ตะเกียงพิเศษ ??? 53-54

tanya · โพสต์ 2013-5-21 07:54:25

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
“ฟอด!.” เอร้ย..ไอ้หยา...ไอ้ตะเกียงขอสลบกลบความอายก่อนดีก่า..ไม่ไหวแล้วกู..ส่วนมันยิ้มน้อยยิ้มใหญ่..
มีความสุขมากสิมึง ทำไมชีวิตกูต้องอุทิศตนเพื่อส่วนรวมขนาดนี้ ต้องยอมเป็นของรางวัลให้มัน ‘กอด’
ฉลองเหรียญทองแรกของสี  แล้วกูต้องไปเรียกร้องเอากะใคร อ่าห่ะ!...รู้แล้วงานนี้ไอ้พี่บอยประธานสีต้องรับผิดชอบเรื่องของส่วนรวม..กูจะไปขอค่าตัวคืนกะไอ้พี่บอยมานนน..แล้วจาบอกมันว่าค่าอะไรกันดีหว่า?.ทีนี้
หวาย..หวาย..คงบอกได้หรอก..แว๊กกๆ!..ขาดทุน..ขาดทุนสถานเดียว...โอ้ม่ายจริง...
Part  53
..แมทชิงเหรียญทอง...
วันนี้..เป็นวันที่สีแดงเข้าชิงอีกสองเหรียญทอง..ชิงบาสเช้า..ชิงตะกร้อบ่าย ก่อนเข้าแถวเคารพธงชาติ
พวกนักเรียนพูดถึงรอบชิงทั้งสองชนิดกีฬากันอึกทึกครึกโครม กลายเป็นท็อคออฟเดอะทาวน์กันไปเลยทีเดียว กีฬาชนิดอื่นเป็นตัวประกอบไปซะงั้น  พวกที่ไม่ได้อยู่สีที่ชิง..ถึงกับวิ่งยืมเสื้อสีที่ใส่เข้าโรงยิมเอาไว้...กันไม่มี
ที่เชียร์  เพราะนักเรียนกว่า 3000  คน ในขณะที่ยิมจุคนได้ไม่เกิน 1500  คน จำนวนครึ่งต่อครึ่ง  สีที่มีอัศจรรย์เป็นของตัวเองคือสีที่มีรายชื่อเข้าชิง นอกจากนี้ต้องหาตั๋วผีหรือไม่จับจองที่นั่ง..จากเพื่อนซี้ในสีนั้น ๆ บางคนถึงขนาดสวมรอยสวมเสื้อสีที่เข้าแข่งก็มี ทั้งที่ไม่ได้สังกัดสีตะหาก  คึกคักสนุกสนานกันได้อีก  ทำให้บรรยากาศแมทชิงดำสองแมทดูยิ่งใหญ่ซะเหลือเกิน  เห็นพวกชมรมข่าวติดต่อขอสัมภาษณ์นักกีฬา..ผ่านประธานสีมาด้วย ยังไม่รู้ตกลงเอาไงกัน  ต้องเปิดแถลงข่าวเหมือนพวกนักเตะระดับโลกเลยป่าว..เวอร์ได้อีกนะกู..ชิงทองแรก
หลังเลิกแถว 9 โมงตรง..แข่งบาสเกตบอล สีแดง VS  สีน้ำเงิน นัดล้างตากันอีกแล้วกับไอ้พี่พรต  เมื่อวานตัดเชือกเข้าชิงตะกร้อชนะมันมาด้วยเทคนิค วันนี้ต้องดูไอ้หัวหน้าทีมมันจะวางแผนเอาไง คิดว่าพวกมันต้องเอาคืนแน่ ๆหลังจากเสียรู้ไปเมื่อวาน  ส่วนตะกร้อแข่งบ่ายเจอสีเหลืองพวกไอ้พี่รัน งานนี้ศึกหนักทั้งสองแมท
ไม่แปลกที่ตั๋วนั่งในอัศจรรย์แทบไม่มีเหลือ
พอปล่อยแถวหลังเคารพธงชาติ นักเรียนต่างกรูกันไปโรงยิมทันที ไม่เว้นแม้แต่ครูอาจารย์งานนี้เป็นไปด้วย
ซะงั้น เห็นว่าผอ. ก็จะมาดูด้วย ถึงขนาดอาจารย์ฝ่ายพละลงเป็นกรรมการ ตัดสินเองอีกตะหาก ส่วนนักกีฬา
ไอ้หล่อเทพให้รวมตัวที่ห้องชมรมก่อน ยังไม่ให้ไปที่สนามพวกกูเลยเหลือเฉพาะนักกีฬา..กับพวกประธานสีและพวกสวัสดิการที่ดูแลจัดเตรียมน้ำ ผ้าเย็น สปอร์นเซอร์ ไว้โดปนักกีฬาเท่านั้น..ร่วมกว่ายี่สิบคนรวมตัวกันที่นี่  นอกนั้นได้ข่าวว่าอยู่ที่อัศจรรย์หมดแล้ว
วันนี้เจ้กิ๊ปซี่..จัดการให้ลีดสีแดงลงสนาม..เป็นการซ้อมใหญ่ไปด้วย โดยไม่ต้องแต่งองค์ทรงเครื่อง  ต้องการเพียงซ้อมเพลงเชียร์ร่วมกับลีด ดังนั้นเจ้แกเลยนำทัพเชียร์อยู่ในยิมเรียบร้อยแล้ว  ส่วนทีมนักกีฬาหน้าตาบางคนตื่นเต้นสุด ๆ มีหวังงานนี้ไม่ใครก็ใครตื่นสนามกันบ้างล่ะ เพราะรอบชิงกดดันกว่ารอบตัดเชือกเยอะ ม้าเร็วแจ้งมาว่า..ตอนนี้โรงยิมแทบเหยียบกันตายแล้ว  คนล้นทะลักจนเลยออกประตูโรงยิมแล้ว คณะอาจารย์ก็เริ่มทยอยเข้าไปชมการแข่งแล้วด้วย  เหลือเวลาอีกครึ่งชั่วโมง ไอ้พี่โต๋มันเรียกประชุมชี้แจงแผนการเล่น..ว่า
“ตำแหน่งเล่น..ตัวหลักเล่นตามตำแหน่งเดิม ไอ้บอมย์เซ็นเตอร์ประกบไอ้เทค ไอ้พรตเล่นแบล็คขวา
กูประกบมันเอง ส่วนตะเกียงวันนี้ไม่ต้องประกบคู่ไอ้กาน..วันซ้อมเราแพ้มัน วันนี้ให้ไอ้สันต์กันมันแทน..ตะเกียงไปประกบไอ้ชัด ส่วนไอ้นุคิดว่าไม่เท่าไหร่ให้ไอ้วัดประกบ เราเสียเปรียบตัวเล่นคือไอ้กาน แต่ไอ้กาน
มีจุดอ่อนเล่นลูกใต้แป้นไม่ถนัด  ดังนั้นให้ไอ้สันต์บีบมันไว้..กันไม่ให้มันเรย์เล่นชู๊ตลูกสูง..บังคับมันเลี้ยงเข้า
ใต้แป้น  ตะเกียงกับกูจะรีบาวน์โฉบบอลจากมือมันเอง” ฟังแผนการเล่นของมันแล้ว  มันเปลี่ยนยุทธวิธี
ที่บีบไอ้พี่กานให้เล่นยากขึ้น โดยให้เล่นลูกไม่ถนัด อาศัยไอ้พี่กานเป็นเพื่อนกัน  จึงย่อมรู้จุดเด่นจุดด้อย
ตอนซ้อมกับสีมันวันนั้น..ตำแหน่งไอ้พี่กานประกบกับกู  กูกะมันเลยกลายเป็นตัวประกอบไป..เพราะพวก
แม่งไม่กล้าผ่านบอลมาให้ ส่งให้กูไอ้พี่กานมันก็บังจนมิด..เพราะมันตัวใหญ่ กูไม่สามารถเลี้ยงเข้าวงในได้
แต่พวกมันเองก็ไม่กล้าส่งลูกให้ได้พี่กานเหมือนกัน..เพราะกูฉกลูกเก่ง อาศัยตัวเล็กฝีเท้าเร็วชิงตัดหน้ามันไปสองสามลูก  ตั้งแต่นั้นพวกในทีมก็เลี่ยงไม่ส่งให้มัน..เปลี่ยนให้ไอ้พี่ชัด..หรือไอ้พี่นุแทน ทำให้มันสองคนโชว์ฟอร์มชนะทีมกูไป เพราะไอ้พี่สันต์กะไอ้พี่วัดสกัดไม่อยู่  วันนี้ไอ้พี่โต๋..หันมาใช้วิธีอ่อนพัวพันแข็ง และใช้แข็งชนอ่อน มันจึงให้กูไปกันไอ้พี่ชัด..วัดกันแล้วห่างชั้นกูอีกเยอะ ที่สำคัญกูยังไม่ได้โชว์เสต็ปเทพให้เห็นเลย วันนี้ไอ้ตะเกียงจะโชว์ล่ะ  ทุกคนยักหน้าเข้าใจที่ไอ้พี่โต๋บอก จากนั้นพวกเราพากันเดินไปยิม
