ตะเกียงพิเศษ ??? 87 - 88

tanya · โพสต์ 2013-6-5 08:27:09

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
            พวกมันประชิดตัวจับมือเราไขว้หลังล๊อคกุญแจทันทีไอ้สองคนที่เหลือ ล้วงผ้าแถบสีดำขึ้นผูกตาเราไว้ ไม่สามารถมองเห็นได้อีกกลิ่นไรเนี่ยะ?...สายไปแล้ว..พวกมันเอาผ้าโป๊ะครึ่งปากครึ่งจมูกกูทันทีพยายามขืนกลั้นหายใจไว้ แต่สุดท้ายก็ไม่ไหวต้องยอมสูดเอากลิ่นฉุนนี้เข้าไปสติสุดท้ายค่อยๆ ดับวูบลงไปในที่สุด....?
Part  87
แผนหรือนี่....
            อือ...มึนหัวจัง....กูลองสะบัดหัวไปมาช้าๆ ก่อนจะลืมตาขึ้น สำรวจความเป็นไปรอบด้าน อ๊ะ!...มือยังถูกล๊อคไขว้หลังเหมือนเดิม  หือ...ข้อเท้าล๊อคด้วยโซ่ตรวนแน่นหนา.......
               ใช่แล้ว..ข้อเท้ากูถูกล๊อคทิ้งให้นอนบนเตียงขนาดใหญ่ในห้องนอน..ประตูหน้าต่างทุกบานปิดทึบหมด ดีหน่อยเป็นห้องแอร์อย่างดี ต้องบอกว่าดีมากเลยซะด้วยซ้ำห้องน้ำมีในตัวเสร็จสรรพ มีทีวี ตู้เย็นครบอย่างหรูเลยก็ว่าได้ พวกมันคงจับตัวกูมาขังไว้ที่ไหนสักแห่ง
   จริงสิ..ไอ้พี่พรตหละ..รีบมองหารอบๆไม่เห็นมัน...จัดท่านอนหงายหลับตา เกร็งลมปราณช่องท้องตามหลักวิชาไทเก็ก...เด้งตัวขึ้นนั่ง อึ๊บ!....ขยับก้าวลุกจากเตียง ดีหน่อยมันล๊อคข้อเท้าข้างเดียว ปล่อยสายโซ่ยาวพอประมาณ สามารถเดินวนไปรอบๆได้ โซ่ขนาดน้องๆแขนเด็กหนักใช่น้อย....ไม่มีไอ้พี่พรต....มันต้องแยกพวกกูแน่ๆ......พยายามจะเดินไปให้ถึงผนังเพื่อแนบหูฟัง แต่ไม่ได้ผล..มันปล่อยสายยาวไม่ถึง..ห่างอีกเป็นวา
   หมดปัญญา...เดินกลับมานั่งห้อยขาบนเตียง...พวกมันวางแผนเอาตัวกูมา..ครั้งนี้ถึงกับวางยาสลบเลยวุ้ย!...รัดกุมมาก พร้อมทั้งกำลังคนอาวุธ......กะไม่ให้พลาดเลยว่างั้น....
            ขบวนการนี้น่ากลัวจริงๆ...ไม่ว่าจะมีใครหนุนหลังอยู่ก็ตาม ต้องไม่ธรรมดาแน่นอน เฮ้อ!...หาทางติดต่อไอ้พี่โต๋ให้เร็วได้ดีที่สุด...ไม่รู้ว่าสลบไปนานเท่าไหร่พวกไอ้พี่โต๋จะรู้หรือยังว่ากูสองคนถูกจับตัวมา ปานนี้คงได้วุ่นวายตามหากันให้ควักแล้วแน่ๆ.......ความคิดสะดุดลงทันที เมื่อเสียงหนึ่งดังขึ้น..
               “ติ่ง..ต่อง!....สวัสดีค่ะ...คุณตะเกียง...ไม่ต้องแปลกใจ..ขณะนี้เราคุยผ่านลำโพงชนิดพิเศษ...ซึ่งได้ติดตั้งไว้ในห้องพักของคุณ...ก่อนอื่นขอแนะนำตัวอย่างเป็นทางการ ดิฉันชื่อ...โบนา...”  กูพยายามมองหาว่าไอ้เสียงที่ได้ยินอยู่ในห้องมันออกมาจากตรงไหน แต่ไม่สามารถจับทิศทางได้ เหมือนมันกังวาลไปทั่ว ดันจับที่มาไม่ได้ด้วยสิ...ยิ่งเสียงสะท้อนกลับ ทำให้หาทิศทางลำบากเข้าไปอีก เลิกสนใจแม่งดีกว่า ลองสอบถามข้อมูลจากยัยโบนานี่ดู เผื่อได้อะไรที่เป็นประโยชน์..
            “ตอนนี้ผมอยู่ที่ไหน....”  ถามมันไปหละ
            “เสียใจค่ะ...คำถามนี้ดิฉันไม่สามารถตอบให้ได้....ต้องการให้เราดูแลเพิ่มเติมสิ่งใด....ดิฉันพอพิจารณาจัดให้ได้ตามความเหมาะสม”  หึ..ยัยนี่ฉลาดเป็นกรด  ไม่หลงกลกูง่ายๆ....
            “เพื่อนผมอีกคนหละ...พวกคุณทำอะไรกับเค้า?”
            “เค้าสบายดี....ไม่ต้องห่วง....ตราบใดที่คุณไม่สร้างปัญหาและความยุ่งยากให้กับเรา...ดิฉันรับประกันความปลอดภัยให้เลย...ไม่มีใครทำร้ายเค้าแม้แต่ปลายเล็บ”  ชิ...ส่งยัยผู้หญิงปากดีคนนี้มา..ช่างเลือกถูกคนจริง ยังกะนักการทูต...
            “ผมต้องการให้ถอดกุญแจมือกับโซ่ที่ล่ามข้อเท้าออก....ในเมื่อพวกคุณขังผมไว้ในห้องแล้วยังจะกลัวผมหนีไปไหนอีก”  กูพยายามต่อรองมัน  อย่างน้อยมือเท้าเป็นอิสระก่อน..ก็ไม่ใช่เรื่องยากเท่าไหร..ที่จะหาวิธีเอาตัวรอดต่อไป
