รักไม่รักไม่รู้...แต่ห้ามเจ้าชู้ให้ตูเห็น { 87- 88 }

tanya · โพสต์ 2013-10-19 08:14:56

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
“ส่องเด็ก”ไอ้เนมตอบกูร้องอืมในคอทันที
“โห่วเจ้แม่งไปแอบส่องเด็กมาอ่ะ!”เสียงไอ้โค้กดังขึ้นและดังมากเหมือนจงใจให้พี่เสือที่อยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลได้ยินพี่เสือกับไอ้มี่หันมามองขวับทันที ไอ้เนมหน้าเหลือสองนิ้วล่ะ
“ไอ้เด็กเวร!”ไอ้เนมด่าลอดไรฟันบีบมือกูแน่นเพราะพี่เสือจ้องหน้ามันเหมือนจะฆ่า
“ไปก่อนนะพี่..เดี๋ยวมาช่วย!”ไอ้โค้กพูดหน้ากวนตีนก่อนเดินออกไปกูหันมามองหน้าไอ้เนมที่ตอนนี้ซีดเหมือนไก่ต้ม

ตอนที่ 87
“หึหึ..มึงเนี่ยนะ!”กูพูดแล้วขยี้หัวไอ้เนมแรงๆก่อนจูงมือมันเดินมาหาไอ้มี่กับพี่เสือ พี่เสือเงียบไม่ได้พูด
หรือโวยวายอะไร แต่ไอ้เด็กข้างๆกูกลับตัวสั่นหน้าซีดเหมือนมันทำความผิดร้ายแรง ก็แค่ไปส่องเด็ก
“หิวข้าวว่ะ”กูพูด ไอ้มี่หันมามองหน้าแล้วพยักหน้ารับ
“มึงอ่ะ?”ไอ้มี่ถามพี่เสือที่กำนั่งลงสีอยู่เงียบๆสลับกับมองหน้าไอ้เนมที่ยืนยิ้มแหยะๆอยู่ข้างๆ
“ก็ดีเหมือนกัน ยังไม่ได้แดกเหี้ยไรเลย”พี่เสือตอบนิ่งลุกขึ้นเดินผ่านกูสองคนไปกินน้ำที่รุ่นน้องผู้หญิงเอามาให้แล้วตะโกนเรียกพี่โค้กกับพี่เบส
“พี่โรล..ทำไมพี่เสือไม่มองหน้าเนมอ่ะ”ไอ้เนมถามเบาๆกูสั่นหัว
“มึงไปส่องเด็กมาจริงหรอ”กูถามอีกครั้งเพื่อความแน่ใจ ไอ้เนมพยักหน้าเบาๆ
“แต่เนมไม่ได้คิดอะไรหนิ เด็ก เด็กเล็กๆเองไม่ใช่โตแล้วซะหน่อย”มันพูด กูหัวเราะทันที
“ใครจะไปรู้ว่าเป็นเด็กเล็กๆมึงบอกว่าส่องเด็ก ไปง้อดิ”กูบอกเอื้อมมือไปรับเป้จากไอ้มี่มาสะพายหลัง
“ไม่เอาอ่ะ..เนมกลัว”มันพูดหวาดๆมองตามพี่เสือที่เดินนำหน้าไปตาละห้อย โกรธแล้วเงียบเป็นอะไรที่น่ากลัวและน่าหงุดหงิดมากสำหรับกู เพราะกูไม่รู้ว่าอีกฝ่ายคิดแบบไหน
“งั้นก็ปล่อยไว้แบบนี้ ไม่ต้องมีใครง้อเดี๋ยวก็เลิก!”กูพูด
“ไม่เอา!”ไอ้เนมแย้งขึ้นเสียงดังหน้างอหงิกทันที มันกัดปากตัวเองหันไปมองหน้าพี่เสือที่หันกลับมามองทางพวกกูพอดี
“เป็นไรว่ะ?”ไอ้แชมป์ที่เดินอยู่ด้านหลังถาม กูสั่นหัวไม่มีอะไร
“ไปๆเสียงดังนะมึงเนี่ย ที่ร้านๆ”กูบอก ไอ้เนมทำหน้าขัดใจหันไปมองหน้าพี่เสือแบบหงุดหงิดออกแรงลากกูให้เดินนำหน้าแทน มันลากจูงกูเข้ามาในร้านจัดการสั่งไอ้พี่อ็อฟเจ้าของร้านให้ต่อโต๊ะใหญ่
“กินไร?”กูถามไอ้มี่
“คะน้าหมูกรอบไข่ดาว”มันตอบแล้วหันไปถามพี่เสือกับพี่โค้กที่นั่งอยู่ใกล้ๆ
“พี่โรลเนมจะนั่งใกล้พี่เสือ พี่โรลบอกพี่โค้กให้เนมหน่อย”ไอ้เนมก้มมากระซิบบอก กูเลยต้องยื่นหน้าไปบอกไอ้มี่ให้มันจัดการให้หน่อย เหมือนพี่โค้กจะงงๆแต่ก็ยอมลุกขึ้นสลับที่กับไอ้เนม
“พี่เสือเป็นอะไร ทำไมไม่มองหน้าเนมอ่ะ!”ไอ้เนมพูดขึ้นเสียงไม่เบานักพวกกูสี่คนที่นั่งใกล้ๆเลยได้ยิน กูเลยต้องสลับที่กับไอ้มี่เพื่อมาคุมเชิงไอ้เนมเวลามันโวยวายเสียงดัง
“เบื่อขี้หน้ามั้ง”พี่เสือตอบเรียบๆกูแทบจะหลุดขำ ไอ้เนมหน้างอหนักกว่าเดิมทันที
“กล้าดียังไงมาเบื่อเนม เนมไม่ยังเคยเบื่อพี่เสือเลย”ไอ้เนมย้อนหน้าบึ้ง กำแน่นตรงพนักวางแขน เห็นเส้นเลือดที่ปูดขึ้น
“นิสัยไม่ดี..ทีตอนจะเอากูนะแม่งพูดดี พอแบบนี้แม่งมาบอกว่าเบื่อ!”ไอ้เนมพูด กูมองหน้าไอ้เนมอีกครั้งกูเพิ่งได้ยินมันพูดมึงกูกับพี่เสือ
“หันมามองหน้าเนมเดี๋ยวนี้เลย!”ไอ้เนมเริ่มเสียงดังนิดๆ พี่เสือไม่สนใจขยับหันข้างไปอีก
“ก็บอกให้หันมาไงเล่า!”มันเริ่มหงุดหงิดมากขึ้น ยันตัวขึ้นนิดหน่อยแล้วเอื้อมมือไปจับหน้าพี่เสือให้หันมาจ้องหน้ามัน พี่เสือแม่งก็ขืนไม่ยอมมาตามแรงไอ้เนมดึงใหญ่
“อือ..หันมาซิ!”ไอ้เนมก็ยิ่งเพิ่มแรงจากจับหน้าตอนนี้กลายเป็นจิกผมแทน พี่เสือเริ่มหลุดยิ้มหน่อยๆกูเห็นก่อนเปลี่ยนมาเก๊กหน้าเข้มเหมือนเดิม พวกกูที่นั่งมองนี้อมยิ้มกันไปหมดล่ะ อยากจะหัวเราะดังๆ
“กูเจ็บ! ดึงทำเหี้ยไร!”พี่เสือพูดอย่างหงุดจับมือไอ้เนมแล้วกระตุกเบาๆให้มันปล่อย แต่ไอ้เนมไม่ยอมเหมือนจะเพิ่มแรงเข้าไปอีก
“หึ!”ไอ้เนมทำเสียงขัดใจ
