รักไม่รักไม่รู้...แต่ห้ามเจ้าชู้ให้ตูเห็น { 61 - 62 }

tanya · โพสต์ 2013-9-19 09:28:59

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
“กลับบ้านกัน”กูบอกยั่วๆแลบลิ้นเลยริมฝีปากมันเบาๆ
“จัดไปครับ..”แล้วมันก็หันไปลาเพื่อนๆพี่ๆก่อนกลับโดนแซวไปตามระเบียบแต่พวกกูไม่สนใจ ไอ้มี่ขับรถกลับบ้านอย่างรวดเร็วไม่ทันได้ถึงห้องก็จัดการกันทันที ฮ่าๆ

ตอนที่ 61
“จะให้ไปทำไมก็ไม่รู้..ไปก็ทำไรไม่ได้!”ผมบ่นกระปอดกระแปดตามหลังพี่โรมที่เดินจูงมือผมมาที่ห้องมัน วันนี้เป็นศุกร์สุดสัปดาห์ผมต้องมานอนกับมันที่คอนโดทุกอาทิตย์ แต่ที่ต้องบ่นก็คือวันนี้มันเปิดห้องให้พวกเพื่อนมาทำงานในห้อง ซึ่งก็รวมไอ้พี่จุ๊บพี่ชายผมเข้าไปด้วย ห้องมันก็มีไม่ยอมใช้
“อยากทำไรหละครับ..พี่ทำได้ทั้งนั้นแหละ”มันยื่นหน้ามาเฉียดแก้มผมแล้วพูด แต่ผมไม่มีอารมณ์เลยไม่โต้กลับ รอมันไขกุญแจเสร็จก็แทรกตัวเดินเข้ามาในห้องทันที กะเข้ามาอ้อนขอตังไอ้พี่จุ๊บซะหน่อย แต่สายตาดันป๊ะ
กับรุ่นน้องคณะไอ้โรมที่พยายามจะทำตัวมากกว่ารุ่นน้องกำลังกอดตุ๊กตาตัวโปรดของผมอยู่
“มาได้ไงครับ!”พี่บูมหันมาทักผม แต่ผมไม่สนใจจ้องไปที่พี่พิมคนเดียว
“เฮ้ย..เป็นไรเนี่ย”เสียงพี่ผมถามไอ้พี่โรม แต่ผมไม่สนใจเดินตรงไปหาพี่พิมทันที
“ขอโทษนะครับ..ตัวนี้ของผม ผมไม่ชอบให้คนอื่นมากอดมั่วซั่ว!”ผมพูดก่อนดึงหมีน้อยของผมออกมาแล้วเดินหน้าบึ้งเข้าห้องนอนไอ้โรมทันที เสียอารมณ์แม่ง
“จ๊ะ!..ทำไมเมื่อกี้ทำแบบนั้นหละ ฮืม!”ไอ้โรมเดินมาบังจอโทรทัศน์ที่ผมกำลังดูอยู่ แต่ผมไม่สนใจเบี่ยงตัวหลบ ไอ้โรมเลยเดินไปกดปิดซะเลย
“อะไรเนี่ย..ขี้หวง!”ผมเงยหน้าว่าแล้วเดินชนเข้าห้องน้ำทันที อยากอาบน้ำให้ใจเย็นๆลงหน่อย ใครจะว่างี่เง่างอแงก็เหอะ แต่อาทิตย์นี้ผมยังไม่ได้อยู่กับไอ้โรมสักวันเลย เจอกันแค่ตอนเช้าอย่างเดียวเพราะเดี๋ยวนี้มันเรียนหนัก คุยโทรศัพท์ก็ได้แปบเดียว ว่าจะไม่งี่เง่าแต่มันอดโมโหไม่ได้จริงๆ คือทำไม่ได้ก็ไม่ต้องมาทำให้อยาก
แบบนี้
ปัง ปัง
“จ๊ะครับ..ออกมาได้แล้ว อาบน้ำอะไรนานขนาดนี้!!”เสียงไอ้โรมเรียกอยู่ที่หน้าประตู แต่ผมไม่สนใจหันไปแลบลิ้นก่อนหันมาอาบน้ำต่อไป อารมณ์ดีขึ้นมาหน่อย
“อาบน้ำนานๆเดี๋ยวก็เป็นหวัดอีก..ผมอ่ะสระแล้วเช็ดให้แห้งด้วย!”มันดึงมือผมมานั่งที่ปลายเตียงแล้วเริ่มบ่นงุงงิงประสามันทันที ปากก็บ่นไปเรื่อยนะแต่มือก็ยังไม่หยุดบริการผม
“รู้เรื่องแหละหน่า..ไปทำงานเหอะ จะได้เสร็จไวๆ กลับบ้านตัวเองไป!”ผมพูดแบบหงุดหงิด กอดอกมองหน้าไอ้โรมแบบขัดใจ เพราะมันรู้ว่าผมไม่พอใจเรื่องอะไร ผมเคยบอกมันแล้วว่าห้ามพาผู้หญิงเข้าห้องนี้เด็ดขาดนอกจากเพื่อนมันหรือรุ่นน้องมันที่ผมรู้จัก ยิ่งเป็นพี่พิมผมยิ่งกลัว ผู้หญิงคนนี้มีอะไรหลายอย่างที่เก็บอยู่ด้านใน
“เหอะๆ เราเนี่ยนะ..เหวี่ยงซะ.ไอ้พวกนั้นไม่กล้าเล่นด้วยเลย”พี่โรมพูดแล้วก้มมาหอมหัวผมเบาๆก่อนเดินไปหยิบชุดนอนลายการ์ตูนตัวโปรดของผมมาให้
“ก็ไม่ชอบอ่ะ..ไหนจะมากอดไอ้ขนฟูของจ๊ะอีก พี่โรมนั่นแหละไม่เก็บให้ดี ทิ้งๆขว้างๆ”ผมแหวใส่มัน
“ทิ้งๆขว้างๆที่ไหนครับ พี่เอามากอด มาดูเวลาทำงานเหนื่อยๆต่างหากล่ะ ก็เจ้าของมันมาให้กอดให้จ้องไม่ได้ก็ต้องเอาตัวแทนมาใช้อะดิ..”มันพูดร่ายยาวออกมาผมยิ้มทันที กางแขนให้มันใส่ชุดนอนแขนยาวให้
“ก็หมั่นไส้อยู่ดี เรื่องไรมากอดของคนอื่น!”ผมยังไม่หายเคืองง่ายๆ กระตุกชายเสื้อมันแบบขัดใจ ไอ้พี่โรมมันยิ้มส่ายหัวนิดหน่อย มือมันกำลังติดกระดุมเสื้อ แล้วมาพับแขนเสื้อที่ยาวคลุมมือผมจนมิด
“ครับๆคราวหลังไม่ให้ใครหอม ใครกอดเลย ขี้หวงดีนัก อยู่กับไอ้โรลลี่มากแน่เลย ไอ้เนมติดไปคนแล้ว”พี่โรมพูดก่อนหอมแก้มผมทั้งสองข้างแล้วเดินเข้าห้องน้ำไป ผมเลยเดินออกมานั่งด้านนอก ผมชินกับการที่เห็นพวกมันมานั่งทำงานกันดึกๆดื่นๆแล้ว
“ไงมึง..หายโมโหยัง ?”พี่จุ๊บถามทันทีที่ผมเดินไปนั่งพิงหลังมัน
“ไม่ได้โมโหซะหน่อย..พี่ส้มอ่ะ ไม่มาด้วยหรือไง ?”ผมถาม เพราะเกือบจะทุกครั้งที่ผมเห็นพี่ส้มมานั่งเฝ้า
ไอ้พี่จุ๊บทำงาน ไม่ว่าดึกขนาดไหนก็ต้องมา
“อยู่ด้วยกันไรบ่อยๆห่างกันบ้างดิ!”มันพูดเสียงแปลกๆเว้ย ผมเลยหันไปเริกคิ้วถามพี่บูม
“ห่างจริงเหรอวะ..ไม่ใช่ทะเลาะกันจนน้องส้มตาหวานไม่มาเฝ้าหรือไง”พี่ม็อบเพื่อนมันแซว ผมดึงหน้ามันขึ้นมามองหน้าทันที ไอ้พี่จุ๊บยันโครมไปที่พี่ม็อบทันที
“พี่ทำไรพี่ส้ม!!”ผมถามเสียงเข้ม เพราะไอ้จุ๊บเป็นบุคคลที่งี่เง่า เอาแต่ใจ ปัญญาอ่อน ชอบหาเรื่อง ได้ง่ายๆเมื่ออยู่กับพี่ส้มสองคน
“ทำเหี้ยไร..พี่สะใภ้มึงบ้างเหอะ!”มันเถียงกลับมาแล้วหยิบโทรศัพท์ข้างกายขึ้นมาดูก่อนโยนไปบนโซฟา
