|
สวัสดีครับ นี้เป็นครั้งแรกที่ผมเขียนเรื่องราวของผมเข้ามานะครับอาจจะยาวไปนิดนะครับขอรับรองว่าทุกอย่างที่เล่ามาเป็นความจริงที่เกิดขึ้นกับตัวผมเองครับผมเป็นคนทางภาคอีสานครับ จ.หนองคาย เป็นคนค่อนข้างผิวเข้มครับ หุ่นนายแบบเลยละครับสูง 185 หนัก 75 หน้าตาถือว่าดีระดับหนึ่งครับ ผมมีชื่อว่า A (ชื่อสมมุติ)อายุตอนนี้ก็ 16-17 ครับเข้าเรื่องเลยดีกว่า ผมเป็นอีกคนหนึ่งครับที่มีรสนิยมชอบเพศเดียวกันและชอบคนมีอายุมากกว่าด้วยอยู่ด้วยแล้วมีความสุขอบอุ่นดีผมเป็นคนไม่แสดงออกครับ ซึ่งจะไม่มีใครรู้เรื่องแหละครับว่าผมชอบทางนี้ถ้าผมไม่บอกผมชอบเข้ามาออนแคมฟร็อกเล่นบ่อยๆครับเข้ามาไม่ได้จะมาหาไรหรอกนะครับผมแค่ชอบอยากมาส่องดูคนแก่ที่ดูดีที่เป็นสเป็คที่ชอบเฉยๆเข้ามาฟังเพลงบ้างเล่นเกมส์บ้างและก็มีคืนหนึ่งครับผมก็ออนแคมและเข้ามาเล่นตามปกติครับผมก็นั่งส่องดูคนไปเลื่อยพอดีว่าเจอคนกำลังส่องผมอยู่เลยส่องดูกลับครับเป็นคนแก่แต่ยังดูดีอยู่ครับใส่แว่นหนาๆหน้าตาดูอบอุ่นนิดๆแกยิ้มให้ครับผมก็ยิ้มไปตามมารยาทก็ว่าจะส่องดูคนอื่นต่อแกก็IMเข้ามาครับผมเลยตอบกลับไปเลื่อยถามไรมาก็ตอบกลับผมเป็นคนคุยสนุกครับยิ่งเจอคนที่คุยสนุกเหมือนๆกันก็จะคุยกันยาวพี่เขาชื่อTครับ(ชื่อสมมุติ)เป็นคนกทม.อายุ50กว่าแล้วแต่ผมว่ายังดูไม่แก่เลยแกเป็นคนคุยสนุกดีครับติดตลก แกก็ถามว่า “เข้ามาเล่นในห้องนี้ ชอบคนแก่หรอ”ผมก็ตอบว่า”ใช่ครับ” แกก็หัวเราะ “อย่างเราเนี่ยนะหน้าไม่ให้เลยนะ” ผมจึงบอกว่า “ของงี้อย่าตัดสินกันที่ภายนอกครับ”และก็มีอีกหลากหลายคำถามในคืนนั้น(แต่ยังไม่ได้ถามถึงงานที่พี่เขาทำนะครับ)คุยกันถูกคอผมจึงแอดชื่อพี่เขาไว้ถือว่ารู้จักกันแล้ว พอวันต่อๆมาแกออนผมก็จะทักแกตลอดครับได้ประมาณเกือบอาทิตย์ครับวันหนึ่งอยู่ๆแกก็ถามผมครับว่า “ทำไมเราชอบทักพี่บ่อยจังชอบพี่หรอ?”อึ้งสิครับผมไม่คิดว่าพี่แกจะถามคำถามนี้กับผมครับ “ปะ..ป่าว ใครชอบ บ้าแล้วก็รู้จักกันทักกันตามมารยาท” “อ้าวหรอถ้าชอบก็บอกว่าเถอะเป็นเรื่องธรรมดาและที่จะหลงเสน่ห์พี่ก็คนมันหล่อนี่เนอะ”ขอย้ำว่าคนอะไรหลงตัวเองมาก “แหวะหลงตัวเองจริงนะพี่” “555 ชอบก็บอกมาเหอะอย่าโกหกว่าแต่มีเบอร์ไหม?” “มีครับทำไมหรอ ?” “อืม เอามาขี้เกียจพิมพ์ละ” ไหงงี้วะขอกันง่ายๆงี้ “เอ่อน่าเอามาเหอะ”มีสั่งอีก - -* คนอะไร “อือ..(คิดหนักแต่สุดท้ายก็ให้ไป)”พอแกได้เบอร์แกก็โทรเข้ามาเลยผมก็ตื่นเต้นนิดหน่อยครับเพราะพึ่งจะได้คุยกันได้ยินเสียงกันครั้งแรกผมกดรับสาย “สะ.สวัสดีครับ เอ่อผม A ครับ” จะสั่นทำไมวะ “อืม หวัดดี พี่ T นะ ตกลงว่าเราเป็นแฟนกันแล้วนะ”0.0 งงสิครับตรูไปรับปากตกลงตอนไหนฟร่ะ “อ้าว ผมไปเป็นแฟนกะคุณตอนไหน” “ตอนนี้เมื่อกี้”ง่ายเนอะ ไอ้เราก็ให้เบอร์ไปแล้วด้วย “เอ่อ..งั้นก็ได้ครับ” แน่ะมึงง่ายมาก “อืมดีงั้นเรามาทำความรู้จักและมาทำความเข้าใจกันไว้ก่อนนะว่าเป็นแฟนผมคุยกะผมก็ให้คุยกับผมแค่คนเดียวเข้าใจ”ยังไม่ทันไรก็สั่งตรูละ “ครับผมคุณก็เข้าใจไว้ด้วยว่าผมอ่ะถ้าคบใครแล้วคบได้ทีละคนครับ” “ให้มันจริงเถอะ”“ก็ค่อยดูครับ 555” “อืม แล้วนี้เรายังเรียนอยู่ใช่ไหม? แล้วอยู่แถวไหน?ได้เข้ามากทม.บ่อยไหม?” มาเป็นชุดเลยคำถามพี่แก “ครับผมเรียนอยู่ อยู่หนองคายครับปกติก็ไม่ค่อยได้ไปครับถ้าไม่ไปเที่ยว ” “อือ..ก็ไกลอยู่น่า แต่ไม่เป็นไรไว้มาเมื่อไหร่ค่อยเจอกันตอนไหนก็ได้แล้วนี่เราคิดไงถึงมาคุยกับพี่ละ” เอาความจริงไหม ไม่ได้คิดจะคุยเลยคุณเข้าใจผิดเองทั้งน้านแต่ช้างเหอะไหนๆก็ได้คบไปละ “ก็พี่คุยสนุกดี ตลกเวลาคุยด้วยแล้วสบายใจครับ” “อืมๆ งั้นเหรอ ก็ดี” “เอ่อจริงสิครับคุยกันมาตั้งนานและ ผมยังไม่รู้เลยว่าพี่ทำงานอะไรหรอ?”