ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
“งอนกูมากๆ พรุ่งนี้อดกูนะมึง”กูกระเสียงกระเซ้าที่ข้างหูมันไอ้มี่หันมายิ้มแป้นทันที คว้าข้อมือกูแล้วลากมาที่ห้องแต่งตัวผลักกูชิดติดกำแพงแล้วก้มลงมาจูบแบบลืมตายกูกับไอ้มี่แลกลิ้น กอดรัดฟัดเหวี่ยงเหมือนไม่ได้เจอกันมานานทั่งที่ก็เป็นแบบนี้เกือบทุกคืนที่นอนด้วยกัน
ตอนที่ 19
แม่ง!!ๆ หงุดหงิดๆ อารมณ์เสีย ทำต้องเป็นแบบนี้อีกแล้ววะ เมื่อวานตอนเย็นก็ยังดีๆกันอยู่หรอกนะ แต่พอตอนกลางคืนนั่งเล่นกันในห้อง กำลังจะนอนเลย โทรศัพท์ไอ้มี่ก็ดัง โทรศัพท์กูก็ดังขึ้นอีก ต่างคนต่างหันมามองหน้ากัน แต่เป็นกูที่กดรับสายก่อน ก็เบอร์ไม่ขึ้นชื่อเลยไม่รู้ว่าเป็นใคร พอรับก็เป็นใครก็ไม่รู้ ไม่ใช่เด็กในโรงเรียนแต่เอาเบอร์กูมาจากเด็กในโรงเรียน งงมั้ย?! พอถามแม่งก็เล่นลิ้นอยู่ได้ ไอ้มี่เลยแย่งไปคุยเอง คุยไปคุยมาไงก็ไม่รู้ไอ้มี่พาลใส่กูอย่างจัง กูก็ปรี๊ดขึ้นมั้ง เลยกลายเป็นว่าตอนนี้กูกับมันโกรธกันอยู่ เซ็งสัด!มาโรงเรียนด้วยกันก็จริง แต่หน้าแม่งไม่มอง ไม่พูด ไม่ถามอะไรทั่งสิ้น
“เป็นไรมึงเนี้ย ทำไมนั่งทำหน้าบึ้ง คิ้วขมวดเชียว”ไอ้แชมป์กับไอ้นุเดินมาทักกูที่โต๊ะที่ประจำ กูส่ายหัวแล้วฟุบหน้าลงกับโต๊ะ บอกตามตรงว่าเซ็งสุดๆ
“ทะเลาะกันมาอีกหรือไง”ไอ้นุถามอย่างรู้ทัน
“ไม่ได้ทะเลาะ แต่คนมันหาเรื่องเลยต้องมีเรื่อง!”กูพูดอย่างหงุดหงิด มีตั้งหลายวันให้ทะเลาะ เสือกไม่ทะเลาะมาทะเลาะกันวันนี้เนี่ยนะ !
“มึงใจเย็นๆดิ ลงให้เฮียหน่อย อย่าดื้อมากกูสงสารเฮีย”ไอ้แชมป์พูด เป็นแบบนี้ทุกคนเลยเวลากูทะเลาะกับไอ้มี่ มีแต่คนสงสารมัน ไอ้มี่ตัวหาเรื่องเลย
“สงสารมัน! หึ ไม่รู้อะไรมึง เฮียมึงสันดารหมา หาเรื่องกูเก่งฉิบหายเลย”
“เอาน่าๆเรื่องบางเรื่องถ้าลงก็ลงอย่าให้มันบานปลาย รักกันจะประชดกันไปทำไม”ไอ้นุพูด พอกูจะอ้าปากเถียง มันโบกมือส่ายหัว จนกูต้องเงียบ
“หึ!แล้วนี้ไอ้จ๊ะไปไหน ทำไมยังไม่มาอีก!”กูถาม
“กำลังมา เมื่อกี้กูโทรไปกำลังออกจากบ้าน”ไอ้แชมป์พูดแล้วแบมือขอสมุดชีวะจากกู ที่มาโรงเรียนกันเช้าๆเนี้ยไม่ใช่อะไร มาลอกการบ้านทั่งนั่น ไอ้จ๊ะอะตัวดีเลย วันไหนการบ้านไม่เสร็จแทบจะมาช่วยยามเปิดประตู
“ไงมึงวันนี้แล้วซินะ”ไอ้จ๊ะหันมาแซวกูระหว่างเรียนสังคม อาจารย์แม่งก็จะมาสอนหรือจะมาอ่านหนังสือให้พวกกูฟังกันแน่วะ
“อะไรมึง วันนี้เหี้ยไร”
“ทำลืมอีกแล้ว ไอ้โรลลี่มึง”ไอ้จ๊ะส่ายหัวแบบปลงๆ แต่กูหมั่นไส้พาลคิดถึงหน้าพี่ชายมัน เลยผลักหัวมันไปอย่างแรง
“เหี้ยไร!ผลักหัวกูทำไม!”มันหันมาแหวใส่กู
“หมั่นไส้!”กูตอบสั้นๆได้ใจความ แล้วหันมาสนใจอาจารย์หน้าห้องต่อ
“ควาย สันดาร”ไอ้จ๊ะด่า กูเลยหันไปมองหางตานิดๆแต่ไม่ได้พูดอะไร ถ้าพูดก็คงอีกนานกว่าหยุด
“แฮกๆๆเหนื่อยๆๆ พี่โรลเหนื่อยมั้ย”ไอ้เนมคลานตัวมานั่งซบไหล่กู สภาพเดียวกันเลยเดินกันจนขาจะขวิดอยู่แล้ว ไม่สงสารกันบ้างหรือไงวะ?!
“ถามไม่ดูสภาพนะมึง กูเหนื่อยจะตายห่าอยู่แล้ว เดินเหี้ยไรนักหนาก็ไม่รู้!”กูโวยวายหันจะไปหยิบขวดน้ำมากิน แต่มันไม่มีอะ น้ำกูหายไปไหน หิวน้ำๆ
“นั่นดิ! เนมว่าเราหนีกันมั้ยพี่โรล เอาให้พวกมันหากันให้หัวหมุนเลย เอามั้ย”ไอ้เนมเงยหน้ามาถามกู ตาเป็นประกายเชียวนะมึง แต่หาเรื่องโดนไอ้มี่ด่าฉิบหายแน่ถ้าทำแบบนี้
“แสดงว่ามึงอยากโดนพี่เสือทำโทษใช่มั้ย ถึงชวนกูหาเรื่องตายเนี้ย”กูถามแล้วผลักหัวมันเบาๆ เหงื่อท่วมตัวหมดแล้ว
“ไม่ใช่ซะหน่อย เนมไม่คิดถึงตรงนั่นเลย พี่โรลแซว”
“แซวที่ไหน ก็เรื่องจริง กล้าพนันปะละ ถ้าพี่เสือไม่ทำแบบที่กูว่ากับมึง กูให้มึงหอมแก้มกูสิบทีเลยเอา!”กูหันไปยิ้มๆกับมัน ไอ้เนมส่ายหัวแต่หน้าแดง ไม่เอาด้วยเว้ย ถ้าเป็นปกติอย่างชอบอะ
“เชอะ!เนมหอมแก้มคนอื่นไม่ได้หรอก มันไม่ดี!”ไอ้เนมพูดเสียงอ้อมแอ้ม
“เหรอ!ไม่ดีหรือกลัวตาย ฮ่าๆ”
“พี่โรลลี่อะ! ไม่โดนมั้งไม่รู้หรอก” เสียใจวะพอดีกูเทพเลยยังไม่โดน เหอะๆ
“ไม่ทราบว่าสองคนนั่นจะคุยกันอีกนานป่ะครับ คนอื่นรอเดินคู่อยู่!”เสียงที่กูได้ยินแล้วทำให้อารมณ์กูขึ้นได้มากที่สุด ไอ้ห่ามี่ ตั้งแต่เข้ามามันยังไม่คุยกับกูซักคำ แถมวันนี้ยังมีพวกผู้หญิงมาร่วมซ้อมอีก กูกับไอ้เนมมองหน้ากันเดินไปรวมกับคนอื่น น้ำก็ยังไม่ได้กินเหนื่อยจะตายห่า
