เจ็บหนักๆ กับ รักเถื่อนๆ # 29 - 30 #

tanya · โพสต์ 2013-7-5 10:00:46

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
“ก็มาคอยดูแลผม คอยเฝ้าไข้ผมเพื่ออะไรมันลบล้างความผิดที่พี่ทำร้ายผมไม่ได้หรอกนะ” ผมตอบรัวและเร็ว
“เฮ้อ ฟังพี่นะจะเชื่อพี่หรือเปล่าพี่บังคับเฟียร์ไม่ได้หรอกนะแต่ที่พี่ทำร้ายเฟียร์ในวันนั้นพี่ไม่ได้ตั้งใจพี่อาจจะขาดสติแต่พี่ไม่แก้ตัวหรอกนะแต่ตอนนี้พี่...” มันพูดจบก็อ้ำอึ้งครับ
“อะไร” ผมถามกลับ
“พี่รักเฟียร์”
“!!!”
Lesson 29
( Fear Part )
เง้อ  อึ้งครับอยู่ดีๆมาบอกรักดันซะงั้นล่ะ ผมทำหน้าไม่ถูกเลยครับ แต่นิ่งไวก่อนดีกว่า
“…” เงียบไว้ก่อน
“เฟียร์ ไม่ต้องเชื่อพี่ก็ได้ แต่พี่ขอเฟียร์ ขอเวลาพิสูจน์ ได้ไหม”
“…” ผมไม่ตอบครับ
“ว่าไงครับเฟียร์” มันถามเร่งเร้าผมครับ
“…” เฮ้ยจะให้ตอบอะไรเล่า ตอบไม่ถูกเว้ย ทำไงดีๆ
“หึหึ ถ้าไม่ตอบอะไรพี่ถือว่าตกลงนะครับ จุ๊บ”
“-///-” เย้ย  เขิลโคตรๆครับตอนนี้อยู่ดีๆก็มาจุ๊บ แถมยังพูดเองเออเองอีกยังไม่ได้ตอบอะไรสักหน่อย ผมเลยรีบมุดตัวเองไปอยู่ใต้ผ้าห่มดีกว่า ตอนนี้รู้สึกได้เลยว่าตัวเองหน้าร้อนผ่าวเลยครับ ผมก็นอนเล่นไปเล่นมาอยู่ใต้ผ้าห่มนั้นแหละครับ และอยู่ดีๆเตียงก็ยุบห้วบลงไปผมรู้แล้วครับใครมาแต่มันไม่ไช่แค่นั้นครับ
“ฟอด  แก้มนุ่มดีจัง” มันพูดแล้วก็หัวเราะในคอ
“…” ผมแกล้งหลับในบัดดลเลยครับ นิ่งๆไว้ จากนั้นสักแปปเดียวมันก็ดึงผมเข้าไปกอดครับ  โอ้โห  หัวใจจะวายตาย  ใจผมเต้นโครมครามเลยครับ  แต่ผมรู้สึกอบอุ่นมาก อบอุ่นจริงๆ
( Win Part )
ผมนอนกอดเฟียร์อยู่ แม้ว่าจะเหมือนลักหลับแต่ผมก็ไม่สนใจหรอก วันนี้ผมบอกรักกับเฟียร์ไปแล้ว มันจะเป็นยังไงต่อไปนะ ผมคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อยก็เผลอหลับไป ผมตื่นขึ้นมาตอนเช้าหันไปดูนาฬิกาก็เพิ่งจะเจ็ดโมงเอง แต่พอควานหาคนที่กอดไว้เมื่อคืน...ไม่มี ไปไหนแต่เช้าเนี่ย  ผมเดินลงมาข้างล่างก็ได้ยินเสียงคนคุยกันใน
ครัวครับ
“เฟียร์ ทำอาหารเก่งจังเลยลูก” ไม่เถียงครับ
“เฟียร์ทำบ่อยนะครับคุณแม่ แล้วก็ชอบด้วย เฟียร์ เลยเรียนคหกรรมน่ะครับ”
