รักไม่รักไม่รู้...แต่ห้ามเจ้าชู้ให้ตูเห็น { 55 - 56 }

tanya · โพสต์ 2013-8-25 12:48:27

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
“สัด!..ปากดีนักนะมึง..โรลลี่ลุกขึ้นดิ”ไอ้มี่พูดพร้อมกับตัวกูให้ลุกขึ้นแต่กูไม่ยอมขืนตัวไว้ลุกขึ้นเมื่อไรไอ้มี่
ก็ซัดกันนัวกับไอ้พี่ชินดิ
“พอๆมึงเนี่ยนะยุขึ้นง่ายเหลือเกิน..”กูพูดแล้วจับหัวมันโยก
ตอนที่ 55
“โรลลี่..เย็นนี้ไปโรงพยาบาลกันนะ”ไอ้มี่พูดขึ้นที่ข้างหูกู
“ไปทำไมใครเป็นอะไร..หรือมึงเป็น ?”กูหันไปถามทันที ขยับตัวลงจากตักมัน
“เหมี่ยวเป็นอยู่โรงบาล”ไอ้มี่บอก กูมองหน้ามันทันที
“มึงก็ไปดิ..กูไม่ไป”กูพูดเด็ดขาด ลุกขึ้นจะเดินเข้าไปเล่นบอลต่อ แต่ไอ้มี่ดึงแขนไว้ ออกแรงดึงให้กูลงมานั่งเหมือนเดิม
“คิดไปถึงไปไหนแล้วเนี่ย..ที่พี่จะพาโรลลี่ไปโรงบาลก็เพราะจะได้คุยเรื่องเหมี่ยวอีกครั้งต่อหน้าโรลลี่ไง”
มันบอกเอานิ้วมาจิ้มๆที่แก้มกู
“คุยทำไม..ไหนมึงบอกว่าคุยกันรู้เรื่องแล้วไง?!”กูถามขึ้น ยังไม่หายหงุดหงิดง่ายๆหรอก
“ก็รู้เรื่องแล้วไงครับ..แต่เด็กบางคนแถวนี้มันยังไม่รู้เรื่องแน่”ไอ้มี่ยื่นหน้ามาพูดกับใกล้ๆกูเลยผลักหน้ามันออกห่างทันที
“ใคร ? เด็กไหนที่มันไม่รู้เรื่อง ?”กูถาม ทั้งที่รู้ว่ามันกำลังหมายถึงกู
“ก็เด็กตรงหน้าพี่นี่แหละที่มันยังไม่รู้เรื่อง”
“มึงรู้ได้ไง..กูรู้เรื่องแล้วเหอะ..อย่ามารู้ดี”
“ก็รู้ดีอ่ะ..ถึงรู้ไงว่าโรลลี่ยังไม่เชื่อในสิ่งที่พี่บอก ไม่เคยมีใครบอกหรอครับว่าเซ็กส์สามารถบอกอะไรได้มากกว่าความเสียว”ไอ้มี่พูดหน้าหื่น กูหันหนีทันที
“เหี้ยไร ?!”กูแกล้งโมโหใส่
“เรามีอะไรกันมากี่ครั้งแล้ว..ทุกครั้งโรลลี่เป็นแบบไหนทำไมพี่จะจำไม่ได้.. แต่เมื่อตอนกลางวันโรลลี่ไม่แม้จะมองตาพี่เลยด้วยซ้ำ แววตาตัวเองมีแต่คำถามรู้ตัวบ้างมั้ย ? ฮืม”ไอ้มี่พูด ยื่นหน้ามาให้แนบชิดกันคลอเคลียกับจมูกกูไปมา
“ก็มึงทำให้กูเป็นแบบนี้อ่ะ”กูพูดเสียงเบาๆ แทบจะไม่อ้าปากเลยด้วยซ้ำ ก็หน้าชิดกันขนาดเนี่ย
“ครับ..รู้แล้วครับ พี่ถึงอยากให้โรลลี่ไปโรงบาลกับพี่ไง”ไอ้มี่บอก กูไม่พูดอะไรผลักหน้ามันออก เริ่มรู้สึกอายขึ้นมานิดๆลืมไปว่านี้ไม่ใช่สนามบาสที่ประจำ
“มึงเนี่ยนะ!”กูพูดได้แค่เนี่ยแหละ มากกว่าไม่ได้ล่ะ
“ฮ่าๆอายหรือไง..ไม่ต้องอายหรอกหน่าไม่มีใครสนใจซะหน่อย”ไอ้มี่พูดแล้วดึงตัวกูเข้าไปนั่งใกล้ๆเหมือนเดิม แต่กูไม่ยอมไป ไม่สนใจเหี้ยไร ไอ้พวกรุ่นน้องแม่งมองกันทั้งนั่นถึงไม่จ้องแบบจริงๆจังๆแต่ก็มองอ่ะ กูเห็น
“มึงเงียบปากไปเลย..แล้วเนี่ยมาทำไม ไม่ไปซ้อมบาสเดี๋ยวก็จะแข่งแล้ว”กูหันไปแหวใส่ ไอ้มี่ยักไหล่
“ก็มาตามเมีย..เมียไม่อยู่ซ้อมไม่ได้ ไม่มีกำลังใจ”
“อย่ามาควาย ไปเลย วันนี้กูจะเล่นบอลมึงไม่ต้องมาลูกไม้ใส่”
“โหยไรว่ะ..ไม่เอาอะ โรลลี่ไปนะ กลับไปดูพี่ซ้อมบาสดีกว่า”ยังไอ้มี่ยังไม่เลิก งอแงๆข้างๆเนี่ย
“มึงอย่าทำตัวเหมือนเด็ก โตเป็นควายแล้ว”กูพูดแล้วจ้องหน้ามันแบบหงุดหงิด
“โรลลี่อ่ะ..ต้องบอกว่าโตจนมีเมียแล้วต่างหาก”
“กวน`สวย`นะมึง..ไปเลยๆจะไปไหนก็ไปเลย ถึงเวลาค่อยมารับ”กูลุกขึ้นแล้วหันมาบอกไอ้มี่ที่นั่งหน้าบึ้ง ทำหน้างอนๆเหมือนเด็กๆ
“ตลอดๆอ่ะ ขับใสไล้ส่งกันเหลือเกิน ไม่บอกว่ารักนี่ไม่เชื่อนะเนี่ย”ดูมันพูดนะ แม่งกวนตีนอะ กูเดินไปจ้องหน้ามันใกล้ๆ
“มึงอย่าพูดมากดิ ตัวติดกันจนจะเข้าท้องอยู่แล้ว!”กูพูดเสียงหงุดหงิดเมือเห็นว่าไอ้มี่ยังงอนไม่เลิก
“ไม่เอาไม่เข้าท้อง เข้าอย่างอื่นได้มั้ย ?”มันลุกขึ้นปัดกางเกงแล้วถาม กูเลยซัดบึกไปที่หน้ามันหนึ่งทีโทษฐาน
ที่ชอบพูดส่อแววตลอด
“มึงนะ หื่นมากๆกูจะทำให้ใช้การไม่ได้เลย”
“ใช้ไม่ได้จริง..โรลลี่อย่ามาเสียใจที่หลังนะ”
“ไม่เสียใจเหอะ..ใช้ไม่ได้กูก็ทิ้งมึงหาคนใหม่ไง”กูบอกแล้วยักคิ้วกวนตีนไปให้ ไอ้มี่ทำหน้าบึ้งแบบจริงจังทันที
“อย่านะโรลลี่นะ..มาหอมหน่อยไหนๆก็ไม่ยอมไปเฝ้าแล้ว ดูนะไอ้นุกับไอ้เสือยังมีคนไปเฝ้าตลอดเลย”ไอ้มี่บ่นกระปอดกระแปดก่อนดึงตัวกูเข้าไปหอมแก้มซ้ายขวา
“มึงนี่บ้า!..พี่เบสมันต้องไปอยู่แล้วถึงไม่มีไอ้นุก็ต้องไป ส่วนไอ้เนมมันไม่ได้นั่งเฝ้าซะหน่อย ทำการบ้านเหอะ”กูบอกแล้วตบไปที่หน้าผากมันหนึ่งที