“ทำไม ..พี่ส้มทำไร พี่หาเรื่องเองหรือเปล่า ?”ผมถามอย่างจับผิด โดนไอ้พี่จุ๊บมะเหงกก้อนใหญ่ลงหัวทันที
“หาเรื่องเหี้ยไร..ก็รู้ว่ากูไม่ชอบให้ไปไหนมากับไอ้เหี้ยนั้นสองคน ก็ยังแรดจะไปอีก สงสัยอยากมีผัวสองคน!”
พี่จุ๊บพูดออกอย่างโมโห พวกเพื่อนหัวเราะร่าแต่ผมหัวเราะไม่ออก ไม่เห็นน่าขำเลย
“มึงคิดมากไปป่าววะ มันก็บอกแล้วหนิว่าไปทำงาน เชื่อใจหน่อยดิวะคบกันมากี่ปี!”พี่บูมบอกแล้วใช้ฝ่าเท้าสะกิดเตือนสติ ใช้!ไอ้พี่จุ๊บกับพี่ส้มคบกันมาตั้งแต่ม.6แล้ว พวกมันพบรักกันที่งานสัมพันธ์สี่โรงเรียน
“จะรู้มั้ย?! กูหมั่นไส้มานานแล้ว สักวันเหอะ แม่งจะกรีดให้เป็นรอยสวยเลย!”ไอ้จุ๊บพูดแบบแค้นมาก หน้ามันบึ้งตึงไปหมดแล้ว
“แล้วที่โมโหเนี่ย เพราะพี่ส้มไปกับคนอื่นใช่มั้ย ?”ผมถามเพื่อความแน่ใจอีกครั้ง เมื่อกี้ได้ยินเสียงคนเปิดประตูเข้ามา จะเดินออกไปดูแต่พี่จิ๊บดึงมือไว้สั่นหัวไม่ต้องออกไปดู ผมนั่งงงอยู่สักพักก่อนเห็นพี่ส้มเดินเข้ามา ไอ้จุ๊บมันไม่เห็นเพราะนั่งหันหลังเขียนแบบอยู่ บวกกับตอนนี้มันกำลังฟาดงวงฟาดงาอยู่
“ก็เออดิ..เมียกูนะมึง ใช่เรื่องปล่อยให้แม่งไปนั่งแรดกับคนอื่น แล้วนี่นะรู้ว่ากูยังไม่กินข้าว ไม่มีกระจิตกระใจโทรมาถามบ้าง เบื่อกูแล้วมั้ง โอ๊ย!”มันโรงโวยวายเสียงดังทันทีที่มันพูดจบ ก็พี่ส้มเขวี้ยงถุงเซเว่นในมือใส่หัวไอ้จุ๊บทันที โดนหัวเน้นๆ พวกผมขำตั้งแต่มันบ่นคำแรกล่ะ เพราะพี่ส้มมายืนฟังอยู่พอดี
“มึงปากดีเหลือเกินนะ..คิดแต่ละอย่าง ข้าวคงไม่ต้องแดกมันละ มีแรงด่ากูได้อยู่หนิ!”พี่ส้มพูดเสียงเข้ม เดินมาหยุดตรงหน้าแล้วจิกหัวมันขึ้นมา พวกผมแทบหลุดขำตรงนั้น หน้าไอ้พี่จุ๊บตอนนี้กับเมื่อกี้คนละอย่างกันมากอ่ะ
“เจ็บนะมึง ปล่อยก่อนเร็ว!!”พี่จุ๊บร้องแล้วดึงมือพี่ส้มให้ปล่อย ยื้อกันอยู่นานกว่าพี่ส้มจะปล่อย แต่ไอ้จุ๊บก็ไม่รอดโดนพี่ส้มทุบไปที่หน้าเต็มๆ
“หัดคิดอะไรให้เป็นคนมั่ง..คบกับกูมาเห็นว่ากูร่านขนาดนั้นเลยหรอไง มึงสะกดคำว่าทำงานกลุ่มเป็นมั้ย?!”
พี่ส้มถามไอ้พี่จุ๊บเสียงจริงจังแต่แอบสั่นหน่อยๆ คงน้อยใจอยู่ไม่น้อย
“ไม่ใช่อย่างนั้น โอ๊ย”มันโดนทุบหน้าอีกครั้ง
“ยังจะมาบอกว่าไม่ใช่อีกนะ เมื่อกี้มึงด่ากูอยู่แมบๆ ทีมึงไปทำงานกับอีนั้นสองคนกูเคยโวยวายมั้ย ห๊ะ!!”พี่ส้มตะคอกถามเสียงดัง ไอ้โรมที่เพิ่งอาบน้ำเสร็จเดินนั่งลงข้างๆแล้วถามผมว่าเกิดอะไรขึ้น
“สมน้ำหน้า แม่งกวนตีนไอ้เตี้ยมันดีนัก”ไอ้โรมพูดขึ้นเบาๆ ผมหันไปมองหน้ามันงงๆ
“ก็มึงตามกูไปเลยหนิ..จะโวยวายไรอีกอ่ะ แต่ของกูมึงไม่ให้ตามไปอ่ะ มึงก็รู้ว่าไอ้เหี้ยนั่นชอบมึงอยู่ ทำไมต้องไปทำงานกลุ่มเดียวกันด้วยวะ เกลียด เข้าใจเข้าว่าเกลียดขี้หน้าป่ะ!”พี่จุ๊บก็ไม่ยอมเหมือน ตะโกนใส่หน้าพี่ส้มด้วยความโมโห พี่ส้มหน้านิ่งเลยครับ พวกเพื่อนเริ่มมาล้อมวงใกล้ๆ คงรู้ว่าสองคนนี้เวลาทะเลาะกันแล้วเป็นยังไง พี่ส้มเห็นตาหวาน น่ารักๆแบบนี้เหอะ เด็กวิศวะนะครับ เรื่องความโหดความแมน(?)ยังมีอยู่เต็ม ส่วนพี่จุ๊บรายนั้นไม่ต้องห่วง ซ่าส์ท้าตีนมาแต่ไหนแต่ไรแล้ว
“แล้วมึงจะให้กูทำไง..ในเมื่อรายชื่อมันออกมาแบบนี้ คิดว่ากูอยากให้มันเป็นแบบนี้หรือไง มึงตอบกูดิ ฮ๊ะ!”
พี่ส้มลุกขึ้นกระชากคอเสื้อพี่จุ๊บเขย่าแรงๆแล้วถาม เหมือนผมจะเห็นว่าพี่ส้มน้ำตาไหล
“กูไม่รู้..กูรู้แค่ตอนนี้กูไม่พอใจ ไม่ต้องห่วงหรอก เดี๋ยวกูก็หาย มึงกลับไปทำงานเหอะ ทำงานให้เสร็จจะได้
ไม่ต้องไปไหนมาไหนกับมันอีก หรือว่ามีงานอื่นที่ต้องทำร่วมกันอีก”
ผลั๊วะ!
ไม่ทันแล้วครับ พี่จุ๊บพูดจบปุ๊บ พี่ส้มก็ประเคนหมัดไปเต็มๆหน้ามันเลย แรงเยอะมากอ่ะ ชกเองร้องเอง ชกเสร็จพี่ส้มนั่งลงกับพื้นเอามือปิดหน้าตัวเอง
“มึงมันนิสัยไม่ดี มึงมันเอาแต่ใจ มึงมันงี่เง่า มึงมันเห็นแก่ตัว มึงกล้าดียังไงมาไล่กูกลับทั้งที่มึงกำลังโกรธกูอยู่ คิดว่ากูไม่แคร์มึงเลยหรือไง อึก!”พี่ส้มพูดเสียงอู้อี้ ยังเอามือปิดหน้า นั่งตัวสั่นคงกำลังร้องไห้ พี่จุ๊บที่โดนชกปากแตกไปเมื่อกี้ ลุกขึ้นเดินมานั่งลงหน้าพี่ส้มแล้วดึงตัวเข้าไปกอดแน่น
“ขอโทษนะ..”พี่จุ๊บพูดแล้วดึงมือพี่ส้มให้เดินตามออกไปนอกห้อง คงกลับไปคุยกันที่ห้องตัวเอง พี่จุ๊บกับไอ้โรมมันเช่าคอนโดเดียวกัน แต่คนละห้องละชั้น
“อย่าลืมที่สัญญานะค่ะ น้อมบูม พรุ่งนี้มึงจัดหนักให้กูด้วย”พี่จิ๊บหันไปพูดกับพี่บูมพร้อมกับยักคิ้วกวนตีนไปให้ ผิดกับพี่บูมที่ทำหน้าเซ็งมากถึงมากที่สุด
“ห่า!..พูดมาก ทำไมว่ะ ทำไมเพื่อนกูแต่ละคนต้องกลัวเมียด้วยเนี่ย!!”พี่บูมบ่นหัวเสีย นั่งลงทำงานเหมือนเดิม
“เขาไม่ได้เรียกว่ากลัว ต้องเรียกให้เกียรติซึ้งกันและกัน!”ไอ้โรมบอกพร้อมกับดึงผมให้ขึ้นไปนั่งบนโซฟา ว่าแต่ออกมาเมื่อกี้ ไม่เห็นพี่พิมแล้วนะ ดีเหมือนกันจะได้ไม่หงุดหงิด
