กามคนคุก
สวัสดีครับผมชื่อตี๋ครับ ผมมีประสบการณ์ที่ลืม ไม่ลงสมัยอายุยี่สิบต้น ๆ มาเล่าให้ฟังครับ เรื่องคือครอบครัวของผมเป็นครอบครัวคนจีน ที่บ้านประกอบ กิจการการค้าเล็ก ๆ น้อย ๆ ไม่ได้ใหญ่โตอะไร แต่ก็มีเงินเก็บ เงินใช้ไม่ขัดสนอะไร ผมเป็นลูกชายและ ลูกคนเดียวของครอบครัว พ่อ แม่ พี่ ป้า น้า อาจึงตามใจผมซึ่งเป็นลูกคนเดียวของครอบครัว แต่นิสัยของผมก็ไม่ได้เกเรอะไร นะครับ ตั้งใจเรียน ช่วยกิจการบ้านไปด้วย แต่มีอยู่มาวันหนึ่งตอนที่ผม อายุได้ยี่สิบสาม เกิดอยากจะหาเงินให้ได้มาก ๆ โดยไม่อยากรบกวนที่บ้าน บวกกับความคะนองช่วงวัยรุ่น จึงหันมาขายยา ม้า ซึ่งสมัยนี้เรียกยาบ้า ฤกธิ์ยาบ้าสมัยก่อนไม่รุนแรงเท่ากับสมัยนี้ ผมแอบขายให้กับพวกขับรถบรรทุกและพวกกรรมกรแถวบ้าน โดยที่ทางบ้านไม่รู้เรื่อง จนในที่สุดผมก็ไม่รอด ผมโดนตำรวจจับ ข้อหาจำหน่ายและมียาเสพติดไว้ในครอบครอง ศาลตัดสินว่าผมผิดจริง ต้องจึง ติดคุกอยู่หลายปี ยังดีที่ครอบครัวให้อภัยกับความรู้เท่าไม่การของผม และ โทษของการจำหน่ายยาบ้าในสมัยก่อนยังไม่รุนแรงเท่ากับสมัยนี้ลงโทษโดยการ ประหารชีวิตhttp://2.bp.blogspot.com/-1Ao51quUCNo/UaZXxq2DzDI/AAAAAAAAAcE/fc0Knm1NMqg/s280/0313am_46.jpg
ผมถูกส่งไปยังเรือนจำในจังหวัดแห่ง หนึ่ง โดยอยู่ในแดนที่มีผู้ต้องขังประเภทปล้น จี้ ทำร้ายร่างกาย ฆ่าคนตาย เมื่อถูกส่งมาอยู่ช่วงแรก ๆ ผมต้องปรับตัวให้เข้ากับการขาดอิสระภาพอยู่บ้าง จนผมเริ่มคุ้นเคย ผม ถูกส่งให้ไปทำงานในโรงครัว งานก็เช่น ยกพักไปล้าง ยกกระสอบข้าว หั่นผัก อะไรพวกนี้ จนรู้จักกับผู้ต้องขังที่ทำงานในครัวคนหนึ่ง เขาถามว่ามาอยู่ ได้กี่วันแล้ว ผมบอกไปว่าประมาณอาทิตย์หนึ่งแล้ว เขาถามต่อว่า หน้าตา อย่างผมระวังจะถูกผู้ต้องขังชายคนอื่นรังแกเอา ยิ่งหุ่นของผมบอบบาง ผิว ขาว เนื้อตัวสะอาด ยิ่งต้องระวังไว้ ก็ผมมีเชื้อจีน และไม่เคยทำงานอะไร หนัก หุ่นผมจึงเป็นแบบนี้แหละ เขากล่าวต่อว่า พวกในคุกชอบหาเรื่องคน อย่างผมมาก เพราะรังแกไปก็ไม่มีทางสู้กลับ ผมจึงรับฟังเขาเอาไว้ จากนั้น ไม่นาน ผมก็โดนพวกนิสัยไม่ดีหาเรื่องจนได้ ระหว่างที่ผมกำลังจะโดนยำก็มี คนมาห้ามไว้ คนคนนี้ชื่อเบิ้ม เป็นขาใหญ่ประจำแดนผม หน้าตามดุดัน ผิวคล้ำตัวใหญ่โต ร่างกายบึกบึนสมกับที่ชื่อเบิ้ม เขาโดนข้อหาปล้นทรัพย์และทำร้ายเจ้าทรัพย์ จนถึงแก่ชีวิต ต้องติดคุกอยู่อีกนานทีเดียว พี่เบิ้มมาช่วยเคลียเรื่องของ ผมจนผมรอดตัวมาได้ พี่เบิ้มถามผมว่า เอ็งชื่ออะไร ตี๋ครับ ผม ตอบกลับ ข้าชื่อเบิ้มขาใหญ่แดนนี้ เอ็งมีลูกพี่คอยคุ้มครองยัง ผมตอบกลับ ว่ายังไม่มี ถ้าอย่างนั้นข้าอาสาเป็นคนคุ้มครองเอ็งแล้วกัน แต่เอ็งต้องมี ข้อแลกเปลี่ยนการตอบแทน ซึ่งพี่เบิ้มไม่ยอมบอกผมว่าต้องการอะไรตอบแทนจาก ผม บอกแต่เพียงว่าถึงเวลาก็จะรู้เอง ผมจึงตอบตกลงโดยที่ไม่ได้คิดอะไรว่า พี่เบิ้มจะเอาอะไรจากผม ผมคิดแต่ว่าอยู่ในคุกมีคนมาคุ้มครองก็ดีเหมือนกัน
พูด ถึงพี่เบิ้มอายุมากว่าผมนับสิบปี เขานอนอยู่ในโรงนอนเดียวกับผม มีลูกน้อง หลายคนอยู่รอบตัว ไม่มีใครกล้าตอแยด้วย อาจจะด้วยเพราะโดนข้อหาฆ่าคนตาย มั้ง จึงไม่มีใครกล้ายุ่งด้วย พี่เบิ้มคอยคุมนักโทษคนอื่น ๆ ในแดนให้ทำตัวเรียบร้อย จึงทำให้เป็นที่ไว้ใจของผู้คุม บวกกับนิสัย นักเลง ร่างกายใหญ่โต ใคร ๆ จึงให้ความยำเกรง ผมสังเกตุเห็นว่าพี่เบิ้มแอบจ้องผมตั้งแต่วันแรกที่ผม เข้าคุกมา พี่เบิ้มคอยเอาใจผมตลอดเวลาเป็นพิเศษ ถามผมว่ามีใครรังแกผมผม อีกบ้าง หรืออยากได้อะไรเพิ่มเติม ผมขอบคุณพี่เบิ้ม และบอกว่าตอนนี้ผม อยู่ดีไม่มีใครมารังแกผมแล้ว พี่เบิ้มบอกผมอีกว่า เอ็งใกล้ได้เวลาที่จะ ตอบแทนบุญคุณข้าแล้ว อืม.....พี่เบิ้มจะเอาะไรจากผมกันนะ
ในคืนนั้นเองระหว่างที่ผมนอนอยู่ในโรง นอน ซึ่งปกติผมนอนอยู่ติดลูกกรงใกล้ทางเดิน สภาพก็นอนเบียดอัดกันทุก คืน ผมนอนไม่ค่อยจะหลับหรอกครับ แต่คืนนี้มาแปลก นักโทษคนอื่น ๆ นอนห่างจากตัวผมไป ทำให้ผมรู้สึกนอนสบายดีขึ้น ขณะที่ผมกำลังเคลิ้ม ๆ ก็มีใครไม่รู้มานอนทับตัวผม ผมลืมตาขึ้นมาดูปรากฏว่าเป็นพี่เบิ้ม ครับ คืนนี้เอ็งต้องตอบแทนข้าแล้วไอ้ตี๋ พี่เบิ้มต้องการอะไรจากผม ครับ ข้าชอบเอ็งตั้งแต่วันแรกที่ข้าเห็นแล้ว คนอะไรวะ ทั้งขาว ทั้ง เนียนยิ่งกว่าผู้หญิงข้าชอบเอ็งรู้ตัวไหม คืนนี้เอ็งต้องเป็นเมียข้าไอ้ ตี๋ แต่...