“แม่มาแอบคุยกับว่าที่ลูกสะใภ้แต่เช้าเลยนะ” ได้ทีต้องรีบหยอดครับ
“ไม่มีดีรึไงลูก เวลาน้องมาอยู่ด้วยจะได้ชินไง”
“ฮ่า ๆ คุณนี่ก็พูดไปเรื่อยเรื่อยดูหน้าเฟียร์สิน่ะ แดงยังกะมะเขือเทศ” พ่อผมพูดเสร็จผมก็หันไปดูครับ  แดงจริงครับสงสัยเขินแต่น่ารักมากเลยครับ
“…” เฟียร์เงียบไปเลยครับ ผมเลยถือโอกาสเดินไปกอดจากด้านหลังครับ
“หึ้ย  ปล่อย” มันลุกลี้ลุกลนแกะมือผมออกครับแต่ว่าผมตัวใหญ่กว่านา ฮ่าๆ
“อะแฮ่ม  ทำอะไรเกรงใจพ่อกับแม่นิดนึงก็ดีนะลูกขา” แม่ผมก็ขัดจังเลยครับ
“โถแม่ อิจฉาอ่ะดิ๊” ผมหันไปแซวแม่ครับ
“โอ้ย....โอ้ย” ผมลงไปนอนกองกับพื้นเลยครับ
“ฮ่าๆ ตาวิน  แม่ล่ะอิจฉาแกจริงๆ โฮะ ๆ” เฟียร์ทำร้ายผมง่ะ กระทืบเท้ายังไม่พอ มีศอกท้องด้วย เล็กพริกขี้หนูจริงๆ พริกขี้หนูสวนซะด้วย
ตอนนี้เราก็นั่งกินข้าวกันครับก็มี แม่ พ่อ ผม เฟียร์ อาโชค และ อาชัยครับ อาโชคอาชัยไม่ไช่ญาติเราหรอกแต่เค้าสองคนเป็นมือขวาของพ่อ เค้าจึงกลายเป็นคนในครอบครัวเราไปโดยปริยาย
“เฟียร์ลูก วันนี้แม่ว่าง สอนแม่ทำอาหารหน่อยสิลูก” แม่พูดครับ
“เฮ้ย ๆ พอเลยคุณหยุดความคิดนั้นซะ ผมยังไม่อยากซื้อบ้านใหม่”
“คุณเงียบไปเลย บ้านน่ะไม่ต้องซื้อใหม่หรอก แต่คุณน่ะต้องหาที่อยู่ไหม่!” แม่พูดอย่างหัวเสียแต่พ่อผมสินั่งนิ่งไปเลย
“ได้สิครับคุณแม่ แต่เมื่อเช้าผมดูของในตู้เย็นแทบจะไม่เหลืออะไรแล้วคงต้องออกไปซื้อนะครับ ว่าแต่คุณแม่อยากทำอะไรครับ ผมจะได้ซื้อของถูก” เอ่อ...ทางการไปไหนถามซะละเอียดยิบเลย
“แม่อยากลองทำอาหารต้มยำกุ้ง แล้วก็.........” แม่หันหน้าไปหาพ่อครับ
“…” พ่อเงียบครับ ก้มหน้าด้วย
“คุณอยากกินอะไรคะ” แม่ผมถามเท่านั้นเอง พ่อสะดุ้งเฮือกเลยครับ
“เอ่อ.....อะไรก็ได้”
“ค่ะ งั้นเย็นนี้ เราจะกินต้มยำกุ้ง กับ ผัดพริกแกงไก่ กันนะคะ เฟียร์ทำเป็นใช่ไหมลูก” แม่ถามเฟียร์ครับ
“สบายมากครับ” เฟียร์พร้อมกับยิ้ม เป็นรอยยิ้มที่น่ารักมากเลยครับ ดูเป็นมิตร และก็เหมือนกำลังมีความสุข ขณะที่ผมมองเฟียร์เพลินๆครับ เฟียร์หันมาเจอหน้าผมก็หุบยิ้มทันทีครับ แล้วก็เดินขึ้นไปบนห้องทันที
