รักไม่รักไม่รู้...แต่ห้ามเจ้าชู้ให้ตูเห็น { 53 - 54 }

tanya · โพสต์ 2013-8-25 12:39:33

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
“รู้ดีไปล่ะ..ไอ้จ๊ะบอก?”กูถาม
“กูฉลาดไง ดูสถานการณ์ออกแล้วมึงก็ช่วยรับไว้ด้วยไม่เช่นนั้นกูอาจโดนลูกหลงจากเฮีย”ไอ้แชมป์พูดพร้อมกับยัดอมยิ้มลงในกระเป๋านักเรียนกู
ตอนที่ 53
“ไงมึง.. ?!”ไอ้นุเดินมาตบหัวกูแล้วถามขึ้น วันนี้มันไม่หนีบไอ้นุ่มนิ่มมันมาด้วย
“ห่าไร..รู้ดีจังนะพวกมึงอ่ะ นี้สุดที่รักมึงไปไหนเนี่ย ไม่หนีบมาด้วย”กูถามพร้อมกับขยับให้มันลงข้างๆดึงกระเป๋าเป้มันสะพายหลังมาเปิดออกหยิบสมุดคณิตมาลอก
“เหอะๆ..ไม่ว่ะ วันนี้แม่งงอแงแต่เช้า สงสัยจะไม่สบาย”ไอ้นุพูด
“อ่ะนะ..มึงพูดเหมือนมีลูกมากกว่าได้เมียเลย”ไอ้แชมป์พูดขึ้นเลยโดนไอ้นุตบเกรียนไปอีกดอก
“ห่า!..ที่รักกู”ไอ้นุพูดแบบหมายหัวก่อนหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดส่งข้อความ แต่กูไม่รู้หรอกว่าส่งไปว่าไรหรือส่งไปหาใคร
“แล้วมึงอ่ะ..กับเฮียเป็นไงมั่ง ?!”ไอ้นุถามระหว่างกำลังกดส่งข้อความ
“ไม่เป็นไง..แค่ให้มันทำสิ่งที่มันสมควรจะทำและที่อยากทำ”กูบอก
“แน่ใจแล้วใช่มั้ย?”ไอ้นุถามอีก กูพยักหน้าเป็นคำตอบ
“ไม่ว่าผลจะออกมาเป็นยังไงมึงรับได้ใช่มั้ย ?!”ไอ้แชมป์ถาม กูเงยหน้าจากสมุดคณิตมองหน้าพวกมันสองคน
“มึงพูดแบบนี้หมายความว่าไง”กูถามตรงๆสีหน้าพวกมันสองคนดูจริงจังขึ้นมาทันที
“ไม่ได้ความว่าไง..แค่เมื่อวานกูบังเอิญไปได้ยินเรื่องบางอย่างเข้าก็แค่นั้น”ไอ้นุบอก กูหันไปมองหน้าไอ้แชมป์แบบเค้นเอาคำตอบ ใจหวิวๆขึ้นมานิดๆ
“ห่า!..ไม่ต้องทำตาขวางขนาดนั้นก็ได้ กูจะบอกอยู่เนี่ย..คือกูบังเอิญได้ยินพี่เค้าคุยโทรศัพท์กับเพื่อนว่าเขาตั้งใจจะกลับมาคบกับเฮียเหมือนเดิม สั้นๆได้ใจความ”ไอ้แชมป์บอก กูหลับตาพร้อมกับสูดหายใจเขาลึกๆพูดไม่ออกถึงจะรู้อยู่ก่อนแล้วแต่พอมาได้ยินชัดๆย้ำอีกครั้ง ก็ยิ่งรู้สึกกลัว
“ไอ้มี่รู้มั้ย ?”กูถามเสียงเบาหวิว
“ไม่แน่ใจ..แต่กูว่าเฮียดูออกว่ะ..มึงก็รู้ใช่มั้ยผู้ชายดูออกว่าผู้หญิงคนนี้คิดยังไงกับเรา”ไอ้นุพูดปลอบพร้อมกับตบหลังกูไม่ให้คิดมาก
“หึ..ถ้าดูออกทำไงยังปล่อยให้เขาเข้ามาวุ่นวายอยู่ได้ หรือใจจริงก็อยากกลับไปคืนดีกันอยู่แล้ว”กูพูด
“ไม่ใช่..แต่ที่ไอ้มี่ต้องยอมให้ผู้หญิงคนนั้นเข้ามาวุ่นวายเพราะ ผู้หญิงเอาลูกมาเป็นข้ออ้างในการเข้าหา”เสียงหนึ่งดังขึ้นมา พวกกูหันไปมองเป็นไอ้จ๊ะที่พูด มันยักคิ้วให้แบบกวนตีนแล้วเดินมานั่งลงตรงหน้ากู
“แล้วใจกูล่ะ..มันไม่คิดถึงใจกูบ้าง..ว่ากูรู้สึกยังไงที่ต้องมาเห็นมันกับแฟนเก่าอยู่ด้วย ทำตัวเหมือนเป็นแฟนกัน กูไม่ใช่คนใจกว้างขนาดนั้นนะ”กูบอกไอ้จ๊ะเสียงเรียบ
“………………”พวกกูเงียบไม่มีใครพูดอะไรออกมา
“กูว่ามึงใจเย็นๆนะ..เชื่อกูว่าเฮียต้องมีเหตุผล..?!”
“เหตุผลไร..?!”กูกับไอ้จ๊ะถามขึ้นพร้อมกันเมื่อไอ้แชมป์พูดจบ ดูท่าทางมันเคืองจะพี่ชายตัวเองอยู่ไม่น้อย เพราะเมื่อคืนได้ยินมันคุยโทรศัพท์กับไอ้โรมเสียงด่าดังออกมาถึงข้างนอก บ่นนานด้วยนะ
“ก็เหตุผลของการกระทำไง..เชื่อกู เฮียไม่โง่กลับไปรักผู้หญิงคนนี้หรอก..บอกตามตรงเห็นหน้าครั้งแรกกู
ดูออกเลย”ไอ้แชมป์พูดอีก พวกกูสามคนมองหน้าแล้วแบนปากใส่ เพราะในสี่คนไอ้แชมป์เซียนเรื่องผู้หญิงที่สุดล่ะ
“ดูออกยังไง..กูเห็นมึงมองเขาตาค้างอ่ะ”ไอ้นุถาม
“ห่า!..สวยออกขนาดนั้น ขนาดมีลูกแล้วหุ่นแม่งยังเป๊ะอยู่เลย ได้สัดส่วน”ไอ้แชมป์พูดหน้าหื่น พวกกูพร้อมใจกันส่ายหน้า สงสัยไม่ได้ปลดปล่อยหลายวัน
“โรลลี่มึงจะเล่นบอลหรอวะ”ไอ้แชมป์ถามขึ้นระหว่างสอบเก็บคะแนนภาษาไทย
“เออว่ะ..เผื่อปีหน้า เพราะถ้ารุ่นนี้จบหาตัวเก่งยาก”กูบอกพร้อมกับเงยหน้าส่งยิ้มให้อาจารย์ผู้สอน คือพวกกูกำลังทำข้อสอบย่อยกันอยู่ ไอ้ห่าแชมป์ประจำสอบทีไรแม่งมีเรื่องมาคุยตลอด มันบอกหัวสมองแล่นดี
“ขนาดนั้นเลย..แล้วเฮียรู้เรื่องยังเนี่ย”มันถามอีก
“ไปบอกทำไม..มึงไม่ต้องแสล่นไปบอกเลยนะ เดี๋ยวกูบอกเอง”กูบอก แล้วก้มหน้าแอบขำไอ้แชมป์เพราะอาจารย์แม่งเดินตรงมาแล้ว
“โอ้ย!”เสียงร้องของไอ้แชมป์ มันโดนอาจารย์ฟาดสมุดมาที่หัวเต็มๆ กูนั่งตัวสั่นเพราะกำลังกลั่นหัวเราะ
