ตะเกียงพิเศษ ??? 69-70

tanya · โพสต์ 2013-6-2 08:27:42

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
แล้วค่ำคืนที่ตะเกียงเมา..ก็จบลง จิ้นกันเองนะครับ ตะเกียงทำอะไร รักษาไข่..เอ้ย..ไข้โต๋น้อยแบบไหน

ถึงกลายเป็นอย่างนี้  เด็กบ้า..ผิดที่ไอ้พี่โต๋แหล่ะ..เคยทำให้น้องเห็นเป็นตัวอย่างมาก่อน...พอน้องมันเมา..มันก็ทำมั้งดิ เป็นไงล่ะ..ตัวเบาเลยโต๋ใหญ่..555!
Part  69
..จัดอีกดอก...
ปวดหัวจัง.....ไมปวดตุบๆ อย่างงี้เนี๊ยะ...แง๊..แง๊ๆ!
“อ้าว!...ตื่นแล้วหรือคนเก่ง...ไงล่ะ ปวดหัวใช่ไหม?
พี่เอาชาร้อนผสมน้ำผึ้งกับมะนาวมาให้ครับ พอลุกนั่งไหวไหม.”  ไอ้พี่โต๋  มันเดินเข้ามาพร้อมถือถาดติดมือ
มาด้วย
“ไหวครับ..ตะเกียงลุกเอง” พูดเสร็จ จัดการขยับตัวขึ้นไปนั่งพิงหัวเตียง เอาหมอนรองหลังไอ้พี่โต๋มันรีบเอาถาดมาวางตรงโต๊ะหัวเตียง ก่อนจะหย่อนตูดนั่งข้างกูบนเตียงจัดการหยิบแก้วชาที่วางตะกี้ เป่าเบา ๆ ก่อนจะส่งแก้วให้ถึงปาก ยิ้มใส่ตากูวิ้ง ๆหน้าหื่นแต่เช้าเลยมึง
“ ขอบคุณครับ ตะเกียงถือเองได้”  กูบอกมัน ก่อนยื่นมือรับเอาแก้วมาถือซะเอง  ค่อย ๆยกขึ้นจิบ อืม..ชาร้อนหอมน้ำผึ้งอมเปรี้ยวมะนาวนิด ๆ แล่นผ่านคอรู้สึกสมองโปร่งสดชื่นขึ้นทันที ก่อนจะยิ้มขอบคุณให้มันอีกที ยังเอาแต่จ้องกูตาหวานฉ่ำ
“เป็นไง..ดีขึ้นไหม?”  มันถามขึ้นมา กูยักหน้าให้ ค่อยรู้สึกดีขึ้นแล้ว
“จำเรื่องเมื่อคืนได้เปล่า..ว่าทำอะไรมั้ง?”  มันถามกูแหล่ะ...กูจำไม่ได้ จำได้แค่ว่ากินสปาย..อร่อย
“จำได้ว่ากินสปาย..อร่อยดี..หวานด้วย..แล้วจำไม่ได้แล้ว..ทำไมครับตะเกียงทำไรน่าเกลียดรึเปล่า?”
ถามมันแหล่ะ..แม่งมองกูยิ้ม ๆ มีไรว่ะ?
“เปล่าครับเปล่า..ตะเกียงไม่ได้ทำอะไรน่าเกลียดหรอก...ลุกอาบน้ำไหวไหม?”
“ครับ...เดี๋ยวตะเกียงอาบเอง”  พูดจบ..มันลุกไปหยิบผ้าขนหนูมายื่นให้กูขยับตัวลุกจากเตียงก่อนจะหยิบผ้าขนหนูเดินเข้าห้องน้ำไป
หลังจากได้น้ำเย็น ๆ ราดหัวสระผมเรียบร้อย ทำให้อาการปวดหัวอึมครึมเมื่อกี้ลดลงเป็นปกติสดชื่นขึ้นแล้วแล่ะ กูเดินออกจากห้องน้ำ  ไม่ลืมฉวยผ้าขนหนูเล็กติดมือเช็ดหัวด้วยผ้าขนหนูผืนใหญ่พันติดเอวไว้ลวก ๆ ไอ้พี่โต๋ยังนั่งอยู่บนเตียง  ข้าง ๆโต๊ะหัวเตียงมีเสื้อผ้าวางเตรียมไว้ให้กูด้วย แหม..ดูมันเอาใจกูจัง ไม่รู้ผีบริการตัวไหนเข้าสิงกันหล่ะหว้า?
“มานั่งนี่สิครับ...แป่ะ!..แป่ะ!.” เรียกกูนั่งข้างมัน ตบบนที่นอนให้สัญญาณอีกตะหาก กูมองหน้ามัน..ดันยิ้มหวานให้อีก เกิดไรขึ้นว่ะเนี๊ยะ?...ไมเช้านี้มันรมณ์ดีจังแจกยิ้มกูบ่อยรู้สึกหน้าร้อนฉ่าซะงั้น ก็นะ..ร้อยวันพันปี สิงห์โตน้ำแข็งมันยิ้มบ่อยซะที่ไหนกัน ถ้าไม่เพราะมีแรงบันดาลใจแล้วล่ะก็ มักเห็นจนชินตา..ก็หน้านิ่งเก็กขรึมซะมากกว่านี่ล่อยิ้มไม่หุบ แล้วก็นะ...ยิ้มที..เล่นเอากู..ใจละลาย...?
สุดท้ายต้องเดินไปนั่งแหม่ะ..ข้าง ๆมัน นั่งปุ๊ปมันดึงเอาผ้าขนหนูจากมือกูไปบริการเช็ดหัวให้กูเฉย เอ่อ!...เห่อะ!...งง....เง็ง...แปลก...ครั้งแรก.. ที่มันมาดูแลเอาใจใส่ทำให้ขนาดนี้ ถามว่ารู้สึกยังไง...นอกจากที่พูดมาทั้งหมดแล้ว...