            “สิ่งที่คุณขอมา...เราให้ได้เต็มที่  คือถอดกุญแจมือให้เท่านั้น ส่วนโซ่ที่ล่ามข้อเท้า...ต้องขอแสดงความเสียใจอีกครั้ง”  บ๊ะ!....มันไม่ยอมถอดโซ่ให้กูเลยว่ะ!...แบบนี้ก็ใช่เท้าเสต็ปเทพลานนาคาดเชือกไม่ได้ดิ...
            “แล้วผมจะเข้าห้องน้ำได้ยังไง พวกคุณล่ามผมไว้แบบนี้..มันไม่ดูทารุณกรรมไปหน่อยเหรอผมเป็นคนนะ..ไม่ใช่สัตว์เลี้ยง...ควรให้เกียรติกันหน่อย”  ยังไม่ยอมแพ้ต่อรองมันไปก่อน เผื่อมันใจอ่อน
            “เรื่องนี้ทางเราทราบดี....ถึงต้องขออภัยอีกครั้ง แต่คุณเป็นคนอันตราย เราจึงไม่สามารถไว้วางใจให้คุณมีอิสระทางร่างกายได้อย่างปกติ”  แม่ง!..ฟังคำตอบมันดิ...อันตราย-เอี้ย-ไร!...
         “คุณหมายถึงอะไร...ที่ว่าผมเป็นคนอันตรายนะ..ผมก็แค่เด็กผู้ชายตัวเล็กๆจะไปทำให้พวกคุณเดือดร้อนได้ไง”
         “หากคุณคือ...ด.ช.สกลเกียง วรเวทย์อัคนี...หรือเรียกง่ายๆว่า‘ตะเกียง’  เราถือว่าคุณเป็นบุคคลอันตรายสำหรับเรา ความเป็นอัจฉริยะภาพทางสมองซึ่งเหนือกว่าคนปกติธรรมดา บวกฝีมือการต่อสู้ที่ไม่สามารถคาดเดาได้...ว่าคุณมีความสามารถสูงสุดระดับไหน ถึงล้มมือดีเกรด A ของเราได้พร้อมกันทีเดียวถึงสามคน โดยไม่สามารถทำไรคุณได้แม้แต่น้อยแล้วละก็ นั่นหละคือบุคคลอันตรายสำหรับเรา” ยัยนี่มันเป็นใครกันแน่...คิดว่าไม่น่าจะเป็นนักการทูตธรรมดาเสียแล้ว...
         เท่าที่ฟังๆมา ตำแหน่งในองค์กรนี้ไม่น่าจะกระจอก เล่นรู้ข้อมูลละเอียดหยิบขนาดนี้ สืบประวัติกูมาเสียดิบดี แสดงว่าไม่ธรรมดาจริงๆ ขนาดความลับเรื่องความเป็นอัจฉริยะของกูใช่ว่าใครจะสามารถสืบได้ พวกมันยังรู้...ลึกล้ำจริงๆ
         “พวกคุณต้องการอะไร..ถึงจับผมมา”  ลองดูดิ..ว่ามันจะรู้อะไรอีก
            “ถึงเวลา...ทางเราจะบอกคุณเอง ว่าเราต้องการให้คุณช่วยเหลือเรื่องใด....เพียงแต่ตอนนี้...ดิฉันต้องรบกวนให้คุณพักผ่อนอยู่กับเราสักระยะหนึ่ง ไม่สิราวๆ เกือบสองเดือน..หลังจากคุณช่วยเราทำภารกิจบางอย่างสำเร็จลุล่วงไปด้วยดีแล้ว....เราจะคืนอิสระภาพแก่คุณทันที”  แม่ง!....ฟังซะดูดีเลยมึง...
               “หึ...ผมคงอยู่กับคุณนานขนาดนั้นไม่ได้หรอก...แล้วเพื่อนผมด้วย...อย่าบอกพวกคุณคิดจะกักขังเค้าไว้แบบเดียวกับผม”
               “คงต้องบอกว่าคุณเข้าใจถูกต้องแล้ว เราคงไม่สามารถให้อิสระแก่เพื่อนคุณได้....เพราะเค้ามีความสำคัญกับเราเช่นกัน”
               “เฮ้ย!..คุณทำแบบนั้นไม่ได้...ตกลงคุณต้องการอะไรจากพวกผมกันแน่พูดมาตรงๆ เลยดีกว่า...
หากเหตุผลฟังขึ้น...ผมอาจช่วยเหลือคุณทันทีเลย ขอแค่คืนอิสรภาพให้กับเราตกลงไหม?”  กูพยายามหลอกล่อต่อรองมันดูก่อน
               “ขอบคุณในเจตนาและความหวังดีของคุณอีกครั้ง ถึงแม้ตอนนี้คุณเต็มใจช่วยเหลือเรา  ก็ไม่สามารถทำได้อยู่ดี...เพราะคุณยังไม่พร้อมที่จะช่วยเราได้ ขึ้นอยู่กับเงื่อนไขและระยะเวลาที่ดิฉันบอกคุณไปแล้ว...เมื่อถึงเวลานั้น...เราต้องรบกวนขอรับความช่วยเหลือจากคุณแน่นอน..ไม่ว่าคุณจะเต็มใจหรือไม่”  บังคับกันชัดๆ ทำเป็นพูดเหมือนขอร้อง เชี้ย!...นึกว่ากูรู้ไม่ทันอะดิ
               “พวกผมมีภารกิจสำคัญที่ต้องไปทำให้กับประเทศ ในอีกไม่กี่อาทิตย์ที่จะถึงนี้ คุณจะมากักขังพวกผมไว้ไม่ได้ ผมเชื่อว่าคุณตามไปจับผมมา จะบอกว่าไม่รู้ว่าพวกผมมาทำอะไรกันที่นี่..คงไม่ใช่ละม้าง”