“เอาละครับน้องๆรอบนี้รอบสุดท้ายแล้วนะ ถ้าเดินดีพี่ให้ปล่อยกลับบ้าน แต่ถ้าไม่ถูกใจซ้อมต่อถึงสองทุ่มนะครับ”เสียงแชมป์พูดหน้าแถวพวกกู พวกกูนี้พร้อมใจกันมองหน้าเสียงก้นด่าดังมาแว่วๆ
“เหี้ย!แชมป์ มึงว่างหรอสัด!พวกกูมีการบ้านเหอะ!”ไอ้จ๊ะโวยวายขึ้น พวกกูซ้อมเดิมกันมาตั้งแต่สี่โมงครึ่งจนตอนนี้ทุ่มนึงแล้ว ไม่เหนื่อยก็ให้มันรู้ไป ไม่ใช่พวกเด็กกิจกรรมที่ทำกันจนชินหนิ
“แหม!ทำพูดไปไอ้จ๊ะเพื่อนรัก เดี๋ยวพรุ่งนี้มึงก็ลอกของพวกกูเหมือนเดิม ปล่อยช้าหรือเร็วมึงก็กลับไปนอนเล่นเกมส์อยู่ดี” ไอ้แชมป์พูดออกมาอย่างรู้ทัน กูกับไอ้จ๊ะชี้หน้ามันทันที พวกกูสามคนพร้อมใจกันพยักหน้าพร้อมกัน อยากให้เดินกันนักใช่มั้ย ดูฤทธิ์พวกกูมั้งแล้วกัน
“เอาเลยมั้ยมึง”ไอ้จ๊ะกระซิบถามกู กูหันไปมองไอ้เนมด้านหลังแล้วพยักหน้า
“เออๆเอาเลย เป๋สุดๆเลยนะมึง”พอกูพูดจบไอ้แชมป์ก็ให้พวกกูเริ่มเดินกันทันที แต่พวกกูสามคนจงใจทำให้
มันเป๋ สั่งกันดีนักใช่มั้ย เดินเหมือนผีตายซาก ทำหน้าไม่ได้อารมณ์ แรกๆก็คนเข้ามาจัดท่าให้ หลังไอ้แชมป์
เริ่มสงเสียงด่าเหมือนจะรู้แกวพวกกูแต่พวกกูไม่สน ฮ่าๆ
“มานี้! หาเรื่องใช่มั้ย!”ไอ้มี่เดินมากระชากแขนอย่างสุดแรง กูหันไปมองหน้ามันอย่างโมโห แต่พอเห็นสายตา
ที่อีพี่เพียวมองมาทางนี้ กูตีหน้าเศร้าเคล้าน้ำตาทันที อย่าลืมกูลูกคนเล็กซ่าส์ยังไงแต่ก็ต้องร้องไห้อ้อนแม่บ่อยๆ
“เจ็บนะ!”กูพูดเสียงสั่นๆ ได้ผลไอ้มี่หน้าเสียลงมาทันที
“แล้วดื้อทำไมหละ ไม่อยากกลับบ้านหรือไง ถึงเดินแบบนั่นฮะ!”ไอ้มี่พูดเสียงห้วน แต่ลดลงกว่าเมื่อกี้ถึงมากที่สุด เหมือนจะลืมตัวด้วยนะนั่นว่ากำลังโกรธกูอยู่ ฮ่าๆ
“ก็เหนื่อยแล้ว!น้ำก็ยังไม่ได้กิน”กูพูดเสียงงอนๆ เรียกน้ำตาคลอที่เบ้าตาหน่อยๆให้พอเป็นประกาย
“แล้วทำไมไม่เดินมาหา นั่งเล่นกับเนมอยู่ได้!”อ้าว!ไอ้ควายนี้มึงรู้แต่ไม่สนใจกูเนี้ยนะ อยากจะกระโดดกัดคอมันจริงๆเลย แต่ไม่ได้ก่อนตอนนี้อ้อนไอ้มี่ต่อหน้าอีพี่เพียวก่อน
“ก็แล้วทำไมไม่หามั้งหละ ก็รู้ว่ายังไม่ได้กินน้ำ”กูน้ำเสียงงอนๆมั้ง
“หึ!แต่คงจะสนใจอยู่หรอกนะ ก็เล่นคุยอยู่กับพี่เพียวคนเดียว ไม่มองใครทั่งนั่น”กูตัดพ้อมันต่อในทันที
“เสียใจนะ”กร๊ากก กูตอแหลจังเว้ย น้ำตากูไหลออกมาเองนะ อันนี้ไม่ได้จงใจเลย ไอ้มี่หน้าเหวอมากถึงมากที่สุด นี้ถือว่าเป็นครั้งแรกในรอบสามเดือนที่ครบกันมาแล้วกูร้องไห้ให้มันเห็น
“โอ๋ๆ พี่ขอโทษนะ พี่เจ็บใจโรลลี่เรื่องเมื่อคืน เลยไม่อยากมองหน้ากลัวจะพาลใส่โรลลี่อีก”มันดึงกูเข้าไปกอดแล้วลูบหัวลูบหลังกูแบบปลอบโยน กูก็ได้ใจใหญ่ สะอึกสะอื้นเต็มที่ ฮ่าๆ
“เสียใจ อือ”กูพูดคำนี้เดียว จะเอาให้มันปลอบให้อีพี่เพียวตาลุกเป็นไฟเลย ถ้าไม่โง่ก็น่าจะรู้แล้วว่าไอ้มี่เป็น
ของใคร ไอ้มี่พูดได้ยินกูพูดแบบนี้ ก็โอ๋กูใหญ่เลย ขอโทษเป็นสิบ หอมแก้ม หอมคอหวังให้น้ำตากูหยุดไหล
แต่เปล่าเลยมันยิ่งไหลออกมาเรื่อยๆ ไม่รู้ตัวเหมือนกัน
“โอ๋ที่บ้านนะ!”กูพูดเสียงกระเซ้าที่ข้างหูมันแล้วหอมแก้มไอ้มี่ไปหนึ่งฟอดใหญ่ มันผละกูออกมามองนิดหน่อยแล้วยิ้มลากกูออกมาจากที่ตรงนั่นโดยความเร็ว พอผ่านพี่เพียวก็เลยแลบลิ้นปลิ้นตาใส่แม่งเลย ฮ่าๆ
“อะ อือ อืม ใจเย็นๆดิ อื้ม!”ยังไม่ทันได้ทำอะไร มาถึงบ้านไอ้มี่ก็ลากกูขึ้นมาบนห้อง จัดการล็อกกลอนอย่างเสร็จแล้วคว้าคอกูไปจูบอย่างหื่นกระหาย กูพยายามทุบหลังให้เบาๆหน่อย คือกูหายใจไม่ทันแล้ว
“ไม่ไหวแล้ว ขอนะ”ไอ้มี่พูดที่ซอกคอกู แล้วกัดดูดลงมาหนักๆ เป็นรอยชัวร์
“อะ อืม เดี๋ยวดิ ยังไม่ครบเลย”กูพยายามดันน่าอกมันออก มันทำหน้าบึ้งแล้วก็ส่ายหัวทันที
“ไม่เอาแล้ว ไม่รอแล้ว เมื่อกี้โรลลี่ยั่วพี่ก่อนเอง”มันพูดแล้วก้มลงจูบปากกูอีกครั้ง ลิ้นมันเกี่ยวกระหวัดกับลิ้นกูไปทั่วโพรงปาก กูหนีมันตามเป็นอย่างนี้อยู่นาน
“ยั่วที่ไหนหละ”
“ไม่เอาไม่พูดแล้ว ถึงไม่ให้พี่ก็ปล้ำแล้วเอาดิ”มันพูดเสียงจริงจัง ผลักกูลงไปนอนราบบนที่นอน
“อาบน้ำก่อนนะ ขอร้อง!”กูพูดเสียงน้ำจริงจังเหมือนกัน ไม่ชอบมีอะไรถ้ายังไม่อาบน้ำ นอกจากไม่ไหวจริงๆเหอะๆ ไอ้มี่ทำหน้าไม่พอใจแต่ก็ยอมปล่อยให้กูเข้าไปอาบน้ำ กูรีบวิ่งเข้าห้องน้ำไปด้วยความเร็ว ใจเต้นแรงมากถึงมากที่สุด คืนนี้แล้วหรอวะ แต่กูจะต้องเสียให้มัน มั่นใจขนาดไหน มากแค่ไหน ถึงจะยอมให้มันแล้ว ??