“ไอ้แชมป์ถ้าฉันเห็นแกยังคุยกับไอ้โรลลี่อีกนะ..ได้เต็มมาปัดศูนย์!”อาจารย์แกบอกก่อนเอื้อมเอาสมุดมาตี
ที่หลังกู ไอ้แชมป์บ่นพึมพำทันที
“โหยไร..ฟ้องกระทรวง อาจารย์กดขี่ข่มเหง!”ไอ้แชมป์โวยวายทำหน้าทำตาโคตรกวนตีนอ่ะ ทั้งห้องนี้ขำหมดแล้วอาศัยช่วงจังหวะชลมุนลอกกันใหญ่
“อย่าพูดมาก นั่งทำไปเงียบๆเดี๋ยวนี้ แล้วไอ้พวกที่ลอกอยู่นะฉันติดลบให้หมดเลย”อาจารย์แกพูดก่อนกวาดสายตาไปรอบๆห้อง ไอ้พวกที่กำลังลอกกันอยู่ถึงกับสะดุ้ง
“พี่โรลไปกินข้าวกัน!!”เสียงไอ้เนมดังมาแต่ไกลทุกสายตามองไปที่มันคนเดียว แต่ไอ้เจ้าตัวไม่สนใจเดินส่งยิ้มทักทายแล้วเข้ามากอดแขนกูปกติ
“เสียงดังทำไมเนี่ย..”กูหันไปถาม มันทำหน้าย่นใส่แล้วกัดมาที่หัวบ่า กูหันไปมองหน้ามันงงๆ
“เป็นอะไร..เหมือนมึงจะอ้อนกูอยู่นะ..แล้วไอ้กัดเนี่ยไปเอามาจากใคร”กูถามพร้อมกับก้มไปกัดที่คอไอ้เนมแบบเอาคืนได้ยินมันหัวเราะคิกคัก
“ห่า!..สองตัวนั้นอ่ะ..อย่าเพิ่งมาเอากันตอนนี้ หิวข้าวครับ”ไอ้แชมป์ตะโกนขึ้น พวกห้องกูแม่งโฮอย่างดังจนอาจารย์ห้องข้างๆออกมาดู
“สัด!..ไป”กูหันไปดึงมือไอ้เนมให้เดินตาม
“กินไรอ่ะ ?!”ไอ้เนมถามขึ้นสีหน้าบอกบุญไม่รับมาก เพราะคนเต็มทุกร้านต้องใช่วิชามารในการซื้ออีกล่ะ
“ไม่รู้วะ..ดูก่อนเด็กกูอยู่ร้านไปไหนมั่ง ?”กูพูดพร้อมกับกวาดสายตาไปทุกร้าน เห็นทุกร้านอ่ะ อิอิ
“เนมกินเตี๋ยว..พี่โรลกินไรของพี่จ๊ะอ่ะ ?”มันบอกพร้อมกับเดินเข้าไปหารุ่นน้องม.ต้นคนนึง กระซิบกระซาบอะไรก็ไม่รู้ ไอ้น้องคนนั้นหน้าแดงส่วนไอ้เนมก็เดินยิ้มกลับมาหากู
“เสร็จล่ะ ..รอแปบเนมก็ได้กินแล้ว พี่โรลเร็วเหอะ!”ไอ้เนมบอกพร้อมกับหันไปยิ้มให้ไอ้เด็กที่มันฝากซื้อข้าวเมื่อกี้
“เออๆรอ..แปบ”กูพูดแล้วเดินตรงมาหารุ่นน้องม.4 ยังจำเด็กที่เคยเอาอมยิ้มาให้กูได้ป่ะ คนนั้นแหละ
“อ้าวพี่โรลลี่!”เสียงไอ้น้องโฟคทัก กูเดินเข้าไปใกล้จนได้กลิ่นน้ำหอมที่มันใส่
“ครับ..หายไปเลยนะ ไม่ค่อยได้เจอหน้าเลย”กูแกล้งพูดเสียงงอนๆ ไอ้เด็กโฟคทำแก้มป่องแล้วส่ายหน้า
“ช่วงนี้โฟคเรียนหนัก..อีกอย่างพวกม.5นั้นแหละที่ไม่ค่อยมาหาน้อง เจอแต่พวก ม.6 ”ไอ้โฟคบ่นกลับมา กูยิ้ม
เกาหัวแกรกๆ ทำเชิงทำหน้าเครียดๆไรเงี๊ยะมองดูนาฬิกาเป็นพักๆ
“คนเยอะเนอะ”กูพูดขึ้น
“อื้มดิ..พี่โรลรีบใช่มั้ยเนี่ย..งั้นเอาตังค์มาเดี๋ยวโฟคซื้อให้ ถ้าต่อแถวคงอีกนานแน่”มันพูดพร้อมกับดึงตังค์ในมือกูไป อีกประมาณสองคนก็จะถึงมันแล้ว กูเลยขยับออกมารอมันด้านหลังแถว
“อ๊ะนี้ครับสุดหล่อ”ไอ้โฟคเดินยิ้มมาหากู พร้อมกับส่งจานข้าวที่มือมาให้
“อ๊ะนี้ครับ..แทนคำขอบคุณ”กูพูดแล้วเอาอมยิ้มไปใส่ในกระเป๋าเสื้อมัน
“โหว..ว้าว ขอบคุณครับ งั้นโฟคไปก่อน”มันยิ้มให้อีกครั้งก่อนเดินแยกออกไปนั่งกับเพื่อนมัน ส่วนกูก็เดินกลับมาที่โต๊ะ และก็ต้องชะงักสักแปบก่อนปรับสีหน้าให้เป็นปกติ
“กว่าจะมานะมึง”ไอ้จ๊ะพูดเดินมาหยิบจานข้าวในมือกูไปนั่งกิน กูยืนมองอยู่สักพักก่อนเดินเข้าไปนั่งที่ประจำ
“ไอ้เนมอ่ะ ?”กูถามไอ้แชมป์พยายามไม่สนใจไอ้มนุษย์ข้างๆที่นั่งอยู่ด้วย
“ไปซื้อน้ำ ตอนแรกมันว่าจะรอมึง แต่มึงช้าเลยไปก่อน”ไอ้แชมป์บอกกูพยักหน้าเข้าใจ ทำท่าจะลุกขึ้นแต่มีแก้วน้ำแดงเลื่อนมาตรงหน้าซะก่อน กูทำเป็นไม่สนใจพอจะก้าวขาออกไปไอ้มี่ดึงมือกูให้นั่งลงเหมือนเดิม ต้องใช้ว่ากระชากถึงจะถูก
“เหี้ย!”กูด่า สะบัดมือมันให้ปล่อย แต่ไอ้มี่ไม่ปล่อยซ้ำยังบีบแน่นมากขึ้นกว่าเดิม
“นั่งนิ่งๆถ้าไม่อยากอายคน”มันกดเสียงให้ต่ำลงจนน่ากลัว แต่กูไม่สนใจสะบัดๆจนมันหันมาจ้องหน้า
“จะแดกข้าวไงล่ะ..จับมืออยู่เงี๊ยะ!”กูพูดขึ้นอย่างหงุดหงิด ก็มันเสือกจับมือกูด้านขวาด้านซ้ายไม่ยอมจับ
“งั้นก็นั่งกินนิ่งๆ..กินเสร็จแล้วเดี๋ยวได้คุยกันยาวแน่!”มันพูดเสียงเรียบปล่อยมือให้เป็นอิสระ ขยับตัวออกห่างนิดหน่อยให้พอได้นั่งสบายๆ ระหว่างกินข้าวสมองกูตีกันให้วุ่น จะดีใจหรือเสียใจดีที่ไอ้มี่ทำแบบนี้
“มานี้!”ไอ้มี่พูดขึ้นแล้วจับกูลากออกมาจากโรงอาหารทันที กูผู้ซึ่งกำลังดูดน้ำอยู่แทบสำลัก
“ห่าอะไรเนี่ย..เจ็บนะ!”กูโวยวายไปตลอดทาง ก็มันบีบข้อมือกูแรงขึ้น เจ็บจริงๆอ่ะ แดงหมดแล้วมั้ง มันพากูเดินมาห้องพักนักกีฬา
