แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย tanya เมื่อ 2013-9-19 10:50
ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
“อย่างี่เง่าไอ้เนม..กับเด็กเผลาๆบ้างเหอะ”มันพูดเสียงเหนื่อยๆผมหันไปมองหน้าแล้วเดินกระแทกตัวมันออกมาที่โต๊ะกินข้าวเจอเข้ากับสายตาของไอ้ชูกัสผมจัดการหยิบจานข้าวตักกับข้าวสองสามอย่างใส่จาน โดยที่ไม่แตะสตูไก่เลยสักนิดแล้วเดินมานั่งกินที่หน้าโทรทัศน์คนเดียว
“ถ้าอยากจะงี่เง่าก็เอาให้สุดนะมึง.!”มันเดินมาพูดใส่หัวผมแล้วเดินกลับไปนั่งกินข้าวที่โต๊ะกับไอ้ชูกัสไอ้เนมเป็นหมาหัวเน่าถูกเมิน
[hide]ตอนที่ 65
ไอ้เนมนั่งกินนั่งบ้าอยู่หน้าโทรทัศน์คนเดียวเป็นเวลานานล่ะ ได้ยินเสียงไอ้สองคนด้านหลังหัวเราะกันคิกคักกันอย่างสนุกสนาน ไม่รู้ซิหลายครั้งที่ผมโดนหาว่างี่เง่า ก็แค่เด็ก แต่สำหรับผมไม่ใช่แค่เพราะผมเกลียดเด็ก เด็กเลยไม่ใช่คำว่าแค่สำหรับผม
“ฮัลโหล”เสียงพี่โรลลี่รับสาย ผมก้มดูนาฬิกายังหัวค่ำอยู่นี้หว่า ทำไมทำเสียงเหมือนเพิ่งตื่นนอนแบบนี้ล่ะ
“นอนอยู่เหรอ ?”ผมถามเสียงเศร้า แล้วหยิบจานเดินไปเก็บในครัว ไอ้พี่เสือมองหน้าผมนิดหน่อยแต่ไม่ได้พูดอะไร ผมก็ไม่สนใจ เดินผ่านมันเหมือนมองไม่เห็น
“เปล่า..แต่ก็นะ มึงมีไรเนี่ย”พี่โรลถาม ได้ยินเสียงพี่จิมเรียกให้ไปอาบน้ำ ไอ้เนมหน้าร้อนขึ้นมานิดๆ
“เนมเบื่ออ่ะ..?!”ผมพูดเสียงเครือเหมือนคนจะร้องไห้
“เนมเบื่อ..เบื่อไรมึงอ่ะ..แล้วนี้อยู่ไหน ?”
“ทะเล”ผมตอบแล้วลุกขึ้นเดินออกมาคุยด้านนอก หน้าบ้านมีโต๊ะนั่งเล่นอยู่
“เฮ้ย!..ไปตอนไหน ทำไมไม่โทรมาบอกกูบ้างว่ะ อยากไปด้วย”พี่สาวผมเริ่มโวยวายทันที มีการหันไปโวยวายใส่พี่จิมด้วยวว่าไม่ยอมพามาเที่ยวบ้าง
“หึ!..ไม่เห็นสนุกสักนิด!”ผมกระแทกเสียงตอบ
“ทำไมอีกอ่ะ..ทะเลาะกันอีกแล้วหรือไง”พี่โรมถามเหมือนรู้ทัน
“ไม่ได้ทะเลาะ..แต่เนมหมั่นไส้อ่ะ..”แล้วผมก็จัดการเล่าเรืองที่เกิดขึ้นตั้งแต่มาให้พี่โรลฟัง เล่าไปก็นั่งเจ็บใจตัวเองไป กับผู้หญิงที่เข้ามาหาพี่เสือไอ้เนมไม่เคยหวั่น เจอเด็กเข้าไปไปไม่ถูกเลย
“ฮ่าๆ..มึงก็นะ กับเด็ก!”พี่โรลพูด
“ก็เนมเกลียดเด็กอ่ะ..แล้วไอ้เด็กบ้านี่นะ กวนตีนจะตายมันแลบลิ้นให้เนมด้วยนะ!”ผมจัดการฟ้องทันที
เพราะพี่โรลก็ไม่ชอบเด็กเหมือนกัน แต่ไม่หนักขนาดผม
“มึงก็หยิกปากมันดิ!”พี่โรลบอก ผมร้องเฮ้ยทันที
“บ้าพี่โรล..พี่เสือเอาเนมตายแน่ ถ้าไปหยิกปากเด็กมันขนาดนั้นอ่ะ ดูแลกันมากกว่าเนมอีก”ผมบ่นออกมา
อย่างน้อยใจ
“นี้มึงกำลังน้อยใจพี่เสือ ที่พี่เขาสนใจคนอื่นมากกว่ามึงใช่มั้ย ? ไอ้เด็กขี้อิจฉาเอ้ย!นั้นมันเด็กนะ”พี่โรลพูด
“เนมอย่าไปฟังมัน บอกคนอื่นได้ ตัวเองใช่ย่อยที่ไหน ไม่เคยทำได้อย่างที่ปากว่าสักครั้ง”เสียงพี่จิมตะโกนแทรกขึ้นมา พี่จิมคนนี้เป็นอะไรที่ตามใจพี่โรลมากอ่ะ มากถึงมากที่สุด ผมยังไม่คิดเลยว่าสองคนนี้จะมาสปาคกันได้
“ใครขอให้มึงพูด!! ไปเลยหิวข้าว!”พี่โรลหันไปแหวใส่พร้อมออกคำสั่ง ผมที่ได้ยินถึงกับยิ้ม
“พี่โรลมาหาเนมเร็ว!”ผมพูดเสียงอ้อนๆ รู้ว่าทำแบบนี้ยังพี่โรลก็ต้องยอม
“หึ!..กูจะไปหามึงได้ยังไงครับไอ้น้องรัก มึงอยู่ไหนกูอยู่ไหน”พี่โรลพูด ไอ้เนมกัดปากแบบขัดใจ นี้ถ้ามาอยู่ตรงหน้าผมจะกอดแล้วอ้อนให้ถึงที่สุดเลย
“มาซิ!..ให้พี่จิมพามาหาเนมนะ..เนมไม่อยากอยู่แล้ว พี่เสือไม่สนใจเนม เล่นกับไอ้เด็กบ้านั้นอยู่ได้ เนมไม่อยากเห็นหน้าพวกมันสองคน เนมเกลียดเด็กพี่โรลได้ยินไหมว่าเนมเกลียดเด็กอ่ะ..อึก ฮือๆ”ร้องแล้วครับไอ้เนมเขื่อนแตกอีกแล้ว เจ็บใจมากๆเป็นแบบนี้ประจำ
“เฮ้ยๆ อย่าร้อง เนมอย่าร้อง เงียบเร็ว มึงห้ามร้องไห้เพราะเด็กนะ เช็ดน้ำตาเดี๋ยวนี้เลย”พี่โรลพูดเสียงร้อนรน
ไอ้เนมยิ่งร้องครับ
“อึก..ฮึก พี่โรลก็มาหาเนมซิ..เนมเกลียดพี่เสือแล้ว!”
