|
ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว “เฮ้ยๆแค่นี้ก่อนคิมโทรกลับละ......ฮัลโหลคิมอยู่ไหนครับดึกป่านนี้ทำไมยังไม่กลับบ้านอีก รู้ไหมคนอื่นเค้าเป็นห่วงน่ะ”ผมใส่เป็นชุดเลยครับแต่เสียงที่ตอบกลับผมมาทำให้ผมอารมณ์ร้อนขึ้นในบัดดล
“ผมเต้นะครับ” Lesson 25
( Show Part )
“มึงมารับโทรศัพท์คิมได้ไง แล้วมึงเอาคิมไปไว้ไหนกูจะคุยกับคิม” ทำไมคิมถึงไปอยู่กับมันได้ล่ะ โอ้ย ยิ่งคิดยิ่งหงุดหงิด
“โอ้ย พี่ใจเย็นๆก่อนครับ”
“เย็นพ่อมึงดิ มึงบอกมาว่ามึงอยู่ไหน!” อันนี้ผมตะคอกใส่มันครับ
“…” มันเงียบแล้วไม่ยอมตอบผม
“มึงจะยอมตอบกูดีๆไหม ไอ้สัด!” ผมเริ่มหมดความอดทนครับ
“ผมบอกแน่ๆ แต่พี่ช่วยใจเย็นๆแล้วฟังผมก่อนได้ไหม” มันพูดกลับมาเสียงเรียบ ยิ่งทำให้ผมปะทุขึ้นเรื่อยๆเพราะความโมโห....เย็นไว้ๆ
“โอเค กูยอมมึง...คราวนี้มึงบอกกูได้หรือยังว่าคิมอยู่ไหน” ผมโคตรจะกดเสียงตัวเองให้นุ่มนวลเท่าที่จะนุ่มได้
“อยู่กับผม” กวนตีน กูรู้หรอกไอ้สัด
“แล้วอยู่ที่ไหน” ผมถามต่อ
“อยู่ที่บ้าน” พอมันพูดจบผมก็ตวาดใส่โทรศัพท์เลยครับ
“มึงทำอะไรคิมไอ้-เอี้ย-เต้” สรรพนามเริ่มเปลี่ยนไปแล้วครับ
“ก็...ทำอะไรดีน้า...อยู่กันสองคน” มันยั่วผม ไอ้เด็ก-เอี้ย-นี้มันยั่วผม!
“ไอ้เต้ มึง!”
“ฮ่าๆ พี่ใจเย็นผมล้อเล่น พี่มาเปิดประตูบ้านสิเดี๋ยวพี่ก็เห็นเอง” ผมวางโทรศัพท์แล้ววิ่งไปเปิดประตูรั่วบ้าน
ทันทีครับ และเมื่อเปิดประตูก็เจอรถคันนึงจอดอยู่หน้าบ้านผม ผมก็รีบเดินเข้าไปกระชากประตูรถให้เปิดออกทันที และที่เบาะนั่งข้างคนขับก็ปรากฎร่างของคิมที่นอนสลบไสลอยู่
“สวัสดีตอนดึกๆครับ” ไอ้เต้มันยื่นหน้ามาจากฝั่งคนขับมาครับ ผมไม่พูดอะไรต่อเลยอุ้มคิมแล้วพาเข้าบ้าน
เลยครับ แต่ไอ้เต้มันก็ยังเดินตามมา ถ้ามึงอยากจะลองของกูจะจัดให้
ผมพาคิมขึ้นมาถึงบนห้องนอนแล้ววางคิมลงบนที่นอนเบาๆ วางแรงเดี๋ยวมันตื่นน่ะ และเมื่อหันมาผมก็ซัดหมัดหนักๆเน้นๆใส่ไอ้เต้ทันทีครับ
“โอ้ย....พี่มาต่อยผมทำไมเนี่ย” มันถามพร้อมกับเอามือกุมปากที่มีเลือดซิบๆออกมา
“มึงทำอะไรคิมล่ะ ทำไมมันถึงมีสภาพเป็นแบบนี้” ผมพูดอย่างเหลืออด อยากจะเข้าไปตั๊นหน้ามันอีกสัก
