รักไม่รักไม่รู้...แต่ห้ามเจ้าชู้ให้ตูเห็น { 11 - 12 }

tanya · โพสต์ 2013-8-10 10:43:15

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
“อะ….อื้อ….อ๊ะ...อ๊า………..”กูผวากอดไอ้มี่จนแนบแน่น แทบจะทรุดตัวลงไปนอนกับพื้นแต่ดีไอ้มี่รั้งไว้อยู่ มันก้มลงจูบที่ปากกูอย่างดูดดื่มอีกครั้ง
“ออกมาตั้งขนาดนี้ ทั้งที่เมื่อคืนก็เพิ่งปล่อยเองนะ”ไอ้มี่พูดแซวแล้วใช้มือเกลี่ยน้ำรักกูขึ้นมาดูกูเลยยื่นหน้าไปดูดเลียน้ำรักกูที่นิ้วไอ้มี่
ตอนที่ 11
กูจัดการอาบน้ำแต่งตัวอีกครั้ง โดยคราวนี้มีไอ้มี่อยู่ด้วย แต่มันไม่ได้ทำเหมือนเมื่อกี้แล้ว แค่มีทำรอยที่คอกูสองรอยแค่นั้นและก็ลูบนิดลูบหน่อยประสามัน
“เอาหน้ามาใกล้ๆดิ”กูเรียกมันที่ยืนล้างหัวอยู่ใต้ฝักบัว มันทำหน้างงกูเลยออกแรงดึงมันเข้ามาใกล้แล้วก้มลงไปดูดแรงๆที่ต้นคอมันจนเกิดเป็นห่อเลือด สามรอยเน้นๆ
“หวงหรือไง ที่ทำอะ”มันถาม
“อย่าโง่ดิ!”กูพูดแล้วผลักมันออกให้พ้นทาง เดินออกมาแต่งตัวด้านนอก เสื้อนักเรียนกูที่เปื้อนเดี๋ยวไอ้มี่เอาไปซักให้ มันเลยให้กูใส่เสื้อนักเรียนมันไปก่อน มันมีเสื้อเผื่อไว้ในล็อคเกอร์
“หอมหน่อยดิ!”มันพูดขณะที่กำลังกัดๆ จูบๆ เลียๆที่ข้างแก้มกู ตอนนี้กูยืนพิงอ้างล้างหน้ากำลังติดกระดุมเสื้อโดยไอ้มี่มายืนคร่อมตัวกูอยู่
“ขอทำไม ที่มึงทำอยู่เนี้ย เรียกว่าไร”กูเงยหน้ามองหน้ามันตรงๆแล้วล็อคคอมันลงซบที่บ่ากู แล้วหอมแก้มมันแรงๆสามที รู้แหละหน่าว่ามันจะให้กูหอมแก้มมันบ้าง
“ยังไม่ชื่นใจเลย ขออีกหน่อยดิ”มันพูดเสียงอู้อี้แล้วหอมที่ท้ายทอยกู
“โลภมากนักนะมึง หึหึ”กูพูดแต่ก็ยอมแก้มมันอีกสามทีเน้นๆแต่คนละข้าง มันหัวเราะชอบใจแล้วกดจูบมาแช่ไว้ที่ปากกูนานเป็นนาที
“รักนะครับ”กูพยักหน้ารับรู้
“เหี้ย!”กูร้องเสียงหลงทันที ก็ไอ้มี่เสือกเอาขามาเกี่ยวขากูแบบไม่ทันตั้งตัวเลยเสียการทรงตัวดิ แทบหงายหลังแต่ดีมันโอบเอวกูไว้
“ไปไหนมามึง แหม!เปลี่ยนชื่อแล้วหรือไง”ไอ้จ๊ะหันหลังมาแซวกูทันทีที่อาจารย์เดินออกจากห้อง
“อย่าพูดมากดิสัด!”กูพูดส่งๆเหมือนไม่สนใจ
“เหี้ย!ทำด่า ว่าแต่พี่กูว่าไงมั้ง”ไอ้จ๊ะถามด้วยความอยากรู้ทันที
“จะว่าไง ลองว่าดิกูงอน”กูพูดแล้วหยิบอมยิ้มที่ไอ้มี่เพิ่งให้เมื่อกี้ออกมากิน
“ขี้งอนจังนะมึง พี่กูง้อหน่อยทำเหลิง”
“เหอะๆ ช่วยไม่ได้ แล้วนี้ไอ้ฟ้าไปไหนเนี่ย กูไม่เห็นเลย”กูถามแล้วกวาดสายตาหาไอ้ฟ้าไปรอบๆห้อง
“ไปหาเรื่องคน”ไอ้แชมป์ กูหันไปมองหน้างงๆ
“ก็อีพวกนั้นแหละ เสือกไปทะลายล็อกเกอร์ไอ้ฟ้าเข้า”ไอ้นุบอก
“งั้นก็สม แล้วนี้มันไปกับใคร”กูถาม
“สามตัวพวกมันแหละ กูไม่อยากคิดเลยว่าพวกไหนจะเละ”ไอ้นุพูด แต่กูคิดแล้วว่าฝ่ายไหนจะเละ ถึงไอ้ฟ้าจะไปกันแค่สามแต่พวกมันโคตรจะแสบเหี้ยเลย
“ไม่น่าถามนะมึง มีเรียนอีกป่ะ กูง่วงวะ”กูพูดแล้วลุกเดินมานั่งลงตรงที่ประจำ เอาไอพอดขึ้นมาเสียบฟังเพลง เหนื่อย หมดแรงแล้วเพราะไอ้มี่คนเดียวเลย
“โรลลี่โว้ย! ตื่นๆ โรงเรียนเลิกแล้ว!”เสียงไอ้จ๊ะตะโกนใส่หูกูเหมือนเดิม กูขมวดนิ้วนิดหน่อยก่อนเดินไปหยิบเป้มาสะพายหลัง
“ไอ้สองคนนั้นอะ”กูถามสะลืมสะลือ ปากก็หาววอดๆ
“ไปคัดตัวนักกีฬา ไปดูกันมึงเด็กเต็ม!”ไอ้จ๊ะชวน แล้วออกแรงลากกูไปที่โรงยิมทันที ไม่เข้าใจว่าจะถามกูเพื่อ