“เฟียร์ จะไปไหนลูก” แม่ถามครับ เดี๋ยวนี้อะไรก็เฟียร์ ไม่รู้ว่าแม่ใครกันแน่
“เดี๋ยวเฟียร์ขอตัวไปอาบน้ำก่อนนะครับ พอเสร็จเดี๋ยวเฟียร์จะได้ไปซื้อครับ”
“เดี๋ยวแม่ให้ป้าช้อยไปซื้อก็ได้ไม่ต้องไปเองหรอกมั้ง” แม่ผมพูด
“อย่าดีกว่าครับคุณแม่ ป้าช้อยแกก็แก่แล้วให้ทำงานในบ้านน่ะดีแล้ว ผมก็ว่างๆอยู่ ดีกว่ามานั่งหายใจทิ้งครับ
งั้นเดี๋ยวเฟียร์ไปก่อนนะครับ” พูดเสร็จเฟียร์ก็เดินขึ้นห้องไปเลยครับ
“ตาวิน”
“ว่าไงครับ ถ้าลูกสะใภ้แม่ไม่ไช่หนูเฟียร์ แกก็ไม่ต้องมีเมีย!” แม่ผมพูดดังประกาศคำประกาศิตที่ใครก็ขัดไม่ได้แม้แต่พ่อ
“แม่ไม่บอก ผมก็รู้อยู่แล้วน่า ยังไงเฟียร์ก็ต้องเป็นลูกสะใภ้แม่ครับ” จริงๆ เป็นมาได้สักพักแล้วแหละครับ คริคริ
พอเฟียร์ออกไปซื้อของคุณแม่ก็เลยตามไปด้วยเพราะอยากไปเดินตลาดเองดูบ้างหรือพูดง่ายๆคือจะไปเป็นเพื่อนเฟียร์น่ะครับ ตอนนี้เฟียร์กับแม่ของผมกลับมาแล้วครับและมันก็เหมือนภัยพิบัติย่อยๆในบ้านครับ
เสียงคน เอิกเกริก กันในห้องครัวดังลั่นไปหมดจนไม่มีใครสามารถอยู่ตรงนั้นได้
“ว้าย ๆ ทำไมมันเดือดแบบนี้ล่ะ” เสียงแม่ผมครับ
“ไม่ได้นะครับคุณแม่ ต้องใส่รอให้น้ำหายเดือดก่อน” เสียงเฟียร์ตะโกนบอกแม่ครับ
“เคล้ง! ฟู่!” โอ้ย ครัวบ้านผมจะระเบิดไหมเนี่ย ผมตัดสินใจขึ้นไปนอนดีกว่าช่วงนี้พักผ่อนไม่ค่อยเพียงพอ เพราะมีคนน่ารักให้กอดเลยนอนไม่ค่อยหลับนั่งมองหน้าจนผล็อยหลับทุกคืนเลย เหมือนโรคจิตเลยเรา
(Fear Part)
วันนี้เป็นอะไรที่อเมซิ่งมาก ผมไม่เคยตื่นเต้นมากขนาดนี้มาก่อน เหมือนชีวิตแขวนอยู่บนเส้นด้าย ครัวจะระเบิดแหล่ไม่ระเบิดแหล่ผมล่ะเสี้ยว เสียวครับ กว่าทุกอย่างจะเข้าที่ก็เล่นเอาเหงื่อออกเป็นลิตรเลย
“ก็ยากอย่างที่คิดเนอะ” คุณแม่พูดแล้วยิ้มครับ
“แฮะๆ ” ไม่ยากเลยครับทำอาหารน่ะ สอนคุณแม่ยากกว่าเยอะ
“ไว้แม่ว่างจะให้สอนอีกนะ”
“ดะ..ได้ครับ” ยังจะมีครั้งต่อไปด้วย รู้สึกเศร้า
“เดินตลาดวันนี้แม่ว่าดีนะ ออกกำลังกายไปในตัวด้วย”
“ครับ เอาไว้วันหลังเราไปเดินซื้อของกันนะครับ” ผมตอบแล้วก็ยิ้ม คุณแม่ดูสนุกกับการเดินตลาดมากๆเลยครับ อาจจะเป็นเพราะคุณแม่ไม่ค่อยหรือไม่เคยเดินตลาดเลย
