มนตราทาสบำเรอ.... ตอนพิเศษ -3- 4 -....

tanya · โพสต์ 2013-8-8 09:38:29

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
เสียงโทรศัพท์ ของเด็กหนุ่มเหมือนจะดึงสติผมกลับมา เขายิ้มเจือนๆผละจากผมไป แล้วล้วงหยิบโทรศัพท์ในกระเป๋าเสื้อขึ้นมารับ....หูผมไม่ได้ฟังหรอกว่าเขาคุยกับปลายสายว่าอะไร....ผมมองแค่ริมฝีปากอิ่มที่ขยับเจรจากับปลายสาย .....สมองมันมึนไปหมด................. อยาก.........อยากได้........อยากได้ยินเสียงกรีดร้องของ....เจ้าของริมฝีปากอิ่ม.........ผม........อยาก....ไล่ล่าอีกครั้ง ......

"...หมอสัตรา....ไปรับเคสด่วนหน่ะค่ะ ... บลูด็อกส์ ...ท้องแรก...ธรรมดาพี่แอมว่าจะปิดคลินิก แต่หมอกรนี่สิ บอกให้เปิดก่อนกลัวมีเคสด่วนอีก...เพิ่งบินกลับมาจากอินโดฯ ยังจะฝืนมาอีก .....ยังไงน้องก็อย่าเพิ่งกลับแล้วกัน .....อยู่เป็นเพื่อนหมอกร รอ หมอ สัตรา ก่อนก็ได้ ...ข้างนอกฝนตกหนักด้วย ....แต่พี่แอมคงไม่ไหวแล้วหล่ะ ....วันนี้วันเกิดลูกชายพี่ ...รบกวนน้องเปลี่ยนอาชีพมาเป็นผู้ช่วยสัตวแพทย์ก่อนแล้วกันนะ ....พี่แอมขอโทษด้วยจริงๆ ...หมอกร ..แอมขอโทษน้า.....อยู่กับน้องเขาไปก่อนแล้วกันนะคะ....พี่ไปแล้วนะ บ๊ายหล่ะ ..เอ่อ น้องคะ ....พี่หมอกรไม่ดุนะ ตามสบาย....."
แอม ยกกาแฟถ้วยที่ห้ามาให้ ผม แต่ สายตากับประโยคที่ร่ายมายาวๆนั่น ไม่ได้ ส่งมาที่ผมเลย รู้ตัวอีกทีคุณผู้ช่วยลูกหนึ่ง ก็หายออกไปจาก  คลินิกแล้ว .....เหลือแต่ผมที่ถูกรวบรัดให้อยู่ตามลำพังกับเด็กหนุ่ม .................ความเงียบเกิดขึ้นในบรรยากาศหน้าอึดอัด ....เด็กหนุ่มไม่กล้าหันหน้าขึ้นมามองผม ....เหนียมอายและ....ประหม่า....กลัวงั้นหรอ?
....น่าแกล้ง...........น่ากินเข้าไปทั้งตัว .....
..ลำคอสีนวล ไม่ถึงกับขาว เป็นสีออกแทนมากกว่า....ถ้ากัดลงไปเต็มแรง สีผิวจะเปลี่ยนเป็นสีอะไร ?..จะแดงเหมือนผิวสีขาวๆไหม?....ปลายนิ้วมือเรียว ....ถ้าได้สอดประสานตอนจับข้อมือนั้นมัดไว้ ...จะดิ้นพล่านหลุดออกมาจาก พันธนาการได้ไหม?....
...."หมอ...กร ...หิวไหมครับ ? เดี๋ยวผมทำกับข้าวให้ ..."