มาถึงหน้าประตูทางเข้า พระเจ้า!..มองไม่เห็นทางจะเข้าไปด้านในเลย ไอ้พี่บอยประธานสีสั่งการให้พวกสวัสดิการ เปิดทางเป็นบอร์ดี้การ์ดนำทีมพวกกู..เดินเข้าไปแถวตอนเรียงหนึ่ง..แทบจะเบียดด้วยซ้ำคนอัดกันยังกะหนอน ก่อนเดินเข้าไปมันให้..ไอ้พี่บอมย์นำหน้ากู  ส่วนตัวมันตามหลัง..พอโดนเบียดมันทั้งคู่เอาตัวบังกูมิด ไม่อยากจะเชื่อเสียงกรี้ด....ร้องเรียกชื่อสนั่นหวั่นไหว มือใครต่อมือใครพยายามยื่นมาจับให้ขวักไปหมด
นึกถึงศิลปินดังจัดคอนเสิร์ท..ประมาณนั้น แย่หน่อยที่ศิลปินมีการ์ดคอยกัน..แต่พวกกูไม่มี เห็นไอ้พี่บอมย์
ไอ้พี่โต๋..มันพยายามปัดมือนิรนามที่คอยยื่นเข้ามาลวนลามอ่านะ ตัวกูโคตรสบาย...พวกมันจัดการป้องให้เสร็จ...ทำให้กูอยู่รอดปลอดภัยไร้รอยขีดข่วนแต่พวกมันคงโดนบ้างแหล่ะ..พวกลูบคลำจับปิกกระจู้อ่ะ.ก็มัวแต่พะวงปัดให้กู  ย่อมเผลอปัดให้ตัวเองไม่ทันอ่าดิ..ห่า..ห่า.ห่า..!
“มึงโดนเปล่า?”  ไอ้พี่บอมย์ หันมาถามไอ้พี่โต๋
“อือ..โดนไปสองทีปัดไม่ทัน..มึงหล่ะ”  ไอ้พี่โต๋มันตอบ ก่อนจะถามไอ้พี่บอมย์กลับ
“พอกะมึงแหล่ะ...-เอี้ย-แม่งเอร้ย...จ้องจับอยู่ได้..โมโหแม่ง..ล้วงฟาดปากแตกเลยนิ”
อุ้ย!..ฟังไอ้พี่เชี้ยบอมย์มันพูด กล้าล้วงฟาดปากเชียวเหร่อว่ะ!..แล้วมึงคิดหรือเปล่า..พวกจะยอมให้มึงฟาด
ปากแตก เกิดมันเอาปากงับไว้ล่ะก็..มึงอ่ะแหล่ะ...จะไม่เหลือใช้งาน  กูได้แต่คิด..ไม่ได้ว่าแดกมันไปหรอก
ขืนพูดดิ..ไอ้พี่โต๋เบิดกระโหลกกูแน่
หลุดมาหน้าสีตัวเองได้ ก็รับการต้อนรับจากเสียงกรี้ด..สนั่นโรงยิมจากกองเชียร์สีแดง เสียงยังไม่ทันซ่าลง
กองเชียร์สีน้ำเงินก็วี้ดดังสนั่นขึ้นมาบ้าง เมื่อพวกไอ้พี่พรตนำทีมเข้ามาในสนาม อยู่ในชุดแข่งเรียบร้อย ในขณะที่พวกกูยังไม่ได้เปลี่ยนเสื้อกันเลย สวมแต่กางเกงมากัน...ส่วนเสื้อกะมาเปลี่ยนที่ห้องพักนักกีฬาในยิม..ที่ไอ้พี่โต๋ฆ่างูอ่ะ..จำกันได้ป่าว  แต่ตอนนี้คิดว่าไม่สามารถเข้าไปได้แล้วล่ะ เพราะแม่งคนเบียดเต็มแน่นไปหมด..
คงผ่านไม่ได้ง่าย ๆเผลออาจโดนลวนลามเข้าให้แบบเมื่อกี้อีก
ตอนนี้กองเชียร์ทั้งสองสีต่างขึ้นกลอง ร้องเพลงแข่งกันกระหึ่มทั้งสนาม สีอื่นที่ไม่ได้แข่งตอนนี้..แต่รอชิงที่สามคู่ถัดไปช่วยเชียร์ไปด้วย ยิมทั้งยิมคึกคักเข้าไปใหญ่ มองไปตรงส่วนอำนวยการ..คณะอาจารย์นั่งอยู่ไม่ต่ำกว่า
ห้าหกสิบคน มากันไม่ใช่น้อยเลยนะนั้น ผอ.นั่งตำแหน่งประธาน..ขนาบข้างด้วยผู้ช่วยทั้งซ้ายขวาข้างล่ะ
สองท่าน ครบองค์บริหารโรงเรียนรวมกันที่นี่หมด อ่าห่ะ!..แสดงว่าแมทนี้ยิ่งใหญ่ใช่เล่น เห็นทีทำเป็นเล่นไม่ได้แล้วทีนี้..แพ้มาเสียชื่อหมด
“อ้าว..เห้ยพวกมึงเปลี่ยนเสื้อกันได้แล้ว..”  ไอ้พี่บอมย์มันร้องบอกนักกีฬาในทีม พวกแม่งก็ถอดเสื้อเปลี่ยนกันจะ ๆ ในสนามนั่นแหล่ะ...เรียกเสียงกรี๊ดให้ลั่นสนั่นขึ้นเต็มไปหมด โดยเฉพาะสาวแท้สาวเทียมได้เห็นผู้ชายถอดเสื้อ เวร..จริง...ปกติถอดเตะบอลตอนเย็น..เต็มสนามไปหมดไม่เห็นมีไร พอมาถอดที่นี่พวกแม่งเป็นจุดสนใจทันที..เท่านั้นแหล่ะ..เรทติ้งกระฉูดพาเอาพวกที่กำลังถอดหน้าแดงเถือกเป็นแถว คงไม่คิด..จะได้รับเสียงกรี๊ดขนาดนี้  หมดกันนักกีฬาทีมกู อายซะขนาดนี้..จะมีสมาธิแข่งเค้าไหวป่าวนี้ ไอ้พี่โต๋หันมามองหน้ากูทันที..
ประมาณจะลากกูไปเปลี่ยนห้องข้างในชัวร์ แต่คิดดิ..ขืนมึงทำแบบนั้น  เราสองคนจะเอาหน้าไปไว้ไหนกันล่ะ
ทีนี้..เค้าจับตามองเต็มสนาม..อาจารย์อยู่เต็มไปหมด มึงชวนกูเข้าไปในห้องเนี๊ยะน่ะ..แถมผ่านคนแน่นขนัด
ตรงนั่นอีก กูว่าถอดเปลี่ยนตรงนี้เห่อะ  ยอมอายหน่อย..แต่ใครจะไม่คิดเยอะ ที่สำคัญกูไม่ใช่แต๋วนิ..จะได้ทำตัวเป็นหญิง กูส่งสายตามองหน้ามันพร้อมส่ายหน้าช้า ๆให้รู้..อย่าทำแบบนั้น..เหมือนมันเข้าใจ แต่หน้านิ่วคิ้วขมวดอย่างไม่เต็มใจสุด ๆ..กูรู้มึงคิดไรอยู่..อดพูดกะมันไม่ได้
“ไม่เป็นไรหรอกน่า..จำวันแรกที่แข่งชู๊ดบาสได้ไหม วันนั้นตะเกียงก็ถอด..ไม่เห็นเป็นไรเลย  พี่อย่ากังวลมากนักดิ..ทำตัวเหมือนปกติ..คนอื่นเค้าทำเห่อะ”  กูพูดให้มันสบายใจ มันยักหน้าให้ก่อนหันไปคุยไรกะไอ้พี่บอมย์สองคน เห็นยักหน้ากันงึก ๆงัก ๆ..สักครู่มองมาที่กู แล้วไอ้พี่โต๋ก็พูดว่า
“เดี๋ยวพี่กับไอ้บอมย์จะถอดก่อน..ดึงจุดสนใจไว้ พร้อมกับยืนบังให้ตะเกียงด้วย ตะเกียงรีบเปลี่ยนเร็ว ๆ
เลยนะ”  ดูแผนบ๊องตื้นของมันดิ..ใช้อะไรคิดกันว่ะ!..ไอ้ที่ยืนบังกูนะยิ่งเป็นจุดสนใจให้คนอยากรู้ แล้วไม่ดูรึไงว่าบังได้เฉพาะข้างหน้า  พวกที่อยู่ข้างหลังกะข้าง ๆ ก็เห็นอยู่ดี
“พี่จะกังวลอะไร บังยังไงก็ไม่มิดอยู่ดี แล้วพวกข้างหลังกะข้าง ๆล่ะพี่จะบังยังไง ขืนทำแบบนั้น  ยิ่งเป็นจุดเด่นไปกันใหญ่ ตะเกียงว่าไม่ต้องหรอก..ถอดพร้อมกันนี่แหล่ะ...ใครจะมองจะส่งเสียงยังไง..ปล่อยเค้า ถือซะว่า..