“ไปไม่ได้..มึงเงียบก่อนอย่าร้อง เดี๋ยวเขารู้ว่ามึงร้องไห้เพราะเจ็บใจเด็กหกขวบเสียชื่อน้องกูหมด เช็ดน้ำตาเดี๋ยวนี้เลย”พี่โรลสั่งมาตามสาย ไอ้เนมค่อยๆเอาหลังมือเช็ดน้ำตา
“ฮึก เงียบแล้ว อึก ไม่ร้องแล้ว”ผมพูดเสียงสะอื้น
“แน่นะ..ไม่ต้องร้องแค่เด็กเอง มึงอย่าลืมมึงก็เพิ่งผ่านการเป็นเด็กชายมา ยังเด็กเหมือนกัน เอาเลยมึง ยอมทำไม”พี่โรลบอก ผมคิดตามครับ ก็จริงอ่ะ ผมเพิ่งไปทำบัตรประชาชนมาเอง แต่ไอ้เด็กชูกัสมันยังไม่ทำบัตรประชาชนเลยนะ
“เดี๋ยวพี่เสือก็หาว่าเนมงี่เง่าอีก”ผมบอก
“ก็แล้วไงอ่ะ!”พี่โรลเถียงขึ้น ท่าทางอารมณ์เริ่มมา พี่ชายผมคนนี้เป็นอะไรที่ใจร้อน ขี้หงุดหงิดมากอ่ะ
“พี่รู้ไรมั้ย พี่เสือมันท้าเนมมันประชดเนมว่า ถ้าอยากจะงี่เง่าก็เอาให้สุดนะมึง”ผมบอก
“เอาเลยดิ..เขาท้ามาแล้วอ่ะ กูว่ามันไม่เกินความสามารถมึงแน่ สบายๆเลยด้วยซ้ำ!”
“ฮ่าๆ..เนมไม่ถึงขนาดซะหน่อย”ผมพูดเสียงอนๆ
“ไม่ใช่ก็ใกล้เคียง”
“ก็ติดมาจากพี่โรลนั้นแหละ..สอนเนมแบบนี้”ผมพูด เดินมาหยุดตรงต้นไม้ใหญ่ข้างบ้าน มีไฟกระพริบพันไว้รอบต้นไม้ ไอ้เนมมองหาสวิสต์ไฟทันที
“เหรอ!..เออๆอารมณ์ดีขึ้นแล้วใช่มั้ย เดี๋ยวกูลงไปกินข้าวก่อน ไอ้มี่เรียกล่ะ ถ้าไงเดี๋ยวโทรหาใหม่”พี่โรลบอกก่อนขานรับที่พี่มีเรียก
“ครับๆ รักพี่สาวนะ”ผมพูดก่อนวางสาย
“ห่า!..เหมือนกันไอ้น้องสาว ระวังแฟนมึงด้วยนะกูละกลัวแทน แค่นี้แหละดูแล้วตัวเองด้วย”พี่โรลก่อนกดตัดสายไป ผมวางโทรศัพท์ไว้บนบันไดขึ้นข้างๆ เดินดูรอบๆบ้านเพื่อหาสวิสต์ไฟกระพริบ
“อ๊ะ!..เจอแล้ว”ผมพูดขึ้นเมื่อเจอเป้าหมายที่กำลังหา แต่มันอยู่สูงอ่ะ ต้องปีนขึ้นไปด้วย หาบันไดปีนทันที มองซ้ายมองขวาเจอแล้วครับ เป็นเก้าอี้พลาสติก
“อย่าล้มนะ..เนมเจ็บ”ผมพูดติดตลกกับเก้าอี้ก่อนค่อยๆเหยียบขึ้น คือมันจะไม่น่าห่วงมากเท่าไรถ้าเป็นพื้นปกติ แต่นี้เป็นสนามหญ้าหนาๆ บวกกับพื้นสนามไม่เท่ากันอีก จัดหามุมไม่ได้ สู้ๆไอ้เนม ไฟติ้ง!!
“โอ๊ะ!สวยๆ”ผมพูดกับตัวเองแบบตื่นเต้น ไม่ได้เล่นไฟกระพริบนานมากแล้ว กดปิดเปิดอยู่หลายรอบมากอ่ะ
“ไอ้เนมทำอะไรมึงฮ่ะ!”เสียงที่ไม่อยากดังขึ้นผมที่กำลังมันส์กำลังการกดเปิดปิดไฟ หน้าเหวอทันที
“อย่าเข้ามานะ เดี๋ยวเนมลงเอง!”ผมรีบเบรกมันทันเมื่อเห็นว่ามันตั้งท่าจะเข้ามาหาเรื่อง มือขวามันถูกไอ้ชูกัส
จับมือไว้
“โอ๊ย!”ผมร้องเสียงดัง ว่าจะไม่ขายหน้าโชว์แล้วนะ ยังจะลิ้มจนได้อีกไอ้เนม คือเท้าผมมันเหยียบผิดผลาดนิดหน่อยเลยทำให้เก้าอี้ผลิกไอ้เนมหน้าคว่ำลงทันที
“ไอ้เนม!”พี่เสือตวาดเสียงดังแล้วย่างสามขุมมาหาผมทันที กระชากผมให้ลุกขึ้นจากพื้นหญ้า ไม่เจ็บแต่จุกมากกว่าไอ้ที่ร้องเสียงดังก็เพราะตกใจ
“ซุ่มซ่ามจริงๆเลย มามี้บอกชูกัสว่าเด็กซนต้องเจอแบบนี้!”ไอ้ชูกัสมันพูดขึ้นลอยๆแต่สายตาที่มันมองมาทาง
ผมนะ ไอ้เด็กเวรรู้จักผมน้อยไปซะแล้ว
“ยุ่งไรด้วย!”ผมหันไปแหวใส่มันแล้วผลักไหล่มันนิดๆ ผมเพิ่งผ่านสิบห้ามา ส่วนมันก็หกขวบ ห่างกันแค่
เก้าปีกว่าๆเอง
“เนม!”พี่ตวาดใส่ผมอีกครั้งพร้อมกับจ้องตาผมเขม่ง เพราะไอ้ชูกัสหน้าเสียๆนิดตอนที่โดนผมผลักไหล่
“เรียกไม!”ผมหันมาเอาเรื่องกับพี่เสืออีกคน มันชะงักนิดหน่อยก่อนบีบแขนผมแล้วดึงให้ลุกขึ้นเดินไปตามแรงของมัน
“มึงนะมึง..!”พี่เสือพูดคาดโทษผม แต่ผมไม่สนเมินหน้าไปทางอื่น
“ปล่อย!..ง่วงจะขึ้นไปนอน!”ผมบอกพร้อมกับแกะมือไอ้พี่เสือให้ปล่อย แต่มันไม่ปล่อยกลับบีบแน่นมาก
กว่าเดิม
“อย่างงี่เง่าดิ..เมื่อกี้หน้ากระแทกพื้นซะขนาดนั้นอ่ะ!”มันพูดแล้วดึงผมเข้าไปจ้องหน้าใกล้ๆ
“หน้าไม่ได้กระแทกเหอะ!”ผมพูด ก็ล้มเมื่อกี้ผมเอามือยันไว้ส่วนท้องหรอกที่โดนเต็มๆ เพราะผมเชิดหน้าขึ้นทันทีไม่ยอมให้หน้าโดนพื้นเป็นอันขาด