เจ้าของริมฝีปากอิ่ม เอ่ยออกมาดึงสติผมไว้...ก่อนจะ เลี่ยงเดินหายเข้าไปที่แคนทีน  .... เหมือนกวางตัวน้อยที่หลบหายเข้าไปในดงไม้.....กลิ่นหอมอ่อนๆของใบเตย ลอยฟุ้งออกมาจากแคนทีน ....กลิ่นที่ทำให้ผมคิดถึง....ความรู้สึก ในตอนนั้น
.....' หนามเตย '.....
ความรู้สึกของเลือดลมที่สูบฉีดพลุ้งพล่าน ....ความตื่นตัวที่ทำให้หัวใจเต้นแรง ....นาฬิกาบนผนัง ชี้บอกเวลาว่าตอนนี้  เกือบสี่ทุ่มแล้ว ...ผมหลับตาข่มแกนกายที่ตั้งชันให้ สงบลง ....ผ่านไปสักพัก ถึงได้ เดินไปหน้าคลินิก
....ปิดไฟหน้าร้าน แล้ว ......ล็อกประตูปิด.....
เด็กหนุ่มที่ใส่หูฟังส่งเสียงฮัมส์เพลงเบาๆ เขาคงมัวแต่สนใจเนื้อและผักบนเคาว์เตอร์เล็กๆ จน ทำให้ผมรู้เลยว่าเขาไม่ได้สนใจ รอบข้างมากนัก ผมสอดวงแขนโอบรอบเอวเด็กหนุ่มไว้หลวมๆ กว่าเขาจะรู้ตัว แขนใหญ่ของผมก็ล็อคตัวเขาไว้ทั้งตัวแล้ว...
..."ทำอะไรหรือครับ?"
ผมเดินเข้าไปชิดตัว พ่อครัวจำเป็น โอบวงแขนล็อคเอวเขาไว้....กลิ่นใบเตยลอยอวลไปทั่วห้อง ....กลิ่นซอกคอหอมๆ ของเด็กหนุ่มนี่ก็เหมือนกัน...มันหอมเย้ายวน ...  เขาย่นคอหนีทันทีที่ผมฝังจมูกลงไป...
"ตัวหอมนะเรา"
"ไม่ใช่กลิ่นผมหรอกครับ กลิ่นชาใบเตยในหม้อ"
เสียงเบา ตอบพลางเริ่มเบี่ยงตัวแกะมือผมออกจากเอว  ความสั่นไหวจากไหล่บางที่ลู่ลง  ทำให้ผมรู้สึกว่าผมเป็นเหมือน เสือ...ที่กำลังต้อนเหยื่อ....
"....หมอกร...ปล่อยผมเถอะครับ ...ผมทำกับข้าวอยู่..."
  "ก็ทำต่อสิครับเด็กดี....หมอไม่ได้ ...กวนอะไรเรานี่ ...หรือจะให้หมอช่วยก็ได้นะ"
ผมเกร็งวงแขนข้างหนึ่งล็อกเด็กหนุ่มไว้แน่น ส่วนมืออีกข้างก็หยิบ มีดผ่าตัด ที่มักจะใส่ไว้ในกระเป๋าออกมา.....เด็กหนุ่มถึงกับนิ่งไปเมื่อเห็นว่าผมล้วงอะไรออกมา .....คมมีดวาวส่องแสงวาบตอนผมดึงปลอกหุ้มที่ทำเฉพาะเอาไว้ออก...
......กลิ่นหอมของใบเตย เหมือนจะแรงขึ้น..... ...ไหล่ลู่ที่ผมแนบสัมผัส เริ่มจะไหวสั่น....ผมค่อยใช้มีดนั้นกรีดลงบนชิ้นเนื้อที่ เด็กหนุ่มหั่นค้างอยู่ แค่ลงข้อมือเบาๆ เนื้อชิ้นนั้นก็ขาดออกจากกัน....ผมแค่แสดงให้เด็กหนุ่มเห็นว่า..มีดผ่าตัดประจำตัวผม.....มันคมแค่ไหน.....
....ผมให้วงแขนของตัวเองขังร่างเด็กหนุ่มไว้... พิงคางลงบนไหล่ลู่ที่เริ่มสั่น.... และอดใจไม่ได้ที่จะแลบลิ้นเลียชิมเบาๆที่ติงหูนิ่ม ....เด็กหนุ่มเงียบจนผมได้ยินเสียงเต้นของหัวใจเขา....
