อยากแชร์เรื่องจริงของผมครับ
เรื่องที่ผมจะเล่าต่อไปนี้เป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้นกับผมจริงๆผมชื่อบอสอายุ 22 ตอนนี้เพิ่งได้งานทำเป็นวิศวกร
ผมเพิ่งเล่นโปรแกรมนึงที่ทุกคนรู้จักดีก็คือ แคมฟรอก ก็ทำให้ผมได้รู้จักกับคนคนนึงชื่อ วิท (นามสมมุติ) เรียนวิดวะเหมือนกัน อยู่ปี 2 คุยกันในแคมฟรอกเราก็ขอไลน์กันก็นัดไปกินเหล้ากัน แล้วก็คุยกัน ถูกคอทำให้ได้รู้จักกันมากขึ้นวิทมันเป็นคนที่มีเสน่ห์ พูดง่ายๆว่าสาวติดตรึมถามไรมันก็ไม่ค่อยบอกรายละเอียดมันสักเท่าไหร่มันบอกมันเป็นคนที่มีคนรู้จักเยอะมากทั้งในมหาวิทยาลัยและคนทั่วไป ผมก็เลยบอกมันว่าผมเป็นคนที่ชอบเอาชนะผมเลยต้องการรู้ตัวตนของมันเป็นใคร หลังจากนั้นก็นัดกินเหล้ากันอีกคราวนี้ขากลับมีตำรวจตั้งด่านผมก็เป่าแอลกฮอลไม่ผ่านวิทก็โทรมา "อยู่ไหนแล้วพี่ ถึงหอหรือยังถ้าถึงแล้วโทรมาบอกด้วยนะ" ผมก็บอกว่าผมโดนตำรวจจับ(แต่ผมพอมีเส้นสายอยู่เลยรอดตัวไป) วิทก็เลยรู้สึกว่ามันเป็นต้นเหตุมันทำให้ผมลำบาก วิทมันก็เลยบอกว่าพี่อยู่ตรงไหนผมจะไปหาพี่ผมก็บอกว่าอยู่ตรงแยกเกษตร จอดรถรออยู่มันก็มาหาผมผมก็ขับรถเล่นไปเรื่อย คุยเรื่อยเปื่อยต่อมาก็โทรศัพท์คุยกันทุกวันวันละหลายๆชั่วโมงจนตัดสินใจคบกันมันพูดว่า"เราเป็นแฟนกันไม่ได้ใช้คำว่าบอสมึงเป็นคนพิเศษของกูละกัน"มันทำให้ผมจำคำนี้ได้มาตลอดต่อมาผมก็ได้รู้ความจริงหลายอย่างที่วิทปิดบังผมวิทอายุ เท่าผมทั้งๆที่อยู่ปี 2 เพราะวิท ต้องออกมาจากโรงเรียนสมัยมัธยมปลายออกมาเลี้ยงลูก และผู้ ญ คนนั้นก็ทิ้งวิทไปและตอนนี้วิทก็มีแฟนเป็นผู้ ญ อยู่ด้วย เวลาไปไหนวิทจะชวนแฟนผู้ ญ คนนั้นไปด้วยทำให้ผมรู้สึกว่าผมเป็นส่วนเกินของชีวิตเค้า พักหลังๆเราทะเลากันบ่อยกับเรื่องไม่เป็นเรื่อง ผมต้องออกไซด์งานต่างจังหวัดบ่อยๆทำให้เราห่างกัน และวิทเป็นคนขี้หึงมาก จนบางครั้งผมรู้สึกว่ามันเหมือนไม่ไว้ใจกันเลยทั้งๆที่ผมไม่ได้มีใครเลยจริงๆ ในที่สุดเราก็เลิกกันแบบไม่ได้ประโยคสุดท้ายมันพูดว่า "หน้าตาอย่างกู จะหาใครมาเป็นแฟนด้วยหาไม่ได้ยากเลย" จนผมอยากขับรถไปดักรอที่หอมัน แล้วไปกระทืบตรงนั้นเราเลิกคุยกันทุกอย่างบล็อคไลน์บล็อคเบอร์โทรศัพท์เมื่อคืนวันที่ 