เพราะรัก..จึงเปลี่ยนได้ ? 15 - 16 ?

tanya · โพสต์ 2013-6-13 09:41:31

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
ป่ะ!..เกศดาไปกัน  พี่วี..พี่กล..พวกผมกลับก่อนนะครับ ไว้เจอกันพรุ่งนี้”
รถบ้านคิ๋มมาจอดเลยร้านไปหน่อย ยี่ห้อ BMW  สีน้ำเงินเข้ม  แสดงถึงฐานะมีอันจะกิน  ผมเลยได้แต่พยักหน้าให้..แล้วพวกน้องๆ พากันลุกเดินออกไปน้องเกศยังหันมายิ้มให้ผมอีก ส่วนน้องดาก็ยิ้มให้-เอี้ย-กลมัน
มันก็มารยาทงามยิ้มเจ้าชู้ตอบไปให้.............
Part  15
โดนจนได้.
“กล...มึงให้กูอยู่ด้วยทำไม...ถ้ามึงอยากให้เป็นเพื่อนกินเตี๋ยวล่ะก็ รีบสั่งเถอะว่ะ!..ไม่ต้องเผื่อกูนะไม่หิวจะได้
รีบกลับ..เดี๋ยวดึก” พอพวกนั้นไป  ผมแกล้งชวนมันคุย  เพื่อสร้างสัมพันธ์ภาพที่ดีนอกจากมันจะไม่คุย
ด้วยแล้ว  กลับจ้องผมนิ่งๆ  ยอมรับตอนนี้อ่านความคิดมันไม่ออกว่ามันจะเอาไง  เราจ้องกันอยู่สักพัก  จู่ ๆ มันก็พูดขึ้นมา
“อืม..ตกลง กลับก็กลับ นั่งแท็กซี่ไปกับกูเลย กูลงหอเจริญนคร มึงเลยไปดาวคะนองต่อรถกลับบ้านมึงใกล้
ดีด้วย”  เฮ้อ!..ผมถอนหายใจอย่างโล่งอก  นึกว่ามันจะโกรธหาเรื่องผมซะอีก ถือว่าก็ยังใช่ได้ อย่างน้อยคงคิดได้ล่ะมั้งหลังจากพวกน้อง ๆ ไปแล้ว ผมพยักหน้าให้มัน  รู้สึกดีกับมันขึ้นมานิดหนึ่งล่ะ อุตส่าห์มีน้ำใจชวนผมนั่งแท็กซี่ไปต่อรถใกล้ ๆ มันเป็นคนเรียกแท็กซี่..บอกจุดหมายปลายทางเสร็จ  ให้ผมขึ้นไปนั่งด้านในก่อน
แล้วมันถึงขึ้นตามมา  ลุงคนขับออกรถทันที  รถติดชะมัด คงเพราะช่วงสองทุ่มรถรายังพลุกพล่าน  ผมถือโอกาสชวนมันคุย เพื่อสร้างบรรยากาศในรถไม่ให้เงียบเกินไป  อีกอย่างอยากรู้จักมันมากขึ้นด้วย ผมควรศึกษาความเป็นมาของมันไว้บ้าง  เพื่อจะช่วยให้เข้าใจคนอย่างมันดีขึ้น
“กล...กูถามหน่อยได้เปล่า?”  ลองเชิงดูก่อน  มันหันหน้ามาเหลือบตามองผม  ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงปกติธรรมดา  ซึ่งน้อยครั้งมาก..ที่จะได้ยินมันพูดแบบนี้กับผม  ส่วนใหญ่ไม่ตะคอก  ขู่  ตวาด  กวนตีน  ซะทุกครั้ง
นอกจากมันจะทำดีต่อหน้าคนอื่นเท่านั้น  ไม่มีหรอกที่อยู่กันสองคนแล้วมันจะพูดดีด้วยนะ
“อืม..มีไร”
“มึงมีพี่น้องกี่คนว่ะ..”
“หึ..ไง..จะสอบประวัติกู..ว่างั้น”  เริ่มอีกแล้วครับ  อุตส่าห์ชมอยู่แม่บ ๆ กวนตีนอีกแล้วมัน
“ป่าว..กูแค่อยากรู้จักมึงบ้าง ทีมึงยังไปยำตีนกูถึงบ้าน ไมกูจะถามบ้างไม่ได้ มึงไม่ตอบก็ไม่เป็นไร”  ผมขี้เกียจชวนทะเลาะ  เลยตัดบทเมินหน้าออกนอกรถซะ ขืนต่อปากต่อคำมันไป เดี๋ยวลุงคนขับจะพาลตกใจเอาได้
ไอ้เด็กช่างกลกับพาณิชย์ทะเลาะกันบนรถแก
“สองคน..”  งงครับผม  เสียงลอยมาตามลม  นึกว่าหูฝาด
“หือ..”
“กูบอกว่าสองคน  หูมึงหนวกหรือไง เมื่อกี้หมาตัวไหนแม่งถามกูกันว่ะ”  ไอ้ฟราย...ไอ้นี่สงสัยเส้นความอดทนมันต่ำชัวร์  นิด ๆ หน่อย ๆ มันต้องวีนต้องเหวี่ยงซะทุกครั้ง
“กูได้ยินแล้ว..แค่ไม่แน่ใจ..มึงจะเสียงดังไปทำซากไรเล่า..ลุงเค้ามองแล้วเห็นไหม  เดี๋ยวก็เข้าใจว่าเราทะเลาะ
กันหรอก”  ผมเห็นลุงคนขับ  มองผ่านกระจกส่องหลัง  คงงงกับมัน  อยู่ดีดีเสียงดังซะงั้น
“มึงก็หัดความรู้สึกเร็วหน่อยดิว่ะ..กูรำคาญ”  มีย้อนผมอีก
“แล้วผู้หญิงหรือผู้ชาย  เป็นพี่หรือน้องมึง”  ผมชวนมันคุยต่อ
“น้องสาว  ห่างกูสี่ปี  กูลูกชายคนโต”  ผมถึงกับหันไปมองมันตาโต ไอ้-เอี้ย-นี้มีน้องสาว แต่มันดันเสือกคิดอุบาทว์ชาติชั่วกับผู้หญิง  มันไม่ยักกลัวบาปกรรมเลยหรือไงว่ะ..มันคงเห็นผมจ้องมันตาค้าง  พูดขึ้นมาทันที
“ไม่ต้องด่ากูทางสายตา กูไม่ได้ไปโทรมญาติมึงซะหน่อย บอกความจริงให้ก็ได้ เคสนี้กูเพิ่งทำเป็นครั้งแรก ปกติเพื่อนกูพามาเอาตลอด  กูไม่เคยเอี่ยวกับพวกแม่งมันหรอก มึงดูหน้าอย่างกูไม่จำเป็นต้องใช้ของใช้ยา หญิงก็เข้าหาไม่เคยขาด แต่กรณีน้องเกศ กูลองจีบทุกวิธีแล้ว  แม่งทำเล่นตัว  พยายามยัดเยียดน้องดาให้กูอยู่นั่นแหล่ะ
อย่างน้องดากูแทบไม่ต้องจีบเลยด้วยซ้ำ  ขยับนิ้วก็วิ่งมาหาแล้ว  ไม่ติดว่าน้องเกศแอบชอบมึงอยู่ ไม่พ้นมือ
กูหรอก  ดันเดินแต้มผิดแต่ต้น  เสือกบอกเป็นเพื่อนมึงซะก่อน  ที่นี้เลยลำบาก  น้องเค้าดันใช้กูเข้าหามึงแทน