ต้องบอกว่า..รู้สึก...ดี...ดีมาก...จนต้องหลุบตาก้มหน้าอมยิ้ม...หวาย..หวาย...กูเขิล...ชอบอ่ะ...บ๊ะ!....ตั้งกะเมา
เมื่อคืน  ไม่รู้ว่าเกิดไรขึ้นบ้าง...จำได้ลาง ๆ ว่าซัดสปายหมดขวด กลับมาบ้านได้ไงยังลำดับเรื่อง..จับต้นชนปลายไม่ได้ซะด้วยซ้ำ เช้านี้กับเซอร์ไพรส์ไอ้พี่โต๋บริการขั้นเทพให้ง่ะ...จะว่าเมื่อคืน..มัน..มันถูตะเกียง...ก็ไม่น่า
ใช่หน่า?..ก็ไม่รู้สึกเจ็บตรงนั่นสักกะหน่อย เนื้อตัวไม่ได้มีรอยคริสมาร์กแสดงว่าเมื่อคืนมันไม่ได้ฉวยโอกาส
ถือว่าสุภาพบุรษใช้ได้...หุหุหุ!
“โอเค...แห้งแล้วครับ”  กูเงยหน้ามองมัน ดันยิ้มให้กูอีก เห้ย!..ยิ้มแบบนี้มัน...แห่ะ..แห่ะ!...ชักเสียวหลังวูบ ๆ แล้วเนี๊ยะ?
“ตะเกียงครับ..จำได้ไหม...ติดค้างไรพี่ไว้”  น้านๆ...ว่าแล้วต้องมีไรสักอย่างไม่มีแหล่ะ..ที่จะทำไรโดยไม่หวังผล...ชิ...กูแกล้งเอียงคอคิด จำไม่ได้ดีก่า..หุหุหุ!
“.....> “ < .?..”
“หึ..หึ..อย่าแกล้งทำเป็นจำไม่ได้ พี่ไม่เชื่อหรอก..ว่าตะเกียงจำไม่ได้ รับปากพี่แล้ว ขอเลยแล้วกันน่ะ”
“เห้ย!...อย่าา...เพิ่ง!..”  ก็ไอ้พี่โต๋..พูดจบผลักกูนอนหงายบนเตียงทันที คิดดู..จะเหลือเหร่อะ...นุ่งผ้าเช็ดตัว
ผืนเดียว ง่ายต่อการเสียเอกราชที่สุด
“ไม่มีแต่แล้วครับ..พี่รอไม่ไหวแล้ว คนขี้เซาเล่นนอนจนบ่ายกว่าจะได้ฤกษ์ตื่นขอทวงสัญญาก่อนล่ะ แล้วค่อยว่ากันทีหลัง”  พูดจบประกบปากบดจูบกูทันที ถึงขั้นนี้ไอ้ตะเกียงก็เสร็จอ่ะดิคร๊าบ.......
“อาๆ̴!”  เสียวจนต้องแอ่นอกรับลิ้นมัน ที่ตวัดหัวนมเข้าให้ ทั้งดูดทั้งเม้ม อย่าให้บอกเลยตอนนี้ขนลุกซู่ตั้งกะไขสันหลังสุดปลายตรีน....มันเล่นขบเม้ม ลากลิ้นตวัดทุกที่ไลผ่านทุกจุดริมฝีปากร้อนนาบตามผิวเนื้อ..พาให้ร้อนวูบวาบองศาพุ่งทั้งตัว ตอนนี้ร่างเปลือยคงซับสีเลือดอมชมพูไปหมด ได้แต่นอนตาปรือหลุดเสียงคราง
ระบายความเสียวกระสันที่พี่หื่นมันปรนเปรอให้
“อ่า..อา..อือๆ!”  ยอมรับหมดความอาย ขืนอั้นไว้ได้หัวใจวายกันไปข้าง รู้อย่างเดียวต้องปล่อยตามธรรมชาติ..ก่อนจะสะดุ้งเฮือก มือกำผ้าปูที่นอนแน่น..ตัวบิดส่ายไปมา เมื่อสัมผัสรู้ถึงโพร่งปากอุ่นร้อนที่ครอบครองตะเกียงน้อย ดูดรั้งคล้ายดังสูบวิญญาณ ไอ้ตะเกียงออกจากร่าง..ตัวเบาลอยละลิ่วสูงขึ้น สูงขึ้น...จนทนไม่ไหวปลิดปลิวความรู้สึกหลุดลอยละล่อง.........ปลดปล่อยธารน้ำรักจนหยาดหยด สุดท้ายนอนหมดแรงหอบแฮก ๆ..ในที่สุด
“หอมหวาน จนอยากจะกลืนเข้าไว้ในตัวพี่ทั้งตัวเลยด้วยซ้ำ ขอบคุณนะครับที่มีกันในวันนี้ ขอบคุณมากที่เลือกเชื่อใจพี่ รักนะครับ...คนดี”  กูฟังคำหวานที่กระซิบเสียงพร่า จากปากไอ้พี่หล่อ ตาปรือหวาบไหวหัวใจเต็มตื้นไปทุกอณู ไม่อยากเชื่อว่าจะได้มาเจอกัน ผู้ชายซึ่งเป็นที่หมายปอง..ของใครต่อใครมากมาย กับเลือกผู้ชายแบบกูเป็นคนรัก อยากบอกมันคืนเหมือนกัน......ตะเกียงก็ขอบคุณพี่ครับ....
