เจ็บหนักๆ กับ รักเถื่อนๆ # 23 - 24 #

tanya · โพสต์ 2013-7-5 08:44:08

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
“อุ้ย...ปล่อย” ผมหันไปมองแล้วออกคำสั่งทันที
“กลับ!” มันตะคอกใส่ผมครับ
“ต้องขอโทษจริงๆนะครับ เราคงต้องกลับกันแล้ว” มันพูดกับผู้ชายคนนั้นพร้อมกับลากผมออกมาจากผับนั้นทันที
Lesson 23
( Win Part )
ผมผลักเปรี้ยวออกอย่างแรงเพราะตอนนี้อารมณ์ผมพุ่งพ่านเอามากๆ และตอนนี้ผมก็กำลังหมดความอดทน เพราะปกติมันไม่ไช่คนแบบนี้ มันใช่คนที่ตามคนอื่นที่ไม่รู้จักไปได้ง่ายๆ ผมเดินไปกระชากแขนมันแล้วลากมันขึ้นรถไปเลยครับระหว่างขับรถไม่มีใครพูดอะไรทั้งสิ้นครับ แต่อยู่ๆเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น
“เออ มึงมีอะไร” ไอ้โชว์โทรมาครับ
“มึงไปไหนวะ”
“กลับบ้าน”
“ไอ้-เอี้ย- อยู่ๆก็กลับบ้านไม่บอก ไม่กล่าวเลยนะ” มันบ่นแบบหัวเสียนิดหน่อย
“…”
“แล้วเฟียร์แม่งก็หายไปไหนแล้วไม่รู้เนี่ย” มันบ่นเล็กน้อยครับ
“อยู่กับกูเนี่ยแหละ มึงมีแค่นี้ไช่ไหมกูวางล่ะ” ผมวางเสร็จก็ปิดเครื่องเลยครับ
“จะไปไหน” อยู่ๆมันก็เอ่ยถามครับ
“…”
“…” เมื่อมันเห็นว่าผมไม่ตอบมันก็เงียบไปครับ
เมื่อผมเลี้ยวรถเข้ามาในบ้าน การ์ด ของพ่อผมก็ก้มหัวเคารพเป็นแถวเป็นภาพที่ผมชินตาซะแล้วครับเมื่อจอดรถหน้าบ้าน ผมก็เปิดประตูและกระชากอีกคนลงมาจากรถทันที
“โอ้ย.....เจ็บ” ผมคงกระชากแรงไปมั่งครับตอนนี้เฟียร์หน้านิ่วเลยครับผมลากขึ้นมาที่ห้องของตัว
( Fear Part )
“โอ้ย ปล่อยสักทีทำอะไรเนี่ย” ผมโดนลากขึ้นมาที่ห้องของพี่วินนั้นแหละผมจำได้ ไม่คิดว่าการแก้เผ็ดครั้งนี้จะรุนแรงขนาดนี้
“กูต้องถามมึง ว่ามึงอ่ะทำอะไร!” มันกลับมาหยาบคายอีกแล้วครับและพูดตะคอกใส่ผมด้วย
“ทำอะไร ก็เปล่านี่” ผมตอบหน้าตาย
“เปล่าเหรอ เหอะๆ แล้วไอ้ที่ไปเปลี่ยนชุด แล้วก็เดินตามไอ้-เอี้ย-ที่ไหนไม่รู้ไปน่ะ เนี่ยน่ะเหรอเปล่าน่ะ”
“แล้วพี่จะหงุดหงิดทำไม ผมทำอะไรผิด” ก็จริงผมไม่ได้ทำอะไรผิด
“…” มันนิ่งเลยครับ
“หึ ตอบไม่ได้ ผมจะทำอะไรก็เรื่องของผม ไม่ไช่เรื่องของพี่ ผมจะไปกับใครก็ชั่ง เราไม่ได้เป็นอะไรกัน เพราะฉะนั้นอย่ามายุ่งกับเรื่องของผมอีก” ผมก็โมโหอยู่พอตัวครับ
“…”
“…” เงียบกันทั้งคู่ครับ
“ได้” มันพูดขึ้นมาก่อนครับ
“…” แต่ผมเลือกที่จะเงียบต่อ
“เราไม่ได้เป็นอะไรกัน”
“ใช่!” ผมตอบเสียงดัง
“แต่ก่อนนะ...”
“อะไร” ผมถามมันครับ