แต่...ผมเป็นผู้ชายนะครับ และ...และผมก็ไม่ได้ชอบผู้ชา... ยัง ไม่ทันที่ผมจะได้พูดจบ พี่เบิ้มก็บีบคอผมแน่น ทำหน้าตาดุมเกรียม นั่น เอ็งเลือกเอาว่าจะเป็นเมียข้า หรือจะนอนตายตรงนี้ ผมหันไปมองฃองนักโทษคน อื่น แต่ไม่มีใครกล้าขยับตัวเลย ทั้ง ๆ ที่่ผมรู้ว่าพวกนักโทษคนอื่นตื่นอยู่ คงเพราะกลัวพี่เบิ้มนั้นเอง และทำ ให้ผมรู้ว่า พี่เบิ้มเป็นคนจัดการให้คนรอบข้างตัวผมไปนอนไกล ๆ
ทัน ใดนั่นเอง พี่เบิ้มก็จัดการควักไอ้เบิ้มน้อยออกมา จากที่ผมดู มันไม่ใช่ เบิ้มน้อยแล้ว แต่เป็นเบิ้มยักษ์ ขนาดก็ประมาณ 9 นิ้วเห็นจะได้ เส้นเลือดเส้นเอ็นปูดออกมาชัดเจน พี่เบิ้มบอก ข้าไม่ได้ เอาน้ำออกมาหลายวันแล้ว เอ็งต้องช่วยเอาน้ำข้าออกนะไอ้ตี๋ พี่เบิ้มบีบคอ ผมแน่นอัดผมติดกับกำแพง ด้วยความกลัวบวกกับผมหายใจไม่ออก ผมจึงเผออ้าปาก ขึ้น พี่เบิ้มจับไอ้เบิ้มยักษ์ยัดใส่ปากผมทันที ดูดซะ ดูดให้ดี ๆ พี่เบิ้มกล่าว ผมจึงต้องยอมทำตามที่พี่เบิ้มสั่ง ด้วยการดูด อม ไอ้เบิ้มยักษ์ แต่มันใหญ่มาก คับปากคับคอ หายใจไม่ค่อยสะดวก กลิ่นมันก็ อับ ๆ แต่พี่เบิ้มซอยปากผมชนิดไม่ยั้งครับ รัวไม่หยุด มันแทบจะทะลวงไปถึงคอ หอยเลย ขนของพี่เบิ้มก็มาบาดคาง บาดจมูกผมแสบไปหมด อืม... ดีมากไอ้ตี๋ เอ็งดูดเก่งวะ พี่เบิ้มชมผม ผมทำไปเพราะกลัวตายต่างหาก ไม่ ไหวข้าเมื่อยแล้ว เอ็งมาอยู่บนดีกว่า พี่เบิ้มพูดแล้วเป็นฝ่ายนอนเอนตัวลง ไป ซึ่งมันก็ทำให้ผมดีใจนิด ๆ เพราะว่าอย่างน้อยผมก็ควบคุมจังหวะการเข้าออกได้ ถ้าโดนท่าเก่าผมหายใจ ไม่ออก ไม่ต้องโดนพี่เบิ้มซอยปากผมอีก จากนั้นผมก็อม ดูด เลียไอ้เบิ้ม ยักษ์อย่างเมามัน ไม่ใช่เพราะผมชอบนะ แต่ต้องการให้มันจบไว ๆ เท่านั้น โอ้ย...เสียวโวย... ไอ้ตี๋...เอ็งดูดเก่งฉิบหาย พี่เบิ้มพูดพร้อมกับบิดตัวไปมาด้วยความ เสียว ข้าจะไม่ไหวแล้วอยู่แล้ว...อูย...พอก่อน พอ... พี่เบิ้มพูดพร้อมกับลุกตัวขึ้นมา พอแล้วหรือครับ ผมถาม เปล่า ...แต่ข้าจะเอาข้างหลังเอ็ง หา...ข้างหลังผม ใช่แล้ว มานอนคว่ำให้ข้า จัดการซะดี ๆ ครับ ผมต้องทำตามคำสั่งอีกแล้วครับ