“ก็นั้นแหละ..โรลลี่ใจร้าย ไม่รักแล้ว”มันทำแกล้งพูดเสียงเล็กเสียงน้อย ทำหน้ายับแบนปากใส่ ดูแล้วทุเรศแต่น่ารักดี เอ๊ะ!ยังไง ?
“เหรอ!..ไม่ต้องมารัก ไปได้แล้วๆ”กูไล้มันแล้วเดินลงสนามไปทันที ขืนอยู่ต่อมันคงอีกนาน
“ไงเรากว่าร่ำลากันเสร็จนะ”ไอ้พี่ชินแม่งแซวกู
“นิดนึงดิพี่..คนมันรักก็เงี๊ยะ”กูพูดแล้วยักคิ้วกวนตีนไปให้
“อ่ะนะ”ไอ้พี่ชินพูดแค่นั้น ก่อนเรียกตัวนักกีฬาที่เข้าไปพักเมื่อกี้ออกมาซ้อมต่อ กูก็เลยเนียนๆเข้าไปเล่นด้วยเลย รู้จักกันทั้งนั่นอยู่แล้ว สบายๆเล่นไปเล่นมารู้ตัวอีกทีก็หกโมงแล้ว ตามตัวมีแต่เหงื่อแต่สนุกมากร้างลามานานต้องเคาะสนิมกันนิดหน่อย
“พี่ๆ ไปโรงบาลกันไป ?”กูหันไปชวนไอ้พี่ชินที่กำลังนั่งซดน้ำจากปากขวด
“ไปทำไม ?”มันหันมาถามกลับ จะมีสักครั้งไหมที่มันจะตอบก่อนถามกลับมาเนี่ย
“เออหน่าๆ ไปแบบไปเยี่ยมกิ๊กเก่าไรแบบเนี่ย จะได้ถามเจ้าตัวด้วยว่าตกลงเรื่องมันยังไงกันแน่”กูพูดอีก
คือกูแบบอยากรู้มากอยากรู้จริงๆ
“หึหึ..ตามสบายครับคนสวย เชิญเราจัดการเองได้เลย เสือกจริงเว้ย”มันว่ากูแล้วเดินเข้าไปเปลี่ยนชุดที่ห้องน้ำ
กูมองตามหลังไปแบบขัดใจ แม่ง!
“อิ้ว!..ตัวเปียก!”ไอ้มี่ทำเสียงทำหน้าทำตาแบบรังเกียจกูมากทันทีที่เห็นสภาพกู
“สัด!..รังเกียจนะมึง”กูพูดโยนกระเป๋าเป้ไปที่มัน ไอ้มี่รับเอากระเป๋าไปสะพายอีกข้าง เดินเอาผ้าขนหนูมาวางลงบนหัว ส่วนมือมันก็กำลังติดกระดุมเสื้อนักเรียนกูอยู่ เมื่อกี้มันร้อนกูเลยแกะออกแม่งเลย
“โชว์ทำไมครับ..คราวหลังไม่เอาแล้วนะ ไม่งั้นพี่ทำรอยไว้ทั้งตัวแน่”มันพูดเสียงเย็นแล้วมาขยี้ผ้าขนหนูบนหัวกู
“ขี้หวง”กูว่า
“หรือจะไม่ให้หวง”มันถามกลับ หยิบเอาผ้าเย็นมาเช็ดๆตามแขนกู
“ก็หวงเวอร์!”กูพูดอีกแต่ปากนี่ยิ้มจนแก้มจะแตกอยู่แล้ว ไอ้มี่ก้มมาหอมแก้มกูก่อนทำจมูกย่นใส่
“มีแต่เหงื่อ..ตัวเหนี่ยว ไม่หอมเลย.”มันพูดแล้วเดินไปหยิบผ้าเช็ดหน้าอีกผืนของมันออกมา หยิบน้ำที่กูถือมาด้วยเทลงบนผ้าแล้วเช็ดที่หน้ากูอย่างเบามือ กูยืนยิ้มหลับตาให้มันเช็ดตามสบาย
“หอมยัง ?”กูถามแล้วเอาหัวไปบี้ที่หน้าอก
“ดีขึ้นกว่าเดิมหน่อย..งั้นกลับไปอาบน้ำก่อนค่อยไปโรงบาลนะ”มันบอก แต่กูสั่นหัวไม่อยากอ้อมไปอ้อมมา
ที่สำคัญจะได้หาข้ออ้างกลับบ้านเร็วๆด้วย
“ไปเลย..รีบไปกูจะรีบกลับ”กูบอก ทำตาปรือๆให้รู้ว่าเหนื่อยมากๆ ถ้ากลับบ้านอาบน้ำแปบเดียวเดี๋ยวก็หลับ
“โอเค..งั้นไปขึ้นรถ หิวหรือเปล่า”มันหันมาถาม เพราะทางเดินจะไปที่รถต้องผ่านพวกร้านขายของกิน แต่ต้องกินด้านนอกไอ้มี่ไม่ให้กินขนมในรถ
“หิวนิดหน่อย ..อยากกินซาลาเปากุ้ง กับขนมจีบ”กูบอก ไม่ใช่ของเซเว่นนะเป็นของที่เขาทำเองอร่อยมากก
กูต้องกินทุกวันอ่ะ ยิ่งซาลาเปายิ่งชอบ
“กี่ลูกดีจ่ะ..”แม่ค้าถามพร้อมกับหยิบถุงเตรียมพร้อม
“ไส้กุ้งสาม ไส้ไก่สอง ขนมจีบอีกยี่สิบ แล้วก็ลูกชิ้นอีกอย่างละสิบ”กูบอกพร้อมกับชี้ลูกชิ้นอีกสี่ห้าอย่างให้แม่ค้าดู
“ให้หมดนะโรลลี่ พี่ไม่ช่วยนะ”ไอ้มี่กระซิบบอก กูหันไปมองค้อนหยิบแบงค์ร้อยในกระเป๋าเสื้อไอ้มี่มาจ่ายตัง
“เฉยๆเหอะหน่า..ถือซะ!”กูพูดแล้วยื่นถุงซาลาเปาให้มันถือ ส่วนตัวกูก็เดินจิ้มลูกชิ้นเข้าปากอย่างสบายอารมณ์ป้อนไอ้มี่บ้างเป็นครั้งคราวเพราะมันไม่ค่อยกินเท่าไร
“หมดยัง”ไอ้มี่ก้มหน้าลงมาถามกูที่กำลังนั่งกินอยู่ทิ่ริมฟุตบาทก็มันไม่ให้เอาขึ้นรถต้องกินให้หมด เพราะเดี๋ยวมีกลิ่นติดรถ
“อันนี้หมดแล้ว..เหลือซาลาเปาเอาใส่กระเป๋าไปกินที่บ้าน”กูบอกพร้อมกับยื่นถ้วยลูกชิ้นให้ไอ้มี่เอาไปทิ้ง
หยิบซาลาเปาเอาใส่กระเป๋าเล็กช่องหน้า
“มานี้..กินทำไมต้องเปื้อนปากด้วยว่ะ.. นี่น้ำ”มันเดินมาดึงกูเข้าไปเช็ดปาก เช็ดแก้ม แล้วส่งน้ำเปล่ามาให้
“กินนะเว้ย..ไม่ได้นั่งดม พอๆรีบไปซะทีเหอะ กูอยากกลับบ้านแล้ว”กูบอกแล้วเดินไปขึ้นรถมันทันที ไอ้มี่เดินทิ้งขยะอีกรอบก่อนเดินมาขึ้นรถ ระหว่างทางกูเปิดเพลงฟังเบาๆไม่มีใครพูดอะไรเพราะเหนื่อยและอิ่มมากแบบว่าอยากนอนสุดๆ
“อ้าว!..จิมมี่สวัสดีจ่ะ มาพอดีเลย เหมี่ยวหลับอยู่”ผู้หญิงรุ่นราวคราวเดียวกับแม่หรืออาจจะแก่กว่าหันมาทัก
และยิ้มให้กูกับไอ้จิมมี่ ท่าทางน่าจะเป็นแม่พี่เขาเพราะหน้าตาคล้ายกันดี
