ภาพในฝัน
ผมพบว่าตัวเองยืนอยู่ในที่ที่หนึ่งที่แห่งนี้เมื่อมองไปรอบๆก็รู้ว่ามันคือสถานีรถไฟฟ้าใกล้บ้านของผมนั่นเองผมเดินไปเรื่อยเปื่อย ผู้คนก็ค่อยๆน้อยลงไปเรื่อยจนเหลือไม่กี่คนและผมก็ไม่รู้ว่าผมจะเดินไปที่แห่งไหน“คุณค่ะ” เสียงผู้หญิงคนหนึ่งเรียกผมอยู่ด้านหลัง ผมหันไปหาเธอ เธอเป็นคนสวยมาก สาวผมยาวที่อยู่ข้างหน้า ทำให้ผมเคลิ้มไปเป็นเวลานาน
“นี่ของของคุณค่ะ” เธอยื่นของสิ่งหนึ่งให้ผม ผมรับเอาไว้ และก้มมองดู มันเป็นสร้อยคอกับจี้รูปไม้กางเขนของผมที่หายไปนานมาก ผมอยากขอบคุณเธอ แต่เมื่อผมเงยหน้าขึ้น เธอก็หายไปแล้ว
ผมลืมตาขึ้น ผมรู้สึกตัวเองอีกทีว่าผมฝันไป ตอนนี้ผมกำลังนอนอยู่บนเตียงของผมเอง ผมฝันไป ผมฝันไปหรือนี่ ผมคิดว่าเรื่องทั้งหมดเป็นความจริงเสียอีก น่าเสียดาย…ผมลุกขึ้นจะไปเข้าห้องน้ำ เมื่อกำลังจะบิดลูกบิดประตูเพื่อเปิดประตูออกไป ผมก็เห็นสร้อยคอกับจี้รูปไม้กางเขนของผมที่ผมทำหายไปนาน และใช่อันเดียวกับที่ผมเห็นเมื่อคืน น่าแปลกจัง ทำไมมันมาอยู่ตรงนี้ได้ แล้วเธอละ เธอเป็นใครกันหนอ…
ผมเดินอยู่บนสถานีรถไฟฟ้า ผมกำลังยืนคิดอะรัยอยู่เรื่อยเปื่อยตอนที่รอขบวนรถไฟฟ้าเพื่อจะขึ้นไปที่ทำงานของผม พอดีกับจังหวะที่รถไฟฟ้าเลื่อนขบวนมาหยุดอยู่ตรงหน้าผม ผมสงสัยตัวเองว่าทำไมผมไม่ขึ้นรถไฟขบวนนั้น รถกำลังเลื่อนตัวออกจากชานชาลาผ่านหน้าผมไป ผมเห็น.. ผมเห็นเธอแล้ว ผู้หญิงผมยาวในฝันของผมเมื่อคืน เธออยู่ในขบวนรถคันนั้น เธอหันมาสบตากับผม และมองผม ผมก็มองเธอ จนสุดขบวนรถ อา..ผู้หญิงในฝัน
*******************
ผมนั่งอยู่กับผู้หญิงคนนั้นที่เก้าอี้ยาวตัวหนึ่งบนสถานีรถไฟฟ้า ผมไม่ได้คุยอะไรกับเธอ และเธอก็ไม่คุยกับผม เรานั่งอยู่กันเฉยๆ ในบรรยากาศอันเงียบสงบ จู่ๆก็มีเสียงระฆังดังขึ้น และตามด้วยเสียงดนตรี คล้ายกับเสียงเพลงในนิยาย ซึ่งไพเราะมาก และมีนกกระเรียนกระดาษบินวนรอบๆเราตัวสองคน นกแต่ละตัวมีสีที่แตกต่างกันออกไป และทุกตัวจะมีรัศมีสีทองออกมาจากตัวมัน ราวกับว่าที่นี่เป็นดินแดนแห่งความฝันที่มีกับผมและเธอเท่านั้น ผมหันไปสบตากับเธอ เธอยิ้มให้ผม และผมกำลังจะพูดกับเธอว่า…
“โอฮาโยะโกซัยมัส โอฮาโยะโกซัยมัส โอฮา..” ผมคลำปิดนาฬิกาปลุกปัญญาอ่อนที่แม่ผมซื้อให้เมื่อวันเกิด ผมลืมตาขึ้น น่าเสียดายจัง เป็นความฝันไปอีกแล้ว ทำไมช่วงนี้ฝันถึงผู้หญิงคนนั้นบ่อยจัง ทำไมนะ…ผมคิดไม่ออกเลยว่าเพราะอะไร อา.. ผู้หญิงผมยาวในฝันกับยิ้มสวยๆบาดใจผม เธอเป็นใครกันน้า..