“ก็นั้นแหละ จุกหรือเปล่า”มันอีกแล้วตบมาที่หน้าท้องผม ไอ้เนมเขม่วท้องหลบนิดๆ
“ไม่จุก ไม่เจ็บ ไม่ได้เป็นไรด้วย พอใจยัง ?!”ผมตะคอกถามมันอย่างดัง
“ไอ้เนมมึง!”ไอ้พี่มันบีบปากจนเจ็บเลยครับ ตานี้เหมือนจะหลุดออกมาแล้ว
“พี่เสือชูกัส ปวดฉี่!”เสียงไอ้เด็กเวรดังขึ้น ผมนิสัยเสียจริงๆอันนี้ยอมรับ แต่ก็แล้วไงก็คนไม่ชอบให้ทำไง
“ไปเองไม่ได้หรือไง?”ผมหันไปถามมันหน้าตาย ไอ้ชูกัสก็ไม่น้อยหน้าถลึงตาใส่ผมเหมือนกัน
“มึงอย่า...”พี่เสือหันมาว่าผมแบบเอือมๆก่อนหันไปอุ้มไอ้ชูกัสเดินไปห้องน้ำ ผมไม่สนใจเดินหนีขึ้นห้องมาแม่งหมดอารมณ์จริงๆนะ เดินขึ้นมาเพื่อสงบสติอารมณ์ตัวเอง ผมเดินมาหยิบกล่องกระดาษขนาดปานกลางเป็นกล่องลับของผมเอง ไปไหนเอาไปด้วยตลอด ไม่รู้ดิ มันชินซะแล้ว ในกล่องมีพวกกุญแจ กับของใช้จิปาถะล้วนแล้วแต่เป็นของที่ได้จากไอ้พี่เสือทั้งนั่น จิ๊กมาบ้าง มันให้บ้างแล้วแต่ แล้วก็มีรูปซองกระดาษใส่รูปของไอ้พี่เสือและอีกหลายๆอย่างรวมกัน เหอะๆ
“ทะเลาะตลอดเลยแม่ง..เป็นห่าไรว่ะกู!”ผมบ่นกับตัวเองแบบเซ็งๆหยิบสมุดขึ้นมาเขียนบรรยาย ผมจะเขียนระบายเฉพาะวันที่ทะเลาะกันเท่านั้น ไม่รู้ดิเหมือนเป็นสิ่งเตือนใจเราดี นั่งเขียนนั่งระบายอยู่นานเลยครับ
เริ่มรู้สึกง่วงเลยเดินเข้าไปล้างหน้าล้างตา จะออกมานอนไม่อยากสนใจไอ้พี่เสือแล้ว ปล่อยให้มันนั่งเล่นกับ
ไอ้เด็กเจ้าเล่ห์ต่อไป
“เฮ้ย!..ทำไร ?!”ผมถามเสียงดัง พร้อมกับเดินเข้าไปปัดมือไอ้ชูกัสออกจากไดอารี่ผม
“จะดูหน่อย!”มันพูดแล้วเชิดปากขึ้น
“ไม่ให้ดู..มาดูของคนอื่นทำไม ?”ผมถามอีก กวาดเอาทุกสิ่งทุกอย่างเก็บเข้าที่ก่อนที่ไอ้พี่เสือมันจะขึ้นมาเห็น
“ขี้หวง ไม่ดูก็ได้”มันพูดแล้วถือวิสาสะขึ้นไปนอนเล่นบนเตียงนอน
“ขึ้นมาทำไม..แล้วพี่เสือไปไหน?”ผมเดินไปลากเก้าอี้มานั่งจ้องหน้ามันที่ปลายเตียง
“พี่เสืออยู่ด้านล่าง..บอกให้ชูกัสขึ้นมาตามพี่!”มันตอบ ลุกขึ้นมานั่งจ้องตาผมกลับเหมือนกัน
“มาตามทำไม”ผมถามอีก จะว่าไอ้เนมปัญญาอ่อนมานั่งเถียงกับเด็กฉอดๆแบบนี้ก็ได้นะ แต่ผมนิสัยแบบนี้จริงๆ
“กินขนมดิ..ข้าวก็ไม่กิน อยากหิวตายหรือไง”ไอ้เด็กเวรมันว่าผมครับ ลอยหน้าลอยตาจังนะมึง ไอ้เนมทนไม่ไหวเลยเอื้อมไปหยิกแก้มมันด้วยความหมั่นไส้ มันทำหน้าเบ้แล้วทุบมาดั้งผมเต็มๆ ไอ้เนมเจ็บครับมือเล็กก็จริงแต่เจ็บอ่ะ
“อยากหยิกแก้มเค้าก่อนทำไมล่ะ..นิสัยไม่ดี”มันว่าผม
“แล้วมายุ่งกับแฟนเค้าก่อนทำไมล่ะ นิสัยไม่ดี!”ผมก็เถียงไปทันที ไม่สนหรอกว่ามันจะเข้าใจหรือเปล่า ขอให้เถียงไอ้เนมก็พอใจแล้ว ไอ้ชูกัสทำหน้าบึ้งคิ้วขมวดทันที
“ขี้ตู่!”มันว่าเอื้อมมือมาหยิกแก้มผม
“ใครกันแน่!”ผมว่ากลับแล้วผลักหัวมันนิดหน่อย เริ่มสนุกขึ้นมานิดๆล่ะ ที่เขาบอกว่าแกล้งเด็กแล้วมันสนุกคงจริงซินะ ยิ่งหน้าบึ้งปากแบะเหมือนจะร้องมากเท่าไรยิ่งซะใจ
“จะฟ้องพี่เสือ!”มันบอก
“ไม่กลัว!!”ผมพูดแล้วผลักไหล่มันเบาๆ เบาจริงๆนะแต่ไอ้ชูกัสมันมารยาเสือกล้มหงายหลังไป
“แกล้ง!”มันลุกขึ้นมาชี้หน้าผม แล้วกัดปากตัวเองแน่นก่อนพ่นพิษออกมาโดยการร้องไห้ ไอ้เนมหน้าเหวอ
นิดหน่อย
“ฮือๆ”มันแหกปากร้องดังมากอ่ะ โวยวายชักดิ้นชักงอบนเตียง
“ชูกัสเป็นอะไรครับ..เฮ้ย!ร้องไห้ทำไมครับ!”ไอ้พี่เสือขึ้นมาพอดี รีบเดินเข้าปลอบลูบหัวลูบหลังมั่วไปหมด แถมยังมาจ้องหน้าเหมือนผมผิดอีก
“มองหน้าทำไม!”ผมถามขึ้นอย่างหมั่นไส้
“เป็นไรมากป่ะ ห๊ะ?!”ไอ้พี่เสือลุกขึ้นมาผลักไหล่ผมจนเซแล้วกัดฟันถาม ไอ้เนมน้ำตาร่วงทันที เคืองที่มันว่าแล้วนะแต่ไม่เท่ากับที่มันเดินมาผลักไหล่กันแบบนี้
“เออ!”ผมกระชากเสียงตอบ จ้องหน้ามันแบบไม่เกรงกลัวน้ำตาก็ยังออกมาเรื่อยๆ