“เป็นไงบ้างครับ”ไอ้มี่ถาม กูมองไปบนเตียงคนไข้พบพี่เหมี่ยวนอนอยู่บนเตียง ที่แขนซ้ายและข้างขวา
มีผ้าพันแผลติดไว้
“ไม่ดีเลย.เพิ่งหลับไปเมื่อกี้ หมอต้องให้ยานอนหลับ”แม่พี่เหมี่ยวพูดน้ำเสียงสะอื้น
“ไม่ต้องร้องนะครับแม่..ผมเชื่อว่าเหมี่ยวต้องผ่านเรื่องนี้ไปได้..ผมขอโทษนะครับที่เป็นต้นเหตุให้เหมี่ยว
เป็นแบบนี้”ไอ้มี่พูดพร้อมกับดึงผู้หญิงคนนั้นเข้ามากอดปลอบ กูยืนมองด้วยความสงสาร นี้ซินะน้ำตาของคนเป็นแม่แค่เห็นลูกเจ็บหรือร้อง ก็คงเจ็บปวดแทบขาดใจ
“ไม่ต้องโทษตัวเองหรอก..แม่รู้ว่าลูกแม่เป็นคนยังไง แม่ซะอีกที่ต้องขอโทษจิมมี่”แม่พี่เหมี่ยวพูดเสียงสะอื้น
กูหันไปมองรอบๆห้องเห็นไอ้เด็กนิคกี้นอนหลับปุ๋ยเลยถือวิสาสะเข้าไปจ้องหน้ามันใกล้ๆ
“โรลลี่ครับ”กูพูดแนะนำตัวก่อนหันมาเขี่ยๆปากนิคกี้อยากให้มันตื่นขึ้นมาร่าเริงจริงๆ เห็นยายมันเป็นแบบนี้แล้วสงสาร
“รุ่นน้องที่โรงเรียนจิมมี่หรอจ๊ะ ?!”แม่พี่เหมี่ยวถาม กูกับไอ้มี่มองหน้ากันก่อนพยักหน้าเป็นคำตอบทั้งสองคน ยังไม่อยากให้คนอื่นรู้เรื่องมากนัก ถ้าจะให้รู้ต้องให้แม่กูรู้เรื่องก่อน
“ครับ..เมื่อกี้แม่บอกจะออกไปไหนหรอครับ ไปก่อนก็ได้ครับเดี๋ยวผมดูเหมี่ยวกับนิคกี้ให้”ไอ้มี่บอกกูหันไปยิ้มแล้วพยักให้
“ขอบคุณทั้งสองคนมากนะจ๊ะ..เดี๋ยวแม่ขอตัวไปหาอะไรทานหน่อย จะโทรไปถามที่บ้านด้วย”แม่พี่เหมี่ยว
บอกแล้วเดินมาลูบหัวไอ้นิคกี้สองสามทีก่อนเดินออกไป กูกับไอ้มี่มองหน้ากันแล้วถอนหายใจ
“น่าสงสารเนาะ”กูพูดขึ้น
“นั้นดิ..ทำอะไรทำไมไม่คิดถึงหัวอกคนเป็นพ่อเป็นแม่บ้าง”ไอ้มี่พูดต่อ
“ใช่!..แค่ผู้ชายคนเดียว จะมาเสียเวลาด้วยทำไม”กูพูดแต่แอบกัดไอ้มี่แบบเต็มๆ
“เหรอ!”ไอ้มี่ลากเสียงยานๆ
“อึก ฮึก..จิมมี่เหมี่ยวขอโทษ เหมี่ยวโง่เองที่ทิ้งจิมมี่ไป กลับมาหาเหมี่ยวนะ เรากลับมาคบกันเหมือนเดิมนะ ฮึก”เสียงพี่เหมี่ยวสะอื้นแล้วพูดออกมาทั้งที่ยังปิดสนิทพร้อมกับน้ำตาไหลออกมาจากหางตา
“อึก แม่..แม่ช่วยเหมี่ยวด้วย..ฮึก.เหมี่ยวรักจิมมี่นะแม่..ฮึก”
“เหมี่ยวๆ..เหมี่ยวตื่นนะ ใจเย็นๆไม่ต้องร้องนะ”ไอ้มี่ลุกขึ้นจับแขนพี่เหมี่ยวเอามือไปตบที่แก้มเบาๆแบบให้รู้สึกตัว
“จิมมี่ จิมมี่จริงๆด้วย กลับมาหาเหมี่ยวแล้วใช่มั้ย ?”พี่เหมี่ยวพอรู้ว่าเป็นไอ้มี่ก็สวมกอดทันที ไม่ทันเห็นว่ากูก็มาด้วย แต่พอเห็นว่ากูมาด้วยสายตาก็เปลี่ยนขึ้นมาทันที
“มาทำไม”เขาถามเสียงเข้ม ไอ้มี่มองหน้ากูก่อนผละออกจากพี่เหมี่ยว ดึงมือกูเข้าจับแน่น
“ก็ไม่ได้อยากมาหรอก”กูอดไม่ได้ที่ต่อล่อต่อเถียง
“จิมมาเพื่อยืนยันเรื่องของเรากับโรลลี่อีกครั้ง..จิมรู้ว่ามันอาจทำให้เหมี่ยวเจ็บใจมากขึ้นกว่าเดิม..แต่จิมไม่อยากให้โรลลี่คิดมากเรื่องของเราอีกแล้ว.โรลลี่ฟังนะ พี่กับเหมี่ยวเราไม่ได้เป็นอะไรกันเราเป็นแค่เพื่อนกัน..”
“ไม่ใช่เพื่อน!..เหมี่ยวไม่ยอมแพ้หรอก จิมมี่รักเหมี่ยวก่อน เหมี่ยวไม่มีทางยอมให้เด็กผู้ชายคนนี้มาเอาไปได้แน่”อีพี่เหมี่ยวพูดขัดขึ้นทั้งที่ไอ้มี่ยังพูดไม่จบ
“ผมบอกแล้วไง..ว่าอย่าพยายามทำให้เหนื่อย ใจของเราไม่ได้ตรงกันตั้งแต่วันที่เหมี่ยวบอกเลิกผมไป”ไอ้มี่พูดน้ำเสียงจริงจัง กูยืนนิ่งเพราะไม่รู้จะพูดอะไรเหมือนกัน
“ก็เหมี่ยวขอโทษแล้วไง..จิมมี่เรากลับมาคบกันเหมือนเดิมนะ”พี่ร้องออกมาเอื้อมมาจับมือไอ้มี่อีกข้าง
“พอสักทีเหอะลูก!..ทำแบบนี้ไม่เหนื่อย ไม่อายคนบ้างหรือไง”เสียงดังขึ้นมาจากด้านหลัง แม่พี่เหมี่ยวเดินตรงเข้ามาที่เตียง มองหน้ากูกับไอ้มี่แล้วหันกลับไปมองหน้าลูกตัวเองที่ตอนนี้น้ำตาอาบแก้มไม่ต่างจากตัวเองสักนิด
“อยากเป็นเหมือนแม่หรือไง..ได้แค่ตัวแต่ไม่เคยได้ใจ”แม่พี่เหมี่ยวพูดเสียงสะอื้น
“ไม่!..ไม่มีทาง แม่กับพ่อแต่งงานเพราะผู้ใหญ่ไม่ใช่ความรัก แต่ของหนูกับจิมมี่จะแต่งงานกันเพราะความรัก!”พี่เหมี่ยวพูดขึ้น
“รักหรือไง..แกถามเขาหรือเปล่าว่าเขารักแกมั้ย ? เมื่อก่อนอาจจะใช่แม่ไม่เถียง แต่ตอนนี้แม่มั่นใจว่าไม่ใช่ ใจของจิมมี่ไม่ได้เป็นของแก เขามีคนที่เป็นเจ้าของเขาอย่างแท้จริงมาเอาไปแล้ว”
“ไม่!หนูไม่ยอม ยังไงหนูก็ไม่ยอม!”พี่เหมี่ยวพูดอย่างเด็ดขาด