“เอ่อ...คุณเย็นนี้มีอะไรทานเนี่ย” คุณพ่อเดินมาพร้อมกับผู้ช่วยอีกสองคนรู้สึกจะชื่อ โชค กับ ชัย มั้งเห็นคุณพ่อเรียกแบบนี้
“ก็มีหลายอย่างเลยค่ะ ตั้งแต่ ต้มยำกุ้ง ผัดพริกแกงไก่ สองอย่างนี้ฉันทำเองเลยนะ แล้วก็มี ผักบุ้งผัดไฟแดง
ต้มจืดหมูสับ ยำวุ้นเส้น มีขนมอีกนิดหน่อย ฝีมือหนูเฟียร์น่ะ”
“หว้า มีแต่ของน่าทานทั้งนั้นเลย โดยเฉพาะอาหารฝีมือคุณ แต่ติดที่ว่า ผม โชค ชัย กับลูก ต้องไปรับรองลูกค้าน่ะสิ” คุณพ่อพูดดูเสียดายมากครับ แต่อย่าคิดว่าผมดูไม่ออกว่าพยายามหนีอะไรกันอยู่
“เหรอคะ น่าเสียดายจัง เรื่องงานสำคัญสินะคะ....งั้นคุณไปเถอะนะคะ” พวกคุณพ่อดูดีใจเล็กน้อย แล้วหันมองหน้ากันยิ้มกันประมาณว่ากูรอดแล้ว
“ขอโทษนะคุณ แต่มันเป็นงานน่ะ” คุณพ่อพูดปลอบใจคุณแม่
“ค่ะฉันเข้าใจ จะไปไหนก็ไปเถอะค่ะ” พวกนั้นเตรียมก้าวขาออกไปแต่...
“แต่ถ้าใครออกไปจากบ้านเย็นนี้ อย่ากลับมาให้เห็นหน้าอีก ไม่งั้นล่ะก็...หึหึ” ว้าว คุณแม่ไม่โง่ครับ ฮ่าๆ ผมล่ะในท่าทีของพวกนั้นมากเลยครับ กลืนน้ำลายกันดังเอือกเลย
“เอ่อ....เดี๋ยวผมโทรเลื่อนการรับรองดีกว่าเนอะถ้างั้นน่ะ” ปลาไหลใส่สะเก็ตเอ้ยเปลี่ยนท่าทีไวชะมัดท่าทางพ่อลูกคู่นี้จะเป็นแฝดกัน
“จะดีเหรอคะ ฉันไม่บังคับคุณหรอกค่ะ” คุณแม่พูดแบบนั้น แต่สายตาตรงกันข้ามเหลือเกิน
“ครอบครัวสำคัญกว่าอะไรทั้งสิ้นเสมอ” พ่อพูดอย่างมุ่งมั่นครับ ผมหมันไส้เลยสวนกลับครับ
“เปลี่ยนไวนะครับ เมื่อกี้ยังมาขอโทษที่อยู่ด้วยไม่ได้อยู่เลย” เอาสะหน่อย
“นั้นสิเนอะ คุณไปทำงานก็ได้นะคะ” แม่พูดและยิ้มได้อำมหิตมากมาย
“ผมไปรอที่โต๊ะนะ” พูดจบก็เดินกรูกันออกไปเหมือนนกกระจอกแตกรังเลยครับ ผมหันมามองหน้ากับแม่
ก็หัวเราะกันร่วนเลยครับ  ตลอดเวลาอาหารเย็นทุกคนดูแปลกใจเกินคาดที่อาหารที่คุณแม่ทำอร่อยกินได้ครับ ไม่อยากบอกว่าคนสอนเค้าดีจริง ฮ่าๆ
Lesson 30
( Fear Part )
วันนี้ก็เป็นเช้าที่ปกติแต่มันไม่ปกติตรงที่ มีคนมากอดผมเอาไว้ จริงๆมันก็น่าจะชินๆด้แล้วอ่ะแหละ เพราะมันกอดผมได้ทุกคืนจริงๆ ขณะที่คิดอะไรเพลินๆ มันก็ตื่นครับ
“เฟียร์ ตื่นแล้วเหรอ”
“เห็นว่าหลับหรือเปล่าล่ะ” ถามได้ก็เห็นอยู่