“มึงก็เป็นเมียกูเลยละกัน!” พูดเสร็จมันจับผมล็อกแล้วกดผมไว้ที่เตียงครับ
“เฮ้ย พี่วินจะทำอะไร ปล่อย” ผมตกใจครับ
“หึหึ แล้วคิดว่าผัวเมียเค้าทำกันยังไงล่ะ” มันพูดแค่นั้นแหละดวงตาผมเบิกโพรงกว้างทันที
“ยะ....” ผมพูดออกไปไม่ได้เมื่อถูกอีกคนนาบริมฝีปากลงมาปิดปากผมไว้ ผมพยายามดิ้นสุดชีวิตแต่ทำไม ผมถึงสู้แรงพี่วินไม่ได้ จะใช้กังฟูก็ไม่ได้เพราะโดนกดไว้ทั้งแขนทั้งขา
“อื้อ.....” ผมร้องเฮือกสุดท้ายเมื่อรู้สึกว่าเริ่มหายใจไม่ออกและรู้สึกได้ถึงกลิ่นคาวของเลือดที่เกิดจากจูบที่รุนแรงเมื่อกี้
เมื่อมันถอนจูบออกผมรู้สึกว่าไม่แรงเหลือเลย ผมรีบโกยอากาศเข้าปอดเกือบไม่ทันแทบขาดใจตายในขณะที่ผมเผลอนั้น ไอ้พี่วินมันก็เอาหน้ามาซุกอยู่ที่คอผม แต่ผมขืนเค้าไม่ได้ทำได้แค่สะบัดคอไปมาเท่านั้น พี่วินมันดูดคอผมจนรู้สึกเจ็บหลายที่
“อย่าทำอะไรเฟียร์เลยนะ” ผมตอบโดยที่อ่อนแรงเสียงจึงเบามาก
“หึหึ” นี่คือคำตอบ
มันก้มหน้ามาจูบผมอีกครับผมพยายามหนีแต่ๆไม่พ้นครับ ผมเริ่มรู้สึกขาดอากาศหายใจอีกครั้ง ผมจึงตะเกียกตะกายทั้งๆที่ไม่มีแรงนั้นแหละ และมันก็ถอนจูบออกไปครับผมนี่รีบโกยอากาศอีกแล้วครับ ไม่งั้น
ผมตายแน่ๆ
แต่เมื่อรู้สึกตัวอีกทีเสื้อผ้าผมมันหายไปตั้งแต่ตอนไหนก็ไม่รู้ทั้งของผมและของมันตอนนี้เราทั้งคู่อยู่ในชุดวันเกิดครับ
“จะทำอะไร” ผมถามเสียงสั่น ตอนนี้ผมรู้สึกกลัวมาก
“…” ไม่ตอบครับแต่มันก้มลงมาดูดยอดอกของผมแทน ผมพยายามปฏิเสธความรู้สึกเหล่านั้นแต่ร่างกายกับจิตใจกลับทรยศกันเอง เมื่อผมเริ่มเคลิ้มๆไปได้สักพักก็ต้องสะดุ้ง
“ฮึก...อะ....ไร” ผมถามไปด้วยเสียงขาดๆหายๆ ผมรู้สึกถึงสิ่งแปลกปลอมที่บุกรุกมาจากทางด้านหลังซึ่งมันก็ค่อยๆเพิ่มทีละนิ้วจนถึงสามนิ้ว ผมพยายามดิ้นสุดแรง ด้วยกำลังที่มีแต่ก็ไม่เป็นผล และผมก็ต้องสะดุ้งอีกครั้งเมื่อสิ่งแปลกปลอมที่รุกล้ำเข้ามามีขนาดใหญ่กว่าสามนิ้วมาก
“ฮึก...อึก....อ๊ะ..” ผมหายใจไม่ทั่วท้องเลยครับจุก เสียด แน่นไปหมด ผมน้ำตาไหลพรากเลยครับ
“หยุด...เถอะ...อึก  เจ็บ” ผมพูดทั้งน้ำตาเลยครับแต่เหมือนอีกฝ่ายจะไม่สนใจผมเลยมันก้มลงมาจูบผมอีกครั้งครับ ผมซึ่งขืนอะไรไม่ได้อยู่แล้วก็ปล่อยเลยตามเลยล่ะครับ มันเอาแก่งกายของมันคาไว้ในตัวผมจนรู้สึกเริ่มผ่อนคลายแล้วแต่ก็ยังเจ็บอยู่ดี มันเริ่มขยับช้าๆ จากช้า และกลายเป็นเร็ว ตอนแรกๆก็รู้สึกเจ็บแต่ตอนนี้ผมรู้สึกดี