“กูเจ็บคร๊าบ มึงปล่อยหัวกูก่อนเร็ว!”พี่เสือพูดเหมือนพยายามจะกลั้นไม่ให้ขำออกมา
“ไม่เอาอ่ะ ถ้าเนมปล่อยพี่เสือก็หันไปมองทางอื่น ไม่สนใจเนม!”
“ไม่หัน มึงปล่อยก่อนเร็วกูเริ่มเจ็บจริงๆนะเว้ย ปล่อยๆ”ไอ้เนมยังไม่ยอมปล่อยจ้องหน้าพี่เสือเขม่ง
“พี่เสืออ่ะ..ถ้าเนมปล่อยแล้วพี่เสือหันไปมองทางอื่นไม่มองหน้าเนม เนมร้องแน่!!”มันขู่ได้ปัญญาอ่อนมากอ่ะ
กูนี้หัวเราะท้องแข็งไปล่ะ
“ไม่อายคน โตยังร้องไห้ โอ๊ย!”เต็มๆมือ ไอ้เนมกระชากหน้าหงายแม่ง
“พี่เสืออ่ะ..โกรธแล้วเป็นแบบเนี่ย ชอบสะสมไม่ยอมถามรอระเบิดทีเดียว!”
“มึงรู้รึไงว่ากูโกรธมึงอยู่?”พี่เสือถามหน้าเจ้าเล่ห์ ไอ้เนมหน้างอเหมือนมันจะคลายมือที่จิกผมพี่เสือออก
นิดหน่อย
“ก็เออดิ..เนมไม่ใช่พี่เสือหนิที่ไม่ค่อยสนใจแฟนตัวเอง”มันพูดเหมือนงอนๆ
“ปากดี ที่ไอ้เด็กโค้กมันพูดหมายความว่าไง?”พี่เสือถาม ไอ้เนมยิ้มทันทีปล่อยมือออกจากหัวแล้วเปลี่ยนมาเกาะแขนแทน ก้มหน้านิดหน่อยเหมือนกลัวสายตา
“เนมไปส่องเด็กจริง..แต่ไม่ใช่เด็กโตซะหน่อย เด็กเล็กๆเหอะมันมาเล่นอยู่ข้างๆร้านหนมปังเนมก็แค่ยืนมองเพลิน เนมแค่คิดถึงคูก้ากับซูกัส”ไอ้เนมพูดเสียงอ่อยพี่เสือยิ้มทันที กูว่าไอ้เนมมันคงหลงรักไอ้เด็กคูก้าอะไรนี่มากแน่ๆเลย กูเห็นมันมาเอาเรื่องมาเล่าให้กูฟังบ่อยมาก
“ไม่เชื่อหรือไง…ทำไมมองหน้าเนมแบบนี้อ่ะ!”ไอ้เนมโวยวายอีกครั้งเมื่อเห็นว่าแฟนมันเงียบไม่โต้แย้งใดๆพวกกูที่ฟังมันพูดเมื่อกี้นี่หลุดหัวเราะกันไปเรียบร้อย ไอ้เนมมันคงไม่เห็นว่าตอนที่มันพูดแฟนมันทำหน้า
แบบไหน ก็มันพูดไปก้มหน้าไป
“ไม่ได้ว่าอะไรซะหน่อย ไม่ต้องมาทำตาแดงๆใส่กู”พี่เสือพูดเอามือลูบหน้าไอ้เนมเหมือนหยอกๆ
“พี่เอฟ!”เสียงพี่เบสอุทานกูรีบหันไปดูทันที ชื่อนี้มันแสลงหู วันนี้ไอ้จ๊ะก็ไม่อยู่ด้วยไอ้โรมมาลากออกไปด้วยเมื่อกี้
“หึหึ”เสียงไอ้นุกับไอ้แชมป์ กูหันไปชักหน้าใส่ทันที ไอ้มี่หันมามองหน้าแล้วส่ายหน้าเหมือนไม่มีอะไร
“จิมมี่!”พี่เค้าเดินเข้ามาสะกิดไหล่ไอ้มี่ มันเลยต้องหันไปทักอย่างเสียไม่ได้
“พี่เอฟ มาทำไรที่นี่ครับ”ไอ้มี่ถาม กูมองหน้าพี่เค้านิ่งๆสลับกับเพื่อนมาด้วย
“พอดีพี่มาทำธุระแถวนี้เลยแวะมาหาอะไรกินหน่อย ไม่นึกว่าจะมาเจอที่นี่เมื่อคืนโทรไปก็ไม่รับ”พี่เค้าพูดงอนๆตาขวากูกระตุกทันที ไอ้เนมเหมือนรู้งานเข้ามากอดแขนแล้วจ้องหน้าพี่เอฟงงๆ
“คนนี้เหรอ?”ไอ้เนมถามเบาๆกูพยักหน้าเป็นคำตอบ
“ไม่ว่างครับ”ไอ้มี่ตอบ เพื่อนมันสามคนเริ่มทำหน้าเจ้าเล่ห์ใส่กันเหมือนสื่อสารกันทางสายตา
“อ่อจ๊ะ..พี่แค่จะโทรมาขอยืมซีดีเพลงของจิมมี่หน่อย แต่ไม่เป็นไรตอนนี้ได้แล้ว..”พี่เค้าพูด ไอ้มี่ยิ้มรับ
“ใครว่ะ?”ผู้หญิงอีกคนที่เพิ่งเข้ามาร่วมวงถามขึ้น ผมเงยหน้าไปมอง
“น้องรหัสอีเอฟมัน เป็นไง?”ผู้หญิงที่ยืนใกล้ๆพี่เอฟตอบ
“คนเนี่ย..ที่มึงบอกว่าจะจีบ”พวกกูมองหน้ากันทันที พี่เอฟหน้าแดงขึ้นมานิดหน่อย
“มึงบ้า พูดจาน้องมันมีแฟนแล้ว!”พี่เอฟพูด เหมือนจะดูดีนะเว้ยแต่พวกมึงต้องมาเห็นหน้า
“แล้วไง แฟนน้องเขาไม่ได้อยู่ตรงนี้ซะหน่อย ที่สำคัญเพื่อนกูสวยใครๆก็อยากได้”ยังพล่ามไปเรื่อยไม่หยุด
“ไม่แน่แฟนเฮียอาจจะนั่งอยู่ตรงนี้ก็ได้มั่งครับ”ไอ้แชมป์พูดหน้านิ่ง หันมายักคิ้วให้กู พวกพี่เขาเริ่มหน้าเสียนิดๆ
“บ้าดิน้อง..ในนี้ไม่มีผู้หญิงสักคน”พี่คนที่พูดเมื่อกี้แย้งขึ้น
“ไม่เห็นจำเป็นต้องเป็นผู้หญิงซะหน่อย ในนี้มีผู้ชายน่าตาดีตั้งหลายคน อาจจะเป็นคนที่นั่งข้างๆมันก็ได้”
พี่โค้กพูด
“อย่ามาอำไอ้น้อง”
“ไม่ได้อำครับพี่..พี่ดูโต๊ะนู้นดิ ผู้ชายสองคนนั้นอ่ะ พี่ว่าเค้าเป็นอะไรกัน แฟนหรือเพื่อน?”ไอ้พี่โค้กพูดเหมือนให้คิดตาม พวกกูมองหน้ากันแต่ไม่มีใครพูดอะไร โต๊ะที่ไอ้พี่โค้กชี้ให้ดูมันเป็นโต๊ะของลูกค้าประจำของร้านเหมือนจะเป็นแฟนกันนะ เห็นไอ้เนมบอกมาแบบนี้
“เพื่อนดิ ไม่ใช่เพื่อนก็อาจจะเป็นรุ่นพี่รุนน้องกันก็ได้?”พี่เค้าพูด
“ผมว่าถ้าพี่ลองถางตาดูดีๆ ก็น่าจะเห็นมากกว่านั้นหรือไม่ก็ก้มลงดูใต้โต๊ะว่าเขาทำอะไรกัน”ไอ้พี่โค้กพูดจบ
