{นิยาย}พ่อครับ ลูกชายพ่อขอผมนะครับ
พวกคุณเชื่อเรื่อง “นางฟ้า” กันหรือเปล่า
คุณว่า “นางฟ้า” มีจริงไหม?????
หรือมันเป็นเพียงแค่นิทานหลอกเด็กเท่านั้น
นางฟ้าไม่มีจริง
สำหรับตัวผมเอง บอกได้เลยว่า ...
ผมเชื่อว่านางฟ้ามีจริง
นางฟ้าที่มีใบหน้าสวยงาม ตัวเล็กๆ น่ากอด
อ่อนหวาน ใจดี และซุกซน
แถมในบางครั้ง ยัง “เซ็กซี่” อีกด้วย
โชคชะตาได้นำพาให้ผมได้เจอนางฟ้าแสนสวย ในฤดูร้อนในปีหนึ่ง ตอนนั้น ผมอายุ 19 ปี ตามพ่อไปทำงานที่
บ้านผู้มีอิทธิพลคนหนึ่งทางภาคเหนือ วันแรกที่ผมไปช่วยพ่อ ผมก็ได้เจอ
......นางฟ้าของผม หล่นมาจากฟากฟ้า ตกปุ๊ตรงหน้าของผมพอดี
“โอ๊ยย”
เสียงร้องที่ดังขึ้น ของคนคนหนึ่ง ที่อยู่ๆก็หล่นลงมาจากข้างบน
ตรง ไหนสักแห่ง ทำให้ผมซึ่งกำลังตื่นตาตื่นใจกับความกว้างใหญ่ และสวยงามของคฤหาสน์แบบล้านนา ต้องรีบวิ่งเข้าไปช่วยเหลือ ผมก้มลงไปประคองคนที่นอนแอ้งแม้งอยู่กับพื้นให้ลุกขึ้นนั่ง ตาก็สำรวจหาร่องรอยบาดแผลที่อาจจะมีตามร่างกายของเขาคนนั้น
“เป็นอะไรบ้างหรือเปล่าครับ”
ผม ร้องถามด้วยความเป็นห่วง คนที่ร้องโอยเมื่อครู่หันมามองผม ช่วงจังหวะที่ดวงตาเรียวสวยคู่นั้นช้อนขึ้นมองผม ผ่านขนตาเป็นแพหนา มันทำให้ผมถึงกับตะลึงลาน หายใจขัด เหมือนว่าโลกจะหยุดหมุนขึ้นมาทันที
“รู้จักทางไปสวนสัตว์ไหม”
คำ ถามแรกที่เจ้าของใบหน้าหวานถามขึ้น เล่นเอาผมผงะ ผมยังไม่ตอบในทันที หากแต่มองคนถามตั้งแต่หัวจรดเท้า สลับกับการมองขึ้นไปด้านบน เพื่อหาจุดที่คนตัวเล็กคนนี้ตกลงมา ต้นไม้ใหญ่เหนือหัวที่ยืนต้นอยู่ข้างๆเรือนไม้สองชั้นขนาดใหญ่ มีร่องรอยกิ่งไม้หักให้เห็น แสดงว่าต้องตกลงมาจากตรงนั้นแน่ๆ
ตกลงมา ขนาดนี้ แทนที่จะห่วงความปลอดภัยของตัวเอง กลับถามถึงสถานที่ท่องเที่ยวซะงั้น นี่เป็นความประทับใจอย่างแรกที่ผมมีต่อ นางฟ้าของผม
“รู้ครับ”
“ดี งั้นช่วยพาไปหน่อยนะ”
คน ตัวเล็กจับบ่าผม แล้วยันกายลุกขึ้น จากนั้น ก็เหลียวมองไปทางตัวเรือนไม้ด้วยสายตาหวาดระแวง จนผมรู้สึกแปลกใจ แต่ผมไม่ทันได้คิดอะไรมาก นางฟ้าหน้าหวาน ก็รีบเร่งให้ผมพาออกไปจากคฤหาสน์ใหญ่โตแห่งนั้น
“เย้ ดีใจจัง ได้ออกมาข้างนอกแล้ว”
