  ไอ้บอมย์มารับกระเป๋าหน้าประตูเหมือนเดิม  ก็ส่งๆให้มันไป  มันไม่ปากหมา พูดจากวนตีนเหมือนทุกครั้ง  คงพอรู้แหล่ะ...วันนี้อารมย์ไอ้ตะเกียงไม่ปกติ ไม่สนใจความเป็นไปรอบข้างเหมือนอย่างเคย ไม่แคร์  ใครจะมอง  จะทำอะไรยังไงกันบ้างช่างหัวแม่ง ปิดประสาท  เข้าโหมดช๊อทดาวน์ชั่วคราว ยังทำใจเรื่องเมื่อเช้าไม่ได้ ไอ้ตัวปัญหานั่งข้างๆ  ปั้นหน้าเก็กนิ่งของมันปกติ  ที่ไม่ปกติคงมีแต่
ไอ้ตะเกียงคนเดียว  พวกเหมือนจะคอยมอง ๆ อยู่ตลอดเป็นระยะ ๆ  คงคิดกันว่ากูเป็นอะไร แต่ไม่มีใคร
กล้าถาม  ถึงถามกูคงบอกพวกมึงได้อ่านะ...ว่าโดนเพื่อนมึงปล้นเอาจูบแรกกูไปเมื่อเช้านี้  โดยที่กูทำอะไร
ไม่ได้เลย  น่าอายชะมัด แม้จะพยายามปลอบตัวเองไปสารพัด ช่วยได้บ้างไม่ได้บ้างคงต้องใช้เวลาสักระยะ
ให้ทำใจคงไม่ได้ง่ายนักหรอก  จะมีสักกี่คนกันว่ะ!..โดนผู้ชายด้วยกันจูบแล้ว ไม่รู้สึกอะไรเลยเนี๊ยะ คือปัญหาของไอ้ตะเกียงตอนนี้ แม่งไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน ทำไมกูต้องรู้สึกไป กับจูบของมัน ไม่รู้ว่ามันจูบเก่ง
หรือเพราะกูไม่เคยปฏิบัติมาก่อน รู้แต่ทฤษฎีในหนังสือ  งงกับตัวเองจริงๆ มีผู้ชายมาขายขนมจีบจนนับไม่ถ้วน  ตั้งกะอยู่โรงเรียนเก่าแล้ว  ไม่เคยรู้สึกอะไรกับพวกแม่ง ตรงข้ามขนลุกขนพองซะงั้น ถึงจะพูดได้ว่าไม่รังเกียจเข้าขั้นขยะแขยงก็ตามเห่อะ! แต่ก็ใช่ว่าจะนึกชอบซะที่ไหนกัน  กับไอ้-เอี้ย-โต๋  ทำไมถึงใจสั่นเต้นรั่วเร็วยังกะติดไฮท์สปีด...ยังเหมือนแพ้ทางมันไงไม่รู้  นี่แหล่ะ!
ทำให้สมองอัจฉริยะของไอ้ตะเกียงประมวลผลได้ว่า  กูแอบรู้สึกพิเศษกับมันเข้าให้แล้ว ทั้งที่ไม่เคยรู้สึกแบบนี้มาก่อน  โอ้!..พระเจ้า!..เล่นตลกกะกูเข้าให้แล้ว  ให้พรสวรรค์มาแต่เกิด  แล้วทำไมต้องให้กูอนุรักษ์ป่าไม้ ปลูกป่าลดภาวะโลกร้อนด้วย จนได้แล้วกู  ต้องอยู่ชมรมปลูกป่ากะเค้าจริงหรือนี่ กะคนอื่นไม่ยักเป็น  ทำไมต้องเป็นกะมึงด้วย  ไอ้-เอี้ย-โต๋...กูอยากเอาหัวชนกำแพงไอ้หย๋า!..ตาย..ตาย..จะให้มันรู้..ความรู้สึกนี้ไม่ได้เด็ดขาด