กูกับไอ้เนมก้มลงคนแรกเลย โต๊ะนู้นมันกำลังนั่งจับมือกันอยู่เหมือนที่ไอ้มี่จับมือกูอยู่ตอนนี้
“เลอะเทอะว่ะน้อง ถึงยังไงก็ไม่เกี่ยวกับน้องรหัสเพื่อนพี่อยู่ใช่มั้ยมึง?”พี่เค้าหันไปถามพี่เอฟที่ยืนมองหน้า
ไอ้มี่อยู่
“ผมว่าเพื่อนผมก็ชัดเจนแล้วนะพี่ ขอเหอะพวกมันเพิ่งคืนดีกันเอง”คราวนี้เป็นพี่เบสที่พูดแทน ไอ้มี่หันไปยักคิ้วให้เพื่อนมันทันที
“น้องพูดงี้หมายความว่าไง ตัวเองมีผู้ชายมาตามจีบเลยอยากให้คนอื่นเขาเป็นเหมือนตัวเองหรือไง?”
“อ้าวพี่!”ไอ้นุขึ้นทันทีเลย
“หรือว่าไม่จริง พี่เห็นพี่เต้เดินตามจีบเราทุกวันเลยหนิ ถึงไหนกันแล้วล่ะ?”เหมือนมีคนเอาระเบิดมาวางลงอีกก้อนใหญ่ คราวนี้ไอ้นุค้อนขวับทันที
“ผมว่าพี่ไม่รู้เรื่องอะไร ก็หุบปากดีกว่าไหม?”พี่เบสถามเสียงห้วน
“น้อง!”พี่เค้าโวยวายทันที
“ผมว่าพวกพี่ก็โตแล้วน่าจะเข้าใจอะไรง่ายๆ เพื่อนผมก็บอกพี่ไปแล้วหนิว่ามันมีแฟนแล้ว”พี่เสือจ้องหน้าพี่เอฟแล้วพูดนิ่งๆ
“จริงเ?”เพื่อนพี่เอฟถามอย่างไม่เชื่อ
“หึหึ..อีกอย่างนะพี่คนอย่างเพื่อนผมอ่ะ ถึงสวยมาจากไหนถ้าไม่โดนใจมันจริงๆถวายตัวให้ยังไงมันก็ไม่เอา!”เต็มๆแม่ง พี่โค้กแม่งปากคมยิ่งกว่ากรรไกรโรงบาลอีกอ่ะ
“ขอโทษนะพี่เอฟ ผมคบกับคนอื่นอีกแล้วไม่ได้จริงๆ ผมมีแฟนแล้ว ผมรักเขามากหลายๆครั้งที่ผมทำให้เขาเสียใจในเรื่องที่ไม่ควรเกิดและผมก็ไม่อยากให้เกิดขึ้นอีก เราสองคนเป็นพี่น้องกันแบบนี้แหละดีแล้วเพราะมันคงเป็นนอกเหนือกว่านั้นไม่ได้จริงๆ รักโรลลี่นะ!”มันพูด แต่คำสุดท้ายมันยื่นหน้ามากระซิบที่ข้างหูพร้อมกับหอมแก้มส่งท้าย ไอ้เนมดี๊ด๊าข้างๆกูทันที
“ชัดเจนแล้วนะครับ”ไอ้เนมเสนอหน้าออกมาพูด โดนพี่เสือดึงหูทันที
“ไปเหอะมึง..หล่อกว่านี้ก็มีตั้งเยอะ!”เพื่อนพี่เอฟพูดพร้อมกับลากพี่เอฟออกไปทันที
“รีบๆหาให้เจอนะครับ”ไอ้แชมป์ตะโกนไล้หลังไป ไอ้มี่หันมายิ้มกับกูอีกครั้ง
“พอใจยัง?”มันถามกวนตีน
“ก็ดี!”กูตอบแล้วหันมาเล่นกับไอ้เนมต่อ ทุกอย่างเริ่มกลับมาเหมือนเดิมอีกครั้ง(มั้ง) กินข้าวเสร็จก็กลับมาช่วยงานกันต่อ ต่างฝ่ายต่างทำหน้าที่กันไปแต่ที่แปลกๆไม่เหมือนเดิมก็ตรงที่ ไอ้นุไม่เข้าช่วยอัฒจรรย์แต่ไปคุมพวกนักกีฬารุ่นน้องที่กำลังซ้อมอยู่แทน
“พี่!เพื่อนพี่เป็นไรมากป่ะ ? ไหงเป็นงี้อ่ะโค้กจะตายแล้วเนี่ย!”ไอ้โค้กวิ่งมาโอดครวญกับกูคนแรก ท่าทางมันเหมือนหมาที่ขาดน้ำไปหลายวัน แทบคลานเห็นเมื่อกี้พวกมันโดนวิ่งรอบสนามบอลใหญ่ห้ารอบเหนาะๆ
“เป็นไร?”กูถามพลางก็โยนขวดน้ำให้กับพวกรุ่นน้องที่มานอนตายเรียงกัน
“ใครไปทำใรให้เฮียนุโกรธพี่โรล พวกไมล์โดนเล่นจะตายแล้ว!”รุ่นน้อง ม.5 สีกูพูดเหนื่อยๆ มันเป็นนักกีฬาโรงเรียนเหมือนกัน รู้จักสนิทกับไอ้นุดี
“ไม่มีเว้ย ก็ปกติ”กูพูดอีก
“ไม่อ่ะ ตอนเช้ากับตอนนี้แม่งคนละคนเลย เหนื่อยๆ”
“จะนอนตายกันอีกนานไหมพวกห่า! อยากตกรอบแรกหรือไง ห๊ะ!!”เสียงไอ้นุตะโกนมา พวกมันมองหน้ากันเหมือนจะร้องไห้ แต่ก็ยอมลุกขึ้นวิ่งไปหาลูกพี่มัน
“เหี้ยไรว่ะ?”ไอ้จ๊ะเดินเข้ามาถามกู ขนมเต็มมือสงสัยไอ้โรมเพิ่งเอามาปล่อย
“ไม่รู้ว่ะ ไอ้โรมอ่ะ?”กูถามมันชี้ไปทางด้านหลัง กำลังยืนดูพวกรุ่นน้องทำงานโดยไม่ช่วยอะไรสักอย่างจริงๆ
“เพื่อนมึงเป็นไรมากป่ะ?!”กูกับไอ้แชมป์ถามขึ้นพร้อมกันเมื่อเจอหน้าของอีกฝ่าย เพราะต่างคนต่างไม่รู้ว่าไอ้นุเป็นห่าไรขึ้นมา
“หึหึ..เนมรู้!”ไอ้เนมยื่นหน้าเข้ามาสอดมาตรงกลางแล้วชี้มือไปข้างๆ กูเห็นพี่เบสนั่งมองไปทางไอ้นุที่กำลังยืนหัวเสียอยู่ในสนาม เอาหลังมือป้ายแก้มตัวเองเป็นครั้งคราว
“ชัดเลย!”กูกับไอ้แชมป์พูดขึ้นพร้อมกัน จริงๆกูเหม่งๆตั้งแต่หลังที่พวกพี่เอฟออกไปล่ะ แต่ยังไม่แน่ใจ
“เหนื่อยไหมครับ”ไอ้มี่ถามแล้วจูบที่หน้าผากกูเบาๆ กว่าจะจัดการอะไรเสร็จก็ทุ่มนึงพอดีกลับมากินข้าวแล้วอาบน้ำมานอนเล่นดูโทรทัศน์กับบนเตียงในห้องกู
“เหนื่อยดิ..มากด้วย”กูพูด
“แล้วทำไงให้หายอ่ะ?”มันถามหน้าเจ้าเล่ห์ กูส่ายหัวเบาๆไอ้มี่เลยจูบลงที่ผากกูอีกครั้ง
“หายไหม?”กูสั่นหัวแล้วยิ้ม คราวนี้มันเลื่อนลงมาที่เปลือกตาแทนแล้วถามแบบเมื่อกี้อีกครั้ง กูก็ยังส่ายหัวเหมือนเดิม มันค่อยๆเลื่อนลงจนทั่วใบหน้ากูแล้วมาหยุดที่ริมฝีปากที่สุดท้าย