ความคิดกลับพลันสะดุดกึก เมื่อสัมผัสเจลเย็นที่บรรจงป้ายช่องทางพิเศษด้านหลัง สัญชาติญาณทำให้ร่างกายขยับหนีอัตโนมัติ แต่ก็ทำได้ไม่ถนัด เมื่อไอ้พี่หล่อดันล้มทับซบจูบซอกคอ..เพิ่งสัมผัสได้ว่าตอนนี้ มันไร้อาภรณ์ห่อหุ้ม เปลือยเปล่าเช่นเดียวกันแล้ว..ความรู้สึกถูกปลุกอีกครั้ง ก่อนที่จะจุกเจ็บ เมื่อนิ้วล่วงล้ำเข้ามาในร่างกาย
“อึก..อือ..”  ช่องทางบีบรัดต่อต้านทันที แต่ก็ต้องเสียววาบเมื่อนิ้วช่ำชองรู้จุด กดย้ำ ๆ ตรงส่วนไวต่อความรู้สึก ทำให้ร่างกายสั่นสะท้านกับความเสียวที่ได้รับ จนการต่อต้านกลายมาร่อนรับสัมผัสนิ้วให้ลึกล้ำอย่างบังคับไม่ได้
“อ้าๆ...”  เหมือนเสียงที่หลุดไป..จะเป็นสัญญาณให้คนกระทำรู้จังหวะ เพิ่มจำนวนนิ้วนำร่องเข้าไปเรื่อย ๆ
จนครบสามนิ้ว ก่อนจะคว้านย้ำให้ช่องทางเปิดขยาย ริมฝีปากไม่ว่างเว้นพริ้วไหวฉกจูบ ลูบไล้ต้อนลิ้นเล็กเกี่ยวกระหวัด เคลิบเคลิ้มไปกับการกระทำที่ได้รับ..ปลุกพายุอารมณ์กระพือลุกขึ้นอีกครั้ง ก่อนที่จะสัมผัสใหม่กับความอุ่นร้อนที่แทรกเบียดเข้ามา จนอารมณ์ทั้งหลายพลันหยุดกึกเพราะความเจ็บจุกที่ได้รับในทันที
“อุก..อือ..”  น้ำตาไหลลงหางตา..แม้จะเคยมาแล้ว แต่ใช่ว่าจะชินได้ง่าย ๆ ทุกครั้งที่ต้องรองรับ..มักรู้สึกทรมานจากความตึงแน่นจุกเจ็บ คงเพราะความแตกต่างของวัตถุที่สอดประสาน หนำซ้ำยังเป็นช่องทางพิเศษอีกด้วย..
ยิ่งไม่ต้องพูดถึง ถึงรู้แก่ใจว่าสุดปลายทางของความทรมานนี้..จะพานพบกับความสุขสม เพียงแค่อดทนให้ผ่านพ้นช่วงจังหวะสอดประสานให้จงได้  พยายามผ่อนร่างกายให้ลดการบีบรัด ถึงจะลำบากอยู่มากก็ตาม
สัมผัสแท่งร้อนที่เต้นตุบ ๆ อยู่ในร่างยังกะมันมีชีวิต
“ทนนิดนะครับ พี่สัญญาจะไม่ทำให้เจ็บมาก”  พูดจบกระแทกอัดเข้ามาจนเนื้อแน่น อัดชิดแนบสนิทแม้แต่อากาศยังไม่มีช่องผ่าน
“อึก...อื้อ!”  ยอมรับ..จังหวะนี้จุกยังกะตกตึกสูง แต่เพราะริมฝีปากรุ่มร้อนที่คอยจูบซับคราบน้ำตา ประโลมปลอบให้คลายใจ ช่วยให้คลายกังวลเกิดความเชื่อมั่นว่าคนๆนี้ จะไม่ทำให้เจ็บปวดทรมาน ก่อนที่ช่องทางพิเศษค่อยผ่อนการบีบรัดลงมาก ให้ร่างด้านบนคลึงบดให้ผ่อนคลายช้า ๆ แล้วจู่ ๆ กลับดึงถอยออกจนรู้สึกเหมือน
จะโล่ง ก่อนจะสวนกระแทกกลับเข้ามาอีกครั้ง พาให้หลุดเสียงหวีดคราง..ทั้งเสียวทั้งจุก สองอารมณ์มาพร้อมกันเลยทีเดียว
“โอ้ๆ ..อื้อๆ...อ่า!”  ริมฝีปากกลับบดจูบดูดดุนเกี่ยวกระหวัดรัดลิ้นพันกันนัวไปหมด ปิดกั้นเสียงครวญกระสัน ขยับยักย้ายลีลาช่วงล่างกระแทกกระทั่นเร่งจังหวะอย่างต่อเนื่อง ได้ยินเสียงเนื้อกระทบก้นงอนงามชัดเจน
“พั่บๆ!..”  ความเสียวกระสัน..ไหลทะลักท่วมท้นแทนความจุกแน่นมลายหายสิ้นไปทันที จนต้องแอ่นสะโพกร่อนรับการอัดกระแทก..เพื่อบรรเทาความกระสันที่มีในตอนนี้