“เหรอ!..แต่กูเห็นมึงกับไอ้จุ๊บนี้โคตรจะให้เกียรติเลยวะ เมียร้องหน่อยนี้หน้าเสียล่ะ”พี่จิ๊บพูดแล้วหลิ่วตากับเพื่อนๆอีกสามสี่คน ผมที่โดนหางเลยไปด้วยถึงกับอาย
“ปากดีนะมึง..สองตัวผัวเมีย เหี้ย! ไอ้บูมเก็บเมียมึงด่วน!”ไอ้โรมพูดแล้วยันโครมไปพี่บูม จริงๆมันจะให้พี่โดนพี่จิ๊บแต่พี่จิ๊บดึงพี่บูมมารับตีนแทน ฮ่าๆ
“มึงอ่ะ..รักกูบ้างเหอะ! มานี้เลย ทำงานให้กูเลย”พี่บูมหันไปแหวใส่พี่จิ๊บพร้อมกับโยนแบบร่างที่ยังร่างไม่เสร็จไปให้
“ง่วงยังครับ”ไอ้โรมเงยหน้าจากพื้นขึ้นมาถามผมที่นอนตาปรืออยู่บนโซฟา นี่ถ้าไม่มีคนอยู่ผมกอดคอแล้วเลื้อยลงไปในนั่งตักมันเรียบร้อยแล้วนะ
“อืมๆ พี่โรมรีบทำเร็ว”ผมพูดเหมือนไม่มีแรง เพราะตาจะปิดแล้ว
“ครับๆ อีกนิดละครับ เข้าไปนอนก่อนก็ได้”มันบอกผมส่ายหน้าไม่เอา ไอ้โรมยิ้มแล้วจุ๊บที่ปากผมเบาๆก่อนหันไปทำงานให้เสร็จ ผมรอครับ รอจนหลับ รู้ตัวตอนโดนไอ้โรมอุ้มเข้าห้อง แอบลืมตามองไปรอบๆห้องไม่มีคนอยู่แล้วสงสัยคงกลับไปกันหมดแล้ว
“คิดถึงจัง คิดถึงมาก คิดถึงที่สุด”ไอ้โรมทาบตัวลงมานอนทับผม ใช้ข้อศอกยันไว้เพื่อจะไม่ได้ต้องลงน้ำหนักมาที่ผมมากนัก ผมยิ้มรับโน้มคอมันลงมาใกล้ๆ
“คิดถึงแล้วต้องทำไงครับ”ผมถามเสียงหวานที่ข้างๆหู ได้ยินมันหัวเราะในคอแล้วรู้สึกถึงลิ้นที่กำลังเลียเบาๆ
ที่ติ่งหู
“ไม่รู้เหมือนกันครับ..จ๊ะบอกพี่หน่อยครับ อึบ!”มันพลิกตัวให้มานอนบนตัวมันแทน ผมยิ้มแล้วเริ่มจูบตั้งแต่หน้าผากลงมาที่แก้ม จมูก แล้วก็ปาก ผมแลบลิ้นออกมาแตะที่ริมฝีปากมันเบาๆ เปลี่ยนไปที่จมูกบ้าง จนไอ้โรมทนไม่ไหวคว้าผมเข้าไปจูบเอง หลังจากนั้นก็….เอาแบบให้หายคิดถึงกันไปเลยอิอิ
“ครับๆ ไม่เป็นไรครับ พี่ต้องเข้ามาไปที่ ม.อยู่แล้ว ได้ครับได้ เจอกันครับ”เสียงไอ้โรมคุยโทรศัพท์ในตอนเช้า
ก็ไม่เช้ามากหรอกติดจะสายด้วยซ้ำ แต่พวกผมที่เพิ่งได้นอนเลยรู้สึกว่ายังเช้าอยู่
“ตื่นแล้วก็ลุกขึ้นครับ!”มันพูดที่ข้างหูผมพร้อมกับหอมแก้มผมแรงๆ
“ไม่เอา..ยังไม่ตื่นซะหน่อย”ผมพูดเสียงงัวเงีย เลื้อยขึ้นมานอนทับบนตัวมัน ซบหัวลงที่อกอุ่นๆของมัน
“ลูกไม้เยอะนะเดี๋ยวนี้ ลุกขึ้นไปอาบน้ำแต่งตัวนะครับ วันนี้พี่ใจดีพาเด็กไม่ดื้อไปเที่ยวเล่นทั้งวันเลย”มันบอก ผมยกหน้าขึ้นจ้องหน้ามัน พยักหน้ารัวทันที
“โอ๊ย!”รีบไปหน่อย เลยไม่ทัน เจ็บไปตามระเบียบ ไม่เจ็บมากมายเท่าไรแค่ขาสั่นนิดๆ เหอะๆ
“ฮ่าๆ..รีบขนาดนั้นเลย ไม่ชินสักทีล่ะครับตัวเล็ก!”มันเดินเข้ามาอุ้มผมขึ้นแล้วพูด
“อย่ามาเรียกแบบนี้นะ..ไม่ชอบ”ผมแหวใส่ ไม่รู้ว่ามันไปเอาสรรพนามเลี่ยนๆแบบนี้มาจากไหน ผมที่ได้ยินแล้วทำอะไรไม่ถูก ฟังดูแปลกๆคือขัดกับบุคลิกมันไง
“น่ารักออก..!”มันบอกพร้อมกับวางผมลงบนชักโครก ยื่นแปรงสีฟันมาให้ส่งแก้วน้ำมาให้บ่วนปาก
“อ่าอักองไอง!!”ผมพยายามพูดทั้งทีแปรงสีฟันยังคาปากอยู่ ไอ้โรมไม่ตอบเพราะมันไม่รู้เรื่อง
“น่ารักตรงไหน..ยังไงก็ไม่รู้!!”ผมบอกอีกครั้งหลังจากล้างปากเสร็จ
“ยังไงก็ไม่รู้แล้วมันยังไงล่ะครับ ไหนบอกหน่อยดิ!”มันพูดแล้วส่งผ้าขนหนูมาให้ผมเช็ดปาก แล้วมานั่งลงแกะกระดุมเสื้อเชิตที่มันใส่ผมเมื่อตอนใกล้จะเช้าออก ผมใช้ปากงับผ้าขนหนูไว้กางแขนให้มันถอนแขนเสื้อออก
“ก็ไม่ชอบอ่ะ..เรียกชื่อเหมือนเดิมเลย”ผมพูดอย่างเอาแต่ใจแล้วหันเข้าหากระจก ไอ้โรมเดินเอาเสื้อผมออกไปใส่ตระกร้าผ้าด้านนอก แล้วเดินเข้ามาในห้องน้ำด้วยสภาพที่มือผ้าขนหนูพันเอวไว้ ตรงหัวไหล่มีรอยฟันด้วย
“ไม่เรียก อยากเรียกตัวเล็ก อ่ะจะทำไม”มันพูดแบบกวนตีนเดินลากผมมายืนใต้ฝักบัวที่เปิดน้ำอยู่
“เรียกก็ไม่หันเอาดิ อื้ม!”ผมจะหันไปเถียงกลับแต่โดนมันปิดปากด้วยปากซะได้ ผมโอบคอมันไว้แน่น สะดุ้งนิดๆเวลาโดนน้ำ ก็มันเย็นอ่ะ บวกกับมือมันที่ตอนนี้ขย้ำก้นนิ่มๆของผมเหมือนจะให้หลุดติดมือมันไป
“ก็ลองไม่หันดูดิ..จะเดินเข้าไปดูดปากโชว์เลย”มันพูด แล้วลากลิ้นลงมาตามลำคอผมหน้าอก ท้องน้อยจนมาถึงบ็อกเซอร์ตัวเน่าของผม
“อือ..ไม่เอานะ..ยังเจ็บอยู่”ผมพูดเสียงสั่น เอนตัวพิงกับผนังห้องน้ำไว้ ใช่มือจิกฝ่าผนังยันไม่ให้ร่วงลงไปนั่ง
กับพื้น
“นิดนึงนะ..เห็นแล้วมันอดใจไม่ไหว ทำเบาๆครับ ไม่เจ็บ”มันพูดเสียงเซ็กซี่ช้อนสายขึ้นมามองหน้าผมด้วยสายตาที่ผมเกลียดที่สุด มันใช้ปากดึงบ็อกเซอร์ผมจนร่วงมาอยู่ที่ข้อเท้า
“อือ..อ๊ะ..เสียว พี่โรม อ๊ะ”สมองผมเริ่มขาวโผลน ไม่รับรู้ถึงสิ่งใดนอกจากความเสียวที่ไอ้โรมมอบให้จากริมฝีปาก
“อยากเสียวมากกว่านี้ไหมครับ”มันลุกขึ้นถามก่อนประกบปากผมเข้ามา มันพาผมเดินมาที่เคาร์เตอร์ล้างหน้าในห้องน้ำ แล้วจับผมหันหน้าเข้าหากระจก สีหน้าตัวเองตอนนี้เป็นอะไรที่ไม่น่าดูเป็นที่สุด
