# The Lost World # มหัศจรรย์ดินแดนสาบสูญ p.7-8

ตอนที่ 7 The SleepingPanda
   “BOOK” เฟี๊ยตตะโกนสั่งเรียกสมุดคู่ใจที่ดูจะเป็นตัวช่วยสุดท้ายในเวลานี้หลังจากเขาตกอยู่ในภวังค์ไปชั่ว

อึดใจหนึ่ง ใช่ ตอนนี้เขากำลังอยู่ในเกมเกมที่เขาไม่ได้พลังเหมือนยอดมนุษย์สักนิดสิ่งเดียวที่จะช่วยเขาได้ตอนนี้คือการ์ดที่ทุกคนพร่ำบอกเค้านักหนาว่ามันสำคัญมากตอนนี้เขารู้แล้วว่ามันสำคัญยังไง!
   มือของเขาไล่เปิดหนังสือไปตามหน้าเพื่อหาการ์ดที่เขาคิดว่าจะช่วยเขาออกจากสถานการณ์คับขันนี้ได้มือเรียวสั่นอย่างห้ามไม่ได้เมื่อเห็นว่าเจ้ามฤตยูเคลื่อนที่มันกำลังก้มลงและทำท่าจะวิ่งกลับมาเหยียบเขาอีกรอบแล้ว
   “The Sleeping Panda RELEASE” ชายหนุ่มเจ้าของตาหวานรีบตะโกนสั่งเมื่อนิ้วของเขาไล่มาจนเจอกับการ์ด

ใบที่เขาต้องการ ทันทีที่ควันจางลงปรากฏหมีแพนด้าตัวหนึ่งกำลังนอนหลับอยู่ตรงหน้าเขา ใช่! มันกำลังนอนหลับ
   ‘แพนด้าเฮงซวยเอ๊ย!’ เฟี๊ยตสบถขึ้นในใจอย่างขัดใจก่อนจะตัดสินใจเปิดสมุดอีกครั้งเพื่อหาการ์ดใบอื่นที่น่าจะใช้การได้ดีกว่านี้
   “คร่อก ฟี้” เสียงกรนดังขึ้นเบาๆจากแพนด้าในชุดนอนที่ยังคงนอนหลับอย่างไม่รู้เรื่องรู้ราวเฟี๊ยตเงยหน้าขึ้นมองก็พบว่า หมูป่าแอฟริกาเจ้ากรรมวิ่งสวนเข้ามาเสียแล้วด้วยความลนลานเขาจึงตัดสินใจหยุดหาการ์ดแล้ววิ่งไปหลบหลังต้นไม้ใหญ่เพื่อเอาชีวิตรอดไว้ก่อน
   “พลั่ก!” ระหว่างที่เขากำลังจะหันหลังกลับนั่นเองเขาก็ได้ยินเสียงหนึ่งดังขึ้น เมื่อหันไปมอง ก็พบว่าปลายหมัด

