พี่ชายฝาแฝด
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย teelex_ac เมื่อ 2013-12-15 00:55แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย teelex_ac เมื่อ 2013-11-26 09:22
ตอนที่ 1 ทำความรู้จัก
---------------ความรักไม่ใช่ว่าจะถูกต้องเสมอไป แต่ความรักเป็นสิ่งที่งดงามเสมอ ชีวิตของผมก็เช่นกัน ไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบ แต่ผมคิดว่ามันคือสิ่งที่งดงามสำหรับผมและงดงามสำหรับอาหลง ความรักที่มิอาจบอกใครได้แม้แต่คนเดียว แต่ต้องแสดงออกให้คนอื่นได้เห็นถึงแค่ความรักฉันพี่น้องเท่านั้น ถามว่าทรมาณมากแค่ไหนที่ต้องปิดบังความรักที่สองเรามีต่อกัน นิยายน้ำเน่ายังไม่เน่าเท่าชีวิตจริง หรือผมเองที่เป็นคนผิด เดินทางชีวิตอย่างผิดๆ กันแน่---------------ชีวิตในสมัยเด็กๆ มันช่างผ่านไปเร็วกว่าที่คิด ผมชื่อตี๋เล็กครับ เรียกสั้นๆ ว่าเล็ก พ่อแม่เป็นคนไทยนี้ละครับ เพี่ยงแค่ปู่ของผมเป็นคนจีนที่อบพยบมาตั้งแต่นมนานมากแล้ว ไม่สนิทกันเท่าไหร่ครับ เพราะพ่อกับแม่แยกทางกันตอนผมอายุได้เพียง 6 ขวบ มาอยู่ที่บ้านเกิดของแม่ในภาคอีสาน ตั้งแต่นั้นมาผมกับพ่อและอาหลง ซึ่งเป็นพี่ชายฝาแฝดได้แยกทางกัยและไม่ได้ติดต่อกันอีกเลย 12 ผ่านไป ชีวิตของผมก็เรียบง่าย ไม่มีอะไรที่เปลี่ยนชีวิต เรียน เล่นกีฬา ดื่มเหล้า สูบบุหรี่ ตามที่วัยรุ่นเค้าทำกันในสังคมเพื่อน แม่แต่งงานใหม่เมื่อ 10 ปีที่แล้ว มีน้องชายหนึ่งคน ผมอาศัยอยู่กับตายาย แม่ น้องชาย และพ่อเลี้ยงอาศัยอยู่บ้านอีกหลัง ซึ่งอยู่ไม่ไกลจากบ้านของผม บางครั้งผมก็นึกถึงอาหลง จริงๆแล้วแกชื่อหลง แต่ต้องเรียกอาข้างหน้าเพราะทางบ้านของป๊ะเค้านิยมพูดกัน
---------------"สวัสดีครับ ขอสายคุณเล็กหน่อยครับ" เสียงในโทรศัพท์ไม่เคยคุ้นหูมาก่อน "กำลังพูดครับ ไม่ทราบว่าใครครับนิ" ผมพูด "นี้เรา อาหลงนะ คงไม่ได้ลืมเราหลอกนะ" "......ครับ" ผมพูดไม่ออกครับ ผมเชื่อว่าสายสัมพันธ์ระหว่างพี่น้องฝาแฝดคงจะมีในสายเลือดกันทุกคน "ได้เบอร์เรามาได้ไง" ผมพูดอย่างสั่นๆ "เรารู้จักเพื่อนที่อยู่โรงเรียนเดียวกับเล็ก เค้ามาค่ายเก็บตัวบาสด้วยกันแล้วเดินมาทักว่าเล็กมาที่นี้ได้ไง เมื่อวานยังอยู่ที่บ้านอยู่เลย เราก็เลยบอกไปว่าไม่ใช่เล็กครับผมชื่อหลงครับ แล้วเล็กเป็นเป็นใคร โอ้ยอีกยาว เอาเป็นว่าเราเอาเบอร์มาจากไอ่คนนั้นนั้นละ" "อืม...