“เห็นตัวเองไหมครับ..ว่าเวลาแบบนี้จ๊ะน่ารักขนาดไหน”มันถามใช้มือซ้ายลูบเบาๆจากท้องน้อยเลื้อนขึ้นมาถึงยอดอกทั้งสองข้างของผม
“ซี๊ด..อะ อ๊ะ ไม่ไหวแล้ว”ผมพูดเสียงสั่นๆ ก้มหน้าไม่มองกระจกแต่ไอ้โรมเอามือมาเชยคางผมให้เชิดขึ้นแล้วสอดนิ้วเข้ามาทีเดียวสองนิ้ว
“อ๊าส์..เจ็บ..อะ อื้ม”ผมร้องออกมา เริ่มรู้สึกน้ำตาที่เอ่อหน่วยอยู่ที่เบ้าตาตัวเองทั้งสองข้าง ทำไมกูเซ็กซี่แบบนี้วะ
“ไม่เจ็บครับ..เด็กดีนะตัวเล็ก”มันปลอบผมด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูเซ็กซี่ ขยับนิ้วเร็วขึ้นพร้อมกับเพิ่มจำนวนเป็นสาม กดย้ำตรงจุดกระเส่าของผม
“อ๊ะ อือ ไม่ไหวแล้ว เข้ามาเลย”ผมพูดออกไปตามอารมณ์ ไอ้โรมยิ้มทันที ชักน้องชายมันจนแข็งแล้วเอามาลากผ่านรูด้านหลังผมไปมา โดยไม่ยอมสอดใส่ซักที ผมที่อารมณ์กับครุ่กรุ่นถึงกับแอ่นสะโพกรับ
“หิวแล้วเหรอครับ..เพิ่งกินไปเมื่อคืนเองนะ”มันยื่นหน้ามาถามที่ข้างหูผม กัดเบาๆที่ข้างแก้มจนเป็นรอยแดง
ผมพยักหน้ารัวทันที น้ำตาเริ่มไหล
“อึก อ๊ะ..อย่าแกล้งซิ.. อ๊าส์”ไอ้โรมไม่ยอมสอดใส่ แต่เสือกมารูดขึ้นลงที่น้องชายด้านหน้าของผมแทน
“ไม่แกล้งก็ได้ครับ ไหนจ๊ะพูดอ้อนขอพี่โรมเพราะๆหน่อยครับ”มันบอกมือก็ขยับไม่ยอมหยุดผมจิกเท้ากับ
พื้นห้องน้ำจนรู้สึกชานิดๆ
“พี่โรมครับน้องจ๊ะไม่ไหวแล้ว..อือ..ขอน้องจ๊ะนะ อื้ม”พูดจบมันก็คว้ามผมไปจูบแบบดูดดื่มอีกครั้ง ก่อนใช้ท่อนเอ็นของมันตีที่แก้มก้นแล้วสอดใส่เข้ามาจนเกือบมิด
“อ๊ะ จุก!”ผมร้องขึ้น ซบหน้าลงกับแขนตัวเอง
“หายใจเข้าลึกๆครับ ทำเหมือนทุกครั้งที่พี่สอน นั้นแหละ อย่าเกร็งครับที่รัก อ๊าส์..เด็กดี เก่งครับ โอ้ว”มันค่อยขยับจนผมปรับสภาพได้มือก็ลูบไล้ไปทั่วแ ผ่นหลังของผม
“อ๊ะ..อ๊าสๆ..อือ อ๊ะส์ ลึกๆ โอ้วๆ”ผมครางออกมาดั่งลั่นห้องน้ำ ผสมปนแปกับเสียงครางต่ำๆของไอ้พี่โรมเข้าไปอีกแทบแตก แต่ไม่ได้ผมยังมีเรื่องคาใจอยู่ต้องถามมันตอนนี้แหละมันยอมบอกทุกอย่างแน่
“พี่โรม..อือ..เมื่อเช้าใครโทรมา อ๊ะ อ๊าส์ๆ”ผมถามออกไปแล้ว เงยหน้าจ้องมันทางกระจก มันยิ้มมุมปากกัดมาที่ต้อคอผมแรงๆจนเป็นรอยฟัน
“นึกว่าจะไม่ถามซะแล้ว..พิมครับ พิมโทรมาให้พี่เอางานที่ลืมไปให้ อือ”มันบอกแล้วจับผมอุ้มนั่งบนเคาร์เตอร์แล้วหันหน้าเข้าหากัน
“อ๊ะๆ เจ็บ อื้ม..นิสัยไม่ดี”ผมว่าแล้วโน้มคอไอ้โรมลงมาใกล้ๆจัดการทำรอยลงบนคอซะเลย เมื่อคืนผมไม่ได้ทำไว้เพราะไม่อยากทำเดี๋ยวมันโดนเพื่อนล้อ แต่ตอนนี้ไม่ได้แล้ว
“ไม่หรอกครับ คิดมากนะ”มันพูดแล้วจูบหน้าผากผมเบาๆ แล้วกระหน่ำกระแทกเข้ามา
“อ๊าส์ๆ จะแตกแล้ว เร็วๆเลย ไม่ไหวแล้วๆ…อ๊าสๆ แตกแล้วๆ โอ้ว!”เสียงผมกับเสียงไอ้โรมดังขึ้นผสมกันก่อนปลดปล่อยของแต่ละคนออกมา
“เอาออกเลย!”ผมพูดเสียงงอนๆ ตบไปที่หน้าอกมัน ไอ้โรมยิ้มก่อนคว้าคอผมไปจูบอีกครั้งแล้วอุ้มผมมาอาบน้ำจริงๆ เข้าห้องน้ำด้วยกันทีไรเป็นแบบนี้ทุกทีซิหน่า เฮ้อ
ตอนที่ 62
“คอสวยนะ..ไม่มีรอยเลย”มันเดินมาลูบคอผมแล้วก้มมาจูบเบาๆแต่ไม่ทำรอย
“อะๆ ไม่ต้องมาพูดเลย ครั้งที่แล้วที่ทำไป โดนไอ้โรลลี่ล้อเป็นอาทิตย์!”ผมบอกเดินไปหยิบเสื้อเชิตขาวตัวบางขึ้นมาใส่ พร้อมกับยีนส์ขาสั้น
“ฮ่าๆเราไม่ล้อมันกลับมั่ง..?!”มันถามระหว่างพับแขนเสื้อเชิตผมขึ้นมาถึงข้อศอก จับผมหมุนตัวดูความเรียบร้อยก่อนตบก้นส่งท้ายอีก
“มีให้ล้อที่ไหนล่ะ..เร็วๆเลยหิวข้าว”ผมเดินออกมาใส่รองเท้ารอมันที่ปากประตู วันนี้ผมใส่เชือกข้อเท้าด้วย
ไอ้โรมมันใส่ให้เมื่อคืน
“มาแล้วๆ กินข้าวก่อนนะ!”มันบอก ผมพยักเข้าใจ วันนี้ไอ้โรมใส่ยีนส์สีเข้มแบบรัดเป้ามากอ่ะ เห็นแล้วส่งสารน้องมันมาก ไม่รู้หายใจออกไหม หุหุ
“หล่อยัง ?”มันถามผมระหว่างรอลิฟ ผมแบนปากใส่เลยโดนมันดึงไปหอมแก้ม ลิฟเปิดพอดีแต่ไม่มีคนโล่งไป
“เปลี่ยนน้ำหอมใหม่เหรอ”ผมถาม เขย่งเท้าไปหอมที่ปกเสื้อมัน
“ทำไมอ่ะ..เหม็นเหรอ”มันถามยกแขนขึ้นมาดม
“เปล่า..หอมกว่าอันเก่าอีก เท่ห์ๆดี”ผมบอก ไอ้โรมหลิ่วตามองหน้าผมทันทีก่อนยิ้มออกมา มันเดินกอดคอผมมากินข้าวตรงร้านประจำซอยถัดจากคอนโดมัน
“กินไรดีค่ะ..วันนี้แต่งตัวซะหล่อจะไปไหนกันเนี่ย”พี่วาที่เป็นเจ้าของร้านเดินมารับออร์เดอร์พร้อมกับแซวหน่อยๆ ผมกับไอ้โรมมากินที่นี้บ่อยจนสนิทกับเจ้าของร้านไปแล้ว
“ข้าวผัดน้ำพริกปลาทูไข่ดาวเหมือนเดิมครับ แล้วก็ลูกชิ้นเอ็นเจ็ดไม้ครับ”ผมบอกเริกคิ้วไปทางไอ้โรม
“เหมือนเดิมเลยครับ..อ่อ ผมขอไข่ลวกด้วยนะ”ผมแทบตกเก้าอี้เดี๋ยวนั้น เจ้าของร้านแม่งหัวเราะเลยอ่ะ ไอ้โรมหันมายักคิ้วให้ ผมหมั่นไส้เลยเตะขามันให้
“จ๊ะกินเยอะเอาไปกินที่ไหนหมดวะ”ไอ้โรมถาม มันคงเห็นผมกินลูกชิ้นหมดเจ็ดไม้ภายในพริบตาเดียว