ให้รางวัลกองเชียร์ก็แล้วกัน จะได้สบายใจดีป่าว?”  มันจ้องหน้ากูพร้อมกับกระดกลิ้นจิปากอีก เหมือนไม่ค่อยจะเห็นด้วย กูเลยพูดแม่งต่อ
“ไม่ต้องอะไรมากแล้ว จะแข่งเปล่าเนี๊ยะ...เดี๋ยวกรรมการเรียกแข่งขึ้นมาจะยุ่ง ไม่มีอะไรหรอกน่า มองแล้วใช่ว่าจะทำไรได้สักกะหน่อย..จริงป่ะ”  กูพยายามพูดโน้มน้าวให้ไอ้หล่อดื้อมันคล้อยตาม
“แต่พี่หวงของพี่นี้ ไม่อยากให้ใครมอง เข้าใจเปล่าเล่า”  อ่าห่ะ!..งอแงเป็นเด็กอะไรมันตอนนี้เนี๊ยะ!เค้าแค่มอง
ใช่โดนตัวกูรึ..ก็ไม่..ยังจะหวงได้อีก ทีมันโดนจับโดนลูบตะกี้..กูยังไม่โกรธมึงเลย  ไอ้บร้าเอร้ย........
“พอ ๆอย่าบ้ามากพี่โต๋ เค้าไม่ได้จับได้ลูบสักหน่อย ทีพี่โดนจับโดนลูบตะกี้ ตะเกียงยังไม่ว่าสักคำ”
มันมองกูตาค้างทันที  ก่อนจะพูดขึ้นว่า
“บ้าเห่อะ!..มันสุดวิสัยป้องกันหรอก ใครเค้าอยากโดนกัน”
“ก็ยกตัวอย่างให้ฟัง เข้าใจป่าวเนี๊ยะ! เปรียบเทียบน่ะ.เปรียบเทียบ...เหมือนตอนนี้ไงมันไม่มีทางเลือกจำเป็นต้องทำ..ก็ทำให้มันจบ ๆไป จะมาอะไรนักเล่า..เข้าใจไหม”  ก่อนที่มันจะเถียงกู..ไม่ต้องทำอะไรกันแล้ว เสียงสวรรค์เบรคน้ำลายก็แทรกขึ้นมา
“เห้ย!..โต๋ พวกมึงสามคนเมื่อไหร่จะเปลี่ยนเสื้อ เค้าจะเรียกเสี่ยงแดนแล้วนะโว้ย”  ไอ้พี่บอยประธานสีมันแหกปากขัดขึ้นมาก่อน ไอ้พี่บอมย์เลยหันมายักหน้าบอกไอ้พี่โต๋ให้ยอม ๆกูไปเถอะ กูก็มองมันกลับ..ประมาณขอบใจที่มันเข้าใจกู..แต่?
“ใช่ว่าพี่จะชอบนะ ที่ตะเกียงถอดเสื้อให้คนมองเต็มสนามหน่ะ ถึงไม่ได้เป็นไรกันก็เห่อะ..พี่ก็ห่วงอยู่ดี จำคราวก่อนได้ไหม วันถัดมารูปขึ้นบอร์ดหรา..ยั่วต่อมหื่นไปทั้งโรงเรียนนะ จำได้เปล่า?”
เวง...นึกว่ามันจะเข้าข้าง ดันเสือกตอกย้ำประวัติศาสตร์ชีช้ำกูอีก..เชี้ยพี่บอมย์..เป็นดังนี้ไม่มีทางเลือก..จัดไป
“เอางี้..ถอดพร้อมกันเถ่อะ! ถ้าพวกเค้าส่งเสียงมาก็โค้งงาม ๆให้ไป  จะได้ดูขำขำไปเลยดีไหม?”
กูเสนอไอเดียให้พวกแม่งหล่ะ..หนามยอกก็หนามบ่ง..ยังคงใช้ได้เสมอ หากส่งเสียงวี้ดวิ้วมา  ก็โค้งรับให้สวยงามอัดกลับไปซะ จะได้ไม่ต้องดูกระมิดกระเมียนไง อารมย์จะได้ไม่ต้องเขินหรือกังวลเหมือนพวกที่โดนกันไปก่อนหน้า
“ตกลง..เอาอย่างตะเกียงบอก ไอ้บอมย์มายืนเตรียมตัวถอดพร้อมกันเลย..ตะเกียงมายืนข้างพี่นี่พอเสียงแซวมาโค้งกลับให้งาม ๆไปซะ แล้วค่อยสวมเสื้อ ทำให้ฮา..ก็ดี”  แล้วไอ้คุณชายก็ยอมรับไอเดียกู..ฮ่วย!..กว่าจะลงตัว เกือบไม่ต้องแข่งกันแล้วแค่เรื่องถอดเสื้อเนี๊ยะน่ะ....
จากนั้นพวกกูก็จัดการถอดเสื้อออก..เท่านั่นแหล่ะ เสียงกรี๊ดถล่มทลายดังสนั่นลั่นโรงยิมจนหูอื้อไปหมด..
ฟังไม่ได้ศัพท์..ไม่รู้ตะโกนไรกันมั้ง..มีทั้งขาว..ทั้งเท่ห์..เซ็กซี่ สารพัดที่พวกแม่งตะโกนแข่งกัน..พวกกูหยิบ
เสื้อเปลี่ยน ก่อนสวมมองหน้ากันส่งสัญญาณ จัดการโค้งหัวพร้อมกันวนโค้งแม่งทั้งสี่ทิศ..ยิ้มเพชรฆาตละลายใจจัดให้ไปเต็ม ๆอีกกู คราวนี้โรงยิมแทบระเบิด  คณะอาจารย์มืออุดหูกันเป็นแถว ไม่สามารถจะทำไรได้ตอนนี้..ต้องรอให้เสียงมันซ่าไปเองพวกกูรีบสวมเสื้อกลับให้เรียบร้อย เสียงแซวเสียงกรี๊ดไม่ยอมหยุด..ขนาดนกหวีดกรรมการ  อาจารย์เป่าอยู่ตอนนี้..ยังดังสู้เสียงที่ตะโกนลั่นแข่งกันไม่ได้ จนอาจารย์ต้องเดินไปที่โต๊ะประชาสัมพันธ์  คาบนกหวีดเป่ายาวใส่ไมค์โครโฟนลงไปดัง ๆนั่นแหล่ะ.......
“ปี้ด!.”  ยิมทั้งยิมถึงหยุดเสียงลง..ก่อนจะซ่าเงียบในที่สุด เมื่อกี้ยังกะระเบิดลง หูแทบแตก อาจารย์ไม่รอช้า..เรียกหัวหน้าทีมทั้งสองทีมเข้าไปเสี่ยงแดนทันที ไอ้พี่โต๋กับไอ้พี่พรตเข้าไปสองคน..ปรากฎว่าไอ้พี่โต๋ชนะ..
มันเลือกแดนฝั่งขวา ไอ้พี่พรตเลือกฝั่งซ้าย เลือกแดนแล้วนักกีฬาลงวอร์มในสนามต่อเลยทันที กรรมการให้เวลาวอร์มอบอุ่นร่างกายพร้อมกันสิบห้านาที ก่อนเริ่มการแข่งขันในที่สุด......................
Part  54
..เท้าเสต็ปเทพ...
แล้วนกหวีดกรรมการ..ก็เริ่มการแข่งขันขึ้น  จั๊มบอลกลางสนาม..ไอ้พี่บอมย์ทำหน้าที่ได้ดีเหมือนเดิม  ปัดบอลให้ไอ้พี่โต๋รับลูกไว้ ไอ้พี่พรตพยายามสกัดบังหน้าบังหลัง มันเลยส่งบอลไปให้ไอ้พี่สันต์..ที่วิ่งออกมารับลูก..ก่อนจะโยนกลับคืนให้ไอ้พี่บอมย์..ที่อาศัยรูปร่างสูงใหญ่..ฝ่าวงล้อมเข้าไปในเขตหัวกระโหลก จัดการชู๊ดลูกพร้อมได้ฟาวน์..เพราะไอ้พี่เทคปัดโดนข้อมือมัน แต่ลูกหลุดลงห่วงไปแล้ว  การทำฟาวน์ครั้งนี้ทำให้ไอ้พี่บอมย์ได้ชู๊ตลูกโทษสองลูก เพราะเจตนาฟาวน์ในจังหวะที่คู่แข่งขึ้นชู๊ดทำคะแนนกลางอากาศ  เสียงเชียร์ของสีแดงสนั่นหวั่นไหว  พร้อมกับเพลงเชียร์ที่ปลุกใจนักกีฬาคึกคักได้อีก ลูกโทษไอ้พี่บอมย์ไม่ทำให้ใครผิดหวัง สองลูกสองคะแนนรวมชู๊ตลงด้วย  สีแดงสตาร์ทนำไปก่อน 4  แต้มรวด ถือเป็นการเปิดเกมส์ที่ดี