“หายไหมครับ”มันถามเสียงหวาน เอานิ้วมาเขี่ยวนๆที่แก้มกูเล่น
“อีกนิดดิ หายเลย”กูพูด ไอ้มี่ทำหน้าตกใจสักแปบก่อนยิ้มโชว์ฟันเขี้ยวแล้วก้มลงมาจูบปากกูอีกครั้ง ครั้งนี้กูเปิดปากให้มันได้สอดลิ้นเข้ามาเพราะเมื่อกี้แค่จูบย้ำๆที่ริมฝีปากอย่างเดียว
“อะ..อื้มพอ!”หลังจากที่นัวลิ้นกันอยู่นานจนเริ่มรู้สึกว่าถ้ายังปล่อยให้ไอ้มี่มันเล่นลิ้นอยู่แบบนี้ กูคงได้ขาสั่นต้อนรับงานกีฬาสีแน่
“กำลังอร่อยเลย”มันพูดหน้าหื่น ใช้ปลายนิ้วเช็ดขอบปากกูกับมันยังมีมาเลียเบาๆส่งท้ายด้วยนะ
“ถามไรหน่อยดิ”กูพูด ไอ้มีทำหน้างงคิ้วขมวดนิดหน่อย
“อะไรครับ”
“ที่เพื่อนพี่เอฟพูดหมายความว่าไง?”กูถามดันอกไอ้มี่ขึ้นแล้วลุกขึ้นนั่งตักไอ้มี่แทน
“เรื่องอะไรอ่ะ..พูดตั้งหลายเรื่อง”มันถามกลับ กูจ้องหน้าไอ้มี่นิดหน่อยจะดูว่ามันกำลังโกหกกูอยู่หรือเปล่า
“ก็เรื่องที่มีรุ่นพี่ตามจีบพี่เบสจริงหรือเปล่า?”ไอ้มี่ยิ้มแล้วขยี้หัวกูแรงๆทันที
“อยากรู้นะ..ก็จริงแต่ไอ้เบสมันไม่ได้สนใจอยู่แล้ว แต่ไงอ่ะเหมือนพี่คนนั้นรู้จักกับพี่ชายมันแล้วเขาฝากให้ช่วยดูแลไอ้เบสไรงี้”มันบอก กูพยักหน้าเข้าใจ พรุ่งนี้ค่อยไปตะล่อมๆเอากับไอ้นุแล้วมาเรียบเรียงเอาเอง ฮ่าๆ
ครืด ครืด กูกับไอ้มี่มองหน้ากัน ลุ้นว่าจะเป็นของใครเพราะแม่งเปิดระบบสั่นทั้งคู่
“CoCa CoLa”
ของกูเต็มๆเป็นเบอร์ไอ้โค้กโทรมา เข้าใจเลือกเวลาจริงๆแม่งไอ้มี่หน้างอทันทีมันเอื้อมมือไปหยิบแล้วกดเปิดลำโพงทันที กูแย่งไม่ทันอ่ะ
“พี่โรลนอนยัง?”ไอ้โค้กถามทันทีที่กูรับสาย ไม่ต้องพูดขานรับเพราะมันรู้ว่าไม่ค่อยชอบพูด
“อ๊ะ…”ไอ้มี่กำลังจะพูดกูเอามือปิดปากมันที
“มีไร?”กูถาม
“พี่ทำไรว่ะ เสียงกุกกัก”มันถาม ช่างสงสัยจริงนะไอ้เด็กเวร
“ไม่ได้ทำไร มึงมีไร.. อ๊ะ!”กูปิดตัวเองแทบไม่ทันก็ไอ้มี่เสือกสอดมือเข้าในเสื้อนอนที่กูใส่แล้วสะกิดเบาๆที่หัวนมกูทั้งสองข้าง
“เปล่า..แค่จะโทรมาบอกว่าคิดถึง”ไอ้โค้กพูดเท่านั้นแหละ กูโดนกินหัวนมทันทีไอ้มี่แม่งเสือกลงลิ้นซะกูแทบสะบัดเอี่ยวตัวหลบนิดหน่อย
“อะ..เออ..อื้อ!”กูตอบรับอย่างลำบาก ไอ้มี่เงยหน้ามองกูแล้วใช้ลิ้นไล้ไปมาตามราวฟันและเขี้ยวของมัน
เหมือนแวมไพร์อ่ะ เซ็กซี่โคตรไอ้สัดเอ้ย!
“เฮ้ย!! ทำไรอ่ะ ทำไมเสียงแบบนี้!”ไอ้โค้กโวยวายเสียงดังลั่น แต่กูเริ่มหายใจติดขัด ตอนนี้ไอ้มี่จัดการถอดกางเกงนอนกูเรียบร้อยแล้ว มันใช้มือลูบผ่านเบาๆ นวดๆคลึงๆเหมือนไข่กูเป็นแป้งทำขนมอย่างนั้นแหละ!
“จะวางหรือจะโชว์!”มันถามหน้าหื่น กูสะบัดหน้าไปมายกขาขึ้นแล้วอ้ากว้างอย่างอัตโนมัตเหมือนรู้งาน
“พี่โรลๆ”ไอ้โค้กยังเรียกชื่อกูไม่หยุด กูปล่อยโทรศัพท์ให้หลุดมือร่วงลงข้างเตียงเอามือมาจิกผมไอ้มี่แทน
“กด อื้อ..อะ ปิด อ๊าส์!”กูพูดอย่างลำบาก หอบหายใจแรงเหมือนใกล้จะตาย เพราะไอ้มี่แกล้งรัวปากขึ้นลงอย่างเร็วพอกูใกล้จะแตกแม่งก็เสือกหยุดแล้วเปลี่ยนมาทำช้าๆแทน
“ไม่ไหว..อื้อ..อ๊ะส์..จะแตกแล้ว..อื้ม!”ไอ้มี่ยิ้มลุกขึ้นไปหยิบโทรศัพท์กูขึ้นมา
“เอาเสียงหวานๆเลยนะครับที่รัก เด็กมันจะได้รู้ว่าของที่มันจะเอาอ่ะมีเจ้าของแล้ว!”ไอ้มี่พูดหน้าหื่นขยับมือที่น้องชายกูแล้วชักขึ้นลงอย่างรวดเร็ว กูแอ่นตัวขึ้นพร้อมกับครางออกมาอย่างไม่เกรงใจคนในโทรศัพท์
ตอนที่ 88
วันนี้กูโดนไอ้มี่ปลุกขึ้นมาตั้งแต่เช้าเพราะมันก็ต้องไปมหาลัยส่วนกูก็ต้องมาเตรียมตัวที่โรงเรียน ให้ตายเหอะเมื่อคืนว่าจะได้นอนแม่งก็ดึก คิดถึงเรื่องเมื่อคืนแล้วนึกสงสารไอ้โค้กขึ้นมาจับใจ ไม่รู้ว่ามันจะทนฟังจนจบ
หรือชิงตัดสายไปก่อนแต่กูภาวะนาของให้มันเป็นอย่างหลังมากกว่า แม่งสงสารเด็ก
“เฮ้ย!ทำหน้าแม่งให้มันดีๆหน่อยดิสัด!”เสียงไอ้จ๊ะคุยกับนุ กูหันไปมองไอ้นุยืนหน้าบึ้งถือธงสีแดงในมือ
มันเป็นตัวแทนของสีออกไปกล่าวคำปฏิณานและรวมธงด้านหน้า
“เป็นเหี้ยไรเนี่ย”ไอ้แชมป์ถาม ไอ้นุสั่นหัวหยิบยาดมขึ้นมาดมแบบขัดใจ
“ทะเลาะกับเมียชัวร์กูว่า!”
“อย่าพูดดิสัด กูยิ่งอยากกระทืบหน้าแม่งอยู่!”ไอ้นุพูดหัวเสีย