“อ๊ะ..อื้ม!”ไม่ทันได้พูดอะไร มาถึงห้องไอ้มี่ก็กดกูเข้ากับฝ่าผนังห้องแล้วกดจูบกูทันที มันทั้งขบทั้งกัดจนรู้สึกเจ็บที่ริมฝีปากก่อนสอดลิ้นเข้ามา เรายืนแลกลิ้นกันอยู่ซักพักใหญ่จนไอ้มี่พอใจ ก่อนจะดูดลิ้นแรงๆอีกครั้งแล้วค่อยปากกูให้เป็นอิสระ กูเงยหน้าจ้องหน้ามันด้วยแววตาที่น้อยใจสุด ขยี้ปากปากตัวเองจนรู้สึกเจ็บ
“ทำไมเมื่อเช้ามากับมันได้!”มันถามเสียงเข้ม ก้มหน้ามากัดที่ซอกคอจนรู้สึกเจ็บ
“อือ..ไม่ได้มากับมัน เจอกันที่หน้าโรงเรียน อืม เจ็บ!”กูพูดพร้อมกับร้องออกมาด้วยความเจ็บจนต้องผวากอดคอไอ้มี่แน่น
“สนิทกันเหลือเกินนะ!..”มันเงยหน้าถาม สายตามแบบจิกมากอ่ะ ใช้มือซ้ายลูบๆคล่ำๆตรงเป้ากางเกงกู ส่วนมือขวากำลังปลดกระดุมเสื้อนักเรียนกูออก
“อื้อ..อ๊ะ..ไม่ได้สนิท..อื้ม!”กูพูดขึ้นอย่างลำบาก เพราะตอนนี้เริ่มรู้สึกอยากปลดปล่อย อยากให้มันทำมากกว่าลูบๆคล่ำๆแบบนี้ ไอ้มี่ไม่ยอมปลดเข็มขัดนักเรียนกูออกซ้ำยังเพิ่มแรงบีบจนกูรู้สึกอึดอัด
“แน่ใจ!”มันถามย้ำอีกครั้งพร้อมกับบีบไปตรงเป้ากูอย่างแรงจนต้องร้องออกมาเพราะมันจุก นั้นทำให้กูน้ำตาคลอทันที ความรู้ที่มันทำอยู่ตอนนี้เหมือนแค้นกูมากอยากบีบให้แหลกคามือยังไงยังงั้น
“อึก..ฮึก….มี่!”อยู่ดีๆกูก็ร้องไห้ออกมา ความรู้สึกน้อยใจมันตีตื้นขึ้นมาสุดๆ ไม่มีครั้งไหนเลยที่ไอ้มี่ทำป่าเถื่อนกับกูแบบนี้ เพราะทุกครั้งที่มีอะไรกันมันมักจะอ่อนโยนกับกูก่อนเสมอ
“โรลลี่..ไม่ร้องครับ..โอ๋ๆพี่ขอโทษนะ”ไอ้มี่พอเห็นกูร้องไห้ก็ตกใจ สีหน้าที่เคร่งขรึมกลายเป็นซีดลงทันที
หยุดทุกสิ่งอย่างดึงกูเข้าไปกอดทันที กูเลยกัดไปที่บ่ามัน
“มึงไม่รักกูแล้วใช่มั้ย ฮึก.ถึงทำกับกูแบบนี้ อึก”กูถามพลางสะอื้นไปพลาง กอดคอไอ้มี่แน่นซุกหน้าไปที่
ซอกคอมัน
“รักซิ..รักครับ..รักมากด้วย”มันพูดพร้อมกับกดจูบลงที่ท้ายทอยกู กูยืนร้องไห้ซบไหล่ไอ้มี่อยู่สักพักใหญ่กว่า
ไอ้มี่จะอุ้มมานั่งที่โซฟาในห้อง
“ไม่ร้องนะ..ดูดิโรลลี่ตาแดงหมดแล้ว..”มันพูดปลอบพร้อมกับใช้นิ้วเกลี่ยๆคราบน้ำตาที่ไหลออกมา กูนั่งจ้องหน้ามันนิ่งๆความรู้สึกโกรธยังมีอยู่นิดๆ แต่ติดจะน้อยใจมากกว่า อยากรู้เรื่องมันกับผู้หญิงคนนั้นมากที่สุด
“เพราะใครล่ะที่ทำให้กูต้องร้องไห้เนี่ย..หลายรอบแล้วนะมี่..ไม่รักก็บอกตรงๆ”กูพูดอย่างเจ็บใจ
“บ้า!..ไม่รักไม่หึงเป็นฝืนเป็นไฟขนาดนี้หรอก..โรลลี่นั้นแหละเมื่อเช้าทำเอาพี่แทบอยากตะบันหน้าคนแต่เช้า แล้วไหนจะตอนเที่ยงที่ไปซื้อข้าวเมื่อกี้อีก เสน่ห์แรงเหลือเกินนะ”มันพูดพร้อมกับจ้องตากูเขม่ง
“อะไรๆ..กับไอ้พี่ชินกูบอกแล้วว่าเจอกันหน้าโรงเรียน..ส่วนไอ้น้องโฟคมึงก็เห็นว่าแถวคนมันเยอะกูขี้เกียจต่อเลยฝากซื้อ ที่สำคัญมันเป็นน้องห้องกู!”กูบอกพร้อมกับจิ้มที่หน้าผากมัน ไอ้มี่จับมือทั้งสองไปแนบที่แก้มมัน มันมองหน้ากูนิ่งๆไม่พูดอะไร
“โรลลี่เหนื่อยมั้ย ?..คบกับพี่”ไอ้มี่ถามออกมาเบาๆ สีหน้าแววตามันดูอ่อนโยนจนแทบจะเหมือนอ่อนล้า
“ถามแบบนี้ทำไม ?!”กูไม่ตอบแต่ถามกลับ ไม่ชอบความรู้สึกแบบนี้ที่สุด
“ก็ไม่รู้ดิ..รู้มั้ยเมื่อคืนไอ้จ๊ะมันด่าพี่ทั้งคืนเลย โทษฐานที่ทำให้เพื่อนสุดที่รักมันร้องไห้”ไอ้มี่บอกแล้วยื่นหน้ามาหอมแก้มกู ทั้งที่มือกูยังแนบกับแก้มมันอยู่
“สมน้ำหน้า..มึงทำตัวมึงเอง”กูพูดแล้วหันหน้าไปมองทางอื่น
“หึหึ..รู้แล้วครับ ก็มาง้อแล้วนี่ไง”มันพูดแล้วยื่นหน้ามาใกล้ๆหน้ากู ให้ริมฝีปากเราคลอเคลียใกล้ๆกันจุ๊บย้ำเบาๆหลายๆครั้ง
“ง้อยังไง.. ? กูไม่เห็นหายเคืองเลย”กูถามก่อนกัดไปที่ริมฝีปากล่างของมัน
“ก็นี้ไง จะง้ออยู่เนี่ยไง..ทำไมคนสวยใจร้อนจังเลย”มันพูดแซวปล่อยมือที่จับมือกูอยู่ แล้วเปลี่ยนมารวบเอวกูเข้าไปกอดจนตัวเราแนบชิดกัน
“ไหนมึงบอกกูมาดิ..ยังชอบพี่เค้าอยู่หรือเปล่า”กูถามเสียงเข้มจ้องหน้าไอ้มี่นิ่งๆ
“ไม่ชอบแล้วครับ..พี่แฟนแล้วหนิชอบคนอื่นได้ไง”มันบอกแล้วหอมแก้มกู เหมือนจะเคลียร์แต่ไม่เลยสักนิดเพราะไอ้มี่มันบอกกูแบบนี้ทุกครั้ง
“เหรอ!..แล้วผู้หญิงคนนั้นอ่ะ..ควายดูก็รู้ว่ามันชอบมึงอยู่ อยากได้เอาเป็นผัวจะตาย”กูพูดประชดออกมา
“ปากร้ายนะจ๊ะที่รัก..แต่อย่างน้อยพี่ก็เก่งกว่าควาย เพราะพี่รู้ตั้งนานแล้วแต่แค่ไม่อยากพูด แค่คิดว่าคนเรามีลูกแล้วประสบการณ์ในชีวิตก็ผ่านมาเยอะพอสมควรน่าจะคิดได้”ไอ้มี่พูดแววตามันดูเหนื่อยใจอยู่ไม่น้อย
