ความสุขที่แท้คืออะไร?
ความสุขที่แท้คืออะไร? ;P;P;Pคนเรามีวิธีแสวงหาความสุขที่ต่างกัน ความสุขที่เกิดขึ้นก็ต่างกัน
บางคนมีความสุขที่ได้กินของอร่อย
บางคนมีความสุขเมื่อได้ฟังเพลงเพราะๆ
บางคนสุขใจที่ได้เดินห้าง ฯลฯ
ความสุขที่กล่าวมานี้มีสิ่งหนึ่งที่เหมือนกันคือเป็นความสุขเกิดจากสิ่งเร้า
อาจจะเป็นการรับเข้ามาทางตาหูจมูก ลิ้น หรือร่างกายแล้วส่งความรู้สึกไปที่ใจ
ข้อเสียของการมีความสุขแบบนี้คือบ่อยครั้งเข้าจะชาชิน
นำไปสู่การเพิ่มแรงกระตุ้นหรือสิ่งเร้าให้มากขึ้น เสพมากขึ้นจึงจะเป็นสุข
ความสุขจากสิ่งเร้าจิตกระตุ้นผัสสะ (พุทธศาสนาเรียกว่ากามสุข) จึงทำให้ชีวิตต้องดิ้นรนแสวงหาไม่มีหยุด
ครั้นได้มาก็พอใจเพียงชั่วคราวไม่นานก็อยากได้อีก และอยากได้มากกว่าเดิมจึงต้องดิ้นรนแสวงหามาอีก
เศรษฐีพันล้านจึงไม่เคยพอใจกับเงินที่มี ทั้งๆที่ใช้ทั้งชาติก็ไม่มีวันหมด
ยังมีความสุขอีกประเภทหนึ่งที่ผู้คนไม่ค่อยรู้จัก
ได้แก่ความสุขที่เกิดจากความสงบใจ
ในขณะที่ความสุขประเภทแรกต้องการความตื่นเต้นเร้าใจ
ความสุขประเภทที่สองกลับตรงกันข้าม ยิ่งมีสิ่งเร้าน้อยเท่าไร ใจก็ยิ่งสงบและสัมผัสกับความสุขที่ลึกซึ้ง
ในยามท่องป่าเที่ยวทะเลแทนที่จะสนุกกับเสียงดนตรี เกมรอบกองไฟหรือการสนทนาฮาเฮ
ลองปลีกตัวไปอยู่ที่เงียบๆ วางความคิดนึกต่างๆชั่วคราวแล้วเปิดใจสัมผัสธรรมชาติอันเงียบสงัด
หรือแหงนมองดูดวงดาวระยิบระยับในคืนเดือนมืด ไม่นานไม่ช้าความสุขชนิดนี้ก็จะบังเกิดขึ้นที่ใจ
สุขเพราะใจเริ่มสงบ ความสงบของธรรมชาติน้อมนำใจให้สงบตามได้ง่าย
แม้ใหม่ๆจะอึดอัด เพราะใจยังโหยหาสิ่งเร้า แต่เมื่อใจเริ่มปรับตัวได้ ก็จะสัมผัสได้ถึงความสุขอันประณีต
ไม่ต่างจากคนที่ติดเหล้า หรือบุหรี่ย่อมเป็นทุกข์เมื่อขาดมัน
แต่ไม่นานก็จะพบกับความสุขที่ประเสริฐกว่าตอนได้เสพสิ่งเหล่านั้น
ความสุขประเภทนี้แม้ว่าจะสัมผัสได้ท่ามกลางธรรมชาติอันเงียบสงัด
แต่ก็ไม่จำเป็นว่าเราต้องหลีกลี้หนีหน้าจากผู้คนจึงจะพบความความสุขดังกล่าวได้ ความสงบได้
ความสงบที่แท้จริงนั้นอยู่ที่ใจ หาได้อยู่ที่สิ่งแวดล้อมไม่
อยู่ที่บ้านเราก็สามารถสัมผัสกับความสงบใจได้
หากรู้จักทำสมาธิภาวนาด้วยการปล่อยวางความนึกคิดต่างๆไว้ชั่วคราว
แล้วน้อมใจมาอยู่กับลมหายใจ หรืออิริยาบถที่ทำอยู่ในขณะนั้น
หากทำได้คล่องแคล่ว มีสติตื่นรู้ได้รวดเร็ว ก็สามารถรักษาใจให้สงบได้
แม้อยู่ท่ามกลางเสียงอึกทึก ถึงจะมีอะไรมากระทบ
เช่น คำตำหนิติเตียน ก็สามารถปล่อยวางได้เร็วไม่เก็บมาครุ่นคิด