หลายๆที
“โห พี่ถามดีๆก็ได้” ผมเงียบแล้วจ้องหน้ามัน มันเลยยอมเล่าออกมาเองโดยที่ผมไม่ต้องถาม
“มองอย่างกับจะฆ่ากัน.....เรื่องมันมีอยู่ว่าผมจะมาส่งคิมที่บ้านแล้วคราวนี้เพื่อนโทรมาชวนไปกินเที่ยวผับ ผมก็เลยถามคิมว่าจะไปด้วยกันไหม คิมก็บอกว่าจะไปด้วย แต่ผมไม่รู้นี่ว่าคิมดื่มไม่เป็น พอดื่มสภาพก็เลยออกมาอย่างที่เห็น”
“แล้วมึงทำอะไรคิมหรือเปล่า” เมาไม่ได้สติแบบนี้ถ้าจะโดนลากไปข่มขืนก็ไม่แปลกเลย
“โหพี่..ความคิดแม่ง-เอี้ย-ว่ะ” อ้าวไอ้-เอี้ย-ด่ากูซะงั้น ผมจะเดินเข้าไปซัดมันแต่มันก็ร้องขึ้นซะก่อน
“เฮ้ยๆ พี่พอเลย ช้ำตายห่าพอดี คิมแม่งทนอยู่กับพี่ได้ไงวะ”
“ไอ้-เอี้ย-เต้!” ผมเรียกชื่อมันลั่นเลยครับ ไม่สนใจแล้วว่าคิมมันจะตื่นหรือเปล่า
“พอๆพี่ เดี๋ยวคิมตื่น.....เอาจริงๆอ่ะนะ ถ้าผมจะทำผมก็ทำได้ พี่ก็เห็นสภาพคิมตอนนี้” อือ มันพูดก็ถูกอ่ะ
“แต่ผมก็ไม่ทำหรอก เรื่องระยำแบบนั้นอ่ะ...ผมลูกผู้ชายพอ”
“…” ผมไม่ได้พูดอะไรอีก ส่วนมันเมื่อเห็นผมไม่พูดอะไรก็เดินไปนั่งที่เตียง
“มึงจะทำอะไร” ผมลั่นเมื่อเห็นมันเอามือล้วงกางเกงคิม
“เอาแบตฯ” แบตฯ-เอี้ย-ไรวะ แล้วพอมันหาของในกระเป๋ากางเกงคิมเจอผมก็ยิ่งสงสัยหนัก...แบตฯโทรศัพท์
แล้วยังไง?
“พี่ไม่ต้องทำหน้าสงสัยขนาดนั้น ทำหน้าเหมือนหมางงเลย” มึงนี่แม่งหลอกด่ากูดีจริงๆเดี๋ยวกูจะซัดให้คว่ำเลย!
“โทรศัพท์แบตฯหมด ผมเลยเอาของตัวเองใส่เพื่อที่จะโทรหาพี่อ่ะแหละ”
“แล้วกูโทรไปตั้งหลายสายทำไมไม่รับ”
“โห...พี่คิดว่าคนที่กำลังเคลียร์ค่าอาหารกับเครื่องดื่มพร้อมกับอุ้มคนๆนึงไว้ด้วยเนี่ย มันจะเอาปัญญาที่ไหนรับโทรศัพท์ครับ พอมาถึงหน้าบ้านควักโทรศัพท์คิมขึ้นมาเห็นเบอร์พี่ค้างอยู่ก็เลยโทรหานี่ไง”
“เออๆ ยังไงกูก็ขอบใจมึงละกัน” โล่งอกไป ดีที่ไอ้เต้มันเป็นคนดี
“ก่อนกลับ ผมมีอะไรอยากถามพี่หน่อย” ไอ้เต้พูดขึ้นหลังจากสลับแบตฯของมันกับของคิมเสร็จแล้ว
“มึงมีอะไรก็ว่ามา”
“พี่เป็นอะไรกับคิม” เจอคำถามนี้ผมไปไม่เป็นเลยครับ เป็นคนรักเหรอ...ก็ไม่ใช่ เป็นเพื่อนเหรอ...ก็ไม่เชิง
“พี่น้องกันไง” ผมถามตอบไม่สบตามัน
“ดีครับ” มันพูดแล้วก็ยิ้มที่มุมปาก..น่ากระทืบชิบหาย!