“ซี๊ดๆ!..อ่า...พั๊บๆ!...”  เสียงทุ้มต่ำในลำคอ ของไอ้พี่หล่อพร่าครางออกมาให้ได้ยิน ยิ่งกระชากจิตวิญญาณคล้อยตามอารมณ์ใคร่..อย่างไม่สามารถสะกดกั้นทนได้อีกต่อไป ไม่รู้เสียงใครครางดังกว่ากัน  เพราะร้องประสานกันระงม  แต่ที่รู้อยู่ตอนนี้ คือจังหวะสอดแทรกพริ้วหวาน..ดังดนตรีรักบรรเลงในสวนอีเดน แต่ตรงนี้กลับเป็นร่างงดงามที่แตกต่างอย่างสิ้นเชิงสองร่าง ขยับโยกไหวรับกันได้อย่างลงตัว ระหว่างร่างกายที่กำยำด้วยกล้ามเนื้อสวยงาม มันขลับไปด้วยหยาดเหงื่ออาบไปทั่วร่าง กับร่างบอบบางชมพูหวานไปทั้งตัว ที่คอยแอ่นยัดรับจังหวะของร่างข้างบน  ที่ส่งแรกกระแทกกระทั้นหนักหน่วงต่อเนื่อง  ท่ามกลางเตียงใหญ่ พาให้คลั่งใจตามกับภาพ
ที่ดึงเร้าอารมณ์ตรงหน้า ประหนึ่งการเสพสังวาลย์ ของราฟาเอลกับเอนโดรเมดร้า ร่างเปลือยเกี่ยวกระหวัดรัดรึง สะโพกเล็กขยับตามจังหวะนำ อย่างไม่ลดละ การสอดประสานที่สมบูรณ์สวยงาม..จากแกร่งสมชายชาตรี
สอดแทรกได้อย่างลงตัวเข้าไปในร่างบอบบางดังปฏิมากรรมชิ้นเอก ส่งให้การเคลื่อนไหวของบทรักทั้งสองร่าง กลายเป็นภาพศิลปะที่งดงามหาดูได้ยากยิ่ง ก่อนจังหวะจะเร่งกระชั้นถี่รัว...แรงเร็วเน้น ๆ
“พั๊บๆ..ปั๊ปๆ!...ซี้ดๆ!...อ่าๆ...พร้อมกันนะครับ”  สิ้นเสียงสุดท้าย  จังหวะกระแทกส่งรุนแรงหนักหน่วง จนร่างข้างใต้ไหวระริก ก่อนจะแอ่นหยัดสุดตัวหอบหายใจแฮ่ก..ๆ...ปลดปล่อยธารรักเปรอะเปื้อนหน้าท้องงามลาด
กระเซ็นซ่านล่ามถึงหน้าท้องแกร่งด้วยหมัดกล้ามงามของร่างด้านบน
จังหวะบีบรัดจากช่องทางพิเศษ..ตอดกระตุกรุนแรง ผลักดันอารมณ์รักของร่างด้านบน..ต้องเร่งจังหวะกระแทกเสยส่งแรงอัดต่อเนื่องสองสามครั้ง...ก่อนจะยืดตัวเกร็งหลังแอ่น แนบหน้าท้องแกร่งบดชิดสะโพกงาม...จนเส้นเลือดเอ็นคอปูดโปน..มีกดเบียดจังหวะสุดท้ายแหงนหน้าขบฟันเหยเก เมื่อถึงฝั่งฝันตามมาติด ๆ
“โอ้ว!..ซี้ดๆ...อ่า.ๆ”  ธารรักร้อนพุ่งกระฉูดกระทบผนังด้านใน..จนรู้สึกอุ่นวาบ ก่อนร่างหนาจะผ่อนซบลงตรงซอกคอ หายใจกระชันเป่าร้อนรดข้างหู โดยไม่มีเสียงพูดหลุดให้ได้ยิน  นอกจากเสียงหัวใจสองดวงเต้นจังหวะเดียวกัน..รับรู้ถึงกันและกัน ภายใต้ร่างก่ายกอดซบกันอยู่ตอนนี้
“.ตุ๊บๆ”  ก่อนจะค่อยๆ ผ่อนจังหวะการเต้นหัวใจช้าลงเรื่อย ๆ กลับเข้าสู่จังหวะปกติ สัมผัสนุ่มริมฝีปากหนาคอยจูบซับบริเวณขมับที่ยังชื้นเหงื่อ..ใช้ใจสื่อใจ..ใช้ร่างกายรับความรู้สึก มิต้องใช้คำพูดใด ๆเอ่ยคำหวานออกมา
แค่นี้คนสองคนก็หวามไหว อบอุ่นกรุ่นคาวรักหอมคละคลุ้งทั่วทั้งห้อง โดยที่ร่างด้านบนยังไม่ถอดถอน
ส่วนแทรกประสานออกแม้แต่น้อย คงคิดจะต่อรอบอีกครั้ง...แต่....
“โครกๆ....ครากๆ!”  เสียงท้องร้องประท้วงของร่างข้างใต้  พาให้หน้าหวานสวยรีบซุกเบียดจมมุดเข้าหาอกอุ่น แก้ความเขินอายของตนเอง
“หึ..หึ..หึ..นั่นสิ..บ่ายสองโมงเข้าไปแล้ว พี่ขอโทษนะครับ ตะเกียงยังไม่มีไรตกถึงท้องเลย ป่ะ!..ไปอาบน้ำ..เดี๋ยวลงไปหาไรกินกัน”  พูดจบ  ดึงถอนร่างกายออกทันที เล่นเอาร่างเล็กสะดุ้งเฮือก..
“อุ๊บ..!..” โล่งวูบ เมื่อส่วนนั้นถูกถอนออกไป ยิ่งซุกหน้าแนบหมอนจนมิด..เพราะเขินจัดเข้าไปใหญ่ หลักฐานจากการทำกิจกรรมสด ๆร้อน ๆ ยังแสดงอาการแข็งขึงให้เห็นทนโท่..ชี้หน้าโด่ไม่มีล้ม ยิ่งยืนยันชัดเข้าไปใหญ่...