“มึงเป็นอะไรฮะเนม..เป็นอะไร กับแค่เด็กตัวเล็กๆยังเอามาเป็นความ ห๊ะ!!”มันถามผมเสียงเหนื่อยๆ มองหน้าผมเหมือนกำลังไม่เข้าใจในสิ่งที่ผมเป็น มันไม่ได้เดินเข้ามากอดแล้วถามเหมือนทุกครั้งที่ง้อ เพราะครั้งนี้แขนทั้งสองข้างของมันถูกไอ้ชูกัสยึดด้วยการอุ้มอยู่
“ก็เนมงี่เง่าไง..แค่นี้พี่เสือไม่รู้หรอ เนมนิสัยไม่ดี เอาแต่ใจ ชอบทำตัวให้พี่เสือรำคาญไง”ผมตอบเสียงเครือก้มหน้ากำมือตัวเองแน่น
“ชูกัสรอพี่เสือตรงนี้แปบนะ..”มันพูดแล้วดึงมือผมลากเข้าห้องน้ำทันที
“เป็นไรไหนว่ามาดิ..ตั้งแต่เมื่อเย็นล่ะ!”มันถามเสียงเครียด ดันตัวผมชิดกับผนังห้องน้ำ เอามือกันไว้ปิดทางเข้าออกหลบหนี
“ไม่ได้เป็นไร ไม่ต้องมานยุ่ง!”ผมพูดแล้วดันตัวมันออกห่างๆ ก้มหน้ามองเท้าตัวเองไม่กล้าเงยหน้ากลัวเจอกับสายตาของไอ้พี่เสือ
“ปากมึงนะ..กูไม่ยุ่งด้วยจริงๆก็หายอยากไปหรอก!!”มันกระชากเสียงตอบกลับมา
“ก็ตามใจดิ!”ผมตอบกลับ
“เอาแน่นะมึง!”มันถามกลับเสียงเข้ม แต่ไอ้เนมไม่กลัว คราวนี้เป็นไงเป็นกัน
“เออ..อยากทำก็ทำไปดิ..เคยว่าไรได้มั่งล่ะ!”
“ได้ๆ มึงเล่นแบบนี้เองนะ..กูเป็นของกูแบบนี้ แสดงออกมาซะขนาดนี้ ถ้ายังอยากงี่เง่าต่อก็เรื่องมึง เบื่อแล้วเหมือนกัน!”มันพูดเสียงเข้มก่อนเดินหันออกจากห้องน้ำ ไอ้เนมหมดแรงทรุดตัวนั่งลงกับพื้น
“ไอ้เหี้ย!..ไอ้พี่เสือบ้า..กล้าดียังไงมาพูดแบบนี้!!”ผมตะโกนด่าตามหลังเสียงเครือ นั่งร้องอยู่ในห้องน้ำสักพักก่อนเดินออกมานอนที่เตียง ไม่ลงไม่ล้างมันแล้วหน้า คอยดูกูจะเป็นไข้จะเอาให้หนักเลย ดูดิว่าจะไม่สนใจกูจริงๆหรือเปล่า
“อือ..พี่เสือเนมปวดหัว!”ผมพูดเสียงงัวเงีย เอาขาจะก่ายบนตัวพี่เสือ แต่ต้องวืดเพราะไม่มีคนที่ต้องการ ไอ้เนมหน้าบึ้งนิดหน่อยก่อนจำได้ว่าเมื่อคืนผมทะเลาะกันนี่หว่า
“หึ!..นิสัยเสีย!”ผมพูดกับเองแบบเจ็บใจ ลุกขึ้นกระแทกเท้าลงมาด้านล่างทันที ไม่ทำอะไรกับตัวเองทั่งนั้น ไหนๆวันนี้ก็จะกลับบ้านแล้ว ไม่สบายก็ช่างแม่ง
“สวัสดีฮะ!”ผมเดินลงมาด้านเจอกับเด็กผู้ชายสองคนที่กำลังนั่งกินคุกกี้กันอยู่ คนนึงผมรู้จักว่าเป็นใคร แต่อีกคนผมไม่รู้จัก
“คูก้า!”ไอ้ชูกัสหันมาเฉลยข้อข้องใจผม อือ..นะบ้านนี้เขามีลูกน่าตาดีทั้งบ้านเลยหรอว่ะ
“พี่เนมใช่มั้ย ฮะ ?”คูก้าพร้อมกับเดินมาจูงมือ ไอ้เนมชะงักมือนิดหน่อย นับครั้งได้ที่ผมจะจับมือหรืออุ้มเด็ก
“อาหารเสร็จแล้วครับ..ออกมากินกันได้แล้ว!”เสียงไอ้พี่เสือเรียกไอ้สองพี่น้อง มันคงยังไม่เห็นว่าผมลงมาแล้ว
“พี่เนมฮะ..ลุกขึ้นไปกินอาหารเช้าครับ”คูก้าดึงมือผมให้ลุกขึ้น เด็กคนนี้น่ารักจัง ไม่แสบเหมือนน้องชายมัน
“ไม่เป็นไรครับ”ผมตอบเสียงสั่น พยามยามกลั้นน้ำตาไม่ให้ไหลออกมา พี่เสือมันเมินผมแบบที่ปากมันพูดจริงๆด้วย ไม่แม้จะหันมามองหน้าด้วยซ้ำ
“ได้ไงครับ..มามี้บอกว่าข้าวเช้าสำคัญทุกคนต้องกิน..พี่เนมตัวร้อนด้วยฮะพี่เสือ!”คูก้าบอกผมก่อนหันไปพูดกับไอ้พี่เสือ
“หึหึ..ไม่เป็นไรหรอกครับ..พี่ขอตัวนะครับ”ผมบอกก่อนแกะมือคูก้าออก ขืนยืนนานกว่านี้น้ำตาร่วงแน่ ไอ้เนมไม่อยากเป่าปี่โชว์เด็ก
“กินกันไปสองคนก่อนนะครับ เดี๋ยวพี่มา”ผมได้เสียงพี่เสือพูด แต่ก็ไม่สนใจเพราะตอนนี้เริ่มรู้สึกหน้ามืดหน่อยๆ เป็นผลมาจากเมื่อวานผมเล่นน้ำหนักไปหน่อยด้วยมั้ง
“เฮ้ย!”ผมร้องเสียงหลงอยู่ดีๆตัวก็ลอยขึ้นจากพื้นมาอยู่บนไหล่ไอ้พี่เสือแทน ไอ้เนมดิ้นแหกปากโวยวายทันที เลยโดนมันตีก้นตั้งหลายที
“กูให้เวลามึงหนึ่งแปบเดียว กูออกมาจากห้องน้ำต้องเห็นมึงถอดเสื้อออกแล้ว หรือจะให้กูถอดให้ แล้วอย่าคิดโวยวายให้กูเหนื่อยมากขึ้นด้วย ไม่งั้นคราวนี้มึงเจ็บแน่ กูรับรอง!!”มันขู่ผมเสียงเข้มหลังจากโยนผมลงบนเตียงแล้วชี้หน้าผมแบบหมายหัวก่อนเดินหนีหายเข้าไปในห้องน้ำ ไอ้เนมรีบทำตามที่มันบอกทันที