“อ้าว!พี่โรลมาเหมือนกันหรอครับ”ไอ้เนมที่เพิ่งมาถึง เจอกันหน้าโรงยิมพอดี มันคงมาดูพี่เสือของมัน พวกม.6เป็นคนคัดเลือก
“เหมือนมึงนั่นแหละ ไป!เข้าด้วยกันเลย”กูพูดแล้วเดินควงแขนไอ้จ๊ะกับไอ้เนมเข้ามา บางคนถึงกับมองหน้าแล้วหันไปซุบซิบกับเพื่อน
“มึงคนเยอะว่ะ ไอ้มี่อยู่ไหนเนี้ย”ไอ้จ๊ะหันมาบ่นๆกับกู
“สักที่แหละมึง เดี๋ยวก็หาเจอไม่นานหรอก”กูพูดแล้วกวาดสายตามองไปรอบๆ ไม่ต้องหาให้เหนื่อย ตรงไหนที่เสียงกรี๊ดดังๆก็ตรงนั้นแหละที่พวกไอ้มี่อยู่
“พี่โรลนั่นใช่พี่แชมป์กับพี่นุป่ะ!”ไอ้เนมพูดแล้วชี้ไปทางที่พวกรอการคัดเลือกกำลังยืนเข้าแถวกันอยู่
“เออๆกูเห็นไอ้มี่แล้ว จะไปหาไหม”กูหันไปถามไอ้เนม มันพยักหน้าอายๆกูกับไอ้จ๊ะมองหน้ากันแล้วเดินมาหาพวกไอ้มี่ หน้าไอ้มี่กับพี่เสือโคตรจะบึ้งเลย นี่มึงคัดเลือกนักกีฬาหรือมาจับใบดำใบแดงกันแน่วะ
“พี่!มาทำไรเนี้ย!”เสียงไอ้จ๊ะโวยวาย หันไปดูเป็นพี่จุ๊บมากับไอ้โรมพี่กูเอง แต่มีพี่ตาหวานมาด้วยนี่หว่า กูว่าแล้วชื่อคุ้นๆ ไอ้โรมกับพี่จุ๊บจะมาโรงเรียนเกือบทุกครั้งเวลามีการคัดเลือกนักกีฬา พวกรุ่นน้องโคตรจะกลัวพวกมันสองคนเลย บ้าพลังพอกัน
“อ้าวๆไอ้น้องจ๊ะมึง พี่เป็นศิษย์เก่านะครับ มาเยี่ยมน้องบ้างเป็นไรไป”พี่จุ๊บพูดแล้วขยี้หัวไอ้จ๊ะแรงๆแบบหมั่นไส้
“มาเยี่ยมน้อง หรือมาเยี่ยมกิ๊ก!”ไอ้จ๊ะถามเสียงสูง
“ไอ้จ๊ะมึง พูดไรมึง!”พี่จุ๊บรีบแก้ตัว แล้วหันไปมองหน้าพี่ตาหวาน พี่ตาหวานไม่สนใจเดินเข้ามาทักกู
“ไงโรลลี่!จำพี่ได้ไหมครับ”พี่ตาหวานเดินมาลงข้างๆกู ไอ้มี่ที่หันมาเห็นหน้ากูก็โยนเสื้อคลุมลงมาบนหัวกู
“แหม!คนน่ารักทำไมผมจะจำไม่ได้หละครับ”กูขอหยอดหน่อยเหอะ ก็น่ารักนี่หว่า
“แซวนะครับ เดี๋ยวจิมมี่มาได้ยินก็งอนเอาหรอก”
“แหม!กลัวไอ้มี่งอนผม หรือกลัวพี่จุ๊บว่ากันแน่ครับ”ยิ่งคุยยิ่งน่ารักว่ะ
“มึงรู้จักมันด้วยหรอวะเตี้ย!”ไอ้โรมเดินมานั่งลงข้างกูอีกฝั่ง
“สัด! ก็รู้จักดิ วันนั้นกูเจอโรลลี่ที่ร้านแหวน”พี่ตาหวานตอบไอ้โรม หน้าหวานก็ห้าวใช่ย่อยเว้ย
“อืมๆแล้วนี่มึงไม่ลงคัดกับเค้าบ้างรึไง”ไอ้โรมหันมาถามกู
“ไม่เอาว่ะ ขี้เกียจเหนื่อย”
“ก็เพราะแบบนี้ไง มึงถึงอรชรอ้อนแอ้นแบบนี้”ไอ้โรมพูดแล้วยกแขนยาวๆของมันมาวางบนหัวกูแล้วโยกไปมา กูหมั่นไส้เลยกัดไปข้อซอกมัน
“แม่ง!พูดมากดิ แล้วนี่พี่มาได้ไงเนี่ย ไหนบอกว่ามีเรียนเยอะ”กูถาม
“ใครบอกว่าไอ้โรมเรียนเยอะ โรลลี่โดนมันหลอกแล้ว”พี่ตาหวานพูดขึ้นมา กูหันไปจ้องไอ้โรมเขม่งทันที
ไม่ค่อยจะกลับบ้านกูเลยต้องนอนกับไอ้มี่บ่อยๆ
“หึหึ!โกหกกูนะมึง กูไม่ช่วยแล้ว!เดี๋ยวนี้แม่งเด็กติดเต็ม!”กูโวยวายทันที พี่ตาหวานหัวเราะกร๊ากเลย
“เฮ้ย!มึงอย่าทำแบบนี้ดิ เตี้ยระวังนะมึง ไอ้จุ๊บมาลากเมียมึงไปเลย”ไอ้โรมหันไปเรียนพี่จุ๊บที่กำลังยืนแหย่
ไอ้จ๊ะอยู่
“ไม่ต้องมาโทษคนอื่นเลย ถึงว่าทำไมเดี๋ยวนี้นอนหอบ่อยๆ ทั้งที่ไม่ค่อยชอบ”
“ใครว่ากูไปนอนที่หอหละ”ไอ้โรมพูดเบาๆ แต่กูได้ยิน
“แล้วมึงไปนอนที่ไหน”เริ่มรู้สึกแปลกๆเหมือนจะเป็นแผนของไอ้มี่ยังไงก็ไม่รู้
“ถามแฟนหรือไม่ก็เพื่อนมึงดูดิ”
“ไม่ต้องมาเล่นลิ้นกับกู บอกมาว่าพี่ไปนอนที่ไหน ทำไมไม่กลับบ้านแล้วไมไม่นอนที่หอ!!”กูตะโกนแหกปากดังลั่นจนพวกน้องๆที่รอคัดเลือกยังหันมามองเลย
