เจ็บหนักๆ กับ รักเถื่อนๆ # 1 - 2 #
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย tanya เมื่อ 2013-6-25 17:24ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกทีIntro
Intro ร่างบางที่นั่งอยู่บนเตียงด้วยอาการสลึมสลือเพราะได้รับการรบกวนเวลานอนจากนาฬิกาปลุกของเช้าวันใหม่ร่างบางนั่งงงก่อนเล็กน้อยก่อนจะฉุกคิดขึ้นมาได้ว่าวันนี้เป็นวันที่เค้าจะต้องไปมหาลัยเป็นวันแรกเมื่อมองนาฬิกาแล้วก็อุทานออกมาอย่างลืมตัว
“เฮ้ย” อุทานอย่างเสียงดัง
“ตายห่าแล้ว วันแรกก็จะสายแล้วเหรอวะ ตาย ตาย ตาย” ร่างบางรีบวิ่งเข้าห้องน้ำทันทีเพราะตอนนี้ก็เลยเวลาเข้ามหาลัยมาประมาน 10 นาทีแล้ว
( Fear Part )
โอ้ยจะมีอะไรซวยมากกว่านี้อีกไหมครับ มามหาลัยวันแรก ก็สายไป 50 นาทีแล้วดีนะที่ผมเช่าหออยู่หน้า ม. ไม่งั้นมาสายกว่านี้แน่ ผมชื่อ นาย เฟียร์รัตธิโรดม อายุ 18 ปีผมเป็นลูกครึ่งฝรั่งเศสครับแต่ไม่รู้ว่า พ่อหรือแม่ เป็นคนฝรั่งเศส ตั้งแต่ผมจำความได้ผมก็อยู่กับยายมาตั้งแต่เล็ก ยายไม่ชอบที่จะพูดเรื่องราวของพ่อกับแม่ผม
ซักเท่าไรแต่ยายบอกเสมอว่า ผม เหมือนแม่ยังกะถอดหน้าแม่มาเลย หน้าที่หวานเกินผู้หญิงบวกกับความสูงที่มีแค่ 164 เซน! หนัก 42 ผมเลยดูเหมือนเด็ก ม.ต้น ไม่เหมือนเด็กมหาลัย ผมไว้ผมลากไทร ที่ยาวเลยต้นคอมานิดนึง ว่าจะไปตัดแต่ไม่มีเวลาจริงๆครับ เมื่อผมวิ่งมาถึงหอประชุมซึ่งวันนี้เป็นวันปฐมนิเทศวันแรกครับ
เมื่อผมย่างก้าวเข้ามาในห้องประชุมทุกสายตาก็มุ่งมาที่ผมทันทีเลยครับ
“ทำไมถึงมาสาย!” รุ่นพี่คนที่พูดไมค์ถามผมใส่ไมค์เลยครับ โฮ้ แค่นี้ก็เป็นเป้าสายตาจะแย่แล้ว
“เอ่อ คือ ผมขอโทษครับ” พูดไม่ออกครับ เราผิดจริง เหอๆ
“เพื่ออะไร มันไม่มีประโยชน์หรอกนะ ที่จะมาขอโทษ ทำตัวไม่เหมาะสม เดี๋ยวพอเลิกประชุมคุณมาพบผมที่หน้าหอประชุดด้วยนะครับ” พี่คนนั้นพูดท่าทางเสียง ดุ ดุ ผมเลยได้แต่ก้มหน้าเลยครับ ไม่กล้าสบตาใคร
อายก็อาย
“เฮ้ย ไอ้วิน มึงพูด ดีดี กับน้องเค้าหน่อยก็ได้ ถึงน้องเค้าจะเป็นทอมแต่ยังไงก็ยังเป็นผู้หญิงนะเว้ย” พี่คนหนึ่งพูดขึ้นมาครับ อ้อ ไอ้พี่คนนี้มันชื่อ วิน นี่เองแหมหน้าตาก็ดีแต่ทำไมพูดจาหมาไม่รับประทานอย่างงี้วะ เอ๊ะ ๆ เดี๋ยวๆ ทอมเหรอเฮ้ยกูไม่ไช่ทอม กูเป็นผู้ชายไอ้บ้า ก่อนผมจะได้ท้วงอะไร ไอ้วินมันก็พูดแทรกขึ้นมาครับ
“จะเป็นอะไรก็ชั่ง แต่ตอนนี้ผมขอสั่งไห้คุณ นั่งแถวคณะของคุณได้แล้วครับ” ผมซึ่งไม่พอใจนิดหน่อยต้องจำใจเดินมานั่งต่อแถวคณะคหกรรมที่เลือกเรียนไว้ ผมชอบทำอาหารครับเลยเลือกเรียนวิชานี้ซึ่งผมก็มีพรสวรรค์อยู่ไม่น้อย
ผมนั่งไปได้สักพัก ไอ้พี่วิน มันก็ไห้แยกย้ายกันไปครับ ผมซึ่งนั่งเบื่ออยู่นาน ก็รีบลุกจนลืมคำสั่งมันเลยครับผมกำลังรีบกลับห้องเพราะตอนนี้ง่วงสุดขีดแล้วครับอยากนอนแต่ ยังเดินไม่พ้นประตูห้องประชุมเลยเสียงของรุ่นพี่คนหนึ่งก็ดังขึ้น
“นี่ ! เธอ ทอมคนนั้นน่ะ พี่วินเค้าบอกไห้รอพบก่อนไม่ไช่หรอนี่คำสั่งไม่มีความหมายเลยไช่ไหม!”