สีน้ำเงินเป็นฝ่ายส่งลูกจากเส้นหลัง เป็นดังที่คิดไว้..พวกมันอ่านไอ้พี่กาน  เพราะตัวกันเป็นไอ้พี่สันต์คิดว่าบ่อน้ำมันสีกู ตามแผนไอ้พี่สันต์พัวพันไม่ให้มันเล่นลูกสูง บีบไม่ให้มีจังหวะเรย์อัพ ถึงแม้ไอ้พี่สัตน์ไม่สามารถฉกเอาลูกจากไอ้พี่กานได้..เพราะคล่องตัวและเร็วกว่ามาก  แต่ให้เล่นพัวพันตามที่วางแผนเอาไว้..กับทำได้ไม่เลว ไอ้พี่กานหันมาเล่นใต้แป้นหมือนที่ไอ้พี่โต๋เดาไม่ผิด ซึ่งไม่ใช่แนวถนัดของไอ้พี่กานมัน แต่ถ้าตัวประกบช้ากว่า..ก็ไม่ใช่เรื่องยากถ้าจะเล่น...กลับง่ายกว่าเล่นอย่างที่ถนัดเสียอีก
แต่มันลืมคิดไปข้อ..พวกกูซ้อนแผนถึงสามชั้นกันไว้แล้ว พอจังหวะมันกระเตงเข้าใต้แป้น..หนีประกบไอ้พี่สันต์ ขึ้นลอยตัวยัดลูงลงห่วง..โดยใช้มือเดียวส่งจากใต้แป้น กูรีบพุ่งตัวปัดลูกบนมือมัน..กระเด็นไปทางไอ้พี่โต๋ที่รอรับอยู่ก่อนแล้ว แผนที่พวกกูเล่นทำเอาพวกมันอึ้งกันเป็นแถว คงไม่คิดว่าลูกบาสในมือที่กำลังจะยัดลงห่วง..
จะถูกฉกไปต่อหน้าต่อตา ไอ้พี่โต๋มันส่งลูกย้อนกลับให้ไอ้พี่บอมย์ ที่ใช้ตัวบังรับเอาไว้อย่างแม่นยำ  ก่อนจะเลี้ยงหลบไอ้พี่เทคที่ขวางอยู่..ดีดขึ้นหน้าแป้น ทำท่าชู๊ดหลอก..แต่กลับพลิกข้อมือส่งลูกให้ไอ้พี่วัด..ซึ่งมีไอ้พี่นุประกบอยู่ ไอ้พี่วัดรับลูกได้ไม่รอช้า..ขยับหลอกไอ้พี่นุสองที่..
ก่อนจะเอี่ยวตัวชู๊ตลูกลงห่วงไปทำสกอร์อีก 2 คะแนนติดต่อกัน ทำให้สีแดงแต้มหนีไปเป็น 6 ต่อ 0
พี่เลี้ยงสีน้ำเงินกดกริ่งขอเวลานอกทันที
“กรี๊ง!.”  กรรมการเป่าให้เวลานอก ซึ่งขอได้เพียงครั้งเดียวต่อเกมส์..เกมส์เล่นไม่ถึงห้านาที สีน้ำเงินขอใช้สิทธิ์นั่นแล้ว..กองเชียร์ยังเชียร์กันกระหน่ำ ทั้งเสียงกลอง..ทั้งลีดเดอร์ ออกมาเต้นประกอบเพลง..ช่วงพักเวลานอกในสนามกันเกือบทุกสี สร้างสีสรรค์ให้การแข่งขันสนุกขึ้นเป็นเท่าตัว พวกกูกลับที่พักข้างสนาม..ฝ่ายสวัสดิการ
ส่งน้ำ..ส่งผ้าเช็ดเหงื่อยื่นให้วุ่นโดยไอ้พี่บอยประธานสีบอกให้นักกีฬาตัวสำรอง พัดโบกให้ลมเป่าพวกกูไปด้วย
“ดี..ดี..ทุกคนทำได้ดีมากว่ะ!..โต๋..พวกเราเปิดนำไปแล้ว 6 คะแนน..ถือว่าเล่นได้สวย สีไอ้พรตถึงกะขอเวลานอกเลยเว้ย” ไอ้พี่บอย เอ่ยปากชมขึ้นมา
“อย่าเพิ่งดีใจ มันขอเวลานอกครั้งนี้ คิดว่าปรับแผนมาแน่ มันอ่านออกแล้วว่า..เราวางตัวเล่นหลบมัน..เกิดมันวางตัวใหม่ เราจะเล่นลำบาก..ถ้าเป็นแบบนั้น  เราจะเสียเปรียบเพราะตัวเล่นของมัน..จะฟรีที่ไอ้ชัด ส่วนตะเกียงจะถูกไอ้กานประกบเหมือนตอนซ้อมทันที วัดรูปร่างส่วนสูงตะเกียงเสียเปรียบกว่าเยอะ ถึงจะไวและแม่น
ในการชู๊ดก็ตาม  อย่าลืมว่า..หากไม่มีโอกาสได้ครองบอล..เพราะไอ้กานบังไว้มิด เพื่อนส่งให้ลำบาก  โอกาสทำแต้มก็จะไม่มี ที่นี้เราจะเสียเปรียบพวกมันทันที” ไอ้พี่โต๋มันอธิบาย ทุกคนพยักหน้ากันงึก ๆ เข้าใจสิ่งที่มันพูด ก่อนที่ไอ้พี่บอมย์จะถามขึ้นมา
“รู้อย่างนี้แล้ว มึงจะแก้เกมส์ยังไง” คิ้วมันผูกโบว์ทันที..เหมือนนึกวิธีอยู่ ก่อนจะเอ่ยขึ้นมาว่า
“ลำบากตรงอุดจุดอ่อนได้ไม่เต็มที่ มึงหลอกเอาฟาวน์จากไอ้เทคได้ป่าวล่ะ..เหมือนที่มึงทำน่ะส่วนกูจะพยายามเข้ารุก..ให้ได้มากที่สุด กูกลัวส่งลูกให้ตะเกียงเล่น แล้วไอ้ห่ากาน..มันเข้าแท็คแรงขึ้นมา..ตะเกียงจะเจ็บตัว เพราะตัวเล็กกว่าใครเพื่อน”  อ่านะ!..ฟังมันพูดมา
กลายเป็นว่าปัญหาหนักคือกูซะงั้น..มันไม่กล้าส่งลูกให้ คงกลัวกูครองบอล..แล้วเกิดปะทะขึ้น จะทำให้เจ็บตัว กีฬาประเภทนี้ย่อมมีอยู่แล้วที่จะมีกระแทกกันแรง ๆ ไม่เหมือนกีฬาที่มีตาข่ายกั้นขวาง อย่างตะกร้อไม่ต้องกลัวบาดเจ็บจากคู่แข่ง ถ้าจะเจ็บตัวก็มาจากเล่นพลาดเอง เช่นข้อเท้าพลิกเป็นต้น กูเข้าใจมึงแล้วแหล่ะ..ว่ามึงกังวลอะไร
“ไม่ต้องพะวงเล่นตามแผนเถ่อะ  ส่งลูกมาได้เลย...ถ้าชวนกันมาเล่นแล้วไว้ใจกันดิ งั้นจะชวนทำไม ให้ตัวสำรองเล่นแทนไม่ดีกว่าเหร่อ”  กูพูดไปแหล่ะ...ชิ..ไม่รู้จักไอ้ตะเกียงซะแล้ว ยังไม่ได้แสดงเท้าเสต็ปเทพหรอก ถึงได้สบประมาทกันขนาดนี้น่ะ รู้หรอกว่าห่วง..แต่โทษทีเห่อะ! กูลูกผู้ชายอกสามศอก ไม่ได้อ่อนแออย่างที่มึงคิดกัน...นึกแล้วชักฉุนอ่า..
“นั่นดิโต๋...กูว่าปล่อยน้องเค้าเต็มที่ไปเลย หากมึงกังวลจะพาลทำให้เล่นยากขึ้นนะโว้ย!...ยิ่งตัวเราเป็นรองพวกแม่งอยู่ด้วย”  ไอ้พี่บอย..พูดขึ้นมา  ดีมากจัดไปสมกับเป็นประธานสี
ประโยชน์ส่วนรวมต้องมาก่อนเรื่องส่วนตัว ไอ้พี่โต๋มันมองหน้ากูเหมือนขอความมั่นใจประมาณนั้นกูผยักหน้าให้มัน..เป็นอันรู้กันว่าไม่ต้องห่วง แค่นี้จิ๊บ ๆเดี๋ยวจะออกเสต็ปเทพให้ดู  แล้วกรรมการก็เป่านกหวีดหมดเวลาพัก เรียกนักกีฬาลงสนาม
“ดูแลตัวเองด้วย อย่าเล่นเสี่ยงมากถ้าไม่จำเป็น”  มีกระซิบบอกกูอีก กูแม่งหัวใจพองคับอกเลยวุ้ย! รู้ว่ามันห่วงขนาดนี้ก็โอเคแล้ว เลยหันไปยิ้มให้มันซะหวานหยด พร้อมยิบตาวิ้ง ๆส่งให้อีกที  ทำเอามันหน้าแดงหูแดงเถือกขึ้นทันที คงไม่เคยเห็นไอ้ตะเกียงโหมดนี้อ่ะดิ...ห่า..ห่า..ห่า..น่ารักโคตร..แฟนใครว่ะ?...หวาย..เขินแล้วยังหล่อสาดได้อีก....เยส!