ไอ้พี่วินมันก็เอามือช่วยปรนเปลอด้านหน้าให้ผม ผมจึงเคลิ้มตามไปอย่างง่ายดาย ผมเสียวแทบขาดใจและแล้วร่างกายของเราก็กระตุกพร้อมกับการปลดปล่อยน้ำรักออกมาทั้งคู่ เพียงแต่ไอ้พี่วินมันปล่อยในตัวผม จนผมรู้สึกร้อนๆถึงช่องท้อง
“อ๊า...” เสียงไอ้พี่วินครับพอเสร็จมันก็นอนทับตัวผมพร้อมกับอาการหอบครับแต่ตอนนี้ผมไม่อยากรับรู้อะไรทั้งนั้น ผมผล็อยหลับไปด้วยความเหนื่อยหล้าอย่างมาก
Lesson 24
ผมตื่นขึ้นมาก็เห็นแสงแดดส่องเตียงแล้วแหละครับผมรู้สึกเบลอๆจนจำเหตุการณ์ต่างๆที่เกิดขึ้นไม่ค่อยได้แต่เมื่อนึกถึงเรื่องเมื่อคืน...ผมลึกขึ้นนั่งด้วยความยากลำบากเพราะปวดช่วงสะโพก กว่าจะนั่งได้น้ำตานี่ไหลเป็นสาย ผมมองไปที่ผู้ปูเตียงก็พบคราบเลือดสีแดง อยู่ๆผมก็น้ำตาไหลพราก ไม่เคยคิดเลยว่าผู้ชายคนนี้จำทำกับผมแบบนี้และอยู่ๆเสียงประตูก็เปิดขึ้น
“ตื่นแล้วเหรอ” เสียงของผู้ชายคนนั้น
“…” ผมนิ่งครับและไม่มองหน้ามันด้วย
“อ่ะนี่ กินข้าวซะจะได้กินยา ตัวรุมๆเดี๋ยวจะเป็นไข้” ผมชายตามองถ้วยข้าวต้มที่มันถือแล้วยื่นมาให้
“เพล้ง” ผมปัดมันทิ้งอย่างไม่ใยดี
“เฮ้อ” มันถอนหายใจและออกจากห้องไป ผมตอนนี้ก้มมองดูร่างเปลือยเปล่าของตัวเองก็ยิ่งมีน้ำตาไหลมา
มากขึ้น เพราะตามร่างกายมีแต่รอยแดงเป็นจ้ำซึ่งน่าจะเกิดจากเมื่อคืนที่ผ่านมานี่แหละ เสียงประตูเปิดขึ้นอีกครั้ง ก็คนเดิมพร้อมกับข้าวต้มเหมือนเดิม
“กินหน่อยเถอะนะ จะได้กินยา” มันผูดเสร็จ ผมก็รับข้าวต้มที่มันยื่นมาให้แล้วเขวี้ยงไปที่ประตูเต็มแรง
“เพล้ง” แตกอีกแล้วครับเมื่อเห็นแบบนั้นมันก็มากระชากตัวผม ขยับตัวแต่ละทีผมนี่น้ำตาไหลเลยครับ ร้าวไปหมดทุกที่เลย
“มึงจะเอายังไง จะแดกไหมข้าวเนี่ย หะ!” มันตะคอกใส่ผมสุดเสียงเลยมั่งครับเพราะมันดังมาก
“…” ผมไม่ตอบและไม่มองหน้ามันด้วยซ้ำ
“หึ้ย ได้ ในเมื่อมึงไม่แดกข้าว มึงก็แดกกูแทนละกัน” มันพูดจบผมก็สะดุ้งพยายาม ผละ หนีมันแต่ไม่พ้นครับร่างกายไม่เอื้ออำนวยอย่างยิ่ง
“อื้อ...” ผมดิ้นด้วยเท่าที่ตัวเองมีแรง มันจูบผมแล้วไหล้ลงมาที่คอ มันขบกัดคอผมเจ็บจนน้ำตาไหลพราก
และเมื่อรู้สึกว่ามีนิ้วล่วงล้ำทางด้านหลังก็สะดุ้งสุดตัว
“ฮึก...ฮือ...อ๊ะ” ตอนนี้เจ็บมากครับเหมือนไปซ้ำรอยเก่าจากหนึ่งเป็นสองจากสองเป็นสาม
“อึก...ยะ...อย่า..ทะ..ทำ นะ” ผมหายใจติดขัดเพราะความเจ็บปวดมันแล่นไปทั่วร่างกายของผมเรียบร้อยแล้ว