ผม นอนคว่ำหน้าลงโดยที่พี่เบิ้มหาหมอนมารองตัวผมเอาไว้ เจลหล่อลื่นรึไม่ ต้อง พี่เบิ้มจัดการถุยน้ำลายตรงร่องก้นผมจนชุ่ม ใจผมมันเต้นตุบ ๆ กลัวว่าไอ้เบิ้มยักษ์มันจะเข้าได้ไหม กลัวว่ามันจะฉีก... อ๊าก...ยังไม่ทันทีความคิดผมจะหมด พี่เบิ้มจัดการยัดเบิ้มยักษ์เข้าไปในตัว ผมชนิดพรวดเดียวจบ โอ็ย...เจ็บ เจ็บ โอ็ย...ทำไมมันใหญ่อย่างนี้ โอ็ย...พี่เบิ้มเอาออกทีเถอะ ผมเจ็บ ทน ๆ หน่อยนะไอ้ตี๋เดี๋ยวมันก็จบแล้ว เอ็งเห็นใจข้าหน่อยเถอะนะ พี่เบิ้มไม่พูด ปล่าวพร้อมกับค่อย ๆ ซอยก้นผมช้า ๆ อูย...ทำไมมันฟิตอย่างนี้วะไอ้ตี๋ พี่เบิ้มค่อย ๆ ซอยแรงขึ้น ในขณะที่ผมน้ำตามันเริ่มไหลออกมาด้วยความเจ็บ ก็ตัวผมออกจะ เล็กบอบบางอย่างนี้ มาโดนคนตัวลำบึกจับเบิ้มยักษ์ยัดใส่ก้นผมมีรึที่จะไม่ น้ำตาเล็ดออกมา พี่เบิ้มยังซอยผมแรงถี่ขึ้นเรื่อย ๆ ตัวผมในขณะนั้นมันแทบจะแยกเป็นเสี่ยง ๆ อยู่แล้ว เจ็บ แสบไปหมด และเหมือนมีใครเอาท่อนไม้ขนาดใหญ่มาแยงก้นผมตลอด เวลา ในใจผมคิดต่อว่า ไอ้พี่เบิ้ม เมื่อไรมึงจะเสร็จสักที แต่พี่เบิ้ม อึดถึกมากครับ ซอยผมไม่มีเหนื่อย ผมนี่เหงื่อแตกไปหมดตั้งตัว เอ็งนี่ฟิต ดีจริง ๆ อย่างนี้ข้าชอบ จะได้เอาเอ็งนาน ๆ หน่อยไอ้ตี๋ พี่เบิ้มกล่าว ห๊า...ตายแน่ ผมตายแน่ ๆ ตัวผมรับแรงกระแทกพี่เบิ้มจนเจ็บช้ำไปหมดทั้งตัว พี่เบิ้มเริ่มมีเหงื่อ ซึมออกมาตามร่างกำยำลำบึกของเขา ไอ้ตี๋...โอ็ย...ข้าจะเสร็จอยู่แล้ว พี่ เบิ้มพูดพร้อมกับซอยกระแทกก้นผมแบบไม่ปรานีอีกต่อไปแล้ว อัก...โอ็ย...ออก แล้ว น้ำข้าออกแล้ว ตัวผมตอนนี้คล้ายกับไร้ความรู้สึกใด ๆ แล้ว ยังรู้สึกถึงการทะลักเข้าไปภายในตัวผม มันฉีดเข้าไปอย่างรุนแรง ภายในร่าง กายผมรู้สึกถึงมีอะไรอุ่น ๆ อยู่ในตัว พี่เบิ้มปล่อยน้ำออกมาเยอะมาก สมกับที่พี่เบิ้มบอกว่าไม่ได้เอา น้ำออกมาหลายวัน มันฉีดล้นออกมาจากตัวผมเลอะเทอะไปหมด จากนั้นพี่เบิ้มก็ นอนหมดแรงใกล้ ๆ ตัวผม ส่วนตัวผมเจ็บระบมไปหมด โดยเฉพาะก้น ตอนนี้ผมนอนหุบขาไม่ได้แล้ว เหมือนมีใครเอาถ่านแดงร้อนมาใส่ ไว้ ผมต้องพยายามนอนหลับให้ได้