“กระทืบหน้าใคร เมียมึงหรือว่า…ใคร?”กูถาม
“ทั้งสองเลยแม่ง สัดเอ้ยเดี่ยวก่อนๆเดี๋ยวแม่งกูจะเอาให้อยากไปเลย!”
“มึงจะทำไง ใจเย็นหน่อยดิว่ะ ถามมันบ้างหรือยังว่าเรื่องเป็นมายังไง”ไอ้จ๊ะพูด
“ไม่ต้องถาม ถามไปก็ไม่ได้คำตอบบอกเหี้ยอยู่ได้ว่าไม่มีอะไร ไม่มีอะไรสนตีนอะไร โทรมาหาได้ทุกคืน!”
“เหอะๆใจเย็นๆ กูว่ามึงค่อยๆเคลียร์นะ กูเข้าใจอารมณ์มึง ทำหน้าดีๆดิรุ่นน้องแม่งไม่กล้าเข้ามาทักล่ะ!”กูบอกพร้อมกับตบไหล่ให้มันใจเย็นๆ กูละสงสารพี่เบสจริงๆถ้ามาเจอไอ้นุในอารมณ์แบบนี้มีแต่ช้ำกับช้ำมันด่าไม่เลี้ยงแม่งอ่ะ ไม่สนล่ะว่าใครแม่งเป็นไง ขอให้กูได้ระบายอย่างเดียว
“มึงเรื่องแม่งเป็นไงว่ะ ทำไมไอ้นุเป็นหมาบ้าตั้งแต่เมื่อวานล่ะ”ไอ้จ๊ะถามระหว่างยืนตากแดดรอประธานกล่าวเปิดงานให้จบ พวกกูร้อนกันตับจะแตกล่ะ พวกลีดสีกูแม่งหน้าบึ้งเป็นตูดกันหมด
“ก็พี่รหัสพี่ชายมึงนั้นแหละ เสือกเอาระเบิดมาลงไว้”
“ทำไม เมื่อวานมึงเจอพวกมันหรอ แม่งเอ้ยกูพลาดได้ไงเนี่ย”ไอ้จ๊ะทำหน้าเสียดายมาก
“หึ..เออดิ เพื่อนพี่เค้าเสือกพูดขึ้นมาว่าพี่เบสมีรุ่นพี่มาตามอยู่ ซึ้งตรงกับที่ไอ้นุมันบ่นๆว่าช่วงนี้มีคนชอบโทรมาหาไอ้นุ่มนิ่มมันดึกๆทุกคืน”
“อะจริง..แม่งปากสัด แล้วเรื่องรุ่นพี่ไรเนี่ยตกลงเรื่องจริงเหมือนกัน”ไอ้จ๊ะถาม กูพยักหน้าเป็นคำตอบ
“มั้ง..เมื่อคืนกูลองถามไอ้มี่ มันบอกพี่คนนั้นรู้จักกับพี่ชายพี่เบส เหมือนพี่ชายพี่เบสจะฝากให้พี่คนนั้นเขาดูแลไรงี้”
“ทำไมต้องฝากว่ะ ไม่ใช่เด็กซะหน่อย”
“จะรู้ไหม น้องเขาเขาก็ต้องเป็นห่วงดิ ไม่ใช่พี่มึงกับพี่กูหนิ!”กูพูดไอ้จ๊ะพยักหน้าเห็นด้วยทันที
“เออว่ะ แล้วเมื่อไรไอ้หมาบ้ามันจะออกจากตัวไอ้นุว่ะ ขืนเป็นยังงี้ทั้งวันกูว่ามีได้เลือด”ไอ้จ๊ะถามอีก กูคิดตามขึ้นมาทันที ไอ้นุถือเป็นคนใจเย็นที่สุดแต่ถ้ามันร้อนมันจะอาละวาดไม่ยั้งยิ่งถ้าลงสนามเจอกับคู่แข่งที่แม่งกวนตีนเก่งๆหรือชอบกระแทกเอาฟลาวมั่วซั่วไอ้นุเล่นหนักแน่ เคยมีกรณีเกิดมาแล้วตอน ม.4 มันโดนเรียกเข้าห้องปกครองเลย ช่วงนั้นมันทะเลาะกับแม่มัน กว่าจะผ่านมาได้พวกกูเหนื่อย
“ก็ไม่รู้..ต้องดูว่าตอนบ่ายพี่เบสจะมาหรือเปล่า”กูบอก
“อ้าวไอ้มี่ไม่ได้บอกอะไร?”
“ไม่อ่ะ เมื่อเช้ารีบเกินเลยไม่ทันได้ถาม ถ้ามันมาเดี๋ยวก็เจอ”กูบอก ไอ้จ๊ะพยักหน้าเข้าใจแล้วเดินตามเข้ามาที่
สี ประธานแม่งพูดเสร็จพอดี ตั้งแต่มากูยังไม่เห็นไอ้โค้กเลยนะเนี่ยทุกทีต้องมาแง๊วๆใกล้ๆกูล่ะ ไอ้เนมก็หาย
“เฮ้ย!”กูร้องเสียงหลงก็มีไอ้เหี้ยที่ไหนก็ไม่รู้เดินมาชนกูอ่ะ หันไปดูไอ้โค้กพอมันเห็นกูเท่านั้นแหละ หน้าแดงขึ้นมาทันที
“โทษครับ”มันพูดเสียงเบาแถมยังก้มหน้าอีก กูนึกขำและสงสารขึ้นมาทันที
“มาแปลกเว้ย ข้อมือหายยังเนี่ย”กูถามพร้อมกับจับข้อมือมันขึ้นมาดู ไอ้โค้กชะงักมือนิดหน่อยแต่ก็ยอมให้กูจับ
“หายแล้ว”
“เป็นไร ไม่สบายหรอว่ะเห็นไม่เงยหน้ามองหน้ากู”กูถามแล้วเอาหลังมือไปวัดไข้ที่หน้าผากมันตัวมันอุ่นๆนิด
“เปล่าซะหน่อย ไม่ต้องมาแกล้งเลย”มันเงยหน้าพูดเสียงห้วน กูยิ้มแล้วหัวเราะทันที
“เปล่าแกล้งเหอะ กูถามเพราะเป็นห่วงจริงๆเดี๋ยวลงแข่งไม่ได้ กลัวสีแพ้!”กูเขย่งเท้าขึ้นไปกระซิบที่ข้างหูมันเบาๆแบบยั่วๆ ไอ้โค้กเอียงคอหนีนิดหน่อย หน้าแดงแปร๊ดไปแล้ว
“นิสัยว่ะ!”มันบ่นหน้างอแล้วเดินหนีกูไปหาพวกเพื่อนมัน กูยิ้มแล้วส่ายหัวเห็นซ่าส์ๆบ้าๆพอเจอของจริงเข้าหน่อยถึงกับไปไม่เป็น
“มึงลงแข่งกีโมงเนี่ย”กูเดินมาถามไอ้จ๊ะที่กำลังนั่งนวดขาตัวเองอยู่ วันนี้มันมีแข่งวิ่งแต่กูไม่รู้ว่าตอนไหน
“สิบโมง มึงอ่ะ?”
“สิบโมงครึ่ง วิ่งเสร็จมาดูดิ”กูบอก ไอ้จ๊ะพยักหน้าส่งๆ หลังจากนั้นก็แยกย้ายกันไปของแต่ละสนาม ไอ้จ๊ะไปกับไอ้ฟ้า ส่วนพวกกูสามคนก็มานั่งวอมข้างสนาม ไอ้โค้กมันลงครึ่งแรกให้ก่อน กูบอกแล้วว่าไม่ต้องแต่มันไม่ยอมจะลงให้ได้กูเลยขี้เกียจเถียงให้มากความ
“มึงก็ใจเย็นๆดิว่ะ โมโหไปใช่ทำเหี้ยไรได้!”เสียงไอ้โค้กด่าไอ้นุ กูเลยเดินเข้าไปร่วมวงด้วยหน้าดำคร่ำเครียดมาก ในมือไอ้นุกำโทรศัทพ์ไว้แน่น