ของเจ้าแพนด้าที่กำลังหลับอยู่เสยอยู่ที่ปลายจมูกของเจ้าหมูป่านั่นซะแล้ว เมื่อมองต่อไปก็พบว่าเจ้าแพนด้าที่ว่ามันยังหลับอยู่ก็จริง แต่มันก็ต่อสู้ไปด้วย ใช่แล้ว มันละเมอครับต่อยไป กรนไป หมูป่าที่โมโหดุดันขึ้นเรื่อยๆเนื่องจากโดนต่อยเข้าที่ลำตัวไปหลายหมัดก็เปลี่ยนเป้าหมายจากชายหนุ่มไปเป็นเจ้าหมีขี้เซาซะแล้วจะเรียกว่าเจ้าแพนด้าได้เปรียบก็ไม่ใช่ จะว่าเสียเปรียบก็ไม่เชิงเพราะดูมันหมัดหนักไม่ใช่เล่น แต่ก็เป็นการสู้ที่ไม่มีแบบแผน คาดหวังอะไรไม่ได้นัก
   “The Tumbler Soldier RELEASE” เมื่อเฟี๊ยตกลับมามีสติตั้งตัวได้อีกครั้งก็สั่งให้การ์ดทหารล้มลุกออกไปช่วยจัดการกับศัตรูที่พบโดยบังเอิญของเขาอีกแรงชั่วไม่กี่อึดใจ สันดาบของทหารล้มลุกที่ฟาดเข้ากับท้ายทอยผสมกับแรงต่อยของแพนด้าที่เสยเข้าที่ปลายจมูกก็ทำให้เจ้าหมูป่าเกเรล้มฟุบลงกับพื้นอย่างหมดสภาพ
   “SEAL” เฟี๊ยตเอื้อมมือยื่นออกไปตรงหน้าเพื่อรับการ์ดทั้ง3 ใบที่พุ่งตรงเข้ามาที่มือเขา จากความตั้งใจจะมาเก็บต้นไม้ใบหญ้ากลับได้หมูป่ากลับบ้านอีกตัวหนึ่ง ถือว่าเป็นเรื่องดีไม่ใช่น้อยถึงแม้ว่าจะเสี่ยงต่อภาวะหัวใจวายของเขาไปหน่อยก็ตาม
   ชื่อ The Africa Warthog (หมูป่าแอฟริกัน) ระดับ 4 ความสามารถ ใช้ในการต่อสู้
   เภสัชกรหนุ่มในตอนนี้กำลังนั่งเหม่อมองออกไปทางนอกหน้าต่างโรงแรมอันเป็นที่พักหนึ่งเดียวของเขาในขณะนี้ห้องพักของเขาหันหน้าไปทางทิศตะวันตก โดยมีภูเขาสูงตั้งตระหง่านเป็นฉากหลังทิวทัศน์จากชั้น 157ทำให้เห็นได้ว่าไกลออกไปทางเบื้องล่างเป็นป่าทิวสนที่เขาได้ไปสัมผัสมาแล้วแม้จะเพียงแค่บริเวณชายขอบเท่านั้น ถัดออกไปจากป่าที่ราวจะกว้างใหญ่ไพศาลนั้นถ้าเขามองไม่ผิด ที่นั่นน่าจะเป็นที่ตั้งของอีกเมืองหนึ่งแต่ก็ลงความเห็นได้ยากเต็มทน ด้วยระยะทางที่ไกลมากกว่าจะคะเนด้วยสายตาได้ชัดเจน
   บรรยากาศกลางคืนอันเงียบสกัดก็ทำให้เขาออกจะประหวั่นได้ไม่น้อยถึงแม้ว่าเขาจะอยู่ในที่พักที่เรียกได้ว่าน่าจะปลอดภัยอย่างที่สุดแต่ด้วยความที่ต้องอยู่ด้วยตัวคนเดียว บางทีก็ทำให้เขาหวนคิดกลับไปว่าเขามาทำอะไรที่นี่