“ผมจะได้จีบคิมได้สะดวก”
“ไม่ได้!”
“อ้าว ทำไมครับพี่มีปัญหาอะไรเหรอ” แล้วกูจะตอบมึงว่ายังไง?
“ไม่มีปัญหาหรอก....แต่กูไม่ให้มึงจีบคิม”
“พี่มีสิทธิ์อะไรมาห้ามผมครับ....อีกอย่างผมก็บอกคิมตั้งนานแล้วด้วยว่าจะจีบ....หรือว่าพี่โชว์จะ....” มึงจะหยุดพูดแล้วมองหน้ากูหาพ่อมึงเหรอ!
“มึงกลับไปได้ละ” ผมเมินหน้าหนีมันแล้วกลับไปนั่งลงที่เตียง
“ไปนะครับ....สวัสดี” มึงจะไปไหนก็ไปสักทีเถอะก่อนจะกลายเป็นผีเฝ้าบ้านกู
ตอนนี้ผมกำลังนั่งคิดทบทวนอะไรหลายๆเรื่องอยู่บนเตียงเดียวกับคิมนั่นแหละครับ แต่ดูเหมือนว่าคิมจะนอนไม่สบายตัวหรือยังไงไม่รู้ดิ้นขลุกขลักอยู่เนี่ย ผมเลยไปเอากะลังใส่น้ำอุ่นมาเช็ดตัวให้คิมและในขณะที่ผมกำลังเช็ดตัวคิมไปเรื่อยๆคำพูดของไอ้วินก็แว๊บเข้ามาในหัวผม
‘เออ เดี๋ยวกูจะคอยดูมึง ถ้าวันไหนมึงตามขอความรักจากไอ้คิมนะกูจะขำให้ฟันกูหลุดหมดปากเลย’
‘คิมอาจจะหนาวกาย แต่ถ้ามึงฟอร์มมากๆ มึงได้หนาวใจแน่ๆ ฮ่าๆ’
‘ไอ้ปากแข็ง กูเคยบอกมึงแล้วนะถ้ามัวแต่ฟอร์มหมามันจะคาบไปแดก’
‘เอาเถอะมึง ท่ามากระวังจะอดแดก ฮ่าๆ’
แม่งเอ้ยทำไมต้องมานั่งนึกอะไรไร้สาระแบบนี้ด้วยวะ....ไม่หรอก...จริงๆแล้วมันไม่ไร้สาระเลย แล้วถ้าเกิดว่าคิมชอบไอ้เต้ขึ้นมาจริงๆถึงตอนนั้นผมจะทำหน้ายังไงล่ะ ทุกสิ่งทุกอย่างที่ไอ้วินเคยบอก เคยเตือนผมมันกำลังจะเกิดขึ้นจริง....มันคงถึงเวลาแล้วแหละที่ผมต้องยอมรับใจตัวเอง และทำตามความรู้สึกจริงๆของตัวเองสักที เอาวะเป็นไงเป็นกันยังไงผมก็สู้ไม่ถอยอยู่แล้ว จะไม่มีคำว่าพี่น้องนับจากนี้!