แล้วพ่อสบายดีไหม" ผมพูด "ก็สบายดี แต่ตอนนี้เค้าไปทำธุระต่างจังหวัด ทำไมเราไม่ได้ข่าวเล็กบ้างเลย สบายดีไหม 12 ปีที่ผ่านมาเราคิดถึงนายมากเลยละ พยายามหาช่องทางติดต่อ พ่อก็ไม่เคยบอกที่อยู่ของม๊ะสักที...เราอยากไปหาเล็กนะอยากรู้ว่าเราเหมือนกันหรือป่าว เท่าที่เพื่อนเล็กบอกว่าแยกไม่ออกเลยว่างั้น แต่เราไม่ได้บอกว่าเราเป็นแฝดกัน กลัวว่าเล็กจะโกรธเอานะที่มีพี่อย่างเรา" อาหลงพูด "ป่าวหลอก..แต่ก็ดีแล้วเพื่ออาหลงมาเที่ยวจะได้มีเรื่องเล่นสนุกทางนี้" ผมพูด "งั้นอีกสองเดือนเราไปหา ออกจากค่ายบาสก่อนละกัน นี้เบอร์เรา"
ตอนที่ 2 เตรียมต้อนรับพี่ชาย
---------------ตื่นเต้นมากครับ ไม่ได้เจออาหลงมาสิบสองปี อยากรู้จริงๆ ว่าหน้าตาเราจะเหมือนกันมากน้อยแค่ไหน ก่อนอาหลงมาหาที่บ้าน ผมไม่ได้บอกบอกที่บ้านว่าอาหลงจะมาเที่ยวหาที่บ้าน อาหลงเรียนที่บ้านของป๊ะ ซึ่งอยู่ภาคเหนือ อีกไม่นานเกินรอ แผนการเดินทางของอาหลงจะมาพักด้วยประมาณสองอาทิตย์ ในวันหยุดปิดภาคเรียนเทอมแรก เหลืออีกไม่กีวันก็จะมาถึง ผมเรียนอยู่ชั้นม.6 โรงเรียนรัฐประจำอำเภอ ถือว่าเป็นบ้านนอกคอกนาแห่งหนึ่งก็ว่าได้ ถ้าผมเอ่ยนามหลายคนอาจจะรู้จัก เพราะปัจจุบันเป็นสถนาที่ท่องเที่ยวที่มีใครหลายๆคนอยากมาสัมผัส ตั้งแต่ที่รู้จักเบอร์โทรศัพท์เราโทรคุยกันวันละหลายๆรอบ รอบละหลายๆนาที บางครั้งแฟนของผมโทรมารอสาย มีปัญหากันบ้าง แต่ก็ไม่ใช่เหตุผลที่ผมจะใส่ใจอะไรมาก อาจเป็นเพราะความรักที่มิอาจเกิดขึ้นจริงในช่วงชันมัธยม
---------------สองเดือนผ่านไป การสอบสิ้นสุดลง เวลาจะได้เจอกันเริ่มใกล้เข้ามาถึงอย่างเต็มที่ "เล็ก เราว่าถ้าเราไปถึง พาเราไปหาแม่ได้ไหม " เสียงของอาหลงที่โทรผ่านมาก่อนจะขึ้นเครื่องเพื่อบินมาถึงสนามบินอุดรธานี ในขณะที่ผมขับรถตั้งแต่เช้ามืด เพื่อไปรับคงต้องใช้เวลาขับรถประมาณสี่ชั่วโมงในการเดินทางไปถึงสนามบิน ก่อนเดินทางผมคิดจะชวนแฟนของผมไปด้วย แต่เมื่อคิดๆ ดูแล้วก็ไม่อยากบอกว่าเรามีพี่น้องฝาแฝด เพราะเธอไม่เคยถามเรื่องนี้เลยสักครั้ง
