กับคนงานท่าเรือ
ผมก็มีประสบการณ์จะมาเปิดให้เพื่อนๆอ่านครับ ซึ่งเป็นเรื่องสมัยเข้าทำงานในบริษัทส่งออกนี้ ในตำแหน่งพนักงานบัญชี ผมชื่อว่าเหน่ง อายุ 33 ปี ผิวขาว รูปร่างท้วมๆ ไปทางอวบหน่อย จบปริญญาตรีจากมหาลัยเอกชนแถววิภาวดี-รังสิต หลังจากจบการศึกษาออกมาก็เข้าทำงานมาหลายบริษัท มีชายมาจีบก็มาก แต่เหน่งรู้ว่าพวกผู้ชายเหล่านี้หวังอะไรในตัวเหน่งแน่ถึงมาทำดี เหน่งก็ยังระมัดระวังตัวมาตลอด ไม่กล้าไปไหนมาไหนกับใครตามลำพัง สองต่อสอง ถ้าจะไปจะต้องมีเพื่อนไปเป็นกลุ่มเมื่อไม่กี่ปีที่ผ่านมาเหน่งได้ย้ายที่ทำงานใหม่มาอยู่ที่ท่าเรือคลองเตย เหน่งกลับบ้านค่ำเกือบทุกวัน เพราะบ้านของผมอยู่บางแค พอเลิกงานก็ต้องรีบขึ้นรถกลับบ้าน เดินทางอย่างนี้มาโดยตลอด และระวังตัวตลอดจะไม่กลับบ้านดึก ถ้ากลับดึกก็จะนั่งแท๊กซีเข้าบ้าน เส้นทางคลองเตยไปที่พัก เป็นถนนสายใหญ่ไม่มืด แต่ต้องต่อรถเมย์ถึง2 ต่อถึงจะถึงบ้านได้ และเหตุการณ์ที่ไม่คาดฝันที่จะทำให้ผมต้องติดใจจนถึงทุกวันนี้เพราะได้เด รฉานจับกังที่ท่าเรือคลองเตย ที่พวกมันทำให้ผมต้องมีมลทินในวันสิ้นเดือน เป็นวันเงินเดือนออกของบริษัทผม
เพื่อนๆคนอื่นก็มีนัดหมายกับแฟนๆและครอบครัวส่วนที่ยังไม่มีครอบครัวก็จะไป หาร้านอาหารดื่มกินกันเป็นประจำ ส่วนตัวผมนั้นต้องมานั่งทำงานปิดบัญชีสิ้นปีอยู่คนเดียวเพราะทำงานไม่ทัน เพื่อนที่ทำงานบัญชีอีกคนก็ลาคลอด งานทั้งหมดก็หนักอยู่ที่ผมคนเดียว วันนั้นผมเร่งทำงานในช่วงกลางวันอย่างเร่งรีบ โดยที่ไม่ไปพักทานข้าวกลางวันข้างนอก บอกเพื่อนว่าต้องรับปิดบัญชีให้หมดเพื่อจะได้ไม่กลับบ้านดึกผมนั่งทำงานจน ลืมเวลาไปเลยว่ากี่โมงแล้ว พอทำงานเสร็จรีบเก็บข้าวของและหันไปดูนาฬิกาเป็นเวลา 3 ทุ่ม ผมกำลังจะเดินออกจากบริษัท ฝนก็ตกลงมาอย่างหนัก ผมก็มองหายามที่เฝ้าบริษัท แต่ก็ไม่เห็น ผมคิดว่ายามคงจะไปกินเหล้ากับเพื่อนยามแถวโกดังท่าเรือแน่ ผมยังพูดลอยๆไปอีกว่า ถ้าเกิดขโมยเข้ามาลักทรัพย์แล้วจะทำอย่างไร ยิ่งในบริษัทมีของมีค่าหลายอย่างทีทั้งคอมพิวเตอร์เครื่องใหม่ 3 เครื่อง ผมก็นั่งรอให้ฝนหยุดตก ยิ่งนั่งรอนานเท่าไหร่ก็ไม่รู้ฝนก็ยังตกอยู่และยิ่งแรงขึ้น และอยู่ดีดีผมก็ได้ยินเสียงฟ้าผ่าลงมาหลังตึกถัดไป จนทำให้ไฟฟ้าดับทั้งตึก ผมคิดว่าเดี๋ยวก็ติด เพราะเคยเป็นอย่างนี้ประจำ แต่ครั้งนี้ไม่เป็นอย่างนั้น ผมกลัวก็กลัว จะกลับบ้านก็กลับไม่ได้ฝนตก ผมนั่งอยู่ในห้องแอร์ พอไฟดับอากาศในห้องก็อบอ้าว ร้อนหายใจไม่ออก ผมจึงเดินไปเปิดหน้าต่างออก 1 บ้าน ทางด้านหลังบริษัท เป็นห้องที่ผมทำงานอยู่ และผมก็มองออกไปที่รั้ว เห็นเงาคนอยู่ที่รั้ว ผมก็นึกว่ายามบริษัท จึงตะโกนถามว่านั้นยามใช่ไหม
**** Hidden Message *****
ขอคุนมากกคาฟ ขอบคุณครับ อยากอ่านมากๆ ขอบคุนคร้าบบ ดีจัง
ชอบมาก ขอบคุณมากครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณมากคับ ขอบคุณครับมากมาย ชอบมากครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ -ขอบคุณมากครับ ขอบคุณมากน่ะครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ คุนคราฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ ขอบคุณมากๆครับ
ใจจร้าที่รัก