“แล้วมึงจะทำยังไง..อย่างที่บอกถ้ามีกูต้องไม่มีเขา!”กูพูดน้ำเสียงเด็ดขาด
“หึหึ..ได้อยู่แล้ว ถึงไม่เค้าก็ไม่มีใครอยู่แล้ว ทั้งเนื้อทั้งตัวยกให้โรลลี่หมดแหละ”มันพูดก้มมาจูบที่ปากแล้วกดแช่ไว้ก่อนผละออกมาหอมที่ใบหูกู
“ถ้าได้แค่ปาก! ไม่ต้องมาพูดเหม็นขี้ฟัน!”กูพูดแล้วจิกไปที่หัวไอ้มี่อย่างแรง หมั่นไส้มานานแล้ว
“แค่ปากที่ไหน..เค้าคุยกันรู้เรื่องแล้วเหอะ”ไอ้มี่พูดสีหน้าแบบเยาะเย้ยกูมากอ่ะ
“คุยเหี้ยไร..มี่มึงอย่ามาลีลานะ กูโกรธมึงอยู่รู้ตัวมั่ง สาด!”กูด่าแล้วทุบไปหน้ามัน ไอ้มี่ทำหน้าย่นเพราะเจ็บมั้ง ก่อนดึงตัวกูให้ขึ้นมานั่งคร่อมตักมัน
“รู้แล้วครับ..ไม่ต้องย้ำแล้ว ก็จะบอกอยู่เนี่ย..ใจร้อนจริง คืองี้หลังที่พี่กลับจากบ้านโรลลี่เมื่อคืนใช่ป่ะ..พี่ก็ขึ้นไปเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นให้ไอ้จ๊ะฟัง โดนมันด่าเลยบอกโง่ ดูผู้หญิงไม่ออกบ้างแหละ มาหมดอ่ะ ต้องนั่งฟังไอ้จ๊ะด่าเกือบชั่วโมงกว่ามันจะเหนื่อยและหุบปากลงได้..และฟ้าดลใจหรืออะไรสักอย่างมั้งเหมี่ยวกลับมาเอาของที่บ้านพี่อีกครั้งเพราะลืมตระกร้านมนิคกี้ไว้ พี่เลยได้จังหวะคุยเรื่องนี้พอดี”
“คุยไรกัน”กูถาม
“ก็เรื่องพี่กับเขานั้นแหละ..พี่ก็บอกเหมี่ยวไปตรงๆว่าอย่าพยายามทำให้เรากลับมาเหมือนเดิม เพราะมันไม่มีทางเป็นไปได้ เพราะพี่มี่โรลลี่แล้วใจพี่ไม่ได้เป็นของเขาตั้งนานแล้ว อย่าพยายามให้เหนื่อย... รู้มั้ย ?โดนตบมาเต็มๆเลย”ไอ้มี่บอก พร้อมกับหันแก้มข้างที่โดนตบมาให้ดู เป็นรอยแดงนิด มีรอยเล็บข่วนตรงหางคิ้วเล็กๆ กูลูบแล้วเป่าเบาๆ
“ก็สม..มึงอยากไปให้ความหวังเขาเอง”กูบอก
“ให้ที่ไหน..ไม่ได้ให้สักหน่อย..พี่อยู่ของพี่เฉยๆคนอย่างไอ้จิมมี่นะ รักคือรัก เลิกก็คือเลิก ไม่ง้อให้เมื่อยตุ้มหรอก”มันพูดแล้วยักคิ้วให้ กูทำหน้าบึ้งทันที
“อ่อ!..แล้วกูอ่ะ”กูถามขึ้นแบบเคืองๆ ไอ้มี่ยิ้มเอามือสอดเข้าไปในนักเรียนกูที่ถูกมันปลดกระดุมออกจนหมด
ลูบไปทั่วหลังเลื่อนลงไปแถวสะโพก
“กับคนเนี่ยอ่ะนะ..ทั้งชีวิตก็ง้อ!”มันพูดก่อนยื่นหน้ามากัดที่เนื้อน่าอกด้านซ้ายกู กูยิ้มทันที
“อ๊ะเจ็บ!..ให้มันจริงเหอะ ไม่ง้อกูเมื่อไรนะ กูไปอาละวาดถึงบ้านแน่!”กูบอกแล้วดันหน้ามันออก แล้วยื่นหน้าไปแนบริมฝีปากลงกับปากกับ แรกๆไอ้มี่ไม่ยอมเปิดปากให้กูสอดลิ้นเข้าไป จนกูต้องเลียรอบริมฝีปากแล้วกัดเบาๆกว่ามันจะยอมเปิดปาก
“ตามสบายเลยครับที่รัก..แต่ตอนนี้พี่อยาก..โรลลี่ให้พี่เอานะ”มันพูดหน้าหื่นแล้วจับกูผลิกตัวให้ลงไปนอนที่โซฟาแล้วจัดการสานต่ออารมณ์ที่มันค้างมาตั้งแต่เริ่มต้น ดีนะที่ห้องนักกีฬาคนไม่มีคนเพ่นพ่านเท่าไร คนในเท่านั้นถึงเข้านอกออกในได้ ที่สำคัญไอ้มี่มันจากล็อกเรียบร้อยแล้ว ฮ่าๆ
ตอนที่ 54
“อ๊ะ!..มี่ปล่อยมือดิ! เห็นมั้ย ?แพ้เลย..ห่า!”กูหันไปตะคอกใส่ไอ้มี่นั่งกอดเอวกูด้านหลัง หลังจากเสร็จกิจไอ้มี่ก็นั่งคลอเคลียนัวเนียกูอยู่นานสองนานละ กูที่เบื่อเลยหยิบไอพอดมาเล่นเกม มันเป็นเก็บลูกไอติมในไอพอดอ่ะเหมือนจะง่ายนะเว้ยแต่ไม่ง่ายในระดับนึง
“โรลลี่อ่อนเองหรือเปล่า..มานี้เล่นให้ดู”ไอ้มี่พูดแบบดูถูกดึงไอพอดในมือกูไปเล่นแทน กูมองหน้ามันแบบหมั่นไส้ก่อนเอนพิงอกดูมันเล่นเกมส์
“อะนั้น!..ตาบอดหรอมี่ มะเขือเทศมึงไปรับทำไมเนี่ย!”กูโวยวายเสียงดังปัดมือมันหน่อยๆจนมันส่งเสียงรำคาญในคอ
“โรลลี่นั่งนิ่งๆอย่าปัดมือดิ แค่ลูกเดียวอย่าพูดมากหน่า เดี๋ยวโชว์สเตปเทพให้ดู”มันพูดแล้วสะบัดข้อมือรับก้อนไอติมต่อไป กูที่นั่งดูอยู่ถึงกับลุ้นเพราะอันดับสูงสุดไอ้โรมเป็นคนทำไว้ ขนาดไอ้จ๊ะที่ว่าเซียนยังทำไม่ถึงเลย
“ให้ได้ที่หนึ่งนะมี่..กูจะเอาไปอวดไอ้โรมมัน แต่มึงต้องเขียนชื่อกูนะ!’กูบอกก่อนเลย ฮ่าๆ
“อ้าว..พี่คนเล่นได้ เรื่องไรเขียนชื่อโรลลี่อ่ะ..เล่นเองดิ”มันบอกตายังจ้องที่หน้าจออย่างไม่ลดละ
“งั้นไม่ต้องเล่นเลย เอามานี้ของกู กูไม่ให้มึงเล่น!”กูบอกพร้อมกับยื่นมือไปแย่งไอพอดจากมัน แต่ไอ้มี่เอาหนีลุกขึ้นเดินไปนั่งตรงอื่น สมาธิมึงจดจ่อมากอ่ะ
“อย่าพาลดิโรลลี่..จะชนะแล้ว!”มันพูดขึ้น กูนั่งมองมันจากที่เก้าอี้อย่างหมั่นไส้ จะเขวี้ยงอะไรใส่ก็ไม่ได้เดี๋ยวโดนมันด่าเอาได้