เมื่อของเหลวอุ่นร้อนไหลย้อนกลับออกมาตามงามขา จนในที่สุดร่างบางก็ถูกช้อนอุ้มพาเข้าห้องน้ำ ทำได้แค่เพียงมือโอบรอบคอซุกหน้าแนบไหล่ ไม่กล้าเงยขึ้นสบตา บอกตรง ๆตอนนี้ หูเห่อหน้าเน่อคงแดงแปร๋ด...จนถึงไหนต่อไหนแล้วม้างได้ยินเสียงหัวเราะมีความสุขในลำคอของไอ้คนอุ้มจนน่าหมั่นไส้ อยากกัดหูขาดไปเลยเห่อะ
“หึ.หึ..หึ...”  กิจกรรมงูยักษ์ชมถ้ำหรรษา จบลงโดยมิมีผู้ใดได้รับบาดเจ็บสาหัส ทุกอย่างโอเค อาบน้ำเสร็จ..อาบน้ำจริง ๆไม่มีต่อรอบ เพราะตอนนี้หิวจัดห่วงสวัสดิภาพท้องไส้ จากนั้นไอ้พี่หล่อก็พาลงมาหาข้าวกินอย่างที่พูดรับปากไว้ทันที.....
Part  70
..นัดติว...
วันนี้ผ่านมาแล้วสี่วัน กูกับไอ้พี่โต๋หลังจากปรับความเข้าใจกันแล้ว  จนโดนมันทำกิจกรรมเข้าจังหวะเป็นที่เรียบร้อย เรามีแต่ติวอ่านหนังสือเตรียมสอบกูมีหน้าที่ติวเข้มให้ท๊อปไฟน์ของชั้นโดยปริยาย เพราะโดนบังคับ
ก่อนนอนยังต้องโดนจับทำกิจกรรมเข้าจังหวะอีกตะหาก พักนี้โรคติดเซ็กส์ห่าไรของมัน..ท่าจะกำเริบหนัก
เพราะมันเล่นทำกิจกรรมรักษาโรคติดเซ็กส์ทุกวันก่อนนอน  เผลอ ๆ มีต่ออีกรอบตอนเช้าเล่นเอากูมีแต่รอย
คริสมาร์กเต็มตัวไปหมด ไม่กล้าถอดเสื้อเด็ดขาด ยิ่งเสื้อแขนกุดที่ชอบใส่ หรือเสื้อคอวีด้วยแล้ว ไม่ต้องพูดถึง
ว่าสามารถหยิบมาใส่ได้ เพราะมันจะโชว์ผลงานประจานให้เห็นแน่ ๆ ไม่อยากให้พ่อสิงห์แม่อร หรือแม้แต่
ไอ้พี่เต้ผิดสังเกตุที่นี้ล่ะมึงเอ้ย....งานเข้าไม่อยากจะคิด
“ตะเกียง...พวกไอ้รัน มันนัดติวที่บ้านเชี้ยบอมย์กันพรุ่งนี้ มันขอให้ตะเกียงช่วยติวฟิสิกซ์เคมีให้หน่อย ตกลง
ว่าไง”  จู่ ๆไอ้พี่โต๋มันก็พูดขึ้นมา
หลังจากคุยโทรศัพท์เสร็จ คงเป็นพวกไอ้พี่รันโทรมาชวน พรุ่งนี้เหร่อ?..วันพฤหัสแล้วนี่ วันจันทร์ก็เริ่มสอบวันแรกแล้ว  สอบเสร็จวันพุธหน้า
“แล้วพวกเค้านัดกันกี่โมง”  กูถามไปล่ะ
“สิบโมงเช้า ติวเสร็จราวสี่โมงเย็น เห็นพวกมันบอกจะไปเดินเล่นหาไรกินแถวสยามคลายเครียดด้วย ตกลงตะเกียงเอาไง พี่จะได้โทรบอกพวกมันไป”
“มีใครมาติวมั้งอ่ะ?...”
“ก็เฉพาะพวกเราในกลุ่มแหล่ะ ไม่มีคนนอก”
“ตกลงตามนั้น ไม่มีไรทำอยู่แล้วนี้ ดีเหมือนกันไม่ได้เจอพวกพี่เค้ามาเกือบห้าวันแล้วตั้งแต่งานกีฬาสี..รวมกลุ่มบ้างก็ดี พี่โทรบอกไปเลยว่าตะเกียงตกลง”  กูตอบมันไปแหล่ะ มันยิ้มรับก่อนจะกดโทรศัพท์ไปบอกไอ้พี่รันมันทันที ติวบ้านไอ้พี่บอมย์ก็ดีเหมือนกัน  คืนนั้นไปรับมันค้างบ้านไอ้พี่บอยไม่ได้เข้าไปในบ้าน ไปถึงก็รับมันขึ้นรถออกมากันเลยเดี๋ยวพรุ่งนี้ได้ชมบ้านมันหน่อย ใหญ่โตมโหราฬ แล้ววันนี้..กูกะไอ้พี่โต๋ก็มายืนหัวโด่หน้าบ้านไอ้พี่บอมย์มันตามนัด
หลังจากลุงพีส่งพวกกูแล้วแกก็ขับรถกลับไปทันที ไอ้พี่โต๋บอกไม่ต้องห่วง ขากลับจะนั่งแท็กซี่กลับกันเอง เพราะไปเดินเล่นสยามกันต่ออยู่แล้ว ไอ้พี่บอมย์เดินออกมาหาพวกกูหน้ากระไดเข้าปราสาทมันอ่ะแหล่ะ