“กูพูด ดีๆ มึงไม่ฟังก็ต้องเจอแบบนี้” มันพูดจบ กาพร้อมกับแก่นกายของมันครับผมเจ็บปวดมากจนน้ำตาตอนนี้ไม่มีทีท่าว่าจะหยุดไหลเลย
“อ่ะ...ซี๊ด อ๊า” เสียงคนข้างบนตัวผมครับ แต่ขอโทษทีเถอะ ผมไม่สามารถรับความเจ็บปวดได้มากกว่านี่แล้วครับรู้สึกว่าจอภาพของตัวเองเลือนลางทุกทีแล้วก็มืดลงในที่สุด
( Win Part )
ตอนนี้ผมรู้สึกแสบตามหลังตามตัวมากๆ เพราะฤทธิ์ของไอ้คนที่นอนอยู่ข้างๆผมที่ตอนนี้สลบไปแล้ว ผมไม่อยากทำแบบนี้เลยแต่ผมเห็นก็อดไม่ได้ สายตาที่ตัดพ้อ เย็นชาผมเห็นทีไรก็หวั่นใจทุกที นี่ก็ดึกแล้ว แต่ไม่มีทีท่าว่าอีกคนจะตื่นเลยและอยู่ๆเสียงโทรศัพท์ของผมก็ดังขึ้น
“ครับ”
“พี่วินใช่ไหมคะ”
“ว่าไงครับไมโล” ผมตอบ
“พี่วินรู้มั้ยเฟียร์ไปไหน โทรไปก็ไม่รับไปหาที่ห้องก็ไม่อยู่อ่ะค่ะ” เอาแล้วสิ
“เอ่อ พี่ไม่รู้สิ เฟียร์เค้ากลับบ้านหรือเปล่า” ผมแถไปเรื่อย
“เออเนอะ เฟียร์ ทำอะไรชอบไม่บอกด้วย” ไมโลตอบกลับมา
“…”
“งั้นไมโลไม่กวนพี่ล่ะค่ะ แค่นี้นะคะ หวัดดีค่ะ”
“หวัดดีครับ” ผมวางสายเธอก็หันไปดูคงข้างๆ ผมอุ้มมันไปนอนที่โซฟาก่อนแล้วเปลี่ยนผ้าปูเตียงเพราะมันมี
แต่กลิ่นคาว ของเราสองคนเมื่อเปลี่ยนผ้าปูเสร็จผมก็เช็ดตัวให้เพราะรู้สึกว่าตัวจะรุมๆ อยู่น่ะครับ เมื่อเช็ดตัวเสร็จผมก็ล้มตัวนอนลงข้างๆมันนั้นแหละครับ วันนี้เหนื่อยใช้ได้เหมือนกัน
( Fear Part )
ผมลืมตาขึ้นได้ไม่เต็มที่เท่าไรนักเพราะรู้สึกเจ็บร้าวไปทั่วทั้งตัวผมมองดูไปรอบห้องก็พบกับนาฬิกาที่บอกเวลาตอนนี้คือ สิบโมงกว่าแล้ว ผมพยายามลุกจากเตียงแต่ ลุกได้ไม่ได้ครับความรู้สึกเหมือนมีคนเอารถสิบล้อมาทับตัวไว้ เสียงประตูห้องเปิดขึ้นผมไม่หันไปมองเลยด้วยซ้ำ
“ตื่นสักทีอ่ะนี่ ข้าวต้มกินซะ” มันยื่นถ้วยข้าวต้มมาให้ผมครับ
“…”
“กินสิ หรือจะให้ป้อน”
“ออก...ไป” ผมพูดเสียงเบามากตอนนี้รู้สึกจุกที่อกและอยากร้องไห้มาก
“อะไรนะ” มันถามด้วยท่าทีสงสัย
“ออกไป” ผมพูดดังขึ้นนิดหน่อย แต่มันมึนครับมันเสือกมานั่งข้างผมซะงั้นอ่ะ
“บอกให้ออกไปไง!” ผมตะคอกสุดเสียง ไม่ไหวแล้วครับน้ำตาไหลพรากเลยไม่เคยรู้สึกว่าตัวเองอ่อนแอขนาดนี้มาก่อน
“เป็นอะไร หืม” มันถามผมครับแล้วหันจับผมหันหน้าไปมองหน้ามัน
“เพี้ย” ผมตบหน้ามันไปหนึ่งทีแรงอยู่เหมือนกัน และจากนั้นผมคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้อีกแล้ว ผมทั้งทุบทั้งผลักให้มันไปไห้พ้น