               “เราทราบดี...และขอบอกว่าคุณไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับการไปแข่งขันบาสเกตบอลที่เมืองปูซานประเทศเกาหลีอีกต่อไป เพราะแมทการแข่งขันรายการนี้ มันไม่มีจริงตั้งแต่แรก ทุกอย่างเป็นแผนการที่วางไว้อย่างแนบเนียน เพื่อหลอกให้คุณไปที่นั่น แล้วพวกมันจะจัดการ สังหารคุณ เพื่อที่จะไม่ให้เกิดข้อครหาตามมาภายหลัง คุณจะถูกฆ่าสร้างหลักฐานให้เป็นอุบัติเหตุ...เพราะฉะนั้น ทางที่ดีคุณควรขอบคุณเรา ที่นำตัวคุณมากักขังในที่ปลอดภัยแห่งนี้ ดิฉันการันตรีว่า  สถานที่แห่งนี้  จะไม่มีใครสามารถมาทำร้ายคุณได้อย่างแน่นอน”
                  ฟังยัยนี่พูด ผมชักงงแล้วเหะ....ตกลงมันเรื่องอะไรกันแน่...อย่าบอกนะว่าทุกอย่างที่ทำมาทั้งหมดเป็นแผน...หากเป็นเช่นนั้น ทางโรงเรียนก็มีส่วนร่วมด้วยสิ..ก็เรื่องนี้ ผอ.เป็นคนออกโรงด้วยตัวเอง มันจะเป็นแบบนั้นไปได้ยังไงกัน
                  “ผมไม่เชื่อเรื่องที่คุณพูดหรอก...มันจะไม่มีการแข่งขันได้อย่างไร ในเมื่อรายการนี้รัฐบาลออกหน้า คุณจะมาพูดซี้ซั้วโดยไม่มีหลักฐานไม่ได้ ผมต้องการคำอธิบายที่ชัดเจนไม่ใช่การพูดลอยๆ แบบนี้”  ผมต่อว่าเธอไปหละ
               “คุณฟังให้ดี ส่วนจะเชื่อหรือไม่แล้วแต่คุณ การแข่งขันที่ว่ามาจากคณะรัฐบาลจริงดิฉันไม่เถียง
แต่เฉพาะหน่วยงานหนึ่งเท่านั้น ที่มีผู้ใหญ่ระดับรัฐมนตรีท่านหนึ่งร่วมมือด้วย ออกคำสั่งเท็จมายังโรงเรียนของคุณ คณะครูอาจารย์หรือผู้บริหารในโรงเรียนไม่มีส่วนรับรู้เรื่องนี้  พวกเค้าเป็นเพียงหมากตัวหนึ่ง สิ่งที่หน่วยงานภาครัฐหน่วยนี้รับคำสั่งมา เป้าหมายหลักคือแค่นำคุณไป สังหารให้เรียบร้อย หลังจากวางแผนสังหารพลาดมาแล้วถึงสองครั้ง ทั้งใช้สัตว์มีพิษ  และหน่วยคอมมานโด แต่คุณก็ยังรอดปลอดภัย โครงการนี้คือแผนสำรองสุดท้าย ที่พวกนั้นใช้เป็นไพ่ตายในมือ เพราะการที่สามารถพาคุณเดินทางออกนอกประเทศทั้งคณะ
ทำให้ง่ายต่อการลงมือในลักษณะฆ่าตกรรม มีความเสี่ยงที่จะพลาดน้อย หรือแทบไม่มีเลยด้วยซ้ำเมื่อคุณตกไปอยู่ในน้ำมือพวกมันแล้ว คุณไม่รอดแน่นอน รู้เช่นนี้แล้วพอเข้าใจหรือยังทำไมเราต้องรีบชิงตัวคุณมาอยู่ในความดูแลของเราก่อน หากปล่อยทิ้งไว้อาจไม่ทันการ..เกิดฝ่ายตรงข้ามสังหารคุณสำเร็จ พวกเราก็หมดโอกาสที่รอคอยมากว่าสิบห้าปี”
               เธอเริ่มหลุดออกมาเยอะแล้ว กูรู้ข้อมูลเหล่านี้แล้วตกใจไม่น้อย นี่เป็นตามที่พ่อสิงห์พูดจริงๆ หรือนี่ ว่าหน่วยที่ลอบฆ่ากู...มีส่วนเกี่ยวข้องกับรัฐบาล..ปานนี้พ่อสิงห์จะรู้หรือยังว่าพวกเราหลงกลแผนของพวกมันเข้าเต็มๆ เฮ้อ!..ถอนหายใจรอบที่ร้อยละมั้ง....
            “หากหมดคำถาม...ดิฉันขอตัวก่อน...ถึงเวลาอาหารจะมีคนของเราจัดสำรับไปให้คุณ ถึงในห้องตลอดสามมื้อ เราจะบริการคุณอย่างดี หากต้องการทำธุระส่วนตัว สามารถแจ้งได้ตลอดเวลา  แค่คุณพูดขึ้นมาเฉยๆ
จะมีคนของเราหย่อนพันธนาการโซ่ตรงข้อเท้าให้คุณ...อย่าเข้าใจว่าเรา จะถอดออก...โซ่ชนิดนี้ สามารถปล่อยสายให้ยาวได้จนคุณสะดวกเดินเข้าไปถึงห้องน้ำ อาบน้ำหรือทำธุระส่วนตัวได้ตามสะดวก”
            “เฮ้ย!...งี้ผมก็ปิดประตูไม่ได้ดิ..พวกคุณก็เห็นหมดอะดิ..ไม่เอาหรอก มันละเมิดสิทธิส่วนตัวกันเกินไป...ไหนบอกจะบริการผมอย่างดี นี่มันนักโทษชัดๆ”  ผมว่าแม่งแหละ...เรื่องไรจะยอม..ต้องหาทางให้ตนเองมีช่องว่างที่เป็นอิสระบ้างเผื่อหาโอกาสหนีได้
            “ไม่ต้องกังวล ยอมรับเราติดตั้งกล้องวงจรปิดไว้ในห้องคุณจริง ยกเว้นในห้องน้ำไม่ได้ติดไว้ ส่วนเรื่องประตูนั้น..ไม่ใช่ปัญหา คุณสามารถรูดม่านในห้องน้ำบังได้มิดชิดขณะทำธุระส่วนตัว เพราะฉะนั้น..เราไม่ได้ละเมิดสิทธิส่วนบุคคลของคุณแต่ประการใด....ต้องขออภัยด้วย ในความไม่สะดวกบ้าง..ซึ่งคุณต้องเข้าใจเราเช่นกัน...สำหรับคุณแล้ว..เราจัดให้คุณเป็นบุคคลอันตราย”