เงิน 10 ล้านบาทจะว่ามากก็จริงแต่มันก็ไม่ได้มากพอที่จะบังคับให้เขามาตกระกำลำบากได้ ความจริงเขารู้จักตัวเองดี เขาแค่เบื่อกับชีวิตเดิมๆชีวิตการแข่งขันในเมืองหลวงอันซ้ำซากจำเจชีวิตกรุงเทพเมืองฟ้าอมรในยุคที่พุทธศักราชขึ้นต้นด้วยเลข 26 แบบนี้เรียกได้ว่าสังคมแทบจะเคลื่อนไปด้วยผลประโยชน์โดยแท้ระบบทุนนิยมได้กลืนกินหัวใจของประเทศไปอย่างสมบูรณ์เสียแล้ว เขาอยากเก็บเงินให้ได้สักก้อนก้อนที่ใหญ่พอจะให้เขาหนีไปจากชีวิตที่แสนน่าเบื่อกลับไปอยู่ที่บ้านเกิดกับพ่อแม่โดยที่เขาไม่ต้องตะขิดตะขวงใจว่าไม่มีปัญญาเลี้ยงดูตัวเองได้อีกนัยหนึ่ง เขาหวังว่าการมาที่นี่จะทำให้เขาได้ค้นพบโลกใหม่โลกที่ทำให้ชีวิตเขาไม่น่าเบื่ออีกต่อไป ก็เท่านั้นเอง
   ชายหนุ่มหยุดความคิดฟุ้งซ่านและลุกออกจากที่นั่งเพื่อเดินมาทิ้งตัวลงนอนบนที่นอนของเขาสายตาของเขาทอดสูงไปยังเพดานเบื้องบนเฟี๊ยตกลับมาทบทวนเรื่องราวเกี่ยวกับการเล่นเกมในวันนี้เขาเป็นคนทำอะไรอย่างมีแบบแผนจนเคยชิน ทุกอย่างต้องมีการวางแผนล่วงหน้า และแน่นอนการเล่นเกมนี้ก็ไม่ใช่ข้อยกเว้น
   ‘วันนี้ยังต่อสู้ได้ไม่ดีแฮะนี่ขนาดแค่การ์ดเลเวล 4 ยังเกือบตายขนาดนี้ ถ้าไปเจอเลเวล 8 เลเวล 9มีหวังได้จอดแบบไม่ต้องแจวแน่ๆ ยังไงพรุ่งนี้อาจจะต้องลองหาสัตว์ป่าไว้ฝึกฝีมือดูจะได้ใช้การ์ดให้คล่องตัวมากขึ้นกว่านี้ เวลาเจอสถานการณ์จริงแล้วมันตื่นเต้นชะมัด’
   ‘เรื่องเงินก็เป็นอีกปัญหาหลักตอนนี้ยังนอนโรงแรม มีอาหารให้กินฟรีเช้า กลางวัน เย็น แต่อนาคตต้องออกเดินทางค่ากินค่าอยู่ ท่าทางจะโหดไม่ใช่เล่นพรุ่งนี้คงต้องลองขยับขยายหาวิธีการหาเงินเพิ่มซะแล้ว’
   ‘ส่วนเรื่องการปรุงยาวันนี้ถือว่าน่าผิดหวังมาก งมหาสมุนไพรเป็นชั่วโมงได้มาแค่ 3 ต้นรู้งี้ตอนเรียนวิชาบ๊อตตานีตั้งใจกว่านี้ก็ดีสิความจริงน่าจะทบทวนความรู้เดิมๆไว้หน่อยนะ ไปเรียนต่อกับลุงย้งจะได้ไม่ขายหน้ามากเออ ใช่สิ พูดถึง ลุงให้ตำราเรามานี่หว่า เอามาอ่านดูไว้ก่อนดีกว่าตอนเรียนจะได้ไปเร็วๆ’ ทันทีที่คิดได้เฟี๊ยตก็เรียกใช้การ์ดที่ได้มาจากลุงร้านขายยาตำรายาเล่มไม่หนาไม่บางเล่มหนึ่งมาอยู่ในมือเขาในตอนนี้ชายหนุ่มพลิกตัวกลับมานอนคว่ำ เลื่อนหมอนลงมาไว้ระดับอก ก่อนจะวางหนังสือและเริ่มเปิดพิจารณาไปทีละหน้าอย่างสนใจ
   หนังสือตำราการปรุงยาขั้นพื้นฐานประกอบไปด้วยเนื้อหาหลักๆ 4 ส่วนตามที่ลุงร้านขายยาว่า คือ เภสัชวัตถุสรรพคุณเภสัช คณาเภสัช และเภสัชกรรม โดย 2ส่วนแรกจะเป็นส่วนที่มีเนื้อหาเยอะที่สุดเนื่องจากจะเป็นบัญชียาสมุนไพรต่างๆที่มีอยู่ในเกม โดยจะบอกตั้งแต่ลักษณะ แหล่งที่พบรสของยา ไปจนถึงสรรพคุณและพิษที่ควรรู้

เขาเปิดผ่านๆ เพื่อดูรายละเอียดโดยภาพรวม ก่อนจะบอกกับตัวเองได้ว่าสมุนไพรส่วนใหญ่เป็นต้นไม้ที่มีอยู่ในชีวิตจริงแต่ก็มีบางต้นที่เป็นต้นไม้ในเทพนิยายบ้างในจินตนาการบ้างที่จะมีเฉพาะแต่ในเกมเท่านั้น
   “ขออ่านตุนไว้ก่อนละกัน พรุ่งนี้นะพ่อจะเก็บให้หมดป่าเลย คอยดูสิ” เฟี๊ยตรำพึงออกมาอย่างหมายมั่นปั้นมือ