“แต้มสูงสุดเท่าไร”ไอ้มี่ถามขึ้น กูเงียบเพราะกำลังนึกอยู่ว่าไอ้โรมทำไว้เท่าไร รู้แต่ว่าเยอะมาก
“อ้าวเงียบ..งอนแหงะ?!”มันถามอีก กูสั่นหัวเดินไปแทรกตัวนั่งลงบนตักมัน แต่ไอ้ห่ามี่ก็สุดๆมือไปทางไหนตาก็ไปทางนั้น เห็นไอ้มี่ให้สนใจอย่างอื่นมากกว่ากูแล้วหงุดหงิด พาลดีใช่มั้ยล่ะ ฮ่าๆ
“เปล่า..แต่กูกำลังคิดว่าไอ้โรมทำเอาไว้เท่าไร”กูเงยหน้าบอกมัน
“หึหึ..ชนะแล้วแต้มสูงสุดครับที่รัก”ไอ้มี่พูดขึ้นด้วยความดีใจ โชว์คะแนนให้กูดู มันกอดคอกูจากด้านหลังวางหน้าไว้บนบ่ากู
“อะไร ?!”กูถามงงๆ ก็มันยื่นไอพอดมาให้
“พิมพ์ชื่อดิ..ทำให้แล้วไง”มันบอกแล้วชิงหอมแก้มกูทั้งสองข้าง กูยิ้มรับไอพอดมาพิมพ์ตัวเองทันที ไอ้โรมเสร็จกูแน่เยาะเย้ยกูดีนัก
“ไงมึงเรียบร้อยแล้วใช่มั้ย ? หายไปกันครึ่งวัน!”ไอ้จ๊ะทักประชดกูตั้งแต่หน้าห้อง มาถึงก็หมดคาบบ่ายพอดี นั่งเล่นนั่งช่วยงานไอ้มี่อยู่ที่ห้องนักกีฬาถึงบ่าย แต่ยังไม่ได้บอกเรื่องที่จะไปเล่นบอลเลยกับมันเลย
“เออหน่าๆแล้วนี้มึงจะไปสนามบาสป่ะเนี่ย ?”กูถามพร้อมกับเดินเข้าไปเก็บข้าวของลงกระเป๋า วันนี้มีนัดต้องไปซ้อมบอลด้วย กะไปดูฟอร์มการเล่นเฉยๆแต่ถ้ามีอารมณ์ดีๆอาจลงเล่นด้วย
“ไปดิ..แล้วมึงอ่ะ บอกมันยัง เดี๋ยวแม่งเป็นหมาบ้าอีก กูละเบื่อ”ไอ้จ๊ะพูดบ่นๆยืนกินลูกอมรอกูเก็บกระเป๋าแล้วเดินมาที่โรงยิมพร้อมกัน แต่กูต้องไปสนามบอลเลยแยกกับมันด้านหน้าขี้เกียจเข้าไปให้ไอ้มี่เห็นหน้าเดี๋ยวมันถามมาก
“ไงเรา!..มาจริงด้วยนึกว่าจะไม่มา”ไอ้พี่ชินเดินมาทักกู พร้อมกับโยนลูกบอลมาทางกู
“อ้าว!..พูดคำไหนคำนั้นคราบ..แล้วนี้ไหน ไปไหนกันหมดเนี่ย”กูถามกวาดสายตาไปรอบๆเห็นพวกนักกีฬากำลังวิ่งรอบสนาม วอร์มร่างกายกันอยู่พอดี
“สักหน่อยมั้ย ? ชุดนี่แหละ”ไอ้พี่ชินหันมาถามแล้วยักคิ้วให้
“จัดไปคราบ”กูพูดแล้วดึงเสื้อออกนอกกางเกงแล้วลงไปวิ่งรวมกับพวกนักกีฬา ส่วนมากก็รู้จักกันทั้งนั่น
เพราะกูเคยมาช่วยเล่นให้อยู่ช่วงนึง หลังจากวิ่งเสร็จก็เริ่มซ้อมตามสเตปของมันไป กูที่ว่าแค่มาดูเสือกติดลม
เอากับเขาด้วย เหนื่อย หอบไปตามๆ เพราะไม่ได้เล่นนาน บวกกับช่วงนี้ไม่ค่อยได้ออกกำลังกายมากเท่าไร
“แฮกๆ..เหนื่อยไปไหนว่ะพี่..โหดมากอ่ะ”กูวิ่งขาลาก พาตัวเองมานั่งหมดแรงกันอยู่ข้างสนาม ไอ้พี่ชินเดินตัวปลิวมาโยนน้ำให้ กูรับมาราดหัวให้กระชุมกระชวยก่อนค่อยกิน
“แค่นี้เหนื่อย..อ่อนวะ”มันพูดเยาะเย้ยนั่งลงข้างๆกู โยนผ้าขนหนูพื้นเล็กกับผ้าเย็นมาให้ โรงเรียนกูสวัสดิ
การพร้อม
“โหยพี่..ขนาดผมไม่ได้เรียกว่าอ่อน ต้องบอกว่าพี่อ่ะโหดเกิน ฝึกหนักไปไหนคราบ”กูลากเสียงยานๆแบบเหนื่อยสุดๆ
“ใช่ๆ พี่โรลถามให้หน่อยดิ แม่งพี่ชินโหดฟิตอ่ะ”รุ่นน้องคนนึงทีมพูดขึ้น
“พวกมึงมันก็เป็นแบบเนี่ย..พอซ้อมหนักก็บอกเหนื่อย..แต่พอแข่งแล้วแพ้ก็บอกว่าซ้อมไม่พอ เอาไง”ไอ้พี่ชินหันไปถามก่อนหันมาทำหน้างงใส่กู
“ครับๆ..ไม่พูดแล้วครับ ไปซ้อมต่อแล้วพี่ ไปเว้ย!”ไอ้รุ่นน้องมันหันไปเรียกพวกๆในทีมให้ลุกขึ้นไปซ้อมต่อ เรียกขวัญโดยการแหกปากร้องเพลงมาร์ชโรงเรียนไปตลอดทาง โคตรฮาอ่ะ
“หึหึ..ครึกครืนเนาะ”กูพูดขึ้น
“บ้ามากกว่า..แต่ดีที่แม่งสู้กัน”ไอ้พี่ชินพูดต่อ
“อ่ะนะ..แล้วถ้าผมจะเข้าทีมด้วยต้องทำไง?”กูหันไปถาม เพราะเริ่มรู้สึกอยากเล่นเป็นจริงเป็นจังขึ้นมานิดๆ
“สมัครซิครับไอ้น้อง..แต่ต้องรอปีหน้า”พี่ชินบอก กูทำหน้าย่นทันทีนึกว่าจะรับอภิสิทธ์เข้าร่วมทีมเลยโดยไม่ต้องคัดเลือกแล้วนะเนี่ย
“โหยไรว่ะ..ปีนี้ไม่ได้แหงะ”กูลองแกล้งถามเสียงอ้อนๆ เผื่อฟลุค
“ไม่ได้ๆ ไม่ต้องมาทำตาใสใส่คนสวย พี่ไม่หลงหรอกหน่า”มันพูดพร้อมกับจับหัวกูโยกไปมา
“จึงอ่ะ..นิดนึงน๊าๆ ผมอยากเข้าทีมจริงๆ”กูยังเล่นไม่เลิกยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆอีก ไอ้พี่ชินมันใช้มือดันออกห่าง
“ไม่ได้ครับ..คนสวยอย่ายั่วนะ..เดี๋ยวก็โดนตรงนี้หรอก”มันพูดตีหน้าหื่นขึ้นมาทันที กูเลยขยับหนีออกมา
ในบัดดล
“เหอะ!..ตาอ่ะเก็บๆหน่อยก็ได้ เข้าใจเลยทำไมถึงมีผู้หญิงชอบเยอะ”กูหันไปบอกกับมัน มันยักไหล่พร้อมกับ
ยิ้มรับ