“เห้ย!..มา..เข้ามาเลย พวก-เอี้ย-มาครบแล้ว รอมึงสองคนอยู่”  ตกลงกูมาติวให้-เอี้ย-หรือนี้แล้วกูต้องใช้ภาษา-เอี้ย-
คุยกะแม่งด้วยหรือเปล่า เพราะกูจาบอกว่ากูพูดภาษา-เอี้ย-ไม่เป็น..กร๊ากๆ
“คิดไรตะเกียง ทำหน้าอมยิ้ม อย่าบอกคิดทะลึ่งอยู่ล่ะ”  ไอ้พี่บอมย์มันหันมาเห็นหน้ากูเข้าคงเดาจากที่กูอมยิ้ม เพราะกำลังนึกถึงภาษา-เอี้ย-อยู่พอดี
“ป่าว!...ไม่ได้คิดไร กำลังนึกว่าบ้านพี่บอมย์หลังเบ่อเร่อเลยเน่อะ”  กูรีบปฏิเสธหัวสั่นก่อนจะเฉเปลี่ยนเรื่องถามมันไปซะ..ก่อนจะโดนมันต้อนให้บอก
“อืม...ชอบป่าว...ถ้าชอบจะมาอยู่ก็ได้นะ บ้านพี่ยินดีต้อนรับตะเกียงเสมอ”  มีหยอดกูอีก
แถมยักคิ้วให้ด้วย
“อะ..แฮ่ม!..น้อย ๆ หน่อยมึง...สัด”  น้าน!..โดนไปหนึ่งดอก ไอ้พี่โต๋ตวัดตาเข้าให้ เล่นเอาไอ้พี่บอมย์คอย่นแก้มป่อง...ก่อนจะบ่นงุงงิ๊งของมันพอให้ได้ยิน
“แหม..ๆ  ล้อเล่นหน่อยเดียว...ทำเหวี่ยงน๊ามึง...หวงชิบ”
“เอ่อ!..กูหวง..ของ..กู.”  น้าน!..มันพูดเน้น ๆ เอาซะชัดเลยนะมึงไอ้พี่โต๋  ไม่ออกอากาศแม่งเลยล่ะ..จะได้รู้กันทั่วประเทศ บ๊ะ!..เล่นเอากูหน้าร้อนฉ่าทันทีเลยพอกันทั้งคู่..นึกถึงหน้ากูบ้าง ยืนอยู่ตรงนี้ไม่ใช่หัวเผือกหัวมัน
สักหน่อย  พูดข้ามไปข้ามมายังกะเรื่องที่พูดไม่เกี่ยวกะกูสักนิดนิ
“พอ..พอ..เล่นกันเป็นเด็กไปได้ ป่ะ!..เข้าไปกันเถอะ เดี๋ยวคนอื่นเค้ารอ”  ไอ้ตะเกียงเลยตัดบทเดินหนีแม่งทั้งคู่เข้ามาก่อนเลย ยังไม่รู้ด้วยซ้ำต้องไปทางไหน เพียงแต่หาจังหวะชิ่งทำใจสักแป๊ปอยากจะบอกว่า...กูอาย....อร๊ายๆเขิลสาด.......แล้วไอ้พี่บอมย์ก็พาพวกกูมาที่ห้องหนังสือบ้านมัน แม่งยังกะหอสมุด..ใหญ่ใช่เล่น
เข้ามาถึง..พวก-เอี้ย-ก็พากันทักขึ้นทันที
“อ้าว!..กว่าจะเสด็จได้นะพวกมึง เจ้าฟ้าเจ้านางน้อย  เล่นเอาพวกกูจะหลับรอกันแหล่ะ”
ปากไอ้พี่โทนี่ พอเห็นพวกกูมันก็กวนทันที
“บ้าน่า!..นัดไว้สิบโมง ตะเกียงไม่ได้เรทสักกะหน่อย พี่ก็พูดซะแรง”  กูเหวมันไปอะล่ะนั่นดิไม่มาเรทสักหน่อย  ดูนาฬิกาติดผนังเพิ่งสิบโมงพอดี
“เอ่อ ๆ...สำหรับตะเกียงไม่เรทก็ได้คร๊าบๆ...แต่เพราะพี่ทนรอเห็นหน้าตะเกียงไม่ไหว เลยนอยด์นิดหน่อยน่ะ
ก็นะ..เกือบอาทิตย์แล้วไม่ได้เจอ คิดถึงมากรู้ไหม?”  อ่าห่ะ!...มันปรับเข้าสู่โหมดเลี่ยนจนได้ ....เวรจริง ๆ
“เชี้ย....เพิ่งผ่านไปห้าวัน..เว่อร์เป็นอาทิตย์ เดี๋ยวกูโบกเลย สัดโทนี่”  ไอ้พี่โต๋ครับมันเบรคขึ้นมาซะงั้น เล่นเอา
ไอ้พี่โทนี่หน้าเหว่อไปเลยเหมือนกัน
“ห่ะ..ห่ะ..ห่ะ!...มึงไม่ต้องหยอดเลยโทนี่ เดี๋ยวพ่อของตะเกียงมันเหวี่ยงมึงเข้าให้ กูเพิ่งโดนมามาด ๆ ตะกี้นี้เอง”  ไอ้พี่บอมย์ครับ บอกไอ้พี่โทนี่มัน  เล่นเอาทั้งห้องพากันหัวเราะเป็นที่หนุกหนาน แต่กูอยากมุดพื้นปาร์เก้ดำดินหนีแม่งไปซะเลยไอ้พี่โต๋มันกลับหน้านิ่ง..ไม่ตอบรับหรือปฏิเสธสักนิด เวง....แต่เอ๊ะ!..ไอ้พี่พรต..มาได้ไงกันนี้