ผมก็ถามๆไปงั้นแหละ แกยังไม่ทันได้ตอบผมเขาก็พูดขึ้นมาก่อนว่า“เอ่อ..เดี๋ยวรอแปปนะ พี่ชายโทรมาจากต่างประเทศขอรับโทรศัพท์ก่อน” “อ่อ ครับๆ”แล้วก็วางสายไป ประมาณ 15 นาที แกก็โทรกลับมา “อืม โทษทีรอนานมั้ย?เมื่อกี้ถามว่าอะไรนะ” “ผมถามว่าพี่ทำงานอะไรครับคุยกันมาตั้งนานแล้วยังไม่รู้เลยบอกได้หรือป่าว ถ้ามันเป็นเรื่องส่วนตัวก็ไม่เป็นไรครับ” “อ่อแล้วเราคิดว่าผมทำงานอะไรละ ให้ทาย” เวรมีย้อนกลับมาถามตรูอีกถ้ารู้ไม่ถามหรอกครับดูจากหน้าตาแล้วก็เดาๆไป “เอ่อ..ตำรวจ” “ไม่ใช่” “ครู” “ไม่ถูก” “นักการเมือง”“ไม่” “พนักงานบริษัท” “ผิด” “โอย..นั้นก็ไม่ใช่ นี่ก็ไม่ถูกชักจะไม่อยากรู้แล้วนะครับ” “ฮ่าๆๆ แล้วรู้จักคำว่า dent มั้ย?”เออ..ตรูอยากบอกว่าตรูตกภาษาม๊วก “หมอ หรอ..” “ใช่แล้ว แล้วคำว่า dentic ละผมทำงานนี้แหละ” “ทันตะแพทย์ !!” ตกใจสิครับไม่ยักรู้ว่าตรูคุยกะหมอฟันอยู่เกิดอาการเกร็งขึ้นมาทันทีครับ “อืมใช่หมอฟันพี่เปิดคลีนิกรักฟันอยู่กทม.(แถวไหนไม่บอกนะครับ)” “ครับ” “แล้วนี้เราเรียนม.ไหนละ” “5 ครับ” “อืมยังเด็กอยู่เลยแหะจะติดคุกไหมเนี่ย” “5555บ้าหรอครับคุยกะเด็กติดคุกด้วยหรอยังไม่ได้มีไรกันสักหน่อย” “ก็ตอนนี้ไงในอนาคตไม่แน่” “ทะลึ่งละ ไม่คุยด้วยแล้วผมไปนอนละนะครับ บายฝันดีครับ” “อืมเช่นกันนะ เอ่อแล้วพรุ่งนี้โทรรายงานตัวด้วยนะเช้า เที่ยง เย็น เข้าใจนะ” 0.0โอ้ นี้ขนาดแค่คุยกันนะเนี่ยอะไรจะเผด็จการขนาดนี้“เอ่อ เอาจริงดิ ตังโทรศัพท์ไม่มีอะครับ” “เติมสิ” ง่ายๆงี้เลยหรอ “ครับๆก็ได้ครับ ตามนี้ก็ได้ผมไปนอนละนะ” “โอเคครับอย่าลืมละ ฝันดีนะ อย่าฝันถึงผมละ5555” “บ้า” ผมกดตัดสายแล้วก็เข้านอน และพอพรุ่งนี้เช้าผมก็ต้องโทรไปรายงานตอนเช้าแกตื่นแล้วกำลังออกมาทำงานผมก็บอกแกอย่าลืมทานข้าวและก็ตัดสายพอดีตังโทรศัพท์ผมหมดพอเกือบเที่ยงผมจึงออกไปเติมตังแล้วกำลังจะกดโทรหาแกก็พอดีแกโทรเข้ามาก่อนผมก็รับแล้วแกก็ถามว่าเที่ยงแล้วทำไมไม่โทรมาผมจึงบอกว่าเติมตังเมื่อกี้เองกำลังจะกดโทรหาพอดีพี่โทรมาก่อนนี่แหละฟังดูน้ำเสียงแกไม่ค่อยเชื่อเท่าไหร่ แกออกมาทานข้าวแล้วเดี๋ยวจะกลับไปทำงานต่อแกจึงวางสายไป ผมก็ยิ้มๆกับตัวเองนึกขำเบาๆตกลงนี่ใครต้องโทรรายงานใครวะ 555พอตกเย็นประมาณทุ่มกว่าๆผมก็โทรหาแก แกรับแล้วบอกว่ากำลังกลับบ้านพึ่งเลิกงานเดี๋ยวถึงบ้านแล้วจะโทรหานะผมก็เอ่อออไปแล้ววางสาย ประมาณ 4 ทุ่มกว่าๆแล้ว ผมมองดูนาฬิกาไม่เห็นแกโทรมาสักทีจึงโทรไปหาปรากฏว่าแกไม่รับสายครับพอโทรย้ำไปก็ไม่รับผมจึงคิดว่าคงหลับไปแล้วประมาณ 5 ทุ่มครับแกโทรมาผมนอนไม่หลับก็เลยรับสายพอรับสายแกก็ถาม “ทำไมไม่โทรมาหา?” คำถามแรกยิงมาน้ำเสียงเริ่มมีอารมณ์นิดหน่อย“เอ่อ..คนที่บอกว่าจะโทรกลับเป็นพี่ไม่ใช่หรอครับแลเวไม่ใช่ว่าผมไม่โทรกี่สายแล้วครับที่ไม่ได้รับอ่ะ”แกเงียบไปครับสงสัยกำลังนึกอยู่มั้งแกบอกว่า “เอ่อโทษทีพอดีว่าพี่กลับมาถึงบ้านแล้วลืมโทรศัพท์ไว้ในรถแล้วมัวแต่ทำนู่นนี่นั้นจนลืมไปเลยพึ่งไปเอาโทรศัพท์ออกมาเมื่อกี้เองไม่ได้เปิดดูโทรมาก่อนนี้” น้ำเสียงแกอ่อนลงครับ“หรอครับก็ไม่ได้ว่าไรหรอกครับผมคิดว่าพี่นอนแล้วโทรไปไม่รับจึงไม่อยากรบกวนครับ”ผู้ดีมากเรา 5555 “ยัง ยัง พี่ยังไม่นอนจะนอนได้ไงยังไม่ได้คุยกับภรรยาพี่เลย” 0.0อึ้งครั้งที่เท่าไหร่แล้วไม่รู้ ตรูไปเป็นภรรยาตอนไหนวะ “ใครภรรยาพี่ อย่ามามั่ว”“อ้าวก็เราไงภรรยาพี่จำไม่ได้หรอในฝันไงเราเสร็จพี่ไปแล้วเมื่อคืน”เวรโคตรขี้ตู่เลยวะคนไรวะเนี่ย “ฮ่ะๆ หรอครับ อืมแล้วแต่จะเรียกละกัน”“หรือไม่ชอบภรรยา หรือจะให้เรียก เมียจ๋า” - -*เลื่อนได้อีกคนอะไรไม่รู้“ตามสบายเลยครับ ผมไปนอนแล้วแค่นี้นะครับ บายฝันดีครับ” “จ๊ะเมียจ๋า” เอาเข้าไปเฮ้อ. แล้วเรื่องราวระหว่างผมกะพี่แกก็ดำเนินมาเป็นแบบนี้เลื่อยมาครับ ความสัมพันธ์เราเริ่มลึกซึ้งขึ้นทุกวันๆเริ่มคุยกันในทุกๆเรื่องเป็นแบบนี้มาประมาณ 2 เดือนครับ แกก็บ่นอยากเจอผมให้ผมมาหาได้มั้ยแกไปไหนไม่ได้เพราะกลัวเสียรายได้คิดดูสิครับรายได้แกวันละเกือบแสนแกคงไม่ยอมเสียเวลาเพื่อมาหาผมแน่ ก็พอดีจะสงกรานต์ในช่วงนั้น พี่แกบอกว่าสงกรานต์นี้12-15 พี่ว่างมาหาได้มั้ยตอนแรกผมก็คิดหนักครับเพราะกลัวทางบ้านไม่ให้ไปยิ่งไปคนเดียวด้วยที่บ้านห่วงลูกมากผมก็บอกแกว่าขอคิดดูก่อนนะครับแกก็หงอยครับแล้วก็บอกอีกว่าจะรอนะผมมานั่งคิดๆดูแล้วหาข้ออ้างเหตุผล108เพื่อที่จะไปกทม.ในช่วงสงกรานต์คิดจนปวดหมองเลยละครับแต่จนแล้วในที่สุดผมก็หาเหตุผลมาได้ครับ(เรื่องใดไม่ขอบอกนะครับ 555)แม่ผมอนุญาตอยู่แล้วครับแต่ปัญหาใหญ่ผมเลยคุณพ่อครับแกต้องการข้อมูลเยอะมากผมยิ่งกลัวว่าความจะแตกอยู่ด้วยแต่ก็ไม่เกินความสามารถผมครับ (555เรื่องตอแหลสารพัดข้ออ้างไม่มีใครเทียมอยู่แล้ว)(ขอลัดตอนไปไกลหน่อยนะครับเอาวันเดินทางเลยเพราะเรื่องผมมันยาวจริงๆ)แล้ววันเดินทางก็มาถึงผมจองตั๋วรถครับรถทัวร์จากบ้านผมตรงสู่กทม.เลยง่ายดีไม่ต้องต่อรถหลายเที่ยวถึงจะแพงหน่อยก็เถอะแล้วใช่เวลานานมากตลอดเวลาที่ผมอยู่บนรถแกจะโทรถามผมตลอดเลยครับว่าผมถึงไหนแล้วก็แอบปลื้มใจอยู่นะครับที่แกเป็นห่วงตอนแรกแกบอกว่าจะให้เพื่อนแกรอพบผมด้วย(เพราะแกเล่นเอารูปผมไปอวดเพื่อนแล้วไปอวดเขาไว้ซะเยอะเลยว่าแกได้แฟนเด็ก5555) แต่แล้วกว่ารถผมจะไปถึงก็ดึกสิครับ เพื่อนแกเลยกลับไปก่อนแต่มาคิดๆดูก็อดสงสารแกไม่ได้นะครับแกถามผมล่าสุดก่อนจะถึงกทม.ประมาณกำลังจะออกจากโคราชแกบอกจะออกมาหาเดินเทียวรอได้สักสองสามชั่วโมงแกก็โทรมาอีกบอกว่าเหนื่อยแล้วถึงไหนแล้วเดินจนขาลากกับเพื่อนแล้วเนี่ยไม่มีที่รอแล้วรถติดไม่มีที่จอด ตอนแรกแกบอกจะให้ผมนั่งรถแท็กซี่ไปเองสิครับถ้าไปถึงแล้ว แต่พอผมบอกว่าผมกลัวไม่กล้าขึ้นรถแท็กซี่คนเดียวไปไม่เป็นแค่นั้นแหละครับแกคิดหนักเลยเงียบไปแล้วแกก็ว่างสายช่วงเกือบใกล้ถึงกทม.แกบอกว่าถึงดอนเมืองแล้วโทรมาบอกแกด้วย ผมก็เอ่อออไปพอถึงแล้วผมก็โทรบอกแกบอกผมว่าตอนนี้รออยู่หน้าสถานีขนส่งหมอชิตแล้วนั่งรอตั้งแต่ที่แกบอกว่าจะให้ผมขึ้นแท็กซี่ไปเองอ่ะคิดดูสิครับจากตอนนั้นจนตอนนี้ก็เกือบชั่วโมงแล้วแกรอจนถึงเดี๋ยวนี้อ่ะแกก็บอกผมว่าถึงดอนเมืองแล้วใช่ไหมก็คงอีกสัก40นาทีมั้งถึงจะมาถึงหมอชิตถ้ารถไม่ติดเป็นอย่างที่แกพูดครับรถติดม๊วก กว่าจะไปถึงหมอชิตก็ปาเข้าไปเกือบทุ่มแล้ว พอลงจากรถเท่านั้นแหละครับพวกแท็กซี่ก็ลุมเลยสิครับถามว่าจะไปไหนบ้างละโอ้โหสารพัดเลยผมก็บอกไปว่ามีคนมารับแล้วรีบเดินหนีหันสายหันขวาก็ไม่เจอแกครับแกโทรเข้ามาถามว่าตอนนี้อยู่ไหนผมบอกพึ่งลงจากรถกำลังเดินหาทางออก(คิดดูครับว่าเด็กบ้านนอกเข้ามากทม.