เข้าใจแล้วสิ..ว่าไมกูถึงอยากกดให้สิ้นเรื่องสิ้นราว”  ฟังมันพูดแล้ว ผมอึ้งไปไม่เป็นเหมือนกันจะว่ายุ่งอิรุงตุงนังก็ว่าได้  เดิมที-เอี้ย-กลมันกะใช้ผมเป็นพ่อสื่อให้น้องเกศ ซึ่งผมกับมันต่างก็ไม่รู้มาก่อนว่าน้องเกศแอบมีใจให้ผมอยู่ พอผมแนะนำให้รู้จักกัน  -เอี้ย-กลก็เดินหน้าจีบเลยทีนี้  เผอิญน้องเกศเห็นว่า-เอี้ย-กลเป็นเพื่อนสนิทผม
เลยยอมคุยกับมัน  ต้องการแค่ได้รู้เรื่องเกี่ยวกับผม แถมมีโอกาสไปไหนต่อไหนกับผมอีกเหมือนอย่างวันนี้ ปกติตั้งแต่เห็นน้องเค้ามาเป็นปี ไม่มีทางที่ผมจะไปกับพวกเค้า  ใช่อะไรนะครับ ผมจนไม่ค่อยมีตังค์ ไปกับ
สาว ๆ ก็ต้องออกเงิน จะให้ผู้หญิงมาออกให้มันก็ใช่ที่สู้ไม่ต้องใกล้ชิดมุ่งแต่เรียนดีที่สุด  เพราะงี้ผมถึงไม่เปิดโอกาสให้ใคร..เข้าใกล้จนเกินความจำเป็น
ส่วนน้องดาดันมีใจให้-เอี้ย-กลมัน  น่าจะจริงผมพอดูออกเหมือนกัน  ดังนั้นมันเลยกลายเป็นผิดคู่ผิดฝากันไปซะงั้น  กอปรกับ-เอี้ย-กลมันคงกลัวเสียหน้า เสียศักดิ์ศรี-เอี้ย-ไรมันสักอย่าง ลงทุนไปแล้วแห้ว..เหมือนที่มันพูด
มันคงอายไม่มีหน้าไปคุยกับเพื่อน-เอี้ย- ๆ ของมันได้  มันถึงสิ้นคิดกะรวบรัดด้วยวิธีชั่ว ๆ เพื่อน-เอี้ย- ๆมันทำกันบ่อย  คงได้คำแนะนำมาด้วยแหล่ะ  แม่งถึงได้คิดทำขนานผมเตือนก็แล้ว  ขอร้องก็แล้วมันยังไม่หยุด  ผมพอเข้าใจบ้างแล้วล่ะ
“แล้วครอบครัวมึง ทำอะไรกันว่ะ”  ผมเปลี่ยนเรื่องถามมันไป พยายามไม่ไปจี้จุดที่เป็นตะกอนให้ขุ่นขึ้นมา
“-เอี้ย-นี่...มึงจะรู้ไปทำไม ทำยังกะเป็นนายทะเบียน ซักประวัติกูอยู่ได้ ต้องให้กูสาธยายตั้งกะโคตรกูให้ฟัง
เลยไหม..”  อีกแล้วครับ นี่แหล่ะ...ผมถึงบอกไอ้-เอี้ย-นี่อารมณ์มันขึ้น ๆ ลง ๆ โคตรยากจะเดา ผมล่ะไม่เข้าใจมันเลย เมื่อกี้มันยังให้ผมถามอยู่เลยแถมตอบอยู่แม่บ ๆ พอถามต่อกับไม่พอใจขึ้นมาซะงั้น ผมเลยหุบปากฉับ
ใช้วิธีเดิม  หันหน้าออกนอกหน้าต่างซะ  จากนั้นผมกับมันต่างไม่ได้คุยไรกันอีก  จนรถข้ามสะพานตากสิน เลี้ยวเข้าถนนเจริญกรุง  ผมเลยบอกลุงคนขับให้จอดรถปล่อยผมลงแถวนี้ ผมต่อรถไปเองดีกว่า
“ลุงครับ...เดี๋ยวแวะป้ายรถเมลล์ป้ายหน้าให้ผมลงเลยนะครับ”
“ไม่ต้องครับลุง ไปส่งซอยที่ผมบอกนั่นแหล่ะ”  -เอี้ย-กลสวนขึ้นมาทันที ผมหันไปมองหน้ามันงง ๆไม่เข้าใจมันต้องการอะไร  ทำไมต้องให้ผมนั่งไปถึงซอยที่มันบอกด้วย
“ไม่ต้องก็ได้กล...กูลงแถวนี้เดี๋ยวกูต่อรถไปเอง ได้ไม่ลำบาก วกไปเวียนมายุ่งยากเปล่าๆ”
ผมบอกให้มันฟัง
“มึงจ่ายค่าแท็กซี่หรือไง ใครขอความเห็นกันว่ะ”  มันกับหันมามองผมตาเขียวซะงั้น กูพูดไรผิดไปอีกเนี๊ยะ
ทำห่าไรดูมันไม่พอใจผมซะทุกเรื่อง ตกลงมันยังโมโหผมเรื่องน้องเกศอยู่หรือเปล่า เริ่มจับสังเกตุมันแหล่ะ
แต่มันก็หันไปทำหน้านิ่งของมันต่อ เลยไม่รู้เอาไง ช่างหัวแม่งมัน ถึงหอแล้วค่อยนั่งแท็กซี่ย้อนกลับออกมาเอา
จากนั่นบรรยากาศในรถกลับมาเงียบอีกครั้ง ผมกับมันต่างจมอยู่ในความคิดของใครของมันไม่ได้พูดไรกันอีก จนแท็กซี่เลี้ยวเข้ามาในซอยเจริญนครฝั่งน้ำเจ้าพระยา วิ่งเข้าไปลึกไม่น้อยแถมยิ่งเข้าไปยิ่งเปลี่ยว สมัยนั้นยังไม่แออัดเหมือนเดี๋ยวนี้ มาจอดเกือบสุดซอย หน้าบ้านหลังหนึ่ง ลักษณะบ้านเดี่ยวชั้นเดียว ผมเข้าใจว่าหอมันเป็นห้องเช่าหรืออพาร์ทเม้นไรเทือกนั้น แต่ที่เห็นตรงหน้า..มันบ้านเป็นหลังแถมมีรั้วรอบขอบชิดตะหาก รู้ตอนหลังพวกมันเรียกหอ เจ้าของบ้านย้ายไปอยู่ต่างจังหวัด เป็นข้าราชการที่ต้องโยกย้าย แกเลยปล่อยบ้านให้เช่า
-เอี้ย-กลกับเพื่อนมันอีกสองคนเลยเช่าไว้ ในนั้นมีสามห้องนอน สองห้องน้ำ ห้องครัว ห้องรับแขก
เหมือนบ้านปกติทั่วไป ไม่สมควรเรียกว่าหอด้วยซ้ำ ไม่รู้ทำไมพวก-เอี้ย-มันเรียกแบบนั้น อีกเรื่องว่าทำไมคืนนั้นมันถึงนั่งแท็กซี่ไปบ้านผม..ทั้งที่บ้านมันอยู่หนองแขม ผมเพิ่งเข้าใจว่าความจริงแล้วส่วนใหญ่-เอี้ย-กลมันอยู่หอมากกว่าอยู่บ้าน  จากจอมทองบ้านผมมาเจริญนคร ก็ไม่ไกลเท่าไหร่  แต่จากจอมทองไปหนองแขมนับว่าไกลเป็นโยชนั่นแหล่ะ  จ่ายตังค์เสร็จมันเปิดประตูลงรถ เดินอ้อมมาเปิดด้านผมนั่ง เรียกผมลงรถซะงั้น