“เหี้ย!โรลลี่ มึงแหกปากทำไมเนี่ย!”มันรีบลุกขึ้นเอามืออุดปากกูแทบจะไม่ทัน
“ก็พี่ไม่ตอบเอง บอกมาเดี๋ยวนี้เลย”กูสะบัดมือมันออก
“อยากรู้นักใช่ไหม กูจะบอกก็ได้แต่มึงห้ามทำร้ายร่างกายกูเป็นอันขาด”
“ทำไม มึงไปนอนในซ่องมาหรือไง โอ๊ย!”ไอ้โรมมันตบมาเต็มๆหัวกูเลย
“จะฟังมั้ย?? ด่ากูอยู่นั่นแหละ”มันหันมาถามกูนิ่งๆแบบกูเริ่มรำคาญมึงแล้วนะอะไรแบบนี้ กูเลยสงบปากสงบคำแล้วพยักหน้า แต่ได้ฟังเรื่องที่ไอ้โรมเล่าให้ฟังแล้วแทบอยากจะพ่นไฟใส่ไอ้มี่เหลือเกิน
“เหลือเกินนะมึงอ่ะ! ทำแบบนี้มึงวางยากูแล้วให้ไอ้มี่เข้ามาปล้ำกูง่ายกว่ามั้ย!!”กูตะโกนใส่หน้าอย่างสุดเสียงข้อบอกว่าตอนนี้โคตรจะแค้นเลย
“ไม่ใช่แบบนั้น มึงก็พูดไป ยังไงกูก็พี่มึง รักนะเว้ย!”ไอ้โรมดึงกูให้นั่งลงเหมือนเดิม แล้วลูบหัวกูเบาๆให้เย็นลง
“รักหน้ามึงดิ! กูจะฟ้องแม่ว่ามึงอยากให้น้องชายตัวเองมีผัว!”กูพูดแล้วขยับหนีไอ้โรมอย่างอนๆ จริงๆก็ไม่ได้โกรธอะไรมากหรอกแต่แค่เคืองนิดๆหน่อยๆเอง เรื่องก็คือ ทุกครั้งที่ไอ้โรมไม่นอนที่บ้านไอ้มี่จะมานอนกับกูตลอด เพราะไอ้โรมจะไปนอนที่บ้านไอ้มี่แทน คงไม่ต้องถามว่าจะไปนอนกับใครนะ แต่จะได้นอนหรือเปล่าอันนั้นกูไม่รู้ มันเป็นข้อตกลงกันระหว่างไอ้มี่กับไอ้โรมพี่เวรของกู
“บ้าแล้วๆ โอ๋ๆหายงอนกูดิ เนี่ยเพื่อนมึงก็ยังมางอนอีก”ไอ้โรมขยับตามมานั่งเบียดกับกูแล้วชูนิ้วก้อยมาแกว่งๆตรงหน้ากู เหมือนเด็กเลยแม่งโตยังกะควาย
“สมน้ำหน้า!แล้วมึงไปทำไรมันหละ!”
“กูไม่ได้ทำ ก็มันไปตามอารมณ์นี่หว่า มึงก็รู้ว่าเพื่อนมึงน่าเอาตายห่า!”ไอ้โรมพูดเบาๆเหมือนจะกลัวกูกัดหูมัน
“กามขึ้นสมองแล้วพวกมึง วันๆจ้องแต่จะเอาคนอื่น!”
“แหนะๆพูดแบบนี้โดนไอ้มี่ลวนลามเหมือนกันอ่ะดิ๊!!”ไอ้โรมถามกูเสียงสูง มึงไปหัดทำวิบวับนี้มาจากไหนวะ
“เสือก!เดี๋ยวกูจะยุให้ไอ้จ๊ะ คบกับเด็กชายล้วนซะเลยแม่ง!”
“อย่านะมึง! ทำแบบนั้นกูเอามึงตายแน่”ไอ้โรมขู่กูเสียงเข้มเลย แต่กูไม่กลัวซักนิด
“กลัวตายแหละมึง จะจีบเพื่อนกูอ่ะ แน่หรือเปล่าไอ้จ๊ะไม่ง่ายๆเหมือนทุกคนที่มึงผ่านมาหรอกนะ”
“ไม่ต้องบอกอันนี้กูรู้ ขนาดกูอ่อยมันต่อหน้ายังโดนถีบเลย มึงดูดิว่ากูรักเพื่อนมึงขนาดไหน ลองเป็นคนอื่นมึงว่าจะรอดตีนกูไหม”ไอ้โรมหันมาถามเซ็งๆ แต่ก็จริงเพราะนิสัยไอ้โรมจะว่าแรงกว่ากูก็น่าจะใช่ มันไม่ยุ่งกับใครสุ่มสี่สุ่มห้าแต่ถ้าใครมามั่วๆกับมันแล้วมันไม่ชอบ โดนตีนเน้นๆไม่เว้นทุกกรณี
“มึงก็สวนตีนกลับไปเหมือนทุกครั้งดิ!”
“พูดโง่ๆอีกแล้วน้องกู กูได้โดนทั้งตีนไอ้จุ๊บและก็ตีนเพื่อนมึง แถมยังจะอดนอนกอดมันอีก ไม่เอาอ่ะ”
“โอ้!มึงได้กอดมันด้วย!”กูหันไปถามยิ้มๆ แสดงว่าพี่กูใช่ได้นี่หว่า
“ระดับไหนแล้วมึง กูยอมก็จริงแต่ไม่ได้โง่นะ”ไอ้โรมเริ่มขี้โม้มาเลย กูนั่งดูพวกเพื่อนๆคัดตัวนักกีฬาไปเรื่อยๆเพลินดีเหมือนกันเว้ย บางคนมาตัวเล็กแต่แม่งอย่างไวอ่ะ พอรอบหลังไอ้โรมกับพี่จุ๊บเป็นคนไปคัดด้วยตัวเอง
“ลี่หิวน้ำ เหนื่อย!”ไอ้มี่วิ่งมานั่งลงคอพับข้างๆกู มันยึดบ่าเป็นที่วางหัวมัน กูหันไปตบแก้มมันเบาๆแล้วก้มลงหยิบน้ำส่งให้มัน
“ทำไมมึงต้องเครียดขนาดนี้ด้วยวะ นักกีฬาโรงเรียนเองนะ”กูถามขึ้นลอยๆ