            จบข่าว!..ยัยนี่มันไม่ได้โง่..องค์กรพวกมันมีคนฉลาดไม่น้อย ทุกอย่างถูกวางแผนมาล่วงหน้า ทำงานกันเป็นระบบ เรื่องใหญ่แล้วซิกู..ตอนนี้เลิกคิดสักพัก หาไรใส่ท้องอาบน้ำเปลี่ยนผ้า ให้สบายตัวก่อน...เดี๋ยวค่อยใช้หมอง..นั่งมาธิ..อิกคิวซัง..หาทางหนีทีไล่กันใหม่อีกที...
            “ผมต้องการอาหาร...และเสื้อผ้าใหม่ด้วย...เดี๋ยวนี้..อ๋อ!..อีกเรื่อง..ผมอยากรู้ว่าผมมาอยู่ที่นี่นานเท่าไหร่แล้ว”  นั่นดิ..เกือบลืมไปเหมือนกัน มันไม่มีไรบอกเวลาให้กูเลยนิ...โทรศัพท์เป๋าตังค์ของทุกอย่างยึดเอาไปหมด
            “เราจะจัดการให้คุณตามที่ต้องการ..ไม่เกินห้านาทีคุณจะได้รับทุกอย่างตามที่ร้องขอส่วนเรื่องเวลา
ขอแจ้งว่าเราจนถึงบัดนี้ผ่านไปแล้ว 12 ชั่วโมง”  โฮ๊ะ!...ล่อไปวันหนึ่งแล้วอะดิ..นี่คงเป็นเช้าวันใหม่ ถ้าผ่านไปสิบสองชั่วโมงจริง เพราะเมื่อวานกูโดนจับราวๆ ห้าโมงกว่าๆ
         “แล้วเพื่อนผมหละ...จัดการให้เค้าเหมือนที่ผมขอไปนั่นแหละ”  สั่งให้ไอ้พี่พรตมันด้วย
         “รับทราบ เพื่อนคุณจะได้รับการดูแลเฉกเช่นเดียวกัน...หากไม่มีไรเพิ่มเติม  ดิฉันต้องขอตัว”
         “เดี๋ยว!..อย่าเพิ่ง..ผมอยากรู้ว่า ทำไมพวกคุณไม่ขังเราไว้ด้วยกัน จะแยกห้องเราทำไม...”
ลองถามไปดิ...ว่าใช่คำตอบเดียวกับที่กูคิดหรือไม่
         “เพื่อนคุณคือบุคคลอันตรายเช่นกัน จึงไม่สามารถนำคุณสองคนอยู่ร่วมกันได้ ที่สำคัญเค้าคือคนที่เราไว้ใช้ต่อรองกับคุณ หากคุณคิดไม่ซื่อ เพื่อนคุณจะได้รับอันตรายทันที..
อย่างหนึ่งที่จะบอกให้ได้รู้..เพื่อนคุณเป็นคนขี้โวยวายมาก...เราไม่สามารถพูดคุยกับเค้าได้เหมือนคุณ เค้าทำให้ดิฉันปวดหัวที่สุด แตกต่างจากคุณที่คุยด้วยเหตุผลและยอมรับฟัง....แต่เพื่อนคุณไม่เราไม่ได้ล่ามเขาไว้แม้
แต่น้อย เขามีอิสระเดินได้ทั่วทั้งห้อง ยังโวยวายด่าทอไม่หยุด..ดิฉันถึงบอกว่าแตกต่างคุณสิ้นเชิง”  555!...ความรู้ใหม่นะเนี่ยะ...ไอ้พี่พรตคงโวยวายเยอะทีเดียว ถึงขนาดยัยนักการทูตปวดหัวแล้วละก็ ใช่ย่อยเลยน้าไอ้พี่พรตมึง....หึหึหึ!...?
Part  88
เปิดเผย....
         ผมซัดกาแฟไปเป็นแก้วที่หกแล้ว ไอ้รันเองก็ไม่ต่างกัน ตอนนี้เราอยู่รวมกันในห้องโถงมีสลับกันไปนอนบ้าง แต่ผมไอ้รันและโทนี่เราสามคนไม่ได้นอนกันเลย
      ผมคงนอนได้หรอก ไอ้รันมันก็ด้วย ไอ้บอมย์กับไอ้กานนอนคนละสองสามชั่วโมงแก๊งค์เหยี่ยวเองก็ประมาณนั้น ตั้งแต่เย็นวานที่เรามัวแต่ค้นหาตะเกียงกับพรตที่หายไป เที่ยงคืนผมโทรบอกให้พ่อสิงห์รู้ พ่อกับพี่เต้ขึ้นเครื่องเช้าคงมาถึงราวเที่ยงวันนี้ ส่วนพ่อเกริกและพี่ชายของตะเกียง..ขับรถมากันแต่เช้าอีกไม่นานคงมาถึง เพราะตอนนี้เจ็ดโมงกว่าเข้าไปแล้ว พ่อสิงห์และพ่อเกริกบอกให้พวกเราทุกคนรอพวกท่าน  อย่าเพิ่งทำอะไรให้พวกพ่อมาถึงก่อน
      ผมกับไอ้รันวุ่นวายใจมาก แม้มันจะทำเป็นเงียบเหมือนที่ผมแกล้งตีหน้านิ่งแต่เรามองตากันต่างรู้ดี..ว่าเราห่วงสองคนนั้นมากแค่ไหน พวกที่เอาตัวตะเกียงไปฝีมือไม่ธรรมดาหรือไม่คงใช้อาวุธแน่ๆ...
                  ผมเชื่อว่าพรตและตะเกียงถ้าไม่จนมุมแล้ว..ไม่น่าพลาดท่าให้ถูกจับไปได้ฝีมือไอ้พรตหัวหน้าเยี่ยวเวหา เทควันโด้สายดำสูสีไอ้บอมย์เลยทีเดียว แม้จะเสียเปรียบด้านรูปร่าง..จากที่เคยปะมือกันมาแล้ว แต่กินกันไม่ลง..ขนาดไอ้บอมย์แชมป์เยาวชนระดับประเทศ..กว่าจะล้มไอ้พรตได้เล่นเอาสะบักสะบอมไปไม่น้อยเหมือนกัน
      แล้วไหนจะตะเกียงอีกคน วรเวทย์อัคนีบวกท่าเท้าสเต็ปเทพ..หมัดไทเก็กมวยลานนา  ครบสูตรที่ตะเกียงมีความสามารถ ขนาดผมน้องยังล้มได้เลย ถึงเชื่อว่าถ้าไม่จนมุมจริงๆ มีหรือที่น้องจะยอมให้เอาตัวไป