ก่อนจะลงมืออ่านตำรายาไปทีละหน้าอย่างละเอียดด้วยส่วนหนึ่งเคยเรียนวิชาเกี่ยวกับพืชสมุนไพรมาบ้างแล้วความเร็วในการเปิดผ่านแต่ละหน้าไปจึงไวพอสมควร ความรู้ในอดีตที่เคยตกหล่นหายไปมากมายของเขาเริ่มฟื้นฟูกลับมาอีกครั้ง
   ‘เมื่อไหร่จะหมดเนี่ย ล้าแล้วนะ’ชายหนุ่มบ่นในใจ หลังจากอ่านหนังสือเล่มดังกล่าวไปสักพักหนึ่งพลางคิดไปถึงเครื่องดื่มชูกำลังที่เขาต้องกินประจำตอนก่อนจะอ่านหนังสือสอบครั้งยังเรียนอยู่มหาวิทยาลัย
   ‘เครื่องดื่มชูกำลัง ใช่สิ ถ้าจำไม่ผิด’
   “Genius Drinks RELEASE” เขาเรียกใช้การ์ดตัวตนใบหนึ่งที่เขาจำได้ว่ามีฤทธิ์เสริมประสิทธิภาพความจำของ

สมองได้ เฟี๊ยตคลี่ยิ้มออกมาอย่างอารมณ์ดีหลังจากที่กินเครื่องดื่มดังกล่าวไปแค่แป๊บเดียวก็รู้สึกได้ว่าสมองโล่ง

และอยากอ่านหนังสือขึ้นมาอย่างประหลาด
   ‘ถ้าสมองเปิดอย่างนี้นะถึงเช้าก็ยังไหว’ เภสัชกรตาหวานเปิดตำรายาขึ้นอีกครั้งก่อนจะเริ่มอ่านไปทีละหน้าอย่างอารมณ์ดี จากที่เคยตั้งใจว่าจะอ่านแค่เพียง 2 บทแรกก็อ่านเลยไปเรื่อยๆด้วยความติดพันในเนื้อหา จนท้ายที่สุด

เขาก็ตัดสินใจเก็บตำราและปิดไฟเพื่อล้มตัวลงนอนหลังจากที่อ่านมาจนถึงหน้าสุดท้ายของตำราเป็นที่เรียบร้อย

ชายหนุ่มผล็อยหลับไปอย่างรวดเร็วด้วยความเหนื่อยล้าเมื่อนาฬิกาบนผนังห้องนอนของเขาชี้บอกเวลาว่าล่วงเข้า

วันใหม่ไปแล้วเกือบ 15 นาที

ตอนที่ 8 Qinghao
   วันรุ่งขึ้น ชายหนุ่มในชุดที่ทะมัดทะแมงมากขึ้นกลับมาที่บริเวณชายป่าทิวสนอีกครั้งตอนแรกเขาคิดว่าจะต้องใส่ชุดพนักงานออฟฟิสกลับมาเก็บต้นไม้ซะแล้วแต่เขาก็พบว่าตู้เสื้อผ้าในโรงแรมของเขาอัดแน่นไปด้วยเสื้อผ้าที่เขาเคยใส่มาแล้วในชีวิตจริงราวกับว่าถอดแบบมาจากความทรงจำเขายังไงยังงั้น ขนาดชุดแสดงละครเวทีตอนขึ้นปี 3ยังมีเลย

นี่ถ้าไม่ติดว่าคนจะหาว่าเขาบ้า เขาคงแต่งชุด Phantom of The Opera ออกมาเดินอวดโฉมเล่นซะแล้ว
   “แหม่ ต้นไม้บ้านนี้เมืองนี้นี่โตไวแท้”เฟี๊ยตบ่นอย่างติดตลกเพราะพื้นที่ที่เคยขาดแหว่งไปเพราะตัวเขาเองที่นั่งขุดสมุนไพรอยู่นานสองนานเมื่อวานนี้วันนี้กลับมีต้นไม้ใบหญ้าขึ้นมาปลุกคลุมแทนที่เหมือนเดิมซะแล้ว แต่ก็ดีเขาเองจะได้เก็บได้เรื่อยๆ ไม่จำกัด
   การเก็บสมุนไพรในวันนี้เรียกได้ว่าต่างจากเมื่อวานนี้อย่างเห็นได้ชัดการทบทวนตำรายาเมื่อคืนนี้ช่วยได้มาก