“ถึงแกไม่ยอมแกก็ต้องยอม..เพราะแม่คิดดีแล้ว หลังจากแกออกจากโรงพยาบาลเราจะย้ายไปอยู่ที่นู้นอย่างเป็นทางการ ฉันจะไม่ยอมให้แกทำผิดเป็นครั้งที่สอง ฉันไม่อยากให้หลานของฉันต้องจำภาพที่แม่ตัวเองวิ่งไล้ตามผู้ชายของคนอื่น!”แม่พี่เหมี่ยวพูดเสียงเข้มแล้วดึงมือพี่เหมี่ยวที่จับมือไอ้มี่ออก
“ไม่!..แม่อย่าทำแบบนี้ เหมี่ยวไม่ยอม”
“ผมว่าพี่เลิกบ้าได้แล้วนะ..ทำไมพี่ไม่พอใจในสิ่งที่ตัวเองมีอยู่ ลูกพี่ก็มี แม่พี่ก็มี คนสองคนนี้ยังทำให้พี่มีความสุขไม่ได้อีกหรือไง”กูพูดขึ้นหลังจากที่เงียบมานาน ถึงกูจะเป็นแบบนี้เกเรไปบ้าง แต่ไม่เคยคิดที่จะทำให้แม่ลำบากใจหรือเสียใจด้วยเรื่องไร้สาระแบบนี้เป็นอันขาด
“เงียบปากไปซะ!..ไม่ใช่เพราะแกหรือไงจิมมี่ถึงไม่รักฉัน!”
“แน่ใจว่าเป็นเพราะผม ไม่ใช่เพราะพี่ทำตัวพี่เองหรือไง ลองนึกดีๆใครทิ้งใครก่อน”กูพูด มองหน้าพี่เหมี่ยวแบบจริงจัง
“รู้มั้ยว่ามันจะรู้สึกดีขนาดไหน ถ้ารู้ว่าเราเป็นรักแรกของเขา แต่ผมไม่ใช่..ผมไม่ใช่รักแรกของมัน แต่พี่เป็นและพี่ก็เลือกที่จะทำลายรักของมันด้วยตัวพี่เอง”ทั้งห้องเงียบไม่มีใครพูดอะไร
“แต่ผมไม่เสียใจนะ อาจจะมีบ้างเพราะผมเป็นเด็กขี้อิจฉา แต่อย่างน้อยณ.ปัจจุบันจิมมี่ก็รักผมคนเดียว และตรงส่วนนี้พี่ก็ต้องเข้าใจและยอมรับให้ได้ เพราะพี่เป็นคนทำให้มันมารักผมเอง”กูพูดแล้วหันยักคิ้วให้ไอ้มี่
“ถูกต้องที่น้องพูด ถูกต้องที่สุด แกทำตัวแกเองทั้งนั่น!”แม่พี่เหมี่ยวหันไปพูดกับลูกตัวเอง
“ผมว่าพี่เอาเวลาที่มาทำแบบนี้..เอาไปเติมเต็มชีวิตนิคกี้ไม่ดีกว่าหรอ..พี่รู้มั้ยเด็กคนนึงเกิดมาโดยที่ไม่รู้ว่าพ่อตัวเองเป็นใครมันรู้ยังไง..”กูพูดอีกประโยคนี้ทำเอากูแทบกลั้นน้ำตาไม่อยู่ เพราะกระทบใจกูจริงๆ เพราะชีวิตกูก็คล้ายนิคกี้ตรงที่เกิดมาในชีวิตมีแค่แม่กับไอ้โรม ไม่เคยรู้ว่าพ่อเป็นใคร รู้แค่ว่าพ่อทำให้กูเกิดมาแล้วก็ทิ้งแม่ไป ปล่อยพวกกูสามคนอยู่กันโดยไม่มีหัวหน้าครอบครับ แต่แปลกกูไม่เคยรู้สึกน้อยใจเลยสักนิดไม่รู้ดิ เพราะแม่ทำทุกอย่างจนสมบูรณ์มากจริงๆ ทำทุกอย่างเพื่อให้กูกับไอ้โรมไม่อดตาย
“แม่..เหมี่ยวขอโทษ ฮือๆ ขอโทษนะแม่ ฮือๆ”พี่เหมี่ยวหันไปกอดแม่ตัวเองพร้อมกับร้องไห้โฮออกมา กูกับมองหน้ากันแล้วแอบถอนหายใจ หวังว่าคงหมดเรื่องซะทีนะ
“ไม่ต้องขอโทษ..เพราะแม่ก็มีส่วนที่ทำให้แกเป็นแบบนี้ ไม่ร้องนะ..เดี๋ยวนิคกี้ตื่นมาเห็น”แม่พูดปลอบพร้อมลูบหลังไปมา กูแอบน้ำตาซึมค่อนข้างไม่ค่อยชอบเรื่องแบบนี้เท่าไรดูทีไรน้ำตาซึมตลอด เลยหันไปมองทางโซฟา
ที่ไอ้นิคกี้นอนอยู่เลยเจอกับไอ้เด็กน้อยที่มันยืนตากลมอยู่ด้านหลังตั้งแต่เมื่อไร
“มี้กับมัมร้องไห้ทำไมฮะ”เสียงไอ้นิคกี้ถาม พี่เหมี่ยวกับแม่หันมามองอย่างตกใจก่อนยิ้มและหัวเราะออกมา
กูเลยช่วยอุ้มมันขึ้นไปบนเตียง
“ไม่มีอะไรครับ..มามี้แค่ดีใจมากไปหน่อย”พี่เหมี่ยวพูดแล้วหอมแก้มลูกชายตัวเอง
“พี่คนสวยมาตั้งแต่เมื่อไรฮะ..มาเยี่ยมมามี้นิคกี้เหรอฮะ”ไอ้นิคกี้ลุกขึ้นจากตักแม่มันเดินมากอดคอกูแล้วถาม
“ว๊าย..นิคกี้ไปเรียกพี่เค้าแบบนั้นได้ไง..พี่เขาเป็นผู้ชายเหมือนเรานะ”ยายมันเอ็ดขึ้นมา
“อย่าว่าแต่นิคกี้เลยแม่..เหมี่ยวเห็นครั้งแรกยังอึ้งเลย นี้ถ้ามีนมอีกหน่อย ผู้หญิงก็ผู้หญิงเหอะ”พี่เหมี่ยวพูด กูเกาหัวตัวเองด้วยความอาย รู้มาตลอด 18 ปีว่าตัวเองหล่อ แต่พอคบกับไอ้มี่คำว่าสวยนี้มาให้ได้ยินบ่อยมาก
“ดูพูดจาน่าเกลียด..แม่ต้องขอโทษจิมมี่กับหนูโรลลี่ด้วยนะจ่ะ..ถ้าลูกสาวแม่ทำให้มีเรื่องไม่สบายใจ”
“ไม่เป็นไรครับของแบบนี้มันเป็นกันได้”กูพูด
“พี่ก็เหมือนนะ..ที่ทำให้โรลลี่ทะเลาะกับจิมมี่เรื่องพี่บ่อยๆ ส่วนจิมมี่เหมี่ยวขอโทษนะที่ทำให้ลำบากมา
ตลอดเลย”
“ไม่เป็นไรครับ..กลับไปคราวนี้ก็ตั้งต้นใหม่ ลืมเรื่องที่ไม่ดีออกให้หมด เข้าใจมั้ย ?”ไอ้มี่พูดน้ำเสียงอ่อนโยนแล้วขยี้หัวพี่เหมี่ยวเบาๆ
“ขอโทษนะ..ขอโทษจริงๆ”พี่เหมี่ยวก้มหน้าพูดขอโทษซ้ำไปซ้ำมา
“พอได้แล้วมั้งพี่..ขอโทษมากๆเดี๋ยวผมเอากลับบ้านไม่หมด”กูพูดติดตลกเลยโดนไอ้มี่หยิกมาที่เอวหนึ่งที
ตอนที่ 56
“เหี้ยมิ้นมึงลงชื่อไปค่ายยังเนี่ย!”เสียงไอ้ลิฟเพื่อนสนิทผมแหกปากถามขึ้น ค่ายที่พูดถึงเป็นค่ายวิทยาศาตร์ที่จัดร่วมกันขึ้นกับอีกสามโรงเรียน จัดขึ้นปีนี้เป็นปีแรก