พอออกมานอกบ้าน ได้ นางฟ้าของผมก็แสดงความดีใจออกมาซะดังลั่น ขนาดผมขับมอเตอร์ไซด์ซิ่งด้วยความเร็ว ก็ยังได้ยินเสียงฝ่าลมที่ตีมาอื้ออึง แขนเรียวสอดเข้ามากอดรัดที่เอวผม คงกลัวว่าจะตกเพราะผมขับรถเร็วมาก เพราะกลัวใครบางคนจากบ้านนั้นจะตามเจอ
ผม ไม่รู้ว่าผมทำถูกหรือเปล่าที่หนีออกมาพร้อมกับใครบางคนที่ไม่รู้ว่าเป็นคนดี หรือคนร้าย คนที่ผมพาซ้อนท้ายมอเตอร์ไซด์มาด้วย อาจจะไปขโมยข้าวของจากบ้านหลังใหญ่นั้นมาก็ได้ การที่ผมพาเขาออกมาด้วย อาจจะทำให้เราสองคนพ่อลูกติดร่างแห กลายเป็นผู้สมรู้ร่วมคิดไปก็ได้
ผม เองก็บอกไม่ถูกเหมือนกันว่าทำไมผมถึงยอมง่ายๆแบบนี้ อาจจะเป็นเพราะใบหน้าหวานๆ รอยยิ้มที่สดใส และดวงตาขี้เล่นนั้นกระมัง ที่ทำให้จิตสำนึกแห่งการระแวดระวังภัยของผมอ่อนด้อยลง ผมให้เหตุผลเข้าข้างตัวเองว่า นางฟ้าของผมต้องเป็นคนดี ไม่มีทางเป็นคนร้ายได้แน่ๆ
ในที่สุดผมก็ขับพานางฟ้ามาจนถึงสวนสัตว์เชียงใหม่จนได้ พอลงจากรถ คำแรกที่นางฟ้าพูดกับผมแทนที่จะเป็นคำว่าขอบคุณกลับถามว่า
“มีเงินหรือเปล่า”
ผมมองหน้านางฟ้าของผมอย่างงงงัน ไม่เข้าใจว่านางฟ้าถามผมทำไม แต่ผมก็ตบไปที่กระเป๋ากางเกงทันที
“มีครับ”
ทันทีที่ผมตอบออกไป ก็มีรอยยิ้มกว้างเห็นฟันเกือบ 32 ซี่จากใบหน้าเนียนใสนั้น ท่าทางดีใจเหมือนเด็กๆ
“ดีเลย งั้นช่วยจ่ายค่าตั๋วเข้าชมสวนสัตว์ให้หน่อยนะ”
“เอ่อ....”
อะไร กัน พามาส่งแล้วยังต้องจ่ายเงินให้ด้วยเหรอ ผมมองนางฟ้าของผมตั้งแต่หัวจรดเท้า ก็เห็นเพียงแค่ชายหนุ่มตัวเล็กๆ หน้าตาหล่อหวานๆ แต่งเนื้อแต่งตัวน่ารักทันสมัย เนื้อตัวสะอาดสะอ้าน ผิวพรรณดูเป็นผู้ดี ไม่มีตรงไหนที่มอซอ บ่งบอกถึงความยากจนเลยแม้แต่น้อย
บางทีนางฟ้าของผม อาจจะเป็นใครบางคนที่เกี่ยวข้องกับคนในบ้านใหญ่นั่นก็ได้
“น่านะ พอดีไม่ได้เอาเงินออกมาด้วย หนีเขามา”
นางฟ้าบอกผมแค่นั้น แล้วก็ส่งสายตาวิ๊งๆ เป็นเชิงอ้อนวอน ผมน่ะมันใจอ่อนตั้งแต่เห็นรอยยิ้มแล้ว จึงไม่ยากเลยที่จะควักเงินจ่ายให้
“ใจดีจังเลย เธอชื่ออะไรน่ะ”
นางฟ้าแทนเรียกผมว่า “เธอ”
“กรีนครับ”
“เหรอ ไม่ได้ชื่อกบหรอกเหรอ”
“????????”