“ช่างแม่งเว้ย!ไม่ได้ท้องซะหน่อย เสียหายไร”กูเรียกขวัญกำลังใจตัวเอง ก่อนจัดการอาบน้ำตัวเองให้สะอาดที่สุด ใช่เวลานานพอสมควร เดินออกมาเห็นไอ้มี่นั่งสูบบุหรี่อยู่ที่ปลายเตียง กูเลยเดินไปนั่งตักมันยื่นปากรอรับบุหรี่จากไอ้มี่ มันรู้หน้าที่ส่งเข้าปากกูแล้วหอมแก้มกูสองข้าง
“หอมวะ!”มันพูดแล้วเลียที่ต้อคอกู ไอ้มี่หน้ามึงโคตรจะยั่วเลย ไอ้มี่ผลักกูให้นอนลงกับเตียงอีกครั้ง ดึงปมผ้าขนหนูกูให้หลุดออก มันค่อยๆใช่มือลูบไปทั่วๆตัว ตั้งแต่ปลายนิ้วเท้า ค่อยๆเลื่อนขึ้นจนมาถึงริมฝีปาก กูเลยงับและดูดเหมือนเป็นอมยิ้ม
“รู้มั้ยว่าทำแบบนี้แล้วจะเจ็บตัวทั่งคืน”ไอ้มี่พูดเสียงกระเซ้าก่อนก้มลงมาจูบปากกู เริ่มแรกก็ประเดิมด้วยจูบที่รุนแรงราวกับจะกลืนกิน
กูเปิดทางให้ลิ้นของไอ้มี่ล่วงล้ำเข้ามาแล้วตอบรับอย่างเร่าร้อน ระหว่างนั่นมือของไอ้มี่ก็ไม่ได้ละจากร่างกายของกูเลย เที่ยวแตะโน่นแตะนี่เพื่อจุดที่ไวต่อการสัมผัส
“ฮ่า………….”
กูเป็นฝ่ายผละออกมาก่อน เนื่องจากหายใจไม่ทันนั้นถึงกับนอนหายใจถี่ๆอยู่ครู่ใหญ่
ไอ้มี่ก็ใช้ลิ้นลากไล้ไปตามเรือนร่างแล้วเลื่อนลงต่ำไปอย่างช้าๆ มันใช้ปากปลุกเร้าส่วนที่ตอนนี้กำลังตึงได้ที่ ผสานกับการหยอกเย้าด้วยปลายนิ้วอย่างอ่อนโยน เล่นเอากูกับครางออกมาอย่างไม่หยุด
ดวงตาสีน้ำตาลอ่อนของไอ้มี่ตอนนี้ทำให้ร่างกายของกูตกเป็นทาสอารมณ์ไปเสียแล้ว…กูจึงได้เผลอส่งเสียงร้องอันน่าอับอายออกมาตั้งหลายครั้ง…ไอ้มี่ที่เห็นกูในสภาพในตอนนี้ได้แต่ยิ้มหวานหยาดเยิ้มมาให้
“อะ อ๊ะ…มี่…ตรงนั้น…เร็ว…เร็วอีก….”
กูเด้งตัวขึ้นให้น้องชายกูที่มีความต้องการในการปลดปล่อยสัมผัสกับมือไอ้มี่
“โรลลี่แยกขาออกนะครับ พี่จะได้เห็นว่าอะไรเป็นอะไร”
“อืม”
เรียวขาขาวๆของกูแยกออกแล้วไอ้มี่ก็แทรกตัวเข้ามา เมื่อความต้องการภายใต้เสื้อผ้าของไอ้มี่เสียดสีกับเข้ากับน้องชายของกูที่ไร้การปกปิด ความรู้สึกเสี่ยวซ่านก็แล่นวูบวาบไปตามแผ่นหลัง
ร่างกายของไอ้มี่ก็กำลังตื่นตัวเช่นกัน เนื้อผ้าส่วนนั้นถูกความแข็งของน้องชายไอ้มี่ดันจนโป่งพองราวกับจะบอกให้จำกัดมันออกไปเสีย ซึ่งเจ้าตัวทำตามอย่างรวดเร็ว
“อ๊ะ…อ๊า….”
เพียงแค่ตัวกูกับไอ้มี่สัมผัสกันโดยที่ไม่ทีเสื้อผ้ากันเบาๆกูถึงกับบิดสะโพกอย่างรัญจวนใจ ไอ้มี่เริ่มใช้ลิ้นโลมเลียส่วนนั้นของกู กูซึ้งเคยโดนมันทำให้บ่อยๆแต่พอโดนแบบนี้อีกครั้งก็เกรงตัววาบไปตามๆกัน
“ไม่…ไม่เอา…ตรงนั้น…จิมมี่…หยุด”ทั่งที่ตั้งใจมาแล้วว่ายอมให้มันทำ แต่พอเอาเข้าจริง ความรู้สึกกลัวมันผ่านเข้ามาในหัวกูทันที ไม่ได้อยากผลักมันออกเพราะกลัวไอ้มี่จะเสียใจและเสียความรู้สึก แต่ปากกูก็เผลอครางสั่งห้ามออกมา กูพยายามบิดร่างกายและร้องออกมาให้มันหยุด แต่ถว่ายิ่งร้องออกมาเท่าไร ไอ้มี่ก็ยิ่งทำแรงขึ้นมากกว่าเดิมเหมือนจะเป็นการร้องที่เหมือนจงใจยั่วมันมากว่าสั่งให้หยุด
“เหมือนเดิมทุกครั้ง ปากสั่งให้หยุด…แต่พอโดนแค่ปากก็เป็นซะขนาดนี้”
ไอ้มี่หัวเราะอยู่ในคอแล้วอ้าปากครอบครองส่วนที่เปียกลื่น มือทั่งสองข้างจับสะโพกกูแน่นเพื่อไม่ให้ดิ้นหนี ก่อนจะใช้ลิ้นดุนสัมผัสช่องทางเล็กๆที่ปลายยอด
“มะ…ไม่…หยุด…จิมมี่หยุด”กลัว กลัวจริงๆ ทำไมถึงได้กลัวมากขนาดนี้ ทั่งที่ใจอยากโดนมันกอดจะตายแต่พอเอาเข้าจริงทำไมถึงเป็นแบบนี้
“ไม่ต้องร้องนะครับ อย่าร้องนะ พี่จะทำโรลลี่เบาๆไม่ต้องกลัว”คำพูดคำปลอบโยนที่ไอ้มี่มอบให้ทำให้กูใจชื้นขึ้นมาบ้าง มีแต่เคยทำคนอื่น พอโดนทำเองแบบนี้มั้ง รู้สึกขึ้นมาเลย
เนื่องจากมันเป็นจุดที่อ่อนไหวต่อการสัมผัสที่สุด กูถึงรู้สึกร้อนวูบวาบขึ้นมาราวกับถูกไฟลวกจนผวาขึ้นมาทั่งตัว ให้ความรู้สึกตัวเองตอนนี้เหมือนเด็กที่เพิ่งจะเคยมีเซ็กส์ครั้งแรก ในหัวกูตีกันให้วุ่นราวกับการรุกรานล่วงล้ำเข้าไปถึงที่นั่น
“พอ…แล้ว…ไม่ไหว…แล้ว”
….ช่วยให้กูปลดปล่อยออกมาตอนนี้เลยได้ไหม… แค่คิด แค่คิดเท่านั่นจริงๆเพราะกลัวว่าถ้าพูดออกไปไอ้มี่จะแกล้งกูหนักขึ้น กูแยกขาจนกว้าง เมื่อไอ้มี่ละปากออกมาทำท่ายั่วอารมณ์กู แทนที่จะช่วยปลดปล่อย ไอ้มี่ ไอ้บ้า กูจะตายอยู่แล้วมึงรู้มั้ย…ไอ้มี่ลูบไล้ความแข็งขึงของน้องชายกูไปพร้อมๆกับคลึงพวงไข่ด้านล่างกูอย่างนุ่มนวล แต่เหมือนเป็นการยั่วอารมณ์การปลดปล่อยของกู จนกูทนไม่ไหวถึงกับแอ่นหลังขึ้นจนสุดแล้วร้องไห้ออกมา
“พ…พอแล้ว…ไม่ไหวแล้ว…จิมมี่”น้ำตากูมาคลออยู่ที่เบ้าตา
“ขอพี่มองหน้าตาตอนมีอารมณ์ของโรลลี่อีกหน่อยได้มั้ยครับ ? ไม่ต้องร้องนะ”ไอ้มี่ใช้นิ้วเกลี่ยน้ำตาที่ไหล่อาบแก้มกู ส่วนกูก็พยักหน้ารัวทันที ให้ทำอะไรตอนนี้ได้หมดแล้ว
ไอ้มี่คงรู้สึกว่ากูกำลังเบียดสะโพกเข้ามาจนชิดราวกับจะเชื้อเชิญ มันเลยบีบคลึงสิ่งที่อยู่ในมืออย่างแรง
“อ๊ะ…ไม…มัน…จะออก…จิมมี่…ลี่จะ…ฮึก”
แล้วเสียงกูก็หายไป กูกำขยำผ้าปูที่นอนจนยับยู่ยี่ ร่างกายทั่งร่างแข็งเกร็งไปชั่วขณะก่อนอ่อนระทวยออกมา
กูปลดปล่อยความต้องการออกมามากจนกระเด็นขึ้นมาถึงหน้าอก
ไอ้มี่จ้องมองใบหน้ากูที่ตอนนี้อ่อนแรงลงไปมาก แล้วแลบลิ้นเลียริมฝีปากตัวเอง เหมือนต้องการจะสื่อความรู้สึกบางอย่าง
“จิมมี่”กูเปล่งออกมาเสียงออก
“ทำไมโรลลี่น้อยของพี่คนนี้ ถึงสุดยอดได้มากขนาดนี้นะ”ไอ้มี่พูดน้ำเสียงยั่วยวนแล้วก้มลงจูบที่หน้าผากและพวงแก้มของกู แล้วใช้นิ้วปาดคราบเปื้อนน้ำที่เปรอะออกจากหน้าอก ก่อนจะสอดมันเข้าไปในช่องทางด้านหลังโดยที่กูไม่ทันตั้งตัว แทบอยากจะถีบมันออกเดี๋ยวนั่น เจ็บ!