“ลงแล้ว..กูลงเผื่อมึงด้วย ห้ามปฏิเสธ”ผมหันไปบอกแล้วหันกลับมาสนใจหนังสือการ์ตูนในมือตัวเองต่อ
“ดีมากไอ้เพื่อนยาก..กูจะบอกว่างานครั้งนี้พวกโรงเรียน...(ร.ร สหใกล้ๆ) ก็ไปด้วย!”ไอ้ลิฟเดินมากระซิบบอก
ที่ข้างหู
“แล้วไง..กูไม่เห็นสนใจ”ผมถาม
“อ่ะนะ..ให้มันแน่นะมึง..มึงก็รู้โรงเรียนเนี่ยขึ้นชื่อว่ามีเด็กน่าตาดีเยอะมาก ไม่ว่าจะเป็นชายหรือหญิง”ไอ้ลิฟพูดมันย้ำตรงคำว่าชายหนักๆ ไอ้นี่มันรู้ว่าผมเป็นเกย์มาตั้งนานแล้ว คำแรกที่มันทักผมคือ “มึงเป็นเกย์ป่ะ ?”จำได้วันนั้นผมซัดปากมันไปเลยนะ ไม่ได้โกรธที่มันว่าเป็นเกย์แต่หมั่นไส้ปากมันมากกว่า เพราะแม่งแซวคนไปทั่วอ่ะ
“ก็แล้วยังไง.มึงอย่าพูดมากดิ กูทำไรอยู่แหกตาดูบ้าง สาด!นอนไปเลย!”ผมหันไปพูดกับมันอย่างหงุดหงิด
โยนไอพอดไปให้มันฟังเพลง จะได้หลับๆหุบปากซะที
“ห่า!มิ้นมึงไปเข้าค่ายนะ ไม่ใช่เที่ยวกางเต็นท์เอาของห่าไรไปเยอะแยะครับ!”ไอ้ลิฟตะโกนถามผมมาแต่ไกล
ก็ไม่รู้ดิแม่บอกว่าเอามาเผื่อๆไว้ เดี๋ยวเล่นกิจกรรมเสร็จแล้วเสื้อเปื้อนจะได้มีเปลี่ยน
“สัด!..กูไม่ใช่มึงนะ ไปตั้งอาทิตย์เอาไปแค่เนี่ย!”ผมว่าให้มั่ง เดินไปตบที่เป้บนหลังไอ้ลิฟอย่างแรง ไอ้เหี้ยนี่โคตรเซอร์บวกซกมมากก ไปอยู่ห้าวัน เอาบ็อกเซอร์ไปสามตัว กางเกงยีนส์สอง แต่จะหนักไปทางเสื้อมากกว่า มันบอกเวลานอนก็ใส่บ็อกเซอร์นอนอย่างเดียวสบายจะตาย
“กูผู้ชายครับ เอาไรเยอะแยะ ไม่ใช่สาวๆแบบมึงนิ”
“ถ้ามึงยังกัดกูไม่เลิกนะ..เดี๋ยวกูจะเอากล้วยยัดปากมึง”ผมบอก ไอ้ลิฟเด้งตัวหนีทันที มันเป็นโรคประสาทกลัวกล้วย เห็นไม่ได้จะอ้วก ตาแดงๆ
“ห่า!..อี้ แหวะๆ”มันทำท่าสะอิดสะเอียนเต็มทน ผมกับไอ้ลิฟพากันเดินมารวมตัวกันที่สนามบาสเพราะเขานัดเจอกันตรงนี้ มีเด็กที่ไปก็ประมาณสามสามสิบคน โรงเรียนละสามสิบคน ส่วนมากก็รู้จักกันอยู่แล้วพวกผมน้องสุดเพราะอยู่แค่ม.4 แต่ดีที่เป็นเด็กเก่าเลยเล่นได้ ไม่ต้องนั่งเกร็ง
“ไอ้มิ้น ไอ้ลิฟมาเอาป้ายชื่อ!”พี่เจี๊ยบตะโกนมาจากหน้ารถ ผมหันไปมองหน้าไอ้ลิฟประมาณว่ามึงนั้นแหละ
ที่ต้องไปเอาเพราะกูขี้เกียจ ฮ่าๆ
“สัด!..ตลอดๆอ่ะมึง”มันว่าแต่ก็ยอมเดินไปหยิบป้ายชื่อ ระหว่างที่นั่งบนรถพวกรุ่นพี่ก็บอกเกี่ยวกับค่ายที่จะ
ไปคร่าวๆ บอกว่ามีโรงเรียนไหนไปบ้างไรงี้แหละ หลังจากนั้นก็หลับเป็นตายกันจนมาถึงค่าย
“โหว.แม่งนี่กูมาเข้าค่ายวิทย์ หรือค่ายลูกเสือวะมึง”ไอ้ลิฟถามทันทีที่ลงจากรถ กวาดสายตาไปรอบๆที่ที่มาเป็นฐานค่ายอย่างดีเลย เรียกว่าเหมาะกับการมาเข้าค่าย รด.หรือลูกเสือมากอ่ะ แต่ก็ดูมีระดับใช้ได้ เหมือนจะเป็นโรงเรียนในค่ายด้วย
“นั่นดิ..ไปเหอะ กูปวดหัวจะอ้วกละ”ผมบอกแล้วเดินกอดคอกับไอ้ลิฟไปเอากระเป๋า เด็กโรงเรียนอื่นเริ่มทยอยกันมาบ้างแล้ว ผมว่าจากเท่าที่ดูเด็กโรงเรียนผมน่าตากวนสนตีนสุดละนะ เพราะอีกสามโรงเรียนเด็กเนิร์ด
แว่นมาเลย แต่ก็มีหลงๆมาบ้าง
“แม่ง!”ผมสบถออกมาอย่างหงุดหงิด ก็ไม่รู้ไอ้สันดารตัวไหนมันวิ่งมาชนอ่ะดิ คนยิ่งปวดหัวอยู่กำลังก้มหยิบกระเป๋ามาสะพาย
“เฮ้ย!..ไรกันวะ”ไอ้ลิฟเดินมาตบไหล่ แต่ผมนี่หงุดหงิดไปแล้วหันไปดูหน้าไอ้คนชนซะหน่อย แม่ง..เปลี่ยนสีหน้าแทบไม่ทัน
“มันชนหลังกู”ผมหันไปฟ้องไอ้ลิฟ แต่ดูเหมือนไอ้เพื่อนเวรมันจะรู้จักมักจี๋เห็นเดินเข้าไปทักอย่างสนิทสนม
“ไม่เห็น!”ไอ้คนที่ชนผมมันบอกแค่นี้ แถมยังมองหน้ากวนตีนผมอีก นี้ถ้าไม่ติดว่ามึงหล่อ (มาก) นะ กูกระโดดข่วนหน้าไปแล้ว เห็นหน้าไอ้นี่แล้วนึกถึงพี่เสือผัวไอ้ห่าเนมเลย นิ่งๆเท่ห์ๆแบบนี้เลย
“นี่ไอ้ฟิก..เพื่อนกู”ไอ้ลิฟบอก ผมมองพวกมันสองคน คิดในใจอะไรจะเหมาะเจาะขนาดนี้
“ส่วนนี่ไอ้มิ้น..เพื่อนสนิทกู”ไอ้ลิฟแนะนำพร้อมกับดึงผมเข้าไปกอดโชว์
“อืม”ไอ้หล่อฟิกมันพูดแค่นี้ ผมนี่ยืนมองหน้ามันตาปริบๆเลย ไม่เคยมีใครเมินผมเท่าไอ้หล่อนี้เลยนะ ก็คนมันน่ารักอ่ะช่วยไม่ได้
“อ้าว.อยู่นี้กันเองพวกมึง รีบๆไปเขาจะเรียกรวมแล้ว!”พี่เจี๊ยบเดินมาเรียก ผมกับไอ้ลิฟมองหน้ากันแล้วหันไปลาเพื่อนมันอีกครั้งก่อนไป แม่งคนห่าไรวะ หยิ่งฉิบหายไม่ยิ้มสักนิด
“ไปก่อนเจอกันเว้ย!”ไอ้ลิฟลาเพื่อนมันแล้วหันมาลากผมเดินตามพวกพี่เขามาที่ห้อง