“มานอนเป็นเพื่อนหน่อย อีกนิดนึงนะ” พูดจบมันก็ดึงผมเข้าไปซุกไว้ตรงอกมันอีกทีครับ
“ปล่อยๆ จะลงไปทำกับข้าว”
“ไม่หิว” ใครถามเนี่ย
“ไม่ได้ทำไห้พี่กินนี่ ปล่อย” แม่งเป็นปลาหมึกหรือไงเกาะเหนียวแน่นจริงๆ
“อือ” บอกอือแต่เสือกหลับต่อ กวนตีนได้โล่
“ถ้าไม่ปล่อยจะไม่คุยด้วย หนึ่งเดือน!” ผมพูดชัดเจนมากครับ
“ยอมแล้วคร้าบ ปล่อยก็ได้ แต่....จุ๊บ”
“…” อึ้งสิครับอยู่ดีดีมาจุ๊บผมสะงั้นแหละ
ผมรีบจ้ำอ้าวลงมาจากห้องเลยครับ เขินด้วยหน่อยๆ แต่สงสัยผมจะเขินมากไปหน่อยป้าช้อยแกเลยถามว่าเป็นไข้หรือเปล่าแกบอกเห็นหน้าผมแดงๆ เหอๆ ผมยิ้มแหยๆ แล้วก็บอกแกว่าไม่เป็นไร  วันนี้ผมทำโจ๊กต้มยำครับ เป็นสูตรใหม่ที่ผมคิดขึ้นเอง
“วันนี้มีอะไรกินลูกเฟียร์” พ่อถามครับ ผมแปลกใจมาก ปกติคนลงมาก่อนน่าจะเป็นคุณแม่นี่นา แต่ผมก็เลิกสงสัยละครับ
“จะถามทำไมคะคุณ ฉันเห็นเฟียร์ทำอะไรคุณก็กินทุกอย่าง และก็กินเยอะด้วย” พอแม่พูดแบบนี้ผมก็ยิ้มสิครับ ภูมิใจในฝีมือตัวเอง
“แหมคุณก็....ก็อาหารที่หนูเฟียร์ทำน่ะ มักจะแปลกๆแล้วก็ไม่เคยเห็นผมกินแล้วอร่อยผมก็กินเยอะหน่อยเดียวเอง” พ่อพูดแก้เก้อให้ตัวเองครับ
“ค่า กินเยอะไปหน่อยเดียวเอง หน่อยมากเลยนะคะ เมื่อวานนี้ข้าวต้มทรงเครื่องสี่ชามเนี่ย หน่อยเดียวเองนะคะ” คุณแม่พูดประชดเล็กน้อย
“ฮ่าๆ” พวกเราที่อยู่ในครัวหัวเราะร่าเลยครับ ตอนนี้มีคนสถิตในครัวก็ ผม ป้าช้อย หลานป้าช้อย น้าโชค น้าชัย คุณพ่อ แล้วก็คุณแม่ ขาดไปอีกคน สงสัยยังไม่ตื่น
“แล้วนี่ลูกชายคุณยังไม่ลงมาเหรอ” แม่ถามพ่อครับ
“ลูกชายผมไม่ไช่ลูกคุณเหรอ” พ่อก็ตอบกลับครับ
“เอ่อ...สงสัยนอนต่อน่ะครับ ตอนผมลงมาเห็นบอกว่าจะนอนต่อ” ผมพูดจบก็มีเสียงนึงดังขึ้น
“มาแล้วครับ แหม พี่ไม่ได้ขี้เซาขนาดนั้นนะ” อ้าว ตายยากจริงๆพูดปุ๊บ มาปั๊บ เลย
“ใครจะไปรู้ล่ะ ก็เห็นบอกว่าจะนอนต่อ” ผมตอบกลับครับ
“ก็.....ทนคิดถึงคนแถวนี้ไม่ไหวเลยต้องรีบลงมา” ผมแทบจะเขวี้ยงชามใส่มันเลยไม่รู้การะเทศะพูดจาไม่รู้สถานการณ์
“อะแฮ่ม เกรงใจคนมีอายุหน่อยก็ดีนะลูก” เสียงแม่ครับ  แต่มันก็ไม่ได้ตอบอะไรยิ้มกวนๆซะไห้งั้นแหละ  เราก็นั่งกินข้าวกันครับ แต่แล้วก็มีเสียงรถอยู่ที่หน้าบ้าน