               ตอนนี้ผมรู้ตำแหน่งที่น้องถูกขังแล้ว เราใช้ระบบติดตามจากคลื่นสัญญาณของชิพที่แอบให้โทนี่ฝังไว้กับรองเท้าของน้อง ตัวน้องยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าผมฝั่งชิพนี้ไว้ พวกมันเองก็ตรวจจับไม่ได้ด้วย เพราะชิพชนิดนี้ต้องใช้โปรแกรมเฉพาะเจาะผ่านระบบดาวเทียมซึ่งโทนี่มันสามารถแฮ็คได้..เราทดสอบกันก่อนแล้ว ก่อนจะนำมาฝังรองเท้าไว้ทั้งหมดสี่คู่เมื่อวานน้องใส่ผ้าใบคู่เก่ง
      สัญญาณที่โทนี่มันพบ บอกว่าตอนนี้น้องอยู่บนดอยอินทนนท์ จุดที่ถูกกักขังอยู่เทือกเขาสันปันน้ำ พวกมันกะนำตัวน้องไปกักไว้เพื่อรออายุครบ 15 ปีเต็ม ซึ่งเหลืออีกประมาณสี่สิบกว่าวัน  เพราะฉะนั้น พ่อสิงห์เชื่อว่ามันไม่ทำอันตรายน้องหรอก ตอนนี้แค่นำไปขังไว้เฉยๆถึงสั่งไม่ให้พวกผมวู่วามและให้รอพวกท่านมา
ถึงก่อน
      ผมคิดถึงน้องมาก เราไม่เคยห่างกันเกินชั่วโมงมาก่อน พอรู้ว่าไม่มีน้องอยู่ข้างๆ  นอนไม่หลับเลย....
กลิ่นหอมของน้องที่ติดตามเสื้อผ้า เป็นกลิ่นประจำตัวน้องเท่านั้น ทำเอาผมคิดถึงแทบขาดใจ อยากอยู่ใกล้ๆดูแลปกป้อง ปานนี้ไม่รู้เป็นไงบ้าง....หน้าที่องค์รักษ์พิทักษ์ตะเกียงของผมบกพร่อง..ปล่อยให้น้องถูกจับไปได้ พาลโมโหตัวเองเป็นอย่างมากที่ดันชะล่าใจให้น้องคลาดสายตา
      เพราะดันคิดว่าเป็นรีสอร์ทของ-เอี้ย-บอมย์  และน้องอยู่กับพรตมันด้วยไม่นึกว่าละหลวมเพียงนิดจะผิดพลาดมหันต์...เปิดโอกาสให้พวกมันเอาตัวน้องไปจนได้
      บอมย์มันก็รู้สึกแย่ไม่ต่างกัน  สั่งรปภ.เช็คระบบความปลอดภัย ตรวจกล้องวงจรปิดจนได้เบาะแส พวกมันใช้รถแวนนำขบวน พร้อมรถตู้อีกสามคัน ทำทีเข้ามาติดต่อห้องพักเพื่อจัดสัมมนาพร้อมขอดูสถานที่รอบๆ
ด้วย ไม่ถึงสามสิบนาทีพวกมันพากันกลับออกไป เราเช็คทะเบียนรถตามที่เห็นจากกล้อง ปรากฎว่าพวกมันใช้เลขทะเบียนปลอมตามไม่ได้ ประเด็นตรงนั้นไม่ใช่ปัญหา พวกผมรู้ตำแหน่งน้องเรียบร้อยแล้ว หากจะตามไปถล่มพวกมันให้ราบใช่ว่าจะไปไม่ถูกแต่ติดคำสั่งของพ่อทำให้เราต้องรอกันนิ่งๆ
                  “โต๋...กูว่ากินข้าวกันก่อนดีกว่า กูจัดการสั่งข้าวต้มร้อนๆ ไข่ลวก น้ำเต้าหู้ปลาท่องโก๋มาที่
นี่แล้ว”  ไอ้บอมย์มันเดินเข้ามาบอก
                  “อืม..นั่นดิ...ไม่ได้นอนมาทั้งคืน ขออาบน้ำก่อนดีกว่าไงรัน..มึงก็ด้วย ห่า!...ลุกไปอาบน้ำอาบท่าให้สดชื่น...หาไรร้องท้องให้เรียบร้อยดีกว่า เดี๋ยวผู้ใหญ่มาถึง แล้วค่อยว่ากัน...”  ไอ้โทนี่มันพูดขึ้นมา ผมหันไปมองหน้าไอ้รัน พร้อมกับพยักหน้าเห็นด้วยกับที่โทนี่มันพูด ต้องขอบคุณมันมาก เพราะมันเป็นคนตามสัญญาณของตะเกียงจนเจอ กระทั่งแน่ใจว่า สัญญาณที่ได้รับนิ่งอยู่กับที่แน่นอนแล้ว ถึงตรวจหาพิกัดที่อยู่ผ่านระบบดาวเทียม  มันเองก็ไม่ได้นอน  เพื่อนผมคนนี้มันเจ้าพ่อทางเทคโนโลยี  ถึงจะรู้เกี่ยวกับความสามารถของมัน
มาก่อน แต่พอเจอสถานการณ์จริง ต้องยกนิ้วให้มันเลยหละ
               “มึงก็ด้วยโต๋...กูว่าพวกมึงทุกตัวนั่นแหละ ไปจัดการอาบน้ำให้เรียบร้อย กินข้าวรองท้องก่อน จะมานั่งเครียดก็ไม่เกิดประโยชน์ ไหนๆ ก็ต้องรอผู้ใหญ่อยู่ดี เพราะฉะนั้นมึงจะทรมานสังขารทำเชี้ยไรกัน ทำไปบรรดาเมียมึงก็ไม่กลับมาอยู่ตรงหน้ามึงหรอกตอนนี้ กลายเป็นพวกมึงจะตายห่าเสียก่อนได้ทันไปช่วยพวกมันออกมา  กูพูดถูกป่าว?” ไอ้บอมย์ มันว่าผมกับไอ้รันเราได้แต่มองมันนิ่งๆ ต้องยอมรับความจริงในสิ่งที่มันพูด สำหรับพวกผมไม่มีความลับต่อกันอยู่แล้วไม่ใช่เรื่องแปลกที่พวกเราจะพูดกันตรงๆ
      สุดท้ายเราแยกย้ายกันเข้าห้องจัดการอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าให้สดชื่น รู้สึกร่างกายกระปรี้กระเปร่าขึ้นมาเหมือนกัน ก่อนจะกลับมารวมตัวกินมื้อเช้า ผมกินข้าวต้มได้ไม่หมดชามแต่กินน้ำเต้าหู้ปลาท๋องโก๋แทน
ไม่สามารถอัดกาแฟได้อีกแล้ว เพราะดื่มไปเยอะมากไม่ไหว