“ล้อเล่นน่ะ ก็เห็นเวลากรีนยิ้ม หน้าตาเหมือนกบไง”
อ๊ะ...นางฟ้า หาว่าผมหน้าตาเหมือนกบ ตลกล่ะ ผมออกจะหล่อ
“ตาโตๆ เวลายิ้มปากกว้างเหมือนปากกบ น่ารักออก หายากนะ ที่คนหน้าตาเหมือนกบ จะหล่อได้ขนาดนี้”
โอ๊ย นี่มันคำชม หรือ คำพูดล้อเลียนกันนี่ ผมควรจะดีใจหรือเสียใจดี แต่ รอยยิ้มสดใสนั้น มันทำให้ผมโกรธไม่ลง
“แล้วคุณคือ....”
“ไม่บอก.....กรีนเป็นคนแปลกหน้า ....จะบอกกันง่ายๆได้ไง เดี๋ยวกรีนเอาไปทำเสียๆหายๆก็ซวยดิ”
เฮ่ย อะไรวะ..... คนแปลกหน้า แล้ว ที่นั่งรถผมมานี่ล่ะ มันยังไง ไม่กลัวผมจะพาไปทำมิดีมิร้ายหรอกหรือ
“แล้วจะให้ผมเรียกอะไรล่ะ”
“ก็ตามใจสิ มีชื่อตั้งเยอะแยะร้อยแปด หาที่เหมาะสมแล้วกัน แต่มีข้อแม้ เรียกให้มันเหมาะสมหน่อยนะ”
นางฟ้าหน้าหวานบอกอย่างไม่สนใจ ปล่อยให้ผมนึกชื่อที่จะใช้เรียกเขา แต่ก็นึกไม่ออกว่าเรียกว่าอะไรดี
ผมมองคนหน้าหวาน ตาเรียวสวย ปากแดง ผิวขาวผ่อง ตัวเล็กน่ากอด คนที่ตกมาจากเบื้องบน ชื่อที่เหมาะที่สุดสำหรับเขาก็คือ “นางฟ้า”
ผมจะเรียกเขาแบบนี้ ถึงแม้ว่าเขาจะเป็นผู้ชาย ไม่ใช่ผู้หญิง แต่เขาก็น่าทะนุถนอม และผมอยากให้เขาเป็นนางฟ้าประจำใจของผม
“งั้นชื่อ นางฟ้าแล้วกัน”
เขา ทำตาโตน่ารัก ยิ้มน้อยๆ เมื่อได้ยินผมเรียกดังนั้น พอผมมองจ้องเขา นางฟ้าก็ทำหน้าเขินอาย แก้มแดง ผมมองอย่างตะลึงลาน คนอะไร น่ารักชะมัด เห็นแล้วเกิดอารมณ์
“จ่ายเงินแล้ว ไปกันเถอะ”
นางฟ้าบอกผม แล้วก้าวขึ้นมาซ้อนมอเตอร์ไซด์ด้านหลัง ผมเลยขับพาเข้าไปเที่ยวชมข้างใน เพื่อดูสัตว์ต่างๆหลากหลายชนิด
ดู เหมือนนางฟ้าของผม จะร่าเริงลัลลา ชอบอกชอบใจที่ได้เที่ยวสวนสัตว์ เหมือนคนไม่ค่อยได้มีโอกาสมาสถานที่พวกนี้ พอได้มาก็เลยสนุกเต็มที่ ผมเองก็พลอยตามใจเขาไปด้วย
อยากดูหมีโคอาล่าก็พาไป อยากดูแพนด้า ก็จ่ายเงินค่าตั๋วให้ แถมเอาใจขับรถวนไปโน่นมานี่ให้นางฟ้าของผมได้ดูสัตว์จนเกือบจะครบหมดทุกตัว ที่มี
“หิวไหม...”