---------------เมื่อถึงสนามบิน ผมนั่งรอฝั่งทางผู้โดยสารขาเข้า ตื่นเต้นครับ เข้าห้องน้ำส่องกระจก ทาแป้งอีกด้วย ยืนมองในกระจก ไม่มั่นใจสักที ผมเป็นคนผิวขาวครับ สูง 170 เซนติเมตร น้ำหนัก 58 กิโลกรัม จมูกโด่ง ตาตี๋ได้ น่าจะได้เชื้อทางพ่อผมซะส่วนมาก ไว้ผมทรงสกินเฮด สั้นตามที่ระเบียบของโรงเรียน ถึงแม้จะไม่ใช่เด็กเรียนก็ไม่กล้าที่จะทำผิดกฎของโรงเรียน แต่มีบ้างไม่ใช่แค่บางครั้ง แต่บ่อยครั้งที่ละเมิดไปบ้าง ในโรงเรียนผมมีแฟนอยู่แล้ว จึงไม่เป็นที่นิยมหรือหมายปองในสายตาของใครๆ เพราะตอนเรียนอยู่ม.5แฟนผมท้าต่อยกับรุ่นพี่ ทั้งๆที่ใส่กระโปรงยังใส่ลูกตบไม่ยั้ง ก็รุ้นพี่ๆมาจีผมเองนี้ครับ ไม่ใช่ความผิดของผมสักหน่อย เรื้องราวที่เกิดขึ้นจึกเป็นอุทาหรของคนที่คิดจะมาจีบผม แฟนผมมีอิทธิพลในโรงเรียนเลยละ เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น "ถึงแล้วครับ ท่านอยู่ไหน ทำไมข้าพเจ้าถึงไม่เห็นท่านเลย " "อ้าว...แนวไหนวะ มาแปลก..แปปกำลังเดินไปหา" ผมตอบไป
ตอนที่ 3 เงาในกระจก
ผมเดินมองอยู่ใกล้ๆ กับผู้โดยสารขาเข้า มีคนมากมายเดินออกมาจากประตู มองผ่านคนโน้นที คนนี้ที แต่แล้วก็ยังไม่เห็นสักที "เฮ่..อาเล็ก ทางนี้" เสียงเรียกจากด้านหลังของผม ผมหันไปมองทันที คิดได้ว่า อะไรวะเนี๊ยะ ไม่เชื่อสายตาผมเลยครับ ว่าอาหลงจะเหมือนผมพิมพ์เดียวยังกะแกะเลยครับ ไว้ผมทรงเดียวกับผมด้วย มีคนมากมายมองผ่านมา แล้วก็มองอยู่นานเลยทีเดียวครับ ส่งสัยจะมองว่าผมกับอาหลงเป็นเป็นตัวประหลาดยังไงยังงั้น ผมไม่ค่อยจะเชื่อสายตาผมเลยครับ ไม่ได้เจอกันสิบกว่าปี แต่รู้สึกว่าสนิทกันแบบบอกไม่ถูกครับ ตอนนี้ผมไม่ต้องส่องกระจก แต่ก็เหมือนผมมองตัวเองในกระจก อาหลงเดินมาหาผมแล้วเข้ามากอดผม ผมรู้สึกใจหวิวๆ ก็ละนะ ไม่เคยโดนผู้ชายด้วยกันกอดเลยนิครับ "รู้ป่าวอยากเจอมากเลย อาเล็กมาคนเดียวเหรอ" อาหลงพูด "ใช่..