“ก็เพราะทำเหี้ยไรไม่ได้ไง กูเลยพาลเป็นหมาบ้าแบบนี้ ไอ้สัดจะเล่นกับกูใช่มั้ย?!”ไอ้คำรามลั่น ทำเอาพวกรุ่นน้องที่นั่งอยู่ใกล้ๆถึงกับผวากูกับไอ้แชมป์เลยต้องลากไอ้นุให้ออกมาห่างคนนิดหน่อย
“มีห่าไรอีก”กูถาม ไอ้แชมป์เอื้อมมาหยิบโทรศัพท์จากมือไอ้นุส่งมาให้กู
[มึงแค่เด็กที่ไม่รู้อะไรเลย โวยวายเป็นอย่างเดียว ไม่มีสมอง คงไม่แปลกที่น้องเบสจะมาคบกับกู จำเอาไว้กูเจอน้องเบสก่อน มึงมาทีหลัง!]
กูอ่านเสร็จยังขึ้นแทนไอ้นุเลยอ่ะ แม่งเหี้ยสัดหมามาก
“ใครว่ะ?!”กูถาม
“ไอ้เหี้ยเต้ไงมึง กวนประสาทกูตั้งแต่เมื่อคืนล่ะ!”ไอ้นุตอบหัวเสีย ดูท่าทางอารมณ์มันตอนนี้สามารถฆ่าคนได้สบายๆมาก
“มึงใจเย็นๆก่อนนะเว้ย มันก็แค่ส่งมาให้เขว่ไม่สนซะอย่าง มึงเชื่อใจพี่เบสดิ!”กูพูดปลอบตบไหล่มันให้ใจเย็นๆ
“เพราะกูเชื่อใจไอ้นุ่มนิ่มไง กูถึงไม่เดินเข้าไปซัดปากไอ้`สวย`เนี่ยตั้งแต่เมื่อคืน!”
“มึงไปเจอได้ไง”ไอ้แชมป์ถาม มองหน้ากันส่ายหัวเบาๆไอ้จ๊ะก็ไม่อยู่รายนั้นมันสามารถควบคุมอารมณ์ได้เก่งกว่าพวกกูหน่อย กูกับไอ้แชมป์นี่ยุมากๆก็บ้าตามไปทันที
“ที่บ้านไอ้นุ่มนิ่มตอนไปส่งบ้าน มันแดกข้าวกับพี่บุ๊คอยู่!”
“แล้วพี่บุ๊ครู้บ้างป่ะว่ะว่าเพื่อนตัวเองกำลังจะแดกน้องตัวเองอ่ะ”กูถามอย่างหัวเสีย เกลียดนักคนชอบแย่งของคนอื่นเนี่ย สงสัยไม่มีปัญญาหาเอง สันดาร
“น่าจะไม่ เพราะเฮียรู้ว่ากูกับไอ้นุ่มนิ่มคบกันอยู่”มันตอบ ดูท่าทางเหมือนอารมณ์จะเริ่มเย็นลงมานิดล่ะ
“แล้วเมียมึงอ่ะ รู้หรือเปล่าว่าไอ้เหี้ยพี่ไรนั้นจีบอยู่อ่ะ?”ไอ้แชมป์ถาม มันส่งหมากฝรั่งมาให้กูกับไอ้นุคนละอันแก้ขัดเพราะดูดบุหรี่ไม่ได้ ในโรงเรียนด้วยกับวันนี้คนเยอะเป็นพิเศษ
“รู้มั้ง ไม่รู้เหมือนกัน เมื่อคืนกูไม่มีอารมณ์ พูดไม่รู้เรื่องก็หุบปาก!”
“มึงเนี่ยนะ โมโหทีไรเหวี่ยงได้ใจชะมัด สงสารมันหน่อยพี่เบสมันก็ลำบากใจ ไม่ได้อยากให้เกิดเรื่องแบบนี้แต่จะปฏิเสธยังไงเพราะพี่ชายตัวเองเป็นฝากฝั่งไว้”กูพูดบอก
“นั้นดิ ขนาดกูเป็นเพื่อนมึงนะเว้ยยังเสียวสันหลังเลยแม่ง”ไอ้แชมป์เสริมขึ้นมาอีกคน
“ก็กูโมโห..มึงรู้ไหมไอ้เหี้ยสนตีนนั้นอ่ะโทรมาแม่งทุกคืนเลย แรกๆกูก็ไม่ถามเพราะเดี๋ยวโดนมันด่าหาว่าจู้จี้น่ารำคาญ หลังๆแม่งเหมือนได้ใจรับแล้วเดินออกไปด้านนอกเหมือนไม่อยากให้กูรู้ เป็นมึง มึงรู้สึกไง กูคน
นะเว้ย!”
“เอาหน่า มึงฟังมันก่อนแล้ววันนี้จะมาไหมเนี่ย?”กูถาม
“ไม่รู้ ไม่ได้ถามไม่ได้สนใจด้วย”มึงตอบได้กวนสนตีนกูมากไอ้สัดนุ
“สัด! งั้นก็เลิกเป็นหมาบ้าสักแปบเหอะ จะลงแข่งละกูก็จะต้องไปล่ะ กูแข่งก่อนมึง อย่าให้มีเรื่องนะมึง!”
กูชี้หน้าไอ้นุอีกครั้งก่อนเดินไปรวมกับพวกนักบอลที่ข้างสนาม ได้เวลากูลงแข่งพอดี
“เต็มทีเว้ย!!!”เรียกกำลังใจกันอีกครั้งแล้วเดินลงสนามมา เสียงโห่เสียงกองเชียร์ดังขึ้นทันที เพราะคู่กูถือเป็น
คู่เปิดสนามคนเลยให้ความสนใจเยอะเป็นปกติ
“ไม่ต้องเยอะมาก เดี่ยวมึงมีแข่งบาสอีก!”กูกระซิบบอกไอ้โค้กก่อนเดินไปประจำตำแหล่ง คู่แข่งกูวันนี้ก็โอเคไม่ถึงกับตัวเต็งแต่ก็ไม่ควรประมาท เพื่อนกันทั้งนั้น พอกรรมการเป่านกหวีดเกมส์การแข่งขันก็เริ่มขึ้น เป็นปกติล่ะโดนนิดโดนหน่อย ล้มบ้างลุกบ้างกูกลิ้งซะทั่วสนามเลยแม่ง ได้แผลที่ข้อศอกกับหัวเข่ามานิดหน่อย (มั้ง)
กูกลิ้งเวอร์ไปนิดแต่โอเคคุ้มเพราะได้ฟลาวในจุดโทษ เพราะลูกนี้แหละพวกกูถึงชนะมาอย่างเฉียดฉิว 1-0 ฮ่าๆ
“แสบโว๊ยๆ ไม่เอาๆ”กูโวยวายเหมือนตัวอะไรโดนน้ำร้อนลวก พอกรรมการเป่าหมดเวลาปุ๊บไอ้เนมก็พุ่งมาหากูทันที มันจับแขนจับหน้าดูว่ากูมีส่วนไหนสึกหรอมั่ง เลยเจอแผลที่ข้อศอกกับหัวเข่ามันเลยจัดการเอา
แอลกอฮอลราดเล่นเอากูร้องว๊ากเสียงดังลั่น
“โวยวายเหมือนเด็ก!”ไอ้โค้กเดินมาพูดเยาะเย้ยกูข้างๆแล้วส่งอมยิ้มมาให้เป็นรางวัลปลอบใจ เหมือนมันจะเขิลนิดๆตอนที่เห็นกูแรกๆหลังๆเหมือนมันจะลืมว่าเมื่อคืนไปได้ยินอะไรมา แต่ก็ดีแล้วเพราะยังไงมันก็ถือว่าเป็นน้องรหัสกูอยู่ ยังไงก็ต้องดูแลมันไปจนกว่าจะจบ
“นั้นดิ โค้กมึงจับดิ กูหยิบยาแป๊บ!”ไอ้เนมสั่ง หันไปหยิบยาแดงกับสำลีขึ้นมา