ผมเผลอหลับไปตั้งแต่เมื่อไรไม่รู้ ตื่น มาอีกทีก็ถึงเวลาเข้าแถวแล้ว ตัวผมเองรู้สึกจะมีไข้อ่อน ๆ ด้วย พี่เบิ้มก็หายตัวไปแล้ว ผมค่อย ๆ เดินขาถ่างออกมาจากโรงนอนอย่างช้า ๆ เดินผ่านผู้คุม ผู้คุมถามผมว่าเป็นอะไร ทำไมเดินขาถ่าง ใจผมมันอยาก ฟ้อง แต่ถึงฟ้องไปก็ไม่มีประโยชน์อันใด ก็พี่เบิ้มสนิทกับผู้คุมซะขนาด นี้ ฟ้องไปพี่เบิ้มก็คงโดนลงโทษไม่หนัก แต่ผมเองสิคงโดนยำเละแน่นถ้าฟ้อง ไป ผมจึงตอบผู้คุมไปว่าเป็นริดสีดวงแทนและเดินจากผู้คุมไป เมื่อถึงเวลาทำ งานในโรงครัว ตัวผมเองในตอนนั้นเริ่มเป็นไข้มากขึ้น ไม่รู้ว่าจะทำไหว ไหม ไหนจะยกของหนัก ๆ อีก คงตายแน่ผม ขณะที่กำลังจะไปยกของก็มีคนตะโกนมาว่า ไม่ต้องทำเดี๋ยว พวกข้าทำเอง ผมหันไปมองเจ้าของเสียง ครับลูกน้องของพี่เบิ้มทั้งนั้น ครับ มาช่วยผมโดยที่ผมไม่ต้องทำอะไรทั้งนั้น ลูกน้องคนหนึ่งกล่าวว่า พี่ เบิ้มสั่งให้มาดูแลผม ห้ามให้ผมทำงานหนักอะไรหนักทั้งนั้น มีลูกน้องพี่ เบิ้มคนหนึ่งยืนมือมาที่ผม เอา..เอาไป...ยาแก้ปวด แก้ไข้ แก้อักเสบ พี่เบิ้มเป็นคนไปขอมาจากห้องพยาบาลด้วยตัวเองนะตั้งแต่เช้า แล้ว มิน่า ถึงไม่เห็นหัวเลย ผมจัดการรับยามาทานทันทีแล้วนั่งพักอยู่ใน โรงครัว จนรู้สึกว่าอาการไข้ค่อย ๆ ทุเลาลง แต่ก็ยังเดินขาถ่างอยู่ดี ยังระบมไปหมด
เมื่อ ถึงเวลาเข้านอน ผมได้สิทธิพิเศษที่นอนกว้างขึ้น คงเป็นเพราะพี่เบิ้ม จัดการให้ อย่างน้อยก็ทำให้ผมนอนสบายตัวขึ้น ทันใดนั้นเองพี่เบิ้มก็มานอน ทับตัวผมอีก ไอ้ตี๋ ข้ามีอารมณ์อีกแล้ววะ ช่วยเอาน้ำข้าออกทีนะ เอ็งนี่ เก่งจริง ๆ ข้าติดใจเอ็งแล้ว ห๊า... อะไรนะพี่... เมื่อคืนวานพี่ยังไม่พอใจอีกหรือ ผมถาม น่า...เอ็งเก่ง เอ็งฟิตซะขาน ดนี้ ข้าทนไม่ไหวหรอก พี่เบิ้มกล่าว แต่พี่ครับ ก้นผมระบมไปหมด แล้ว ขืนยังโดนเข้าไปอีกรอบติด ๆ มีหวังผมขาดใจตายแน่ ๆ ผมบอกพี่เบิ้มไป เรื่องนั้นข้ารู้อยู่แล้ว คืนนี้ข้าไม่คิดจะใช้ก้น เอ็งหรอกนะ แต่เอ็งต้องใช้ปากอมให้ข้า เอาแล้วงานเข้าอีกแล้ว เรา ครับ ผมต้องทำตามคำสั่งเหมือนเดิมครับ