      ทุกคนก็ทานข้าวกันไป พักให้กระเพาะย่อยยังไม่ถึงสิบนาที พ่อเกริกพร้อมด้วยพี่ชายของตะเกียงก็ตรงเข้ามาหาพวกเรา ทุกคนพากันยกมือไหว้ หลังจากแนะนำให้รู้จักกันเรียบร้อยแล้ว พี่กูลกับพี่การ ต่างซักถามรายละเอียดจากผมอีกครั้ง ผมก็รายงานไปหมดทุกอย่าง จากนั้น...พวกพี่ๆ กับพ่อเกริกก็บอกให้บอมย์จัดการติดตั้งอินเตอร์คอมเฟอร์เร้นท์ไว้ล่วงหน้าให้พ่อสิงห์มาถึง พวกท่านจะออนเข้าหาผู้ใหญ่ พวกผมไม่รู้ว่าเป็นใคร คงต้องรอพ่อสิงห์อย่างเดียว
      พ่อสิงห์พร้อมพี่เต้มาถึงตอนเที่ยงยี่สิบ ตรงดิ่งเข้ามาในห้องทันที ไม่รอช้า ท่านเรียกทุกคนรวมตัว
โดยจัดเป็นโต๊ะประชุมรูปตัว U  หันหน้าหากันหมด ทั้งพี่ชนะก็เข้าร่วมด้วย จากนั้นการประชุมก็เริ่มขึ้น
โดยพ่อสิงห์เปิดประเด็นทันทีว่า
                     “คงไม่ต้องแนะนำตัวกันแล้วนะ รู้จักกันแล้วนี่ ผมไม่อ้อมค้อมหละ เอาเป็นว่าในนี้..ใครเป็นหน่วยคอมมานโดของกระทรวง xxx  รบกวนแสดงตัวด้วยครับ”  พอพ่อสิงห์พูด พวกเราต่างหันมองกันไปมา เพราะในห้องตอนนี้ 16  คน ต้องรอดูว่า..พ่อมีเหตุผลอะไรถึงพูดแบบนั้น ไม่นานนักพี่ชนะโค้ชพวกเราก็ลุก
ขึ้นยืน ก่อนจะพูดว่า
                        “ผมพันตำรวจตรี ชัยชนะ....บุรานนท์.....นาวิกโยธินสังกัดหน่วย xxx  รหัส...อินทรีแดง...
ขอแนะนำตัวอย่างเป็นทางการครับผม”  ก่อนจะนั่งลง ทำเอาพวกผมอึ้งไปเหมือนกัน แต่ก็ไม่เท่าไร  เพราะพี่ชนะเป็นโค้ชที่รัฐบาลส่งมาฝึกซ้อมพวกเรา ไม่น่าแปลกที่จะมีตำแหน่ง แต่กลับไม่หมดเท่านั้นเมื่อ
                        “ผมร้อยตำรวจเอก  นิลกาฬ สหพัฒ...นาวิกโยธินสังกัดหน่วย  xxx รหัส อินทรีดำ”
ไอ้เทคมันลุกขึ้นพูดต่อ ตอนนี้แหละ เล่นเอาอึ้งไปเหมือนกัน มีเสียงกระซิบกระซาบขึ้นเบาๆ แต่ผมกับไอ้รัน
ไอ้บอมย์ ต่างมองหน้ากันนิ่งๆ ก่อนจะจ้องหน้าไอ้เทคมันต่อ พ่อสิงห์พูดทันที
                     “พวกเรารู้จุดมุ่งหมายที่พวกคุณรับคำสั่งให้มาปฏิบัติหน้าที่กันแล้ว เพราะฉะนั้น ผมขอให้ยุติปฏิบัติการดังกล่าวเสีย”  พ่อพูดนิ่งๆ แต่น้ำเสียงเด็ดขาดมาก จ้องหน้าพี่ชนะกับไอ้เทคทั้งคู่ ก่อนที่พี่ชนะ
จะตอบว่า
                     “เราเป็นทหาร..หากต้องยกเลิกคำสั่ง ต้องฟังผู้บังคับบัญชาของเราเพียงผู้เดียวเท่านั้น เสียใจ
เป็นอย่างยิ่งครับท่าน..ที่ไม่สามารถทำตามได้”  พอพี่ชนะพูดจบ  พ่อเกริกก็พูดขึ้นมาว่า
                     “ผมเข้าใจพวกคุณ เอาหละ..งั้นรอสักครู่”  พูดจบแกก็หันไปกระซิบสั่งพี่ตระการ  ก่อนที่พี่แกจะลุกไปบอกให้ไอ้บอมย์เปิดระบบอินเตอร์คอมเฟอร์เร้นท์ ออนไลท์ขึ้นจอโปรเจ็คเตอร์ทันที
      ไม่ถึงห้านาทีภาพบนจอก็ปรากฎ อีกฝั่งหนึ่งเป็นโต๊ะประชุม มีคนทั้งหมด 5 คน  สองคนแต่งตัวภูมิฐานสวมสูทนั่งตรงกลาง ขนาบข้างด้วยนายทหารชั้นผู้ใหญ่อีกสามคน พอภาพปรากฎชัด  พี่ชนะกับไอ้เทค ลุกขึ้นทำมือตะเบะจรดเหนือคิ้ว พูดพร้อมกันว่า
                        “สวัสดีครับท่าน..”  นายทหารท่านหนึ่งในนั้น ก็ตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงกังวานว่า
                        “นั่งลงได้นายทหาร”  มันสองคนจึงได้นั่งลง แล้วพ่อสิงห์พ่อเกริก ไอ้พี่เต้ พี่การ พี่กูลต่างลุก
ขึ้นยืน พร้อมกับส่งสัญญาณให้พวกผมลุกขึ้นด้วย เราก็ทำตามโดยลุกขึ้นยืนกันนิ่งๆ จากนั้นพ่อสิงห์พูดขึ้นว่า
                        “สวัสดีครับท่านรัฐมนตรีทั้งสอง และท่านผู้บัญชาการทหารสูงสุด ท่านผู้บัญชาการทหารบก ท่านผู้บัญชาการทหารอากาศ”  พร้อมกับค้อมหัวให้นิดๆ พวกกูก็ทำตาม
               “ตามสบายคุณสิงห์ราช ไม่ต้องมากพิธี”  ท่านรัฐมนตรีทางซ้ายพูดขึ้นมา พูดจบพ่อสิงห์ก็นำพวกผมลงนั่งตามเดิม  แล้วไอ้รันก็พูดขึ้นว่า
                        “สวัสดีครับพ่อ”  พูดจบมันก็นั่งลง พ่อไอ้รันรัฐมนตรีที่ใส่สูทภูมิฐานนั่งทางฝั่ง ขวามือก็ยิ้ม
ให้มัน พร้อมบอกกับมันว่า
                        “บายดีไอ้เสือ”  มันก็ยิ้มตอบพ่อมันไป
         จากนั้นก็เข้าสู่วาระประชุมทันที สรุปคราวๆ คือไอ้พี่ชนะกับไอ้เทคเป็นสายลับ เข้ามาในโรงเรียน เพื่อที่จะทำตามคำสั่งให้สังหารตะเกียง เนื่องจากรัฐบาลได้รับการ..ขอความร่วมมือ จากรัฐบาลเขมร...ให้ช่วยดำเนินการจัดการเรื่องนี้ เพื่อตัดปัญหาที่จะทำให้พวกต้องการ โค่นล้มรัฐบาลเขมร..เอาตัวตะเกียงไปเปิด