“หวัดีครับพี่พรต มาได้ไงเนี๊ยะ?”  นั่นดิ..มันยืนยิ้มแป้นแล่นให้กู...ทำตาวิ้ง ๆอีกตะหาก เพิ่งจะเห็นมันเข้าเนี๊ยะ เมื่อกี้ไม่ทันสังเกตุ เล่นเอางงเลยกู ไอ้พี่พรตมาโผล่บ้านไอ้พี่บอมย์ได้ยังไง ไหนบอกมีแต่กลุ่มสิงห์โตดำ แล้วที่ยืนหัวโด่อยู่นี้มันใครหว่า?
“ดีครับน้องตะเกียง พี่ไม่ได้อยากมาหรอก  โดนหมาบ้าแถวนี้ลากมาด้วย”  แกพูด..พร้อมกับทำปากยื่นตะหาก..น่ารักตายเลยล่ะพี่ ตัวยังกะยักษ์ทำแก้มป่องปากยื่น หน้าไม่หล่อดูไม่จืดเลยนะนี้กูพยายามนึก..ใครว้า?..หมาบ้าลากแกมา อ่าห่ะ!..เจ้าภาพโผล่หัวจากโซฟาขึ้นมาล่ะ  นั่งหันหลังให้..กูเลยไม่รู้ว่าใครนั่งตรงนั้น
“ปากดีดีหน่อย เดี๊ยะ..จะเจอไม่น้อย...ว่าใครหมาบ้า...อยากให้กูจัดหนักให้อีกป่าว!...ไม่เข็ดไม่เข็ด..เดี๋ยวเด็ดปีกเหยี่ยวโชว์ซะนี้”  ไอ้พี่รัน..แม่งทำตาขมึงทึงใส่ไอ้พี่พรตกูว่าแม่งชักยังไง ๆ กะมึงสองคนแล้วล่ะเว้ยเห้ย!..
ตั้งกะอิตอนกีฬาสีแล้วแหล่ะ เห็นแง้ว ๆ กันตลอดสองคนมึงอ่ะ
“ไรเล่า..ก็มึงอ่ะ..ลากกูมาจริงนิ...กูจำได้ว่าเรียนอยู่ม.5 เห่อะ..เสือกเอากูมาติวเชี้ยไรม.4 กูต้องอ่านสือสอบของกูเหมือนกัน บอกจะไปติวกับพวกไอ้วินมึงก็ไม่ให้กูไป กูพูดผิดตรงไหนว่ะ!”
ไอ้พี่พรตมันเหวใส่ไอ้พี่รันขึ้นมา เล่นเอาพวกกูมองตากันไป ๆมา ๆล่ะ ตกลงนี่กูตกข่าวไรไปหรือเปล่า รู้สึกจะไม่รู้ไรกะเค้าเลยนะเนี๊ยะ  ในขณะที่คนอื่น ๆ กลับอมยิ้มกันหมด ไม่มีใครพูดไรออกมาสักคำ
“มึงอยากไปกะพวกมัน..ว่างั้น”  ไอ้พี่รัน..คิ้วขมวดผูกโบว์ล่ะมัน หน้าตาจริงจังเหมือนไม่ค่อยพอใจซะงั้น ดูไม่ล้อเล่นเลยทีนี้ เล่นเอาไอ้พี่พรตจากเสียงดังตะกี้ เริ่มหน้าเจื่อนเสียงอ่อยลงทันที
“ก็พวกมันเพื่อนกู เรียนห้องเดียวกัน สอบพร้อมกันด้วย กูก็อยากไปติวของกูดิ”
มันยังบ่นง่องแง๊งของมันไป แม้น้ำเสียงจะดูไม่แรงอย่างตะกี้แล้วก็ตาม
“ระหว่างกูกับเพื่อน มึงเลือกใคร”  บ๊ะ!..มันพูดหน้านิ่ง จ้องไอ้พี่พรตไม่วางตาโหมดนี้ไอ้พี่รันกูเพิ่งจะเห็น
เล่นเอาสยองเหมือนกัน..หน้ากลัวชะมัด แปลงร่างก็ได้เน่อะไอ้กุนซือเทพ ไอ้พี่พรตหน้าเหว่อเข้าให้..ทำไรไม่เป็นอึกๆอักๆขึ้นมาทันทีแล้วเสียงสวรรค์ห้ามศึกก็ดังขึ้นมา..ช่วยไอ้พี่พรตไว้ได้ทันเวลาพอดี
“ไม่เอาน่า-เอี้ย-รัน มึงก็ไปถามไรไอ้พรตมันแบบนั้นว้า? หรือมึงอยากได้ยินมันพูดขึ้นมาจริง ๆ เกิดคำตอบไม่ใช่อย่างที่มึงต้องการ แน่ใจว่ามึงรับได้?”  อา..ไอ้พี่กานครับ ห้ามขั้นเทพขึ้นมาซะก่อน ไอ้พี่พรตเผลอถอนหายใจเฮือกเข้าให้ หลุดบรรยากาศกดดันออกมาได้ทันท่วงทีเลยนะมึง
“ใช่ว่าเพื่อนกูช่วยไว้ แล้วมึงจะรอด..คุยกันแล้วนะพรต อย่าให้กูต้องรุนแรงกับมึงลืมแล้วดิ..หรือต้องให้ทบทวนความจำให้ใหม่”  แน่ะ!..มันยังไม่หยุดแห่ะ..ไอ้พี่นี่ ปกติกูเห็นมันควบคุมอารมณ์ได้ดีกว่าเพื่อน ถึงได้ฉายากุนซือของกลุ่มเพิ่งเห็นวันนี้แหล่ะ...อารมณ์ปรี๊ดง่ายจริง  ที่น่าสงสัย..คนที่มีอิทธิพลทำให้กุนซือรมณ์ร้อน
ดันเป็นไอ้พี่พรตคู่ปรับตลอดการซะงั้น ที่สำคัญยังเรียกซะสนิท ‘พรต’