"กลัวเหรอ? หมอไม่ได้ทำอะไรนิครับ ....แค่จะช่วยหั่นเนื้อให้"
เขาเกร็งตัวนิ่งปล่อยให้ผมจับมือทั้งสองข้างมากำไว้กับมีดผ่าตัด....
"ไม่ต้องกลัวหรอกน่า....มันไม่น่ากลัวสักนิด...."
ผมยืนมือขาวของตัวเองออกมาแล้ว ค่อยๆ ใช้มีดผ่าตัดกรีดลงบนปลายนิ้วมือตัวเองเบาๆ เลือดสีแดงค่อยๆไหลเอ่อออกมาตามรอยกรีดของคมมีด....เสียววาบและชา....ความรู้สึกที่...ก่อให้เกิดความสุข.....
"เลือดหมอสีสวยไหม? .....สวยกว่าสีแดงที่เคยเห็นมาใช่ไหม? ......เราอยากลองชิมไหม? อยากรู้ไหมว่ารสชาติมันอร่อยแค่ไหน? "
ผมแนบตัวดันให้เด็กหนุ่ม ติดไปกับ โต๊ะเคาว์เตอร์  แล้ว ค่อยๆยกปลายนิ้วมือที่เลือดสีสวยค่อยๆหยดไหลเข้าไปใกล้ริมฝีปากอิ่ม  แตะปลายนิ้วเปื้อนเลือดลงบนริมฝีปากล่างที่เผยอออก....
"ลองเลียดูไหม? ไม่อยากชิมเหรอ?"
เป็นเพราะยืนซ้อนหลังเด็กหนุ่มนี่อยู่ผมเลยไม่ได้เห็นสีหน้าและแววตาเขา แต่เสียงเต้นของหัวใจ กับ การสะท้านสั่นที่สัมผัสได้ผ่านร่างกาย มันก็ทำให้ เลือดลมสูบฉีด  ริมฝีปากเย็นๆ ค่อยๆ เผยอออก ความรู้สึกเย็นชื้นค่อยๆ ลากเลีย ปลายนิ้วผมเบาๆ ....ร่างกายของเด็กหนุ่มไหวสั่นน้อยๆ ....
.....ลูกกวางกำลังสั่นกลัว ....
'พี่กร.......หนามเตย.....รักพี่กรนะ.....รัก.....รักมากที่สุด.....รักมากที่สุดเลย....... '
ประโยคนั้นมันดังแว่วเข้ามาในหัวผม.....เชิญชวนให้หลงไหล ......เชิญชวนให้สัมผัส .....
.......ผมวางมีดผ่าตัดลงบนโต๊ะ ปลายนิ้วที่เจิ่งนองไปด้วยเลือดที่ค่อยๆไหลซึมออกมา ถูกดันเข้าริมฝีปากอิ่ม
มือที่ยังเหลือว่างอีกข้างของผม ล้วงแล้วลากไล้ ผิวเนื้อเรียบที่ไม่สะดุดมือ ลากไล้ไปจนสะดุดเข้าที่ เม็ดไต ที่เริ่มแข็งชูชัน สู้มือ ..ตัวเด็กหนุ่มสั้นสะท้าน ...แต่...ริมฝีปากอิ่มค่อยๆ ดูดเลียเลือดบนปลายนิ้วผมอย่างช้าๆ
เสียงครางเบาๆ เริ่มส่งออกมาดึงอารมณ์ดิบที่เก็บไว้ภายในของผมให้เริ่มพุ่งสูงขึ้น .......
...ผม สะกดอารมณ์ตัวเอง ค่อยๆ ลากมือผ่านเนื้อลื่นออกมาจาก เสื้อของเด็กหนุ่ม  บอกไม่ถูกกับความรู้สึก .....ผมอยากได้ยินเสียงกรีดร้องของเด็กนี่....... อยากเห็นเลือดสีแดงที่ไหลออกมาจากผิวสีนวล ... ....มีดผ่าตัด....