“ฮือ ..... ออกไป... ฮึก...ฮือ..ปะ...ไป...ให้พ้น...ฮือ” ผมพูดชักไม่ร็เรื่องแล้วแต่มันก็ไม่ได้ตอบโต้อะไรผมครับ
“เอาเลยมึงทำเลย ทำจนกว่ามึงจะพอใจ” มันพูดจบมันก็ดึงผมเข้าไปกอดไว้กับตัวมัน แต่ผมตอนนี้รู้สึกรังเกลียดมันมากไม่อยากเข้าใจ
“มึงจะทำอะไรกูก็ได้ แต่กูจะไม่ปล่อยมึงไปให้ใครแน่” มันพูดจบผมก็หยุด ตบ ตี มัน สมองผมประมวลผลช้าเหลือเกิน คิดอะไรไม่ออกแล้วตอนนี้ ผมรู้สึกเพลียมากจังเผลอหลับไปคาอ้อมกอดมันนั้นแหละครับ
( Win Part )
ตอนนี้เฟียร์หลับไปแล้วครับหลับไปทั้งๆที่ยังไม่ได้กินข้าวกินยาเลย อาจจะเพราะร้องไห้จนเหนื่อย  ผมเอนตัวนอนลงแล้วกอดมันไว้เหมือนเดิม ผมไม่อยากไห้มันหายไปเลย จริงๆแล้วมันก็มีมุมอ่อนแอเหมือนกัน มันไม่ใช่คนที่เข้มแข็งอะไรมากนักหรอก เพียงแต่สร้างเกาะป้องกันให้กับตัวเองเท่านั้นเอง ผมคิดอะไรเพลินๆก็ผล็อยหลับไป
ตื่นมาอีกทีเกือบเย็นแล้วครับ ผมมองคนที่กอดอยู่ตอนนี้มันมองหน้าผมครับ แต่สายตานั้นทำให้หมดเจ็บปวดใจได้อยู่ไม่น้อย...สายตาทิ่มแทง เหมือนดาบพันเล่ม...มองผมเหมือนรังเกลียดมาก
“หิวหรือยังครับ” เปลี่ยนเป็นโหมดสุภาพดีกว่ารับตอนนี้
“…”
“กินอะไรหน่อยนะเดี๋ยวพี่ลงไปเอามาไห้” พูดเสร็จผมก็เดินลงมาสั่งแม่บ้านให้ยกข้าวต้มขึ้นไปที่ห้อง พอผมขึ้นมาที่ห้องเฟียร์ก็นั่งตาเหม่อลอย ผมเห็นแล้วก็อดห่วงไม่ได้สักพักแม่บ้านก็ยกข้าวต้มขึ้นมาให้แล้วออกจากห้องไป
“อ่ะ กินหน่อยนะ” ผมเอาช้อนไปจ่อที่ปากมันครับ
“…” ไม่กินและสะบัดหน้าหนี
“กินหน่อยนะ เดี๋ยวจะได้กินยา” ผมหว่านล้อมอีกครั้ง
“ฟึ่บ” มันปัดช้อนกระเด็นเลยครับ ความอดทนผมขาดผึง
“มึงเป็นอะไร! ไม่แดก-เอี้ย-อะไรมาสองวันแล้ว เดี๋ยวก็ตายหรอก!” ผมตะคอกสุดเสียงเลยครับ
“…” มันหันมามองหน้าผมครับ
“กินเดี๋ยวนี้!” ผมว่าอีกที
“ปล่อยให้ตายไปน่ะดีแล้ว...ดีกว่ามีชีวิตอยู่แบบตายทั้งเป็น” มันพูดจบน้ำตาไหลพรากเลยครับแต่ผมนี่สิ ปวดใจ เหลือเกิน ผมคว้ามันเข้ามากอดไว้
“ไม่เอา อย่าพูดแบบนี้อีก” ผมบอกมัน
“ฮึก....” มันพยายามไม่ร้องไห้ครับ
“พี่รักเฟียร์ เฟียร์อย่าพูดกับพี่แบบนี้อีกนะ” พูดจบผมก็น้ำตาไหลรู้สึกใจหายที่คนฉลาดๆอย่างเฟียร์ คิดอะไรแบบนี้
( Fear Part )
ตอนนี้จิตใจผมว่างเปล่าเหม่อลอยผมยอมกินข้าวต้มแล้วก็กินยาแต่คำพูดของมันยังวนเวียนอยู่ในหัวผม
‘พี่รักเฟียร์’ หึคนรักกันเค้าทำกันแบบนี้หรอ ตอนนี้สภาพจิตใจผมย้ำแย่มาก  มากจนต้องใช้เวลาเยียวยา