กูยอมสูดมลพิษ ไม่อยากลดภาวะโลกร้อน วิธีการเดียวที่ต้องทำ ต้องตัดไฟแต่ต้นลม ปลีกตัวให้ไกล
ออกให้ห่าง  คิดได้แล้ว...ดำเนินการดังนี้แหล่ะ  อะไรๆ คงจะดีขึ้นได้เวลาพักเที่ยง  คาบบ่ายชั่วโมงโฮมรูม  วันนี้ไอ้โต๋มันให้ไปหาพี่กิ๊ป  ไปคุยเรื่องกีฬาสี  ก่อนไปกินข้าว  ตัดสินใจคุยกะพวกมันรู้กันไปเลยดีกว่า
“พวกนาย...อย่าเพิ่งไป..คุยไรด้วยหน่อย”  พวกหันมามองกูทันที  ไอ้รัน ก็เปิดปากถามตามฟอร์ม
“มีอะไรหรือเปล่า....พูดมาเลยสิตะเกียง”
“เอ่อ!..เรื่องสัญญาทาส..เราว่ายกเลิกเถอะ..พวกนายไม่ต้องทำต่อแล้ว ต่างคนต่างอยู่ดีกว่า OK ป่าว?”
“ไม่ OK..” พูดพร้อมกันได้อีกมึง ยังกะพวกมึงนัดกัน
“อ้าว!..ทำไมหล่ะ..ไม่ดีหรือไง นายจะได้ไม่ต้องเป็นภาระมาคอยทำอะไรให้เราอีก สบายดีออก”
กูงงกับพวกมึงจริง  โง่หรือแกล้งบ้ากันว่ะ กูให้อิสระคืนแล้ว  กับไม่เอาซะนี่
“ไม่ดี.(ประสานเสียงกันอีก)..มึงไม่รู้อะไร  พวกกูมีคติประจำกลุ่ม ‘สิงห์โตดำ’  รับปากแล้วต้องทำ”
ไอ้กานมันเป็นคนพูด  นานๆครั้งจะเห็นมันพูดสักที นึกว่ามึงมาเป็นพร๊อพประกอบฉาก บทจะพูดแมนได้
อีกมึง  กูเพิ่งรู้พวกแม่งไฮเปอร์สุดๆ
“ทำไม..มึงมีปัญหาอะไร...กูไม่ให้ยกเลิก”  ไอ้ห่าราก...ปัญหาก็มาจากมึงนั่นแหล่ะ..เชี้ยโต๋  มีบังคับไม่ให้ยกเลิกอีก ไอ้สันดานเสีย  โครตเอาแต่ใจสุดๆ เลยมึง
“ลำบากใจอะไร ..บอกกันได้ ใครว่าอะไรมึง” ไอ้โทนี่ครับ  พระเอกได้อีกมึงน่ะ กูบอกไปจริง พวกมึงคงช่วยกูได้มากเน่อะ  เห็นแม่งหงอไอ้โต๋กันทุกคน
“ไม่มีอะไรหรอก...ช่วงนี้พวกนายงานเยอะ ยุ่งกันทุกคน ไหนจะเรื่องกีฬาสี ไม่อยากให้พะวงนะ ถือซะว่าที่ผ่านมาขำขำ จริงจังอะไรมากนัก...ยกเลิกกันเถอะ”  กูยังไม่วายยืนกระต่ายขาเดียว จะได้ไม่ต้องข้องแวะกับพวกแม่ง  โดยเฉพาะไอ้โต๋  ต้องไปกลับกับมันตามลำพัง  ถึงจะมีลุงพีขับรถก็เถอะ  มีก็เหมือนไม่มีอยู่ดี