ผมบอกให้ พี่เบิ้มนอนหงายขึ้น ผมไม่เอาแล้วกับท่าเดิมที่พี่เบิ้มซอยปากผม เมื่อพี่ เบิ้มนอนหงายหันหน้าขึ้น พี่เบิ้มจัดการควักไอ้เบิ้มยักษ์ออกมาทันที อืม ...ทำไมมันใหญ่อย่างนี้วะ ดูสิเส้นเลือดเส้นเอ็นยังปูดโปนออกมาอีก คนอะไร วะ โคตรหงี่ โคตรใหญ่ ผมคิดในใจ เอาเลย...ไอ้ตี๋ จัดการอมซะ พี่เบิ้ม พูดจบก็จัดการเอาเบิ้มยักษ์มาจ่อปากผมทันที ผมจัดการอมทันที รสชาติทะแมง ๆ กลิ่นอับ ๆ เหมือนเดิม ผมจัดการจับไอ้เบิ้มยักษ์รูดขึ้น รูดลงอย่างช้า ๆ ใจจริงอยากจะรูดเร็ว ๆ แต่ไอ้เบิ้มยักษ์มันใหญ่เกินกว่าที่ผมจะใช้มือกำมันให้มิดได้ มันใหญ่กว่า แขนของผมซะอีก หลังจากที่ผมค่อย ๆ ถนัดกับมันแล้ว ผมจัดการดูดอมชนิดที่ว่าพี่เบิ้มส่ายไปส่ายมาเลยที เดียว ใจผมอยากจะให้มันจบไว ๆ ไม่อยากให้มันนานเหมือนกับเมื่อคืน อูย...ไอ้ตี๋ ทำไมเอ็งดูดเก่งขาดนี้ วะ โอ๊ย...เสียวได้ใจข้าจริง ๆ พี่เบิ้มพูดจบก็ให้มือที่ทรงพลังมาจับหัวผมไว้ จากนั้นพี่เบิ้มก็เป็น ฝ่ายเด้งก้นแทน มา...ข้าขอทำบ้าง เอ็งอยู่เฉย ๆ ก็พอ คราวนี้พี่เบิ้มซอยปากรัว ๆ ปากผมงี้แทบฉีก มันใหญ่จนจะล้นปากผม อืม...อย่างนี้สิ เสียวดี อูย...อู ย... พี่เบิ้มครางไม่หยุด ส่วนผมกลืนน้ำลายแทบไม่ทัน เวลาผ่านไปซักระยะ พี่ เบิ้มตัวเริ่มเกร็ง โอีย...ไม่ไหวแล้ว ไอ้ตี๋น้ำข้าจะออกแล้ว ผมรีบลุก เอาปากออกจากเบิ้มยักษ์ กลัวว่าน้ำมันจะแตกในปากของผม ไอ้ตี๋...เอ็งต้อง กินน้ำรักของข้าให้หมด พี่เบิ้มพูดเสียงดุ เอ็งต้องดูด กิน เลียทำความสะอาดให้หมด ด้วยความกลัวเหมือนเดิม ผมจึงต้องอมไอ้เบิ้มยักษ์ ต่อไป ออกแล้ว...น้ำข้าออกแล้ว... พี่เบิ้มพูดจบก็เกร็งตัวกระตุกพ่นน้ำใส่ปากผมทันที โอ๊ย...ดูดให้หมดนะไอ้ ตี๋ ครับ ผมต้องดูดกินน้ำรักของพี่เบิ้มให้หมด ครั้งก่อนมันออกในก้น ผม ผมจึงไม่รู้สึกว่าน้ำรักของพี่เบิ้มเยอะมากเท่าใด แต่ครั้งนี้มันออกใน ปากผม น้ำรักพี่เบิ้มพุ่งกระฉูดลงไปในคอหอยผมทันที ผมยังไม่ได้ตั้ง ตัว แทบจะอ๊วกออกมา แต่กลัวพี่เบิ้มมากกว่าจึงต้องกลั้นใจกลืนน้ำรักของ พี่เบิ้มต่อไป รสชาติมันคาวแปลก ๆ มันฉีดออกมาจนล้นปากผมจนได้ ผมกลืนไม่ทันหรอกครับ เลอะนองหน้าท้องกำยำของพี่เบิ้มหมด พี่เบิ้มสั่งให้ผมเลียกลืนน้ำรักให้ หมด ผมเลียจนสะอาดแล้วพี่เบิ้มบอกว่าคืนพรุ่งนี้และคืนต่อ ๆ ไปเอ็งต้องทำให้ข้าอีก ห๊า...ทุกคืนเลยเรอะครับพี่เบิ้ม ใช่ เพราะข้ารัก เอ็ง เอ็งเป็นเมียข้า เอ็งต้องทำให้ข้า และข้าจะดูแลเอ็งไม่ให้ใครมา รังแกเอ็งตลอดไป