“ลงมา มึงจะนั่งทำซากอีกนานไหม” อ้าว!..ผมก็งงเข้าไปใหญ่
“กูต้องลงทำไม เดี๋ยวกูนั่งกลับออกไปเลย สามทุ่มกว่าแล้ว ค่าแท็กซี่จากนี้ไปกูจ่ายเอง”
ผมตอบมันไป ยังไม่ยอมก้าวขาลงไปกับมัน มันทนรอไม่ไหว ยืนมือมากระชากแขนผมให้ลงรถเต็มแรง  จนหัวผมโขกกับหลังคา
“โป๊ก!..โอ้ย!..”  น้ำตาเล็ดมืออีกข้างรีบปิดหน้าทันที ตอนนี้มึนเห็นดาวเลยครับ ไม่รู้ตัวด้วยซ้ำหลุดออกมานั่งตรงพื้นถนนตอนไหน  ลืมตายังไม่ขึ้น ได้ยินแต่เสียงรถแท็กซี่ขับออกไป  มือจับ ๆ ตรงหัวเลยหน้าผากขึ้นไป ปรากฎยางเหนียว ๆแถมเจ็บมากด้วยเหมือนมันปูด  มือลูบมาดู  เลือดครับ  เลือดไหลซึมออกมา  หัวผมโขกจนแตกเลยหรือเนี๊ยะ ค่อยพยุงตัวลุกขึ้นยืน จ้องหน้ามันแบบไม่พอใจสุด ๆไอ้ตัว-เอี้ย-มันยังทำหน้ามึนไม่รู้ไม่ชี้
พูดรอดไรฟันออกมาว่า
“เข้าบ้านไป”  มันสั่งผม
“ไม่..ไมกูต้องเข้า มึงดึงกูจนหัวแตก เห็นป่าวว่ะ...เจ็บนะโว้ย!..-เอี้ย-..เลือดออกเลย”  ผมบอกมัน คิดว่ามันอาจ
ไม่รู้ว่าผมหัวแตก  แต่ผิดคาดครับ
“กูบอกเข้าบ้าน ก่อนที่มึงจะไม่แค่หัวแตก มึงกับกูมีเรื่องต้องเคลียร์กันอีกเยอะ”  พอมันพูดถึงตรงนี้ ผมเริ่มมองเห็นชะตากรรมริบ ๆ แล้วครับ  ดันเสือกเข้าใจผิดว่ามันมีน้ำใจ ชวนกลับก็ให้กลับ..แถมให้ติดรถแท็กซี่อีกตะหาก ที่ไหนได้มันกะพาผมมาเคลียร์..เรื่องที่ผมให้น้องเกศน้องดารีบกลับบ้าน ไม่ทำตามที่มันบอก
“กล..กู.กู..ไม่เข้าได้ไหม..มึงมีไรจะคุย ก็พูดกันตรงนี้ ไม่งั้นคุยกันวันหลังก็ได้ วันนี้หัวกูแตก กูต้องรีบกลับไปทำแผล  ตกลงนะ”  ผมใช้น้ำเย็นเข้าลูบ แต่ผิดคาดครับมันเดินเข้าประชิดตัวผม  พร้อมกับสัมผัสเย็นวาบที่จิ้มคอผมเข้าให้ตอนนี้
“มึงจะยอมเข้าไปดี ๆ หรือรอกูแทงคอหอยมึงทะลุก่อนว่ะ”  ใช่แล้วครับ มีดพกปลายแหลมของมัน..จ่อคอผมจนรู้สึกเจ็บแปลบนิด ๆ เพราะมันจิ้มเข้าไปในเนื้อหน่อย ๆถึงตอนนี้ผมเสียวสันหลังวาบ ยอมรับว่ากลัวครับ
พูดได้เต็มปาก
ตอนนี้ผมกลัวมันบ้าขึ้นมาแทงผมตาย แล้วเอาศพโยนลงเจ้าพระยาซะกว่าจะมีคนพบ..ศพคงลอยอืดออกปากอ่าวไปแล้ว ยังไงผมก็รักชีวิตเอาแน่กับอารมณ์ไอ้-เอี้ย-นี้ไม่ได้  เลยต้องก้าวขาเข้าประตูบ้านมันไป
โดยมันยังเอามีดจิ้มเอวดันหลังผมเดินไปติด ๆ หากสงสัยตั้งแต่ลงรถจนถึงตอนนี้..ไม่มีใครผ่านไปผ่านมาเลยหรือไง  ผมบอกแล้วว่าซอยเปลี่ยวตอนนี้สามทุ่มกว่าแล้ว  อีกอย่างบ้านที่มันเช่าก็ลึกเปลี่ยวอีกต่างหาก
ถึงไม่แปลกใจพวกมันมีปัญญาเช่าได้  ค่าเช่าคงไม่แพงมาก  เพราะมันอยู่ลึกเกินแถมเปลี่ยวด้วย คงปล่อยคนเช่าแล้วไม่มีใครมาเช่ามากกว่า  พวก-เอี้ย-มันถึงได้เช่าได้ลองเป็นปัจจุบัน..บ้านเป็นหลังให้เช่าแบบนี้แทบพลิกแผ่นดินหา  เจอหรือเปล่าก็ไม่รู้ ยิ่งย่านถนนเจริญนครด้วยแล้ว ไม่ต้องสืบกันเลยล่ะ  แต่นี้ย้อนไปยี่สิบปีแล้ว
พอเปิดประตูเข้ามาในบ้านได้ พวก-เอี้ย-สี่ตัวอยู่พร้อมหน้า ตั้งวงเหล้าเป็นที่เรียบร้อยหลุดเข้าประตูมาได้ ไม่พูดพร่ำทำเพลง -เอี้ย-กลประเคนทั้งหมัดทั้งเท้ากระหน่ำใส่ผมแบบไม่ต้องตั้งตัวกันเลย ผมได้แต่มือกันไว้ตามที่เคยฝึกมา พวก-เอี้ย-ที่เหลือมันเห็นดังนั้น ต่างลุกขึ้นมารุมกระทืบผม ที่นี่กลายเป็นสิบมัดสิบเท้า ต่อไอ้วีเทพแค่ไหนก็กันไม่อยู่ สติผมค่อย ๆหลุดจากร่าง รู้สึกว่าเจ็บ จุก ปวด จนไม่มีเสียงร้อง เจ็บ จุกไปหมด เท้าแต่ละเท้าที่มันกระทบร่างผม เสียงดังดีจัง ยังกะกระสอบทรายที่นักมวยเตะตอนซ้อม
“ปึ๊ก!..บึ๊ก!..บบ!.บบๆ!..”  แล้วสติสุดท้ายผมก็ค่อยดับหายไป  ไม่รู้สึกเจ็บ ไม่ปวด ไม่จุกไม่รับรู้อะไรอีกเลย
Part  16
ตายทั้งเป็น
“กล..ตกลงว่าไง..มึงเอาป่าว?..มึงไม่เปิด พวกกูล่อเลยนะโว้ย!.”  เสียงแว่วๆ พวก-เอี้ย-มันคุยกัน จับใจความได้
แค่นี้  ตาลืมไม่ขึ้น  เหมือนมันบวมจนปิดไปหมดได้แต่ขยับเปลือกตายุกยิกแต่ลืมไม่ขึ้น  ร่างกายทุกส่วนยังกะไม่มีกระดูก  ขยับไม่ไหว  เหมือนไม่มีแรง  รู้สึกแขนขาหนักเป็นตัน  ปากคงแตกแห้งผากไปหมดได้แต่เงี้ยมหูฟังเสียง
“กูไม่เคยทำว่ะ!..กูว่ากูทำไม่ได้ ไม่ชอบด้วย..สัด..ผู้หญิงว่าไปอย่าง” เสียง-เอี้ย-กลมัน  มันว่าไร ทำอะไรไม่เข้าใจ ได้ยินไม่ชัดเท่าไหร่ ยังเบลอ ๆอยู่ ต้องตั้งสติก่อน