ตอนที่ 66
“อือ..”ผมร้องออกมานิดหน่อย เมื่อพี่เสือมันเอาผ้าขนหนูเย็นๆมาเช็ดที่แขน มันเงยหน้ามองผมนิดหน่อยแล้วก้มลงไปจัดการกับแขนและขาผมต่อ มันเช็ดของมันไปเงียบๆไม่พูดไม่จากับใคร ไอ้เนมก็นั่งนิ่งให้มันเช็ดไปเรื่อยๆ
“กางแขนออก!”มันบอกผมเสียงห้วน จับผมให้ลุกขึ้นยืนดึงตัวเข้ามาใกล้ๆแล้วใส่เสื้อคลุมหนาๆแบบมีฮูดด้านหลังให้ เป็นเสื้อของมันแหละ ผมใส่ทีคลุมเกือบถึงเข่า
“กางเกงอ่ะ?!”มันเงยหน้าถาม ผมชี้นิ้วไปทางกระเป๋าเป้ในตู้ พี่เสือเดินไปเปิดตู้หยิบกระเป๋าเป้มาโยนลงเตียง
“มีแต่ขาสั้นอ่ะ”ไอ้เนมลืมตัวพูดเหมือนปกติ ลืมไปว่ายังงอนๆมันอยู่
“ลุกขึ้น”มันสั่ง ไอ้เนมเลยต้องลุกขึ้นเดินมายืนหยุดตรงหน้ามันเหมือนเดิม สภาพตอนนี้คือผมยืนบนเตียงส่วนไอ้พี่เสือยืนอยู่ที่พื้นปกติ มันเดินไปหยิบเป้อีกใบของมันออกมา
“ขายาว ลากพื้น!!”ผมโวยวายนิดหน่อย เมื่อเห็นไอ้พี่เสือหยิบกางเกงยืดขายาวของมันส่งให้ผม ผมเคยใส่แล้วขามันยาวเกินเดินลำบอกผมไม่ชอบ แต่ดีที่ใส่แล้วอุ่นดี
“พับขาไง ยากไร?”มันพูดดึงผมเข้ามาใกล้ๆ แล้วส่งกางเกงให้ผมใส่ ไอ้เนมยืนนิ่งอยู่สักพักแต่ก็ยอมใส่ตามที่มันบอก และขากางเกงก็ยาวลากพื้นเหมือนที่ผมบอกไม่มีผิด
“คราวหลังอ่ะ หัดซื้อขายาวใส่ซะบ้างนะ!!”มันเงยหน้าบอกผมเสียงห้วน ไอ้เนมแลบลิ้นแล้วเมินหน้าหนี ตอนนี้ไอ้พี่เสือกำลังตั้งหน้าตั้งตาพับขากางเกงให้ผมอยู่
“ก็ไม่ชอบใส่!”ผมพูดเบาๆเหมือนพูดกับตัวเอง แต่ไอ้พี่เสือเสือกได้ยินมันเลยดึงขาผมจนเซหลักเสียการทรงตัวแต่ดีที่มันรับไว้ได้ ไม่ปล่อยให้ผมลงไปนอนจูบกับพื้น
“มึงรู้ตัวไหม..เกือบจะยี่สิบสี่ชั่วโมงที่ผ่านมา มึงหาเรื่องกูมากเลย”มันพูดเสียงเข้มก่อนดันตัวผมให้ยืนดีๆ
“เนมป่าว”ผมเถียงกลับแทบจะทันที
“ป่าวยังไง..เป็นอะไรฮืม มึงไม่พอใจอะไรใคร กูหรือใคร ?”พี่เสือถาม เหมือนมันกำลังสงบสติไม่ให้พลุกพล่านมากขึ้นกว่าเดิม ไอ้เนมส่ายหัวก็ไม่รู้จะตอบว่าไงเหมือนกันหนิ ผมยังหาเหตุผลให้ตัวเองไม่ได้เลย
“ป่าว.เนมไม่รู้ ไม่รู้เหมือนกัน อยู่ดีๆมันก็เป็น”ผมก้มหน้าตอบ
“เป็นอะไร?!”มันถามอีก จับหน้าผมให้เงยขึ้น
“ก็บอกว่าไม่รู้..พี่เสือจะถามมากทำไมเนี่ย”ผมแกล้งทำเป็นโมโหกลบเกลื่อน ไอ้พี่เสือขมวดคิ้วนิดหน่อยก่อนยิ้มมุมปาก
“แน่ใจ!..งั้นก็ดี ลงไปกินข้าวด้วยล่ะกัน”มันพูดก่อนเดินหันหลังไป ผมหน้าเหวอนิดหน่อยก็รู้อยู่ว่าผมไม่สบาย ทำไมไม่ถาม หรือสนใจกันบ้าง
“เบื่อ!”ผมพูดขึ้นก่อนที่ไอ้พี่เสือจะเดินพ้นประตูออกไป มันชะงักหยุดเดินแต่ไม่ยอมหันหน้ามาหาผม
“เมื่อคืนพี่เสือบอกว่าเบื่อเนม!”ผมพูดเสียงสั่นแล้วนั่งลงเอามือปิดหน้าตัวหน้าเองไม่อยากให้พี่เสือรู้ว่ากำลัง
จะร้องไห้อีกแล้ว
“พี่เสือพูดว่าเบื่อ..เนมไม่ชอบพี่เสือก็รู้ พี่พูดออกมาได้ไงว่าเบื่อ อ่ะ”ผมตัดพ้อมันเสียงสั่น ยังเอามือปิดหน้าปิดตาตัวเองเหมือนเดิม
“แล้วมันน่าเบื่อจริงหรือเปล่า ?!”มันพูดขึ้น ผมสั่นหัว
“ลุกขึ้นเดินมานี้ดิ!”มันออกคำสั่ง ผมที่นั่งเอามือปิดหน้าอยู่ก็สั่นหัว
“ลุกขึ้นมา!”เสียงเริ่มดังและเข้มขึ้น ไอ้เนมเงยหน้ามองมันทั้งน้ำตา ไม่คิดจะง้อจริงๆใช่มั้ย ผมเดินไปหามัน
ทั้งน้ำตา
“ร้องเก่งเหลือเกินนะ..ส่งเข้าแข่งขันคงชนะ”มันว่า ยกชายเสื้อที่มันใส่ขึ้นมาเช็ดมือผมที่เปียกไปด้วยน้ำตา
มันกดหน้าผมลงกับบ่ามัน ลูบที่ท้ายทอยแรงๆพร้อมกับหอมแก้มผมหนึ่งที
“เลิกร้องดิ..แล้วเงยหน้าบอกกูว่าเป็นอะไร”มันผละผมออกมาแล้วเช็ดน้ำตาผมมอกจนหมด
“พี่เสือนิสัยไม่ดี!”ผมว่ามัน