“ไม่ได้ดิ เพราะไอ้พวกนี้มันต้องไปแข่งกับโรงเรียนอื่นอีก รู้เรื่องไรบ้างป่ะเนี่ย”มันเงยหน้าถามกูแล้วจุ๊บที่คางกูหนึ่งที กูหันไปมองหน้ามันนิ่งๆแล้วจุ๊บไปที่ปากไอ้มี่หนึ่งทีอย่างรวดเร็ว มันยิ้มแก้มแตกเลย
“โหย!แค่จุ๊บเอง อยากจูบอ่ะ ได้ป่ะ!”มันพูดอ้อนๆทำตาใสๆใส่
“อย่าโลภข้อร้อง ไปเลยๆอู้นะมึง”ปากกูไล้มัน แต่มือกำลังควงแขนมันอยู่ ฮ่าๆ
“มึงๆแถวนี้ใครโดนมดกัดมั่ง!”ไอ้จ๊ะแหกปากแซวเสียงดัง แต่ละคนทำหน้างง แต่พอหันมาเห็นกูไอ้มี่ก็รับมุขไอ้จ๊ะกันทันที พวกรุ่นน้องรอคัดตัวโห่ซะโรงยิมแทบแตก แต่ไอ้มี่ไม่สนใจ ยักคิ้วให้อย่างกวนตีน
“เงียบปากไป เดี๋ยวกูจะให้ไอ้โรมกัดปากมึง!”คราวนี้เสียงโห่ดังกว่าเดิม ไอ้จ๊ะหันมามองหน้ากูแบบตกใจแล้วชี้หน้าไอ้โรมแบบหมายหัว
“รู้เรื่องแล้วหรอ”ไอ้มี่ลุกนั่งปกติแล้วถาม
“ก็เออดิ!เหลือเกินนะพวกมึงอะ!”กูตอบเคืองๆ
“ไม่เอาไม่โกรธดิ รักหรอกนะ ถึงต้องทำ”ไอ้มี่เอามือกูลูบหลังมือเบาๆ
“แต่นั้นน้องมึงนะเว้ย เกิดไอ้โรมปล้ำขึ้นมาทำไง”
“หึหึ!ไม่มีทาง ที่สำคัญไอ้จุ๊บอยู่ มันไม่ปล่อยให้ไอ้จ๊ะมีผัวง่ายๆหรอก”
“ปากดีพวกมึงอ่ะ!”กูพูดแล้วลุกขึ้นยืนผลักหัวไอ้แรงๆก่อนหนึ่งที แล้วเดินมานั่งข้างไอ้จ๊ะที่ตอนนี้โดนแซวจนหน้าแดงไปหมดแล้ว ไม่รู้ว่าเพราะโกรธหรืออายกันแน่
ตอนที่ 12
หวัดดีครับผมชื่อจ๊ะ หรือ ไอ้จ๊ะ น้องจ๊ะ บลาๆแล้วแต่คนจะเรียกกันอ่ากัน ไอ้โรลลี่มันขี้เกียจเลยให้ผมมาเล่าเรื่องผมแทนเรื่องของมันแปบนึง
“ทำไมน่ารำคาญแบบนี้วะ ปลุกหลายรอบแล้วนะ!”ผมตะโกนแหกปากโวยวายใส่ไอ้ตัวที่มันนอนรัดลำตัวผมอยู่เนี่ย เมื่อคืนกว่าจะได้นอนก็ดึก เอ๊ะๆไม่ใช่เรื่องแบบนั้นหรอกนะครับ อีกนานกว่าผมยอมมันแน่ ก็เมื่อคืน
ผมให้มันสอนการบ้านให้ แต่กว่าจะเสร็จนี่ก็แทบเสียตัว ก็ไอ้พี่โรมมันจ้องจะลวนลามผมอยู่ตลอดเวลา เดี๋ยวก็หอมบ้าง เดี๋ยวก็จูบ จนแก้มจะเปื่อยหมดแล้วครับ กว่าจะเสร็จก็ปาไปเกือบจะตีหนึ่ง แล้ววันนี้ท่านคุณชายท่านต้องไปมหาลัยตอนเช้า ให้ผมปลุกด้วย แต่นี่อะไรผมลุกขึ้นมาปลุกสามรอบแล้วมันก็ยังนอนไม่ตื่นเลย วันนี้
วันเสาร์ผมไม่มีเรียน แต่มันต้องไปมหาลัย
“จ๊ะครับ!อย่าดิ้น พี่ง่วง!”เสียงอู้อี้อยู่ที่ซอกคอผมเนี่ย ทำไมปลุกยากปลุกเย็นขนาดนี้วะ เดี๋ยวไปไม่ทันอาจารย์
ก็ว่า เพื่อนก็บ่น มันก็มาพาลลงใส่ที่ผมอีก
“จะดิ้นให้หายง่วงเลย ตื่นๆ!ซะที่ซิวะ มึงต้องไปมหาลัยนะ!!”ผมเริ่มเขย่าแขนหน่อยๆ เตะขานิดๆ แต่ระดับมันต้องรุนแรงเท่านั้น
“จ๊ะอ่า! เมื่อคืนกว่าจะได้นอนพี่ก็สอนการบ้านเราเกือบทั้งคืน แล้วนี่มากวนกันตั้งแต่เช้าอีก”มันลุกขึ้นนั่งแล้วหันหน้ามาต่อว่าผม
“แล้วหมาไหนมันบอกให้กูปลุก! สัด”ผมพูดอย่างโมโหแล้วลุกขึ้นเดินหนีมันเข้าห้องน้ำทันที ตัวเองเป็นคนสั่ง แต่พอนอนไม่พอก็มาหงุดหงิดใส่คนอื่น ชิส์
ปัง ปัง
“จ๊ะเปิดประตูหน่อย อาบด้วย!”เสียงไอ้โรมมาเคาะประตูห้องน้ำ มันจะเป็นแบบนี้ประจำเลย ชอบให้ผมอาบน้ำ
“ไม่!”ผมตะโกนสวนออกไป ถ้าเป็นทุกครั้งผมจะเปิดประตูให้มันเข้ามา แต่วันนี้ผมเคืองมันอยู่
“โอ้ว!ที่รักครับ พี่โรมขอโทษที่หงุดหงิดใส่ เปิดประตูเหอะน่าๆ”
“กูไม่ใช่ที่รักมึง!”