มาคนเดียว จะให้เรามากะใครละ นายบอกเองว่าไม่ให้บอกใครนิ"ผมพูดหักมุมปากยิ้มนิดๆ ผมอยากทดสอบว่าเราจะเหมือนกันแค่ไหน กลับไปบ้านจะลองให้อาหลงปลอมตัวเป็นผม วางแผนกันอยู่บนรถว่าจะทำอะไร ทำกับใครบ้าง เป้าหมายแรกคือม๊ะผมเองครับ กลับไปถึงบ้านม๊ะคงเลิกงานพอดี ถ้าไม่ติดคิวนัดทำฟันคนไข้ที่คลินิกนะครับ "เฮ่..ขับแทนหน่อยสิ ง่วงฉิบหายวะ" ผมพูดห่วนๆ ปกติพูดกวนตีนอยู่แล้วครับ "อารัย..เราขับรถไม่เป็นสักหน่อย..ที่บ้านพ่อไม่ให้ขับสักทีหลอก ป๊ะไม่ยอมให้ใช้รถ เค้าหวงรถจ๋าตายย" อาหลงพูดทำหน้าแบบไม่แคร์ใครเลย "อืมๆ..เค งั้นพักแปปละกัน" ก็คนมั่นเหนื่อยนิครับ
อาหลงชวนผมคุยตลอดทาง เหมือนรู้ว่าผมจะง่วง เค้ามองผมไม่คาดสายตา เอาจนผมเขินหน้าแดงไปเลยละ "มองอยู่ได้ อายเป็นอยู่นะ" ผมพูดแต่ตามองไปข้างหน้า "เอ้า..รู้ได้ไงว่าเรามองคิดไปเอวป่าว" แล้วอาหลงก็ขำ "ก็มองหน้านายทีไรก็เห็นมองเรทุกทีเลย" ผมพูด "ก็นายน่ารักดีนี่ รอมาหลายปีให้มองเต็มๆบ้าง..ไม่ได้หรา.."เอ้าดูมันพูดจะไม่ให้ผมหน้าแดงได้ไงครับ ยังกะคนเมาเหล้าเลยละ "แหม่...ยังกะนายไม่เหมือนเรานะ น้อยๆหน่อย ชมเราก็เท่ากับชมตัวนายเองมิใช่รึ" แล้วก็พากันหัวเราะ อาหลงเป็นคนช่างพูด พูดเพราะ ไม่พูดเสียงแข็งเหมือนผม ผมคิดว่าอยู่ที่การเลี้ยงดูนะครับ ถึงจะเป็นฝาแฝดก็ใช่ว่าสังคนจะเหมือนกัน ผมยังไม่รู้ว่าอาหลงใช้ชีวิตแบบไหน ไฮโซหรือติดดินอย่างผม เพือนผมไม่สิยมกินเหล้าราคาแพงๆหลอกครับ ส่วนมารวงข้าวเหล้าขาวเพียวๆเลย ก็ชีวิตบ้านนอกนิครับ แล้วอาหลงจะกิน จะอยู่แบบติดดินเหมือนผมได้รึป่าว
"ถึงแล้วเอากระเป๋าไปเก็บก่อนละกัน จะอาบน้ำด้วไหม" ผมถาม อาหลงมองหน้าผมไม่ขาดสาย "เฮ้..หยุดมองหน้าได้แล้ว เดี๋ยวให้มองหน้าตลอดสองอาทิตย์เลย" ผมพูดเชิงประชด นิดหนึ่งครับ "ไปเล่นกีฬากัน เสี้อ กางเกง อยู่ในตู้ ร้องเท้าอยู่หน้าบ้าน" ผมชวนอาหลงไปเล่นบอล เป็นช่วงเวลาเย็นพอดี แล้วจะได้คุ้นกับเสื้อผ้าของผม จะได้ดูเหมือนผมจริงๆ "ไปก็ไป..ไม่ได้พักเลย" อาหลงพูดแล้วก็ถอนหายใจเชิงประชดผม "เอาหน๋า..จะได้ใส่ชุดเรา..ไปหาม๊ะ ม๊ะจะจำไม่ได้ว่าเป็นนาย เพราะทุกครั้งที่ไปหาเราใส่แต่ชุดกีฬาไป ถ้าไม่เจอที่บ้าน เราต้องขับรถออกไปที่คลินิกกลางเมือง ไม่ไปเล่นกีฬาก็ได้ แต่ใส่ชุดเราก่อน รึว่ารังเกียจ เรามีชุดใหม่อยู่นะ" ผมพูด "ป่าว..ไหนจะให้เราใส่ชุดไหน เอาสีขาวละกัน เราชอบ" อาหลงพูดและชี้ไปที่ชุดสีขาว "กางเกงสีดำละกัน" พร้อมกัยโยนกางเกงให้