ถูกจรดคมลงบนแผ่นหน้าอกเด็กหนุ่ม .....หัวใจผมเต้นแรง ....มากกว่าที่เคย ........อดที่จะกระสันอยากรู้ไม่ได้ .........กลิ่นหอมของคาวเลือด มันจะเป็นกลิ่นใบเตยแบบที่ผม....................เคยรู้สึกหรือเปล่า?....
'ปัง!'
เสียงทุบประตูห้องแคนทีนดังขึ้น ครั้งหนึ่ง.....หลังจากนั้นมันก็ดังรัวติดกัน ....การถูกขัดจังหว่ะแบบไม่คาดคิด
...ทำให้มือของผมที่กำลังจะกดกรีดมีดลงบนแผ่นอกเด็กหนุ่มละมือลง...........ผมถอยออกมายืนข้างๆ เด็กหนุ่ม พอดีกับจังหว่ะที่ ประตูแคนทีนถูกเปิดออกมา ....ร่างใหญ่ ที่เปียกซกไปทั้งตัว หอบหายใจแรง.... ชุดกราวที่ใส่ไว้เปรอะเลอะคราบเลือดไปทั้งตัว.....
..หมออีกคนของคลินิก ....หมอไฟแรงที่เด็กหนุ่มนี่มารอ..........'หมอสัตรา'......
กลิ่นใบเตยคลุ้งไปกับกลิ่นข้าวต้มหมู ....ผมตักเข้าปากไปโดยไม่ใส่ใจกับความร้อนมากนัก ...หมอสัตรา...
หมอหนุ่มรุ่นน้องผม นั่งกินข้าวต้มอีกถ้วยเงียบๆ แถมยังยึดตัวเด็กหนุ่มนั่นไว้ข้างๆ  แววตาวาว
ที่เหลือบมองมาทางผม เหมือน แววตาของหมาหวงของ .........ภาพข้างหน้าผม เหมือน หมาตัวหนึ่งกำลังเฝ้า
ลูกแกะ ....
.....ยิ่งหวง....ยิ่งดี......ยิ่งยาก....ยิ่งทำให้ผมอยากได้ยินเสียง กรีดร้องของลูกแกะ....
"จะกลับพร้อมหมอสัตราเลยเหรอ?..."
"ครับ ...กลับพร้อมกันเลย "
ไอ้หมอไร้มารยาทตอบแทนเด็กหนุ่ม แถมมันยัง ถือโอกาสโอบไหล่เด็กนั่นด้วย
"นี่....พี่หมอยังไม่รู้ชื่อเราเลย.....แนะนำอีกครั้งแล้วกัน พี่...พี่กร แล้วเราหล่ะ?"
"หนามเตย......"
ไอ้หมอหมาปากดีมันตอบแทน เด็กหนุ่มที่ มันพลักดันตัวให้เดินออกไปยืนรอหน้าคลิกนิก.....
"อย่ามายุ่งกับของๆผม....หมอกร..."
เสียงมันดังรอดไรฟันออกมา .....ก่อนมันจะหันหลังเดินกลับไปจูงมือเด็กหนุ่มนั้นออกไปที่ถนน  เม็ดฝนเริ่มซาลงแล้ว ....
'พี่กร.......หนามเตย.....รักพี่กรนะ.....รัก.....รักมากที่สุด.....รักมากที่สุดเลย....... '
เสียงกระซิบเบา ที่ยังอยู่ในหัวผม ดังขึ้นมาอีกครั้ง ................เหมือนกัน ...พี่กร..............ก็รัก หนามเตยเหมือนกัน .......................รัก.......................จนอยากจะเห็นทุกชิ้นส่วน.... ..ของ...........' หนามเตย'.........