“ไม่ดียังไง ไหนว่ามาดิ”มันยิ้มแล้วถามกลับ
“พี่เสือลำเอียง”
“ลำเอียงอะไรมึง?!”มันถามเสียงสูง หน้าบึ้งนิดๆ มันดึงมือผมมานั่งคุยกันบนเตียงหันหน้าเข้าหากัน
“ก็เนี่ยแบบเนี่ย!”ผมบอกอย่างหงุหงิด อยากจะข่วนหน้ามันจริงๆ
“แบบเนี่ยมันแบบไหน มึงพูดออกมาตรงๆดิ”มันถามกลับ ทำหน้ากวนตีนหน่อยๆด้วย
“พี่เสือแฟนใคร?”ผมถาม
“แล้วมึงแฟนใคร?”มันถามกลับ ไอ้เนมพยักหน้าเข้าใจ
“พี่เสือพูดเพราะกับคนอื่น แต่ไม่เคยพูดเพราะกับเนม”ผมบ่นออกมาอย่างน้อยใจ
“เคยเหอะ!..อยู่บนเตียงกูพูดเพราะกับมึงตลอด”มันบอกหน้าตาย ไอ้เนมหมั่นไส้เลยเอื้อมไปจิกหัวมัน
“พี่ตามใจคนอื่น แต่ไม่เคยตามใจเนม”
“กูตามใจมึงอยู่ทุกคืนเหอะ”อีกแล้ว พูดจาสองแง่สองง่ามอีกแล้ว
“พี่เสือยิ้มหวานให้คนอื่น แต่กับเนมพี่เสือชอบหน้าบึ้งใส่”ผมว่ามันอีก
“ก็มึงดื้อ”มันเถียงกลับมา
“พี่เสือไม่สนใจเนม พี่เสือรักคนอื่นมากกว่าเนม พี่เสือเบื่อเนมอ่ะ!”คราวนี้ไอ้เนมร้องออกมาแล้ว กลั้นอยู่นานทนไม่ไหวแล้ว
“เบื่อจริง..กูทีบส่งมึงกลับบ้านไปนานล่ะ”มันบอกพร้อมกับดึงตัวผมเขามากอด ไอ้เนมงอแงหนักขึ้นกว่าเดิมทันที
“กูไม่รู้ดิ..พี่เสือว่าเนมอ่ะ..ไอ้ชูกัสมันร้องเองแต่พี่เสือมาโกรธเนมทำไมล่ะ เนมไม่ได้แกล้งมันซะหน่อย อึก”สะอึกสะอื้นสุดฤทธิ์ไอ้เนม กอดคอไอ้พี่เสือแน่นขึ้นบี้หน้าลงกับอกมัน
“หึ!..ไม่แกล้งจริงแล้วชูกัสจะร้องได้ไง”มันถาม
“เห็นไหม ? ดูดิพี่เสือยังไม่เชื่อเนมอีกอ่ะ!”ไอ้เนมก็ยิ่งน้อยใจร้องหนักเข้าไปอีก
“ไม่ได้บอกว่าไม่เชื่อ กูแค่ถามเฉยๆว่าถ้าไม่มีคนแกล้งแล้วน้องมันจะร้องได้ไง”มันบอกพร้อมกับผลักผมให้นอนลงกับเตียงแล้วขึ้นคร่อมตัวผมไว้ ใช้นิ้วลูบที่ริมฝีปากผมเบาๆ
“จะรู้ไหมล่ะ!? อยู่ดีๆมันก็ร้องเนมแค่ผลักไหล่มันนิดเดียวเอง ไม่แรงซะหน่อย”ผมบอกแล้วทำหน้างอนๆ
“เห็นไหม..มึงเนี่ยนะ..น้องมันยังเด็กเอาอะไรมากว่ะ”พี่เสือบอกเอาจมูกโด่งๆของมันมาสีกลับปลายจมูกผม
“ก็เนมไม่ชอบเด็กพี่เสือก็รู้!”
“ก็เพราะรู้ไง..กูกับชูกัสอ่ะเป็นญาติกันมันลูกเป็นของน้า ลูกครึ่งนะมึง มีพ่อเป็นคนอิตาลี”
“แล้วไง..ถึงว่าเจ้าเล่ห์จะตาย ไม่รู้แหละ คูก้าไม่เห็นร้ายขนาดมันเลย”ผมบอกหพร้อมยกมือขึ้นกอดคอพี่เสือ
ไว้แล้วยกหน้าขึ้นจูบปากมัน
“หึหึ..ไหนว่าไม่ชอบเด็กไง?”
“ก็ไม่ชอบอยู่ แต่แบบไงอ่ะ ถูกชะตาไรงี้!!”ผมบอกแบบรำคาญ หยิกแก้มมันด้วยความหมั่นไส้
“กูเจ็บ!..มึงหนิ.ตกลงที่มึงเป็นหมาบ้าอยู่นานเนี่ย เพราะน้อยใจที่กูดีกับคนอื่นมากกว่ามึงใช่มั้ย?!”พี่เสือถามพร้อมกับดึงมือผมเข้าไปหอม
“ใครหมาบ้า!..ชอบว่าเนมแรงๆตลอดอ่ะ!”
“ไม่ได้ว่า กูพูดเรื่อง แยกเขี้ยวใส่คนอื่นไปทั่วซะขนาดนั้นอ่ะ..ไม่ให้เรียนหมาบ้าแล้วเรียกว่าไร”มันบอก ถอนหายใจออกมานิดหน่อยแล้วใช่ฝ่ามือทั้งสองข้างมาประคองใบหน้าผมไว้ ก้มลงมาหอมหน้าผากผมเบาๆ
“กูรักมึงนะ..อย่าน้อยใจกูเลย กูง้อคนไม่เป็น”มันพูดเบาๆที่ข้างแก้มผม ไอ้เนมใจเต้นเป็นลิงโลดแล้ว นานๆ
อ้าปากพูดคำนี้ออกมาได้
“พี่เสือก็อย่าทำให้เนมงอนซิ..เนมก็ไม่อยากเป็นแบบนี้ซะหน่อย แต่เห็นพี่สนใจคนอื่นมากกว่าเนมทีไร
เป็นแบบนี้ทุกที”ผมพูดเบาๆคล้ายจะอ้อนมากกว่า
“หึหึ..คิดเองทั้งนั้น กูไม่เคยสนใจใครมากกว่ามึง แต่เพราะกูเป็นคนแบบนี้เลยแสดงออกไม่เหมือนคนอื่น”
“เนมรู้.. แต่ก็อดไม่ได้อยู่ดี พี่เสืออย่าเบื่อเนมเลยนะ”ผมพูด แค่คิดว่ามันจะเบื่อก็อยากจะร้องไห้จริงๆ
“เบื่อไงลงว่ะ..มีเรื่องให้กูได้ตื่นเต้นตลอดเวลาหาที่ไหนได้อีก”มันพูดยิ้มๆ แล้วกระชัดกอดผมให้แน่นขึ้น
“ พี่เสือเนมไม่สบาย ปวดหัวตัวร้อน พรุ่งนี้ไม่ไปโรงเรียนนะ”ผมพูดเสียงอูอี้ที่อกมัน
“ไม่ต้องเลยมึง.จะสอบแล้ว!”