จนกินไม่ได้นอนไม่หลับ หรือเอามาทำร้ายตนเองจนกลัดกลุ้ม
ใจที่สงบเกิดขึ้นได้จากการกระทำที่ถูกต้องดีงาม
เริ่มจากการไม่เบียดเบียน หรือเอาเปรียบใคร
ทำให้ไม่มีเรื่องเดือดเนื้อร้อนใจ จากนั้นก็ก้าวไปสู่การเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่
มีน้ำใจต่อผู้อื่น ช่วยเหลือผู้ที่ตกทุกข์ได้ยาก
การหยิบยื่นความสุขแก่ผู้อื่นย่อมทำให้เรามีความสุขตามไปด้วย
ขณะเดียวกันก็ช่วยลดความเห็นแก่ตัว ทำให้ความโลภน้อยลง จึงพอใจกับชีวิตที่เรียบง่าย
ใช่หรือไม่ว่า ยิ่งความอยากลดลงมากเท่าไร ความสุขสงบในใจก็ยิ่งเพิ่มพูนมากขึ้นเท่านั้น
ถึงที่สุดแล้วความสุขของเราก็อยู่ที่ใจเป็นสำคัญ ถ้าใจกังวลกลัดกลุ้มกินอะไรก็ไม่อร่อย
เพลงจะเพราะแค่ไหนก็ติดอยู่ที่หู เข้าไปไม่ถึงใจ
ชีวิตที่มีความสุขจึงไม่ได้อยู่ที่เงินล้นเหลือ มีสิ่งเสพ สิ่งบริโภคมากมาย
เพราะถึงจะมีเงินแสนล้าน ก็ยังต้องประสบกับความพลัดพรากสูญเสีย
ความไม่สมหวัง ความแก่ ความเจ็บ และความตายอยู่นั่นเอง
ผุ้คนทั้งหลายกลัดกลุ้มเพราะสิ่งเหล่านี้ แต่ความจริงแล้วเราไม่จำเป็นต้องทุกข์
เพราะสิ่งเหล่านี้ก็ได้หากเราตระหนักในสัจธรรมว่าชีวิตนั้นไม่เที่ยง
ความแปรปรวนเป็นเรื่องธรรมดา ผู้ที่เข้าใจความจริงย่อมรู้ดีว่า ไม่มีอะไรที่น่ายึดถือ
ถ้ายึดมั่น ถือมั่น ให้มันเที่ยง หรืออยากให้ทุกอย่างเป็นไปตามใจตนเมื่อใด ก็มีแต่จะทุกข์สถานเดียว
ใจที่รู้จักปล่อยวาง ไม่ว่าจะประสบกับความพลัดพรากสูญเสีย
ความเจ็บป่วย ความล้มเหลว หรือคำกล่าวร้าย
ก็ยังมีความสงบอยู่ได้ ทั้งนี้เพราะความเข้าใจแจ่มแจ้งถึงสัจธรรมของชีวิต และโลก
ปัญญาที่เข้าถึงสัจธรรมดังกล่าว ย่อมทำให้จิตเกิดความสงบสุขอย่างแท้จริง
การกระทำที่ถูกต้องดีงาม (ศีล)
การฝึกจิตให้มีความสงบและตื่นรู้ (สมาธิ)
และความตระหนักชัดในสัจธรรม (ปัญญา)
คือวิถีสู่ความสุขที่แท้
นับเป็นความสุขที่ประเสริฐสุดเพราะ “ไม่มีสุขใดเสมอด้วยความสงบ”
พุทธภาษิตดังกล่าวเป็นสัจธรรมอันสากลอยู่เหนือยุคสมัย
หากไร้ซึ่งความสงบใจเสียแล้ว เราย่อมไม่อาจมีความสุขที่แท้ได้เลย
แม้จะมีเงินมหาศาลหรือมีอำนาจล้นฟ้าก็ตาม
นัตถิ สันติ ปรมัง สุขขัง
สุขอื่นใด นอกจากความสงบไม่มี ตอบกระทู้ coo ตั้งกระทู้
ยินดีด้วยครับ
กระทู้ของคุณได้รับการเลือก
ในการเป็นสุดยอดนักโพส
ประจำห้อง บอกเล่าเรื่องซึ้งๆแง่คิดดีๆครับ ตอบกระทู้ coo ตั้งกระทู้
รบกวน ตอบ ในกระทู้รางวัลนักโพส
เพื่อรอรับรางวัลด้วยครับ
หน้า:
[1]