คนหน้าหวานถามผม ขณะที่นั่งแกว่งเท้าอยู่ตรงรั้ว ที่ด้านหลังเป็นคอกยีราฟ
“อือ หิวเหมือนกันแหละ”
บอกพร้อมกับลูบท้องตัวเอง มันร้องจ๊อกๆ ทั้งหิว และเมื่อย
“งั้นกลับกันเถอะ แล้วไปหาอะไรกินกัน”
พูดจบก็กระโดดแผลวลงจากรั้วที่นั่งอยู่ ผมแอบยิ้มขำนางฟ้าของผม ท่าทางเขาดูกระดุ๊กกระดิ๊ก น่ารักดี เหมือนเด็กในร่างผู้ใหญ่
“อยากกินอะไรล่ะ จะพาไป”
ผมถามความเห็น แต่เขากลับให้ผมเป็นคนตัดสินใจ
“อะไรก็ได้ ที่อร่อยๆ กรีนพาไปแล้วกัน”
ยอมเชื่อใจคนง่ายจริงแหะ นางฟ้าของผม ลักพาตัวกลับบ้านดีไหม แต่คงไม่ดีแน่ เขาเป็นใครก็ไม่รู้ ป่านนี้ครอบครัวคงหากันให้วุ่นแล้ว
ตกลง กันว่าจะให้ผมเป็นคนพาไปทานอาหาร ผมเลยขับรถพาเข้ามาในตลาดตัวเมือง ตอนแรกกะว่าจะพาไปร้านอาหารใหญ่ ๆ แต่พอผมขับรถมอเตอร์ไซด์ผ่านร้านข้าวซอยข้างถนน นางฟ้าก็ตบที่บ่าผม เป็นสัญญาณให้จอด
“กินข้าวซอยกันดีกว่า”
อ้าว ....แล้วไหนให้ผมตัดสินใจยังไงล่ะ ไปๆมาๆเจ้าตัวกลับเลือกเอง ตามใจตัวเองชะมัด
คนตัวเล็ก เดินนำลิ่วๆ เข้าไปในร้าน และหยุดอยู่ที่โต๊ะที่ตั้งวางอาหาร ไปยืนมอง แล้วก็ชี้โน่น ชี้นี่มากินสี่ห้าอย่าง
“จะกินหมดเหรอ”
อดไม่ได้ที่จะมองสำรวจรูปร่างของเขา ตัวเล็กขนาดนี้ไม่น่าจะกินจุเลย เอาไปไว้ที่ไหนหมด
“อย่าดูถูกสิ กินได้แล้วกัน พนันกันยังได้ ถ้ากินหมด กรีนจ่ายนะ”
“อ้าว แล้วถ้ากินไม่หมดล่ะ”
“กรีนก็จ่ายสิ”
มีงี้อีก แล้วจะพนันกันทำไมเนี่ย ยังไงผมก็ต้องจ่ายทั้งขึ้นทั้งล่องอยู่ดีนั่นแหละ
“ไม่อยากจ่ายให้เหรอ รบกวนหรือเปล่า ไม่กินก็ได้นะ”
นาง ฟ้าของผมทำหน้าเศร้าๆ เหมือนรู้ตัวว่ารบกวนผมมากเกินไป ผมมองคนหน้าหวาน ที่มือกำลังจ้วงข้าวซอยกินตุ้ยๆ แล้วมองเลยมาที่ชามเปล่าๆ ที่กินหมดไปแล้วอีก 2 ชาม ก่อนจะกลืนน้ำลายลงคอดังเอื๊อก
นี่ขนาดเกรงใจผมนะเนี่ย นางฟ้าน่ารักน่ากอดของผม ยังซัดเข้าไปซะขนาดนี้ นี่ถ้าไม่เกรงใจ จะกินขนาดไหนหนอ
“ไม่กินเหรอ”
กำลังคิดเพลินๆ นางฟ้าก็ถามผมขึ้นมา จนผมสะดุ้ง
“ยังไม่หิวเลย”
“งั้นขอนะ”
ยัง ไม่ทันที่ผมจะตอบตกลงหรือปฏิเสธ ข้าวซอยชามที่อยู่ตรงหน้าผม ก็ถูกเลื่อนไปอยู่ข้างหน้านางฟ้าแทน ผมได้แต่มองอย่างทึ่งๆ คนอะไรกินเก่งจริงๆ ดูไปก็น่ารักดีแหะ นางฟ้าของผม
“เอ่ออออ.....”