“ในท้องดิ..อยากกินอีก สั่งให้หน่อยดิ”ผมบอกแล้วส่งสายตาปิ๊งๆไปให้ แต่ไอ้โรมสั่นหัว
“ไม่เอา..กินข้าวก่อน ยังมีข้าวอีก เดี๋ยวกินข้าวไม่หมด!”มันบอก พอดีกับเขาเอาอาหารมาเสริฟพอดี ไอ้จ๊ะจัดการเขี่ยเศษพริกกับไอ้ถั่วลันเตาหรือมะเขือพวงนี่แหละออกทันที
“กินให้หมดนะ..เหลืออีกสองคำแล้ว”มันขู่ทันทีที่เห็นผมเริ่มวางช้อน สองคำมันก็สี่คำผมอ่ะ ><
“ไม่เอา..จะกินลูกชิ้น สั่งให้หน่อยเดี๋ยวกินข้าวหมดเลย นะนะ”ผมเริ่มอ้อน แต่ไอ้โรมไม่สนใจสั่นหัวอย่างเดียว ใช้สายตาบังคับให้ผมกินข้าวให้หมด
“ไม่กินแล้ว!”ผมพูดพร้อมกับเลื่อนจานออกห่าง ไอ้โรมหางตาใส่ผมทันที เลื่อนจานข้าวมาตรงหน้าผมเหมือนเดิม จริงๆเหลืออีกแค่สามสี่คำเอง แต่ผมอยากกินลูกชิ้นมากกว่าอ่ะ
“จะกินเอง หรือจะให้ป้อน”มันถามเสียงเข้ม ซดไข่ลวกเข้าปากไปเพียวๆแล้วตามด้วยน้ำล่างปาก ผมไม่สนลุกขึ้นจะเดินไปสั่งเอง แต่โดนไอ้โรมดึงมือไว้แล้วกดให้นั่งลงเหมือนเดิม ผมหน้างอทันที
“ก็สั่งให้ก่อนดิ!”ผมไม่ยอมเหมือนกัน หันหน้าหนีไม่ยอมมองหน้า
“ไม่สั่ง..เพราะถ้าสั่งก็กินข้าวไม่หมด รู้มั้ยว่าติดเป็นนิสัยแล้ว กินข้าวชอบเหลือ สักวันจะไม่มีข้าวให้กิน”มันบ่นยาวออกมาเลยครับ ผมนั่งนิ่ง ไม่พูดไม่จา หยิบจานมากินเงียบๆ ยัดๆอย่างเดียวไม่กินน้ำด้วย
“เอานี้น้ำ เผื่อสำลัก”มันพูดแล้วยื่นน้ำมาให้ ลุกขึ้นเดินไปสั่งลูกชิ้นเอ็นให้ ผมหมั่นไส้จะเขวี้ยงงานมันทิ้งก็ไม่ได้เด๋ยวโดนด่ายับแน่ นั่งกินลูกชิ้นต่ออีกแปบ ก็ต้องไปมหาลัยเพราะอีรุ่นน้องมันนั้นแหละโทรมา
“ลงป่ะ ?!”มันหันมาถามผมก่อนลงจากรถ ผมไม่ตอบเปิดประตูแล้วเดินหนีมันเข้ามาที่ตึกคณะเลย มาบ่อยครับ รู้จักกันหมดแล้ว ไอ้จุ๊บก็อยู่
“มาแล้วหรอครับไอ้น้องชาย..ไหนเพื่อนกูล่ะ”ไอ้พี่จุ๊บตะโกนถามผมทันที ผมไม่ตอบเดินไปนั่งลงข้างๆพี่ส้ม ท่าทางสองคนมันคงเคลียร์กันได้แล้ว เพราะพี่ส้มมาคอแดงมาเลย ไม่ได้ตั้งใจจะเห็นแต่รอยมันชัดมากจน
ต้องเห็น
“เป็นไรครับ..ทำไมหน้าบึ้งแบบนี้ล่ะ”พี่ส้มถามขึ้นพร้อมกับส่งช็อกโกแลตของโปรดมาให้
“หมั่นไส้คน.แล้วพี่อ่ะ คืนดีกันแล้วเหรอ?”ผมถามพลางหันไปส่งสายขุ่นเคืองให้ไอ้โรม ที่มันกำลังนั่งอธิบายงานให้พี่พิมอยู่ ผมว่าถ้าไม่มีคนอยู่เยอะขนาดนี้ คงเข้าท้องกันไปแล้วมั้ง
“หึหึ..ปกติล่ะ ช่วงนี้พี่ชายเราไม่ค่อยปกติเท่าไร”พี่ส้ม ผมหัวเราะเบาๆแล้วโยนเปลือกช็อกโกแลตไปบนหัว
ไอ้จุ๊บ
“อ่ะนะ..แล้วพี่ไม่เบื่อบ้างหรอมานั่งเฝ้ามันทุกวันแบบนี้”ผมถาม
“ไม่รู้ดิ แรกๆก็เบื่อนะ แต่หลังๆเริ่มชินก็ไอ้จุ๊บมันเล่นบังคับให้พี่มานั่งเฝ้ามันแบบนี้เป็นปีแล้ว”พี่ส้มบอก ผมยิ้มรับนั่งรอไอ้โรมอีกสักพักมันก็เดินมาหา
“เสร็จล่ะ ไป”มันเดินมาจับมือผมให้ลุกขึ้น ดึงผมเข้าไปกอดเอวไว้
“ไปไหนมึงอ่ะ ?”ไอ้จุ๊บเงยหน้าถาม
“ธุระ อย่าเสือก!”ไอ้โรมตอบ
“ห่า!..น้องกู สัดเปตร ไปเลยมึง!”พี่จุ๊บตอบแล้วเขวี้ยงพู่กันที่เปื้อนสีใกล้มือมาโดนขาไอ้โรม
“สาด!! จุ๊บมึง..ตัวนี้ของแพงนะมึง เหี้ย!”ไอ้โรมโวยวายเสียงดังลั่น เมื่อยีนส์ตัวเก่งของมันเปื้อนสีจากพู่กันเมื่อกี้ เปื้อนนิดเดียวเอง โวยวายซะเหมือนกางเกงขาด
“โวยวาย!”ผมบอก หันไปหยิบกระดาษทิชชู่นั่งลงเช็ดขากางเกงให้มัน
“จ๊ะลุกขึ้น!”เสียงไอ้จุ๊บดังขึ้นแล้วก็เดินมาดึงแขนผมให้ยืนขึ้น
“อะไรอ่ะ”ผมหันไปถามงงๆ ทุกสายตาจ้องมาที่หมด เพื่อนมันนี้โห่ดังมากอ่ะ พี่จิ๊บยกนิ้วให้ผมด้วย
“จะทำอะไร ?!”ไอ้พี่จุ๊บถาม หน้างอมากอ่ะ มันหันไปตบหัวไอ้โรมเสียงดัง
“ก็กางเกงมันเปื้อน..จ๊ะก็จะเช็ดแปลกไร”ผมตอบ ก็ปกติอะ ผมเป็นคนแบบนี้อยู่แล้ว คือยังไงอ่ะเป็นน้องคนเล็กใช่มั้ย ถูกตามใจก็จริงแต่ไอ้มี่กับไอ้จุ๊บมันก็ทารุณกรรมผมเยอะเหมือนกัน เรื่องเช็ดถูอะไรแบบนี้สบายมาก เพราะผมเป็นคนละเอียดเรื่องเสื้อผ้า ฝุ่นหรือขนติดนิดนึงไม่ได้เลย
“ไม่ได้!!..มึงจะเช็ดให้คนอื่นไม่ได้ กูกับไอ้จิมมี่สองคนเท่านั้นที่มึงจะนั่งลงเช็ดขากางเกงให้ เข้าใจมั้ย ? มึงก็เหมือนกันน้องกูนะมึง สัด!”ไอ้จุ๊บบ่นผมเสร็จก็หันไปด่าไอ้โรมที่ยืนยิ้มอยู่ข้างๆ
“รู้เรื่องครับ..กูก็ไม่ได้จะให้น้องมึงทำให้ซะหน่อย น้องมันแค่นั่งลงเองมึงก็มาดึงขึ้นแล้ว”ไอ้โรมบอกดึงทิชชู่ในมือผมเอาไปเช็ดตรงรอยเปื้อนเอง
“ห่า!..ถ้ากูไม่เรียกไว้ มึงก็ยืนให้มันเช็ด ห้ามเลยนะมึง จำไว้มึงเป็นเมียมันไม่ใช่ทาศห้ามทำอะไรเหมือนที่เคยทำให้กูกับไอ้จิมมี่!”ไอ้จุ๊บสั่งผมเสียงเข้ม
“อะไรจะหวงน้องขนาดนั้นวะมึง..ไม่รู้จักกูหรือไง ไม่เอาเปรียบน้องมึงหรอกหน่า”ไอ้โรมพูดพร้อมกับตบหัวไอ้จุ๊บไปหนึ่งที
“นั้นดิ..น้องมันยังเด็ก แล้วอีกอย่างไอ้โรมก็แฟนมัน กูก็ทำให้มึงออกบ่อย!”พี่ส้มเดินมาช่วยพูดกับไอ้จุ๊บอีกแรง แต่ตอนนี้ผมกำลังงง ยังลำดับความยังไม่เสร็จ