“เพื่อนมึง ?”ผมถามทันทีที่อยู่กันสองคน ไอ้ลิฟมองหน้าผมแบบมีเลศนัย
“ทำไม ?..บอกไว้ก่อนเลยนะ ไอ้ฟิกไม่ใช่เกย์ แมนเต็มร้อย!”ไอ้ลิฟพูดอย่างรู้ทัน แล้วตบมาที่หัวผม
“แล้วไง..ผู้ชายก็ผู้ชายดิ กูไม่ว่าไรซะหน่อย แค่ถามว่าเพื่อนมึงหรอ ? บอกซะละเอียดเลยนะ”ผมพูดแล้วตบหัวมันคืน ลุกขึ้นไปหยิบกระเป๋าหยิบเอาเสื้อผ้าที่จะเปลี่ยนออกมา
“กูไม่ได้โง่นะห่า !..มองหน้ามึงก็รู้ คนอื่นกูไม่ว่า แต่กับไอ้ฟิกเห็นนิ่งๆแบบนั้นนะมึง”
“แล้วไง..เอาหน่ากูไม่ทำไรเพื่อนมึงหรอก ..กูออกจะแบ๊ว”ผมพูดแล้วส่งสายตาหวานๆไปให้ แล้วเดินเข้าห้องน้ำมาอาบน้ำเตรียมตัวออกไปทำกิจกรรมแรก
“เหี้ยแม่งเด็กเยอะ!..แล้วทำไมเขามองมาที่กูกับมึงด้วยวะ”ไอ้ลิฟกระซิบที่ข้างหูผมเบาๆ แค่มาช้าสิบห้านาทีไม่เห็นมองกันขนาดนี้เลย
“ไม่รู้ดิ..กูกับมึงหล่อมั้ง ไปเหอะ หาที่นั่งพี่เจี๊ยบแม่งมองเหมือนจะด่าละ”ผมพูดดึงมือไอ้ลิฟมานั่งลงตรงที่ว่าง เขาให้นั่งเป็นวงกลมสลับสับหว่างระหว่างโรงเรียน ห้ามเพื่อนนั่งใกล้ๆกัน ผมกับไอ้ลิฟห่างกันสองคน
“เอาล่ะครับน้องๆ ยินดีต้อนรับสู่ค่ายเยาวชนวิทย์ศาสตร์”แล้วอีพี่สตาฟของงานก็พูดอีกยาวเป็นหางว่าวผมที่ไม่ได้สนใจไรก็ได้แต่นั่งตาปรือเพราะเริ่มรู้สึกเพลียๆ
“เอาครับๆน้องๆ อย่าเพิ่งหลับกัน หันไปแนะนำชื่อ โรงเรียน ชื่อเล่นกับข้างๆซ้ายขวาของตัวเองครับ”อีพี่สตาฟสั่งผมก็หันไปทางด้านซ้ายก่อน เป็นผู้หญิงชื่อมายด์มาจากโรงเรียนหญิงล้วน
“ยินดีที่ได้รู้จักนะ เรามิ้น จากโรงเรียน..”ผมยิ้มแล้วหันจะไปถามชื่อคนข้างๆ ถึงกับอึ้งเมื่อกี้ไม่ใช่คนนี้หว่า
ไหงตอนนี้กลายเป็นคนนี้อ่ะ
“มองหน้ากูมีไร ตั้งแต่เมื่อกี้ล่ะ”มันถามขึ้นแบบหาเรื่อง ผมรีบสะบัดหัวให้เลิกคิดฟุ้งซ่าน ก่อนยิ้มบางๆให้มัน แต่ไอ้สัดเปรตฟิกเสือกเมินไม่สนใจหรือแม้จะยิ้มตอบ ใช่มันคือไอ้ฟิก เพื่อนสุดหล่อของไอ้ห่าลิฟเอง
“ถ้าไม่โง่จนอ่านหนังสือไม่ออก ก็อ่านเอาจากป้ายล่ะกัน”มันพูดนิ่งๆหันไปคุยกับเพื่อนทางซ้ายมือของมัน
ผมแบนปากตามหลังมันไป ห่า!ทีกับกูละเหมือนจะแดก
“เอาละครับน้องๆ ทีนี้เราก็รู้จักกันหมดทุกคนแล้วใช่มั้ย ? งั้นทุกคนฟังนะครับ ตลอดหนึ่งอาทิตย์ที่ทำกิจกรรมเราต้องมีบัดดี้ ซึ้งดูไม่ยากครับ คนที่เป็นบัดดี้เราคือคนที่มีรหัสหลังป้ายชื่อเหมือนกัน พี่จะให้เวลายี่สิบนาที
หาคู่บัดดี้ให้เจอใครไม่เจอโดนทำโทษ ปฏิบัติ!!”สิ้นเสียงอีพี่สตาฟพวกผมก็วิ่งกรูกันเข้าหาทันที รู้จักไม่รู้จักกูทักแหลกอ่ะ หาตาปลิ้น แต่แม่งเมื่อไรจะเจอว่ะ
“ไอ้ลิฟดูเลขมึงดิ!”ผมตะโกนถามไอ้ลิฟที่กำลังยืนผลิกป้ายชื่อดูอย่างเอาเป็นเอาตาย
“4248!”มันตะโกนกลับมา เสียงเฮ้ยดังขึ้นมาทันที แต่ไม่ใช่เสียงผมนะ เป็นของเด็กผู้ชายโรงเรียนชายล้วนที่เข้าร่วม ไอ้ลิฟทำหน้าเบ้ทันที อย่างรู้กันพวกผมไม่ค่อยชอบขี้หน้าไอ้พวกเวรนี้เท่าไร
“อีกห้านาทีนะครับน้อง!”เสียงอีพี่สตาฟ ผมตาเหลือกทันที ก็ผมยังหาไม่ได้เลย เดินไปทางไหนก็บอกว่า
ไม่ใช่หมด แต่ยังมีอีกเศษหนึ่งส่วนทั้งหมดที่ผมยังไม่ได้เดินเข้าไปถาม ก็พวกไอ้ฟิกนั้นแหละ ไม่เอาอ่ะกลัวหน้าแตกโดนมันตอกกลับมา
“เฮ้ย!ไอ้มิ้น หาเจอยังมึง!”ไอ้ลิฟวิ่งเข้ามาถามผมกลางวง ในวงเหลือประมาณอีกไม่ถึงสิบคน ใครที่ได้คู่แล้วให้ไปนั่งเป็นวงกลมเหมือนเดิม
“ยังเลยมึง! ไม่เอาอ่ะ”ผมเริ่มโวยวาย ตามองไปรอบๆและหยุดตรงที่ไอ้หมาฟิก มันแสยะยิ้มที่มุมปากแล้วหันหน้าไปมองทางอื่น ด้วยความที่หมั่นไส้หน้ามัน หรือกลัวที่จะโดนทำโทษไม่รู้ เลยเดินดุ้มๆเข้าไปกระชากป้ายชื่อจากคอมันมาผลิกดูรหัส สัดเอ้ย! ปล่อยให้กูหาตั้งนาน
“โง่!”เสียงไอ้ฟิกก่นด่าเบาๆ
“สันดาร!”ผมด่ากลับ มันหันมามองหน้าอย่างเอาเรื่อง ผมก็ไม่ยอมแพ้ยักคิ้วให้แบบกวนตีน กลัวที่ไหนครับ ตัวๆไหม เสื้อผ้าไม่เกี่ยว ฮ่าๆ
“มึง!”มันชี้หน้าผม ผมยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆมัน
“ไรมึง!”ผมถามแบบกวนตีน เหมือนจะไม่กลัวนะ แต่ในใจนี้สั่นไปหมดแล้ว ฮ่าๆ ก็มันตีหน้าเข้มแบบสุดๆอ่ะ แต่ผมยิ่งชอบ ก็มันโคตรจะหล่อเลย ฮ่าๆ เห็นแล้วอยากตบเกรียนมันชะมัด
“ปากดีนะมึง”มันกดเสียงต่ำ