อาหลงรับกางเกงได้ก็ถอดเสื้อและกางเกงต่อหน้าผม "เฮ้ย..เปลี่ยนในห้องน้ำก็ได้" ผมพูดเสี่ยงสั่น ไม่รู้ว่าเพราะตกใจหรือว่าตื่นเต้นนะครับ หุ่นดีมีกล้ามท้อง สุดท้ายก็เหมือนผมเลยละ อยากรู้ว่าเจ้าน้องชายอาหลงจะเท่ากับผมรึป่าว คิดจะแซวอาหลงแต่ก็ไม่กล้า เพราะผมไม่รู้ว่าอาลงจะคิดยังไง เอาเป็นว่าไม่แซวดีกว่า ผมก็เลยถอดใส่ชุดเช่นกัน อาหลงกล้าถอดผมก็ถอดเปลี่ยนเหมือนกัน ก็ผู้ชายด้วยกันนิครับ จะอายทำไม แต่มองแล้วสายตาอาหลงมองมาที่ผม ยังจะกินเลือดกินเนื้อกันเลย "เอ้า...มองไร" ผมแซวไป "โห่หุ่นดี ร่างเนี๊ยะยังกะเราเลย ชกมวยกันคงไม่มีใครได้เปรียบเลยสิเนี๊ยะ" อาหลงพูด ผมก็รีบใส่เสื้อทันที แล้วก็ชวนอาหลงขึ้นรถไปซ้อมบอลทันที
ตอนที่ 4 จดจำชื่อเพื่อน
เมื่อถึงสนามบอล ผมกับอาหลงเดินอยู่ที่ข้างสนาม ผมบอกรายละเอียดชื่อเพื่อนที่อยู่กลุ่มเดียวกัน อาหลงจดจำชื่อเพื่อนได้เพียงไม่กี่คน แต่คงพอจะจดจำคนที่ผมบอกว่าสนิท และแฟนผมที่กำลังเล่นฟิสเน็ดอยู่ข้างๆ สนามฟุตบอล อาหลงเดินไปที่สนามคนเดียวโดยมีผมอยู่ข้างๆ สนาม คอยแอบมอง อาหลงเข้ากับเพื่อนผมได้สบาย ถ้ามีตุ๊กตาทองคำ อาหลงคนหนึ่งละที่ควรได้ แล้วแฟนผมก็เดินไปหาอาหลง ไม่รู้สองคนพูดอะไรกัน แต่รู้สึกหวิวๆ สักพักอาหลงก็เดินมาหาผม "เราไปหาม๊ะกันเถอะ" อาหลงชวนผม อาหลงอาสาไปหาม๊ะคนเดียว ผมบอกว่าม๊ะทำงานที่ห้องฟัน ให้ไปนั่งรอตรงที่นั่งรถของลูกค้า เดี๋ยวผู้ช่วยม๊ะเดินออกมาค่อยเดินไปหา เพราะช่วงนั้นจะเป็นเวลาที่ม๊ะเครียคนไข้เส็จ ผมให้อาหลงเปิดโทรศัพท์ เพื่อที่ผมจะได้ยินที่อาหลงคุยกับม๊ะ อาหลงสพายเป้ที่ผมสพายอยู่ทุกวัน "สวัสดีครับม๊ะ" "เอ้าลมอะไรหอบมาละวันนี้ถึงได้มาหาม๊ะ" ม๊ะผมพูด "ปะปะ เปล่าครับ แค่คิดถึงม๊ะครับ" อาหลงพูดกระตุกตะกรัก "ผมคิดถึงม๊ะครับ" "แล้วตี๋เล็กละ ไม่ได้มาด้วยกันเหรอ" ม๊ะพูด เอาละทีนี้ ทำไมม๊ะถึงรู้ละว่าเป็นอาหลง ผมรีบวางโทรศัพท์ เดินตรงไปที่ห้องทำงานม๊ะ เห็นม๊ะกับอาหลงคุยกันเพลินเลยครับ ผมละเป็นบุคคลนอกสายตาไปโยทันที "กะว่าจะอำม๊ะ ทำไมจำได้ละครับ" ผมพูดกับม๊ะ "ม๊ะเป็นแม่เรานะ" แล้วม๊ะก็ยิ้ม ผมมาหาม๊ะไม่เคยวัดดีเลย โอ้ยลืมได้ไง แต่ยังไงม๊ะก็ต้องจำลูกของตัวเองได้ละครับ