....คิ้วที่ขมวดชนกันอันเป็นผลมาจากความปวดที่มาจากสมองส่วนใน .. เม็ดเหงื่อที่ผุดออกมาจนทำให้เสื้อเชิ้ตเริ่มชื้นบวกกับเนื้อตัวที่เย็นเฉียบ ของเด็กหนุ่ม ทำให้คุณหมอถึงกับถอนหายใจ ......นิ้วชี้ของคุณหมอ จิ้มแล้วขยี้เบาๆที่หัวคิ้วทั้งสองข้าง จนมันเริ่มคลายออก......
หมอสัตราถอนหายใจ แล้วขืนจับไหล่เด็กหนุ่มให้นอนราบลงไปกับเตียงไม้ ...พร้อมยัดลูกอมสีฟ้าเข้าริม
ฝีปากอิ่ม...
"เริ่มปวดหัวอีกแล้วเหรอ? "
"อืมส์......ปวดอีกแล้วหมอ......ใช้แค่ลูกอมไม่ได้แล้ว อาการมันออกแล้วว่าเริ่มดื้อยา  ....มีอะไรที่แรงกว่านี้ไหม? ไม่งั้นแย่แน่....พรุ่งนี้ต้องไปดูงานที่ สมุทรสงคราม กับพวกวิศวะด้วยสิ"
"ลางาน....ไม่ได้หรือ? อาการแย่ขนาดนี้"
คุณหมอพูดพลางเอื้อมมือไปหยิบผ้าเช็ดหน้าผืนใหญ่มาจุ่มน้ำเย็นแล้ว บิดพอหมาด ก่อนจะสะบัดและพับวางลงปิดตรงตำแหน่งหน้าผากและเปลือกตาของเด็กหนุ่ม...
"ลาไม่ได้...เพิ่งได้งานนี้เองนะ ไม่ได้เอาวุฒิสมัครด้วย... ฝังนู้นบอกมาแล้วว่าต้องการเซลล์ไปดูงานด้วย ถ้าได้งานนี้ผ่านโปรฯแน่ แถมโปรเจคใหญ่ก็ตามมาอีก....เราไม่อยากปล่อยงานไป หมอน่าจะเข้าใจ..."
"งั้นก็ต้องฉีดยา คุมเอาไว้.....ยอมไหมหล่ะ? "
"มีช้อยส์อื่นไหม? ไม่ชอบบังคับเลือกอย่างนี้เลย...."
"รู้คำตอบอยู่แล้ว...ยังกล้าถามอีกนะ....."
"ก็เผื่อฉลาดๆอย่างหมอจะหาทางอื่นเจอ...เลยถามเผื่อไว้ ....ไม่ชอบเข็มเลย ...นะ...หมอก็รู้หนิ"
"ถ้าลูกอมยังเอาไม่อยู่แล้ว....ก็ต้องฉีดยาเข้าเส้น..มันเลี่ยงไม่ได้ ....แต่ยังไงจะลองหาทางอื่นให้ ...นี่....เรา...
หมอขออย่างสิ......"
"หือ?....เรื่อง'ไร?"
"ไม่ต้องไปรอที่คลินิกแล้ว...แล้วก็... 'อย่า.....ยุ่ง...กับหมอกร ' ......ถือว่าหมอขอเรา...ได้ไหม?"
"............"
ไม่มีคำตอบจากเด็กหนุ่ม นอกจาก รอยจะยิ้มบางๆ......คำตอบที่ไม่ต้องเอ่ยออกมา....เพราะถ้าให้ตอบ...มันก็เป็น....คำตอบเดิม........เหมือนเดิมทุกครั้ง.....ที่หมอสัตราสั่งแบบอ้อมๆว่า........' ห้ามคบคนอื่น.'.................คำตอบเดิมที่ว่า............
'ไม่รู้สิ ....แล้วแต่โชคชะตา....จะพาไป'
ป้ายประกาศแผ่นใหญ่ ที่ห้ามบุคคลภายนอกเข้าปิดเส้นทางสุดถนนไว้แค่นั้น......เด็กหนุ่มได้แต่ยืนนิ่ง..
ไล่สายตามองอ่านตามป้าย ส่วนชายชาวต่างชาติร่างสูงอีกคนได้แต่ขมวดคิ้ว หน้านิ่ง.....
"เอาไงดี ?"
ภาษาไทยสำเนียงแปลกหลุดออกมาจากชายชาวต่างชาติ....ถึงจะไม่ถนัดอ่านภาษาไทย แต่ก็พอคาดเดาอะไรออก ป้ายนี้หล่ะ 'ตัวปัญหา'
"เข้าไปดูข้างในกันดีกว่า คุณอเล็กซ์ "
ไม่พูดเปล่า เด็กหนุ่มถือวิสาสะก้าวเท้าเหยียบพงหญ้าแล้วแหวกทางให้ คู่หูคนใหม่....