“ไม่ได้ดีแค่ปากนะมึง รู้ไว้ซะ!”ผมพูดแล้วพ่นลมใส่หน้ามัน แล้วขยับตัวออกมานั่งให้ดี ไอ้ฟิกหน้าเสียไปเลย มันคงทำอะไรไม่ถูก ชอบใจๆ
“เอาล่ะครับ ไหนๆก็ได้บัดดี้ จำชื่อน่าตา ประวัติเล็กๆน้อยๆของบัดดี้ไว้ให้ดีล่ะ เพราะเราจะมีเซอร์ไพร์กระชับความสัมพันธ์อยู่ตลอดเวลา”อีพี่สตาฟยังตั้งหน้าตั้งตาผล่ามไปเรื่อยๆ แต่ใจผมนี้คิดไปแล้ว ไม่รู้ดิ เห็นแล้วชอบ ชอบเลย อยากได้เป็นแฟนด้วย แต่งานนี้ท่าทางจะยาก เพราะท่าทางฝ่ายนั้นคงเกลียดหน้าผมอยู่มาก แต่ช่วยไม่ได้นี่หว่าไอ้มิ้นตกหลุมรักไปแล้ว ฮ่าๆ
“อย่านะไอ้มิ้นมึง!”ไอ้ลิฟเดินมาตบหัวผมแล้วพูดขู่ทันที มันคงรู้ว่าผมกำลังคิดทำอะไร
“ช่วยไม่ได้ว่ะ..เพื่อนมึงอยากโดนใจกูเอง ไม่ต้องห่วงน่า กูแค่ลองดูยังไม่ได้จริงจังอะไร”ผมบอก แต่เอานิ้วไขว่กันเรียบร้อย ใครบอกไม่คิดจริง คนนี้แหละของจริง ตั้งแต่มีแฟนมาไอ้มิ้นไม่เคยจีบใครก่อนนะ
“เล่นของร้อนอ่ะมึง..แล้วแต่มึงล่ะกัน มีไรให้กูช่วยก็บอกได้”ไอ้ลิฟพูดแล้วตบหัวผมด้วยความหมั่นไส้ กิจกรรมวันแรกก็ไม่มีอะไรมาก ก็เฮฮาไปเรื่อย กิจกรรมจริงๆจะเริ่มพรุ่งนี้
ระหว่างที่ทำกิจกรรมผมกับไอ้ฟิคก็อยู่ด้วยกันตลอด เพราะเป็นบัดดี้ รุ่นพี่แม่งก็นะ แปบๆเดินเข้ามาถามผมว่าบัดดี้ชื่ออะไร มาจากโรงเรียนไหน หนักถึงขนาดถามว่าเลขที่นั่งเท่าไร ผมนี้อยากจะบ้าตาย ดีนะที่เดาเก่งโป๊ะเชะกับที่นั่งมันจริงๆพอดี หืดขึ้นคอเลยแม่ง ส่วนเรื่องกิจกรรมของค่ายก็โอเคดีครับ กูใช้สมองตลอดอ่ะ
ดีนะที่พอจะมีสมองอยู่บ้างบวกกับชอบเคมีเป็นชีวิต ส่วนไอ้บัดดี้สุดรักสวาทของมันเก่งฟิสิกส์มากจนผม
แอบอึ้ง ขัดกับใบหน้าของโดยสิ้นเชิง
“คิดดิ!”มันยื่นกระดาษที่มีสูตรเคมีมาเป็นตับให้ผม ผมเงยหน้ามองมันนิดหน่อยก่อนตั้งสมาธิแล้วปฏิบัติการเรียกความรู้ทั้งหมดออกมา
“มึงเอาสองอันนี้มาคูณกันดิ แล้วเอาไปลบกับ จำนวนนี้”ผมบอกแล้วยื่นเศษกระดาษที่ผมจดเลขให้มันเรียบร้อย ไอ้ฟิกรับไปอย่างว่าง่าย ไม่นานมันก็ส่งกระดาษกลับมาให้ผม
“น้องครับๆ บัดดี้น้องมีแฟนยังครับ”เอาอีกแล้ว อีพี่สตาฟเดินมาหลอกถามอีกแล้ว ใครตอบไม่ได้โดนเต้น
รอบวงอ่ะ ผมที่กำลังคิดเคมีอยู่ ถึงกับโมโหยิ่งมึนๆอยู่
“มีแล้วเนี่ย..คนที่ถามอยู่นี้แหละ แฟนมัน!”ผมเงยหน้าตอบอย่างหงุหงิด แล้วเสียงโห่ก็ดังลั่นขึ้นมาทันที ผมซึ้งตอนนั้นยังไม่รู้เรื่อง กำลังมึนกับสูตรอยู่เลยไม่ได้สนใจ
“สัด!”เสียงไอ้ฟิก ผมเงยหน้ามองมันแบบหงุดหงิด
“หุบปากดิ คิดอยู่!”ผมพูดนิ่งๆ แล้วก้มหน้าทำเคมี คือผมชอบวิชานี้เลยตั้งใจเอามากๆ
“น้องครับๆ แฟนน้องโมโหแล้ว โอ๋หน่อยเร็ว!”เสียงอีพี่สตาฟดังขึ้นมาแว่วๆ
“ไม่ต้องอายน้อง เอาเลยหอมแก้มก็ได้ พี่ไม่ว่าแค่ขออัดคลิปเฉยๆ ฮ่าๆ”พวกมันยังไม่หยุด ยังเฮฮากันได้ ผมเริ่มยิ้มแล้ว คิดได้แล้ว เย้!
“มึง! อุ๊บ!”เต็มๆเลย ผมจุ๊บปากไอ้ฟิกเต็มๆ ก็มันยืนก้มหน้ามองผมพอดี ไอ้ผมก็ไม่รู้หันมาพอโช๊ะเด๊ะแน่นๆ เสียงกรี๊ด ลานแทบแตก
“วู้ว!..ใครได้รูปเมื่อกี้ มาเอาทีกูพันนึง!!”เสียงพี่สตาฟคนนึงตะโกนขึ้นมา ไอ้พี่พวกนี้มันรุ่นพี่ของพวกๆ
ผมทั้งนั้นแหละ
“กูจะบอกว่ากูคิดออกแล้ว”ผมบอกเสียงอ่อย กลัวโดนมันซัดปากมากอ่ะ
“เออ!”มันกระแทกเสียงใส่ ก่อนหันหลังเดินหนีออกไปทันที ผมยืนก้มหน้าอมยิ้มกับตัวเอง ไม่คิดว่าจะได้เร็วกว่านี้
เพี๊ยะ!
“โอ๊ย! กูเจ็บนะสัด!ตีกูทำไม ?!”ผมหันไปเอาเรื่องกับไอ้ลิฟ แม่งวิ่งตรงมาตบหัวผมเลยมั่งสงสัย เจ็บดีฉิบ
“ทำเหี้ยไรมึง..ไม่โดนสวนกลับก็เท่าไรแล้ว!”ไอ้ลิฟพูด ผมยักไหล่ ไม่เห็นสนใจ ก็ผมไม่โดนมันสวนหมัดกลับมาซะหน่อย แค่เจอสายตาขู่ๆกลับมาเท่านั้นเอง
“ก็ไม่โดน เอาหน่ามึงหนิ..รู้แหละ กูจะให้มึงช่วยไร”ผมพูดพร้อมกับมองหน้าไอ้ลิฟอย่างเจ้าเล่ห์ เดาะลิ้นตัวเองเบาๆ
“ห่าไรมึง..อย่าพิเรนนะไอ้มิ้น กูละหน่ายกับมึงจริงๆแม่ง!”ไอ้ลิฟพูดแล้วส่ายหัว
“ขอเบอร์ไอ้ฟิกหน่อยดิ ไม่ต้องแอ๊บว่าไม่มีนะสาด!”ผมพูดแล้วกอดคอไอ้ลิฟ มันมองหน้าแบบมึงเอาจริงแน่เหรอ ประมาณเนี่ย
“แน่แล้วหรอมึง ?”ไอ้ลิฟถามเสียงจริงจัง
“แน่ไม่แน่ไม่รู้วะ..แต่ตอนนี้ชอบ งั้นเอาเบอร์มา!”ผมพูดแค่นั้นแล้วเดินหนีไอ้ลิฟออกมา ไม่อยากอยู่นานแล้วมันถามมากไม่มีคำตอบให้เว้ย รู้อย่างเดียวว่าตอนนี้ถูกใจไอ้หล่อฟิก ฮ่าๆ