Lesson 26
( Kim Part )
โอ้ย! ทำไมถึงมึนหัวแบบนี้เนี่ยจำได้ว่าไปเที่ยวผับกับเต้นี่นา แต่พอลืมตามองไปรอบๆทำไมมันคุ้นๆจังเลย แถมความรู้สึกอึดอัดแต่อบอุ่นแบบแปลกๆนี่อีก ผมหันไปมองข้างๆก็เจอพี่โชว์นอนมองหน้าผมอยู่แถมยังกอดผมไว้ด้วย
“ตื่นแล้วเหรอครับ...เป็นยังไงบ้าง” เหอะๆ เดี๋ยวนี้พูดเพาะขึ้นเยอะครับ
“อือ” ผมตอบแล้วเอามือกุมศีรษะตัวเองเพราะมันรู้สึกปวดๆมึนๆผสมปนเปกันไปหมด
“ปวดหัวหรือเปล่า” พี่โชว์ถามแล้วก็เอามือมาแตะๆลูบตามตัวผม
“ตัวรุมๆนะเนี่ย เดี๋ยวพี่เอาข้าวมาให้กินจะได้กินยา” พูดจบพี่โชว์ก็ลุกออกไปจากห้องผมจึงหลับตาลงและจมสู่ห้วงนิทราอีกครั้งนึง
“คิม.....คิม......ลุกขึ้นมากินข้าวกินยาก่อนแล้วค่อยนอนนะครับ” ผมรู้สึกถึงแรงเขย่าจากใครบางคนทำให้ผมต้องลืมตาและลุกขึ้นทำตามอย่างที่ใครอีกคนสั่ง
“มาเดี๋ยวพี่ป้อนนะ” ผมก็ไม่ได้ขัดขานอะไร เพราะตอนนี้เบลอมากๆ ผมก็รีบกินแล้วก็กินยาพอเสร็จก็นอนต่อทันที
“กริ๊ง.........กริ๊ง” ผมงัวเงียตื่นขึ้นมาเพราะว่าเสียงโทรศัพท์ของผมมันดังขึ้น ผมก็ควานหาโทรศัพท์แต่หารอบตัวก็ไม่เจอ ผมเลยต้องลุกขึ้นนั่งเพื่อมองหามัน....อยู่หัวเตียงนี่แถมคาสายชาร์จไว้ด้วย สงสัยพี่โชว์จะเป็นคน
ชาร์จให้
“ฮัลโหล”
“ฮึ้ย คิมตื่นยังเนี่ย” ใครอ่ะเสียงคุ้นๆ ผมลองดูเบอร์ที่โทรเข้ามาก็อ๋อทันที เต้นั้นเอง
“อือๆ ตื่นแล้วเต้มีอะไรหรือเปล่า” ผมถามกลับครับ รีบๆคุยตอนนี้อยากนอน!
“คิมเป็นยังไงบ้าง เมื่อวานเมาซะไม่รู้เรื่องเลย”
“ก็ปวดหัวนิดหน่อย มีไข้นิดๆอ่ะ แต่เดี๋ยวคงหายแหละมั้ง”
“โห ไม่สบายเลยเหรอ ขอโทษทีนะเต้ไม่น่าลากคิมไปด้วยเลย” เต้มีน้ำเสียงสำนึกผิดมากๆ แต่มันไม่ใช่ความผิดเต้ สักหน่อยนะ
“เฮ้ย อย่าไปคิดมากเราเป็นคนอยากไปเอง” โอย ผมไม่ไหวแล้วครับ นอนคุยเลยละกันนั่งต่อไม่ไหวแล้วโลกหมุนจริงๆ
“เอางี้ เดี๋ยวเราไปเยี่ยมที่บ้านละกันนะ”
“เต้อย่าลำบากเลย ไม่ต้องมาหรอก” ผมเกรงใจอ่ะนะ
“คิม....รังเกียจเราเหรอ” หูย ทำไมน้ำเสียงมันหดหู่ได้ขนาดนี้เนี่ย
“บ้าแล้ว ไม่ใช่แบบนั้นอยากมาก็มาแล้วแต่ละกัน แต่เราคงลงไปรอไม่ไหวนะ ตอนนี้ยังนอนคุยเลย” ผมบอกตามสภาพจริงๆ ก็ผมไม่ไหวอ่ะ
“ไม่เป็นไรเดี๋ยวเต้ขึ้นไปหาที่ห้อง”
“ดะ...เดี๋ยว….ตื้ด” วางไปแล้ว เออ ชั่งแม่งเถอะตอนนี้ขอนอนก่อนละกันนะ
( Show Part )
ตอนนี้ผมกำลังนั่งเล่นอยู่ในห้องนั่งเล่นครับ แต่ใจผมสิมันดันไปอยู่ห้องข้างบน คิมร่ายมนต์เล่นของอะไร
หรือเปล่าเนี่ยถึงทำให้ผมนึกถึงได้ตลอดเวลาขนาดนี้ แต่ในขณะที่ผมกำลังนั่งอ่านหนังสือไปพรางๆ ก็มีรถคันนึงแล่นเข้ามาจอดหน้าบ้านผมเลย ผมชะเง้อมองดูว่าเป็นรถใคร...มันคุ้นๆแต่ผมก็ไม่รู้หรอกว่ารถใครจนกระทั่งเจ้าของรถก้าวเท้าลงมาจากรถ
“ไอ้เต้...”