“ห่า...มึงไม่ลองไม่รู้นะเว้ย!..เนี๊ยะแหล่ะ..วิธีสั่งสอนที่สะใจสุด ๆแล้ว  คราวหน้าคราวหลังแม่งจะได้ไม่กล้าหือกับมึงอีก เอางี้...เดี๋ยวกูเปิดก่อน แล้วค่อยไอ้ต่อ มึงน้ำสามโอเคป่าว ไอ้วิทย์ ไอ้นัท พวกมึงเอาด้วยป่าว?”  เสียงพวก-เอี้ย-นั่น มันคุยไรกัน พยายามตั้งใจฟัง  ยังไม่เข้าใจอยู่ดี
“เอา..เอา..พวกกูล่อด้วย เห็นแล้วน่าเอาดีว่ะ ก้นแม่งงอนโด่งหน้ากระแทกฉิบเป๋ง....ขาวก็ขาว  เนียนก็เนียน เสียดายช้ำไปเยอะ เล่นกระทืบกันซะแรง  แต่โดยรวมยังได้อยู่ กูเปิดก่อนเลยได้ไหมว่ะ”  สัด...พวก-เอี้ย-นั่นมันคงหลอกผู้หญิงมาโทรมแน่ ๆ เสียงมันอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลผมอยากรู้จังว่ามันเอาใครมา แต่ทำไมผมถึงหมดแรงแบบนี้ ขยับไม่ได้เลย เจ็บร้าวขัดยอกไปหมดทั้งร่าง ตอนนี้นอนท่าคว่ำอยู่ไหนสักแห่ง เพราะคอผมเอียงแก้มแนบหมอน พวกมันน่าจะเอาผมนอนคว่ำหน้าไว้บริเวณใดสักแห่งในบ้านหลังนี้ ก่อนอื่นต้องตั้งสติลืมตา
ให้ขึ้นก่อน  แต่ทำไงก็ลืมตาไม่ขึ้น  เหมือนหนังตามันบวมปิดกันหมด
“ถุงมีพอหรือเปล่าว่ะ กูแม่งกลัวติดเหลืองออกมาว่ะ  สวมถุงกันไว้ก่อนดีกว่า”
“ถุงอ่ะมีพอ...แต่เรื่องติดเหลืองหายห่วงได้ ก่อนเอาไปโยนไว้ในห้อง-เอี้ย-กล กูกับไอ้ต่ออัดสายยางฉีดน้ำไปเป็นปี๊ป เคลียร์ซะใสสะอาดหมดจดหายกังวลได้” มันทำไรกับผู้หญิงที่พามาว่ะ  หรือว่าวางยาเค้าเหมือนเคย
“กูเข้าไปเปิดล่ะนะ...ล๊อคประตูนะโว้ย!..ฟิวส์ได้ไม่สะดุด  ห้ามพวกมึงแอบดู  ขอเปิดคนแรกเลยล่ะกัน..ขอก่อนนะกล ใจว่ะเพื่อนที่จัดมา รอโอกาสนี้มานานแหล่ะ เห็นหน้าทุกครั้งอยากล่อสัดสัด หน้าแม่งยั่วต่อมหื่นกู
ฉิบหาย ไอ้ต่อมึงรอถัดกูไม่เกินสามสิบนาทีเพื่อน  ใจรุม ๆ ปั่นแข็งไว้รอเลยพวก”  มันเริ่มแล้วดิ ผมคงได้แต่ภาวนาอย่าให้ผู้หญิงเหล่านั้นต้องเจ็บตัวเลย อยากจะช่วยแต่ตอนนี้ร่างกายตัวเองยังเอาไม่ไหว แรงขยับแทบไม่มี ได้แค่ช่วยภาวนาเต็มที่แค่นี้  ดีหน่อย-เอี้ย-กลมันไม่เอาด้วย  ได้ยินแว่ว ๆ ว่ามันไม่อยากทำประมาณนั้น  แสดงที่มันบอกว่ามันไม่เคยโทรมมาก่อน  น้องเกศคนแรกที่คิดจะทำ คงจะจริง ขนาดเพื่อน-เอี้ย-มันคะยั้นคะยอมันยังไม่เอาด้วย
“แอ๊ดๆ...เดี๋ยว..กูเข้าด้วย”  เสียงประตู เสียง-เอี้ย-กล ตกลงมันเปลี่ยนใจแล้วหรือนี่  อย่าบอกมึงเกิดจะทำขึ้นมา
“ไรว้า?...เกิดเปลี่ยนใจ..-เอี้ย-ไรกระทันหัน มึงจะเปิดก่อนเลยว่างั้น”  เสียง-เอี้ย-ก๋อย พอจับน้ำเสียงได้แล้ว
เหมือนมันคุยไม่ไกลอย่างตะกี้  เสียงอยู่ใกล้ๆ
“อืม..กูดูมึงก่อน กูไม่เคย นั่งดูก่อนได้ป่าว...มึงเริ่มให้ดูหน่อยดิ”  สัด...มีหน้าพูดได้ไม่อายปากจะให้เพื่อนมันทำให้ดูซะงั้น..-เอี้ย-..เดนนรกกันทุกตัวไม่มีดีเลยสักตัว
“ห่า..มึง..แม่ง...จะไปยากไรว้า..ทำเหมือนที่มึงทำกับหญิงอ่ะแหล่ะ..มึงเคยทำยังไง ก็ทำแบบเดี๋ยวกันนั่นแหล่ะ กดจูบ ดูดนม อยากไซร้ตรงไหนมึงก็ไซร้ รับรองเนื้อแน่น รัดเปรี๊ยะ ฟิตโคตรอีกตะหาก ลองแล้วจะรู้ว่ายอดชายเป็นยังไง” พวกมันพูดเรื่องลามกเหล่านี้..
ยังกะเป็นเรื่องกินข้าวธรรมดาทั่วไปซะงั้น ช่างไม่มียางกันเลยรึไงว่ะ
“แต่ตอนแทงรูนี่ดิ กูว่ามันจะเข้าไปได้ยังไง ของกูกับรูที่เห็นมันจะเข้าได้หรือว่ะ” สัดกล มันพูดถึงคุณภาพของมันซะเว่อร์..  เกลียดเสียงมันชิบหาย
“มึงก็..ต้องได้สิว่ะ...วาสลีนอยู่หัวเตียงต้องใช้ทาด้วย เบิกทางด้วยนิ้ว..แยงนำร่องไปก่อน ซิง ๆ แบบนี้มีเลือดซิบฉีกบ้างเป็นธรรมดา ไม่ต้องกังวล เขาทำมาแล้วเท่าไหร่  มันเข้าไม่ได้คงตายไม่รู้กี่รายละมั้ง ไมกูต้องมาสอนเพศศึกษาให้มึงด้วยว่ะ  ใช้เวลาเปล่าเนี๊ยะ...เสียรมณ์ชิบ  ตกลงมึงเอาไม่เอา พวกกูรอต่อคิวอยู่นะโว้ยไม่ติดมึงเป็นแม่งานกูไม่เกรงใจเลยนะนี่ อยากจัดมานานแล้วรายนี้”
-เอี้ย-ก๋อย..อย่าบอกมึงหลอกหญิงบริสุทธิ์มาปูยี้ปูยำกัน ถึงต้องเลือดซิบฉีกขาดเลยหรือนี่โอ้ย!..กูขอแช่งให้นรกกินกบาลพวกมึง  ไม่รู้ลูกสาวใครเค้า  ทำไมมันเวรกรรมอย่างนี้ถึงได้มาเจอเดรัจฉาน*อะไรก๊วนนี้ได้