“…………………..”เสียงมันเงียบไปแล้ว ถ้าเป็นทุกครั้งมันต้องตื้อจนผมออกมาเปิดให้จนได้ แต่นี่ครั้งเดียวเอง ไปไหนวะ แค่คิดก็หงุดหงิดแล้ว
“ครับๆ ได้ครับ เดี๋ยวพี่ต้องไปมหาลัยครับ โอเคครับ พิมมารอพี่ที่หน้าตึกก็ได้ครับ ครับๆ หวัดดีครับ”
เสียงไอ้โรมคุยโทรศัพท์กับใครไม่รู้ที่ระเบียง เสียงหวานกว่าตอนมันคุยกับผมเยอะ
มาเดี๋ยวผมจะบอกคุณลักษณะของไอ้พี่โรมให้ฟังนะ ถ้าดูจากภายนอกมันคือเด็กศิลป์เต็มตัวดีๆนี่แหละ
เพราะมันเรียนศิลปกรรม มันจะออกเซอร์ ผมยาวๆนิด เจาหูสองข้างห้ารู้ หน้าเหมือนไอ้โรลลี่แหละ แต่จะดูคมเข้มกว่า มันสูงพอๆกับไอ้มี่พี่ชายผม หรืออาจจะสูงกว่า เวลาเดินกับผมเหมือนจูงมือน้องชายเลย แต่เอ๊ะ!
ตอนนี้เราก็เป็นแค่น้องชายมันนี่หว่า ไม่ได้เป็นอะไรซะหน่อย เชอะ!
ผมสลัดความคิดออกให้หมด แล้วเดินมาแต่งตัวโดยไม่สนใจมัน มันก็ไม่สนใจผมเหมือนกันคุยโทรศัพท์เสร็จ
ก็เดินเข้าห้องน้ำไปเลย ทุกครั้งมันต้องมาคลอเคลียนิดๆหน่อยๆให้ผมได้ด่าก่อนถึงจะไปได้ ระหว่างผมกับไอ้พี่โรมเป็นกันมาแบบนี้เกือบจะสามเดือนแล้ว ตั้งแต่วันที่ไอ้มี่ประกาศลั่นบ้านว่ามันจะจีบไอ้โรลลี่จริงๆจังๆ
จนตอนนี้สองคนนั่นเป็นแฟนกันเต็มตัว
“จ๊ะ!ทำไมแต่งตัวแบบนี้หละ”ไอ้โรมมันถามเสียงห้วน เสียงปกติของมัน ก็จะแปลกตรงไหน วันนี้วันเสาร์
ไม่ไปไหนขาสั้นเสื้อยืดก็หรูแล้ว
“แล้วจะให้ใส่ยังไง อยู่บ้าน”ผมพูดแล้วเดินหนีมาเปิดคอม เคืองๆ ไม่อยากเห็นหน้า
“อยู่บ้านที่ไหน วันนี้ต้องไปมหาลัยกับพี่ด้วย”มันเดินมายืนค้ำหัวผมแล้วพูด
“ไปทำไม ไม่ไป”
“อย่ามางอแง ต้องไป! ลุกขึ้นแต่งตัวใหม่”มันพูดแล้วจับผมให้ลุกขึ้นมาแต่งตัวใหม่
“ก็บอกว่าไม่ไป หูแตกหรือไง!”ผมสะบัดแขนมันแล้วตะคอกใส่หน้ามันอย่างดัง
“เป็นอะไรไหนลองว่ามาดิ โกรธพี่เรื่องอะไร ถ้าเรื่องเมื่อเช้าก็ขอโทษแล้วไง”ไม่ใช่เรื่องเมื่อเช้าเว้ย ไอ้โง่เอ้ย!
“ไม่ได้โกรธ ไม่ได้เป็นอะไรด้วย จะไปก็รีบไปดิ เดี๋ยวคนที่มหาลัยเค้าจะรอ”ผมพูดอย่างหมั่นไส้แล้วหันหน้าหนี ก็มันเปลี่ยนสีหน้าจากบึ้งๆมาเป็นยิ้มกรุ่มกริ่มแบบมีเลศนัย
“แอบฟังพี่คุยโทรศัพท์หรือไงถึงรู้อะ”มันเดินมากระแทกไหล่ผม
“ไม่ได้แอบ คุยดังขนาดนั้นเป็นใครก็ได้ยิน”
“หึงพี่เหรอครับ”มันเดิมมาโอบเอวผมจากด้านหลัง แล้วชิงหอมแก้มผม
“ไม่ใช่ซะหน่อย หลงตัวเอง ชิ!”ผมพูดแลวผลักหน้ามันออก
“โอเคครับๆ ไม่หึงก็ไม่หึง แต่ตอนนี้จ๊ะต้องเปลี่ยนเสื้อผ้าไปมหาลัยกับพี่”ไอ้โรมกลับมาพูดน้ำเสียงน้ำจริงจังอีกครั้ง มันจับผมพลิกตัวเข้าหามันแล้วกอดพร้อมกับโยกตัวไปมา
“ไม่เอา ไม่ไป แดดร้อน มึงไม่รู้หรือไงว่ากูไม่ชอบ”ผมพูดเสียงอู้อี้
“ไม่ได้ครับ รถมีหลังคา ตึกคณะเรียนพี่ก็หลังคา บังแดดได้!”
“ไม่เอา! ชัดๆนะ ไม่ไป!”ผมพูดหน้านิ่ง เสียงดังฟังชัด ไอ้โรมยืนมองหน้าผมนิ่งเช่นเดียวกัน มันไม่พูดอะไร
แต่โอบเอวผมแล้วลากเข้าห้องน้ำ จัดการถอดเสื้อผ้าผมออกจนหมด
“อย่าดิ้นนะ พี่ทุบจริงนะ รออยู่นี้ห้ามไปไหน”มันหันกลับมาสั่งผมเสียงเข้ม ทำไมต้องทำหน้าดุขนาดนั้น
ด้วยหละ ใครบอกว่าไอ้โรมรักผม ไอ้จ๊ะคนนี้ขอปฏิเสธ
“ไม่เอาไม่ใส่ขายาว ร้อน!”ผมขยับตัวหนีทันที เมือมันยื่นเดฟยีนส์สีเข้มมาตรงหน้า ร้อนๆแบบนี้ผมชอบใส่
ขาสั้นกับเสื้อแขนยาวบางๆมากกว่า