ผมกับอาหลงเดินออกมาจากห้อง เห็นหลายคนที่ทำงานกับแม่ ต่างมองเราสองคน พี่พลอยกำลังจะถามอะไรสักอย่างผม แต่ก็ต้องหยุดชะงัก เพราะมีอีกคนอุทานขึ้นว่า "ผีหลอก ให้ตายเหอะ มาจากไหนกันนิ ไปโครนิ่งมาเหรออาตี๋" คนที่นี่ชอบเรียกผมอาตี๋ครับ ผมได้แต่ยิ้มให้ คงเป็นคำตอบที่ม๊ะต้องตอบเองละ แล้วผมกับอาหลงก็เดินทางกลับบ้าน
ผมกลับบ้านพร้อมอาหลง ทำให้ตากับยาย ซึ่งที่บ้านผมไม่ใช่เชื้อจีนนะครับ ก็เลยเรียกตายายตามภาษาชาวบ้านปกติครับ แต่ที่เรียกแม่ว่าม๊ะ เพราะเคยชิน แต่มีบ้างครั้งก็เรียกว่าแม่ ช่วงที่เรียกแม่ส่วนมากจะอยู่ในกลุ่มเพื่อนครับ ตายายผมเห็นพวกผมสองคนเดินมาด้วยกัน ทำให้ท่านทั้งสองหยุดทำภารกิจทุกอย่าง ยายถามว่า "คนไหนละอาตี๋ อาหลง ยายสับสนไปหมด" "ผมอาตี๋ครับ" อาหลงชิ่งพูดตัดหน้า ยายกับตาก็เลยหันหน้ามาคุยกับผม "อาหลงเป็นไงบ้าง สบายดีไหม" บาปละนั้นเล่นอะไรแผลงๆ "ผมอาตี๋ครับยาย ส่วนนั้นอาหลงครับ ผมไปอาบน้ำอาบท่าก่อนนะ คุยกันตามสบายนะครับ" ผมพูด ยายกะตาก็หัวเราะเสียงดัง สงสัยคงพอใจน่าดู ยายกะตาผมเป็นครูเกษียรหลายปีแล้วครับ แต่ท่านทั้งสองยังดูแข็งแรงอยู่เลย เอาเป็นว่าในตอนนั้นก็ปล่อยให้สามคนได้คุยกัน ส่วนผมต้องขอตัวไปอาบน้ำ
ตอนที่ 5 กอด (เอาใจชาว 18+ครับ) **** Hidden Message *****
{:5_140:}ขอบคุณคับ ขอบคุณครับ .....{:1_1:}
ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ
จะได้อ่านต่อไหมครับ ต้นฉบับโพสต์โดย Medmayom เมื่อ 2013-11-25 22:13 static/image/common/back.gif
จะได้อ่านต่อไหมครับ
ครับมีเรื่องเล่าอีกหลายตอนเลยครับ แต่ช่วงนี้ผมขอทบทวนเหตุการณ์ แล้วจะมาเล่าต่อนะครับ
ยังไงก็ติดตามด้วยนะครับ ขอบตุณคับ{:5_146:} ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณมาก ๆ คับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับบ ขอบคุณครับ ขอบคุณมากๆเลยนะครับ สนุกจริงครับ ขอบคุณมากคับ ขอบคุณมากๆคับ