“ตกลง..กูเปิดเอง มึงไปรอข้างนอก เสร็จแล้วกูเรียก”  สุดท้ายมึงก็ทำจนได้  แสดงว่าที่กูหวัง อย่างน้อยมึงยังมีมโนธรรม เพราะมึงมีน้องสาวเหมือนกัน คงหวังไม่ได้แล้วสิน่ะ....-เอี้ย-...กล
“ปัง!..แกร็ก!..”  เสียงประตูปิด ลงกลอน แล้วผมก็ไม่ได้ยินเสียงอะไรอีก เงียบแม้แต่เสียง-เอี้ย-คุยกัน  ทำไมผมถึงไม่ได้ยิน ไม่เข้าใจเหมือนกัน พวกมันรออยู่ข้างนอก ผมควรได้ยินสิ นอกเสียจากผมไม่ได้อยู่ข้างนอกด้วย
อย่าบอกว่าผมอยู่ในห้องห้องเดียวกับผู้หญิงนั่น ผมขยับไม่ได้...ไหน...เธออยู่ตรงไหน...ไม่ได้ยินเสียงสักแอ๊ะ...แม้แต่เสียงหายใจสิ่งมีชีวิตยังไม่รู้สึก  นอกเสียจากเสียงหายใจผมเอง หรือว่าเธอถูกวางยาสลบ ต้องใช้แน่ ๆ
เธอต้องโดนวางยา ถึงไม่ได้ยินเสียงขยับตัว หรือเสียงไรให้รู้ว่ามีเธออยู่ในห้องนี้ ...........?
เห้ย!..มือใครลูบหลังผม มันละ..ลูบ...ลูบทำเชี้ยไรว่ะ...อะ..อย่า...เชี้ย..เอามือมึงออกไป... ทำไม่กูไม่มีเสียงเลยว่ะ...เคยเป็นไหมคล้ายถูกผีอำ รู้สึกตัวรับรู้ทุกอย่างทั้งเสียงและการกระทำ แต่คุณกระดิกตัวไม่ได้ ไม่มีเสียงร้องหลุดออกมาให้ได้ยินทั้งที่คุณคิดว่าตัวเองตะโกนซะดังลั่น  แต่ไม่มีใครได้ยินเสียงคุณ  ผมกำลังเป็นอยู่ตอนนี้
ตั้งสติกลั้นหายใจ  นับ 1 2 3...........’
“ชะ..ช่วย...ด้วยๆ!”  แล้วเสียงผมก็หลุดออกมาจนได้
“สัด..จะร้องทำ-เอี้ย-ไร  กูยังไม่ทันทำไรสักหน่อย”  เสียงไอ้กลมัน
“กะ...กล...กล...ชะ...ช่วย...พะ...พะ...พลิก..ตะ..ตัว..กู..นะ..ที...เฮ้อ!..” เหนื่อยชะมัดกว่าจะพูดได้แต่ละคำ  ยังกะวิ่ง 1500 เมตรมาซะงั้นผม
“หือ..ให้กูพลิกตัวมึงว่างั้น”  มันถามย้ำผม คงไม่แน่ใจ..ผมบอกกระท่อนกระแท่นไปเมื่อตะกี้
“อืม..”  ผมส่งเสียงตอบมันไป  จากนั้นค่อยรู้สึก..ตัวผมถูกจับพลิกนอนหงาย แต่ตายังลืมไม่ขึ้น คงต้องรออีก
สักพัก..พยายามอยู่ ได้เต็มที่แค่หนังตาขยับยุกยิกไปมา
“โห้!..ตาแม่งบวมใช่น้อย  ดูไม่จืดลยว่ะ...ก็นะ...โดนยำตีนซะขนาดนั้น”  -เอี้ย-กลมันบรรยายอาการผม แสดงว่าหน้าผมคงบวม โดนไปหลายหมัด จำไม่ค่อยได้..ก่อนหมดสติไป
“นะ..น้ำ...น้ำ”  ผมคอแห้งมาก อยากกินน้ำ เลยขอ-เอี้ย-กลมัน เงียบไปนานเหมือนกัน ก่อนจะรู้สึกคอถูกช้อนยกขึ้น พร้อมกับแก้วน้ำจ่อปาก ผมกระหายจัดรีบกลืนทันทีไม่ทันระวัง
“อึก.อึกๆ...แค๊กๆ..แค๊กๆ!.”  ครับ...ไม่ผิดผมสำลักน้ำ..สำลักจนตัวโยน  พาลให้เจ็บร้าวไปหมด จากการไอแต่ละครั้ง  ในบรรดาความโชคร้ายที่ได้รับ  ก็มีผลแห่งความโชคดีจากการสำลักน้ำครั้งนี้  เปลือกตาผมเปิดขึ้นได้แล้วครับแม้จะไม่เต็มที่เหมือนเท่าเดิม  แต่ก็ทำให้มองเห็นสภาพโดยรอบได้แล้ว
“-เอี้ย-..รีบแดกทำไมว่ะ...ทำยังกะตายอดตายอยากซะงั้น..เดี๋ยวได้สำลักน้ำตายจริงหรอกมึง”
เสียง-เอี้ย-กลมันบ่น ผมมองตรง ๆ เห็นแต่เพดานห้อง ก่อนจะเหลือบตามองตามเสียงมันทันเห็นมันเดินหันหลังแวบ ๆ เหลือบตาสำรวจข้าง ๆ ขยับคอก็ไม่ได้ ร่างกายหมดแรงเหมือนคนเป็นอัมพาต มันเจ็บจนด้านชา ปวดจนไม่รู้สึกแล้วมั้งตอนนี้ นี่มันในห้อง...ผมอยู่ในห้อง  ต้องเป็นห้องใครสักคน..ในกลุ่ม-เอี้ย-มัน แล้วเธอคนนั้น
อยู่ไหน  ผมค่อย ๆ เหลือบตามองซ้ายมองขวาไม่เจอใคร..ก่อนจะค่อย ๆ เหลือบตาลงต่ำสำรวจตัวเอง  อ่ะ!...พระเจ้า...เสื้อผ้าผมไปไหนหมดผมนอนแก้ผ้าอยู่ แม้แต่กางเกงในสักตัวไม่มีติดร่างเลยตอนนี้ กำลังงงบวกตกตะลึงอยู่นั้น
-เอี้ย-กลมันเดินกลับเข้ามา นั่งลงข้าง ๆ ผมถึงรู้ว่านอนอยู่บนเตียง มันจ้องมองผม..สายตาสำรวจไปทั่ว  จากที่ผมไม่คิดว่าจะอาย เพราะเป็นผู้ชายเหมือนกัน เคยแก้ผ้าอาบน้ำกับเพื่อนผู้ชาย ทีมนักกีฬาตอนม.3 ก็ทำมาแล้ว
กลับเริ่มรู้สึกเลือดพุ่งขึ้นหน้า  เพราะสายตา-เอี้ย-กลมันที่มองร่างกายผมตอนนี้
“กะ..กล..สะ..เสื้อ..ผะ..ผ้า..กูล่ะ”  ผมพยายามถามถึงเสื้อผ้าของผม
“หึ...ไม่ต้องใส่หรอกมึง ใส่ไปเดี๋ยวก็ต้องถอดอีก เห็นท่าจะถอดยาวทั้งคืนด้วย”  มันพูดเชี้ยไรของมัน  ผมไม่เข้าใจ เหลือบตาจ้องหน้ามันงง ๆ
“ไม่ต้องงง วันนี้พวกกูจะโทรมมึงแทนน้องเกศน้องดา แก้ขัดไปก่อนเข้าใจหรือยัง..ว่ากูหมายถึงอะไร”