“งั้นก็ใส่เสื้อก่อน แล้วเดินออกมาหยิบกางเกงที่จะใส่เอง!”มันจับผมลุกขึ้น แล้วเดินจูงมือผมมาที่หน้าตู้เสื้อขนาดใหญ่ของผม
“ไปแต่งตัวดิ ยืนมองอยู่ได้ รีบไม่ใช่หรือไง”มันยิ้มที่มุมปากนิดหน่อย ก่อนเดินไปแต่งตัวของมัน ไอ้นี้แต่งตัวง่ายๆ เดฟโคตรรัดตัวเก่งของมัน เสื้อเชิตสวยๆหนึ่งตัว พับแขนนิดหน่อย หรือไม่บางวันก็ล่อเสื้อกล้ามเลย
แว่นคู่ใจหนึ่งอัน โรงเท้าหนังอีกคู่แล้วก็กระเป๋ากล้อง แค่เนี่ยไปเดินกับมันทีไรแต่งตัวแค่เนี่ย แต่แม่ง
คนชอบมอง นิสัยไม่ดีเนอะ!
“ขาสวยนะ เพิ่งสังเกต”มันว่าแล้วก้มลงมองต่ำมาที่ขาผม ผมเลยเอาเสื้อเขวี้ยงใส่หน้ามัน
“ทำไมต้องไปด้วยเนี่ย มันร้อนอ่ะ!”คือผมไม่ชอบแดดร้อนจริงๆน่ะ แต่งตัวมาดีขนาดไหนเจอแดดเข้าไปหงุดหงิดทุกที
“พาไปเปิดตัว!”มันพูดแค่นั้นแล้วจูบที่หน้าผากผมแรงๆหนึ่งที แบบที่มันชอบทำประจำเวลามานอนกับผม
“นานป่ะ”ผมหันไปถามไอ้คนข้างๆ ตอนนี้มันกำลังขับรถอย่างสบายอารมณ์ไปมหาลัย
“ไม่นานครับ แปบเดียว”
“หิวข้าว!”
“มากมั้ย ไปถึงมหาลัยก่อนนะ พี่ขอเอางานไปให้รุ่นน้องแปบ เดี๋ยวพาไปกิน”ผมทำหน้าบึ้ง หันหน้าหนีมันทันที ก็คนมันหิวตอนนี้ ทำไมต้องให้รอด้วยวะ เวลาผมหิวมักจะพาลคนได้ง่ายๆแบบนี้เสมอ
“แปบเดียวจริงๆครับ พี่โรมเอางานไปให้รุ่นน้องเสร็จ เดี๋ยวพาน้องจ๊ะไปกินข้าวเลย”มันเอื้อมมือมาลูบหัวผมแล้วพูดน้ำเสียงอ่อนโยน น้อยครั้งที่มันจะพูดจาแบบนี้ ขนาดตอนมาวอแวกับผมแรกๆก็ไม่พูดดีขนาดนี้เลยนะ อาจจะเพราะเสียงสไตล์การพูดมันเป็นแบบนั้นด้วยมั้ง
“ไม่ต้องมายุ่ง!”ผมปัดมือมันออก แล้วเอาหมวกที่ใส่มาด้วยเอาลงมาปิดหน้า เจ็บใจจริงๆนะ ทำไมไม่ตามใจกันบ้าง เดี๋ยวนี้เป็นแบบนี้ตลอดเลย ไม่เห็นเหมือนตอนแรกที่มาเลย พอผมพูดแบบนั้นรถทั้งคันก็ตกอยู่ในความเงียบมันไม่พูด ต่างคนต่างเงียบ
“อ้าว!ไอ้โรมพาใครมาด้วยเนี่ย”เสียงของเพื่อนในคณะไอ้พี่โรมมันทัก
“เด็กกู ไม่ต้องมอง”มันพูดแล้วเดินจูงมือผมเข้ามานั่งใต้ตึกคณะ เด็กเยอะฉิบหาย คนมองมาที่ผมกับไอ้โรมตั้งแต่พากันเดินเข้ามา
“ไงมึง เอามาได้ไงเนี้ย”เสียงพี่จุ๊บพี่ผมเอง มันเดินมาส่งอมยิ้มให้ผม มันคงดูสีหน้าผมออกว่าตอนนี้กำลังโมโหหงุดหงิด มีไม่กี่เรื่องหรอกที่ทำให้ผมอารมณ์เสียได้ง่ายๆ
“ทำไมจะเอามาไม่ได้ มึงเห็นพิมป่ะ”ไอ้โรมถามพี่ผม ผมเงยหน้าขึ้นมองทันที ชื่อนี้คือชื่อของคนที่มันคุยโทรศัพท์ด้วยกันนี่หว่า
“เห็นๆ นั่นไงเดินมานู้นแล้ว”ไอ้จุ๊บพูดแล้วนั่งลงข้างผม
“พี่จ๊ะหิวข้าว!”ผมแอนตัวไปซบไหล่พี่ผม เหมือนขอบตาผมจะร้อนยังไงก็ไม่รู้ เวลาผมโดนขัดใจมากๆจะเป็นเป็นแบบนี้แหละ เจ็บใจจนอยากจะร้องอะ เคยเป็นป่ะ
“กินอมยิ้มไปก่อนนะ เดี๋ยวรอมันเอางานให้รุ่นน้องเสร็จเดี๋ยวไปกินกัน”พี่จุ๊บพูดน้ำเสียงอ่อนโยน
“ไม่เอา ฮึก จ๊ะหิวจะ กินตอนนี้ พี่พาไปกินหน่อยนะ!”น้ำตาผมไหล่ออกมาแล้ว ก็ดูมันดิ มันพาผมมาแต่ไม่สนใจกันซักนิด มาถึงก็เดินไปคุยกับรุ่นน้องคนนั้นอย่างเดียว เหมือนเป็นแม่เหล็กคั่วบวกคั่วลบที่มีแรงดึงดูด
ต่อกัน ต่างฝ่ายต่างเดินเข้าหากัน
“โอ๋ๆ ไม่เอาไม่ร้อง คนเยอะ จ๊ะอย่างอแงนะ”พี่จุ๊บหันมาเช็ดน้ำตาของผมที่ไหลออกมา
“แต่จ๊ะหิวอ่ะ ฮือๆมันไม่สนใจจ๊ะอ่ะ ฮือๆ”