เพราะสมุนไพรที่มีในเกมนี้มีเพียงแค่ 150 ชนิดซึ่งนับได้ว่าน้อยกว่าที่มีอยู่ในชีวิตจริงมาก เขากวาดตามองถึงลักษณะลำต้นลักษณะใบก็พอจะเดาได้แล้วว่าเป็นต้นไม้ที่มีอยู่ในเกมหรือเปล่าหรือเป็นเพียงต้นไม้ที่ตกแต่งเอาไว้หลอกๆเท่านั้น ผ่านไปไม่ถึงชั่วโมงเขาก็ทำคะแนนเก็บสมุนไพรใหม่ๆได้อีกกว่าสิบชนิด แต่เมื่อเข้าสู่ช่วงประมาณชั่วโมง

ที่ 3 ความเร็วในการค้นหาสมุนไพรของเขาก็ตกลงอย่างเห็นได้ชัดไม่ใช่เพราะว่าเขาเหนื่อย แต่เป็นเพราะต้นไม้ที่เก็บได้ก็เก็บไปจนเกือบหมดแล้วจะมีเพิ่มก็แต่ใบซ้ำๆ นอกจากนั้นก็เป็นการ์ดวัชพืชระดับ 1 ที่เขาก็ไม่ได้เก็บไปด้วย
   “The Fatty Sparrow RELEASE” เฟี๊ยตใช้คำสั่งเรียกการ์ดสำหรับเดินทางออกจากหนังสือแม้ว่าระยะทางไม่ได้ไกลมากแต่เขาก็ตัดสินใจลองใช้การ์ดในการใช้ชีวิตดูบ้างเพื่อความเคยชิน
   เขาเกาะขาเจ้านกกระจอกลงพุงบินไปได้ไม่ถึง50 เมตรก็ต้องทำใจสั่งให้มันปล่อยลง เพราะว่าอัตราเร็วในการบินของมันห่างไกลจากคำว่าเร็วนักเรียกได้ว่าเขาเดินเองยังจะเร็วกว่าเสียอีก
   ‘นั่นต้นอะไรหนะ’ เฟี๊ยตขมวดคิ้วอย่างสงสัยก่อนจะตีไปที่สีข้างเจ้านกอ้วนเป็นสัญญาณว่าให้บินเลยไปก่อน