เสียง เรอดังออกมาให้ได้ยินจากปากคนหน้าสวย ซึ่งตอนนี้ลูบท้องไปมา ผมอดหัวเราะไม่ได้ นางฟ้าของผม ทำอะไรเปิ่นๆไม่รักษาภาพพจน์เอาเสียเลย ถึงเขาจะทำอะไรตลกๆ แต่ผมกลับชอบแฮะ น่ารักดีจัง
“อิ่มแล้วอ่ะ กลับเถอะ มืดแล้ว”
นางฟ้าร้องสั่งอย่างเอาแต่ใจ น่าแปลกที่ผมไม่รู้สึกโกรธแต่อย่างใด กลับลุกขึ้นเดินตามคนสวยตัวเล็กที่เดินนำออกไปก่อนแล้ว
เขา หยุดยืนอยู่ที่รถมอเตอร์ไซด์ของผม และรอให้ผมสตาร์ทรถ เขาถึงจะขึ้นมานั่งซ้อน แจ้งความประสงค์กับผมว่าอยากกลับบ้าน ผมขับรถออกไปตรงไปยังเส้นทางที่จะไปบ้านนางฟ้าของผม
บรรยากาศรอบข้าง เริ่มมืดลงเรื่อยๆ แสงไฟนีออนเริ่มเรืองรองตามเสาไฟฟ้า และตามอาคารบ้านเรือน อยู่ดีๆหลังของผมก็อุ่นขึ้น จากใบหน้าเรียวเล็กที่แนบลงมากับแผ่นหลังของผม มันทำให้หัวใจของผมเต้นตึกตักราวกับใครมารัวกลองอยู่ภายใน รู้สึกตกใจ และ ประหลาดใจในกริยาท่าทีของนางฟ้าที่ปฏิบัติต่อผม
“ง่วงจัง….หนาวด้วย”
เหมือน จะรู้ว่าผมกำลังงง เสียงหวานเซ็กซี่ก็ดังขึ้นข้างหู คนพูดโน้มหน้ามาใกล้ จนคางจะเกยกับไหล่ผมแล้วพูดให้ได้ยิน ทำให้ผมเข้าใจการกระทำของเขา
ช่วง จังหวะหนึ่ง รถเอียงวูบ เพราะคนที่อยู่ด้านหลังลำตัวเคลื่อนไปด้านขวา ผมรีบชะลอรถแล้วจอดลงทันที เอี้ยวตัวไปยังด้านหลัง ก็เห็นนางฟ้าของผมทำตาปรือๆ สงสัยง่วงเต็มแก่ คงจะไม่ดีแน่ ถ้าจะให้หลับขณะที่เกาะมอเตอร์ไซด์ผมไป
“นางฟ้า ง่วงแล้ว ผมเรียกรถรับจ้างให้เอาไหม จะได้นอนสบายๆ นอนแบบนี้ เดี๋ยวตกมอเตอร์ไซด์กันพอดี”
“ไม่เอา ไม่นั่งรถรับจ้าง นั่งมอเตอร์ไซด์นี่แหละ”
เสียงตอบมาอย่างเอาแต่ใจ ของคนที่ตาปรือแทบจะลืมไม่ขึ้น
“ไม่ได้นะ ผมขับรถอยู่ ผมดูแลคนที่หลับอยู่ข้างหลังไม่ได้หรอก”
“งั้นไม่เป็นไร นั่งด้านหน้าก็ได้”
พูดจบคนที่ทำท่าว่าจะหลับมิหลับแหล่ ก็ลงจากรถของผม แล้วเดินมาแทรกตัวตรงด้านหน้า ทำให้ผมต้องรีบขยับตัวถอยห่าง
“เฮ้ย นั่งแบบนี้แล้วผมจะขับไงอ่ะ”
ผมร้องลั่น เมื่อนางฟ้าหน้าหวาน เบียดตัวมานั่งด้านหน้าผม โดยหันหน้าเข้าหา แทนที่จะหันหน้าออก แล้วก็นั่งกางขาคร่อมทับไปบนขาผมอีกที