พอเข้าประจำตำแหน่ง..เป็นตามที่คาดไว้ พวกแม่งปรับตำแหน่งใหม่ลงมา ไอ้พี่กานมาประกบกู ไอ้พี่ชัดประกบไอ้พี่สันต์..ไอ้พี่นุประกบไอ้พี่วัด คงคิดกันมาแล้วเล่นแบบนี้ พวกกูต้องลำบากแน่ ๆ  เพราะบล๊อคตัวฟรีฝั่งกูไว้ได้ ไอ้พี่ชัดมันจะเล่นสบายขึ้นมาก ไอ้พี่สันต์กระดูกคนละเบอร์กะมัน    เมื่อจัดมาแบบนี้..ก่อนเสียงนกหวีดจะเป่าให้เริ่มเล่นบอลจากเส้นหลัง สีมันได้ครองบอล  กูเลยเดินไปกระซิบได้พี่โต๋ว่า
“พี่..เน้นบอลที่ตะเกียงนะ..ไว้ใจได้โอเคไหม...เดี๋ยวตะเกียงลุยเอง”  มันมองกูแบบกึ่ง ๆมีคำถามกูเลยจ้องตา
แม่งเลย..ให้รู้ว่ากูพูดจริง มันถึงยอมผยักหน้ารับ ก่อนจะหันไปส่งซิกไอ้พี่บอมย์ให้รู้แผนการเล่น..เพื่อบอกต่อกันไป ไอ้พี่บอมย์มองหน้ากูแบบประมาณ..เอาจริงดิ...กูเลยยิ้มตอบมันไป  ให้แม่งมั่นใจว่ากูทำได้ มันถึงยอม
ผยักหน้าตกลงตามนี้
เสียงนกหวีดดังขึ้น..ไอ้พี่นุส่งบอลให้ไอ้พี่พรต เลี้ยงลูกหลอกฉีกหลบไอ้พี่โต๋..แต่ไปไม่ได้  ไอ้พี่โต๋แม่งดักทางไว้หมด มันตัดสินใจคืนหลังให้ไอ้พี่เทค  ซึ่งไอ้พี่บอมย์เข้าไปบล๊อคทันทีเหมือนกัน  ไอ้พี่ชัดวิ่งขึ้นหน้าไอ้พี่สันต์ตามตลอด  ไอ้พี่เทคจัดการขว้างลูกโยนไกลไปให้มัน มันรับก่อนจะเรย์อัพดั้งยัดห่วงลงไปอย่างสวยงาม
ตีไข่แตกตามขึ้นมา 6 ต่อ 2 คะแนน ไอ้พี่สันต์ไม่สามารถสกัดอยู่  ก็อย่างที่บอกกระดูกคนละเบอร์ เมื่อเป็นแบบนี้ก็ต้องบังคับให้มันเล่นตามเกมส์เราให้ได้  เปลี่ยนเป็นสีกูครองบอล..ส่งจากเส้นหลัง ไอ้พี่วัดส่งลูกให้
ไอ้พี่โต๋ มันเลี้ยงหลอกล่อไอ้พี่พรตไปมา  โดยให้สัญญาณพวกกูขึ้นหน้าไป..ก่อนมันจะส่งบอลให้ไอ้พี่บอมย์ ไอ้พี่บอมย์เลี้ยงหลบไอ้พี่เทค ก้าวขาเตรียมวิ่งพาบอลขึ้นแดนหน้า แต่ถูกไอ้พี่ชัดเข้าบล๊อคกั้นขวางเอาไว้
ไอ้พี่เทคเข้ารุมอีกคน  กลายเป็นสองรุมหนึ่ง..ต่อให้ควายอย่างไอ้พี่บอมย์ก็เล่นลำบาก เมื่อเจอพวกหุ่น
น้อง ๆควาย..เข้ารุมสองแบบนี้ ก่อนที่มันจะพลาดเสียการครองบอล ตัดสินใจส่งลูกให้ไอ้พี่สันต์  ซึ่งยืนรออยู่เพราะตัวบล๊อก..คือไอ้พี่ชัดมารุมไอ้พี่บอมย์ตรงนี้ รับบอลได้กำลังจะเลี้ยงเข้าเขตรุก  กลับถูกไอ้พี่ชัดที่วกมาด้านหลัง..ยื่นมือปัดลูกเอาไปครองเฉยเลย  ไอ้พี่สันต์หน้าเสียยกมือขอโทษกับทีม  พวกกูรีบถอยลงไปตั้งรับทันที เพราะพวกมันเป็นฝ่ายได้บอลไปครองแล้ว พวกแม่งเร่งจังหวะเล่นเร็วทันที อาศัยไอ้พี่ชัดสปรี๊ดขึ้นหน้า ไอ้พี่โต๋ตัดสินใจเข้าขวางป้องกันแนวรุกไว้ก่อน..กลายเป็นเข้าทางมัน..เพราะมันแค่หลอก แต่ส่งบอลให้
ไอ้พี่พรตที่ขาดคนสกัด..รับลูกแล้วจั๊มสองขาปล่อยลูกลงห่วงไปนอกกรอบสามคะแนน ทำให้พวกมันตีตื้นขึ้นมาเป็น 6 ต่อ 5 คะแนน
กูเลยบอกให้ไอ้พี่วัด..ที่กำลังส่งบอลจากเส้นหลัง..ส่งให้กูเลย กูรับลูกเลี้ยงขึ้นแดนหน้า  ไอ้พี่กานเข้ามาสกัดทันที โทษที..คงหยุดกูอยู่หรอก เพราะกูสลับเท้าใช้เสต็ปฟุตเวิร์คมวยลานนาคาดเชือก..เลี้ยงลูกหลบออก โดยที่มันเองยังตะลึง..กับความเร็วของเสต็ปเท้า  บวกทักษะตัวอ่อนไทเก็ก..ทำให้กูสามารถลื่นไหล..ไปพร้อมกับ
ลูกบาส ขึ้นเรย์อัพยัดลูกลงห่วงไป  ท่ามกลางสายตาอึ้งของพวกมันที่ได้แต่มองตาค้าง เข้าสกัดกูไม่ทันกัน
สักกะคน เห่อะ..ๆ...คงสกัดกูได้หรอก เพราะมันไม่รู้ว่ากูจะไปทางไหน ตัวกับเท้ากูมันไปคนละทาง
จับทางกูไม่ใช่เรื่องง่าย..พอจำกันได้ไหม..เสต็ปเท้าคล้ายหมัดเมา..ตัวเอียงไปทางแต่เท้าก้าวไปทาง  ดูยากเพราะมันเร็ว ไม่ได้ยืดยาดเชื่องช้าเหมือนมัดเมา ไอ้พี่โต๋โดนกูอัดจนน่วมมาแล้ว ..นึกออกแล้วดิ...หากมองเท้าจะงง..มองตัว..ก็จะถูกหลอก นี่แหล่ะ..คือปัญหาที่พวกมันสกัดกูไม่อยู่....กองเชียร์สีแดงกรี๊ด!..กันกระจายที่สกอร์ขึ้นมาเป็น 8 ต่อ 5 กลับมานำอีกสามแต้ม  แต่พวกมันก็ทำแต้มตามอย่างต่อเนื่อง คะแนนส่วนใหญ่ของมันมักเจาะจุดอ่อนทีมกู ไอ้พี่สันต์กับไอ้พี่วัด..ที่ต้านไอ้พี่ชัดมันไม่ไหว ช่องโหว่ตรงนี้อยากที่จะอุดไว้ได้  พวกมันเองไม่ต่างกัน..ไม่มีหนทางแก้เสต็ปเท้ากูเหมือนกัน กูก็หลอกล่อ..ส่งลูกให้ไอ้พี่โต๋ทำแต้มบ้าง  ไอ้พี่บอมย์บ้าง..
ไอ้พี่สันต์บ้าง  บางครั้งยังส่งให้ไอ้พี่วัดมันทำด้วยก็มี  นักกีฬาสีกูมีกำลังใจเล่นขึ้นมาก  ถึงทีมเราจะมีจุดบอด..แต่เกมส์รุกเราก็ทำได้ไม่พลาด คู่แข่งไม่สามารถสกัดการครองบอลของเราเหมือนกัน
เล่นผลัดกันทำคะแนนไปมา แต่สีกูได้เปรียบนำอยู่ 4 แต้ม หากเล่นไปเรื่อย ๆจนหมดเวลา  ก็ไม่ต้องกลัวพวกกูจะแพ้ หมดเวลาครึ่งแรก..คะแนนอยู่ที่ 56  ต่อ 52  สีกูเริ่มมั่นใจกูเต็มที่  ไม่กังวลเหมือนตอนแรกแล้ว คงรู้แล้วสิว่า..ใครก็ไม่สามารถเข้ามาสกัดแย่งลูก..หรือจะปะทะกูแรง ๆได้แน่ ๆ เอาพวกมันหัวหมุนไปไม่เป็นเหมือนกัน