โดยไม่รู้จักทางจะเป็นยังไง)แกบอกว่าตอนนี้รออยู่หน้าประตูทางเข้าที่3 (ผมก็งงสิครับประตูไหนอะไรวะ)ผมทำได้แค่ อืม แล้วแกก็วางไป งานเข้าสิครับทางไหนประตูทางไหนทางเข้าออกตรูยังไม่รู้เลยก็เป็นเวรถามคนที่พอจะช่วยได้สิคัรบเชื่อไหมครับว่าคนแถวนั้นยังงงกับคำถามผมเลยว่า “พี่ครับประตูทางเข้าที่3อยู่แถวไหนครับ”เขาหันไปถามเพื่อนแล้วคำตอบที่ได้คือ “ไม่รู้สิครับพี่ไม่รู้จักแต่ถ้าเป็นทางเข้าหน้าสถานีละก็น้องเดินตรงไปทางนี้นะแล้วเลี้ยวซ้ายน้องจะไปถึงหน่าสถานีเอง”เอาวะจนกว่าจะเจอเดินหาแมร่งให้ทั่วเลย ถึกอยู่แล้ว555 คนก็เยอะเหลือเกินเฮ้อลายตาเชื่อไหมครับว่ากว่าผมจะหาแกเจอเจอกันยังไงพอดีว่าวันนั้นที่หน้าสถานีหมอชิคมีงานดนตรีแกบอกเดินหาเสียงดนตรีตรงเวทีที่เข้าแสดงอยู่อ่ะเป็นเวรผมอีกครับวิ่งหาเวทีเสียงดนตรี กว่าจะเจอกันผมเดินอ้อมแกสองรอบได้มั้งแล้วผมก็ไปเจอเวทีแสดงครับถามหาแกว่าแกอยู่ไหนแกบอกจุดให้ผมไปยืนรอแล้วผมหันสายหันขวาเจอคนเดินมาครับแกพยักหน้าให้ผมแล้วบอกใหตามมาไอ้ผมก็ตามเขาไปง่ายๆ แกเดินพาผมมาขึ้นรถแกครับ ฟอจูนเนอร์สีบอลทองผมนั่งข้างคนขับ ตอนแรกที่เห็นยังสังเกตไม่ค่อยชัดพอมานั่งใกล้ๆผมก็สังเกตทุกอณูสิครับ แกยิ้มๆให้ผมแล้วบ่นว่า“เนี่ยกว่าจะหากันเจอได้แล้วนี้ไปเดินอีกท่าไหนให้หลงได้ละฮึ” “เอ้าก็คนไม่เคยมานี้ยังดีแล้วครับที่หากันเจอ ถ้าไม่เจอนะผมตีตั๋วรถกลับบ้านแน่”แกหัวเราะครับ จ่ายตังตรงทางออกได้ตังทอนแกก็ยื่นมาให้ผมเก็บครับตอนแรกไม่รู้หรอกแกบอกแบมือมาแกวางลงใส่มือผมซะงั้นแล้วบอกเก็บๆไว้แกแวะเติมน้ำมันครับเต็มถังแล้วก็หันมาถามผมว่า “ทานไรมายัง?”“ยังครับไม่ได้ทานไรเลยละ ได้กินแต่บนรถอาหารที่เขาแจกให้แค่นั้น” แกจึงถามผมต่อ“แล้วอยากทานไรมั้ย ชอบอาหารแนวไหน” ผมก็ไม่รู้สิครับว่าจะทานแนวไหนอะไรเพราะไม่ค่อยได้ทานบ่อยเพราะที่บ้านก็กินอะไรง่ายๆ“เอ่อ..มีอะไรบ้างละครับ” แกก็ร่ายาวสิครับ ทั้ง อิตตาเลียน ฝรั่งเศส จีน ญี่ปุ่นกระทั่งพวกฟาดฟู้ด ผมจึงบอกไป “เอ่ออะไรก็ได้ครับ”ก็ไม่รู้จะกินอะไรนิครับไม่รู้จักทั้งนั้น ทั้งๆที่ในใจก๋วยเตี๋ยวข้างทางก็ได้แล้วกว่าพี่แกจะเลือกร้านได้ระหว่างทางแกก็เล่ายาวมาเลยครับร้านอาหารระหว่างทางบ่นว่าร้านนี้ก็อร่อยนะนั้นก็ดี นี้ก็ได้ แต่ทุกๆร้านที่กล่าวมาแกก็ไม่อาสักร้านครับเพราะเหตุผลว่ามันไม่หรู เวรแล้วตรูจะได้กินมั้ยเนี่ยจนในที่สุดครับแกก็พามากินที่ร้านอาหารอิตตาเลียนครับในห้างแกพาเข้ามานั่งในร้านบอกผมไปนั่งโต๊ะนั้นส่วนแกดูขนมปังที่หน้าร้านผมก็นั่งมองดูแกไปครับจึงสำรวจซะเลย แกไม่สูงมากคับประมาณ 168 ซม.รูปร่างล่ำๆหน่อยครับ ผิวขาวกว่าผม คิวเข้มๆ สักพักแกก็มานั่งตรงข้ามผมแล้วบ่นว่ามีแต่ขนมปังที่ไม่ชอบ แล้วก็ยื่นเมนูมาให้ผมครับ ผมก็ทำเป็นเปิดๆไปไม่ได้สั่งไรเลยเพราะดูราคาแล้วเฮือก นี่มันอาหารหรืออะไรวะเนี่ย แพงมาก...แกก็สั่งๆสั่งมาแบบไม่ถามผมเลยผมจึงวางเมนูลงแล้วบอกพี่แกว่างั้นผมกินกับพี่นะที่พี่สั่งอะแหละแกก็มองมาแล้วก็สั่งน้ำต่อครับแกถามจะเอาน้ำอะไรผมก็บอกเอาเหมือนแกอ่ะแหละสรุปแล้วทุกอย่างแกสั่งหมด แกก็บ่นว่าจะกินได้เหรอพี่สั่งแต่พวกผักที่คนแก่กินนะ(ผมเป็นคนแบบนี้แหละครับทานอะไรก็ได้ง่ายๆ)ผมจึงบอกพี่กินได้ทำไมผมจะกินไม่ได้ละครับ พออาหารมาเสริฟ์เท่านั้นแหละครับผมนี้แทบจะทานอะไรไม่ลง เพราะแต่ละอย่างเลี่ยนมาก (ผมเป็นคนลำไส้ไม่ดีครับถ้าทานอะไรที่มันๆเลี่ยนๆเยอะๆผมจะอาเจียนครับ)แกบอกว่าทานให้หมดนะพี่สั่งมาเผื่อเราด้วย เวรโดยไม่บอกตรูเนี่ยนะ ผมยิ้มแห้งๆครับพยายามกลืนทุกอย่างลงท้องให้เยอะที่สุดเท่าที่จะทำได้แต่แล้วทุกอย่างผมกินได้อย่างละชิ้นเท่านั้นเองครับ ที่เหลือพี่แกจัดการขนาดน้ำที่สั่งมาผมจะกินไม่หมดเลยครับ แกบอกถือติดมือมาด้วยจะกินเองก็อิ่มแล้วแกเป็นคนจ่ายตังครับ สองพันกว่าบาท โอ้แม่เจ้าอาหารไรวะเนี่ยแพงซิบหายอร่อยเหรอไม่เลยสู้อาหารไทยก็ไม่ได้ก็ได้แค่คิดในใจแล้วเดินตาแกออกมา แกแวะเข้าห้องน้ำแล้วก็เดินออกมาที่รถแกถามต่อว่า “อยากไปไหนอีกมั้ย” ผมบอกว่า“ไม่ไหวแล้วครับแค่นี้ก็อิ่มมากแล้วแทบเดินไม่ไหวละกลับบ้านดีกว่า”ก่อนออกรถแม่ผมโทรมาผมก็บอกแม่ว่าถึงที่พักแล้วไม่ต้องเป็นห่วงกินข้าวแล้วอยู่ดีมีครับ แล้วก็วางสายไป“แกหันมาถามว่าใคร” “แม่ผมครับแกเป็นห่วงน่ะ” “อ่อหรองั้นผมกลับบ้านกันดีกว่าเนอะ” “ครับผม” ระหว่างทางกลับแกเจองานวัดที่จัดในกทม.