การนั่งแบบนี้ทำให้ตัวของเราแนบชิดกันมาก ใกล้จนได้กลิ่นหอมจากเรือนกายเขา ใกล้มากจนทำให้ผมหายใจไม่ออก สั่นไปหมดทั้งตัว
“ขับได้สิ ก็ขับแบบที่เคยขับนั่นแหละ ไม่เห็นจะยากอะไรเลย”
พูดจบ ก็เอนศีรษะมาซบกับไหล่ของผม ทำให้จมูกของเขาแตะแก้มของผมพอดี ผมนั่งตัวเกร็งแข็งทื่อ ทั้งตกใจและตื่นเต้น
“เฮ้ย นั่งแบบนี้ไม่ได้นะ”
“อย่าบ่นน่า ขับไป”
ร้อง สั่งเสียงงัวเงีย มือสองข้างก็สอดใต้แขนแล้วกอดเอวผมไว้แน่น เจ้าตัวหลับตาลง แล้วก็ไม่พูดอะไรอีก เจอแบบนี้เข้าผมก็พูดไม่ออก ได้แต่สตาร์ทรถมอเตอร์ไซด์ออกไปจากจุดที่จอดอยู่ พยายามขับช้าๆที่สุด เพราะไหนจะต้องมองทาง แล้วต้องมาระวังคนที่นั่งกอดซ้อนอยู่ด้านหน้านี่อีก
ไม่ เคยมีครั้งไหนที่ผมขับมอเตอร์ไซด์ แล้วรู้สึกกดดันเท่านี้มาก่อนเลยในชีวิต ครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่มีคนมาซ้อนผมโดยหันด้านหน้าเข้ามาประกบ แถมซ้ำคนซ้อนยังตัวแน่น เนื้อนุ่ม หอมกรุ่นไปทั้งตัว แถมยังทำเสียงหายใจเซ็กซี่ใส่ผมอีก
รู้สึก เหมือนตัวเองจะเป็นไข้ ร่างกายร้อนผ่าวไปหมด ร่างกายบางส่วนเริ่มมีปฏิกิริยาทางธรรมชาติ ยิ่งตอนขับรถขึ้นเนินลงเนิน ผ่านหลุมผ่านบ่อ ตัวของนางฟ้าก็ไหลมาปะทะผมเป็นระยะ ทำให้เราสองคนเบียดชิดกันแนบยิ่งขึ้น
หน้าอกของเราแนบชิดกัน หัวใจของผมเต้นรัวแรงแนบชิดกับหน้าอกด้านขวาของเขา และหัวใจของเขาก็เต้นตึกตักแนบชิดอกด้านซ้ายของผม หน้าท้องแนบชิดติดกัน ร่างกายต่ำกว่าสะดือก่ายเกยบดเบียด สะโพกแนบชิด
ไหนจะจมูกที่ คลอเคลียอยู่ตรงข้างแก้มของผม ลมหายใจอุ่นๆที่เป่ารดแก้ม และยังปากนุ่มๆที่จ่อติดอยู่ใกล้ซอกคอผมอีก ทุกอย่างล้วนเป็นตัวเร่งที่ช่วยให้เกิดปฏิกิริยาเคมีในร่างกายของผม จนบางส่วนแข็งเขม็งไปหมด ใจสั่น จนแทบจะหยุดเต้น
หนทางไปบ้านนางฟ้า ของผมยังอีกไกลเกือบกิโล ผมไม่แน่ใจว่าจะพาเขาไปได้ตลอดรอดฝั่งหรือเปล่า ใจมันร่ำๆ จะจอดลงข้างทาง และจับนางฟ้ากดแทบแย่ แต่สำนึกส่วนดีของผมบอกให้หักห้ามใจไว้ ไม่ให้ตัณหามันครอบงำ
นางฟ้า ของผมเป็นใครไม่รู้ อาจจะเป็นคนสำคัญในบ้านใหญ่หลังนั้นก็ได้ ผมไม่รู้จักผู้มีอิทธิพลท่านนี้ดีนัก เพราะผมไม่ค่อยสนใจเรื่องคนใหญ่คนโตในเมืองเชียงใหม่เท่าไหร่ แค่เรื่องเรียน และเรื่องทำงานหารายได้พิเศษเป็นค่าเล่าเรียน ก็เอาเวลาของผมไปหมดเกลี้ยงแล้ว ผมจึงไม่ค่อยจะรู้ว่าใครทำอะไร หรือใหญ่โตมาจากไหน