มากจริงๆ

KillTi · โพสต์ 2013-7-6 15:17:37

ขออ่านหน่อยน่ะคร๊าฟ

imanaji · โพสต์ 2013-7-7 21:04:26

ขอบคุณครับ

balllove23 · โพสต์ 2013-7-10 10:15:40

ขอบคุณครับ

Mikkiny · โพสต์ 2013-7-11 15:15:39

ชอบบบบบบบบบบบง

harain15 · โพสต์ 2013-7-14 00:23:14

ขอบคุณครับ

gigusa · โพสต์ 2013-7-18 06:08:21

ขอบคุณครับผม

peemakung · โพสต์ 2013-7-20 18:00:06

ขอบคุณครับ

kiwwy · โพสต์ 2013-7-20 22:38:02

ขอบคุณมากๆค่ะ เบาๆๆกันหน่อยนะคะ เด๋วจะใหญ่โต{:4_95:}

Klong · โพสต์ 2013-7-24 20:40:58

ขอบคุนครับ

kangaza · โพสต์ 2013-7-24 22:52:33

ขอบคุงมากมากคับ

kamaji · โพสต์ 2013-7-31 00:35:40

ขอบคุนคราบ

mind19mindPSU · โพสต์ 2013-7-31 13:50:04

ขอบคุนนะครับ

mind010 · โพสต์ 2013-7-31 17:31:17

ขอบคุณครับ

ton521 · โพสต์ 2013-8-3 22:08:48

ขอบคุนครับ

kikkapkao · โพสต์ 2013-8-5 17:12:25

ขอบคุณครับ

dung · โพสต์ 2013-9-1 13:58:03

ขอบคุณมากๆคร้าบบ

NiceNons · โพสต์ 2013-9-2 13:17:59

ขอบคุณครับ

fffn · โพสต์ 2013-9-25 18:39:19

ขอบคุนมากคับ

1712 · โพสต์ 2013-10-6 08:16:12

ขอบคุนครับ

บัญชี		จำการเข้าสู่ระบบไว้	ลืมรหัสผ่าน
รหัสผ่าน			สมัครเข้าเรียน

เจ็บหนักๆ กับ รักเถื่อนๆ # 23 - 24 #

สมาชิกจีโฟกาย 100%

สมาชิกระดับเพชรคู่

สมาชิกระดับตรีเพชร

สมาชิกระดับเพชรบริหาร

สมาชิกระดับมงกุฎ

สมาชิกระดับทับทิม

สมาชิกระดับแพลตตินั่ม

สมาชิกระดับไพลิน

สมาชิกระดับมรกต

สมาชิกระดับเพชร