“ทำไมมึงต้องคิดเยอะ  พวกกูมีใครบ่นเดือดร้อนอะไร  ตามที่ไอ้โต๋บอกแหล่ะ..เหมือนเดิม  ป่ะไป
กินข้าว”    ไอ้บอมย์  มันเพิ่งคุยกับกู  พอกันกับเชี้ยโต๋ยังกะแฝดผิดฝา  ..สรุปตัดบท
ลงท้ายออกคำสั่ง..เวร  ความหวังของไอ้ตะเกียงก็ล่มสลาย  กูเป็นนายแต่ยกเลิกทาสไม่ได้  สงสัยต้องย้อนอดีตไปขอความช่วยเหลือเสด็จพ่อ ร.5 ซะเร้วม้าง  ตกลงกูเป็นนายหรือเป็นบ่าวกันแน่ว่ะ!...ทำไมทำอะไรไม่ได้ดังใจเลยโว้ย!  ลมเสียสุดสุด...
แล้วมันก็ลากไอ้ตะเกียงมานั่งกินข้าวกับพวกมันจนได้  มาถึงโต๊ะคุณพี่อังกับพวก  นั่งรอกันเต็ม ตกลงพวกมึงรวมแก๊งค์กันแล้วว่างั้นเถอะ แล้วกูเสือกอะไรกะเค้าด้วยว่ะ!...สมาชิกกลุ่มมันก็ไม่ใช่ มันจะรวมกลุ่มหอยแมลงภู่กับสิงห์โตดำ  ให้กลายเป็น ‘สมเสร็จ’  หรือผสมไม่เสร็จก็ไม่รู้หว่า?..ต่างสปีชี่กันซะขนาดนี้
ผสมกันได้ป่าวก็ไม่รู้.ช่างหัวแม่งมันเถอะ
“โต๋ขา..อังสั่งพิชซ่าหน้าทะเล  และหน้าปลาแซลมอล มากินวันนี้  สั่งถาดใหญ่ตั้ง 4 ถาดแน่ะ!  ไม่ต้องสั่งข้าวนะ  กินพิชซ่ากันดีกว่านะค่ะทุกคน....อ๋อ! น้องตะเกียงด้วยนะค่ะ..พี่อังเลี้ยงค่ะ...ว่าแต่น้องตะเกียงกินพิซซ่า
เป็นหรือเปล่า”  พูดจบพวกพี่เค้า พากันหัวเราะขำคิกคักซะงั้น อ้อ! นี่อีกเหตุผลหนึ่งที่กูอยากไปห่างๆ พวกแม่งแหล่ะ!  กูหล่ะเบื่อโคตร
“อ่า..ไม่เป็นไรครับพี่...ตะเกียงเกรงใจนะครับ..อีกอย่างตะเกียงกินไม่เป็นจริงๆ แหล่ะครับพิชซ่า..ส่วนใหญ่
ที่กินประจำก็พวกพริสตี้อะไรประมาณนี้”  ตลก..รั่วได้อีกกู เล่นมั่วๆ หน้าด้านๆ นี่แหล่ะ!  พวกแม่งพากัน
ฮาตรึมกับมุกรั่วของกู เล่นเอาพี่อังหน้าดำหน้าแดงค้อนกูควับ ๆ แม้แต่เพื่อนพี่แกบางคนยังแอบอมยิ้มกันอีก
กูแอบเห็นนะ
“555 รั่วได้อีกนะมึง..กินพิซซ่าไม่เป็น...เสือกเคยแดกพริตตี้มาซะงั้น” ไอ้โทนี่ มันแซวผมครับ เลยพาให้ฮากันยกขบวนอีกรอบ ตกลงกูเล่นตลกเป็นอาชีพเสริมดีกว่า รายได้ถ้าจะดีเจอแต่พวกเส้นตื้น