แกชวนผมว่าจะเดินมั้ยผมบอกได้คำเดียวเลยว่าไม่เอาอ่ะอิ่มมากเหนื่อยแล้วด้วยเดินแทบไม่ได้ละเราจึงไม่ได้แวะ นั่งรถมาอีกสัก20นาทีก็มาถึงบ้านแกบ้านแกเป็นบ้านจัดสรรครับชื่อดังเลยล่ะ(แถวไหนไม่ขอบอกนะครับ) ระหว่างขับรถเข้าบอกซึ้งอยู่ลึกหน่อยแกก็บอกว่าที่จริงแล้วแกมีบ้าน3หลังหลังหนึ่งเป็นคลินิก อีกหลังหนึ่งไม่ค่อยได้อยู่หลังที่พาผมมาแกก็อยู่แค่หลังนี้แหละครับ (แอบดีใจที่ได้เป็นคนสำคัญ 555)รถแกก็มีสามคันครับเอาให้ญาติใช้หมด ส่วนแกเลยใช้แค่คันเดียวครับพอมาถึงบ้านหลังของแก แกลงรถไปเปิดประตูรั้วแล้วเอารถเข้าบ้านแล้วไปปิดประตูรั้วแกเปิดประตูบ้านแล้วบอก “ตามสบายเลยนะพี่อยู่คนเดียว” ผมบอกได้เลยว่าโอ้โหบ้านแกน่าอยู่มากเลยครับดูจากข้างนอกก็สวยแล้วนะ ของใช้เฟอร์นิเจอร์ครบ(รกนิดหน่อยแต่ก็ยังดูสวยดี) พอเข้ามาในบ้านผมก็เอากระเป๋าไปเก็บพี่แกนั่งอยู่ที่โซฟาเรียกผมให้เข้าไปหาพอผมเข้าไปนั่งข้างๆพี่แกก็จับหมับเข้าที่เป้าผมเลย(ตอนนั้นมันกำลังตื่นตัวอยู่แล้ว)พี่แกแซวๆผมว่า“แหมแข็งรอพี่เลยนะ ฮ่าๆ” “ป่าวสักหน่อยมันแข็งอยู่แล้วต่างหาก”“เถียงเจ็บยังเลยนะเดี๋ยวจะโดนมิใช่น้อย หึหึ” หัวเราะแบบมีเลศนัยแล้วแกก็บอกผมไปอาบน้ำก่อนพอผมอาบน้ำออกมาแกก็มิวายมาหอมแก้มผมแล้ว ชิ่งหนีไปอาบน้ำอีกคนอะไรเนี่ยเจ้าเล่ห์ฉวยโอกาสมาก >///< แล้วแกก็อาบน้ำเสร็จออกมาแล้วก็เข้านอน แกใส่แต่เสื้อกางเกงไม่ใส่ใช้ผ้าพันเอาแล้วแกก็บอกให้ผมเข้านอนห้องนอนแกมีสามห้องนอนนะครับแต่แกจะชอบเอาที่นอนมานอนล่างชั้นล่างด้วยเหตุผลขี้เกียจขึ้นชั้นสองผมเลยได้นอนชั้นล่างกับแกแกบอกให้ผมนอนกอดแกครับผมก็กอดแกนะอุ่นดี(เครื่องปรับอากาศเย็นมากทั้งๆที่มีผ้าห่ม)นอนกอดแกไปได้สักพักเอาละสิครับไม่ได้อยู่เฉยแกเล่นลูบผมซะทั่วจนที่ในสุด แกก็ลุกมาไซร้ผมทั้งตัวจนผมขนลุกยิ่งตอนแกไซร้มาที่หัวนมผมแล้วมีกัดฉกบ้างด้วยทำเอาผมหลุดครางออกมาทุกครั้งแกเล่นกับตัวผมอยู่นานมากแล้วมีบางทีแกเอาหนวดแกมาไซร้ผมทำเอาผมขนลุกยิ่งแกเน้นบางจุดนานๆทำเอาผมแทบชาแต่ก็มีความสุขดีครับแล้วแกก็บอก “วันนี้พอแค่นี้ก่อนยังเหลือเวลาอีกเยอะ 55”ทำเอาผมค้างสิครับผมก็ได้แต่เอ่อออเพราะก็เหนื่อยด้วยละก็ดีครับไว้ต่อพรุ่งนี้ก็ได้555แล้วผมก็นอนหลับกอดแกต่อแกบอกหอมแก้มแกด้วยสิผมก็หอมครับแก้มแกก็หอมดีครับแล้วผมก็นอนหลับไปทั้งอย่างนั้นทั้งคืน พอตอนเช้าแกตื่นก่อนผมครับแต่ก็ยังไม่ปลุกผมนะครับให้ผมนอนกอดอยู่อย่างนั้นจนแกขยับตัวผมจึงตื่นแกบอก“อรุณสวัสดิ์จ๊ะเมียจ๋า” “อืมอรุณสวัสดิ์ครับ” แกบอกให้ผมไปอาบน้ำแปรงฟันผมจึงลุกไปอาบน้ำแปรงฟันพอออกมาแกก็เช้าไปอาบต่อผมแต่งตัวรอจนแกออกมาแกกำลังเช็ดตัวอยู่ผมเลยเดินเข้าไปหาแกแล้วเช็ดผมให้แกจนแห้งเรามองตากันแกเลยหอมแก้มผมไปทีแล้วก็หาเสื้อผ้าใส่ แกถามผมว่าจะกินอะไรเอาละสิครับเข้าสู่โหมดคิดหนักเรื่องอาหารอีกละคิดไม่ออกว่าจะกินไรในใจกินไรก็ได้หิว!