พวกเรานั่งพักครึ่ง จู่ ๆรุ่นพี่ม.6 โดนเข้ามาหาไอ้พี่โต๋ เรียกมันออกไปยืนคุยไม่ไกลจากที่พักนัก  คุยไรกันกูไม่
รู้ได้..อยากรู้อยู่หรอก เห็นมองมาทางกูบ่อยๆคงมีกูเอี่ยวอยู่ในเรื่องที่พวกแม่งคุยกันอยู่ชัวร์ แต่เผอิญกูไม่เทพถึงขนาดมีหูทิพย์ เอาเป็นว่าหากเกี่ยวกับกู  เดี๋ยวไอ้พี่โต๋มันคงมาบอกให้รู้เองแหล่ะ  ตอนนี้ขี้เกียจใส่ใจ แล้วเสียงเจ็พี่กิ๊ปก็ตะเบ่งเรียกกูอยู่บนอัศจรรย์ด้านหลังกูนี่
“น้องตะเกียง...ตะเกียง!...ไอ้ยินเจ๊เรียกไหม!.”  กูว่าเสียงเพลงเชียร์ดังแล้วนะ  เจอเสียงแปดเก้าหลอดของเจ๊แกเข้าให้ แหลมผ่าเสียงเชียร์ชัดเต็มสองหูเลยกู  ไอ้ครั้นจะตะโกนตอบแก...ว่ากูได้ยินที่แกเรียกแล้ว ยอมรับไม่สามารถเท่า..หลอดคอแตกกันพอดี ไว้ฝึกสิงห์โตคำรามก่อน คงสามารถตะโกนฝ่าเสียงเชียร์ได้อยู่หรอก วิธี
ง่าย ๆกูยกมือชี้เข้าหาตัวเองว่าแกเรียกกูไม แกเห็นกูมองพร้อมชี้นิ้วใส่ตัว..รีบตะโกนบอกทันที
“หนู..แข่งเสร็จอย่าเพิ่งรีบไปไหนนะ เจ๊ขอประชุมก่อน เรื่องขบวนพาเหรดพรุ่งนี้....แข่งเสร็จอยู่ประชุมด้วย...เข้าใจป่าว?  ฝากบอกโตโต๋อีกคน.. โอเค.แค่นี้แหล่ะ”  กูพยักหน้าให้แกไป.ว่ารู้แล้ว  แกจึงหันไปเย้ว ๆร้องเล่นเต้นกะกองเชียร์ของแกต่อทันที
สักครู่ไอ้พี่โต๋..เดินกลับเข้ามา กูเลยบอกมันเรื่องที่เจ๊กิ๊ปแกฝากไว้ตะกี้
“พี่ ๆ..เจ๊กิ๊ปแกบอกว่า..แข่งเสร็จอย่าเพิ่งไปไหน  อยู่ประชุมเรื่องพาเหรดพรุ่งนี้กับแกก่อนอ่า”
มันมองหน้ากู..ก่อนจะยักหน้าเข้าใจ แล้วพูดขึ้นมาว่า
“ตะเกียง...ตะกี้พี่จักร..ประธานนักเรียนแกมาบอกว่า  หลังกินข้าวเที่ยงแล้วให้ไปพบผอ.ที่ห้องผู้อำนวยการด้วยนะ”  หือ...ทำไมผอ.ถึงให้กูไปพบว่ะ!
“อะไรพี่..ทำไมผอ.ให้ไปพบล่ะ..เรียกตะเกียงคนเดียวเหร่อ?” กูถามมันไปแหล่ะ
“ไม่หรอก...ผอ.ให้พี่..ตะเกียง..ไอ้บอมย์..ไปด้วยกัน..ไม่ได้เรียกตะเกียงคนเดียวหรอก” มันบอก...ค่อยยังชั่ว...นึกว่าเรียกกูคนเดียว  คงมีอะไรสักอย่าง ไม่เป็นไร..เดี๋ยวไปคงรู้แหล่ะ..เรียกไปทำไม............
กรรมการเป่านกหวีด..เรียกนักกีฬาลงสนามครึ่งหลัง พวกเปลี่ยนแดนสีกูตอนนี้อยู่ฝั่งซ้ายชู๊ดแป้นขวาแทน..สลับข้างกัน กรรมการส่งลูกให้สีกูเริ่มเล่นจากเส้นหลัง ไอ้พี่วัดรับหน้าที่  พอกรรมการเป่านกหวีดให้สัญญาณเริ่มเล่น มันส่งลูกให้ไอ้พี่โต๋..เลี้ยงขยับขึ้นหน้า  ทางฝั่งสีน้ำเงินถอยตั้งโซนรับเต็มพื้นที่ ไอ้พี่พรตทำหน้าที่เข้าสกัดไอ้พี่โต๋  ที่พยายามครองบอลหาช่องเข้าทำสกอร์ แต่ยังไม่เห็นช่องว่าง..กูเลยฉีกหลบไอ้พี่กานเข้าไปรอลูกจากไอ้พี่โต๋มัน..ริมเส้นฝั่งซ้าย มันตั้งท่าจะส่งลูกให้กู ยังไม่ทันส่งไอ้พี่เทคเข้าไปกระแทกทำฟาวน์ขึ้นทันที
“พลั๊ก!..”  ลูกหลุดมือ..ตัวไอ้พี่โต๋กระเด็นเสียหลัก เซไถลไปหลายก้าว  แต่มันไม่ยักล้มแห๊ะ....
กลับประคองตัวไว้ได้อีก เห็นหัวคะมำเซไปขนาดนั้น..เป็นคนอื่นล้มหัวทิ่มไปแล้ว  แรงกระแทกเข้ามาเต็ม ๆ ไม่ใช่เบา ๆซะด้วย...ไอ้พี่เทคตามเข้าไปยกมือขอโทษขอโพย เหมือนไม่เจตนา กรรมการไม่ให้ลูกโทษ..แต่ให้สีกูส่งลูกเส้นข้างแทน เพราะถือว่าฟาวน์ปกติต้องรอให้ฟาวน์ทีมครบห้าครั้งก่อน..ถึงจะได้ลูกโทษ ซึ่งครั้งนี้เป็นครั้งที่สองที่ไอ้พี่เทคทำฟาวน์  ครั้งแรกทำฟาวน์ไอ้พี่บอมย์..ที่ได้ลูกโทษตอนจังหวะลอยตัวทำแต้มจึงได้ลูกโทษ ไอ้พี่บอมย์เดินเข้ามาตบไหล่ไอ้พี่โต๋  พร้อมพูดให้พอได้ยินกันว่า
“ระวังหน่อยเว้ย!..มึง...กูว่าครึ่งหลังพวกแม่งกะเล่นแรงว่ะ!..เจตนาทำฟาวน์เบรคเกมส์รุกเราแน่ ๆ ...ไงเซฟตัวเองหน่อยนะโว้ย!..บ่ายมีชิงตะกร้ออีก”  ไอ้พี่โต๋..มันยักหน้าเข้าใจที่ไอ้พี่บอมย์มันเตือน เอาว่ะ!..พวกแม่งเริ่มจะประทะแรงแล้ว กูต้องปิดสกอร์ให้จบเร็วที่สุด จะมัวให้ห่างแค่สี่แต้มคงไม่ได้แล้ว ไม่งั้นอาจใครไม่ใครได้เจ็บตัวกันแน่ ๆยิ่งเป็นการแข่งในสนามแบบนี้ จะโทษใครก็ไม่ได้..เล่นแรงมากโทษเต็มที่โดนใบแดงไล่ออกสนาม ถึงไงตัวสำรองก็ลงมาแทนได้อยู่ดี  แต่คนของเราเจ็บตัวฟรี จะเสียโอกาสแข่งกีฬาอื่นเอาได้.....................
และก็เป็นดังคาด..พวกแม่งเล่นเข้ากระแทกเล่นกันแรงขึ้น จังหวะบางจังหวะยอมทำฟาวน์แบบเจตนาตั้งใจฟาวน์สุด ๆ เพื่อเบรคเกมส์รุกสีกู นับรวม ๆตอนนี้สีน้ำเงินทำฟาวน์ทีมครบห้าครั้งแล้ว เสียลูกโทษให้สีกู 2 ลูก ซึ่งสีกูมอบหน้าที่สังหารให้กูจัดการ ความจริงแล้วไอ้พี่โต๋ หรือไอ้พี่บอมย์มันก็ชู๊ดได้ แต่มันให้เหตุผลว่า..ให้กูแหล่ะดีแล้ว..พวกมันจะคอยระวังหลังให้ พลาดขึ้นมาจะได้มีตัวประทะคอยรีบราวน์แย่งลูก เพราะพวกมันตัวโตกว่ากูเยอะ สรุปไม่มีโอกาสรีบราวน์ ไอ้ตะเกียงสังหารสองแต้มรวด ไม่แม้แต่จะแตะขอบห่วงด้วยซ้ำ