“เฮ้ย!ทำไมน้องร้องเนี่ย แกล้งไรมันอีกอ่ะ!”เสียงของพี่ส้มพี่สะใภ้ผมเอง พี่ส้มไม่ได้เรียนคณะนี้หรอกครับ
แต่ไอ้พี่ชายผมมันคงโทรตามให้มาหาแหละ
“แกล้งบ้านมึงดิ มาก็ดีแล้วโอ๋เลยมึง!”พี่จุ๊บลุกขึ้นแล้วส่งตัวผมให้พี่ส้มกอดแทน ตอนนี้ผมไม่สนใจใครแล้ว
จะร้องอย่างเดียว ก็เจ็บใจมันนี่หว่า
“เป็นไรครับ น้องจ๊ะหิวข้าวเหรอครับ”พี่ส้มผละผมขึ้นมาเช็ดคราบน้ำตาให้
“จ๊ะหิวข้าว แต่พี่จุ๊บไม่พาจ๊ะไปกิน”ผมพูดเสียงขึ้นจมูก เหมือนคนจะเริ่มหันมามองทางที่ผมนั่งกันบ้าง แต่ผมไม่สนใจอยากมองก็มองไป น่าตาดีไม่สนใจ ไอ้คนที่อยากให้สนยังไม่สนเลย
“เฮ้ย!อย่ามองกูแบบนั้น มันมากับไอ้โรม ตอนนี้ไอ้โรมเอางานให้พิมอยู่!”พี่จุ๊บรีบแก้ตัวทันทีเมื่อพี่ส้มหันไปมองตาขวาง ตาหวานๆของพี่ส้มเวลาโมโหก็ดูโหดเอาเรื่องเหมือนกัน
“แล้วทำไมไม่พาน้องไปกินข้าวก่อน ก็รู้ว่าน้องมันต้องกินข้าวเช้าทุกเช้า เห็นชะนีดีกว่าหัวใจตลอด”พี่ส้มด่าแล้วกระชากถุงเซเว่นในมือพี่จุ๊บ เอามือคว้านๆหา แล้วส่งขนมปังกับนมมาให้ผม
“กินได้มั้ย”ผมเงยหน้าถามพี่จุ๊บ ก็ขนมปังกับนมในมือผมเป็นของชอบพี่จุ๊บนี่หว่า หรือจะทุกอย่างในถุงนั้นเลยก็ว่าได้ ดูก็รู้ว่าพี่ส้มซื้อมาให้ใคร
“กินๆไปเหอะ ลองไม่ให้กูคงโดนตีนแน่”
“อย่าพูดมากดิ ในถุงมีอีก บ่นไปได้”พี่ส้มพูดแล้วส่งถุงเซเว่นคืนให้พี่จุ๊บ พอมีอะไรมายัดลงกระเพราะอารมณ์
งี่เง่าของตัวเองก็ลดลงหน่อย แต่ก็ยังไม่หายเคืองมันอยู่ดี นี่ผมนั่งรอนั่งดูมันคุยกับอีรุ่นน้องมาจะได้สองชั่วโมงแล้วนะ ไหนว่าแปบเดียวไง แล้วทำไมต้องสอนใกล้ขนาดนั่นด้วยหละ! ไม่ได้การแล้ว ไอ้โรลลี่สอนว่าของๆเรายังไงก็ต้องเป็นของของเราคนเดียว คนอื่นมีสิทธิ์ได้แค่มอง แต่ห้ามแตะต้อง แต่ไอ้พี่โรมมันได้เป็นของผมซะหน่อยหรือเป็นวะ แต่ช่างเหอะ ทีมันยังชอบบอกคนนู้นคนนี้ว่าผมเป็นเด็กมันตลอดเลย
“พี่โรมจ๊ะหิวข้าว พาไปกินหน่อย”ผมเดินทำตาใสๆไปหาไอ้โรมที่ยืนท่ามกลางสาวๆ กระตุกชายเสื้อมันเบาๆมันหันมามองหน้าผมงงๆ แต่มือนี้โอบเอวผมไว้แล้ว
“หิวมากมั้ยครับ อีกนิดจะเสร็จแล้วจ๊ะยืนรอแปบนะ”มันพูดเสียงหวาน ก้มมาหอมแก้มผมแรงๆสองที เสียงโห่นี้ดังลั่นเลย เสียงกรี๊ดของพวกผู้หญิงอีก แต่ผมไม่สนใจ คนเดียวที่ผมสนก็คือ นางพิม ฮ่าๆ พี่เค้ายืนมองผมกับไอ้พี่โรมน่าเสียเลย ดูก็รู้ว่าพี่เค้าชอบพี่โรมอยู่
“ไม่เอาๆ จ๊ะรอพี่โรมนานแล้วนะ ไม่เอาไม่รอ”ผมเสียงอ้อนๆ ทำหน้าแบ๊วๆ แต่ไม่ต้องทำก็แบ๊วอยู่แล้ว มือข้างที่กำเสื้อมันอยู่ก็กระตุกแรงขึ้นเรื่อยๆ เอาหน้าไปบี้ๆที่แขนมัน
“ครับๆไปเลยก็ได้ครับ งั้นพี่ไปก่อนนะพิม มีไรก็โทรมาละกัน แต่ที่เหลือก็ง่ายแล้วน่าจะทำได้”
“แต่…พี่โรม คือ…ค่ะๆเดี๋ยวพิมโทรไปคืนนี้นะค่ะ”พี่เค้าพูดแล้วตะหวัดหางตามาทางผมนิดหน่อย
“ไม่ให้โทร”ผมพูดขึ้น
“หือ”เสียงไอ้พี่โรม มันมองหน้าผมนิดหน่อยแล้วส่ายหัว
“ไปได้แล้ว หิว!”ผมพูดแล้วควงแขนไอ้โรมทันที
“ครับๆ พี่ไปก่อนนะ เหลือเกินจริงๆนะเรา”มันลาพวกรุ่นน้องอีกครั้ง แล้วเดินจูงมือผมเดินมาที่พี่ส้มนั่งอยู่
“ไอ้โรลลี่สอนมาหละสิ”ไอ้โรมมันว่าผมแล้วล็อกคอผมเอาไปกดที่น่าอกมัน
“แล้วไง”ผมพูดแล้วสะบัดแขนมันออกเดินมานั่งลงข้างๆพี่ส้มเหมือนเดิม พี่ส้มเอามือมาขยี้หัวผมอย่าง