ผมช๊อค!...ตาค้างพอได้ฟังมันพูดขึ้นมา สมองเริ่มประมวลผลถึงสิ่งที่พวกมันคุยกันเมื่อตะกี้ เริ่มกลับมาทำความเข้าใจกันใหม่เป็นฉาก ๆ ที่ผมเข้าใจว่ามันเอาผู้หญิงบริสุทธิ์มาโทรม วางยาไรประมาณนั้น ปรากฏว่าผมเข้า
ใจผิด เพราะเธอคนที่พวกมันหมายถึงคือ..ผะ...ผม...โอ้!...ไม่จริง..มันคงมีอะไรผิดพลาดแน่ ๆไม่ใช่..แน่ๆ ต้องมีการเข้าใจผิดกันชัวร์
“กะ..กล..มึง..อย่า..บอกนะ...ว่า..พะ..พวก...มะ..มึง..จะ..โทรม...กะ...กู”  กว่าจะเรียบเรียง เสียงพูดถามมันไป..ลำบากแทบตาย แต่นี่ยังไม่เท่ากับความลำบากใจแทบจะกัดลิ้นตาย  เมื่อได้ฟังคำตอบจากปากมัน
“ใช่...มึงเข้าใจถูกต้องแล้ว พวกกูทั้งหมด..จะโทรมมึงที่ละคน..เริ่มจากกูก่อน ไอ้ก๋อย ไอ้ต่อ ไอ้วิทย์ ปิดท้ายไอ้นัท ส่วนใครจะวนรอบสองกูไม่รู้แล้วแต่ใครจะติดใจเอาเบิ้ล”
มันพูดแบบไม่สะทกสะท้าน จ้องหน้าผมนิ่ง ๆ ไม่แสดงความรู้สึกอันใดกับสิ่งที่มันพูด ว่ามันผิดปกติธรรมดาสามัญที่มนุษย์ทั่วไปพึ่งกระทำ  ทำไมความคิดการกระทำมัน ถึงได้เลวจนไร้ที่ติขนาดนี้..ผมไม่เข้าใจพวกมันจริง ๆ
“กะ..กล..ขะ..ขอ...ระ....ร้อง...ยะ..ยา..อย่า...ทะ..ทำ..กู...ละ..เลย...กะ..กู..ปะ..เป็น..เป็น...ผู้..ชะ..ชาย..มะ...เหมือน...มึง..นะ” เฮ้อ!..เหนื่อยมากครับ กว่าจะพูดได้ มันเจ็บหน้าอก..เจ็บหลอดคอ ทำให้เสียงที่พูดดันติด ๆ
ขัด ๆไม่ได้ดังใจ ทรมานมาก แต่ถึงไงผมก็ยังพยายามเอ่ยปากขอร้องมันไป
“หึ..หึ..นั่นสิ..ตอนแรกกูก็คิดแบบนั้น แต่ตอนนี้ไม่ใช่ว่ะ...ผู้ชายก็ผู้ชาย ฟันผู้หญิงมาก็เยอะ..เปิดซิงมาก็ไม่ใช่น้อย ไหนลองเปิดซิงผู้ชายดูบ้างดิ..จะเป็นไง พวก-เอี้ย-เพื่อนกูถึงยืนยันหนักหนาว่าไม่ต่างกันเท่าไหร่ อาจดีกว่าด้วยซ้ำ..พวกมันว่างั้น กูขอลองดูดิ...จะดีอย่างที่พวกมันพูดกันจริงเปล่า มึงควรภูมิใจที่กูเลือกมึง  ในการประเดิมครั้งแรกของกูเลยนะนี่ แต่สำหรับพวกเพื่อนกู มันชินกันแล้วมั้ง  ถือว่าเป็นผลพลอยได้ที่มึงต้องรับเพิ่มอีกหลายคนแล้วกัน”  มันพูดหน้าตาย แต่ผมพอได้ฟังมันพูดได้แต่ตกใจ..ใจผมเต้นตุ๊บๆ..ยังกะกลองเพล ผมเชื่อว่าที่มันพูดไม่ได้แค่แกล้ง มันต้องทำจริงกันแน่ แต่ผมจะทำยังไงดีตอนนี้..กลัวก็กลัว..ขยะแขยงก็ปานนั้น
แค่ได้ยินผมก็คลื่นไส้จนอยากจะอ๊วก..แต่มันอ๊วกไม่ได้ แค่อาการทางความคิดให้รู้สึกประมาณนั้น สมองหมุนเร็วจี๋..พยายามหาหนทางเอาตัวรอด ผมตายแน่ ๆ มีหน้ากลับไปเจอใครเขาได้อีก  ถ้าเกิดคนเข้ารู้ว่าผมถูกผู้ชายเรียงคิว..ผลัดกันโทรมถึงห้าคน แค่คิดผมก็อยากกัดลิ้นตาย..ให้รู้แล้วรู้รอดไปซะเดี๋ยวนั้น แต่ผมทำอย่างนั้นไม่ได้
นึกถึงคนข้างหลังจะเสียใจแค่ไหน พี่สาวผมล่ะ แม่ที่รักยิ่งของผมอีกล่ะ พี่ ๆน้อง ๆผมอีกเล่า คนเหล่านั้นจะพลอยเศร้าเสียใจไปกันมากแค่ไหน หากผมคิดอะไรโง่ ๆไม่ได้ผมต้องสู้ ต้องเข้มแข็งต้องมีวิธีสิน่า คิดได้ดังนั้นกำลังใจผมดีขึ้นมาก จนกล้าเอ่ยปากขอร้อง-เอี้ย-กลมันไม่รู้เกิดจากความกลัว หรือหวาดวิตกมากไปหรือเปล่า..ทำให้ผมพูดดีขึ้นกว่าตะกี้มากพูดเป็นประโยคได้ยาวมากขึ้น.. ถึงจะกระท่อนกระแท่นก็ตามเถอ่ะ
“กล..กู.ขอ..ร้อง..มึง..อย่า..ทำ..กู..เลยนะ..นะ...กูขอ..ล่ะ...มึง..ซ้อม..กู..ยังดี..กว่า...กูยอม..ทั้ง..นั้น...ขอ..อย่าง..เดียว..อย่า..โทรม...กู...อย่า..ให้...เพื่อน...มึง..ทำ..กู...กู..ไหว้..ล่ะ...กล”  ผมพูดได้เยอะขึ้น ก่อนจะหอบหายใจ
ที่บอกว่าไหว้มันถ้ายกมือไหว ผมจะพนมมือไหว้มันจริง ๆ แต่ผมไม่มีแรงจะยกแขนเลยครับจึงได้แต่แสดงความรู้สึกทางสายตา..และคำพูดให้มันแทน หวังว่ามันจะใจอ่อนไม่ทำผม
“กูคงช่วยมึงไม่ได้ว่ะ!...เอาล่ะเสียเวลามามากแล้ว กูเปิดล่ะ!”  ผมตาเหลือก เมื่อมันถอดเสื้อออก ตามด้วยเข็มขัด รูดซิปกางเกง มันดึงกางเกงลง ก่อนจะถอดออกเหลือกางเกงในตัวเดียว  ผมจ้องตาค้าง  ตกลงมันทำผมจริง ๆ
ใช่ไหม ทำไงดี...ไม่มีใครช่วยผมได้แล้วใช่ไหม...สาธุ..สิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่ผมนับถือ บุญครูบาอาจารย์..บุญบิดามารดา..เทวดาฟ้าดินทั้งหลายช่วยผมพ้นจากนรกนี้ด้วยเถิดครับ....-เอี้ย-กลมันกำลังจะข่มขืนผมแล้ว
หลังจากนั้นเพื่อนมันจะเรียงคิวต่อทีละคน ผมจะหาวิธีไหนให้ตัวเองรอดได้
“กะ...กล..พี่กู..พี่กูต้องเป็นห่วง..แน่ๆ..กี่โมงแล้ว...เขาไม่..เห็นกู..กลับ...จะ..กลายเป็น..เรื่องนะมึง” ผมพยายามเอาพี่มาขู่มัน หาทางถ่วงเวลาไว้ก่อน
“มึงไม่ต้องห่วง กูโทรไปบอกตอนมึงสลบแล้ว...ว่ามึงไม่กลับบ้านสองวัน  เก็บตัวซ้อมด่วนต้องแข่งวันศุกร์ แจ๋วไหมไอเดียกู พี่มึงยังฝากถามด้วยว่า..ทำไมเพิ่งมาบอก กูเลยตอบไปว่าโค้ชเพิ่งแจ้ง ตอนนี้เก็บตัวกันที่โรงเรียน..วันศุกร์ถึงได้กลับ  มึงเลยฝากให้กูโทรบอกให้ด้วย เพราะกูติดรถออกมาซื้อของพอดี
เค้าก็เอ่อออโอเคตามที่กูบอกอะแหล่ะ ไงที่นี้สบายใจแล้วสิ จะได้ไม่ต้องกังวล กูลาเผื่อล่วงหน้าไว้แล้ว มึงคงลุกไม่ขึ้นยันวันศุกร์แหล่ะ” ผมจนคำพูด  มันวางแผนเตรียมการล่วงหน้าทุกอย่าง  พี่ผมเจออิหรอบนี้ไม่เอ๊ะใจ
อยู่แล้ว  ผมไปแข่งต่างจังหวัดบ่อย กีฬาเขตการศึกษาฯ ทุกปีก็ไปแข่ง ไปทีเป็นอาทิตย์ บางครั้งก็เก็บตัวที่โรงเรียน นี่แหล่ะ..ถึงบอกพี่ผมต้องเชื่ออยู่แล้ว ถ้า-เอี้ย-กลมันอ้างเรื่องนี้
