ปีศาจหมาดำ
ถ้าจะพูดถึงเรื่องโดนผีหลอก ผมเป็นคนหนึ่งล่ะครับที่ไม่ได้น้อยหน้าใคร เดี๋ยวจะว่าเพ้อเจ้อยืดยาวไม่เข้าเรื่อง ผมขอเล่าเรื่องผีที่เคยเจอะเจอมาตอนสมัยหนุ่มๆ ก่อนล่ะกัน!
ตอนนั้นผมอยู่แถวบางบอน ใกล้ๆ คลองบางแวกนี่เองครับ นับเวลาก็เกือบ 30 ปีแล้ว ตอนนั้นถนนหนทางยังไม่ตัดปรูดปราดให้รถราแล่นปรื๋อเหมือนอย่างตอนนี้หรอก ลึกเข้าไปมีแต่เรือกสวนไร่นา บ้านช่องก็ยังอยู่ห่างๆ กัน จะชวนเพื่อนฝูงไปเที่ยวก็ต้องนัดแนะ ร้องเน้อ...ให้มาเจอะเจอกัน เรียกว่ายังเปล่าเปลี่ยวน่าวังเวงใจเอาการ
ผู้คนยังน้อย ภูตผีก็ยังเยอะแยะเป็นธรรมดา
พวกเราจะไปไหนมาไหนต้องอาศัยเรือเป็นหลักใหญ่ จะหาปลาหรือเก็บผักไปขายที่บางแคก็ต้องพายเรือกันไป...ผมโดนผีหลอกจังๆ ทั้งทางบกทางน้ำ บอกไม่เชื่อ!
สาเหตุที่โดนผีหลอกบนบกก็ตอนที่ผมริอ่านออกไปเที่ยวตอนกลางคืนน่ะซีครับ!
ทางการเพิ่งจะเริ่มต้นตัดถนน พวกเราเคยไปรับจ้างเขาเหมือนกัน...ช่วยกันขุดดินขึ้นมาถมตามคำสั่งหัวหน้า เรียกกันว่า "แทงดิน" เฮๆ จนได้บ่อใหญ่ๆ ข้างทางหลายบ่อ ไม่ช้าก็มีต้นรักขึ้นเป็นกอใหญ่ข้างๆ บ่อน้ำนั่นแหละ เราเรียกกันว่า "บ่อหลา" กลางวันก็เห็นดอกรักสวยๆ น่าเก็บไปฝากสาว แต่กลางคืนมันตะคุ่มๆ ดูเร้นลับยังไงชอบกล
มีเนินดินค่อนข้างสูงอยู่ใกล้ๆ ดงรักก็ขึ้นสะพรั่งอยู่เต็มเนินเช่นกัน
อ้อ! ตอนไปเที่ยวน่ะไปด้วยกันนะครับ มีทั้งหนังและลิเก ไหนจะการพนันขันต่อสารพัดอย่าง แต่พวกผมยังวัยรุ่นเลยชอบดูหนังกับเกี้ยวสาวมากกว่าจะสนใจไฮโล หรือน้ำเต้าปูปลาเหมือนอย่างพวกรุ่นใหญ่เขา
ขากลับน่ะต่างคนต่างกลับ ระยะทางเกือบสองกิโลเมตรเห็นจะได้ ย่ำต๊อกตอนดึกดื่น มีดาบขัดหลังเล่มเดียวก็ถมเถไป วัยคะนองทำให้ฮึกเหิมน่าดู
คืนหนึ่งผมก็โดนผีหลอกเข้าเต็มเปา!
คืนนั้นเดินกลับบ้านราวสองยามเห็นจะได้ ช่วงที่ออกจากหลังตลาดยังมีผู้คนให้เห็นพอสมควร แต่เดินๆ ไปก็หายไปทีละคนสองคน ความที่เคยชินก็ไม่คิดอะไรมาก เดินดุ่มๆ กลับบ้านตามทางเปลี่ยว อาศัยแสงดาวสะพรั่งฟ้าก็เหลือแหล่แล้วครับ
ไม่ช้าก็ถึงบ่อหลาที่เราแทงดินขึ้นมาหลายวัน สายลมพัดโชยมาจากทุ่งกว้างไม่ขาดสาย เสียงแมลงกลางคืนพร่ำเพรียกอยู่ตามกอหญ้า พอเราเดินใกล้เข้าไปมันก็เงียบเสียง ก่อนจะกรีดปีกขึ้นใหม่เมื่อเดินคล้อยหลัง
มีอะไรบางอย่างแตกต่างกว่าคืนก่อนๆ ตรงที่รู้สึกเหมือนมีใครเดินตามมาข้างหลัง แต่เมื่อหันขวับไปมองก็ไม่เห็นใครแม้แต่คนเดียว!