ตอนนี้คะแนนเบียดกันที่ 95  ต่อ 92  พวกกูนำอยู่สามแต้ม ดูเวลาเหลือไม่ถึง 2 นาทีสีน้ำเงินได้ครองลูกส่งจากเส้นหลัง..พวกมันตั้งโซนบุก ในขณะที่เข็มนาทีเดินไปเรื่อย ๆ  บีบหัวใจกองเชียร์กันทั้งสนาม..หากพวกมันทำสองแต้ม..สีกูก็จะชนะ แต่ถ้าพวกมันชู๊ดไกลสามคะแนน  ก็เสมอต้องส่งตัวแทนแข่งชู๊ดลูกโทษ..เหมือนเกมส์ฟุตบอล  ตอนนี้โอกาสที่พวกมันจะพลิกกลับมาเอาชนะมีแค่ 50 กับ 50  เท่านั้น ขืนชักช้าพวกมันยิ่งเสียเวลา
บีบคั้นกันสุด ๆ ทั้งกองเชียร์ทั้งคนดูในสนาม..ต่างเชียร์กันสนั่น บางคนนั่งไม่ติดต้องลุกขึ้นยืนลุ้นกันตัวโก่ง
ไอ้พี่โต๋ส่งสัญญาณ ให้ประกบดึงเวลาไว้..อย่าให้พวกมันเล่นลูกนอกกรอบ..เก็บสามคะแนนเป็นอันขาด..
ถ้าต้องตัดสินชู๊ดลูกโทษ พวกกูเสียเปรียบตัวพวกมันแน่นอน เพราะดูไอ้พี่สันต์ กับไอ้พี่วัดสีกูแล้ว คาดว่าถ้าได้รับความกดดันแข่งชู๊ดลูกโทษ โอกาศพลาดมีมากเลยทีเดียว พวกมันเลี้ยงลูกส่งกันกลับไปกลับมา หลอกล่อให้พวกกูไล่ตามบอล ก่อนที่จะตัดสินใจส่งไปให้ไอ้พี่ชัดที่ยืนนอกกรอบสามแต้ม คงกะชู๊ดสามคะแนนแน่นอน ไอ้พี่บอมย์อ่านมันไว้ก่อนแล้ว.. จึงเอาตัวเข้าไปช่วยไอ้พี่สันต์บังบอลไว้อีกคน ตัวมันใหญ่ทำให้ไอ้พี่ชัด
ไม่สามารถเล่นลูกนี้ไอ้..มันพลิกแผน  ส่งลูกกลับมาให้ไอ้พี่เทค ที่ยืนรอบอลในเขตหัวกะโหลกอยู่เช่นกัน เพราะไม่มีไอ้พี่บอมย์คอยกันมัน..ด้วยไปช่วยบังบอลไอ้พี่ชัดไว้..ไอ้พี่เทคจึงว่าง กูเห็นดังนั้น..ตัดสินใจขยับเท้าตามเสต็ปเทพเข้าไปขวาง มันรู้ตัว..ถ้าต้องประทะกับกูอาจเสียโอกาสเปิดเกมส์รุกแน่ ๆ รีบชิ่งหนี..เรย์อัพลอยตัวขึ้นชู๊ดทำแต้มทันที..จังหวะมันจะชู๊ด ไอ้พี่วัดสีกูที่อยู่ใกล้แป้นที่สุดลอยตัวตามขึ้นไปสกัดมันไว้ มันไม่หลบ..กลับปล่อยให้ไอ้พี่วัดกระแทกมัน...จังหวะยัดลูกลงห่วงพอดิบพอดี  ตัวมันกระเด็นลงมากองกับพื้น กรรมการเป่าฟาวน์ทันที สีกูเสียฟาวน์โดนลูกโทษสองลูก  ขณะนี้คะแนนอยู่ที่ 95  ต่อ 94  เพราะลูกมันชู๊ดลงได้สองคะแนน แถมได้ลูกโทษอีก 2 ลูก  ไม่ต้องถามหากมันชู๊ตลงทั้งสองลูก สีมันจะกลับมานำสีกูทันที 95 ต่อ 96  ไอ้พี่โต๋ ไอ้พี่บอมย์  ทุกคนเริ่มหน้านิ่ง..คิดว่าคงกดดันไม่น้อย ยิ่งไอ้หล่อเทพ..มันนิ่งได้อีก ก่อนที่กรรมการจะให้บอล  เตรียมส่งให้ไอ้พี่เทคสังหาร ไอ้พี่โต๋เดินเข้าไปคุยกับไอ้พี่บอมย์กันสองคน  กูเอง..ไม่คิดว่าเกมส์
จะพลิกสถานการณ์เป็นแบบนี้ สีพวกมันกลับหน้าตายิ้มแย้ม..ยักคิ้วให้กันเหมือนรู้มาก่อนซะงั้น แสดงว่าพวกกูหลงกลพวกมันเต็ม ๆคิดว่าพวกมันจะทำสามแต้มเพื่อตีเสมอ เพื่อหวังผลแข่งชู๊ดลูกโทษ  ซึ่งตัวนักกีฬาสีมันได้เปรียบเต็มประตู แต่พวกมันกลับไม่ทำแค่หลอกจะทำเท่านั้น  มันกลับชู๊ดเอาฟาวน์เพื่อจะได้ลูกโทษ
เหมือนตอนไอ้พี่บอมย์เปิดเกมส์ช่วงแรก กูดูเวลา..กรรมการชูป้ายหมดเวลา แต่ยกป้ายต่อเวลานอก 2 นาที
เป็นเพราะครึ่งหลังเล่นตุกติกทำฟาวน์กันเยอะ..ทำให้เสียวลาไม่น้อย กรรมการจึงต่อเวลานอก 2 นาที  ตอนนี้โอกาสเป็นของพวกมัน..ในขณะสีกูกลับมาเป็นฝ่ายเสียเปรียบเต็ม ๆ มันมีโอกาสแก้ตัวถึงสองครั้ง ต่อให้ชู๊ดลงลูกเดียว  มันก็เสมอ..แถมมีโอกาส วัดกันที่ลูกโทษเพื่อตัดสินอีกครั้ง
แต่ถ้าชู๊ดลงทั้งสองลูก..มันลอยลำชัยชนะอยู่ในมือแล้วเกือบร้อยเปอร์เซ็นต์  คำนวนเวลาดูชู๊ตลงสองลูก
คงเหลือเวลาไม่ถึงนาทีด้วยซ้ำ น่าจะมีเหลือประมาณสี่สิบวิ ต่อให้สีกูครองบอลเลี้ยงจนมาถึงแป้นกว่าจะผ่านด่านสกัดของสีมัน..คงหมดเวลากันพอดี ไม่เหลือให้เปิดเกมส์รุกได้ชู๊ดทำแต้มหรอก  นอกเสียจากภาวนาไม่ให้มันชู๊ตลูกโทษลงทั้งสองลูก แต่ปาฏิหาริย์เท่านั้นถึงจะช่วยได้ ไอ้พี่เทคฝีมือมันไม่ใช่ธรรมดา ดูแผนเรียกฟาวน์เอาคะแนนของมันก็รู้  คิดได้ขนาดนี้..คงมั่นใจแล้วว่าชนะชัวร์
ทุกคนยืนรับสถานการณ์..กรรมการส่งลูกให้มันในจุดโทษ สัญญาณนกหวีดดังขึ้น  มันปล่อยลูกออกจากมือ
ลงห่วงไปสบาย ๆสำหรับลูกแรก สกอร์ขึ้นมาเสมอทันที 95 ต่อ 95  เวลาขณะนี้เหลือ 1 นาที 20 วินาที กรรมการส่งลูกที่สองให้มัน เหลียวมองรอบ ๆ  ทุกคนในสนามต่างลุกยืนกันหมด ไม่เว้นแม้แต่คณะอาจารย์..
ยังพากันยืนขึ้นลุ้นด้วยเช่นกัน  ทั้งสนามเงียบกริบ เสียงเข็มหล่นสักเล่มไม่มีให้ได้ยิน ต่างลุ้น..ลูกโทษลูกที่สองของไอ้พี่เทค  จะลงหรือไม่..ถ้าชู๊ดลงเท่ากับปิดประตูชนะทันที แต่ถ้าชู๊ดไม่ลง..แต้มเสมอ ต้องมาชู๊ดลูกโทษ
แข่งกัน เพื่อหาผู้แพ้ชนะกันต่อไป
ในสนามตอนนี้กดดันทั้งนักกีฬา..กดดันทั้งคนดู..ทุกคนลุ้นระทึก ไอ้พี่เทคมันยืนทำสมาธิก้มหน้านิ่งสักครู่..ก่อนจะเงยขึ้นจ้องไปที่แป้น สบัดข้อมือปล่อยลูกออกไป
ทุกสายตามองตามลูกที่พุ่งเข้าหาห่วงลูกหล่นกระทบขอบห่วงหมุนวนวิ้งๆ..อยู่บนห่วง...ทำให้หลายคนตะโกนเชียร์เสียงดังขึ้นมาทันที
“ลง..ลง...ลง!..”  ฝั่งสีน้ำเงินตะโกนก้องลุ้นให้ลูกหล่นลงห่วง
“ไม่ลง..ไม่ลง..ไม่ลง!.”  กองเชียร์สีแดงตะโกนแข่งสีน้ำเงิน แช่งไม่ให้ลูกลงซะงั้นและแล้ว.....ปาฏิหาริย์ก็