“ป้าช้อย ใครมาแต่เช้าเชียว” แม่ถามด้วยความสงสัย
“เดี๋ยวเฟียร์ไปดูให้นะครับ” พูดจบผมลุกเลยครับ ไม่สนใจคำทักท้วงใดๆทั้งสิ้น เมื่อผมเดินมาถึงหน้าบ้านก็พบกับผู้หญิงคนนึงเธอสวยมากครับ ผิวออกคล้ำๆ สูงกว่าผมอีก ดีกรีเป็นนางแบบได้เลยครับ ส่วนอีกคนเป็นผู้ชายแต่งตัวดีท่าทางจะเป็นเพื่อนกับคุณพ่อหรือไม่ก็คุณแม่
“เอ่อ คือมาหาใครครับ” ผมถามด้วยน้ำเสียงสุภาพ
“ฉันต้องบอกคนใช้ด้วยเหรอ” คนใช้ ใครวะ?
“ไม่เอาน่าลูก ลูซี่ นี่ไม่ไช่บ้านเราลูกจะมาวางอำนาจบาตรใหญ่แบบนี้ไม่ได้
“อะไรกันคะคุณพ่อ เวลาลูซี่พูดกับคนใช้ต้องให้กราบมันก่อนหรือเปล่าคะ” เธอพูดจบพ่อเธอก็ส่ายหัวทันที
บ่งบอกว่าคงระอาจนไม่อยากจะว่าแล้ว
“เธอ วินอยู่ไหม” อีห่ามาถึงก็ถามหาผู้ชายเชียวนะ
“กำลังทานข้าวกันอยู่ครับ” ผมบอกเธออย่างสุภาพเพราะอาจจะเป็นแขกคนสำคัญ
“อ้าว เห้ยไอ้ปองมาไงวะ ไม่ได้เจอตั้งนาน” คุณพ่อพูดครับ
“มึงก็ จะให้เจอได้ไงวะ มึงกะคุณหญิงเล่นไปขลุกกันอยู่ต่างประเทศตั้งครึ่งปี” น้าปองตอบครับ
“เออ ๆ เข้ามาสิ กำลังกินข้าวกัน เอาซะหน่อยไหม อร่อยนะเว้ยยิ่งกว่าเชฟห้าดาวอีก ฮ่าๆ” คุณพ่อพูดล้อ
กับเพื่อน แต่ผมสิเขินแทน เชฟห้าดาวเหรอ หุหุ
“วินขา” แหมยายนี้พอเห็นพี่วินก็วิ่งปรี่ไปหาเลยนะ
“เอ่อ ลูซี่”
“ลูซี่ คิดถึงวินมากเลยค่ะ วันนี้กะจะมาขอค้างด้วยสักหน่อย” พูดจบเธอก็หันมาหาผมครับ
“นี่เธอ เอากระเป๋าฉันไปเก็บที่ห้องคุณวินด้วยล่ะ แล้วก็ยกดีๆนะ มันแพง” พูดจบเธอก็สะบัดหน้าไปหา
พี่วินทันทีครับ เห็นดังนั้นผมก็ยกกระเป๋าขึ้นมาทันทีครับ ทำไมรู้สึกแปลกๆ รู้สึกไม่ดีเลย
พอผมลงมาข้างล่างเพื่อไปที่จะไปกินข้าวต่อนั้นผมก็เห็นคุณแม่หน้าตาไม่รับแขกมากๆ คุณแม่ในตอนนี้ทำหน้าเหมือนผ่านสมรภูมิรบเสร็จใหม่ๆเมื่อผมจะไปนั่งที่ ก็เจอยัยนี่นั่งชิดกับพี่วินแทบจะนั่งตักกันอยู่แล้ว หึ้ย
หน้าด้าน!
ผมเลยย้ายไปนั่งที่ข้างคุณแม่ที่ว่างอยู่แทนครับ ผมอึดอัดมาก ไม่อยากเห็นภาพตรงหน้านี้เลย ยัยปลิงทะเลนี้
ก็เก่งดีจริงๆแขนน่ะ
“วินขา ป้อนลูซี่หน่อยสิคะ” อ้อนเข้าไปอีปลวก!