“สวัสดีครับพี่โชว์” มันพูดและก็ยิ้มกวนตีนมาให้ผม
“มึงมาทำไม” ผมถามมันเสียงเข้ม
“โอะโอ บ้านนี้ต้อนรับแขกได้พิลึกจริงๆนะครับ”
“นี่ยังไม่ได้ต้อนรับ....แค่ทักทายนิดเดียว ถ้าต้อนรับต้องแบบนี้!” พูดจบผมก็วิ่งปรี่เข้าไปหามันเลยครับแต่เหมือนมันจะรู้ว่าผมจะกระทืบมัน มันเลยวิ่งหนีผมขึ้นไปข้างบนแล้วเข้าไปในห้องคิมอย่างรวดเร็ว
“ปัง ปัง ปัง! มึงเปิดประตูเดี๋ยวนี้นะเว้ย” จะไม่โวยวายมากขนาดนี้ถ้าห้องที่มันเข้าไปไม่ใช่ห้องของคิม
“เรื่องอะไร ถ้าผมเปิดพี่ก็กระทืบผมสิ....เดี๋ยวคิมผมดูแลเอง พี่ไปที่ชอบๆเถอะ” ไอ้เด็ก-เอี้ย-!
“มึงจะเปิดไม่เปิด”
“...” มันเงียบไม่ยอมตอบออกมา โอเคเดี๋ยวกูจัดให้ หึ มึงคิดว่าที่นี่ที่ไหนกัน บ้านกูทำไมกูจะไม่มีกุญแจสำรองหรือไง และผมก็เดินไปเอากุญแจสำรองมาอย่างสบายอารมณ์ เดี๋ยวมึงเจอกูแน่ไอ้เต้
“กิ๊ก...แอ๊ด”
“เฮ้ย พี่เข้ามาได้ยังไงวะ” ไอ้เต้เห็นผมเปิดประตูเข้ามาก็สะดุ้งเลยครับ ส่วนคิมก็เหมือนว่ากำลังนั่งคุยกับเต้อยู่
“มึงเห็นนี่ไหมล่ะ” ผมโชว์กุญแจสำรองทั้งพวกให้มันดู มันก็ยิ้มครับ
“ไงครับคิม ตื่นแล้วเหรอไหน ยังไข้อยู่หรือเปล่า” ผมเดินตรงไปหาคิมแต่ว่า....