"เฮ้ ยู ! เข้ามาแบบนี้จะดีเหรอ? ป้ายนั่นดูจะมีปัญหา"
"ปัญหา? ปัญหาของใครหล่ะครับ ? ปัญหาของคุณอเล็กซ์ ?ปัญหาของเจ้านายคุณอเล็กซ์?  ผมไม่สนหรอก.... ผมสนแค่ตอนนี้มันกำลังจะเป็นปัญหาของผม ถ้าผมแก้มันไม่ได้  "
เจอความมุ่งมั่นแบบ ชนไม่ถอยของเด็กหนุ่มเข้าไป อเล็กซ์ได้แต่นิ่งเงียบสงบปากคำแล้วตั้งหน้าเดินตามเด็กหนุ่ม เข้าไปในพื้นที่รกทึบ....เดิน...จนมาสุดอยู่ที่ บริเวณกว้าง
.....สายลมที่พัดมาทำเอาหายเหนื่อย........และ.....ภาพตรงหน้า...ยิ่งเหมือนน้ำเย็น...แก้กระหาย...........ใครจะ
ไปเชื่อ..............หลังพงหญ้าที่รกทึบท่วมหัว  เดินฝ่าเข้ามาไม่ถึง 20 นาที จะเจอกับ...
ไทรต้นใหญ่ที่ ขึ้นอยู่ริมน้ำ  พื้นที่ที่กิ่งร่มไทรแผ่ไปถึง ใต้นั้นไม่มีหญ้าสักต้น ....นอกจากใบไม้ที่หล่นทับทม จนทำให้เหมือนพื้นนั้นถูกปูด้วยพรม.....รากไทร ใหญ่ เลื้อยคลุมลงไปที่ริมน้ำ  ส่วนรากอากาศก็ เหมือนกำลังหยอกล้อกับผิวน้ำยามลมเย็นนั้นพัดผ่าน .....
"bellissimo!"
" ใช่.....สวยมากอเล็กซ์... "
"...แล้วยูจะทำยังไงกับป้ายนั้น?"
"ทำให้มันไม่ใช่ปัญหา ของเรา .....ทีนี้ก็มาดูกัน ....ว่า ป้ายนั้นมันจะเป็นปัญหา ของ 'ใคร?' "
"เห็นยูเมมฯ ชื่อที่ป้ายลงโทรศัพท์...มีทางหรือมีคนสนิทที่จะช่วยเรา..ยู...มีคนสนิทที่จะช่วยเราได้งั้นเหรอ?."
"ไม่รู้สิ อเล็กซ์ ....เมื่อก่อนอาจจะยังไม่สนิท ....แต่ตอนนี้เป็นต้นไป...คงต้อง 'สนิทให้มากๆ'"
ไม่ต้องคิดอะไรอีกแล้วในสมองคิดไปแต่ภาพที่จำได้ นามสกุล บนเสื้อกราวน์ ของคุณหมอร่างใหญ่ ....นั่นมันนามสกุลเดียวกันกับที่ประกาศไว้บนป้าย ............ว่าจะไม่ยุ่งเกี่ยวด้วยแล้ว....... แต่ท่า โชคชะตามัน ส่งความบังเอิญมาขนาดนี้...ก็คงต้องเลยตามเลย ที่สำคัญห้ามเรื่องรู้ถึงหูไอ้หมอด้วย  ........รีบๆติดต่อ....จบเรื่องแล้วคงไม่ต้องติดต่อกันอีก ....
"ยูช่วยผมได้มากเลยนะ....จริงสิ...ยังไม่รู้ชื่อยูเลย? "
อเล็กซ์  เดินเข้าไปใกล้เด็กหนุ่มที่ ย่อตัวลงนั่งริมน้ำ แล้ว อดยิ้มให้ไม่ได้....เด็กนี่เก่ง ทั้งเก่งทั้งบ้าและกล้าชน
เก่งจนไม่น่าเชื่อว่า จะอายุแค่ 21 รอยยิ้มบางบนหน้าเด็กหนุ่มดูดึงดูดอย่างบอกไม่ถูก นี่หรือเปล่าที่เข้าว่ากันว่า เป็นแรงดึงดูด..ของพวกเซลล์ฝ่ายขาย .....
"ชื่ออะไร? ... เอาเป็นว่า ถ้ากันความยุ่งยากที่จะเกิด....อเล็กซ์เรียกผมว่า 'หนามเตย' ดีกว่า...อย่างน้อยก็จนกว่างานนี้จะเสร็จ "
เด็กหนุ่มขยับตัวให้ คู่หูคนใหม่เข้ามานั่งชมวิวใกล้ๆ แล้วยกโทรศัพท์ขึ้นแล้ว.....กดเบอร์โทรออก.....รอสักพักถึงได้ยินเสียง ตอบรับจากคนที่ปลายสาย