“อย่า!”
“ผ่อนคลายนะครับคนดี แล้วพี่จะทำให้โรลลี่ของพี่มีความสุขมากกว่านี้หลายเท่า”
กูค่อยๆหลับตาลงแล้วทำร่างกายให้ผ่อนคลายตามที่ไอ้มี่บอก แม้จะเจ็บที่ตรงมากก็ตาม
ตอนแรกก็ใช้แค่นิ้วเดียวสอดแทรกอย่างช้าๆเหมือนที่กูเคยทำให้คนอื่น พอโดนเองมั้นไปไม่เป็นเลยกู รอจนกล้ามเนื้อตรงนั้นเริ่มชินค่อยเพิ่มเข้าไปอีกนิ้ว จะตายแล้วรู้มั้ย ?!
“หยุดนะ!”ปากไปก่อนตลอดอะ แต่ช่องทางด้านหลังกูกลับตอดรับนิ้วไอ้มี่อย่างดีจนมันหัวเราะและยิ้มที่
มุมปาก
“อยากให้หยุดแน่นะ”
นิ้วทั่งสองของไอ้มี่เริ่มควานหาจุดกระตุ้นอารมณ์ของกู
“อ๊า__________!”
กูสะดุ้งตัวเกร็งทันทีเมื่ออารมณ์ความต้องการมากขึ้นอย่างรวดเร็วแล้วส่งเสียงร้องเชิญชวนไอ้มี่อย่างลืมตัว
“ตรงนั้น…ดีมั้ย?... ทำให้โรลลี่ของพี่มีอารมณ์ใช่มั้ยล่ะ ?”
ไอ้มี่ใช่นิ้วเสียดสีแทงเข้าไปอีก แล้วหัวเราะเมื่อเห็นอาการปั่นป่วนในดวงตาของกูที่ตอนนี้มีน้ำตาเอ่อล้นอยู่เต็มเปี่ยม คลับคล้ายเป็นการยั่วยวนมัน
“อ๊า…จิมมี่…พอ…พอเหอะนะ…ลี่…อ๊ะ !”
ตรงการระหว่างของกูกลับแข็งตึงขึ้นมาอีกครั้ง คราวนี้ไอ้มี่ยิ้มเหมือนกับทำสำเร็จแล้ว มันเริ่มชันขึ้นในขณะที่น้ำสีขาวขุ่นหยดลงจากปลายยอดลงมาตามยาวของน้องกูจนเปียกแฉะ
ร่างกายของผู้ชายทุกคนจะตื่นตัวยามถูกปลุกเร้าอย่างรุ่นแรง อันนี้ข้อนี้กูทราบดี แต่พอมาโดนไอ้มี่ทำแบบนี้ไอ้สิ่งที่อยู่ในสมองหายวับไปหมด จนกูอดรู้สึกอายกับร่างกายตัวเองไม่ได้
“เดี๋ยวพี่จะทำให้โรลลี่หน้าแดงมากกว่านี้อีกนะ เตรียมร้องน่ารักๆให้พี่ฟังนะครับ”
“จิมมี่…อย่า…”
“อยากรู้สีกดีกว่านี้ไม่ใช้เหรอ ?!”
ไอ้มี่ก้มลงมากระซิบพลางขยับนิ้วไปมา ในขณะที่มืออีกข้างกำลังลูบไล้ปลายยอดแข็งตึงของกูจนต้องครางออกมา กูพยักหน้าลงเป็นคำตอบ
“จะทำ..ในสภาพ…แบบนี้?!”
ไอ้มี่จับสะโพกกูให้ยกสูงขึ้นก่อนจะดันหัวเข่าไปชิดหน้าอก ทุกสิ่งทุกอย่างล้วนปรากฏต่อสายตาไอ้มี่ ทั่งสิ่งที่กำลังตื่นตัวกับส่วนด้านล่างซึ่งกำลังโดนปลุกเร้าจากมัน และช่องทางด้านหลังอันคับแน่นของกูที่ตอนนี้คาดว่าคงแดงจากรุกรานจากไอ้มี่เมื่อกี้
“อย่ามอง ของแบบนั้น ได้มั้ย”ทำไมรู้สึกว่าเสียงกูมันฟังดูอ้อนๆยังไงก็ไม่รู้ ผิดวิสัยตัวเองมาก กูอายจริงๆนะเลยเอามือขึ้นมาปิดหน้าตัวเอง เกลียดสายตาไอ้มี่ตอนนี้ที่สุด
“ไม่ให้มองได้ยังไง โรลลี่ออกจะสวย”มันพูดแล้วก้มลงมาหอมแก้มกู ในระหว่างที่กำลังทำใจแก่นกายของไอ้มี่ก็ค่อยๆดันเข้ามาในช่องทางด้านหลังที่ถูกนำร่องโดยนิ้วไปก่อนหน้านี้
“ไหวมั้ยครับ ? ถ้าไม่ไหวบอกนะ แต่พี่ไม่ปล่อยหรอก”กูหมั่นไส้ปากมันเลยทุบไปที่หลังมันแรงๆ
“อย่าพูดมากหน่อยเลยน่า รีบๆทำเหอะ เดี๋ยวไม่ไหวจะบอกเอง”ไอ้มี่ใช้ท่าเบสิคในการมีอะไรกันครั้งแรกมันให้เหตุว่าอยากเห็นหน้าตอนกูมีอารมณ์สุดๆ
“โรลลี่นี้แน่นๆจริงนะ ขนาดโดนนิ้วเข้าไปแล้วยังตอดรัดพี่ขนาดนี้เลย อะ อือ”
“พูดทำไมเนี้ย อ๊ะ อ๊าส?”