“จริงอ่ะ..แต่ไม่อยากให้ผู้หญิงชอบแล้วอ่ะ..ให้ผู้ชายตรงหน้านี้ชอบได้มั้ย ?สวยกว่าผู้หญิงอีก”มันยื่นหน้าเข้ามาพูดใกล้ๆกูเด้งตัวหลบแทบไม่ทัน ลืมไปสนิทว่าไอ้พี่ชินก็เลวในระดับนึง ลื่นไหลยิ่งกว่าอะไรทั้งปวง
“พอเลยพี่..อย่าๆ ผมมีแฟนแล้ว!”กูพูดพร้อมกับเอามือยันหน้ามันออกห่าง
“ย้ำจังเว้ย!..แกล้งเล่นหรอกหน่าแล้วนี้แฟนไปไหน ทำไมปล่อยให้คนสวยมาสนามนี้ได้”มันถามพร้อมกับหันไปชี้หน้าไอ้พวกรุ่นน้องที่ไม่ซ้อมบอล เสือกเล่นลิงชิงบอลในสนามแทน
“ซ้อมบาสดิ..เดี๋ยวอาทิตย์หน้าต้องไปแข่งรอบชิงเหมือนกันไม่ไช่หรอ”กูเริกคิ้วถาม มันพยักหน้าแล้ววิ่งลงไปตบหัวไอ้รุ่นน้องที่ยังไม่ซ้อมบอล กูมองภาพจากตรงนี้และที่ได้พูดคุยกันมันมาตลอดสองสามวันที่ผ่านมา กูว่าเรื่องทีไอ้พี่ชินทำผู้หญิงคนนั้นท้องชักแปลกๆว่ะ ดูมันไม่ใช่เป็นคนไม่มีความรับผอดชอบขนาดนั้น ที่บ้านก็ไม่ได้เข้มงวดถ้าจะมีหลานเกิดมาซักคนจริงๆ แม่มันต้องรับและเลี้ยงได้เพราะฐานนะทางจัดว่าเข้าขั้นมีตังค์มาก
ครืด ครืด
“โรลลี่อยู่ไหน ? ทำไมไม่มาหา!”เสียงไอ้มี่ดังออกมาจากโทรศัพท์น้ำเสียงฟังดูหงุดหงิดมาก นึกหน้ามันออกเลย
“สนามบอล”กูบอกตามความจริง
“ไปทำไรที่นั้น!”เสียงเข้มขึ้นกว่าเดิม พอกูจะอ้าปากตอบเสียงไอ้มี่ด่ารุ่นน้องก็ดังแทรกเข้ามาเลยต้องรอให้มันด่าจบซะก่อน
“ก็มาเล่นบอลดิ..มึงไม่ต้องถามมากหรอกหน่า ถ้าอยากมาก็มา แต่ถ้ามาแล้วจะมีเรื่องก็ไม่ต้องมา”กูพูดดักทางไว้ก่อน ช่วงนี้เดาอารมณ์ไอ้มี่ยากเห็นยิ้มๆยังงั้น แต่ก็มันสามารถมีเรื่องกับคนด้วยใบหน้ายิ้มๆของมันได้
“พูดจานะ!..เออเดี๋ยวไปหา งั้นแค่นี้นะครับ..!”มันพูดแล้วก็กดตัดสายไป กูมองโทรศัพท์แล้วถอนหายใจออกมาเซ็งๆเรื่องที่ไอ้มี่บอกเมื่อตอนเที่ยงก็ยังค้างๆคาๆอยู่ แต่มาคิดอีกทีถ้ามันยังไม่จบจริงๆกูคงต้องทำให้มันจบเองจะด้วยวิธีไหนก็แล้วแต่
“เป็นไร นั่งหน้ายับเชียว”ไอ้พี่ชินเดินมานั่งลงข้างๆกูเหมือนเดิม หลังจากไปทลายม็อบลิงชิงบอลเสร็จ
“เบื่อ!”กูพูดแล้วเอนหลังนอนลงกับพื้นหญ้าสอดแขนทั้งสองข้างไปทำเป็นหมอนหนุนหัว
“เบื่อไร..?”มันหันมาจ้องหน้าถาม
“ไม่รู้ดิ..เหมือนปัญหายังไม่จบ หรือผมคิดมากไปเอง ไม่รู้วะ หงุดหงิดจะตายแล้วเนี่ย”กูบอกพร้อมกับเอามือมาลูบหน้าตัวเองเซ็งๆ
“ปัญหาเกิดจากตรงไหน เราก็แก้ที่ตรงนั้นตรงจุดไปเลย”มันบอก
“แล้วมันเกิดจากตรงไหนอ่ะ ?”กูถามอีก ไอ้พี่ชินมองหน้าแล้วส่ายหัวเอานิ้วมาเคาะที่หน้าผากกู
“แล้วอะไรเป็นเหตุให้โรลลี่รู้สึกหงุดหงิด”มันถาม กูคิดตาม ?
“ก็ไอ้มี่กับ…”กูชะงักค้างไว้ ลุกขึ้นจ้องหน้าไอ้พี่ชินแบบจริงจัง ในใจคิดว่าจะถามดีหรือไม่ถามดี กูกลัวมันจะเป็นการเสียมารยาทเกิน เพราะเรื่องแบบนี้ก็ไม่ใช่เรื่องที่หน้าพูดสักเท่าไร
“กับใครครับ ? หรือกับแฟนเก่า”มันถาม กูอึ้งตกใจมันรู้ได้ไงว่ะ กูขยับตัวเข้าไปนั่งใกล้มันอีก
“พี่รู้ได้ไง..?”กูถาม ไอ้พี่ชินยิ้มมุมปากแล้วหัวเราะในคอ
“ก็เพราะในชีวิตคนนึงมีปัญหาที่ทำให้หงุดหงิดตลอดเวลามีไม่กี่เรื่องหรอก ถ้าไม่ใช่ เรื่องเรียน ครอบครับ เพื่อน ก็ต้องเป็นแฟน”มันบอก
“แล้วทำไมต้องเป็นแฟนเก่า ?”กูถามอีก ไอ้พี่ชินแม่งทำหน้าเจ้าเล่ห์ใส่อ่ะ
“ก็เพราะเป็นโรลลี่กับไอ้จิมมี่ไง หรือไม่ถูก โรลลี่มีแฟนเก่ามั้ย ?ไม่มีเพราะไม่เคยคบใครจริงๆจังๆ แต่ไอ้จิมมี่มันมีและก็เป็นแฟนเก่าที่ไม่ธรรมดาด้วย ใช่มั้ย ?”ไอ้พี่ชินพูดซะทะลุปรุโปร่งมากอ่ะ ยิ่งทำให้เปอร์เซ็นต์
ความมั่นใจว่าผู้หญิงคนนั้นอาจไม่ได้ท้องกับมัน
“พี่ผมถามไรอย่างนึงดิ..จะตอบก็ได้ แต่ถ้าไม่ตอบห้ามชกหน้าผมนะ เดี๋ยวไม่หล่อ”กูพูดแล้วมองมันแบบกล้าๆกลัวๆจะถามไม่ถามดี
“เอาดิ!...พี่ไม่ชกคนสวยหรอกหน่า ชกไปไอ้จิมมี่ก็ได้เอาพวกมาเล่นพี่อีกดิ”มันพูดพร้อมกับยิ้มมุมปากเอามือ
มาขยี้หัวกู
“พี่ทำแฟนเก่าไอ้จิมมี่ท้องเหรอ ?”กูถามพร้อมกับหลับตาปี๋ กลัวโดนซัดหน้าเหมือนกันนะเว้ย เหมือนสิ่งรอบข้างดูจะเงียบลงทันตา
“ไม่ต้องตอบก็ได้พี่..ผมขอโทษละกัน”กูลืมตาขึ้นแล้วพูดเบาๆ ก้มหน้ารับผิดสุดๆอ่ะ แต่ก็ต้องแปลกใจเพราะได้ยินเสียงไอ้พี่ชินหัวเราะออกมา