“พี่โรลอย่าชักแขนหนีซิ! เห็นไหมยามันไม่โดนแผล!”ไอ้เนมบ่นกูหน้าบึ้งแล้วสั่งให้ไอ้โค้กจับให้แน่น
“มึงมาทำไมเนี่ย ไม่ไปแข่งบาส!”กูหันมาเล่นไอ้โค้กแทน บ่นไอ้เนมไม่ได้เดี๋ยวทำแผลกูแรง
“พี่นุบอกว่าไม่ต้องลง คะแนนนำห่างพอสมควรจัดการได้”มันตอบ กูพยักหน้าเข้าใจ
“อือ..เจ็บ!”
“ก็พี่โรลดื้อเองหนิ อยู่ไม่นิ่ง คราวนี้ยืนนิ่งๆนะเนมจะทำแผลที่หัวเข่าให้!”มันเงยหน้าพูดเสียงเข้มก่อนย่อตัวลงไปล้างแผลที่หัวเข่ากู แสบจี๊ดๆเหมือนเดิม ให้ตายเหอะถ้าเปลี่ยนจากไอ้เนมเป็นไอ้มี่นะกูยันโครมไปนานแล้ว
“เฮ้ย!พี่ร้อง!”ไอ้โค้กโวยวายเสียงดัง ไอ้เนมเงยหน้ามองทันที
“ไม่ได้ร้องเหี้ย กูแค่แสบแล้วน้ำตามันไหลออกมาเอง มองไมทำแผลกูไปเลย โอ๊ย!”ไอ้เด็กมันกดเข้าที่แผลกูอย่างจัง เดี๋ยวมึงโดนไอ้น้องเหี้ย ไอ้โค้กแม่งก็เชื่อฟังไอ้เนมดีเหลือเกินจับกูซะแน่น เดี๋ยวไอ้มี่มาเห็นก็โดนถีบ
ยอดอกหรอก
“เสร็จแล้ว..คราวหลังอ่ะเล่นให้มันดีๆหน่อย ไม่ใช่เดี๋ยวล้มๆเป็นไงล่ะ เป็นแผลเลย”ไอ้เนมบ่นงุงงิงประสามัน กูเถียงไม่ได้ด้วย ก็มันถลึงตาใส่กูอ่ะเคยที่ไหนล่ะ
“เจ้เหมือนผู้หญิงแม่ง บ่นไปยายแก”ไอ้โค้กแซว
“อีกแล้วนะไอ้เด็กเวร เดี๋ยวกูถีบ มึงอ่ะมีแผลหรือเปล่า”ไอ้เนมถามแล้วเดินมาจับแขนไอ้โค้กพลิกไปพลิกมา
“ไงมึงแพ้ชนะ!”กูตะโกนถามไอ้จ๊ะที่วิ่งมาจากอีกสนามหน้าอาคารเจ็ด หน้าตายิ้มแย้มมาแบบนี้ชนะชัวร์
“ชนะดิ ระดับไหนล่ะ”ไอ้จ๊ะบอกแล้วหันไปยักคิ้วให้ไอ้เนมกับไอ้โค้กที่ยืนมองอยู่
“ไอ้ฟ้าอ่ะ?”
“หัวเราะซะใจอยู่ที่สนาม เพื่อนมึงแม่งกวนตีนมากอ่ะ ตัวเองไม่ได้ลงนะเว้ยแต่ไปเสือกสีเขา!”
“ปกติของมัน แล้วมันมีแข่งวันไหน?”กูถามอีกพร้อมกับควงแขนไอ้เนมเดินมาที่สนามบาส ไอ้โค้กก็ขอตัวเข้าไปหาลูกพี่มันข้างๆสนาม ไอ้นุกับไอ้แชมป์กำลังยืนหน้าเข้มอยู่ในสนามพอดี
“พรุ่งนี้กับสีเหลือง กูว่ามึงเตรียมบอกฝ่ายพยาบาลเตรียมยาได้เลย กูมั่นใจว่ามีได้เลือดชัวร์!”ไอ้จ๊ะพูด กูพยักหน้าเห็นด้วยทันที ก็พวกสีเหลืองปีนี้มีศัตรูคู่อาฆาตของไอ้ฟ้าอีกคน ไม่รู้ไปมีเรื่องกันตอนไหนรู้อีกทีก็ตอน
ไอ้ฟ้าโดนเรียกเข้าห้องปกครองข้อหาทะเลาะวิวาท
“หึหึ..ก็นะ!”กูพูดแล้วหันมาดูการแข่งขันในสนามบาส ตอนนี้แต้มนำอยู่ไม่ห่างสีกูนำอยู่สามแต้ม แต่ถ้าลูกนี้พวกสีชมพูชูตลงก็จะห่างแค่แต้มเดียว
“โอ๊ย!! ไอ้เหี้ย!!”เสียงไอ้นุกูจำได้ มันเขวี้ยงลูกบาสทิ้งแล้วเดินมากระชากคอเสื้อไอ้สีชมพูทันที กูไม่รู้เกิดอะไรขึ้นเพราะทุกอย่างมันเกิดขึ้นเร็วและเนียนมาก
“เฮ้ยๆ ไม่เอาๆ”ไอ้แชมป์เดินมาแยกออก เพราะเดี๋ยวมีเรื่องกันโดนปรับแพ้ทั้งสองทีม
“มึงโดนแน่ ไอ้สัด!”ไอ้นุขู่ก่อนเดินมาหยิบลูกแล้วส่งลูกที่กลางสนาม หน้าแม่งบึ้งโคตรอ่ะ
“กูว่างานนี้ใครเละว่ะ?”ไอ้จ๊ะถามหน้าเจ้าเล่ห์
“ในสนามหรือนอกสนาม?”
“หึหึ..รู้ดีนะมึง..กูว่าเละทั้งสองว่ะ”ไอ้จ๊ะพูดอีก กูพยักหน้าเห็นด้วย ดูได้ไม่นานไอ้นุก็สามารถเอาคืนไอ้เหี้ย
เมื่อกี้ได้พร้อมกับทำคะแนนให้สีกูนำห่างออกมาเป็นห้าแต้ม เพราะลูกเมื่อกี้ที่ลงไอ้นุเล่นลูกไกลแต้มเลยได้เยอะ พวกมึงต้องมาเห็นท่าไอ้นุทำหลังจากได้คะแนน มันเดินไปตรงหน้าไอ้เหี้ยเมื่อกี้แล้วเอานิ้วชี้ตัวเองเคาะขมับข้างมันเองพร้อมกับทำหน้ากวนตีนใส่ก่อนยักคิ้วกวนตีนให้แล้วเดินมาแทคมือกับไอ้แชมป์
“ไอ้เหี้ยกวนตีน!”กูด่าทันทีที่มันเดินมาหา มันยักไหล่แล้วหันไปมองหน้าพวกเหี้ยเมื่อกี้อีกครั้ง
“ช่วยไม่ได้ ไอ้สัดแตะขากู!”
“หึหึ..มึงเนี่ยนะ เออ..เกือบลืมเมื่อกี้ไอ้โรมโทรมาบอกว่าพวกมันจะเข้ามากันตอนบ่ายๆ”ไอ้จ๊ะพูดขึ้น กูกับ
ไอ้แชมป์หันไปมองหน้าไอ้นุทันที
“มองเหี้ยไร สัด คราวนี้กูไม่ผิดกูไม่ง้อ บริสุทธ์ใจจริงก็ต้องเดินมาบอกกูเอง กูไม่หมาบ้าเข้าไปถามแล้ว”
ไอ้นุพูด
“อ้าวไอ้เหี้ย ไหนมึงบอกว่ามึงเชื่อใจมันไง”ไอ้แชมป์ถามปนเสียงหอบ ไอ้เนมเลยเดินไปหยิบผ้าเย็นมาให้
“เชื่อใจก็ส่วนเชื่อใจดิ”
“กวนตีน!”พวกกูสามคนพร้อมใจกันประสานเสียงแล้วตบลงบนกบาลไอ้นุคนละที ไอ้เนมก็ยืนหัวเราะคิกคักแต่พอโดนไอ้นุมองหน้าเท่านั้นแหละ เข้ามาเกาะแขนกูแน่นเลย