ไอ้มี่ครางออกมาเบาๆเหมือนจะสะกดกลั้นอารมณ์ตัวเองไม่ให้พลุ่งพล่านเอาไว้ แล้วค่อยๆขยับช้าๆ
นี่ใช่มั้ยความรู้สึก ของการที่โดนผู้ชายด้วยกันเอาประตูหลัง
“จิมมี่!”กูครางเสียงหวานออก หายใจหอบๆแล้วยกนิ้วใส่เข้าไปในปากของไอ้มี่ รู้ว่ามันมีเขี้ยว แต่เพิ่งเคยโดนและสัมผัสวันนี้
“ทำอะไรครับ อือ เดี๋ยวนิ้วขาดนะ”
“ไม่เป็นไรหรอกหน่า จะกัดก็ได้ รู้ว่าต้องกลั้นอารมณ์ขนาดไหน อย่าโกรธเลยนะ สัญญาว่าครั้งต่อไปจะไม่กลัวแบบนี้อีกแล้ว”กูพูดพร้อมกับส่งเสียงสะอื้นออกมา ทำไมจะไม่รู้ว่าต้องทำอย่างช้าๆเพราะกลัวว่ากูจะเจ็บ
“ไม่เอาครับ พี่ไม่อยากให้โรลลี่เจ็บอีก”ไอ้มีพูดแล้วจะดึงนิ้วกูออกจากปาก แต่กูไม่ยอมใช้นิ้วเขี่ยเล่นเขี้ยวมัน
“ไม่เจ็บหรอกหน่า โดนขนาดนี้ยังไหวเลย”
“ไม่เอาครับ”ไม่รู้ว่าเพราะมันรำคาญหรืออะไรเลยกระแทกเข้ามาอย่างแรงโดยไม่บอกล้วงหน้า
“อะ…อ๊า…ไอ้มี่ ไอ้เลว!” จุกเลยสัด!
“เงียบครับโรลลี่ ส่งเสียงน่ารักให้พี่ฟังอย่างเดียว”
“มึงก็ดูดนิ้วซะทีซิ หรือว่ารังเกียจ อ๊ะ…มี่…เจ็บ …อ๊าส์” เมื่อโดนไอ้มี่กระแทกมาอย่างแรง ความชื้นจากน้ำที่ไหลออกมาจากน้องชายกู
“ว้าว!โดนขนาดนี้ ยังมีอารมณ์ปล่อยของตัวเองออกมาอีกนะ”
“อ้า…ฮ้า…จิมมี่…เร็ว..จะดูด หรือกัดก็ได้ ขอร้อง อือ…”เมื่อเห็นมันไม่ยอมอ้าปากกัด เลยใช้นิ้วปาดที่น้ำรักกู
ที่ไหล่ออกมาเมื่อกี้ แล้วยื่นไปตรงหน้ามัน
“ไม่ลองหน่อยหรอ ทุกครั้งเห็นชอบ”กูพูดแล้วใช้นิ้วป้ายที่ริมฝีปากมันนิดหน่อย จนไอ้มี่ทนไม่ไหวอ้าปากให้นิ้วกูเข้าไปวนเล่นในปาก ไอ้มี่กระแทกแก่นกายของมันเข้ามาในตัวอย่างรุนแรงพลางก้มลงมาจูบปากสลับกันดูดนิ้วของกู
“อะ อ๊า.. อือ มี่… ไม่ไหวแล้ว… อะ… อ๊าส?”มือข้างที่กำผ้าปูที่น้องเปลี่ยนมามาโอบรอคอไอ้มี่ไว้ ขาทั้งสองข้างยกขึ้นมาเกี่ยวลำตัวไอ้มี่ไว้
“อีกนิดนะ… อะ… อือ… อ๊าส์… โรลลี่…ดีที่สุดเลย… อือ”
“ไม่ไหวแล้วมี่… ลึกๆ… แรงๆเลย… อ๊าส์ๆ… อ๊า… อ๊ะ…!”เสียงครางดังไปทั่วห้อง ดังมากกว่าครั้งไหนๆ
ไม่สนแล้วว่าจะมีใครได้ยินหรือเปล่า
“พร้อมกันนะครับที่รัก… อือ… อ๊ะส์… รักโรลลี่ที่สุดเลย… อือ!”ไอ้มี่กระหน่ำกระแทกเข้ามาอย่างแรงเป็นครั้งสุดท้ายก่อนปลดปล่อยน้ำเข้ามาให้ตัวกู
“อ๊ะ อ๊าส์ …อ๊าส์…………!”แล้วกูก็ปลดปล่อยออกมาอีกครั้ง ไอ้มี่ล้มตัวลงนอนทับกูอย่างหมดแรง ตามันปรือๆ กูโน้มคอไอ้มี่เข้ามาจูบอย่างดูดดื่มอีกครั้ง มือก็ลูบไล้ไปทั่วหลังของมัน ก่อนกระซิบเบาๆที่ข้างหูมัน
“ happy birthday my boyfriend love u!”
หลังจากกิจกรรมเข้าจังหวะเล่นฉลองวันเกิดไอ้มี่จบกูกับมันก็มานอนดูดบุหรี่นัวเนียกัน กว่ามันปล่อยให้เป็นอิสระเกือบตาย มันบอกชดเชยของสามเดือนที่ผ่านมา กูเดินเป๋แล้วโดนล้อขึ้นมามึงโดน มีแรงมานอนดูดบุหรี่
ก็สุดๆแล้ว กูนอนราบกับเตียงโดยยึดแขนไอ้มี่แทนหมอน ส่วนไอ้มี่ก็นอนตะแคงคอยป้อนบุหรี่ให้กูดูดเป็นพักๆสลับกับจูบมัน ปากจะเปื่อยอยู่แล้วเหี้ย
“รักนะ รักมากๆด้วย”ไอ้มี่พูดที่ข้างหูแล้วกดจูบแช่ไว้ที่ปากกู
“บอกกี่รอบแล้ววะ เดี๋ยวก็ไม่เชื่อซะเลยหนิ”กูพูดเบาๆแบบไม่ค่อยมีแรง หันหน้ามองออกไปทางหน้าต่าง จะตีห้าแล้วใกล้จะเช้ากูยังไม่ได้นอนเลย แล้วจะมีแรงไปเรียนไหวป่ะเนี้ย ไหนจะซ้อมเดินบ้าบอคอแตกนั้นอีก
“โห่!เชื่อเถอะครับ เชื่อเถอะครับ ผมไม่เคยอำใคร”ไอ้มี่มันร้องออกมาเป็นเพลง กูหันไปมองหน้ายกมือขึ้นเล่นผมไอ้มี่ ผมมันนิ่มดีเว้ยเห้ย ชอบๆๆ เวลากระชากได้ใจชะมัด ไม่รู้ผมหลุดติดมาบ้างหรือเปล่า
“หึ!มึงเนี้ยนะ บอกไรไว้ทำให้ได้ด้วย กูเสียใจเมื่อไร มึงโดนไอ้โรมเอาตายแน่”กูขู่ไปงั้นแหละ ยังไม่ได้ไอ้โรมเลย เหอะๆ
“ครับ!เอาหน้าตาอันหล่อเหลาเป็นประกันเลยเอา!”
“ชิ!พูดมากอยู่ นอนๆเหอะกูง่วงจะตายอยู่แล้วเหนื่อยจะตายห่า”กูบ่นกระปอดกระแปดซุกหน้าลงไปบี้ๆกับน่าอกแอบกัดหัวนมมันนิดหน่อยให้เสียวเล่น
“นอนครับนอน เดี๋ยวพี่กล่อมโรลลี่เอง”ไอ้มี่ลูบหัวกูเบาๆปากก็พูดงุงงิงอยู่ข้างหูกู จนเผลอหลับไปนั่นแหละไม่รู้เรื่องที่มันพูดซักนิด ตอนที่ 20
กว่าจะรู้สึกตัวตื่นมาอีกทีก็จะบ่ายโมงแล้วตื่นมาเนื้อตัวกูมีเสื้อผ้าเรียบร้อยแล้วไอ้ส่วนด้านหลังก็โดนทำความสะอาดเรียบร้อย สงสัยไอ้มี่มันคงจัดการมันยังนอนไม่ตื่นนอนหรอก นอนกรนอยู่ข้างๆกูเนี้ย ตอนหลับก็น่ารักดีหรอกนะทำไมตื่นมานี้กวนตีน ขี้งอน งี่เง่า ขนาดนี้วะ
“ตื่นนานแล้วเหรอครับ!”เสียงไอ้มี่งัวเงียลุกขึ้นมานั่งข้างๆกูไอ้นี้ไม่เสื้อด้วยเว้ยบ็อกเซอร์ที่ใส่ก็เน่าเหนือจะเน่าเหมือนกับไม่ได้ใส่ไรนั่นแหละ
“มึงกูเมื่อย แล้วก็เจ็บด้วย!”กูพูดแล้วเอนตัวไปพิงกับน่าอกไอ้มี่มันหัวเราะเบาๆเอามือลูบๆแถวๆสะโพกกู ไอ้นี้ขี้หื่นไม่เลิก กูจะตายอยู่แล้วแสรด!