สรุปแกเลยพอผมไปกินKFC ที่เซ็นทัลลาดพร้าวครับแกบอกผมอยากกินไรสั่งเลยแกหยิบแบงค์500ให้แล้วบอกให้สั่งแล้วไปนั่งรอแก ผมสั่งเสร็จก็เลือกโต๊ะที่ไกลสายตาคนหน่อยนั่งรอแกสักพักแกก็กลับมาพร้อมขนมปังอีกเพียบของแอนตี้แอนด์(พึ่งมารู้ทีหลังว่าแพงมาก)แกบอกอยากให้ผมชิมดูอร่อยนะแกเลยซื้อมาให้กินเยอะเลย(ก็อร่อยจริงๆแหละแต่ถ้ากินบ่อยจนแหงฮ่าๆ) ระหว่างที่นั่งทานกันแกก็เล่นถามความหมายภาษาอังกฤษที่เป็นศัพท์แสลงตามป้ายในร้านแทบจะทุกรูปได้(ซึ่งก็ตอบไม่ได้สักป้าย55ซึ่งทำให้ผมจำความหมายได้จนมาถึงทุกวันนี้)เรานั่งกินไปได้สักผมก็เริ่มอิ่มครับ(ผมเป็นคนกินของมันๆมากไม่ได้เนื่องจากลำไส้ไม่ดีเราทานกันหมดครับและพี่แกก็เป็นคนจัดการเป็นส่วนมากผมทานได้นิดเดียวเอง) มาเจอที่ๆเขาโชว์เก้าอี้นวดครับพี่ก็บอกว่าอยากได้บ่นปวดเนื้อปวดตัวนานละซึ่งแกก็เจอตัวถูกใจเลยครับตกลงซื้อจ่ายสดไปอีก80,000บาท พอเสร็จแล้วเราก็เดินไปดูชั้นต่อไปเรื่อยๆครับจนมาถึงโซนรองเท้าผมบอกแกว่าอยากได้รองเท้าแกก็พามาเลือก(ผมเลือกอันที่ลดราคามากๆครับประหยัดสวยด้วยอิอิ) ซึ่งเงินทุกบาทพี่แกออกให้หมดเลยครับรวมแล้วก็4,000กว่าบาทครับแกก็ซื้อเหมือนกันครับสรุปเราซื้อมาสองคู่ผมรองเท้าบาสคู่นึ่งพี่แกรองเท้าแบดคู่นึ่ง(ซึ่งบังเอิญมากเลยนะครับที่ราคารองเท้าของผมกะแกเท่ากันเด๊ะเลยทั้งที่รองเท้าคนละเบอร์คนละยี่ห้อคนละประเภทเลย)แล้วก็พาไปซื้อหนังสือต่อแกซื้อสามเล่มของผมเล่มเดียวพอซื้อเสร็จพี่แกก็พาเอาของไปเก็บที่รถครับแกถามต่อว่า “จะไปเดินต่อไหม?หรือจะกลับบ้าน?ถ้าเดินต่อพี่จะพาไปกินกาแฟสตาร์บัค”ไม่ต้องถามว่าผมเลือกอะไรครับกินกาแฟชัวร์ 5555+“อือ..ไปกินกาแฟก่อนค่อยกลับก็ดีนะครับ”สรุปเราก็เดินอ้อมกันกว่าจะไปถึงร้านกาแฟขาแทบรากพื้นแน่ะ เหนื่อยๆ พอไปถึงแกถามอ“จะกินไร?” ผมบอก “เหมือนพี่ละกัน” “เอาเค้กไหม?” “อือ..ช็อกโกแลตละกันครับ”ซึ่งแกก็สั่งแล้วสั่งสวนของแกอีกแกจ่ายตังค์แล้วมานั่ง สักครู่ของก็มาเสริฟ์แกก็ย้ำอีกว่ากินให้หมดนะสั่งมาแล้วมันแพง(จ้าๆไม่กินไม่สั่งหรอก)พอกินหมดย้ำว่าไม่เหลือ แกก็พาผมกลับบ้าน พอถึงบ้านประมาณบ่ายสองผมขอตัวเข้าห้องน้ำส่วนแกไปรดน้ำต้นไม้หน้าบ้าน พอผมอาบน้ำเสร็จแล้วออกมาจากห้องน้ำเห็นพี่แกนอนอยู่บนที่นอนผมใส่เสื้อบางๆกะเกงขาสั้นแล้วจึงเดินไปหาแกแกบอก“มานอนข้างๆพี่สิ” ผมก็ทำตามอย่างว่าง่ายเลยครับนอนกอดแกไปสักพักแกหันมาหอมแก้มผมแล้วขอให้ผมใช้ปากช่วยแกหน่อยผมก็ตกลงครับก็รักไปแล้วนิผมก้มตัวลงไปด้านล่างดึงกางเกงพี่แกลงแล้วก็ชักเบาๆเล่นกับของแกสักครู่แกก็คราง “ซี๊ดอย่าทรมานพี่เลย ช่วยพี่หน่อยนะ”ผมจึงครอบปากลงไปเบาๆแล้วค่อยๆใช้ปากรูดไปเรื่อยๆแล้วเร่งเร็วขึ้นๆจนแกครางไม่เป็นภาษาเลยละมีบางจังหวะแกกดหัวผมลึกเกินจนผมแทบจะสำลักผมตีตักแกเบาๆแกจึงปล่อยแล้วถาม“เป็นไรไหม?” ผมส่ายหน้าแล้วจึงครอบปากลงไปช่วยแกต่อแกไม่กดหัวผมแล้วครับปล่อยให้ผมทำตามใจชอบเลยจนแกบอกให้พอก่อนผมจึงหยุดที่จริงก็ไม่อยากหรอกอยากช่วยให้แกมีความสุขบ้างแกบอก“เดี๋ยววคืนนี้มีต่อไม่ต้องห่วง”ผมจึงกลับมานอนกอดแกอยู่ข้างๆนอนไปได้สักพักมือแกก็ซนมาจับน้องชายผมแล้วก็ดึงกางเกงผมลงชักให้ผมผมก็ไม่ขัดแกครับแกมีชักเร็วบ้างช้าบ้างแล้วมีใช้นิ้วมือลูบวนตรงปลายหัวผมด้วยผมนี้เสียวจนสั่นเลยละครับแกชักอยู่อย่างนั้นผมก็แตกครับขอบอกว่าน้ำกระเด็นไปติดเสื้อแกเลยแกเอาทิชชู่มาเช็ดให้ทำความสะอาดให้ครับแล้วเราก็หลับไปตื่นมาอีกทีก็หกโมงเย็นแล้วแกบอกจะพาไปกินข้าวไปแต่งตัว ผมก็เดินไปหาเสื้อผ้ามาใส่แล้วแกก็พาออกมากินข้าวที่ตลาดแถวบ้านจัดสรรแกครับไม่ไกลมากขับรถประมาณ5นาทีแกพาไปกินอาหารไทยอีสานครับวันนี้เป็นมื้อที่เรียกได้เลยว่าผมอิ่มมากเพราะมีแต่อาหารที่กินได้แกก็สั่งมาเยอะมากไม่รู้สั่งมาทำไมเยอะแยะแล้วก็มาบังคับให้ผมกินเยอะๆพออิ่มแล้วเราก็เดินดูตลาดซื้อของนิดหน่อยแล้วแกก็พากลับบ้านเรากลับมาบ้านถึงบ้านตอนสองทุ่มกว่าๆ แกบอกว่าไปอาบน้ำกัน ผมก็งงๆกับคำพูดแกสรุปคือแกจะอาบด้วยผมก็อายๆสิครับไม่ค่อยได้อาบน้ำกะใครบ่อยนักนี่เราอยู่ในห้องน้ำผมมีผ้าเช็ดตัวพันรอบตัวอยู่ส่วนแกเอาผ้าออกแล้วแขว้นไว้หันมาหาผมแล้วบอก“อ่าว..