ตอนนั้นบอกตัวเองว่า ช่างมัน! ถ้าเป็นผีก็อยากรู้ว่ามันจะหลอกยังไง?
ทันใดนั้นเอง ภาพๆ หนึ่งก็ปรากฏอยู่ข้างหน้า มองเห็นเข้าก็ต้องชะงักกึก หน้าตาชาวูบวาบทันที เดี๋ยวร้อนเดี๋ยวหนาว แต่ปากคอแห้งผาก...ตวัดมือไปแตะด้ามดาบ ไม่รู้ตัว
หมาดำตัวมหึมา ใหญ่โตเกือบเท่าลูกม้าเห็นจะได้ มันยืนจังก้าอยู่บนโคก...หรือเนินดินสูงๆ ข้างทางนั่น...ตัวมันใหญ่โตจนเล่นเอาตะลึงไป แถมจ้องมองด้วยนัยน์ตาแดงจ้าราวกับแสงไฟ คล้ายจะมีเสียงคำรามขู่ขวัญดังฮื่อๆ มาด้วย
"ผีหลอกแน่แล้ว!" ผมนึก "หมาบ้าบออะไรตัวใหญ่ขนาดนี้ล่ะ นอกจากหมาผี"
ไม่รู้ว่ากลัวจนกลายเป็นความบ้าบิ่นหรือเปล่า? ผมยืนจ้องมองมันแทบไม่กะพริบตา...หมาจากนรกตัวนั้นแสยะปากเห็นเขี้ยวขาววับ ยาวโง้งน่าเสียวไส้ ผมก้มลงคว้าดินแข็งโป๊กก้อนใหญ่ติดมือขึ้นมา ขว้างโครมเข้าใส่ทันที
แม่นเหมือนผีจับยัด!! ตูมเดียวเข้ากลางหลังมันพอดี แต่ไม่ยักมีเสียงร้องอะไรเลย นอกจากจะเผ่นพรวดไปที่ดงรักข้างหน้าผม...หายวับเข้าไปเงียบกริบ ท่ามกลางสายลมที่พัดโชยวู่หวิว เยือกเย็นจับใจขึ้นทุกที
ดงรักเจ้ากรรมที่มันเผ่นวูบเข้าไปก็อยู่ข้างหน้าผม พอดิบพอดี!
คงจะเป็นความบ้าบิ่นนั่นเอง ทำให้ผมกระชากดาบออกมากำแน่น ก้าวช้าๆ ไปที่ดงรักนั้น แหวกหาหมาตัวบะเริ่มปานหมายักษ์มาร...ยังไงๆ ก็ดีกว่าออกวิ่งไปเจอมันสวนเข้าใส่ล่ะครับ แต่หาเท่าไหร่ก็ไม่พบ...ไม่มีวี่แววของหมาผีนรกตัวนั้นแม้แต่น้อยนิด
คราวนี้เริ่มจะได้สติ ผมออกเดินขาสั่นนิดๆ ไม่รอช้า...เดี๋ยวๆ ก็หันไปมองข้างหลังด้วยความหวาดระแวงเสียที แต่ก็ไม่เห็นมีอะไรติดตามมา ไม่ช้าก็เดินจ้ำอ้าวแทบไม่รู้ตัว
รุ่งขึ้น ผมไปเลียบเคียงถามยายจ่าง-คนเก่าแก่ย่านนั้นว่ามีหมาดำตัวใหญ่เกือบเท่าวัวเท่าควายอยู่แถวนี้มั่งไหม? แทนที่จะตอบ ยายจ่างกลับทำตาโต ย้อนถามว่า...เอ็งเจอมันเข้าแล้วหรือวะ? โอ๊ย! แถวนี้เขาเคยเจอะมันมาทั้งนั้นแหละ!
ไม่ต้องสงสัยอีกแล้วว่าผมเจอหมาปีศาจหลอกหลอนเอาเต็มเปา!
ขอบคุณคร้าบบ สุดๆเลยครับ ขอบคุณคับผม ขอบคุณที่ได้แชร์เรื่องราว คงจับไข้แน่ๆๆถ้าเจอ จิตแข็งจังเลย ถ้าเป็นเราสหลบไประ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณคร้าบบ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ
หน้า:
[1]