หมั่นเขี้ยว
“อ้าว!ไหนไม่อ้อนเหมือนเมื่อกี้แล้วหละ น่ารักออกพี่ชอบ”
“แต่กูไม่ชอบ หิวจะตายอยู่แล้ว!”ผมพูดแล้วกลับมาทำหน้างอนๆมันเหมือนเดิมชิส์ รบเร้าให้กูมา แต่ก็ไม่สนใจ

dfredf120 · โพสต์ 2013-8-10 18:24:20

ขอบคุณครับ

kamaji · โพสต์ 2013-8-11 00:32:24

ขอบคุนคราบ

ton521 · โพสต์ 2013-8-11 17:42:22

ขอบคุนครับ

harain15 · โพสต์ 2013-8-12 16:56:10

ขอบคุณครับ

Klong · โพสต์ 2013-8-14 09:39:55

ขอบคุนครับ

GBOMK · โพสต์ 2013-8-14 20:44:02

ขอบคุนคับ {:7_283:}

mind010 · โพสต์ 2013-8-17 10:07:56

ขอบคุณครับ

kangaza · โพสต์ 2013-8-17 23:16:06

ขอบใจมากคับ

gigusa · โพสต์ 2013-8-19 19:11:42

ขอบคุณครับ

kiwwy · โพสต์ 2013-9-19 14:00:21

ขอบคุณมากๆๆค่ะ อิอิ

doltae · โพสต์ 2013-10-4 08:31:14

ขอบคุณครับ

cielsweet2532 · โพสต์ 2013-10-9 09:11:55

ขอบคุณค้าบ

tarsii · โพสต์ 2013-11-17 20:20:34

ขอบคุณมากนะ

cawee · โพสต์ 2013-11-18 23:59:26

ขอบคุนนะครราฟ

kiloay · โพสต์ 2014-2-11 21:26:12

ขอบคุน น๊ ครับ

Kwu_y · โพสต์ 2014-2-20 13:38:34

ขอบคุณครับ

Ikunpalm · โพสต์ 2014-3-2 23:44:17

ขอบคุณคราฟฟฟฟ

manza555 · โพสต์ 2014-3-4 19:47:18

ขอบคุ๕รัยบ

minone · โพสต์ 2014-12-23 12:22:10

ขอบคุนคับ

บัญชี		จำการเข้าสู่ระบบไว้	ลืมรหัสผ่าน
รหัสผ่าน			สมัครเข้าเรียน

รักไม่รักไม่รู้...แต่ห้ามเจ้าชู้ให้ตูเห็น { 11 - 12 }

สมาชิกจีโฟกาย 100%

สมาชิกระดับเพชรคู่

สมาชิกระดับตรีเพชร

สมาชิกระดับเพชรบริหาร

สมาชิกระดับมงกุฎ

สมาชิกระดับทับทิม

สมาชิกระดับแพลตตินั่ม

สมาชิกระดับไพลิน

สมาชิกระดับมรกต

สมาชิกระดับเพชร