“อังว่า..อย่าเสียเวลาเลยดีกว่า มาค่ะกินกันเลย ใครกินไม่เป็นก็อย่าว่ากันนะค่ะ บังเอิญซื้อมาอย่างเดียว.”  มีแถมตบท้ายให้อีกแน่ะ!  ไม่อยากให้กูกินก็บอกกันดีดีเถอะๆ...ยังกะกูจะแย่งกินซะเมื่อไหร่  พวกอาหารไขมันอุดตันเส้นเลือดจำพวกเนี๊ยะ...รักกันจริงก็ชวนพวกมันกินกันเข้าไปเยอะๆ สมองจะได้ฟ่อ ปัญญาอ่อนได้เร็วขึ้น  กูว่าสู้น้ำพริกหนุ่มแนมกับแคบหมูจกกับข้าวเหนียวฝีมือเจ้าแม่กูก็ไม่ได้...แซ่บๆ..
“ตามบายเลยครับ...เมื่อไหร่มีพิซซ่าหน้าไข่มดแดง...ขอแจมด้วยคนนะครับ...ขอตัวซื้อข้าวกินก่อน...ไปหล่ะ!..” พวกแม่งขำกลิ้งกันอีกรอบ กูจุดพลุทิ้งค้างไม่รอให้พี่แกสะบัดเหาใส่ ชิ่งให้ไว..ไปหาไรใส่ท้องดีกว่า  กร๊ากๆ....  วันนี้ไม่ง้อพวกแม่งมันแหล่ะ!  ให้ทาส-เอี้ย-ๆ..พักงานสักวัน
“เห้ย!.เดี๋ยว.!.กูไปด้วย..มึงจะกินไรกูซื้อให้หน้าที่กู” แน่ะ!.ตามกูมาอีก  ไอ้โทนี่พูดไปด้วยขำกูไปด้วย เส้นตื้นจริงมึง  กูพูดประชดไปงั้น  เสือกขำไม่เลิก
“ไอ้ตะเกียง..มึงนี่โครตฮาเลยว่ะ!...ไม่เข้ากะหน้ามึงเลย..พูดมาได้แต่ละอย่าง...ทำเอาพวกอังหน้าตึงไปตาม ๆ กันเลย..กูละขำโครต”  มึงจะขำก็ขำไป  ทำเป็นเนียนชิ่งพวกพี่กระเทียมหน้าขาว  หลบออกมาก็ว่าเถอะ
“แล้วตกลงมึงกินไร...คิดได้ยัง” มันถาม
“เตี๋ยวหมูต้มยำ”  ตอบมันแล้วเร็วเท่าความคิด  ตรงดิ่งหน้าร้านก๋วยเตี๋ยวทันที
“เล็กหมูต้มยำถ้วยครับ”  สั่งซะเลยกำลังว่างพอดี  โชคดีไม่มีคิว
“สองเลยครับป้า” ไอ้โทนี่  สั่งเพิ่มของมันอีกชาม
“ทำไม..กูหน้าฝรั่งใช่ว่าจะชอบกินพิซซ่านะโว้ย!.” เสือกหันมายักคิ้ว  กวนกูอีก
“ก็ไม่ได้ว่าอะไรเลยนิ”
“ก็หน้ามึง..ออกซะงั้น..นี่มึงรู้ตัวเปล่า มึงนี่คิดอะไร นึกอะไรออกทางลูกกะตาหมด ทำไมกูจะดูไม่รู้”
นั่นล่ะ!...คงจะจริงของมึง  กูเก็บความรู้สึกทางดวงตาไม่ได้ไอ้ควาย  ไม่เคยได้ยินหรือไง  ดวงตาคือหน้าต่างของหัวใจ  กูเก็บได้ก็เทพแล้ว ไม่ต้องให้มึงมายืนเทศน์ตรงนี้หรอก..สัด
มื้อเที่ยงก็ผ่านไปอีกมื้อ ไอ้ตะเกียงก็สงบเสงี่ยมเจียมตัวพยายามทำตัวหลีบๆ เข้าไว้ ไม่ไปเหยียบตาปลาพี่อังแกเป็นพอ ไม่รู้ทำไมจะอะไรกับกูนักหนา พวกเพื่อนแกก็ใช่จะชอบขี้หน้ากู ถึงไม่ออกอาการไรมาก  แค่มองตา
ก็พอรู้ กูไปทำกรรมอะไรกับคุณเธอว่ะ!...แปลกจริง  เจอหน้าก็เกลียดกูซะง้าน
กินเสร็จต่างคนต่างแยกย้ายเข้าประชุมสีตัวเอง  ตามห้องชมรมต่างๆ  กูก็ได้แต่เดินตามไอ้บอมย์ กับไอ้โต๋มาห้องชมรมเกษตร  ประธานสีกู  ดันเป็นประธานชมรมนี้  ประจวบเหมาะจริง ๆ
กูจะได้ถามวิธีปลูกป่ากับพี่แกซะเลย  จะปลูกวิธีไหน  จะปลูกป่าถาวร ลดภาวะโลกร้อน  หรือจะปลูกป่าชั่วคราว  ตามกระแสโปรโมท จะได้ศึกษาถูก  หนีไม่พ้นเรื่องเกษตร ป่าไม้อะไรพวกนี่เลยจริงๆ  ชีวิตกูช่วงนี้  ปลูกอะไรไม่ยักปลูก ดันเสือกพาลจะปลูก  ‘ป่าไม้เดียวกัน’ oi