ผมคิดโน่น คิดนี่ไปเรื่อยเปื่อย ขณะที่ขับรถมาเรื่อยๆ ตอนนี้เหลือระยะทางอีกไม่ไกลแล้ว พอส่งนางฟ้าเสร็จ ผมจะได้จัดการกับตัวเองเสียที ตอนนี้แรงกระแทกกระทั้นขณะขับรถ ที่ทำให้ร่างกายเราเสียดสีแนบชิดแทบจะกลายเป็นบุคคลเดียวกัน มันทำให้ผมปวดไปหมดแล้ว และใกล้จะคลั่งเต็มที่
โชดดี ที่ทางที่จะไปบ้านผู้มีอิทธิพล นั้นต้องผ่านสวนสวยร่มรื่นที่เข้าใจว่า เจ้าของบ้านจะซื้อที่ไว้ทั้งหมดตั้งแต่ต้นซอยยันท้ายซอย มันจึงกินอาณาบริเวณกว้างมาก และทำทางเข้าบ้านเป็นสวนสวยมีไม้ยืนต้น ไม้ดอกไม้ประดับสวยงาม ราวกับหลงเข้าไปในรีสอร์ทหรูมิปาน
ก่อนจะถึง รั้วบ้านยาวเหยียดใหญ่โต รถผมเกิดเสียจังหวะ เพราะสะดุดเข้ากับก้อนหินขนาดใหญ่ ทำให้ถลาไปด้านหน้า แต่ผมอาศัยความชำนาญทรงตัวอยู่ได้ แต่นั่นก็เป็นความผิดพลาดที่ทำให้ผมได้รับความอับอาย เมื่อร่างเล็กหอมกรุ่นของนางฟ้าไหลมากระแทกผมเต็มที่
“อ่อยยยยยยยยยย”
ผม ร้องคราง เมื่อร่างกายบางส่วนปลดปล่อยของเหลวออกมาจนเลอะกางเกง และเป็นช่วงจังหวะที่รถมาจอดหน้าประตูรั้วพอดี ผมหยุดกึก ตัวค้างเกร็ง แหงนหน้าขึ้นท้องฟ้า อย่างพยายามระงับอารมณ์ ดวงตาปิดแน่น ผมอยู่ในท่านั้นประมาณ 2-3 นาที จนกระทั่งอารมณ์พลุ่งพล่านเริ่มสงบ ก็เลยก้มหน้าลง
จังหวะที่ผมก้มลงมานั้น ศีรษะได้รูปสวยของนางฟ้าก็เลื่อนออกห่างจากไหล่ผม ใบหน้าสวยหวานของคนร่างเล็กเกลือนไปด้วยรอยยิ้ม และแล้ว นางฟ้าของผมก็เลื่อนมือมาประคองที่ใบหน้าของผม ดึงให้ก้มลงมารับจูบของนางฟ้าที่รออยู่
สิ่งที่เกิดขึ้นทำให้ผมถึง กับช๊อค ผมกำลังถูกนางฟ้าจูบ ผมตะโกนในใจอย่างตื่นเต้น อ้าปากจะร้องออกมา แต่นางฟ้าไม่ยอมให้ผมเปล่งเสียงใดๆ เพราะเขาสอดลิ้นนุ่มเข้าไปในโพรงปากของผมทันที
เรียวลิ้นนุ่มหวานไล่ตวัดรัดลิ้นผมในขณะที่ปากก็บดขยี้ไม่ปล่อย จูบของนางฟ้า ทำให้ผมใจสั่น ตัวอ่อนระทวย ไปกับจุมพิตที่หวานล้ำนั้น
มัน ทั้งอ่อนหวาน และเรียกร้องอยู่ในที และเหมือนว่านางฟ้าของผมจะรู้ว่าอารมณ์ของผมกำลังเตลิด นางฟ้าก็ยิ่งยั่วเย้าหยอกเอินกับริมฝีปากของผมมากขึ้น