Klong · โพสต์ 2013-5-26 11:54:21

ขอบคุนครับ

kamaji · โพสต์ 2013-9-1 04:58:19

ขอบคุนคราบ

dung · โพสต์ 2013-9-1 08:12:52

ขอบคุณครับผม

phzaa · โพสต์ 2013-10-10 14:46:57

ขอบคุนครับ

mammal007 · โพสต์ 2013-11-7 10:39:26

โย่ว เจ๋งจิงๆคับ

ton521 · โพสต์ 2013-11-9 19:15:37

ขอบคุนครับ

tarsii · โพสต์ 2013-12-12 06:00:59

ขอบคุณมากนะ

cawee · โพสต์ 2014-1-27 09:37:03

ขอบคุนคราฟ

Ninemadx · โพสต์ 2014-2-9 10:24:28

ขอบคุณครับ

minone · โพสต์ 2015-3-2 14:54:31

ขอบคุนคับ

ShangHai · โพสต์ 2015-3-3 18:02:44

ขอบคุณครับ

OneBe2 · โพสต์ 2015-3-20 13:22:35

ลุ้นได้อีก ^^

kabuki · โพสต์ 2015-4-12 10:01:12

ขอบคุณครับ

xspace · โพสต์ 2015-4-12 17:59:56

ขอบคุณครับ

pt200 · โพสต์ 2015-10-3 21:54:56

ขอบคุณครับ

Intra · โพสต์ 2015-10-5 05:42:16

ลุ้นโคตรมันเลย

pt200 · โพสต์ 2015-12-6 20:31:31

ขอบคุณครับ

pol569567 · โพสต์ 2015-12-7 23:08:55

ขอบคุนคับ

areen · โพสต์ 2015-12-8 06:17:20

ขอบคุณมากครับ

บัญชี		จำการเข้าสู่ระบบไว้	ลืมรหัสผ่าน
รหัสผ่าน			สมัครเข้าเรียน

ตะเกียงพิเศษ ??? 53-54

สมาชิกจีโฟกาย 100%

สมาชิกระดับเพชรคู่

สมาชิกระดับตรีเพชร

สมาชิกระดับเพชรบริหาร

สมาชิกระดับมงกุฎ

สมาชิกระดับทับทิม

สมาชิกระดับแพลตตินั่ม

สมาชิกระดับไพลิน

สมาชิกระดับมรกต

สมาชิกระดับเพชร