“กลัวหรอวะ..หน้าหงอเชียว..อยากรู้มั้ย ? งั้นโรลลี่คิดตามที่พี่บอกนะ..ว่าผู้ชายที่เป็นแบบพี่หรือไอ้จิมมี่ในอดีต ที่ชอบคั่วกับคนอื่นไปทั่ว เปลี่ยนผู้หญิงเป็นว่าเล่นจนเขาเรียกกันว่าเป็นคาสโนว่าเนี่ย.. คิดว่าพี่จะไม่ป้องกันตัวเองหน่อยเลยหรอ...จะยอมมีอะไรใครโดยสวมถุงหรือไง.. ถึงไม่กลัวว่าจะท้องแต่กลัวโรคนะครับ ไม่งั้นพี่คงมีลูกเป็นโหล่แล้ว ส่วนเรื่องแฟนเก่าไอ้จิมมี่พี่ยอมรับว่าเคยนอนด้วยจริง แต่ก่อนหน้านี้เขานอนกับใครก่อนมานอนกับพี่หรือเปล่าไม่รู้ บอกแค่นี้ก็คิดเองเอาเรื่องผู้หญิงมาพูดน่าเกลียด”ไอ้พี่ชินพูดร่ายยาวออกมา มันตรงกับข้อที่กูคิดไง เหมือนไอ้แชมป์เงี๊ยะ มันก็สวมถุงทุกครั้ง มันไม่เคยลืมเพราะแม่งมีติดกระเป๋าตังค์เลยอ่ะ มันบอกจะทำสดกับคนที่มันแต่งด้วยเท่านั้น
“แต่ผู้หญิงคนนั้นบอกไอ้มี่ว่าพี่ทำเขาท้องแล้วให้ไปทำแท้งนะ”กูถามอีก ก็มันค้างๆคาๆอยู่
“หึหึ..โรลลี่คิดว่าลูกคนเดียวถ้าเกิดออกมาจริงๆพี่จะไม่มีปัญญาเลี้ยงหรือไง ?”มันไม่ตอบเสือกถามกลับมาอีก แม่งกูว่าไอ้พี่ชินน่าไปจะเรียนจิตวิทยานะ
“แล้วทำไมเขาบอกแบบนั้นอ่ะ..ไหนจะเรื่องที่ไอ้มี่เอาพวกมารุมพี่อีก มันบอกว่าพี่เดินเข้าไปเยาะเย้ยมันนะ
ยอมเข้าไปได้ไง ?”กูถามอย่างไม่เข้าใจ ถ้าเป็นกูนะมาซ้อมโดยที่กูไม่ผิดแบบนี้ กูเผาบ้านแม่งเลยนะ
“เยาะเย้ยเหรอ..จะว่างั้นก็ได้มั้ง พี่แค่สะใจที่แย่งแฟนมันมาได้แค่นั้น”
“อ้าว!..พี่ไม่รู้เหรอว่าตอนนั้นเขาท้อง แล้วหลังจากนั้น พี่เข้าโรง’บาลเลยนะ ไม่คิดจะเอาคืนเลยหรือไงว่ะ”กูเริ่มหงุดหงิดแทน มันขัดใจอ่ะ
“ไม่รู้ดิ..อาจจะเพราะพี่รู้สึกกับมันนิดๆด้วยมั้ง ที่ไปแย่งแฟนมันมา เพราะตอนนั้นไอ้จิมมี่รักผู้หญิงมากหนิ”มันบอก กูทำหน้าบึ้งทันที ย้ำทำไมเนี่ย
“แต่ก็นั้นแหละ..เป็นผมนะเอาคืนไปแล้ว”กูพูด
“เอาคืนยังไง..ไปซ้อมกลับหรือไง..ซ้อมไปซ้อมมาเดี๋ยวก็ได้ตายก่อนได้เมียอ่ะ”มันพูดแบบขำๆกูมองหน้ามันแล้วหงุดหงิดแทนจริงๆ
“แล้วมารู้ตอนไหน ว่าเขาท้อง?”กูถามเหมือนกำลังสืบสวนอยู่เลยแม่ง
“หลังจากที่เขาลาออกประมาณหนึ่งเดือน เพื่อนพี่มันส่งเมล์มาบอก”มันบอก กูพยักหน้าเข้าใจ (ในระดับนึง)
ฟังที่ไอ้มี่พูดและเอามาบวกกับที่ไอ้พี่ชินบอก กูว่าตอนนั้นไอ้มี่คงหน้ามืดอย่างดีเลย ทั้งโกรธทั้งแค้นที่ทำให้คนที่มันรักเสียใจ แต่ปัญหาคือกูอยากรู้ว่านิคกี้ลูกใคร ผู้หญิงคิดยังไงถึงจะกลับมาคบกับไอ้มี่ต่อ แล้วมีเหตุผลอะไรทำไมต้องอ้างว่าไอ้พี่ชินเป็นพ่อเด็ก เว้ย!อยากรู้!
“เฮ้ย!..คิดไรอยู่ ไมหน้าบึ้งคิ้วขมวดแบบนี้!”ไอ้พี่ชินถามขึ้นหลังจากเงียบกันอยู่นาน มันเอานิ้วมานวดๆ
ระหว่างคิ้วให้ กูไม่ปัดออกเพราะไม่ได้สนใจ คนกำลังใช่ความคิด
“พี่!..แล้วตอนนี้ไอ้มี่มันรู้ยังว่าผู้หญิงคนนั้นไม่ได้ท้องกับพี่อ่ะ ?!”กูถามขึ้นอีก คราวนี้ไอ้พี่ชินหัวเราะลั่นเลย
“เฮ้ย!..คิดไรอยู่เนี่ย เครียดไปได้ ไม่รู้ดิช่างมัน รู้ไม่รู้พี่ไม่เห็นสน ความจริงเป็นไงเราอยู่แก่ใจ”มันบอกแล้วเอานิ้วมาเคาะๆที่หน้าผากกู
“ตรวจเลือดมั้ยพี่..จะได้กระจ่างไปเลย คนอื่นจะได้เลิกมองพี่ในทางที่ผิดอ่ะ”กูบอกมัน ไอ้ชินทำหน้างงเข้าไปอีกก่อนจะอมยิ้มออกมา
“เป็นห่วงหรือไง ?”มันถามแบบหยอกๆ กูสั่นหัว
“เปล่า..คือผมอยากรู้ไงว่าไอ้เด็กนั้นลูกใคร ?”กูพูดเลยโดนมันดีดหน้าผากเข้าให้
“โรลลี่!”มีคนตะโกนเรียกชื่อกู แรกๆก็ไม่ได้ยินหรอกเพราะเสียงดัง แต่ครั้งที่สองเริ่มชัดจะเป็นใครไม่ได้
นอกไอ้เวรจิมมี่
“ตะโกนเพื่อ ?”กูเงยหน้าถามมัน ไอ้มี่ไม่พูดอะไรดึงมือกูให้ลุกขึ้นแล้วนั่งลงไปที่ที่กูนั่งเมื่อกี้ก่อนดึงมือกูลง
ไปนั่งตักมัน มีการหันไปยักคิ้วให้ไอ้พี่ชินด้วย
“คุยไรกันเรียกตั้งนานไม่ได้ยิน”มันถามเอาคางมาเกยบนไหล่กู
“เรื่องส่วนตัว”ไอ้พี่ชินเป็นคนตอบ ไอ้มี่หันไปมองค้อนทันที
“ห่า!..เงียบปากไปเลยมึงอ่ะ นั่งถึงเนื้อถึงตัวกับเมียคนอื่นอยู่ได้”ไอ้มี่หันไปด่าเสียงเข้ม กูรีบเอามือไอ้มี่มากอดเอวกูไว้แล้วจับให้แน่น
“ก็คนสวยอ่ะ..ถ้าไม่ถึงเนื้อถึงตัวแล้วให้ถึงไหน ?”ไอ้พี่ชินถามหน้าเจ้าเล่ห์ก่อนหันมายักคิ้วกับกูแล้วลุกขึ้นเดินลงสนามไป
“สัด!..ปากดีนักนะมึง..โรลลี่ลุกขึ้นดิ”ไอ้มี่พูดพร้อมกับตัวกูให้ลุกขึ้นแต่กูไม่ยอมขืนตัวไว้ลุกขึ้นเมื่อไรไอ้มี่
ก็ซัดกันนัวกับไอ้พี่ชินดิ
“พอๆมึงเนี่ยนะยุขึ้นง่ายเหลือเกิน..”กูพูดแล้วจับหัวมันโยก