"ครับ...พี่แอม.....เปล่าครับ....ผมขอสายหมอกร....ครับ ...เอ่อ..เดี๋ยวครับพี่แอม......ห้ามบอก...หมอสัตรานะครับผมโทรมาเรื่องงานนอก กลัวโดนหมอสศัตราดุ....ครับ.....รบกวนด้วยครับ.......... .........ครับหมอกร........หนามเตยครับ...มีเรื่องจะคุยกับหมอนิดหน่อย....อ่ะ...เปล่าครับ....ครับมากๆก็ได้ครับ......คืนนี้.?...เอ่อ....ตอนนี้ผมอยู่ต่างจังหวัดครับ ....ไม่สะดวก...อืมส์...หลังสี่ทุ่มหรอครับ?...ครับถ้าทำเวลาได้ผมจะโทรไปบอก ...ครับเบอร์
ผมนะ 089 XXX XXXX  "
เด็กหนุ่มว่างสายแล้วหันไปหา ....เพื่อนร่างใหญ่ที่นอนราบลงไปกับพื้น....หลับไปซะแล้ว............
.................กลิ่นใบเตยลอยมาจางๆ  บรรยากาศที่ชวนให้ ทอดกายมองฟ้าแล้ว หลับตาลง  .....ดวงอาทิตย์...
สีส้มแสด ดูสวยจนบรรยายไม่ได้ ..........
'พี่กร.......หนามเตย.....รักพี่กรนะ.....รัก.....รักมากที่สุด.....รักมากที่สุดเลย....... '
เสียงกระซิบเบามันดังเข้ามาในหู....เด็กหนุ่มสะดุ้งเฮือกแล้วลืมตาโพล่ง! หัวใจเต้นแรงกว่าทุกครั้ง  หัวเริ่มปวดจนแทบจะระเบิด.....เกือบจะสบถออกมาถ้าไม่ติดตรงที่ว่า เพื่อนร่วมงานคนใหม่ ยังนอนกลิ้งอยู่ใกล้ๆ  มือสั่นๆตอนต้องจำใจหยิบเข็มฉีดยาด้ามเล็กออกมาจากกระเป๋า....หาตำแหน่งที่ต้องแทงเข็มเข้าไป แล้วหลับตากด ปลายเข็มลงผิวหนังเข้าเส้นเลือด ...ความเจ็บปน...ผสมกับความรู้สึกถึงตัวยาที่ค่อยๆวิ่งสู่เส้นเลือด ....เด็กหนุ่มกัดฟัน ดึงเข็มออกปิดปากเข็มแล้วใส่มันลงในกระเป๋าตามเดิม........
.......น้ำตา................
...ไหลออกมาจากไหนมากมาย.................
'พี่กร.......หนามเตย.....รักพี่กรนะ.....รัก.....รักมากที่สุด.....รักมากที่สุดเลย....... '
ประโยคแผ่วเบานั่น..........ยังคงสะท้อนไปมาอยู่ในหัว .....เด็กหนุ่ม...หลับตาแล้วโกยอากาศเข้าปอดเฮือกใหญ่ ....ก่อนจะสงบสติอารมณ์.... ฝืน...อีกครั้งเพื่อเช็ดน้ำตาออกจากใบหน้า.... ปรับสีหน้าให้เป็นปกติแล้ว ค่อยเขย่าปลุกเรียก เพื่อนที่นอนนิ่งกับบรรยากาศ สงบๆใต้ต้นไทร.............
"อเล็กซ์ .....ตื่น ....ชิวเกินไปหล่ะ...กลับกันได้แล้ว..."
เพื่อนชาวต่างชาติ ลุกขึ้นมาสะลึมสะลือ ปิดปากหาววอดๆ สองสามทีแล้วลุกขึ้น ยื่นมือมาฉุดเด็กหนุ่มให้ลุกตาม ....เดินออกจากบริเวณมุ่งสู่ ถนนใหญ่
'พี่กร.......หนามเตย.....รักพี่กรนะ.....รัก.....รักมากที่สุด.....รักมากที่สุดเลย.......'
เสียงกระซิบนั่น.....ยังคงได้ยิน.....ก้องอยู่ในหู......
..เพื่อนร่วมงานที่เดินนำหน้า ฝ่าพงหญ้าออกไป....ไม่มีวันรู้เลยว่า....
..เด็กหนุ่มข้างหลังได้แต่ก้มหน้าหลบเช็ดน้ำตา...ที่ไหลเอ่อออกมาเรื่อยๆ....