“ไม่เอา..กูไม่ชอบ..!”พี่จุ๊บพูด ผมที่เพิ่งเข้าใจเดินมาควงแขนมันทันที
“เป็นห่วง กลัวโดนหลอกหรือไง..?!”ผมสะกิดไหล่ถาม มันหันมาตีหน้ายักษ์ผมแทน
“เออ!..เลิกมองหน้ากูแบบนั้นเลยไอ้เพื่อนเวร กูเข้าใจไอ้ที่มึงกำลังจะสื่อ กูมีน้องกูเข้าใจ”ไอ้โรมพูดเดินมากดหัวไอ้จุ๊บให้จมลง
“ให้ดีนะมึง..มันเดินมาร้องไห้งอแงเรื่องมึงกับกูเมื่อไร กูไม่เอาไว้แน่!”ไอ้พี่จุ๊บชี้หน้าขาดโทษไอ้โรม
“รู้แล้วครับ..มึงเห็นเพื่อนรักอย่างกูเป็นคนแบบนั้นหรือไง รักจริงครับน้องมึงเนี่ย.. ฝากบอกน้องมึงบ้างเหอะ
ไอ้โรลลี่กูร้องบ่อยแล้วนะ!”ไอ้โรมก็ใช่ย่อยครับเดินมาล็อคคอไอ้จุ๊บแล้วพูดขู่ถึงไอ้มี่ ฮ่าๆ
“งั้นพวกมึงก็พอกันทั้งสองฝ่าย น้องใครร้องไห้เมื่อไร พวกเราคงได้เห็นท่านเทพคู่ตีกัน”พี่บูมตะโกนขึ้นเรียกเสียงโห่ได้มาก เลยโดนไอ้โรมกับพี่จุ๊บโยนถังที่เปื้อนสีใส่
“ไปแล้วนะ!”ผมหันไปลาไอ้จุ๊บกับพี่ส้มอีกครั้ง ก่อนโดนไอ้โรมหิ้วปีกออกมาที่รถ แอบเห็นพี่พิมมองตาม
มาด้วย
“ไปไหนดีครับ ?”มันหันมาถามผมก่อนออกรถ ผมสั่นหัวเพราะไม่รู้เหมือนกันว่าอยากไปไหน แต่ถ้าให้บอกจากใจจริงคืออยากนอนอยู่บ้านมากกว่า บ่ายๆแบบนี้แดดมันร้อน
“ไม่รู้..อยากพาไปไหนก็ไปดิ”ผมบอก หยิบหมวกมาพัดๆ แอร์เพิ่งเปิดยังไม่ค่อยเย็นเท่าไร
“งั้นพาเข้าโรงแรม ไปมั้ย”มันยื่นหน้ามาหอมแก้มผมแล้วถาม ผมหมั่นไส้เอื้อมไปหยิบหมอนอิงเบาะหลังมาฟาดหน้ามัน
“ให้น้อยๆหน่อยเหอะ..ฟ้องจุ๊บเลยแม่ง!!”ผมบอก ไอ้โรมยักไหล่ไม่แคร์ ผิวปากแล้วออกรถ ไปไหนผมไม่รู้หรอกแต่ก็นะ เดาไม่ยาก จะมีสักกี่ที่เชียว นอนอยู่บ้านสนุกกว่าอีก
“ดูหนังกัน”มันบอกระหว่างกำลังหาที่จอดรถใต้ห้าง
“ถ้าบอกว่าไม่ จะพากลับบ้านไหมล่ะ?!”ผมถามกลับ เริกคิ้วนิดหน่อย ไอ้โรมแบะปากใส่แต่ไม่พูดอะไร หาที่จอดรถได้ก็เข้าไปจอด จัดการให้เรียบร้อยแล้วเดินมากอดคอผมเดินเข้าห้าง เด็กเยอะมากวันเสาร์หนิ
“เรื่องไรดีครับ”มันถามขึ้น ตากำลังจ้องอยู่ที่โปรมแกรมหนังเหนือหัวพนักงานคนขายบัตร
“ไม่รู้ดิ..เรื่องไรก็ได้”ผมบอก หันไปมองซ้ายมองขวา ก็นะแต่ละคนมีกับเพื่อนบ้าง กับแฟนบ้าง สวยๆหล่อๆ
ดี อาหารตาไปในตัว
“ยืนนี่นะ..เดี๋ยวไปซื้อมาให้”ไอ้โรมบอก ผมสั่นหัวจะไปด้วย มันยิ้มแล้วเปลี่ยนมาจูงมือผมแทน แรกๆก็อายนะแต่หลังๆเริ่มปลง ไม่รู้ดิ คนคงรู้แล้วมั้งว่าผมกับมันคงเป็นแฟนกัน ของแบบนี้ออร่ามันออก
“อยากกินติม”ผมเอียงคอนนิดๆยื่นหน้าไปบอกไอ้โรมที่กำลังยืนดูไตเติ้ลหนังอยู่
“กินติมอย่างเดียวเหรอ..แมคหน่อยมั้ย ?!”มันอย่างรู้ทัน ผมยิ้มร่าทันเดินมาควงแขนไอ้โรมแล้วลากมันเดินทันที เวลาเหลืออีกเยอะ
“คนเยอะอ่ะ!”ผมโอดครวญทันที เมื่อเห็นแถวยาวๆของแมค
“แล้วเอาไงครับ หรือจะกินอย่างอื่น!”มันถามท้าวแขนลงบนหัวผม
“ไม่รู้อ่ะ..แต่จ๊ะอยากกิน..แต่คนมันเยอะไม่อยากรอ อยากกินเลย”ผมเงยหน้าบอกหน้างอ อยากก็อยากนะ
แต่เห็นคนแล้วหงุดหงิด มันเยอะเกิน
“ง๊า!..แล้วพี่จะทำไงล่ะครับ ถ้าอยากกินก็ต้องรอ ไปกินไอซ์ดีกว่า ดูหนังเสร็จค่อยพาไปกินของโปรด”มันบอก เอาของโปรดอีกอย่างของผมมาล่อ
“งั้นก็ได้!!”ผมบอกแล้วเดินลากมันออกมาทันที ผมมายืนหยุดที่หน้าไอซ์ ยืนนิ่งเป็นหน้าที่ของไอ้โรมที่ต้องเข้าไปซื้อมาให้กิน หุหุ
“เอาเลย์ ฟิชโช่ ป็อกกี้ด้วย ป็อบคอร์นด้วย น้ำแดงนะ!”ผมยืนบอกไอ้โรมอยู่ข้างๆ มันหันมามองหน้าผมมองต่ำลงไปที่มือ ที่มือมีไอซ์ถ้วยใหญ่อยู่
“หมดหน่า เหลืออีกนิดเดียวแล้ว!”ผมบอกแล้วรีบกินให้หมดเกลี้ยง เวลาหนังฉายผมก็ดูครับหัวเราะลั่นอ่ะ
ก็หนังมันตลกนี่หว่า ส่วนไอ้โรมนะหรอนั่งหลับเป็นที่เรีบร้อยผมหันไปมองบ้างเป็นครั้งคราว หลับแล้วหมดสภาพเลยท่าทางจะเหนื่อยจริงๆ
“พี่โรม ตื่นเร็ว!”ผมสะกิดมันที่หลับไม่รู้สึกตัว มันสะลึมสะลือตื่นยื่นหน้ามาหอมแก้มผมเหมือนปกติ แต่ตอนนี้มันไม่ปกติเพราะคนเต็มโรง รู้งี้ผมรอให้คนออกไปให้หมดก่อนดีกว่า
“จบแล้วแหงะ”มันถามเสียงงัวเงีย ลุกขึ้นบิดขี้เกียจนิดหน่อยก่อนเดินกอดคอกันออก
“ไปไหนอ่ะ ..?!”ผมถาม
“จตุจักร”มันบอก ผมพยักหน้าเดินมาซื้อเครปเย็นกิน พอได้ของกินก็เดินกินจนมาถึงรถ แต่ไม่รู้ดิผมติดด้วยมั้งขึ้นรถห้ามกินขนม เพราะไอ้มี่มันไม่ให้แต่กับไอ้โรมไม่รู้ดิ แต่ตอนนี้ผมยัดเครปเต็มปากแล้ว
“เฮ้ย!..ทำไมต้องยัดเนี่ย..เดี๋ยวติดคอ”มันถามผมหน้าตื่นเปิดรถหยิบน้ำในรถมาส่งให้ผมดื่ม
“ก็ไม่รู้ เดี๋ยวขนมเปื้อนรถ”ผมบอก
“ก็กินดีๆดิ..อย่าให้หก ยัดเข้าไปซะขนาดนั้นไม่ติดคอก็บุญเท่าไรแล้ว”มันยังไม่วายบ่น กินน้ำเสร็จก็ส่งกระดาษทิชชู่มาให้เช็ดปาก
