บ้านสุดสยอง
เมื่อ 5-6 ปีที่แล้วผมไปเช่าห้องอยู่แถว ปิ่นเกล้า ดงหมอนวดแผนโบราณ เดี๋ยวนี้นิยมเรียก "แผนไทย" ไปแล้ว...เปล่า! ไม่ใช่เล่าเรื่องหมอนวด แต่เป็นเรื่องแปลกและน่ากลัวสุดๆ เท่าที่ผมเคยเจอะเจอมาก่อนในชีวิต
แหม...ก็โดนผีหลอกเต็มตาน่ะซีครับ! ที่น่างุนงงเล็กน้อยก็คือ ผีดุมหากาฬที่หลอกหลอนผมน่ะไม่ใช่ผีในห้องผม แต่ดันผ่าไปจ๊ะเอ๋ในห้องไอ้หลิม -มอเตอร์ไซค์ข้างห้องซะฉิบ!
สาเหตุสำคัญมาจากเรื่องสุราอันแปลว่าเหล้า ดื่ม ค่ำเช้าพยาธิตาย เผลอๆ ก็คนดื่มน่ะแหละที่ตาย เพราะโดนโรคภัยเร้ารุม ทั้งโรคตับ โรคหัวใจ โรคเบาหวาน โอย...สารพัดละคุณ ที่แน่ๆ คือเสียเงินทอง เสียเวลา ไปจนถึงเสียการเสียงาน จนถึงเสียผู้เสียคนก็มี
พูดก็พูดเถอะครับ เรื่องดีชั่วทั้งหลายแหล่น่ะ คนเรารู้ดีทั้งนั้น...เสียอย่างเดียวที่ทำแต่เรื่องดีๆ ไม่ได้น่ะซี ส่วนเรื่องชั่วๆ หรือครึ่งดีครึ่งชั่วน่ะ...แหม! มันทำง่ายกว่ากันเยอะเลย
ผมกับไอ้หลิมก็เช่นกัน!!
ชายโสดทั้งคู่นี่ครับ ตกเย็นๆ อ้างว่าไม่รู้จะทำอะไรเลยตั้งวงห้องผมมั่ง ห้องมันมั่ง บางทีผมก็หิ้วหงส์ทองขวดใหญ่ไปห้องมันที่อยู่ริมทางชั้นล่าง ไอ้หลิมเป็นแฟนร้านสะดวกซื้อ โดยเฉพาะกับแกล้มง่ายๆ อย่างมันทอด แหนม ถั่วอบเกลือ ฯลฯ
บงวันก็จัดรายการอีสานบ้านเฮา ส้มตำปลาร้า ซุบหน่อไม้ ลาบ ก้อย ตับหวาน เนื้อเค็ม มีข้าวเหนียวปั้นจิ้ม...เหล้าคำกับคำ เดี๋ยวก็นอนกลิ้งฝนหวานสบายแฮ
อ้อ! กับแกล้มง่ายๆ จากร้านสะดวกซื้อน่ะ ไอ้หลิมทั้งซื้อตุน ทั้งเหลือจากวันก่อน...ไม่ว่าอะไรขาดแคลน ไอ้หลิมขยันออกไปซื้อที่ปากซอยมาเพิ่มเติม แหม! มันไปเร็วมาเร็วยังกะเหาะได้แน่ะคุณ
นิสัยเอื้อเฟื้อไม่เอาเปรียบใครนี่เองที่ทำให้ไอ้หลิมมีเพื่อนฝูงเยอะแยะ มันอยู่ที่นั่นก่อนผมเกือบปีแล้ว ก่อนหน้านั้นมันมีเพื่อนมาอยู่ด้วยทีละคนสองคน หมุนเวียนกันมาเรื่อยๆ แต่แยกย้ายกันไปอยู่กับแฟนหมดสิ้น ไอ้หลิมไม่เหงาหรอกครับเพราะมีเพื่อนมา ร่วมวงบ่อยๆ
โธ่! ไม่มีใครมาก็ผมนี่ไงครับ ขาประจำทุกเย็นเชียว!