rubthai · โพสต์ 2013-8-8 15:14:19

ขอบคุนมากครับ

sugaritc · โพสต์ 2013-8-11 22:35:38

ขอบคุณครับ

dung · โพสต์ 2013-8-15 01:37:09

ชอบมากๆ ขอบคุณมากๆครับ

Klong · โพสต์ 2013-8-23 20:49:54

ขอบคุนครับ

peemakung · โพสต์ 2013-9-7 00:19:12

ขอบคุณครับ

balllove23 · โพสต์ 2013-9-8 01:29:33

ขอบคุณครับ

nojjkub · โพสต์ 2013-9-21 01:07:35

ขอบคุนมากครับ

eg1 · โพสต์ 2013-9-25 09:45:55

ขอบคุณครับ

tarsii · โพสต์ 2013-12-10 21:09:45

ขอบคุณมากนะ

cawee · โพสต์ 2013-12-11 00:45:21

ขอบคุนคราฟ

loessakkk · โพสต์ 2013-12-11 00:51:47

ขอบคุนครับ

miracles · โพสต์ 2013-12-30 19:36:29

ขอบคุณมากๆคะ

calo · โพสต์ 2013-12-31 18:50:41

ขอบคุนมากเลยนะคับ

Ninemadx · โพสต์ 2014-1-6 01:07:00

ขอบคุณครับ

rine_chan · โพสต์ 2014-1-15 06:51:57

Thankssssssssssssssssssssssssss {:4_112:}

komkid · โพสต์ 2014-2-6 03:11:47

ขอบคุณครับ

่lovejarawee1 · โพสต์ 2014-2-22 20:50:13

ขอบคุณมากมากค่ะ

meanspy · โพสต์ 2014-4-21 23:13:12

ขอบคุนมากครับ

wi2 · โพสต์ 2014-4-22 16:13:10

ขอบคุณมากๆๆครับ

บัญชี		จำการเข้าสู่ระบบไว้	ลืมรหัสผ่าน
รหัสผ่าน			สมัครเข้าเรียน

มนตราทาสบำเรอ.... ตอนพิเศษ -3- 4 -....

สมาชิกจีโฟกาย 100%

สมาชิกระดับเพชรคู่

สมาชิกระดับตรีเพชร

สมาชิกระดับเพชรบริหาร

สมาชิกระดับมงกุฎ

สมาชิกระดับทับทิม

สมาชิกระดับแพลตตินั่ม

สมาชิกระดับไพลิน

สมาชิกระดับมรกต

สมาชิกระดับเพชร