ton521 · โพสต์ 2013-8-25 16:24:48

ขอบคุนครับ

kamaji · โพสต์ 2013-8-25 17:32:50

ขอบคุนคราบ

harain15 · โพสต์ 2013-8-25 18:12:54

ขอบคุณครับ

GBOMK · โพสต์ 2013-8-27 20:36:03

ขอบคุณคับผม

gigusa · โพสต์ 2013-8-31 18:24:22

ขอบคุณครับ

doltae · โพสต์ 2013-10-10 12:23:23

ขอบคุนครับ

kiwwy · โพสต์ 2013-10-14 21:08:02

ขอบคุณมากๆค่ะ อิอิ{:sm-52:}

tarsii · โพสต์ 2013-11-19 15:43:03

ขอบคุณมากนะ

cawee · โพสต์ 2013-11-20 18:21:02

ขอบคุนนคราฟผม

kiloay · โพสต์ 2014-2-23 16:35:58

ขอบคุนครับ ผม

Ikunpalm · โพสต์ 2014-3-11 17:49:37

ขอบคุณคราฟฟฟ

dfredf120 · โพสต์ 2014-4-24 20:38:15

ขอบคุณครับ

ShangHai · โพสต์ 2015-1-27 07:32:14

ขอบคุณครับ

minone · โพสต์ 2015-1-27 13:42:27

ขอบคุนนะคับ

4_NAY · โพสต์ 2016-4-23 17:25:11

เริ่มมองไอ้ชินเป็นคนดีแล้วดิ

Soyu · โพสต์ 2017-8-30 04:48:46

ขอบคุณนะครับ

Golfgg · โพสต์ 2020-7-8 09:36:20

อยากทำให้พี่เหมี่ยวหน้าแหกจัง

บัญชี		จำการเข้าสู่ระบบไว้	ลืมรหัสผ่าน
รหัสผ่าน			สมัครเข้าเรียน

รักไม่รักไม่รู้...แต่ห้ามเจ้าชู้ให้ตูเห็น { 53 - 54 }

สมาชิกจีโฟกาย 100%

สมาชิกระดับเพชรคู่

สมาชิกระดับตรีเพชร

สมาชิกระดับเพชรบริหาร

สมาชิกระดับมงกุฎ

สมาชิกระดับทับทิม

สมาชิกระดับแพลตตินั่ม

สมาชิกระดับไพลิน

สมาชิกระดับมรกต

สมาชิกระดับเพชร