“กะ..กล..มึง..ทำกู...ลง..หรือ..”  ผมยังไม่ยอมทิ้งโอกาส  ยังพยายามจะกล่อมมัน ตอนนี้มันขึ้นมาอยู่บนเตียง
คล่อมผมไว้แล้วครับ ยอมรับว่าผมกลัวขึ้นมาแล้วสิตอนนี้ ชีวิตเกิดมาไม่เคยนึกมาก่อนจะโดนผู้ชายข่มขืน
“ทำลงไม่ลง ก็ต้องทำแหล่ะ...จะได้ไม่โดนหัวเราะเยาะทีหลัง”  เหตุผลที่มันยอมทำชั่วเพียงแค่รักษาหน้ามันเท่านั้น ถึงตอนนี้..ผมไม่มีทางเลือกอื่น..นอกจากผ่อนหนักให้เป็นเบาไหน ๆ คงไม่รอดมือมันแล้ว ผมจะไม่ยอมโดนแม่งทั้งห้าคนหรอก ขนาดนั้นคงไม่รอดแน่ ๆถ้าต้องโดน..ขอหลับหูหลับตาโดน-เอี้ย-กลมันคนเดียวก็ยังดี คิดดังนั้น..ต้องขอร้องมัน ตอนนี้มือมันกำลังบี้หัวนมผมอยู่ แม่งโคตรจิตเลย-เอี้ย-นี่ ผมไม่ได้รู้สึกมีอารมณ์ร่วมด้วยเลยนะครับอย่าเข้าใจผิด ตอนนี้เห็นหน้ามันแล้วแทบอยากจะกัดลิ้นตายกันไปเลย ตัวแม่งก็ดำ ขนหน้าอก
ขนแขน ขนขายั๊วเยี๊ยะ..ไปหมด เห็นแล้วขยะแขยงสุด ๆ ขนาดแค่ไอ้กลผมยังแทบกลั้นใจตายนี่หากต้องเจอพวก-เอี้ย-สี่ตัวนั่น มาทำกับร่างกายผมอีก ผมคงเสียสติแน่ ๆ
“กล..กูขอร้องมึง..รับปากกูอย่าง..ได้ไหม”  มันหยุดมองหน้าผม
“รับปาก-เอี้ย-ไรอีก..รีบพูดให้จบ ก่อนกูจะเอาถุงเท้ายัดปากมึงแทน..พูดไม่หยุด  กูยิ่งไม่มีอารมณ์...ควยไม่โด่เลยเนี๊ยะ..สัด”  เสนียดหูสุด ๆ ทุกคำที่มันพูด...โคตรหยาบ ไม่อยากได้ยินสักนิด
“มึงทำกู..คนเดียวได้ไหม...อย่าให้เพื่อนมึง...รุมโทรมกู..กูขอแค่นี้ล่ะ..ถ้าต้องโดนจริง ๆ...เหลือทางเลือก...
ให้กูบ้าง..นึกว่าสงสารกูเถอะ...อย่าถึงขั้นทำลายศักดิ์ศรีกู..จนไม่เหลือความ...เป็นคนเลยนะ..กูกราบมึงล่ะ”
ผมมองตามัน ปล่อยน้ำตาไหลเป็นทาง ตรงหางตาทั้งสองข้าง ใครจะว่าผมอ่อนแอ หรือมารยาบีบน้ำตาไงก็ช่าง
ชั่วโมงนี้หมดแล้วความอดทน..อดกลั้นทั้งหลายทั้งปวง ยอมร้องไห้ให้มันเห็นน้ำตา เผื่อมันจะรู้สึกสงสารเวทนาผมบ้าง
“อืม...ที่แท้มึงไม่ต้องการเพื่อนกู ที่กูเข้าใจว่ามึง..อยากได้เจี๊ยวหวานกูก็เรื่องจริงอ่ะดิ สรุปยอมให้กูคนเดียว หึ..หึ..หึ..ฟังดูดีเหมือนกันนิ..ได้ถ้ามึงอยากให้กูทำแบบนั้น มึงมีอะไรมาแลกเปลี่ยน”  เวรจริงผม..มันดันเข้าใจว่าที่มันเคยกวนส้นผมไว้คิดไม่ผิดไม่รู้ผีห่าซาตานตัวไหน ทำให้มันคิดว่าผมอยากมีไรกะมัน อย่างน้อยผมดีใจขึ้น
มาหน่อยมันรับปากจะไม่ให้เพื่อนมันทำผม แต่ประโยคหลังผมไม่เข้าใจ ว่ามันหมายถึงอะไรผมมีอะไรมาแลกเปลี่ยนกับมัน
“กูไม่รู้ กูไม่มีอะไร...ให้มึงหรอก”  ผมตอบมันไปตามตรง  เสียงเริ่มกลับมาดีล่ะ  คงเพราะเริ่มปรับสภาพได้ทีละน้อยละมั้ง
“เอางี้...มึงต้องดูด xxx...ให้กู...ของกูไม่ขึ้นว่ะ...มึงต้องทำให้มันแข็ง ทำได้ป่าว...ถ้ามึงยอมทำ..กูจัดการเรื่องเพื่อนกูเอง”  มันบอกข้อแลกเปลี่ยนมา ผมหน้าซีดตาเหลือกกับสิ่งที่มันขอให้ทำ แต่ท่าทางเอาจริงของมัน
แสดงว่าไม่ได้พูดเล่นตกลงกูต้องทำให้มึงใช่ไหม ทำยังไงก็ไม่รู้ผมทำไม่เป็น แต่คงต้องหลับหูหลับตายอมมัน
ไปแหล่ะ...ดีกว่าต้องถูกบีบปากบังคับให้ทำ ยิ่งนึกว่าอาจต้องทำให้เพื่อน-เอี้ย- ๆ มันสี่ตัวที่เหลือด้วยแล้ว
ผมยอมทรมานกล้ำกลืนฝืนทน..ทำให้-เอี้ย-กลยังดีกว่า เมื่อไม่เหลือทางเลือกอีกได้แต่รับปากมันไป
“อืม..ได้..กูยอม”  พอผมบอกไป มันยกยิ้มมุมปาก ก่อนจะลุกจากเตียงไป หยิบผ้าขนหนูพันเอวเรียบร้อย
เดินเปิดประตูออกไปหาเพื่อนมัน  ผมตั้งใจเงี้ยมหูฟังว่ามันจะคุยยังไง
“อะไรนะ...-เอี้ย-กล..ไหนมึงบอกทำไม่เป็นไง หายไปเกือบยี่สิบนาที กลับมาบอกพวกกูอดเชี้ยไรมึงเนี๊ยะ...ตกลงหวงไว้กินเองว่างั้น..อะไรของมึงว่ะ” เสียง-เอี้ย-ก๋อยมันบ่นเพื่อนมัน
“นั่นดิ..สัด..มึงจะให้พวกกูรมณ์ค้าง..รอเก้อไม่ได้นะโว้ย...เงี่ยนสาดแล้วกู” เสียงเดรัจฉานตัวใดผมไม่ทราบได้ พูดขึ้นมาอีกคน
“เอางี้...กูให้พวกมึงแบ่งกันสองพัน ไปหาตกหญิงเอาเอง แต่-เอี้ย-นี้กูขอ...คืนนี้กูจะกดมันทั้งคืน มึงก็รู้..กูไม่เคยลองกับผู้ชายมาก่อน ขอเวลาศึกษานานหน่อยดิว่ะ..พวกมึงอย่าเรื่องมาก..เอาป่าว?..สองพัน..ก่อนกูเปลี่ยนใจไม่ได้ทั้งเงินไม่ได้ทั้งมัน”  เสียง-เอี้ย-กลมัน ออกจะติดขู่ด้วยนิด ๆ
“เอา.เอาดิว่ะ!.กำขี้ดีกว่ากำตด”  เสียงเดรัจฉานสี่ตัวแข่งกันพูด..พอเห็นตังค์..แม่งรีบรับปากกันทันที จากนั้น
ผมไม่ได้ยินมันคุยไรกันอีก เหมือนเสียงคนเดินลงเท้าออกไปกัน  ก่อนจะได้ยินเสียงประตูปิด
“ปัง!..กริ๊กๆ!.”  ตามด้วยเสียงล๊อคลูกบิดเรียบร้อย เตียงไหวยวบ ก่อน-เอี้ย-กลจะเดินเข่าเข้ามา คล่อมหน้าอกผม เจตนาเป้ามันตรงหน้าผมพอดี ผมเบือนลูกตาหลุบหนี หลังจากเพิ่งคิดได้ว่ามันต้องการให้ผมทำอะไร
“เอ้า!..ลงมือทำงาน..ตามข้อตกลงได้แล้ว กูจัดการเคลียร์เพื่อนกูให้มึงแล้ว ทำให้คุ้มกับเงินสองพันที่กูเสียไปด้วยนะโว้ย!...ถ้าไม่ดีล่ะก็ รับประกันมึงต้องเสียใจยิ่งกว่าเก่า”
มันขู่ผม..แต่ก็ได้ผลทันตาเห็น เพราะผมรีบเหลือบตากลับมามองทันทีเห็นมะเขือเผาของมันหอยโตงเตง
ใกล้ตรงปากผมพอดี มือมันวางเท้าหัวเตียงเอาไว้เอนช่วงเอวลงใกล้ผมเรื่อย ๆ...ก้มหน้าจ้องตาผม  ก่อนจะยักหน้าให้ประมาณว่า..‘ทำดิ’......?