และปล่อยเขาลงบริเวณพุ่มไม้ต้องสงสัย
   เขามาหยุดที่พุ่มไม้ขนาดสูงประมาณต้นขาเขาพุ่มหนึ่งใบมีลักษณะแตกออกเป็นซี่ๆ เขาคุ้นตาเจ้าต้นไม้ตรงหน้านี้มากแต่ก็นึกไม่ออกเสียทีว่าต้นอะไรชายหนุ่มตัดสินใจสวมถุงมือเก็บเกี่ยวและลงมือขุดเจ้าต้นไม้ปริศนาอีกครั้งด้วยหวังว่าจะเป็นต้นไม้ที่นำไปทำยาได้
   “SEAL”
   ชื่อ Qinghao (ชิงเห่า)ระดับ 5 ความสามารถ ใช้ในการปรุงยา
   พอเฟี๊ยตได้เห็นชื่อต้นไม้บนไพ่ก็ถึงกับร้องอ๋อออกมาเขารู้จักต้นนี้ดี ต้นชิงเห่าเป็นต้นไม้ที่นำมาสกัดเพื่อใช้รักษาโรคมาลาเรียที่สำคัญมันมีเลเวล 5 ดาวกลมๆ 5ดวงที่เรียงกันอยู่บนไพ่ที่แสดงถึงระดับทำให้เขาอารมณ์ดี เพราะตั้งแต่เก็บสมุนไพรมาเจอแต่การ์ดเลเวล 2 เลเวล 3 ดีหน่อยก็เลเวล 4 ดังนั้นไพ่ใบนี้จึงเป็นไพ่ที่ดีที่สุดเท่าที่หามาเลยก็ว่าได้ ‘ต้องขอบคุณเจ้านกอ้วนเหมือนกันนะเนี่ยเพราะพุ่มไม้ถูกล้อมรอบด้วยไม้ยืนต้น ถ้าไม่มองจากมุมสูง คงไม่มีทางมองเห็นได้เลย’
   “ลุงย้ง สวัสดีครับ” เฟี๊ยตเอ่ยขึ้นอย่างร่าเริงทันทีที่เปิดประตูเข้ามาในร้านขายยาครอบจักรวาลหลังจากที่ไปจัดการเติมพลังงานให้กระเพาะมาแล้วเป็นที่เรียบร้อยที่โรงแรมของเขาจะว่าไปโรงแรมของเขาก็แปลกนะ มีตั้งหลายร้อยชั้นแต่พอมองจากภายนอกแล้วมีความสูงไม่มาก ให้เดาเต็มที่ก็เดาว่าประมาณ 20ชั้นเท่านั้น แต่พอเขานึกถึงความจริงที่ว่าเขากำลังอยู่ในเกมเขาก็ได้แต่ปล่อยข้อสังเกตเล็กๆ น้อยๆ เหล่านี้ไป
   “นึกว่าจะไม่มาซะแล้ว ฮ่าฮ่า เป็นไงมั่งๆเมื่อวานได้ไปเก็บสมุนไพรมาหรือเปล่า ได้มากี่ต้นล่ะ” ลุงย้งยังคงท่าทางของความเป็นชายวัยกลางคนที่แสนใจดีไว้ได้อย่างไม่ผิดเพี้ยน
   “โหยย ไม่ง่ายอย่างที่คิดเลยนะลุงผมไปเก็บเมื่อวานกับวันนี้ตอนเช้า ได้มาแค่ 21 ชนิดเองลุง บางต้นก็มีต้นเดียวบางต้นก็มีซ้ำบ้าง ยากนะเนี่ยลุง ตอนแรกนึกว่าจะง่ายกว่านี้ซะอีก” เฟี๊ยตรีบบ่นเมื่อมีโอกาส
   “เฮ้ย ได้ตั้ง 21 ชนิดเลยเหรอเก่งไม่ใช่เล่นนะเนี่ย ต้นไม้แถบๆนี้ก็มีอยู่แค่ยี่สิบกว่าชนิดนี่แหละจะมีมากกว่านี้ก็ต้องเข้าไปในดงลึกของป่าทิวสน ได้มา 21 ชนิดนี่ก็เก่งมากแล้วนะเจ้านี่มันเก่งเหมือนข้าตอนหนุ่มๆเลยหวะ ถูกใจจริงๆ