“ไหนตัวรุมหรือเปล่าเดี๋ยวเต้วัดให้นะ” พูดจบมันก็เอาหน้าผากมันชนกับหน้าผากของคิม ผมนี่ของขึ้นเลยครับ แต่เย็นไว้ยิ่งร้อนยิ่งเสียเปรียบ
“ก็ไม่ร้อนเท่าไรนะครับพี่โชว์” มันบอกผมแต่ว่ายังไม่ยอมถอยออกจากตัวคิมเลยครับ
“พี่ไม่เชื่อคนอื่นครับเดี๋ยวพี่วัดเองนะ” ผมไม่สนใจมันเลยแต่เดินไปนั่งบนเตียงแล้วอุ้มคิมขึ้นมานอนซ้อนตักผมพร้อมกับเอาหัวคิมมาซบไว้กับอกผม
“หือ เหมือนตัวรุมๆอยู่เลยนะครับคิม”
“เดี๋ยวคงหายครับพี่โชว์” คิมบอกผม
“อือ ปล่อยไม่ได้หรอก พี่ไม่ยอม....เดี๋ยวพี่เช็ดตัวให้ดีกว่านะ” ผมถือวิสาสะอุ้มคิมขึ้นแล้วเดินเข้าไปในห้องน้ำเลยครับ
“เต้ช่วยรออยู่ข้างนอกก่อนนะ เดี๋ยวพี่ขอเช็ดตัวให้คิมสักแปป” ผมบอกมันแบบเยาะเย้ย ฮ่าๆ แค่นี้ก็มีชัยไปกว่าครึ่งแล้ว
“พี่โชว์ด้วยออกไปรอข้างนอกเถอะ เดี๋ยวคิมจะทำเอง”
“ไม่ได้หรอกครับคิม ตอนนี้ไม่สบายอยู่เดี๋ยวพี่ทำให้” ผมไม่ยอมครับ
“ผมไม่สบายไม่ได้พิการ” เดี๋ยวต่อปากต่อคำจังนะ
“อย่าเถียงพี่นะครับ ไม่งั้นจะโดนลงโทษแบบนี้” พูดจบผมก็ประกบปากกับคิมทันทีครับ แต่ผมทำแบบอ่อนโยนและทะนุถนอม ราวกับกลัวว่าคิมจะแตกเป็นเสี่ยงๆ และในเวลาอันสั้นๆจากที่ขัดขืนในตอนแรก
ก็โอนอ่อนตามผมมาอย่างง่ายดาย
“อ่า~ แฮ่ก แฮ่ก” เมื่อผมผละออกคิมก็หายใจเข้าปอดอย่างรวดเร็วครับ หน้าแดงเถือกไปหมด เป็นอะไรที่น่ารักมากๆเลยครับ
“มาเช็ดตัวกันดีกว่านะครับจะได้เสร็จ” ผมถอดเสื้อผ้าคิมออกไม่เหลือสักชิ้นเลยครับ แล้วก็ค่อยๆเช็ดตัวคิมไปเรื่อยๆ จนเสร็จคิมก็เหมือนมีท่าทีอายๆครับ น่าฟัดจริงๆ
“อย่าไปทำหน้าตาแบบนี้ที่ไหนนะครับ” เมื่อผมพูดคิมก็ส่งสายตากลับมาแบบงงๆ
“พี่หวงนะรู้ไหม...ฟอด” แต้มขึ้น แต้มขึ้น ฮ่าๆ มึงไม่ได้แดกคิมหรอกไอ้เต้
“เช็ดนานจังเลยนะครับพี่ ผมรอจนจะป่วยแทนแล้วเนี่ย” ไอ้เต้พูดขึ้นเมื่อผมอุ้มคิมออกมาจากห้องน้ำ แต่แล้วคิมก็กระโดดลงจากตัวผม เพื่อจะเดินเองแต่ดูเหมือนจะยังไม่ชินเพราะคิมท่าทางเซจะล้มผมก็เตรียมจะคว้าตัวเอาไว้แต่ “คิม! อึก” ไอ้เต้มันดึงคิมให้ล้มไปทับตัวมันครับเห็นแบบนี้ผมเริ่มมีอารมณ์แล้วครับ ได้มึงอยากประกาศสงครามกับกูใช่ไหม....เดี๋ยวกูจัดให้!
| 
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2013-7-15 10:48:54
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2013-7-15 12:47:11
โพสต์ 2013-7-15 15:40:24
โพสต์ 2013-7-16 13:39:10
โพสต์ 2013-7-21 00:30:49