เธอตะโกนไส่ผมอย่างดังเลยครับ
“ขอโทษครับ พอดีผมเบลอๆ เลยลืม ขอโทษจริงๆครับ” ผมยกมือไหว้รอบวงเลยครับเพราะนั่งกันอยู่ 7-8 คน
ได้ครับ และคู่กรณีผมก็เดินมาพอดีครับ
“ชื่อ อะไร” บอกผมสินี่คือคำถาม สั้น ๆ ห้วน ๆ
“ชื่อ เฟียร์ครับ” ผมตอบฉะฉานแต่แล้วก็โดนสวนขึ้นทันควันเลยครับ
“ทำไมต้องพูดครับ! ถึงจะเป็นทอมแต่ก็ยังเป็นผู้หญิง” เอ่อ เหมือนคุณพี่จะเข้าใจอะไรผมผิดหรือเปล่าครับ
“เอ่อ......คือ” ผมก็อึ้งๆ เลยตอบไม่ถูกเลยครับและก็มีเสียงสอดขึ้น
“นี่น้องไม่น่าเป็นทอมเลย น่ารักมากเลยนะ”
“นั้นสิถ้าเป็นผู้หญิง กู จะจีบตั้งแต่วันนี้เลย”
“น้องคะ เป็นผู้หญิงอ่ะดีแล้ว หน้าน้องไม่เหมาะเป็นทอมเลยนะ”
“ใช่ๆ เห็นด้วยเลยวะ ฮ้าๆ”
และก็ตามด้วยเสียงใครมากมายเถียงกันไปแซวกันมาสนุกปาก และแล้วความอดทนของผมก็มาถึงจุดสูงสุดแล้วหล่ะครับ
“โอ้ย” ผมหวีดขึ้นสุดเสียงเลยครับ สายตาทุกคู่หันมามองผมเป็นตาเดียวเลยครับ แต่ขอโทษ ณ เวลานี้
ความหน้าด้านเกินพิกัดแล้วครับไม่รู้สึกอายเลยซักนิดเดียว
“ฟังซะแล้วขอให้เข้าใจตรงกัน ผมชื่อ นาย เฟียร์รัตธิโรดมชื่อเล่นเฟียร์เป็นผู้ชายทั้งแท่งไม่ไช่ผู้หญิง
และทอม และผมขอบอกพวกคุณอีกอย่างนะ ว่าการพูดก ชอบมากครับ..มีต่อไหมครับ อยากอ่านจังเลย ขอบคุณค่ะ{:5_119:} ขอบคุณครับ ขอบคุนครับ ขอบคุนคราบ ขอบคุณนะคับ ตามมาอ่านอีกเรื่องละคับ ขอบคุณครับ ขอบคุนนะคราฟผม ขอบคุณครับ เริ่มสนุก ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุนคับ{:5_130:} ขอบคุนค้าบบ ขอบคุณครับ เยี่ยม {:5_146:} จะติดตามครับ ^^{:5_146:}
{:5_135:}{:5_135:} ขอบคุงมากมาย ขอบคุณครับ