“พี่นวดให้เอาป่ะ แต่พี่ขอคิดค่าแรงด้วยนะ”มันพูดแล้วกดจมูกมาที่แก้มกูกูหมั่นไส้ผลักหน้ามันออกแล้วทุบไปหน้ามันแรงๆ
“ควาย!กูเจ็บจะตายอยู่แล้ว! หิวข้าววะ เอาให้หน่อย!”กูพลิกตัวขึ้นไปนั่งคล่อมบนตักไอ้มี่ เอาหน้าไปวางไว้ที่ซอกคอแล้วหลับตาความรู้สึกเหมือนตัวเองจะเป็นไข้ตัวร้อนรุมๆไงก็ไม่รู้
“ตัวรุมๆนี้หว่า ถึงว่า…”
“ถึงว่าไรมึง อือ”กูพูดเสียงอู้อี้ที่ซอกคอมัน
“เปล่าครับๆ โรลลี่รอพี่แปบนะ เดี๋ยวลงไปเอาข้าวมาให้”มันพูดแล้วหอมที่ขมับข้างกู เดินลงไปเอาข้าวมาให้ กูที่นอนพลิกซ้ายพลิกขวาอยากจะนอนแต่ไม่หลับ ไม่สบายตัว ยังไงก็ไม่รู้ ไอ้มี่แม่งก็ลงไปช้า กูจะนอนๆ
“ลุกขึ้นกินข้าวกินยานะ ตัวร้อนๆ”มันเดินมาจับกูให้ลุกขึ้นนั่งสภาพกูก็ล้อตาล้อใจไอ้มี่เหลือเกิน เสื้อกล้ามเน่าๆกับบ็อกเซอร์สั้นๆเปื่อยๆมีกิ๊บติดที่หัวด้วย ไอ้มี่เอามาติดให้เมื่อกี้ผมกูยาวมากกว่าเดิม แต่ไม่อยากตัด
“ไม่เอา กูไม่กินผักชี ไม่กิน! ไม่รู้เรื่อง!”กูใส่อารมณ์กับไอ้มี่ทันทีคือกูจะเป็นไข้ไง อะไรนิดอะไรหน่อยก็เป็นแบบนี้แหละเวลาไม่สบายแม่คนเดียวที่เข้าหน้ากูติด ไอ้โรมโคตรเกลียดกูเลยเพราะกูจะนิสัยเสียมาก
“ครับๆ เดี๋ยวพี่เอาออกให้นะ มีไก่โรลลี่กินไก่นะ”
“อือ มึงเพราะมึงเลย กูเป็นแบบนี้เพราะมึง”
“ครับๆ ไม่งอแงนะ โรลลี่กินข้าวเสร็จ จะได้กินยาคราวนี้พี่จะนอนกอดทั่งวันเลย”มันพูดเสียงน้ำโยนลูบแก้มกูสองสามทีกูนั่งหันหน้าเข้าหาไอ้มี่เอาขาไปเกี่ยวเอวไอ้มี่ไว้
“5 คำ”กูพูดเสียงเหนื่อยๆ ตาจะลืมไม่ขึ้นแล้ว
“อะไรครับ”มันทำหน้างงๆ
“กูจะกินแค่ 5 คำ ไม่ต้องพูดมากกูเหนื่อยจะตายแล้ว”กูพูดซบหน้าลงไปที่บ่าไอ้มี่มองหน้ามันทำตาปริบๆ
“ครับ 5 ก็ 5 กินยาง่ายๆนะครับ”กูพยักหน้าอย่างเดียว ไอ้มี่ป้อนข้าวกูจนครบ 5 แล้วยัดยาลงคอแบบฝืนๆไม่ได้เป็นคนกินยายากแต่ไม่ชอบกินเท่าไร
“นอนนะครับ พี่เอาจานไปเก็บแปบ!”มันพูดแล้วลูบหัวกูแบบอ่อนโยนหอมแก้มกูทั่งสองข้าง กูสั่นหัวไม่ยอมมันหน้างงกูเลยทำหน้าบึ้งล้มตัวนอนหันหลังให้มัน
“เป็นอะไรครับ ทำไมโรลลี่งอแงแบบนี้หละ”มันพูดเสียงเบาๆแต่กูไม่พูดอะไรนอนนิ่งๆไม่สนใจแม่งแล้ว จนมันเริ่มรู้สึกถึงอารมณ์ที่แปรปรวนของกูในตอนนี้ เลยลงมานอนข้างๆกูเลยขยับให้หลังไปชิดกับน่าอกไอ้มี่โดยอัตโนมัติ
“อือ…...”กูส่งเสียงแบบขัดใจก็ไอ้มี่มันไม่ยอมกอดนี้หว่า กูหนาวจะตายอยู่แล้วห่า ทำไมเป็นแบบวะ
ครืด ครืด
โทรศัพท์ไอ้มี่สั่น มันเอื้อมมือมาหยิบโทรศัพท์ฝั่งที่กูนอนมันนอนตะแคงเอาแขนตั้งบนตัวกู หัวมันก็อยู่บน หัวกู ส่วนขาก็เอามาก่ายบนตัวเป็นที่เรียบร้อย
“ไม่ว่างครับ แค่นี้นะครับ”กูรู้ทันทีว่าไอ้มี่คุยกับใครอีนี้ไม่เลิกนะ
“อือ!”กูส่งเสียงครางแบบขัดใจ ให้ไอ้มี่รู้สึกตัวว่าควรจะวางโทรศัพท์ได้แล้วมันเอาแขนสอดมารั้งที่ท้ายทอยกูเอามือมาลูบแก้มกูเบาๆ ขามันก็รัดกูให้แน่นขึ้นหน้ามันนี้ชิดกับหน้ากูสุดๆ
“วางแล้วครับ! นอนดีกว่านะ!”มันพูดแล้วจูบมาที่หน้าผากกูเลยพลิกตัวหันหน้าเข้าหาไอ้มี่เอาขาก่ายตัวไอ้มี่ไว้เหมือนกัน สอดแขนไปรั้งท้ายทอยไอ้มี่ให้ลงมาชิดหน้ากูกว่าเดิม
“กูไม่ชอบ!”กูพูดเบาๆ ได้ยินมันหัวเราะในคอ
“ครับ! รักโรลลี่คนเดียวครับ”มันพูดแล้วหอมแก้มกูอีกครั้งก่อนขยับตัวให้เข้าที่ จากนั่นกูหลับไม่รู้เรื่องรู้แค่สึกว่าคนมาลูบที่ด้านหลังกูตลอดเวลา เหมือนที่แม่ทำทุกครั้งเวลากูไม่สบาย
“ไงมึง!หายกันไปหนึ่งวันเต็มๆ เป๋ด้วยเว้ย”ไอ้จ๊ะทักกูแต่เช้ากูหันไปยิ้มมุมปากเดินไปนั่งลงที่โต๊ะ จริงๆวันนี้ก็ยังไม่อยากจะมาหรอกแต่เกรงใจงานโรงเรียน เพราะใกล้จะถึงแล้วไม่อยากเป็นตัวถ่วงคนอื่น
“อย่าพูดมากดิ สัด!ไอ้สองตัวนั่นอะ”กูถามหยิบอมยิ้มขึ้นมากินเล่นๆไอ้มี่ซื้อให้ก่อนเข้าโรงเรียน
“ไปส่งงาน”
“เค้าซ้อมกันไปถึงไหนแล้ววะ”กูถาม
“อยากจะบ้าตาย ไอ้เหี้ยแชมป์แม่งสุดๆอะ กวน`สวย`มาก”
“เหอะๆ แล้วมึงเดินคู่กับเด็กห้องไหน”
“ไม่รู้วะ วันนี้แหละที่จะรู้ เห็นไอ้แชมป์บอกมางี้นะ”ไอ้จ๊ะตอบแล้วหันไปสนใจอาจารย์ที่กำลังเดินเข้ามาในห้องกูสลัดความคิดอื่นออกทั่งหมด หันมาสนใจเรียนหน่อย เกรดตกมาคาดว่าแม่เอากูตาย