ถ้ำสมบัติ นำสมบัติออกมาใช้ก่อการร้ายเปิดศึกสงครามภายในขึ้น
      หากกำจัดตะเกียงได้..ถือเป็นการตัดไฟแต่ต้นลม โดยสนธิสัญญาทางการทหารกับรัฐบาลไทยมีผลประโยชน์เอื้อต่อกัน ดังนั้นรัฐบาลไทยจึงให้ความร่วมมือ เพราะเหตุนี้
               คนเอางูเห่าใส่ตู้ล๊อคเกอร์เป็นฝีมือไอ้เทค แต่มันก็ลงมือเพียงครั้งเดียวนอกนั้นมันไม่ทำอีกเลย เพราะมันตัดใจทำร้ายตะเกียงไม่ได้ หลังจากได้ใกล้ชิดคุ้นเคยกับตะเกียงแล้ว  มันพยายามรายงานผู้บังคับบัญชาให้ยกเลิกเงื่อนไขนี้ และให้หาหนทางอื่นเพื่อแก้ไขปัญหาเนื่องจากฝ่ายก่อการร้ายอีกกลุ่ม ทางรัฐบาลก็ไม่สามารถสืบหาต้นตอเพื่อทำการกวาดล้างได้เลยยังไม่สั่งระงับแผนการที่จะสังหารตะเกียง
      เมื่อใกล้ครบรอบวันเกิดตะเกียงกระชันเข้ามา ทางหน่วยก็ส่งมือสังหารซุ่มยิงพวกกู..ซึ่งเป้าหมายคือสังหารตะเกียงที่สยาม แต่ก็ล้มเหลวอีก...ส่วนโครงการไปแข่งบาสเกตบอลที่เกาหลีเป็นการวางแผนนำตะเกียงไปลอบสังหาร
      ซึ่งความจริงโครงการนี้ไม่ได้มีขึ้น ทุกอย่างเป็นแผนของรัฐบาลกับกระทรวงกลาโหมเมื่อพ่อสิงห์สืบรู้ความจริง  จึงติดต่อผู้ใหญ่เพื่อขอล้มเลิกเรื่องที่จะสังหารตะเกียง โดยประสานงานกับพ่อของไอ้รัน ที่ดูแลเรื่องการค้าการคลังของประเทศ พร้อมยื่นข้อเสนอว่าหากรัฐบาลไม่ล้มเลิกแผนสังหารตะเกียง พ่อสิงห์พ่อเกริกจะระดมนักธุรกิจอันดับต้นๆ ของประเทศไทยบอยคอร์ดเศรษฐกิจของประเทศ อันประกอบไปด้วย ธุรกิจของ
‘วรเวทย์อัคนีกรุ๊ป’  ครอบครัวตะเกียง ธุรกิจในเครือสิงห์ราชของบ้านผมทั้งหมด ธุรกิจของบ้านไอ้บอมย์โรงแรมรีสอร์ท อสังหาริมทรัพย์ต่างๆกลุ่มธุรกิจจิวเวอร์รี่อันดับหนึ่งในเครือของไอ้พรต พวกระบบเทคโนโลยีสารสนเทศและรถยนต์นำเข้าส่งออกของไอ้โทนี่ ฯลฯ และอีกมากมายในเครือธุรกิจใหญ่ๆ ที่พวกผู้ใหญ่เค้าติดต่อล่ารายชื่อเพื่อยื่นเป็นข้อต่อรอง โดยอาศัยท่านรัฐมนตรีพ่อของไอ้รันเป็นผู้ออกหน้าเรียกร้องให้
            รัฐบาลจึงกลับเอาไปทบทวนผลได้ผลเสียกันใหม่ ระหว่างประเทศเพื่อนบ้านคือเขมรกับกลุ่มนักธุรกิจคนไทยกันอีกครั้ง และเลือกที่จะเอาคนไทยเป็นหลัก โดยล้มเลิกแผนสังหารตะเกียง คือเราสามารถเคลียร์เรื่องนี้สำเร็จแล้ว
      แต่รัฐบาลมีข้อแม้ว่า พ่อสิงห์ต้องจัดการแก้ไขจัดการหัวหน้ากลุ่มก่อการร้ายและทำให้เรื่องยุติลงด้วยเช่นกัน โดยรัฐบาลยินดีสนับสนุนกำลังคน และอาวุธหากมีการประทะเกิดขึ้นทั้งนี้มีเป้าหมายอย่าให้พวก
ก่อการร้ายนำสมบัติออกจากถ้ำ...เพื่อไปก่อสงครามได้สำเร็จเป็นอันขาดและข้อตกลงนี้พ่อสิงห์พ่อเกริกรับปากว่าจะจัดการให้เรียบร้อยอย่างดีที่สุด สุดท้ายพ่อสิงห์ขอตัวไอ้เทคกับพี่ชนะ ไว้เพื่อตามตัวตะเกียงด้วยกัน...พร้อมกับล้างบางพวกก่อการร้ายให้สิ้นซากด้วยตัดปัญหาที่จะลุกลามต่อไปในภายหน้า
      สาเหตุที่รัฐบาลไทย เปลี่ยนใจไม่รับเงื่อนไขของเขมร ทำให้รัฐบาลเขมรฝังใจและเก็บมาเป็นประเด็นตลอด ถึงแม้เราจะคลี่คลายสถานการณ์ผ่านไปได้แล้ว แต่รัฐบาลเขมรก็ใจแคบจึงถือโอกาสเอาคืนเรื่อง
เขาพระวิหาร และสู้รบกระทบกระทั่งตามแนวชายแดนในขณะนี้
      ลึกๆ สืบเนื่องมาจากเรื่องตะเกียงนี่แหละ...รู้กันแล้วใช่ไหมครับตอนนี้ว่าเพราะอะไร รัฐบาลเขมรถึงต้องการเขาพระวิหาร...เพราะรัฐบาลต้องการสมบัติที่ว่า แต่พวกเค้าไม่รู้ว่ามันถูกเอามาใช้แล้ว สมบัติดังกล่าวรัฐบาลไทยได้ขอความช่วยเหลือพ่อสิงห์พ่อเกริก ให้ใช้เลือดผมกับเลือดตะเกียงไปเปิดถ้ำเอาออกมาช่วยกู้วิกฤติตอนที่ประเทศประสบปัญหาไอเอ็มเอฟ และภัยพิบัติซึนามิใช้จนหมดแล้ว มันคือข้อตกลงในสัญญาของรัฐบาลไทยกับพวกพ่อๆ เค้าด้วย เรารู้อยู่แล้วว่าพวกเขมรคบด้วยยาก
สุดท้ายต้องหาเรื่องแว้งกัดเราเข้าสักวัน เราจึงเอาสมบัติมาใช้ก่อนซะเลย แต่พวกมันไม่รู้หรอกเพราะฉะนั้นต่อให้เขมรได้เขาพระวิหารไป ตามหาสมบัติจนตายก็ไม่มีทางได้สมบัติหมื่นล้านหรอกครับ  555!.....เอิ๊กๆ!.