ทั้งดูดดุน ขบเลีย เม้ม ด้วยความชำนิชำนาญจนน่าทึ่ง ผมแทบหายใจไม่ออก ต้องโอบกอดนางฟ้าของผมไว้แนบแน่น
ทว่านางฟ้าไม่ปล่อยให้ผมได้ดื่มด่ำกับรสจูบที่เขาเป็นผู้มอบให้นานนัก
เพราะพอจูบไปได้สักพัก พอที่ผมกำลังเคลิ้ม นางฟ้าก็ผละออก อย่างไม่สนใจใยดี ว่าได้ยั่วยวนจนทำให้ผมคลั่งแล้ว
“นี่เป็นสิ่งตอบแทนความใจดีของกรีนในวันนี้นะ ขอบคุณสำหรับทุกสิ่งทุกอย่างที่ทำให้ ผมมีความสุขมาก”
นางฟ้ากระซิบที่ข้างหู พร้อมกับตบที่แก้มผมเบาๆ จากนั้นก็ลงจากมอเตอร์ไซด์ และวิ่งปรู๊ดไปที่ประตูรั้วบ้าน
และ พริบตาเดียว ร่างเล็กนั้นก็ปีนป่ายโดยเหยียบประตูรั้วขึ้นไป แล้วกระโดดแผล็ว ลงไปบนพื้นหญ้า ก่อนจะวิ่งหายลับไปในความมืด ทิ้งให้ผมยืนมองอยู่ข้างนอกอย่างมึนงง ทำอะไรไม่ถูกเพียงลำพัง
เนิ่น นานกว่าที่ผมจะตั้งสติได้ และขับมอเตอร์ไซด์ออกไปจากที่ตรงนั้น ผมขับรถอย่างคนที่สติไม่อยู่กับเนื้อกับตัว ใจลอยไปถึงนางฟ้าเจ้าของจูบกระชากใจ
วันนี้ผมถูกพ่อดุ ที่อยู่ๆก็หายตัวไปไม่ยอมอยู่ช่วยงานพ่อ ผมนั่งฟังพ่อด่าว่า ด้วยอาการยิ้มน้อยยิ้มใหญ่เหมือนคนเสียสติ จนพ่อเลิกด่า แล้วให้ผมไปนอนพัก คงคิดว่าผมเพี้ยนเพราะเสียใจที่ถูกว่า
สิ่งที่พ่อไม่รู้ก็คือ ผมไม่ได้รู้สึกเสียใจแม้แต่น้อยที่ถูกดุ ผมกลับดีใจที่พ่อพาผมไปด้วยในวันนี้ มันทำให้ผมได้เจอนางฟ้าแสนสวย และซุกซนขี้เล่น ทำให้ผมได้รับจูบที่แสนหวาน ที่นางฟ้าใจดีมอบให้เมื่อตอนที่จากลา
หัวใจผมเต้นรัวแรง ตัวร้อนวูบเมื่อคิดถึงใบหน้าเนียนใส ตาสวย และยิ้มยั่วใจ ผมบอกกับตัวเองโดยไม่ลังเลว่า ผมตกหลุมรักนางฟ้าเข้าให้แล้ว และณ วินาทีนั้น ผมได้ประกาศก้องในใจว่าผมจะต้องเอานางฟ้ามาเป็นของผมให้ได้ ไม่ว่าเขาจะเป็นใครก็ตาม ดีมากมายคับ อยากเจอนางฟ้าครับ ขอบคุณคับ แต๊งค์กิว ขออ่านอะครับ ขอบคุณคับบผม ขอบคุณคราบบผม:){:3_48:} Private s : Men Exposed ขอขอบคุณนะครับ หนุกดีคับเอาอีกนะคับ จบเรื่องมั้ยอ่ะคับ
หรือว่ามีต่อเรื่อยๆ ขอบคุณครับ ๗ประจัญบาน ขอบคุรครับ
ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