ไม่ถอดผ้าออกจะอาบทั้งอย่างนั้นหรอ”ผมก็เลยถอดผ้าออกแบบอายๆแกล้งหันหน้าไปทางอื่นแล้วเดินเข้าไปหาแกเราอาบน้ำให้กันครับแกถูหลังให้ผมถูทั่วตัวเลยสบายตัวมากสระผมให้อีกแล้วผมก็ถูให้แกบ้างเสร็จแล้วเราก็ล้างตัวเช็ดผมออกมากันผมตัวแห้งแล้วผมก็เช็ดแห้งแล้วจึงหาเสื้อผ้าชุดนอนใส่ก่อนใส่เสร็จแกกำลังเช็ดผมอยู่ผมก็เลยเดินไปเอาผ้ามาเช็ดให้แกแกยิ้มๆแล้วก็หอมแก้มผมผมก็เขินสิครับคนอะไรชอบแกล้งเจ้าเล่ห์อีกต่างหากเสร็จแล้วผมจึงไปนั่งดูโทรทัศน์อยู่ตรงโต๊ะคอมแกแกก็เดินมาแกไม่ใส่กางเกงอีกละใช้ผ้าพันว้แบบวันแรกแล้วนั่งลงที่เตียงแกก็เอากระเป๋าออกมาจัดลื้อของที่ไม่จำเป็นออกจากกระเป๋าโน้นนี่นั้นผมก็นั่งมองแกไปครับแกจึงเรียกผมให้ไปนอนข้างๆแกผมก็นอนลงวบตักแกครับแกไม่ว่าไรแกจัดของเสร็จก็ว่าจะนอนลงดูโทรทัศน์กันแต่โทรศัพท์แกก็ดังขึ้นก่อนแกรับสายแล้วก็คุยอยู่ตรงนั้นจับใจความได้ว่าเป็นเด็กคนอื่นๆที่คุยด้วยอยู่โทรมา(อ่อลืมบอกไปแกเป็นคนเจ้าชู้นะครับตอนที่ผมตกลงคบแกผมไม่รู้หรอกว่าแกมีเด็กเยอะแต่ผมก็พอรับได้ครับขอแค่แกรักผมก็พอ)แกก็คุยโน่นนี้นั้นอยู่ตรงนั้นแหละจนผมน้อยใจว่าไม่สนใจผมเลยผมจึงเลื่อนตัวออกจากตักแกผมนอนหันหลังปล่อยให้แกคุยไปแกก็บอกกับปลายสายว่าแค่นี้ก่อนนะดูเหมือนภรรยาผมจะงอนแล้ว แกเรียกผมผมไม่ตอบนอนนิ่งอยู่อย่างนั้นจนแกดึงมือผมแล้วลากผมเข้าไปซบอกแกเหมือนเดิมแล้วถามว่า“เป็นอะไร” ผมบอก “ป่าวไม่มีอะไรครับ” “ไม่มีอะไรแล้วทำไมผมเรียกไม่ตอบผม” “ป่าวสักหน่อยผมแค่ง่วง”“ไม่จริงอ่ะเมื่อกี้ยังดีๆอยู่แท้ๆ พอพี่รับโทรศัพท์เราก็แปลกๆ นี่งอนพี่ใช่ไหม?”“ผมไม่มีสิทธิ์ไปงอนหรอกครับเขามาก่อนผมมันแค่คนมาทีหลังไม่ได้สำคัญอะไรขนาดนั้น”“แล้วรู้ได้ไงว่าไม่สำคัญเรารู้รึเปล่าว่าที่พี่ให้เรามาค้างกับพี่ที่บ้านนี้ยังไม่รู้อีกหรอทั้งๆที่เด็กคนอื่นที่คุยกับพี่อยากมาหาพี่อีกตั้งหลายคนแต่พี่ก็ไม่ให้เขามาเพราะว่าพี่เลือกเรานะรู้ไหมยังจะบอกว่าไม่สำคัญอีกหรอ” “ครับผมก็บอกแล้วว่าไม่ได้เป็นอะไรผมแค่รักพี่มากเกินไปยิ่งรักมากก็ยิ่งอยากครอบครองพี่ไว้แค่คนเดียวพอเห็นพี่คุยกับคนอื่นแล้วผมรู้สึกปวดหัวใจมากนะพี่รู้ป่าวว่าผมน่ะรักพี่มากขนาดไหน”“ก็เพราะพี่รู้ไงพี่ถึงถามพี่ถึงได้เป็นห่วงเราว่าเป็นอะไรไม่ต้องหึงพี่หรอกเพราะคนที่พี่เลือกก็คือเราแล้ว”ผมยิ้มหน้าบานแล้วหอมแก้มแกแล้วซบอกแก สักพักแกก็ลุกขึ้นแล้วขึ้นคร่อมผมไซร้ผมไปทั้งตัวถอดเสื้อผ้าผมออกทีละชิ้นจนผมเปลือยป่าวไร้อะไรปิดกั้นแกจึงถอดเสื้อแล้วก็จูบไซร้ผมซะทั่วตัวแล้วก็เลื่อนลงมาที่น้องชายผมแกก็ครอบปากดูดให้สักพักผมก็ครางไม่เป็นภาษาเลยครับเพราะเสียวไม่ค่อยมีใครมาดูดให้อย่างนี้นักแล้วแกก็ถอดผ้าแกออกจนหมดแล้วยกขาผมขึ้นพาดบ่าแกทั้งสองข้างจากนั้นแกบอก“เป็นของพี่นะครับพี่ขอนะ” ผมพยักหน้ารับแกจึงก้มหน้าลงจับของแกมาชโลมครีมล่อลื่นแล้วก็เอามาทาตรงรูผมด้วยแกจับหัวแกจ่อตรงรูผมแล้วแกก็ดันของแกเข้ามาพอหัวแกเข้ามาเท่านั้นละครับผมนี้แทบจะร้องออกมาเลยละครับมันแน่นและเจ็บจุกครับผมไม่เคยให้ใครครับนี่เป็นครั้งแรกของผมครับที่โดนใส่เข้ามาผมดิ้นครับแกจับผมล็อคไว้แล้วบอก“ทนหน่อยนะ” ทีนี้แกก็ใส่มาพรวดเดียวเลยครับผมก็ร้องออกมาสิครับ“โอยยย...