“ไม่เอาอ่ะ เนมไม่สบาย อีกอย่างเนมก็เคลียร์งานหมดแล้วด้วย”
“งั้นก็แล้วแต่.. แต่กูต้องไป มึงรู้ใช่มั้ยว่าม.6มันวุ่นวายขนาดไหน ขาดบ่อยๆไม่ได้!”มันบอกแล้วดึงตัวผมให้ลุกขึ้นนั่งตักสอดมือเข้าไปในเสื้อที่ผมใส่แล้วลูบเบาๆ อุ่นดีผมชอบ
“อ้าว!..แล้วใครดูแลเนมอ่ะ!”ผมโวยวายทันที
“ดูแลตัวเองดิ..โตแล้วๆดูแลตัวเองได้แล้วเมื่อก่อนไม่เห็นเป็นแบบนี้เลย”มันถามพร้อมกับบีบจมูกผม
“ไม่เอา..งั้นเนมไปโรงเรียนดีกว่า ไม่มีคนเฝ้าน่าเบื่อจะตาย”ผมพูดซบหน้าลงบนบ่ามัน มองปากสีแดงบางๆ ที่ขยับพูดจ้อไม่หยุด
“จริงๆเลยนะมึงเนี่ย..แต่ตอนนี้มึงต้องลุกขึ้น ลงไปกินข้าวก่อนจะได้กลับบ้านซะที”มันบอกดันตัวผมให้ลงจากตักแต่ไอ้เนมไม่ยอมเกาะแน่นเป็นตุ๊กแก จนไอ้พี่เสือทนไม่ไหวอุ้มผมลงมาด้านล่างไอ้ชูกัสมองตาขวางเลย
“พี่เนมเป็นไรฮะ..ทำไมต้องอุ้ม”คูก้าถามทันทีที่ไอ้พี่เสืออุ้มผมมานั่งลงที่เก้าอี้ข้างๆ
“จิ๊!”เสียงแสดงความไม่พอใจของไอ้ชูกัส
“ชูกัสนิสัยไม่ดี..มามี้บอกแล้วว่าห้ามทำเสียงแบบนั้น!”คูก้าหันมาแหวใส่น้องชายมัน
“ตัวไม่ต้องมายุ่ง!”ไอ้ชูกัสก็ไม่น้อยหน้าเถียงพี่มันกลับทันทีแล้วเดินไปนั่งตักไอ้พี่เสือ
“ไม่เอานะครับ เป็นพี่น้องกัน ไม่ทะเลาะกันนะ”พี่เสือพูดอย่างอ่อนโยนพร้อมกับลูบหัวไอ้ชูกัสไปด้วย
“ชูกัสดื้อ มามี้บอก!”คูก้าพูดอีกลงจากเก้าอี้เดินมายืนตรงหน้าผมไอ้เนมมองหน้าพี่เสือนิดหน่อยก่อนจับอุ้มคูก้าขึ้นมานั่งบนตัก ตัวเล็กนิดเดียวเองดีไม่ดีอีกหน่อยน้องมันจะสูงกว่าอีก
“เค้าไม่ดื้อ..ตัวอย่ามาว่านะ!”ไอ้ชูกัสไม่ยอมเถียงกลับมาคอเป็นเอ็น
“แบร่ๆ เด็กดื้อ เนาะ!”ไอ้เนมนิสัยไม่ดีครับล้อเลียนไอ้ชูกัสทันที มันกัดปากใส่ผมเหมือขัดใจแต่ก็ทำอะไรไม่ได้
“พี่เนมน่ารักจังฮะ!”คูก้าพูดแล้วใช้นิ้วจิ้มแก้มเบาๆเหมือนไม่กล้ากลัวผมโกรธไอ้เนมเลยยื่นหน้าไปใกล้ๆ แล้วหอมแก้มมันไปสองที ตัวหอมดีกลิ่นแป้งติดมาที่ปลายจมูก
“คูก้าน่ารักกว่าพี่อีก”ผมบอกแล้วหันไปยักคิ้วให้ไอ้พี่เสือ
“อิอิ”คูก้าหัวเราะเสียงเล็กเสียงน้อยกดหน้าลงกับหน้าอกผม ไอ้เนมจะเริ่มปลื้มเด็กขึ้นมานิดๆล่ะระหว่างกินข้าวก็ไม่มีไรมากครับ ส่วนมากจะเป็นไอ้ชูกัสกับผมมากกว่าที่เถียงกัน เถียงไปเถียงมาผมว่าไอ้ชูกัสมันเหมือนผมยังไงก็ไม้รู้นะมันเป็นน้องคนเล็กด้วยมั้ง
“พี่เนมอย่าแย่งชูกัสซิ!”ไอ้ชูกัสว่าผมเสียงดังพร้อมกับปัดมือผมออกจิ้มซ่อมลงที่น่องไก่แต่ไอ้เนมไม่ยอมหยิบซ่อมมันออกแล้วก็จิ้มซ่อมเข้าไปแทน ยกมาใส่จานผมทันที ผมไม่ได้จะกินเองหรอกจะเอามาให้ไอ้เด็กบนตักผมมากกว่า มันเป็นพี่ที่ยอมน้องจริงๆตัวเองอยากกินจะแย่แต่รู้ว่าชอบเลยไม่กล้าแย่ง ไม่เห็นเหมือนพี่ผมสักคน
“ให้พี่บ้างเหอะ..ตัวเองกินไปกี่ชิ้นแล้ว คูก้ายังไม่ได้กินเลย!”