สิพับผ่า ฮ่าฮ่าฮ่า” ลุงย้งพูดอย่างอารมณ์ดี ก่อนจะเอื้อมมือมาตบไหล่เขาอย่างพึงพอใจ
   “เก่งแฮะมีเทคนิคอะไรหรือเปล่าเนี่ยเจ้าหนู อ่อ แล้วหนังสือที่ให้ไปอ่านไปถึงไหนแล้ว”ลุงย้งเอ่ยถามต่อ
   “ก็เพราะอ่านหนังสือที่ลุงให้ไปก่อนนั่นแหละลุงถึงเก็บได้เยอะขนาดนี้ ตอนแรกไปเก็บแบบมั่วๆ เก็บได้นิดเดียวเองลุง อ่อตำราที่ลุงให้มาผมอ่านจบแล้วนะ ลุงมีเล่ม 2 เปล่าผมจะได้ซื้อไปอ่านต่อ” เขาถาม
   “อะไรนะ! อ่านจบแล้วล้อเล่นหรือเปล่าเนี่ย เล่มนั้นคนเขาเรียนกันเป็นเดือนนะ วันนึงจะอ่านจบได้ยังไงล้อเล่นหรือเปล่าเนี่ย” ชายวัยกลางคนถามออกมาอย่างสงสัย
   “งั้นลุงลองถามคำถามจากเล่มนั้นมาได้เลยถ้าผมตอบผิด เดี๋ยวผมกลับไปอ่านอีกรอบก็ได้” เขาพูดอย่างมั่นใจถ้าเป็นคนทั่วไป คืนเดียวคงทำไม่ได้แน่ แต่นี่เขาเรียนวิชาสมุนไพรจากคณะมาเป็นเทอมทวนๆ หน่อยก็รื้อฟื้นได้หมดแล้ว
   “The Pomegranate Shell (เปลือกทับทิม)มีรสอะไร”
   “Astringent (ฝาด)”
   “Willow (สนุ่น) มีสรรพคุณอะไร”
   “Antipyretic (แก้ไข้)”
   “พิกัดเบญจกูล ประกอบด้วยสมุนไพรอะไรบ้าง”
   “ดอกดีปลี รากช้าพลู เถาสะค้านเหง้าขิงแห้ง และรากเจตมูลเพลิงแดง”
   “ถ้าจะใช้ Sodium Tetraborate (น้ำประสานทอง) มาทำยาต้องทำอย่างไร”
   “ตั้งหม้อดิน ใส่น้ำยา ตั้งจนสารขึ้นฟูแล้วยกลงครับ”
   สิ้นสุดเสียงตอบคำถามที่ 4ชายเจ้าของร้านขายยาก็ต้องเบิกตากว้างด้วยความประหลาดใจท่าทางของลุงย้งตอนนี้ตกใจกว่าตอนที่เขาบอกว่าอ่านตำราจบแล้วซะอีก
   “ข้าไม่คิดว่าเจ้าจะพูดจริงนะเนี่ยตอนแรกนึกว่าหลอกข้าเล่นซะอีก เจ้าแอบใช้การ์ดอะไรช่วยรึเปล่าเนี่ย” ลุงย้ง

ถามด้วยความสงสัย
   “โหย ลุง ผมจะไปใช้ลูกไม้อะไรได้หละผมก็อ่านเองนี่แหละ” เขาตอบอย่างจงใจลืมเรื่องยาชูกำลังเมื่อคืนไปก่อน‘แหม่ แต่เขาก็ใช้ความสามารถอยู่เยอะนี่นาการ์ดนั่นก็แค่ตัวช่วย ไม่ต้องนับหรอก’
   “เก่งไม่ใช่เล่นหนิเราหนะ” ลุงเอ่ยปากชม
   “แน่นอนลุงนอกจากฉลาดแล้วยังหล่ออีกด้วยนะลุง” เฟี๊ยตพูดเชิงล้อเล่น
   “บร๊ะเอ็งนี่มันฉลาดแล้วก็หลงตัวเองเหมือนข้าตอนหนุ่มๆ เลย ถูกใจข้าจริงๆ” ลุงเจ้าของร้านแสดงความถูกใจในตัวชายหนุ่มออกมาอย่างเปิดเผย พลางเอามือเอื้อมไปโอบไหล่เขาด้วยความสนิทสนมพร้อมเอ่ยปากชมเขาไม่หยุด
   “เรื่องเรียนไม่ต้องเป็นห่วงทฤษฎีที่สอนได้ก็มีแค่ในหนังสือเล่มนั้นแหละ ซึ่งเจ้าก็เคลียร์ได้จนหมดแล้วที่เหลือแค่ทักษะการปฏิบัติ ไม่ต้องห่วงหรอก เก่งอย่างนี้หละถูกใจข้านักข้าจะเคี่ยวเข็ญให้หนักเลย”
   “อ่ะ อันนี้ข้าให้เจ้า มันคือถุงเก็บสมุนไพร 4 มิติ เอาไว้เก็บสมุนไพรไว้ข้างใน เจ้าไม่ได้ไม่ต้องเปลืองที่ใน

หนังสือการ์ด เพราะไม่ว่าสมุนไพรจะเยอะแค่ไหนถุงเก็บสมุนไพรก็นับเป็นการ์ดใบเดียว ถ้าไปหาซื้อตามท้องตลาดนี่ราคาเป็นพันเหรียญเลยนะ แต่ข้าให้เจ้าฟรี เพราะเจ้ามันฉลาดถูกใจข้าจริงๆ ฮ่าฮ่า”
   ชื่อ The Four-Dimensional HerbBag (ถุงเก็บสมุนไพร 4 มิติ) ระดับ 7 ความสามารถใช้สำหรับเก็บสมุนไพร