พี่ผมเจ็บเอาออกก่อน”แกไม่ยอมเอาออกครับแต่แช่ไว้อย่างนั้นแล้วหันมาไซร้ผมแทนจนผมเริ่มเสียวอีกครั้งแกก็ถอนของแกออกมาผมนึกว่าแกจะเอาออกเลยรั้งแกไว้แกก็กดกลับลงมาแกทำแบบน้ำเลื่อยจนผมเริ่มชินแกจึงเปลี่ยนมาเป็นกระเด้าเอาครับแกอยู่ท่านั้นนานมากแล้วก็เปลี่ยนท่าโดยเปลี่ยนเป็นท่าหมาครับโดยที่ของแกไม่หลุดพอได้ที่ทีนี้แกใส่ไม่ยั้งเลยครับแรงแกมีเท่าไหร่ใส่มาไม่ยั้งผมอยากจะร้องนะครับว่าเจ็บแต่ผมก็อดเอาไว้กลัวว่าแกจะรำคาญผมเลยทำได้แค่ครางออกมาเท่านั้นจริงๆสักพักแกก็กลับมาท่าเดิมโดยถ่างขาผมออกทีนี้แกเล่นทุ่มมาสุดตัวแกเลยครับตัวผมสั่นคลอไปมาตามแรงกระแทรกแกเลยครับปากก็ครางไปจนในที่สุดแกก็กระเด้าแรงๆสองสามทีแล้วแล้วก็รู้สึกได้เลยว่าน้ำแกฉีดเข้ามาในตัวผมเยอะมากครับแกฟุบลงมาแกค่อยๆดึงของแกออกแกเอาทิชชู่มาลองไว้แล้วถอนออกแล้วบอกให้ผมไปล้างผมก็ลุกไปล้างที่ห้องน้ำครับเดินขัดๆไปล้างออกครับผมมาสังเกตุอีกทีว่าผมมีเลือดออกครับแต่ไม่มากนักตอนเบ่งเอาน้ำแกออกผมก็เดินกลับมาหาแกใส่เสื้อผ้าแล้วแกก็ดึงผมไปกอดหอมแก้มแล้วกระซิบบอกผม“เป็นเมียพี่เต็มตัวแล้วนะห้ามมีใครอีกนะรู้ไหม”ผมก็พยักหน้าแบบอายๆแล้วก็นอนซบแกจนหลับไปถึงเช้าผมตื่นมาตอนตีห้าแกบอกให้ผมไปอาบน้ำจะไปส่งขึ้นรถใช่ครับวันนี้เป็นวันที่ผมต้องกลับแล้ว ซึ้งความรู้สึกผมในตอนนั้นไม่อยากไปไหนเลยอยากอยู่ที่นี้กับคนรักผมตลอดไปแกซื้อตั๋วรถให้ผม แล้วก่อนขึ้นรถแกก็ยัดเงินใส่มือผมอีกสองพันครับบอกให้ผมเก็บไว้แล้วก็ส่งผมขึ้นรถ รถออกตอนเจ็ดโมงครับระหว่างทางแกก็โทรถามโทรเช็คผมตลอดเลยผมมีความสุขมากในตอนนั้นแต่แล้วช่วงเวลาแห่งความสุขของคนเรามันมักจะสั้น เวลาผ่านไปประมาณเดือนหนึ่งผมกับแกก็เริ่มมีปัญหาครับแกชอบหาเรื่องทะเลาะกับผมมากขึ้นทุกวันและทุกครั้งที่ทะเลาะผมจะร้องไห้ครับและขอบอกเลยว่านี้เป็นครั้งแรกเลยที่ผมเสียน้ำตาให้กับคนที่รักเพราะกลัวเสียเขาไปผมรักเขามากครับรักมากจริงๆแต่สุดท้ายแล้วก็มีวันหนึ่งแกบ่นๆครับว่าผมไม่มาหาสักทีแกจึงขอหาคนอื่นมารอผมได้ไหมตอนแรกผมก็นึกว่าแกล้อเล่นครับผมก็เฉยๆแต่แกก็ถามบ่อยเข้าจนผมบอกแกว่า“ถ้าคุณจะมีใครอยากมีใครผมคงห้ามไม่ได้หรอกครับผมเข้าใจครับว่าคุณเหงาถ้าคุณไม่อยากรอผมแล้วก็ทำตามที่พี่ต้องการเถอะ”แล้วผมก็ตัดสายไปจนมาวันหนึ่งครับโทรไปแกไม่รับเป็นเวลาสองวันแล้ววันที่สามแกปิดเครื่องใส่ผมก็งงครับแต่แล้วผมก็ต้องทำใจครับว่าแกคงเบื่อผมแล้วแกคงมีคนใหม่แล้วไอ้คำพูดสวยหรูครั้งที่แกเคยบอกผมมันก็ย้อนมาสิครับน้ำตาผมไหลมาจากไหนบ้างไม่รู้รู้แต่ว่าคืนนั้นผมร้องไห้ทั้งคืนแข่งกับเสียงสายฝนครับจนมาทุกวันนี้ผมไม่ได้ติดต่อแกอีกแล้วผมเลิกร้องไห้เรื่องแกแล้วแต่ภาพเก่าๆบางคั้งก็ยังย้อนมาทิ่มแทงใจผมบ้างครั้งผมทำตามสัญญาที่ให้กับแกไว้คือต้องเรียนให้ได้เกรด4ทั้งหมด7วิชาเป็ยอย่างต่ำงั้นไม่ต้องมาคุยกันผมก็ทำได้นะครับถึงมันจะไม่มีค่าอีกแล้วก็ตามทีแต่ผมก็ต้องทำใจยอมรับสิ่งที่จะเกิดขึ้นให้ได้แล้วต้องอยู่ต่อไปเผื่อวันข้างหน้าเราเจอคนที่ใช่สำหรับเราและเราเป็นคนที่ใช่สำหรับเขาก็คงจะมาถึงนั้นเองรน็นห้า
| 
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2013-12-5 21:03:52
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2014-3-27 11:56:45
โพสต์ 2014-3-31 22:16:13
โพสต์ 2016-4-10 20:33:11
โพสต์ 2016-7-7 12:40:24
โพสต์ 2016-7-25 20:08:30