สิ่งเตือนใจ
ชีวิตของผมมันช่าง โชคดีเลยเกินถึงแม้ว่าจะรู้ช้าไปหน่อย แต่มันก็ทำให้ผมอยู่ได้ จนถึงทุกวันนี้คุณเชื่อมั้ยว่าผมเคยฆ่าตัวตาย แต่ดีที่มีคน ๆ หนึ่งเข้ามาเตือนผม และทำให้ผมคิดได้ ว่าผมนั้น.......ช่างโง่เหลือเกิน**** Hidden Message *****
ผมตื่นขึ้นมาพร้อมสายน้ำเกลือและสายที่ให้เลือดนี่ผม....ยังไม่ตาย..... สินะผมมองไปรอบ ๆ ก็เห็นเอกที่นั่งหลับอยู่ผมไม่อยากปลุกมันหรอกผมก็เลยหลับตาลงเพื่อ คิดถึงอดีตที่ผ่านมาว่าตัวเองได้ทำอะไรลงไปบ้างพอผมลืมตาขึ้นมาก็เจอเอก ทำหน้านิ่งอยู่มันคงโกรธผมมากแต่ตอนนั้นผมไม่ไหวจริง ๆ น้ำตาผมไหลเมื่อคิดถึงเรื่องนี้เอกเดินเข้ามากอดผมถึงจะไม่แน่นแต่ก็ รับรู้ได้ถึงความรู้สึกต่าง ๆ “มึงมันบ้า มึงมันบ้า มึงอยากตายขนาดนั้นเลยเหรอ มึงอยากตายแล้วมึงไม่คิดถึงกูบ้างเหรอ กูห่วงมึงจะตายห่า มึงก็ทำได้ลงคอ ถ้ามึงตายไปนะ กูจะตายตามแล้วไปลากคอมึงมากระทืบเลยไอ้-เอี้ย- มึงไม่ห่วงกูไม่เป็นไร ยังไงกูก็แค่เพื่อนมึง แต่ครอบครัวมึงล่ะ เขาเลี้ยงมึงมากี่ปี เสียเงินไปกี่บาท ความรักที่เขามีให้มึงอีก มันไม่มากพอให้มึงคิดเลยเหรอ มึงไม่รักไม่ห่วงพวกเขาใช่มั้ย พ่อกับแม่มึงน่ะ.....ไอ้-เอี้ย-เอ๊ย! ทำไมกูต้องร้องวะ ไอ้เพื่อน-เอี้ย- ไอ้เลว.....ไอ้.....มึงอย่าทำแบบนี้อีกนะกูขอ.....กูห่วงมึง กู....รัก...มึงนะ.....ไอ้เพื่อนบ้า...”ประโยคที่มันด่าผม มันทำให้ผมคิดขึ้นได้ตอนผมทำ ทำไมผมไม่ขึ้นถึงคนอื่นบ้างมีหลายคนที่เลี้ยงผม รักผม ห่วงผม แต่กับแค่คน ๆ เดียว ทำไมผมถึงทำได้ขนาดนี้ชีวิตผมยังอยู่ได้ พ่อกับแม่ของผมคงร้องไห้อยู่แน่ ๆ ทั้ง ๆ ที่ผมไม่อยากเห็นเลยจริง ๆแล้วเพื่อนคนนี้ของผมอีกเพื่อนรักของผม ที่ปกติมันจะเข้มแข็งแต่วันนี้มันกลับ......ร้องไห้ดูไม่ได้จริง ๆ นะผม ผมมันแย่จริง ๆหลังจากที่เอกร้องไห้ซักพักพ่อกับแม่ของผมก็เข้ามาหาผม พ่อกับแม่ของผม.....ร้องไห้......แย่จริง ๆ ผมไม่อยากเห็นแท้ ๆ แต่กลับทำให้ต้องเห็นเพราะความคิดโง่ ๆ ผมจะไม่ทำให้คนอื่นต้องเสียใจอีกแล้วผมสัญญากับตัวเองอย่างนั้น