ผมชอบห้องเพื่อนตรงที่มีคำขวัญสนุกๆ แพรวพราวเต็มข้างฝา ลายมือโย้เย้ตัวโตๆ มองเห็นก็รู้ว่ามีคนมือคันหลายคน อาจจะเป็นคนที่เคยอยู่มาก่อน...ไม่ก็ฝีมือเพื่อนฝูงไอ้หลิมนั่นแหละครับ...ถึงจะไม่แปลกใหม่อะไรก็ชวนอ่านไม่หยอกจะบอกให้...ลองอ่านเล่นๆ ดูซีครับ
อย่าดื่มสุราในขณะขับรถ เพราะจะทำให้เหล้าหก
รถติดเป็นมรดกไทย อนุรักษ์ไว้ให้ลูกหลาน
ถนนคือการศึกษา ปริญญาคือใบสั่ง
คนลงที่ป้าย ควายลงไฟแดง
นางฟ้าอยู่ในรถ แม่มดอยู่ที่บ้าน (ฮา)
มีอีกเยอะครับ แต่ขอคัดมาฝากแค่หอมปาก หอมคอ...ตอนบ่ายวันเกิดเหตุฟ้าครึ้ม ลมพัดอู้ๆ ไม่รู้ว่าฝนจะประเคนลงเมื่อไหร่ ผมหิ้วหงส์ทองไปโจ้กับไอ้หลิม เวลาผ่านไปราวครึ่งกลม พวกกับแกล้มง่ายๆ หมดเกลี้ยง โซดาก็ร่อยหรอเต็มที ไอ้หลิมร้องกูเอง...ลุกปราดไปคว้าเสื้อคิวมาบึ่งรถออกไปทันที
ไม่ถึงอึดใจก็ว่าได้ ผู้ชายรุ่นเดียวกับพวกเรา แต่งเนื้อแต่งตัวมองปราดเดียวก็รู้ว่าอาชีพเดียวกับ ไอ้หลิม ก็เสื้อวินไงครับที่เด่นหราน่ะ ร่างผอมๆ หน้าเสี้ยมผมกระเซิงเดินยิ้มเผล่เข้ามาถามถึงเจ้าของห้อง ผมก็บอกไปตามตรงว่าเพิ่งออกไปซื้อกับแกล้มหยกๆ เดี๋ยวก็มาแล้ว...เชิญร่วมวงกันก่อนเถอะ!
หมอนั่นเกาหัวยิกๆ ทรุดนั่งลงร่วมวงอย่างเป็นกันเอง ผมหยิบแก้วจากชั้นข้างฝาส่งให้ แหม...กระเดือกน้ำลายซะถี่ยิบเลย คอเหล้าส่วนมากก็ยังงี้แหละครับ ผมเห็นเขารินเหล้าหนาเตอะเกือบครึ่งแก้ว โซดาไม่ต้องเปลืองเนื้อที่...แหงนหน้ากระดกวูบวาบรวดเดียวหมด ยกหลังมือป้ายมุมปาก ส่งเสียงฮ่า...ออกมาอย่างผาสุก
ปึ๊บๆ สองแก้วติดๆ กันก็ลุกขึ้นบอกว่าจะไปดู ไอ้หลิมมันหน่อย เดี๋ยวก็หอบของเป็นไอ้บ้าหอบฟางมาหรอก...ว่าแล้วก็ผลุนผลันออกไปจากห้อง เกือบเป็นเวลาเดียวกับที่ไอ้หลิมโผล่เข้ามา ผมมองเห็นก็ร้องเฮ้ย! ไม่เห็นเพื่อนมึงเรอะ?
ไอ้หลิมทำหน้างงเต๊ก...พอผมเล่าเรื่องให้ฟังมันก็หน้าซีดเผือด รินเหล้ามือสั่นระริกสาดเข้าปากโดย ไม่แยแสโซดา เล่นเอาเหล้าหกไหลย้อยลงมาถึงปลายคาง...กลืนน้ำลายยากเย็นก่อนจะบอกเสียงแหบแห้งว่า...
ไอ้ล้วนมันโดนรถเมล์บี้หัวเละเมื่ออาทิตย์ที่แล้วนี่เอง! มันตามไปหาเพื่อนทุกคน กูกำลังนึกเสียวๆ อยู่พอดี...โอย!...ใครจะนึกว่ามันจะโผล่มาหากลางวันแสกๆ ยังงี้ว่ะ! บรื๋อออ...
หน้า:
[1]