“กินป่ะ”ไอ้มี่หันมาถามกูนั่งเอาตัวพิงไหล่กินอมยิ้มสบายใจ พวกกูกำลังนั่งกินข้าวกันที่โรงอาหารวันนี้กูกินก๋วยเตี๋ยวแต่ให้ไอ้นุไปซื้อมาให้มันยังไม่มาเลย ส่วนไอ้มี่มันกินผัดไท
“ไม่เอา มึงใส่ถั่วกูไม่กิน”
“เรื่องมากวะ ไอ้นู้นก็ไม่กินไอ้นี้ก็ไม่เอา”มันบ่นแบบไม่จริงจังกูไม่สนใจกินอมยิ้มต่อไป
“เหี้ยแชมป์ไหนไอ้ห่านุ ไปซื้อเตี๋ยวได้สักชาติแล้วเหอะ!”กูถามอย่างหงุดหงิด เริ่มหิวขึ้นมาแล้วไปนานฉิบหาย
“กำลังมาวะ เผอิญเจอเด็กเก่าเข้าให้!”ไอ้แชมป์พูดแล้วส่ายหน้าเด็กเก่าไอ้นุโคตรแรงอะ ไอ้นุมันชอบของแรงๆแบบนี้แหละ มันบอกจะได้ไม่สอนไรมาก
“เป็นไงวะ”ไอ้จ๊ะถามอย่างสู่รู้
“เป็นไงหละมึง พุ่งตรงมาหาทันทีเลยดิ สงสัยผัวใหม่ตังค์กับKไม่ถึง”สัด!ไอ้แชมป์ปากหมา
“สัด!”กูด่าเบาๆ ไอ้มี่ถึงกับหัวเราะพี่เสือนี้หลุดกระแอมหน่อยๆ นิ่งสัดอะ ผิดกับไอ้เนมหน้าแดงไปแล้ว
“โห่!ดูพี่แชมป์พูดดิ ถ้าไอ้ซันมาได้ยิน มันกรี๊ดอกแตก”ไอ้เนมพูดมันรู้จักอยู่แล้วแหละเพราะเรียนรุ่นเดียวและที่สำคัญพวกมันแข่งกันเด่นในหมู่เกย์มานานแล้ว
“ดีดิ!พูดไปเหอะมึง ระวังคนข้างๆมึงไว้ให้ดีได้ข่าวว่ามันจ้องอยู่หนิ”ไอ้เนมหันไปมองไอ้พี่เสือทันทีพี่เสือเงยหน้ามองไอ้แชมป์แล้วหันไปส่ายหัวกับไอ้เนม
“ก็ลองดิ!ถ้าเอาไปได้ เนมให้เหยียบหน้าเลย!”ไอ้เนมพูดเสียงเข้มพี่เสือถึงกับหลุดหัวเราะ
“ฮ่าๆ มึงมันขี้หวงพอๆกับไอ้โรลลี่เลย”ไอ้จ๊ะหัวเราะซะใจ
“ปากเหรอสาด”กูด่าไอ้จ๊ะ มันทำหน้าไม่สนใจหันมายักคิ้วให้มี่แบบรู้กัน
“เอา!ไอ้โรลลี่ของมึง เพราะเตี๋ยวของมึงเนี้ยแหละกูเจอไอ้เหี้ยนั่นเลย”ไอ้นุเดินมากระแทกถ้วยก๋วยเตี๋ยวใส่หน้ากูอย่างแรงแทบกระเด็นใส่หน้ากูแนะ
“ฮ่าๆ กูละฮากับมึงจริงๆ เมือก่อนล่ะจะเป็นจะตายพอมาตอนนี้หน้าแม่งยังไม่อยากเจอ!”กูพูด
“หรือมึงจะเอา ร่านปานนั่น”ไอ้นุพูดอย่างหงุดหงิด
“อ้าว!ไหนบอกว่าชอบของแรง ไปไงแรงดีไปเลยดิ”กูพูดขำๆแล้วแตะไปที่ขาไอ้แชมป์
“พอเลยมึงเลิกพูด แต่คิดก็จะอ้วกแล้ว และที่สำคัญกูมีใหม่แล้วครับน่ารักกว่าเป็นไหนๆ”ไอ้นุพูดอย่างมั่นใจ เดินมาลงข้างๆไอ้จ๊ะ
“ใคร! เด็กมึงของมึงใคร ทำไมกูถึงไม่รู้”ไอ้จ๊ะลอยหน้าลอยตาถามไอ้นุสั่นหัวไม่ยอมบอก
“หึหึ”ไอ้มี่หัวเราะออกมาข้างๆหูกูได้ยินแว่วๆว่า“ว่าแล้ว” กูหันไปมองหน้ามันทันที
“หัวเราะไรมึง ขำอะไร”กูถามมันยักไหล่แต่ไม่พูดอะไร กูเลยเกิดอาการหมั่นไส้ขึ้นมาทันทีเลื่อนถ้วยก๋วยเตี๋ยวไปให้ไอ้มี่ มันทำหน้างง
“ปรุงดิ กูขี้เกียจ!”กูพูดแล้วแล้วเอนตัวไปพิงหลังไอ้มี่อย่างสบายอารมณ์ฮ่าๆ
“โรลลี่! หลายรอบแล้วนะ!”ไอ้มี่ตะคอกใส่กูอย่างดังคนมองเต็มรวมทั่งอีพี่เพียวด้วย ก็คนมันเหนื่อยนี้หว่าเดินมาตั้งแต่เลิกเรียนถึงหกโมงเย็นก็งอแงกันบ้าง อีกอย่างกูเพิ่งหายป่วยนะสัด!
“เหนื่อยนะเหี้ย! คนอื่นก็เดินไม่ดี ไม่ว่ามั้ง!”กูเถียงไปซิ ยืนนิ่งทำไม?
“ไม่ต้องเอาคนอื่นมาอ้าง พี่ไม่เห็นใครจงใจเดินเป๋สักคนนอกเราสามคนเนี้ย!”คราวนี้มันไม่ยอมกูจริงๆอะ หันไปมองหน้าไอ้จ๊ะตาเขียวเลย ส่วนไอ้เนมโดนพี่เสือด่าเหมือนกูนี้แหละ
“แล้วไง มึงจะทำไร กูไม่ได้เต็มนะ มึงอย่าลืม!”เอาดิ! กูสู้นะมึง
“จะเต็มใจหรือไม่ พี่ไม่สน แต่ตอนนี้เราเป็นคนที่ถูกเลือกแล้วอยากโดนคนอื่นด่าตามหลังหรือไงหละ!”
“ทำไมใครด่า! ไหนเรียกมาดิ!”กูพาลใส่มันทันทีมันมองหน้ากูนิ่งๆส่ายหัวแล้วเดินออกไปด้านนอกโรงยิมโดยไม่พูดอะไรอีพี่เพียวมองหน้ากูแบบสมน้ำหน้า กูอยากตบผู้หญิง จะผิดมั้ย?! กูโมโหปรี๊ดขึ้นมาทันที หน้าไอ้มี่เมื่อกี้เหมือนระอากับกูมากๆอะ
“เฮ้ย!มึงอย่าคิดมากนะ มี่มันแค่เครียด”ไอ้จ๊ะเดินมาตบบ่ากูแล้วส่งน้ำมาให้
“แล้วงัย?! กูไม่เครียดหรือไงที่ต้องเดินอะไรบ้าๆแบบนี้เนี่ย!”
“ก็รู้ไง ใจเย็นๆดิวะ พวกมึงกำลังร้อนทั่งคู่ รอให้ใจเย็นลงก่อนนะ!”ไอ้ลูบหลังกูเบาๆตอนนี้ตากูกำลังทำสงครามกับอีพี่เพียวและผองเพื่อนมันอยู่ เอาดิ!!กูไม่ไหวกูลุกขึ้นกระชากแน่
“ไม่แล้ว!มึงดูพวกมันดิ กูเห็นนานล่ะ เป็นเหี้ยไรตัวเองก็เดินเองเป็นทำไมต้องเรียกไอ้มี่ไปด้วย!”