4 ธันวาที่ผ่านมา ผมไม่คิดว่าจะบังเอิญอะไรขนาดนี้ผมไปออกผับคนเดียว ก็ไปเจอวิทอยู่กับเพื่อนในร้านผมกับมันต่างตกใจซึ่งเจอกันอีกครั้งแต่แปลกผมแทนที่จะเข้าไปซัดมันสักหมัดสองหมัด กลับรู้สึกดีที่ได้เจอ ผมก็ทักมัน"มึงมากี่คนวะ" "หลายคนว่ะเพิ่งสอบเสร็จเลยจัดสักหน่อย แล้วมึงมากี่คน""กุมาคนเดียว"มันก็เลยชวนผมไปกินกับเพื่อนมันจนเวลาประมาณตี 3 มันก็บอกว่า "กุจะกลับแล้วนะ""ผมก็บอกว่ากลับก่อนเลย กุอยากอยู่ต่อ""บอสถ้ามึงถึงหอแล้วโทรหากุด้วยนะ"พอมันกลับหอไปน้ำตาของผมมันก็ซืมออกจากมา แล้วคิดในใจว่า มึงเลิกกับกุแล้วมึงจะห่วงกุทำไมวะมันทำให้ผมรู้สึกทรมานมากครับจนผมต้องออกมาแชร์ประสบการณ์ของผม T_T ฟังแล้วเค้ายังแคร์คุณอยู่น่ะผมว่าน่ะ ลึกๆ แล้วก็ยังรักเค้าอยู่ สู้ๆๆๆครับ{:5_117:} ขอบคุณคร้าบบ ขอบคุณครับ ชีวิตนี้ไม่มีอะไรแน่นอน ขอบคุณมากนะครับ อย่าสิ้นหวัง สักวันคงได้ มีหลายอย่าง ที่บางคนก็ไม่อาจเปิดเผยได้ ขอบคุนครับ ขอบคุณฒากคราฟ เปิดอกคุยกันไปเลยคับ เปิดอกคุยกันไปเลยคับ ขอบคุณครับ {:5_116:} สู้ๆๆนะคับ แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย ngoen2534 เมื่อ 2014-7-3 00:00
เราเอง เคยชอบคน ๆ นึง ตอน ม. 4 ชอบตลอด ไม่เคยลดลงเลย
ก่อนจบ ม.6 ช่วงที่เค้าแยกย้ายไปถ่ายรูปตอนรับใบ รบ.
มันก้ ชวนผมไปที่ ยิม ตอนนั้นคนไม่ค่อยมี ก้ไปนั่งบน อัธจันท
มันก้ถามว่า ทำไม รักมัน ผมเลยบอกว่าไม่รู้สิ เวลามองแล้ว มีความสุขมากเวลามองแล้วหายเหนื่อย
มันบอก มันไม่ใช่เกย์นะ มันรู้ตั้งแต่ ม.4 เทอม 2 แล้วมันก้คิดว่า ผม แค่ชอบ เล่น ๆ เพราะมันเปนนักบาส แถมหล่อ เลยคิดว่าเล่น ๆ เหมือนพวกตุสมันบอกขอบ ใจที่รู้สึกดีกะมันนะ แต่มันเป็นแฟนกะผมไม่ได้ มันบอกมันเปน ผช. พอรู้ตอนหลัง มันสอบได้คนล่ะ จ. กะผม คนล่ะ ม. กะผม จนถุงจฃตอนนี้ ผ่านมา 7 ปี ผมเรียนอยู่ปี 5 แล้ว ผมก้ยัง ส่อง facebook มัน >< มันไปได้ดีอยุ่ USA ไปเปนกุ๊ก
T^T ผมคิดถึงมันจัง อยากกอดมันซักครั้ง แค่กอดซักครั้งก้ยังดี
พอนึก ๆ ดูแล้ว ผมไม่เคยแม้แต่จะได้จับมือมัน เลย ซักครั้ง ตลอด 7 ปี นับตั้งแต่ ม.4 ขอบคุนครับ ทนได้ก็คบไปคับ อิอิ สนุกมากๆเลยครับ