Klong · โพสต์ 2013-6-11 11:53:31

ขอบคุนครับ

kamaji · โพสต์ 2013-9-1 17:37:32

ขอบคุนคราบ

phzaa · โพสต์ 2013-10-21 01:05:06

ขอบคุนครับ

tarsii · โพสต์ 2013-12-13 05:43:41

ขอบคุณมากนะคะ

cawee · โพสต์ 2014-1-28 07:20:00

ขอบคุนคราฟ

Ninemadx · โพสต์ 2014-2-10 17:45:03

ขอบคุณครับ

minone · โพสต์ 2015-3-2 22:55:39

ขอบคุนคับ

ShangHai · โพสต์ 2015-3-5 01:58:15

ขอบคุณครับ

OneBe2 · โพสต์ 2015-3-21 17:19:59

kabuki · โพสต์ 2015-4-12 14:13:42

ขอบคุณครับ

pt200 · โพสต์ 2015-10-4 19:24:41

ขอบคุณครับ

Intra · โพสต์ 2015-10-6 18:48:01

ขอบคุณครับ

Intra · โพสต์ 2015-10-6 18:52:42

ขอบคุณครับ

pt200 · โพสต์ 2015-12-7 16:19:38

ขอบคุณครับ

sugarxxx · โพสต์ 2016-5-9 00:26:26

ช่วยตะเกียวด้วย

4_NAY · โพสต์ 2016-5-29 21:05:14

ยังไม่ถึง15 แล้วเปิดได้เหรอ

chokeeis · โพสต์ 2016-5-30 16:39:31

ขอบคุนครับ

pt200 · โพสต์ 2017-5-12 17:24:59

ขอบคุณครับ

Soyu · โพสต์ 2017-8-20 14:13:41

ขอบคุณนะครับ

บัญชี		จำการเข้าสู่ระบบไว้	ลืมรหัสผ่าน
รหัสผ่าน			สมัครเข้าเรียน

ตะเกียงพิเศษ ??? 87 - 88

สมาชิกจีโฟกาย 100%

สมาชิกระดับเพชรคู่

สมาชิกระดับตรีเพชร

สมาชิกระดับเพชรบริหาร

สมาชิกระดับมงกุฎ

สมาชิกระดับทับทิม

สมาชิกระดับแพลตตินั่ม

สมาชิกระดับไพลิน

สมาชิกระดับมรกต

สมาชิกระดับเพชร