“เหอะๆ สนใจไมวะ เค้าก็แค่อยากได้ของๆเรา คิดมากดิ!!”
“ไม่ชอบ!มึงได้ยินป่ะ?! กูแค่ไม่ชอบให้มันสนใจคนอื่นนอกจากกูกูทำตัวงี่เง่าแบบนี้ไง!”กูหันไปถามไอ้โมโห รู้สึกเจ็บใจไอ้มี่มากถึงมากที่สุด
… คิดว่าเดินโง่ๆแบบนี้กูจะทำไม่ได้หรือไง…?
… สอนแปบเดียวกูก็ทำได้ แต่แค่ไม่อยากทำ…
… ก็อยากให้สนใจ แค่อยากให้มายืนดูใกล้ๆไม่ชอบเห็นท่ามันจะไปจับเนื้อต้องตัวใคร…คนอื่นที่ไม่ใช่กู
“ไม่ผิด แต่มี่มันไม่รู้เจตนาของมึงจริงๆ มันแค่กลัวมึงโดนคนอื่นว่าหลับหลัง”ไอ้จะลูบหัวกูเบาๆ กูเอนตัวซบไหล่มัน เหมือนน้ำตาไหล่ออกมา
“แล้วยังไง ต่างกันตรงไหนกับที่มันมายืนด่ากูปาวๆเนี้ย!!”ทั่งเจ็บใจที่ไอ้มี่ด่า แต่ไม่เท่ากับท่าทางเยาะเย้ยของ อีพี่เพียว ทำไมกูถึงได้เกลียดผู้หญิงคนนี้ได้มากขนาดนี้วะ
“ไม่รู้วะ แต่กูเชื่อนะเว้ยมี่มันก็ไม่อยากมายืนด่ามึงแบบนี้เหมือนกันนั่นแหละ มันรักมึงจะตาย”
“รักแล้วไง มึงรู้มั้ย!? ถ้ากูไม่แกล้งทำเดินโง่ๆนะป่านนี้พี่มึงคงโดนอีพี่เพียวเกาะหนึบแน่!!”กูพูดอย่างหงุดหงิดรู้ว่าตัวเองเป็นคนขี้หวง แต่ไม่เคยเป็นมากขนาดนี้ ถ้าไอ้มี่จะจิจ๊ะกับคนอื่นกูยังไม่หงุดหงิดเท่าตอนนี้ที่เห็นมันยืนคุยกับพวกอีพี่เพียวเลยให้ตายซิ!
“เอาน่าถือว่าแบ่งๆกัน ก็ได้แค่จับว่ะ!”ไอ้จ๊ะพูดยิ้มแหยๆ
“มึงแบ่งป่ะละเดี๋ยวกูจะได้บอกให้ไอ้โรมพาพี่พิมมากินข้าวที่บ้านมั้ง”ไอ้จะทำหน้าบึ้งใส่กูทันทีแหม!ทำมาบอกให้กูแบ่ง สัด!
“พอเลยมึง ไม่คุยด้วยแล้ว มี่เดินมานู้นแล้ว”ไอ้จ๊ะพูดแล้วเดินหนีไปนั่งกับพี่เบสไอ้มี่เดินมาพร้อมกับขนมถุงใหญ่เดินตรงมาทีกู
“กินซะ! จะได้อารมณ์ดี!”มันยื่นอมยิ้มรสส้มที่มันชอบซื้อให้กูกินเป็นประจำมาให้
“แกะ!”กูพูดนิ่งๆ ไม่ได้โกรธไรมันแล้วแค่เคืองๆนิดๆหน่อย คิดไปคิดมากูอาจจะงี่เง่ากับมันมากไปจริงๆ ไอ้โรลลี่เอ้ย!อย่าทำในสิ่งที่ตัวเองไม่เคยเป็นบ่อยนักดิวะเดี๋ยวไอ้มี่รู้แกวหมด
“ขอโทษนะ!”กูดึงมือไอ้ลงมานั่งข้างๆแล้วพูดเบาๆตามองตรงไปอีกฝั่งนึง
“ไม่โกรธครับ แต่โรลลี่อย่าทำแบบนั่นอีกนะพี่แค่อยากให้งานออกมาดีแค่นั่น ไม่ได้ตั้งใจจะดุใส่”ไอ้มี่หันมาพูดกับกูตรงๆกูพยักหน้าเข้าใจ มันเอื้อมมาโยกหัวกู
“อืม”กูขานรับเบาๆ
“งั้นเอาใหม่อีกครั้งนะครับ เดินผ่านรอบนี้เราจะได้กลับบ้าน”มันดึงมือกูให้ลุกขึ้นส่งยิ้มหวานๆที่มันชอบทำเป็นประจำมาให้กูไอ้แชมป์เรียกพวกกูเดิมรวมอีกครั้งครั้งนี้กูตั้งใจทำให้มันเสร็จๆไปอยากกลับบ้านนอนจะแย่แล้วพอผ่านเป็นที่ถูกใจของพี่ๆก็แยกย้ายจะกลับบ้าน
“มาทำไมครับมึง”กูเดินไปถามไอ้โรมมันเพิ่งมาเมื่อกี้
“ยุ่งไร รับเด็กกูดิ มันไปไหนเนี้ย”ไอ้โรมกวาดสายตามไปรอบๆ
“เปลี่ยนเสื้อมั้ง กับน้องไม่มารับกับคนอื่นละมา”
“คนอื่นที่ไหน เด็กกูครับมึง ได้ข่าวว่าไม่สบายเป็นไงบ้าง!”ไอ้โรมถามเอามือมาอั้งที่หน้าผาก กูเลยได้ที่อ้อน เอาหน้าไปบี้ๆที่น่าอกมัน
“ก็ปวดหัวดิ นึกว่าจะไม่สนใจน้องนุ่งแล้ว เห็นไม่กลับบ้าน”กูบ่นเอามือไปกอดเอวไอ้โรมไว้ นานๆกูเป็นแบบ นี้เหอะ!
“ปวดหัวอย่างเดียวจริงอะ ตรงนั่นไม่ปวดหรอวะ”ไอ้โรมถามแล้วตบมาที่ก้นกูอย่างแรงอะจี๊ดๆขึ้นมาเลยกู
“สัด!กูเจ็บเหี้ย! มึงอดแน่ไอ้จ๊ะไม่ให้ทำชัวร์ เพราะมันกลัวเจ็บ!”
“เสียใจครับ ไม่ให้กูก็ปล้ำเอาดิ ยากไร กูไม่ใจดีขนาดไอ้จิมมี่มึงหรอก”
“เหรอ! งั้นกูบอกไอ้จ๊ะนะ ไอ้จ๊ะ! ไอ้โรมจะ….อุ๊บอือ”พอกูจะตะโกนบอกไอ้จะที่กำเดินมากับไอ้มี่ไอ้โรมแม่งก็เอามือมาปิดปากกูไว้ สัด!ไม่กล้า
“เฮียหวัดดี มารับเด็กนี้กลับบ้านหรอวะ”ไอ้มี่ถามโยกหัวไอ้จ๊ะไปพลางๆส่วนไอ้จ๊ะพอเห็นหน้าไอ้โรมก็โยนกระเป๋าให้ทันที กร๊าก
“เออดิ!ปล่อยได้ที่ไหน มึงหละทำน้องกูไม่สบายเลยนะ!”
“พี่!”กูตะคอกลั่นเลย ไอ้มี่หัวเราะลั่นเลย
“หูแตกเหี้ย! ไปเลยไปหาแฟนมึงเลย มานี้”ไอ้โรมผลักกูให้ไอ้มี่แล้วเอื้อมมือไปดึงไอ้จ๊ะเข้าใกล้
| 
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2013-8-10 11:45:15
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2013-8-10 14:50:11
โพสต์ 2013-8-11 17:44:45
โพสต์ 2013-8-12 22:39:35
โพสต์ 2013-8-19 19:14:10
โพสต์ 2013-10-9 11:21:29
โพสต์ 2014-3-3 19:51:38