เรื่องราวนี้ผ่านไปได้ 10 ปีแล้ว ผมได้จบวิศวะคอมพิวเตอร์ ได้ทำงานด้านนี้โดยตรงเงินเดือนก็มากอยู่พ่อกับแม่ผมก็แก่ลงไปมากแล้ว ผมจึงต้องดูแลท่านให้ดีมาก ๆ ยิ่งขึ้น ดีกว่าที่พ่อกับแม่ดูแลผมแต่มันคงไม่มากกว่าอยู่แล้วพ่อกับแม่ของผมแลผม ดีที่สุดผมจะพยายามอย่างเต็มที่ อยากเห็นพ่อกับแม่มีความสุข ตอนนี้ผมยังไม่แต่งงานทั้ง ๆ ที่อายุก็ปาไป 27 แล้วแต่ผมมีคนรักแล้วนะคน ๆ นั้น ก็คือ....เอก ไงครับเอกที่เป็นเพื่อนรักของผม ที่คอยให้กำลังใจผมมาตลอด ผมไม่คิดว่ามันจะจบลงแบบนี้ด้วยซ้ำผมเจอเรื่องร้าย ๆ มา เอกก็ดูแล แล้วก็เอาใจผมดีมากไป ๆ มา ๆ กลับกลายเป็นว่า เอกบอกรักผมตอนนั้นผมก็รู้สึกดีกับเอกไปแล้วผมคิดมาตลอดว่าผมไม่ใช่เกย์ แท้ ๆ แต่ทำไมกลับรักเอกได้แต่ก็ช่างเถอะครับ ความรักมันห้ามกันได้ที่ไหน ผู้ชายก็รักกับผู้ชายได้ ไม่ได้น่าเกลียดอะไร เพียงแค่เปิดความคิดให้กว้างขึ้น ความสุขก็อาจจะเพิ่มขึ้นตามก็ได้ ผมกับเอกอยู่บ้านหลังเดียวกัน โดยที่ครอบครัวของเอกกับของผมมาอยู่ด้วยกัน กลายเป็นครอบครัวใหญ่ ทุกคนมีความสุข แค่นี้ผมก็มีความสุขมากแล้ว
ถึงคุณจะเจอเรื่องร้าย ๆ อะไรมาก็ตาม อยากให้คุณคิดถึงคนที่คอยให้ความรักคุณ คอยเป็นกำลังใจคุณมาตลอด นั่นจะทำให้คุณไม่พลาด หรือไม่ทำอะไรที่ไม่ดี ๆ ไป คุณอาจจะคิดว่าคนรักคือ แฟน ก็ใช่ครับ แต่คุณก็อย่ามองข้ามความรักที่วิเศษไป ซึ่งนั่นก็คือพ่อและแม่ของคุณ ผมเชื่อว่าถ้าคุณคิดถึงพวกเขา คุณต้องผ่านเรื่องร้าย ๆ นั้น ไปได้แน่นอนความรักมันก็วิเศษแบบนี้แหละครับ
----The End----
data/attachment/album/201009/30/213512jypy9jwhw7sjs3ys.jpg ต้องซึ้งแน่ๆ อยากอ่านไวไว ขอบคุณมาก ๆๆๆๆๆ ขอบคุณครับ ขอบคุณคคร้าบ ขอบคุณคคร้าบ น้ำตาไหลเปนสายเลือด ดีคร๊าฟทุกคน ขอบคุณมากมาย ขอบคุณมากครับ ดีคับขอบคุณมากมาย ดีคับขอบคุณมากมาย ขอบคุณมากๆนะครับ สนุกมาก ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ{:1_1:}{:1_1:} ขอบคุนนะคับผมมมมมมมมมมมมมมมมมม ขอบคุณมากมากนะ{:4_112:} น่าสงสานจังนะคับ
ไงก็โชคดีแล้วกันนะคับผม