“เออๆ ไม่เป็นไรแล้ว..ไปซะทีเหอะ!”ผมบอกโยนน้ำส่งคืนให้มัน ไอ้โรมส่ายหัวก่อนเดินมาขึ้นรถขับมาที่จตุจักร เย็นๆกำลังน่าเดินคนเยอะไปไหน แต่ก็นะไม่เยอะดิคงแปลก
“ซื้อไรไหม”ไอ้โรมถาม
“ไม่รู้ดิ..ดูก่อนถูกใจก็ซื้อ ทำไมจะซื้อให้หรอ”ผมถาม ไอ้โรมแบนปากส่ายหน้า เดินเข้ามากอดคอผมแบบทุกครั้ง มันพาผมเดินมาแถวที่เขาขายพวกสัตว์เลี้ยง
“ซื้อให้เอาป่ะ ?”มันชี้ตรงกรงนกแก้วสีเขียว ผมแทบร้องตรงนั้น ผมเกลียดนก กลัวนก ตอนเด็กเคยโดนกับนก
นี่แหละ
“ไม่เอา..อือ!”ผมเริ่มไม่สู้แล้ว ยิ่งเดินยิ่งเจอตัวอะไรก็ไม่รู้ คือผมไม่ค่อยถูกกับสัตว์เลี้ยง เท่าไร แค่หมากับแมว
ที่เล่นได้ อย่างอื่นไม่ค่อยชอบ
“กลัวหรอ”มันเสือกถาม แต่ผมส่ายหน้า หันมาเจอตัวอะไรก็ไม่รู้เหมือนกิ้งก่าเลย แหวะ!จะอ้วก
“อย่าถามดิ..จะมาซื้อไรเนี่ย!”ผมเริ่มหงุดหงิด ไอ้โรมไม่ผิดเพราะมันไม่รู้ว่าผมเกลียดสัตว์เพราะไปที่บ้านมันผมก็เล่นไอ้แป็บซี่ของมันปกติ
“ฮ่าๆ..กลัวจริงๆด้วย ไม่แกล้งแล้ว ไม่แกล้ง”มันกดหน้าผมลงกับอกมันลูบโยกไปมาเบาๆ ผมน้ำตาไหลเลย
คือคนกำลังกลัวอยู่ไง มาโดนโอ๋แบบนี้เลยเจ็บใจน้ำตาไหลออกมา
“อือ..นิสัยเสีย จะไปแล้ว!”ผมพูดเตรียมจะผละออกแต่ไอ้โรมรู้ทัน ดึงแขนไว้พาเดินผ่านสิ่งสาราสัตว์ทั้งหลาย มุดรูนั้น ออกรูนี้ มาออกซอยขายต้นไม้ เหอะๆ เพื่ออะไร ?
“เหนื่อยนะ!”ผมเริ่มโวยวาย เริ่มเหนื่อย เริ่มร้อน เหงื่อไหลหมดแล้ว
“รู้แล้วครับ..ใจเย็นๆหน่อยดิ”มันบอกเดินจูงมือมาร้านขายต้นไม้ เยอะดีไอ้ผมที่ไม่รู้เรื่องต้นไม้ ก็ยืนนิ่งครับ เลือกไม่เป็นหนิ
“น่ารักเนาะ”ผมพูดขึ้น หยิบตะบองเพชรเล็กๆขึ้นมาดู เล็กๆก็น่ารักดีหรอกนะ โตมาไม่เห็นชอบเลย เกลียดพอๆกับโป๊ยเชียนแตะหน่อยไม่ได้ ถิ่มมือตลอด
“ถ้าซื้อให้เอาไหม ?”ไอ้โรมเดินมานั่งยองลงข้างๆแล้วถาม ผมหันไปมองหน้ามันงงๆ
“จะซื้อเหรอ ?”ผมต้องถามก่อน ไอ้โรมไม่ตอบลุกขึ้นเดินไปคุยกับพ่อค้า ผมมองตามหลังไปแบบหมั่นไส้
แบบนี้แหละชัวร์จะซื้อให้ แต่มาถามแล้วผมไม่ตอบมันก็จะเงียบบ้างก็เปลี่ยนใจไม่ซื้อหรือทำให้
“ไปครับ”ไอ้โรมเดินมาสะกิดด้านหลัง
“ได้ของแล้วแหงะ ?”ผมถามมองไปมือก็ไม่เห็นมีอะไรหนิ มันยิ้มแต่ไม่พูดอะไร
“กินติมดีกว่า”มันพูดขึ้นเดินแล้วเดินควงแขนกับผมเดินออกมาหาไอติมหมุนเย็นๆกิน มันก็มีอยู่ทั่วนะ แต่ผมเลือกไง หุหุ
“แดงสอง โค้กสองครับ”ผมสั่ง พี่คนขายก็หยิบให้ผมส่งให้ไอ้โรมอย่างละอันก่อนเดินจ่ายตังค์แล้วเดินซื้อของดูของกันต่อ แทบอยากจะร้องไห้รอไอ้โรมซื้อกางเกงกับรองเท้า ผมไม่ใช่คนซื้อของนานไง นึกถึงไอ้มี่ขึ้นมาเลยรายนั้นซื้อรองเท้านานมา ตอนนี้มันแม่รองเท้าจนล้นที่เก็บคนเดียวของมันแล้ว
“เอานี้ครับ”ไอ้โรมยื่นถุงของมาให้ผมสามถุง ผมก็งงดิ เพราะผมไม่ได้ซื้ออะไรเลย กินอย่างเดียว จำได้ว่ากินไอติมหมดสี่เกือบห้าแท่งจนปากแดงแจ๋เลย
“อะไรอ่ะ..ไม่ได้ซื้อซะหน่อย”ผมถามมันแบบงงๆ ไอ้โรมไม่ตอบดึงมือผมมานั่งตักมันบนโซฟา
“ซื้อให้แล้ว ดูแลมันด้วยนะ”มันยื่นกล่องกระดาษเล็กที่คล้ายๆกล่องใส่เค้ก แต่ด้านในไม่ใช่เค้กแต่เป็นต้นตะบองเพชรต้นเล็กน่ารักอะ รูปร่างมันเอ๋อๆขำๆดี ผมยิ้มหันไปหอมแก้มมันเป็นการขอบคุณ
“นึกว่างอน ไม่ซื้อให้ซะแล้ว”ผมพูด เอานิ้วจิ้มหนามตะบองเพชรคันๆดี
“ไม่ใช่ตัวเองนะครับ ไม่งอนหรอกหน่า”มันบอกแนบหน้าลงมาที่หัวไหล่ พูดงุงงิงไรก็ไม่รู้ฟังไม่รู้เรื่องเหมือนกัน
“เอาอีกสองถุงอ่ะ”ผมถามก้มไปหยิบถุงกระดาษอีกสองถุงขึ้นมา ถุงนึงเป็นกางเกงยีนส์ขาสั้น ส่วนอีกถุงเป็นนาฬิกาครับ เป็นเรือนที่ผมอยากได้ด้วยอ่ะ เพิ่งดูเมื่อกี้แต่ไม่ได้ตัดสินใจซื้อว่าจะกลับไปอ้อนให้ไอ้มี่ซื้อให้
“รู้ได้ไง”ผมถามผลิกตัวคร่อมตักมันแทน
“ก็รู้อ่ะ..ลองใส่ดิ เห็นจ้องอยู่นานล่ะ”มันบอก คือตอนที่ผมกำลังดูนาฬิกาอยู่ไอ้โรมกำลังตั้งหน้าตั้งตาเลือกยีนส์อย่างขมักเขม่นไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น
“ชอบอ่ะ..”ผมไม่รู้จะบอกว่าไงเหมือนกัน คือมันทั้งดีใจ ถูกใจ รู้แต่ว่าตอนนี้ยิ้มอย่างเดียว ยิ้มกว้างด้วย ไอ้โรมเป็นแบบนี้ตลอด ชอบทำให้ใจเสียก่อนค่อยมาสนใจทีหลัง
“ก็รู้ว่าชอบไงถึงซื้อให้”มันบอกยื่นหน้ามาหอมแก้ม ผมเอนตัวหัวซบบ่ามันหยิบยีนส์ขาสั้นขึ้นมาถามมันงงๆ
“ขาสวย ชอบเวลาใส่!”มันบอก ทำตาวิบวับมากอ่ะ มือลูบอยู่ที่ต้นขาผม
“ขอบคุณครับ ขอบคุณๆ ขอบคุณมาก”ผมบอกซ้ำไปซ้ำมา สลับกับหอมแก้มมันทั้งสองข้าง หน้าผาก จมูก ปาก จนเหมือนหอมเล่น หอมแบบทั่วหน้าเลย
“เปลี่ยนจากขอบคุณเป็นอย่างอื่นดีกว่า..วันนี้บอกรักยังครับ”มันถามหน้าเจ้าเล่ห์ ผมยิ้มตาหยีโชว์ฟันขาว
“รักครับ!”ผมบอกแล้วก้มลงไปจูบปากมันว่าจะแค่จุ๊บเบาๆแต่ไอ้โรมเสือกคว้าคอไม่ยอมปล่อย เลยต้องปล่อยเลยตามเลย อิอิ