kit28 · โพสต์ 2013-6-13 14:16:37

ขอบคุณมากครับ

GBOMK · โพสต์ 2013-6-15 01:47:37

ขอบคุณคับ

Klong · โพสต์ 2013-6-15 17:04:46

ขอบคุนครับ

sugaritc · โพสต์ 2013-6-16 09:33:11

ขอบคุณครับ

dung · โพสต์ 2013-6-23 03:46:29

ขอบคุณนะครับ

gigusa · โพสต์ 2013-6-26 20:24:11

ขอบคุนมากครับ

imanaji · โพสต์ 2013-6-28 08:54:27

ขอบคุณนะครับ

imanaji · โพสต์ 2013-6-28 08:57:23

ขอบคุณนะครับ

nattan010 · โพสต์ 2013-6-29 01:26:16

ขอบคุณมากครับ

tarsii · โพสต์ 2013-11-23 13:08:33

ขอบคุณมากนะ

ton521 · โพสต์ 2013-11-24 02:43:24

ขอบคุนครับ

kamaji · โพสต์ 2013-11-24 12:15:50

ขอบคุนคราบ

cawee · โพสต์ 2014-1-15 23:38:50

ขอบคุนคนาฟ

spylovelove · โพสต์ 2014-4-7 19:03:47

สนุกมากกกกกกกกกกก

kiwwy · โพสต์ 2014-5-13 10:34:13

ขอบคุณมากๆค่ะ อิอิ

Yhoon · โพสต์ 2015-4-24 17:08:05

pt200 · โพสต์ 2015-11-15 11:28:07

ขอบคุณครับ

4_NAY · โพสต์ 2016-4-25 12:28:06

สงสัยไอ้กลจะติดใจแน่ๆ

Soyu · โพสต์ 2017-8-24 22:42:53

ขอบคุณนะครับ

บัญชี		จำการเข้าสู่ระบบไว้	ลืมรหัสผ่าน
รหัสผ่าน			สมัครเข้าเรียน

เพราะรัก..จึงเปลี่ยนได้ ? 15 - 16 ?

แสดงความคิดเห็น

สมาชิกจีโฟกาย 100%

สมาชิกระดับเพชรคู่

สมาชิกระดับตรีเพชร

สมาชิกระดับเพชรบริหาร

สมาชิกระดับมงกุฎ

สมาชิกระดับทับทิม

สมาชิกระดับแพลตตินั่ม

สมาชิกระดับไพลิน

สมาชิกระดับมรกต

สมาชิกระดับเพชร