“ลูซี่ก็ทานเองสิครับ” มันพูดจบแล้วเหลือบมามองหน้าผม ผมก็ทำหน้าไม่สนใจ
“วินขา เดี๋ยวนี้วินให้คนรับใช้ทานข้าวร่วมโต๊ะกับเจ้านายด้วยเหรอคะ” เมื่อพูดจบเธอก็หันหน้ามาทางผม
“อะแฮ่ม ไม่ทราบว่าที่หนูลูซี่พูดอยู่นี่ หมายถึงใครเหรอจ๊ะ” คุณแม่ออกโรง ผมว่าท่าทางคุณแม่จะไม่ชอบยัยนี้เหมือนกัน
“ก็คนที่นั่งอยู่ข้างๆคุณแม่ไงคะ”
“อะ ฮะ ฮะ....ฉันว่าหนูเข้าใจอะไรผิดแล้วล่ะจ๊ะ เพราะคนที่หนูหมายถึงน่ะ ไม่ไช่คนใช้แต่เป็นคนสนิทของแม่ แล้วก็เป็นน้องรหัสของตาวินเค้าด้วย โฮะๆ คนใช้เหรอ....อย่างงี้แหละน่า คนเรามีตาหามีแววไม่” คุณแม่พูดถูกใจผมมาก ยัยลูซี่ ลูซ่า อะไรนี่หน้าเจื่อนเลยครับ
“ขอโทษค่ะ พอดีลูซี่ไม่รู้” เธอชักสีหน้าเล็กน้อย
“คุณแม่ครับ เดี๋ยวเฟียร์ขึ้นไปเก็บของในห้องก่อนนะครับ” ผมพูดจบคุณแม่ยังไม่ทันพูดอะไรเลย ก็มีคนสวนขึ้นทันควันเลยครับ
“จะเก็บไปไหน” คุณน่าจะรู้ว่าเป็นเสียงของใคร
“จะกลับห้อง ผมไม่อยากเป็นก้างใคร”
“เดี๋ยวสิลูก เฟียร์ เป็นก้างอะไร” แม่ถามครับ แล้วก็มีอีกคนนึงที่สงสัย
“ก็พอดีคุณลูซี่เค้าจะมาค้างกับพี่วินน่ะครับ เฟียร์ว่าเฟียร์กลับห้องดีกว่า” พูดจบผมกำลังจะเดินออกจากโต๊ะ
แต่...
“เดี๋ยว!” เสียงคุณแม่ครับไม่พูดเปล่าดึงมือผมไว้ด้วย
“ครับ” ผมขานรับ
“ไม่ต้องไปไหนทั้งนั้น ถ้าหนูลูซี่อยากพักที่นี่ ฉันก็จะให้พัก แต่ต้องเป็นห้องรับแขกเท่านั้น”
“คุณแม่คะ!” ยัยนี้มันเสียงแปดหลอดจริงๆเลยวุ้ย
“อ่อ ฉันไม่ใด้เป็นแม่หนูเรียกน้าก็พอจ๊ะ เราไม่ได้สนิทกันขนาดนั้น” พอคุณแม่พูดจบยัยนี้ก็แทบกรี๊ดเลยครับ
พี่วินก็ลุกหนีเธอเสียด้วยหุหุ สะใจเป็นบ้าเลย
“คุณ เย็นนี้เราจะมีปาร์ตี้กันนะ” เสียงคุณพ่อครับ
“ได้สิคะคุณ ฉันกำลังอยากจะชวนคุณพอดี ช่วงนี้เหงาๆ” คุณแม่พูดเสร็จผมเลยปรี่เข้าไปหาเลยครับ
“คุณพ่อครับ ให้เฟียร์ เป็นคนทำอาหารนะครับ” ตอนนี้กำลังคึกๆ
“ได้สิลูก เดี๋ยวแม่ช่วยนะลูกนะ” คุณแม่สวนขึ้นทันควันครับ
“ตายแล้วจะมีปาร์ตี้ ต้องสนุกแน่ๆเลยค่ะ” ยัยลูซ่าพูดขึ้นครับ
“ใช่จ๊ะหนูลูซี่ มันต้องสนุกมากแน่ๆ!” แม่พูดจบก็ยิ้มแต่ผมไม่ได้โง่ที่ดูไม่ออกว่ารอยยิ้มนั้นแฝงอะไรไว้บ้าง