Hatachiii · โพสต์ 2013-5-8 10:20:00

ดีมากครับชอบสุดๆเลย อยากเป็นตะเกียงน้อย

Klong · โพสต์ 2013-5-16 21:10:35

ขอบคุนครับ

thae33001 · โพสต์ 2013-6-30 13:13:30

ขอบคุณครับ

kamaji · โพสต์ 2013-8-31 23:40:56

ขอบคุนคราบ

dung · โพสต์ 2013-9-1 03:52:08

ขอบคุณครับผม

phzaa · โพสต์ 2013-9-29 13:04:16

ขอบคุณครับผม

ton521 · โพสต์ 2013-11-9 16:57:56

ขอบคุนครับ

Alongkorn173 · โพสต์ 2013-12-1 02:39:17

ขอบคุนคร้าบบบ

tarsii · โพสต์ 2013-12-11 09:55:40

ขอบคุณมากนะ

cawee · โพสต์ 2014-1-26 16:54:16

ขอบคุนคราฟ

Ninemadx · โพสต์ 2014-2-8 22:06:26

ขอบคุณครับ

ShangHai · โพสต์ 2015-3-2 03:02:15

ขอบคุณครับ

minone · โพสต์ 2015-3-2 10:27:29

ขอบคุนนะคับ

tumlove · โพสต์ 2015-3-3 22:36:16

สนุกดีคับน่าติดตาม

OneBe2 · โพสต์ 2015-3-19 13:03:32

xspace · โพสต์ 2015-4-11 22:27:14

ขอบคุณครับ

kabuki · โพสต์ 2015-4-12 07:04:26

ขอบคุณครับ

sayryu · โพสต์ 2015-10-3 04:09:26

ขอบคุณคับ

pt200 · โพสต์ 2015-10-3 07:37:41

ขอบคุณครับ

บัญชี		จำการเข้าสู่ระบบไว้	ลืมรหัสผ่าน
รหัสผ่าน			สมัครเข้าเรียน

ตะเกียงพิเศษ ??? 15-16

แสดงความคิดเห็น

สมาชิกจีโฟกาย 100%

สมาชิกระดับเพชรคู่

สมาชิกระดับตรีเพชร

สมาชิกระดับเพชรบริหาร

สมาชิกระดับมงกุฎ

สมาชิกระดับทับทิม

สมาชิกระดับแพลตตินั่ม

สมาชิกระดับไพลิน

สมาชิกระดับมรกต

สมาชิกระดับเพชร