kamaji · โพสต์ 2013-9-19 16:05:58

ขอบคุนคราบ

GBOMK · โพสต์ 2013-9-19 19:40:35

ขอบคุนคับผม :)

doltae · โพสต์ 2013-10-10 17:49:24

ขอบคุณครับ

kiwwy · โพสต์ 2013-10-17 19:31:20

ขอบคุรมากๆค่ะ อิอิ น่ารัก{:sm-52:}

tarsii · โพสต์ 2013-11-19 21:07:38

ขอบคุณมากนะ

kiloay · โพสต์ 2014-2-23 22:18:10

ขอบคุนคราฟ ผม

dfredf120 · โพสต์ 2014-4-29 16:25:51

ขอบคุณครับ

PonyTail · โพสต์ 2014-10-1 10:36:03

ขอบคุณครับ

ShangHai · โพสต์ 2015-1-27 15:18:52

ขอบคุณครับ

minone · โพสต์ 2015-1-27 17:25:48

ขอบคุนนะคับ

eirichan · โพสต์ 2015-2-22 21:34:31

ขอบคุณครับ

pt200 · โพสต์ 2015-9-24 22:17:34

ขอบคุณครับ

uaychai · โพสต์ 2015-9-26 07:54:37

ชอบเลยครับ

4_NAY · โพสต์ 2016-4-23 21:31:50

หวานแหววอีกคู่ละ

Soyu · โพสต์ 2017-8-30 05:04:30

ขอบคุณนะครับ

Golfgg · โพสต์ 2020-7-10 10:48:37

วันหวานๆ ของน้องจ๊ะและโรม

บัญชี		จำการเข้าสู่ระบบไว้	ลืมรหัสผ่าน
รหัสผ่าน			สมัครเข้าเรียน

รักไม่รักไม่รู้...แต่ห้ามเจ้าชู้ให้ตูเห็น { 61 - 62 }

สมาชิกจีโฟกาย 100%

สมาชิกระดับเพชรคู่

สมาชิกระดับตรีเพชร

สมาชิกระดับเพชรบริหาร

สมาชิกระดับมงกุฎ

สมาชิกระดับทับทิม

สมาชิกระดับแพลตตินั่ม

สมาชิกระดับไพลิน

สมาชิกระดับมรกต

สมาชิกระดับเพชร