ไม่มีสรรพนามบุรุษที่สามนำหน้าชื่อ เมื่อก่อนไม่ ‘มึง’ ก็ 'ไอ้พรต' แต่ตอนนี้พรตซะง้านๆ...บ๊ะ!..เห็นทีกูต้องหาโอกาสเคลียร์กะไอ้พี่โต๋มันยาวเลยล่ะงานนี้ เล่นมุบมิบมีไรไม่บอกกูปล่อยให้กูรู้ทีหลังเพื่อน...ไอ้ตะเกียงรับม่ายด่ายๆ............

Klong · โพสต์ 2013-6-10 09:36:07

ขอบคุนครับ

kamaji · โพสต์ 2013-9-1 06:49:33

ขอบคุนคราบ

phzaa · โพสต์ 2013-10-10 16:17:06

ขอบคุนครับ

ton521 · โพสต์ 2013-11-9 19:20:43

ขอบคุนครับ

tarsii · โพสต์ 2013-12-12 13:09:05

ขอบคุณมากนะ

cawee · โพสต์ 2014-1-27 11:42:30

ขอบคุนคราฟ

Ninemadx · โพสต์ 2014-2-9 15:04:00

ขอบคุณครับ

minone · โพสต์ 2015-3-2 16:37:54

ขอบคุนนะคับ

ShangHai · โพสต์ 2015-3-3 23:34:15

ขอบคุณครับ

kabuki · โพสต์ 2015-4-12 10:46:18

ขอบคุณครับ

xspace · โพสต์ 2015-4-12 20:40:07

ขอบคุณครับ

AAA1234567899 · โพสต์ 2015-4-26 16:54:43

ขอบคุณครับ

pt200 · โพสต์ 2015-10-4 12:51:20

ขอบคุณครับ

issue9955 · โพสต์ 2015-10-4 14:51:37

ขอบคุณครับ

Intra · โพสต์ 2015-10-6 13:45:41

มีคู่ใหม่มาแล้ว น่าสนจชมัด

pt200 · โพสต์ 2015-12-7 07:41:07

ขอบคุณครับ

pt200 · โพสต์ 2016-5-8 22:21:04

ขอบคุณครับ

sugarxxx · โพสต์ 2016-5-8 22:37:28

ความลับไม่มีในโลกไง คู่ใครคู่มัน

4_NAY · โพสต์ 2016-5-29 14:52:10

พรตโดนรันกดตอนไหนนะ

บัญชี		จำการเข้าสู่ระบบไว้	ลืมรหัสผ่าน
รหัสผ่าน			สมัครเข้าเรียน

ตะเกียงพิเศษ ??? 69-70

สมาชิกจีโฟกาย 100%

สมาชิกระดับเพชรคู่

สมาชิกระดับตรีเพชร

สมาชิกระดับเพชรบริหาร

สมาชิกระดับมงกุฎ

สมาชิกระดับทับทิม

สมาชิกระดับแพลตตินั่ม

สมาชิกระดับไพลิน

สมาชิกระดับมรกต

สมาชิกระดับเพชร