“ก็คูก้าเป็นพี่..ชูกัสเป็นน้อง มามี้บอกว่าเป็นพี่ต้องเสียสละให้น้อง!”มันเถียงกลับมาแทบจะทันควัน ไอ้พี่เสือนี้นั่งหัวเราะท้องแข็งไปล่ะผิดกับไอ้เด็กบนตักผมทำหน้าเหมือนจะร้องไห้แล้ว
“แล้วน้องไม่คิดจะเสียสละให้พี่บ้างหรือไง หัดเป็นฝ่ายให้บ้างเหอะชูกัสกินไปกี่ชิ้น แล้วคูก้ากินไปกี่ชิ้น ไก่มีกี่ชิ้น?!”ผมถามไอ้ชูกัสทำหน้าคิดนิดหน่อย หันไปถามไอ้พี่เสือว่าไก่มีกี่ชิน
“มีห้า ชูกัสกินไปสาม พี่เสือหนึ่ง เหลืออีกหนึ่ง”มันตอบผม
“เห็นไหม..ชูกัสกินเยอะกว่าคนอื่นอีกให้คูก้าแค่ชิ้นเดียวไม่เห็นเป็นไรเลย”
“ก็ชูกัสอยากกินหนิ!”มันเริ่มเสียงดัง
“คูก้าก็อยากกินเหมือนชูกัสแหละ น้องนิสัยไม่ดี ขี้หวง!”ผมว่ามัน จัดการฉีกไก่เป็นชิ้นแล้วป้อนคูก้าทันที
“ก็ชูกัสอยากกินอ่ะ จะกิน ฮึก”มันเริ่มมารยาใส่ทำปากแบะ ทำน้ำตาคลอ อย่ามาแสดงมุขนี้ไอ้เนมใช่บ่อย
“อยากกินก็ไปกินซิครับ คูก้าไม่หวงซะหน่อย”พี่เสือพูดปลอบหันหน้ามามองหน้าที่จ้องหน้าไอ้ชูกัสเขม่ง
“พี่เนม คูก้าให้ชูกัสกินได้ใช่มั้ย ฮะ”คูก้าถามขึ้น
“ได้ครับ..แต่ต้องให้ชูกัสขอก่อน จะมาแย่งไปกินคนเดียวไม่ได้ตัวเองกินเยอะกว่าคนอื่นอีก”ผมพูดพร้อมกับจ้องหน้าไอ้ชูกัสแบบท้าทายพี่เสือยิ้มมุมปากอุ้มชูกัสลงจากตักแล้วก้มหน้าพูดอะไรกับไอ้ชูกัสก็ไม่รู้ก่อนดันตัวมันให้เดินมาหาผม
“จะนั่ง!”มันพูดขึ้นมาลอยๆยืนจ้องหน้าผมตาแป๋ว ไอ้เนมงงอยู่สักพักหันไปมองหน้าพี่เสือ
“อุ้มมันขึ้นนั่งตัก”พี่เสือบอกไอ้เนมสั่นหัวรัวทันที หันมามองหน้าไอ้ชูกัสที่ยืนตาแป๋วมองหน้าผมนิ่ง ไอ้เนม ก็นะ เหมือนจะทนไหวแต่ก็ไม่ไหวต้องอุ้มมันขึ้นมานั่งตักอีกคน
“อะ!”พี่มันยื่นไก่ให้น้องมันไอ้น้องมันหันมามองหน้าผมอีก ด้วยความที่พวกมันสองคนพร้อมใจกันขึ้นมานั่งตักผมไอ้เนมคิดได้ว่าให้พวกมันนั่งบนโต๊ะทานข้าวทั่งสองคนดีกว่า ขืนเอานั่งบนตักทั้งสองคนคงเหน็บ กินกันบ้าง
“ป้อน!”
“ใครป้อน!”ผมถามกลับ
“ก็ตัวเองนั้นแหละป้อน..!”ไอ้ชูกัสตอบ
“ทำไมต้องป้อน มีมือก็กินเองดิ!”ผมบอกไอ้เด็กบ้า เมื่อวานแม่งยังกวนตีนกูอยู่เลย มาวันนี้จะให้กูป้อน ฝันไปเหอะ
“ไม่เอา!”มันพูดอย่างเอาแต่ใจ
“งั้นก็ไม่ต้องกิน!”ผมบอกแล้วมาสนใจคูก้าพี่มันที่ตอนนี้มองหน้าน้องชายตัวเองแบบหนักใจสุดๆไอ้ชูกัสโตมาต้องเอาแต่ใจตัวเองสุดๆแน่เลย
“อึก ฮึก”เสียงสะอื้นดังขึ้นหน่อยๆครับไอ้เนมยังไม่สนใจ เล่นกับคูก้าเหมือนเดิมจนเสียงมันเริ่มดังขึ้นเรื่อยๆจนผมไม่ทนไม่ไหว ต้องป้อนมันจนได้กว่าจะกินเสร็จเล่นเอาผมเหนื่อย ไอ้คนพี่ไม่ค่อยเท่าไรพูดเรื่องไอ้คนน้องนี้สุดๆอ่ะ บอกให้ไปซ้ายชูกัสมันตรงทันที
“กลับก่อนนะครับ..เดี๋ยวพี่เนมมาหาใหม่นะ!”ผมนั่งลงบอกลาคูก้าที่หน้าบ้านแล้วหอมแก้มมันไปสองที
“ฮะ..มาเที่ยวบ่อยๆนะฮะ”คูก้าบอกแล้วหอมแก้มผมคืน
“ครับๆ”ผมยิ้มรับก่อนหันไปดึงมือไอ้ตัวแสบที่ยืนอยู่ข้างๆมาหอมแก้มมันทั้งสองข้าง ถึงจะแสบไปมากแต่มันก็น่ารักอยู่ไม่น้อย แต่ถึงยังไงไอ้เนมก็ไม่ชอบเด็กอยู่ดีแต่กับไอ้สองคนนี้กรณีพิเศษล่ะกัน
“อย่าดื้อนักหละ”ผมบอกแล้วหอมจมูกมันอีกครั้ง
“ตัวเองเหอะ”มันย้อนผมกลับ
“ไปก่อนนะครับน้าพิงค์..พี่เสือไปก่อนนะครับ เดี๋ยวว่างๆจะมาหาใหม่”ไอ้พี่เสือหอมแก้มพวกมันคนละฟอดก่อนสวัสดีอีกครั้งแล้วเดินมาขึ้นรถกลับบ้าน มาเที่ยวครั้งสนุกแบบเจ็บๆดีครับ
“ไงมึง หน้าบานเชียวนะ”ไอ้พี่เสือแซว
“บานตรงไหนออกจะเรียว”ผมย้อนกลับพร้อมกับยักคิ้วกวนตีนไปให้มันหยุดรถทันทีแล้วเลื่อนหน้าเข้ามาใกล้ๆจนต้องเบี่ยงหน้าหนีนิดหน่อยตามันเจ้าชู้อีกแล้วอ่ะ
“อยากรู้ว่าตรงไหนจะบาน..เดี๋ยวคืนนี้กูทำให้ดูเตรียมใจไว้นะครับน้องเนมที่รัก”มันเสียงหื่นแล้วจูบเบาๆที่ปากผมก่อนหันกลับไปขับรถต่อ ไอ้เนมนั่งตัวแข็งทื่อเลยครับ มันเรียกน้องเนมอ่ะคบกันมาตั้งนานไม่เคยได้ยินนอกจากเวลาอย่างว่า..ไม่รู้ว่ามันขับรถเร็วหรือผมรู้สึกไปเอง ทำไมถึงบ้านเร็วอย่างงี้ว่ะไอ้พี่เสือมันไม่เคยผิดคำพูดตัวเองอยู่แล้วครับ เล่นซะผมเดินไม่เป็นเลย | 
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2013-9-19 10:45:12
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2013-9-19 17:11:25
โพสต์ 2015-1-27 23:57:43
โพสต์ 2015-1-28 10:34:42
โพสต์ 2020-7-10 11:38:38