somjitkiddee · โพสต์ 2013-8-25 13:54:54

น่ารักมากๆคับ...

ton521 · โพสต์ 2013-8-25 16:25:21

ขอบคุนครับ

kamaji · โพสต์ 2013-8-25 17:56:29

ขอบคุนคราบ

harain15 · โพสต์ 2013-8-25 21:32:03

ขอบคุณครับ

GBOMK · โพสต์ 2013-8-27 21:27:37

ขอบคุณคับ {:4_98:}

gigusa · โพสต์ 2013-8-31 18:25:10

ขอบคุณครับ

doltae · โพสต์ 2013-10-10 12:29:13

ขอบคุนครับ

kiwwy · โพสต์ 2013-10-16 20:43:29

ขอบคุณมากๆๆค่่ะ งิงิ {:sm-52:}

tarsii · โพสต์ 2013-11-19 16:40:42

ขอบคุณมากนะ

mm18id · โพสต์ 2013-11-20 00:47:34

งเค้าเล่นกันน่ารัก

cawee · โพสต์ 2013-11-20 18:21:40

ขอบคุนนคราฟผม

kiloay · โพสต์ 2014-2-23 16:36:08

ขอบคุนครับ ผม

dfredf120 · โพสต์ 2014-4-24 23:02:54

ขอบคุณครับ

ShangHai · โพสต์ 2015-1-27 13:03:56

ขอบคุณครับ

ShangHai · โพสต์ 2015-1-27 13:04:07

ขอบคุณครับ

minone · โพสต์ 2015-1-27 17:04:03

ขอบคุนนะคับ

ivyinvo · โพสต์ 2015-2-16 04:24:17

ขอบคุน

pt200 · โพสต์ 2015-9-24 11:30:26

ขอบคุณครับ

4_NAY · โพสต์ 2016-4-23 17:50:06

อีมิ้นออกโรงละ

บัญชี		จำการเข้าสู่ระบบไว้	ลืมรหัสผ่าน
รหัสผ่าน			สมัครเข้าเรียน

รักไม่รักไม่รู้...แต่ห้ามเจ้าชู้ให้ตูเห็น { 55 - 56 }

สมาชิกจีโฟกาย 100%

สมาชิกระดับเพชรคู่

สมาชิกระดับตรีเพชร

สมาชิกระดับเพชรบริหาร

สมาชิกระดับมงกุฎ

สมาชิกระดับทับทิม

สมาชิกระดับแพลตตินั่ม

สมาชิกระดับไพลิน

สมาชิกระดับมรกต

สมาชิกระดับเพชร