ใน ที่สุดผมก็ต้องยอมรับสภาพเป็นเมียพี่เบิ้มโดยที่ไม่มีทางเลือก พี่เบิ้มเอา ผมแทบจะทุกคืน ไม่มีวันหยุด ผมโดนพี่เบิ้มล่อทั้งทางก้น ถ้าก้นเจ็บก็ทาง ปากแทน ผมโดนจนชินซะแล้ว ใจไม่ได้นึกชอบอะไรในตัวพี่เบิ้มเลย ชอบอย่าง เดียวคือไม่มีใครกล้ามารังแกผมอีกต่อไป บางครั้งก็จะมีลูกน้องพี่เบิ้มคอย เดิมตามเฝ้าผมอยู่บ่อย ๆ งานจากที่เคยต้องยกของหนัก ๆ ลูกน้องพี่เบิ้มจัดการให้หมด อืม...พี่เบิ้มก็ใส่ใจดูแลเราดีนะเนี่ย ก็ แน่ละสิ เราเป็นเมียพี่เบิ้มแล้วก็ต้องเอาใจใส่ดูแลเราก็ถูกต้องแล้ว ผม คิดในใจ และแล้วอยู่มาวันหนึ่งได้มีนักโทษกลุ่มใหม่เข้ายังแดนผม ในกลุ่ม นี้มีมากันหลายคน แต่ผมสะดุดตานักโทษคนหนึ่งชื่อน้อย น้อยเป็นคนทาง เหนือ อายุอ่อนกว่าผมปีหนึ่ง ผิวขาว รูปร่างเล็กกว่าผม น้อยโดนข้อหาลัก ทรัพย์และรับซื้อของโจร น้อยเป็นคนแรกในกลุ่มที่มาใหม่ที่คุยกับผม ก่อน น้อยคงเห็นว่าผมดูไม่มีพิษภัยอะไร ผิดกับคนอื่น ๆ ที่ดูน่ากลัวกว่าผม ผมก็พูดคุยกับน้อยในเรื่องที่เขาอยากรู้ เขาถามว่า อยู่ในนี้เคยโดนใครรังแกไหม ผมตอบว่า เกือบเคยมีเรื่องเหมือนกัน แต่พอดี ขาใหญ่มาช่วยไว้ซะก่อน น้อยถามต่อว่า แล้วอย่างเขา ขาใหญ่ในแดนนี้จะช่วย คุ้มครองเขาได้บ้างไหม ผมมองและพิจารณาตัวน้อยและคิดในใจว่า น้อย เอ๋ย หุ่นอย่างเอ็งเสร็จไอ้พี่เบิ้มแน่ ไอ้พี่เบิ้มยิ่งหื่น ๆ อยู่ ผมตอบน้อยไป รับรองได้ว่าเดี๋ยวต้องมีขาใหญ่มาคุ้มครองน้อยแน่ ก็ แน่ละสิครับ ก็ผมสังเกตุอาการของพี่เบิ้มที่จ้องตัวน้อยตั้งแต่วันแรกที่ ย่างกายมาในแดนนี้ตั้งแต่วันแรกแล้ว มันช่างเหมือนกับวันแรกของผมเหมือนกัน เลย และก็เป็นไปตามที่ผมคิดไว้ไม่มีผิด น้อยเล่าว่าพี่เบิ้มอาสาคุ้มครอง ตัวน้อย แต่ต้องมีอะไรเป็นการแลกเปลี่ยน เอาแล้วสิ น้อยเอ๋ยเสร็จพี่ เบิ้มแน่ ในใจผมคิดว่าดีเหมือนกันที่มีน้อยมาแบ่งเบาภาระของผมในการรับ อารมณ์ของพี่เบิ้ม แต่อีกใจหนึ่งก็สงสารน้อย แต่สภาวะอย่างนี้ผมก็ต้องเอา ตัวรอดไว้ก่อน