imanaji · โพสต์ 2013-7-7 22:02:42

ขอบคุณครับ

balllove23 · โพสต์ 2013-7-10 10:58:24

ขอบคุณครับ

Mikkiny · โพสต์ 2013-7-11 20:53:59

ชอบบบบบบบบบบบบบ

harain15 · โพสต์ 2013-7-14 01:12:05

ขอบคุณครับ

gigusa · โพสต์ 2013-7-18 15:42:18

ขอบคุณครับ

peemakung · โพสต์ 2013-7-20 18:37:36

ขอบคุณครับ

kiwwy · โพสต์ 2013-7-21 10:31:46

ขอบคุณมากๆค่ะ น่ารักมากลุย เชียร์เลย{:4_110:}

Klong · โพสต์ 2013-7-24 21:17:43

ขอบคุนครับ

kangaza · โพสต์ 2013-7-25 22:51:39

ขอบคุงมากมากคับ

kamaji · โพสต์ 2013-7-31 01:08:48

ขอบคุนคราบ

mind19mindPSU · โพสต์ 2013-7-31 14:25:08

ขอบคุนนะครับ

mind010 · โพสต์ 2013-7-31 18:12:47

ขอบคุณครับ

mind010 · โพสต์ 2013-7-31 18:13:10

ขอบคุณครับ

ton521 · โพสต์ 2013-8-4 11:29:09

ขอบคุนครับ

kikkapkao · โพสต์ 2013-8-6 11:44:24

ขอบคุณครับ

dung · โพสต์ 2013-9-1 14:19:58

ขอบคุณมากๆคร้าบบ

NiceNons · โพสต์ 2013-9-2 14:07:55

ขอบคุณครับ

fffn · โพสต์ 2013-9-25 19:16:53

ขอบคุนมากคับ

diablo2 · โพสต์ 2013-10-8 00:55:44

ขอบคุณครับ

บัญชี		จำการเข้าสู่ระบบไว้	ลืมรหัสผ่าน
รหัสผ่าน			สมัครเข้าเรียน

เจ็บหนักๆ กับ รักเถื่อนๆ # 29 - 30 #

สมาชิกจีโฟกาย 100%

สมาชิกระดับเพชรคู่

สมาชิกระดับตรีเพชร

สมาชิกระดับเพชรบริหาร

สมาชิกระดับมงกุฎ

สมาชิกระดับทับทิม

สมาชิกระดับแพลตตินั่ม

สมาชิกระดับไพลิน

สมาชิกระดับมรกต

สมาชิกระดับเพชร