kamaji · โพสต์ 2013-10-19 11:43:33

ขอบคุนคราบ

GBOMK · โพสต์ 2013-10-26 12:15:22

ขอบคุนคับ {:4_80:}

kiwwy · โพสต์ 2013-11-6 21:20:37

ขอบคุณมากๆค่ะ อิอิ {:sm-52:}

tarsii · โพสต์ 2014-1-2 07:38:24

ขอบคุณมากนะ

kiloay · โพสต์ 2014-3-1 18:43:03

ขอบคุน คราฟผม

ShangHai · โพสต์ 2015-1-29 16:38:32

ขอบคุณครับ

minone · โพสต์ 2015-1-29 18:49:54

ขอบคุนนะคับ

pt200 · โพสต์ 2015-9-27 09:26:51

ขอบคุณครับ

4_NAY · โพสต์ 2016-4-24 17:25:48

นุ่มนิ่มจะโดนพษหมาบ้าไหมนะ

Soyu · โพสต์ 2017-8-31 03:44:30

ขอบคุณนะครับ

บัญชี		จำการเข้าสู่ระบบไว้	ลืมรหัสผ่าน
รหัสผ่าน			สมัครเข้าเรียน

รักไม่รักไม่รู้...แต่ห้ามเจ้าชู้ให้ตูเห็น { 87- 88 }

สมาชิกจีโฟกาย 100%

สมาชิกระดับเพชรคู่

สมาชิกระดับตรีเพชร

สมาชิกระดับเพชรบริหาร

สมาชิกระดับมงกุฎ

สมาชิกระดับทับทิม

สมาชิกระดับแพลตตินั่ม

สมาชิกระดับไพลิน

สมาชิกระดับมรกต

สมาชิกระดับเพชร