และแล้วในคืนหนึ่ง น้อยก็ตกเป็นของพี่ เบิ้มจนได้ เพราะน้อยนอนโรงนอนเดียวกับผมและพี่เบิ้ม น้อยโดนแบบเดียวกับ ผมทุกอย่าง เดินขาถ่างเหมือนกัน ผมไม่หึงหวงพี่เบิ้มเลยแม้แต่นิดหนึง ผม ต้องการให้พี่เบิ้มสนใจแต่ตัวน้อยก็พอ จะได้เลิกมายุ่งกับผมซักที ใจผมยังไงก็ยังชอบผู้หญิงอยู่ดี พี่เบิ้ม จัดการน้อยไปเป็นอาทิตย์ ๆ โดยที่ไม่ได้มาแตะต้องผมอีกเลย จนผมคิดว่าพี่เบิ้มคงจะไม่เอาผมอีกต่อไป แล้ว ผมคิดผิดถนัด คืนหนึ่งพี่เบิ้มย่องมานอนทับตัวผม เมียจ๋า...คิดถึง จังเลย ไม่ได้มาเอาหลายคืนคงไม่โกรธกันนะ ยังไงพี่เบิ้มก็รักเมียหลวง เหมือนเดิม เอาแล้ว กูกลายเป็นเมียหลวง ส่วนน้อยก็กลายเป็นเมียน้อย ไป ไอ้พี่เบิ้มนี่มันเจ้าชู้จริงนะ แล้วผมก็
เสร็จพี่เบิ้มตามเคย ดูพี่ เบิ้มอารมณ์ดีกว่าแต่ก่อนมาก ตั้งแต่ได้ผมกับน้อยเป็นเมียทั้งคู่ ผมกับ น้อยสลับกันไปเป็นเมียพี่เบิ้มแทบทุกคืน เอาวะ...อย่างน้อยก็ไม่โดนเอาทุก วัน ผมคิดในใจ น้อยกับผมสนิทกันมาก น้อยจำยอมพี่เบิ้มก็เพราะเหตุผลเดียว กันกับผม น้อยก็เป็นผู้ชายเต็มตัว ต้องยอมเพราะกลัวตาย แต่พี่เบิ้มก็ดี คอยให้ลูกน้องมาดูแลผมกับน้อยตลอดเวลา ผมกับน้อยจึงสบายกว่านักโทษคนอื่น ๆ
และ ในที่สุดผมก็พ้นโทษออกมาหลังจากติดไม่กี่ปี ผมทิ้งอดีตเอาไว้ทั้งหมด ไม่ กลับไปคิดถึงมันอีกต่อไป ปัจจุบันผมแต่งงาน มีลูกมีเมียแล้ว ตั้งหน้า ตั้งตาบริหารกิจการของครอบครัวโดยที่ไม่คิดจะไปข้องเกี่ยวกับสิ่งไม่ดีอีก ต่อไป ผมเข็ดแล้วที่จะต้องเข้าไปอยู่ในเรือนจำ ทำอาชีพสุจริตดีที่ สุด สุดท้ายนี้ผมหวังว่าประสบการณ์ของผมคงเตือนใจไม่ให้ไปยุ่งเกี่ยวกับยา เสพติด คงไม่มีใครอยากเป็นเหมือนกับผมใช่ไหม
ขอบคุณที่แบ่งปันครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณมากคราฟ ขอบคุณมากครับผม ขอบคุณมากครับ ขอบคุณสำหรับการแบ่งปันครับ สนุกมากมากครับ ขอบคุณมากครับ ขอบคุนมากๆครับ ขอบคุนครับ{:5_132:} ร่างกายบึกบึนสมกับที่ชื่อ ขอบใจที่แบ่งปันนะคับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ เป็นประสบการณที่เสียวมากคับ ขอบคุณมากครับ