ผมหวังว่าผมจะได้เจอกับเธอที่สถานีรถไฟฟ้าแห่งนี้อีก ผมอยากเจอเธอจัง ผมคอยสอดสายตาไปรอบๆหวังว่าผมจะได้เจอเธออีกครั้ง มันคงจะดี เธออยู่ไหนกันหนอ… ผู้หญิงผมยาว สาวยิ้มสวย ผมมองหาเธออยู่นานก็ไม่ยักกะพบเธอสักที ท้อใจแล้วนะ ผมคิดว่าคงไม่ได้เจอเธออีกแล้วสินะ ผมเดินไปเรื่อยๆกะว่าจะกลับบ้านแล้ว ผมก็ดันไปชนกับคนๆหนึ่ง จนของที่เขาถืออยู่ร่วงหล่นกระจายเต็มพื้น ผมก้มช่วยเขาเก็บของจนมารู้ตัวเมื่อเก็บของชิ้นสุดท้าย มันเป็นนกกระเรียนกระดาษสีฟ้าตัวเล็กๆ มองไปข้างๆเห็นกระปุกแก้วใส ใส่นกกระเรียนสีต่างๆไว้จนเต็ม ผมหยิบกระปุกแก้วนั้นขึ้นมา และก็ยืนขึ้น สบตากับเธอ เธอ…. ผู้หญิงผมยาว ในฝันผมและที่ผมเห็นเมื่อวานนั่นเอง ผมและผู้หญิงคนนั้นอึ้งไปชั่วขณะ ผมยิ้มให้เธอ เธอก็ยิ้มให้ผม ช่างเป็นภาพน่าดู และมีความสุขมาก ฉากด้านหลังเป็นภาพรถไฟฟ้าค่อยๆเลื่อนตัวสู่ชานชาลา ประตูเปิดขึ้น… ไม่รู้ว่าแรงอะไรที่ฉุดดึงผมให้เข้าไปที่รถไฟฟ้าคันนั้น ประตูปิดลง…ผมอยู่ในรถไฟแล้ว แต่เธอยืนอยู่ข้างนอก คล้ายว่าเธออยากบอกอะไรกับผม แต่รถไฟฟ้าก็เคลื่อนตัวออกไปอย่างช้าๆ พรากผมและผู้หญิงคนนั้น จนต้องแยกจากกันไปในที่สุด
ผมกลับมาถึงบ้าน วางกระปุกนกกระเรียนไว้บนหัวเตียงผม ผมไม่ได้ตั้งใจหยิบมาด้วย และมันติดมือผมมา ผมยังไม่เข้าใจว่าตอนนี้มันอะไรยังไงกันแน่ คล้ายกับว่าเธอต้องการจะให้กับผม ซึ่งผมฝันถึงเธอสองคืน มันก็คล้ายว่าจะเป็นจริง มันคืออะไรกันแน่ แต่ผมรู้ว่าผมชอบเธอเข้าแล้ว ผมรักเธอ หรือว่านี่คือสิ่งที่ความรู้สึกในรักของผมกำลังจะบอกว่า เธอคือ คู่แท้..ของผม
*****************
ผมเจอเธออีกครั้งที่เดิม ผมกำลังพบว่าผมถือช่อดอกกุหลาบช่อใหญ่อยู่และกำลังจะมอบให้ผู้หญิงคนนั้น เธอรับไว้ด้วยความเต็มใจ บรรยากาศรอบๆมองดูคล้ายกับว่าโลกทั้งโลกเป็นสีชมพู มีกลีบดอกไม้ร่วงลงมาตลอดเวลา ผมรู้สึกว่าผมและเธอต้องการที่จะบอกอะไรสักอย่างแต่เหมือนกันว่ายังไม่สามารถบอกได้ คล้ายว่ายังไม่ถึงเวลา และเมื่อไหร่ละ…
ผมลืมตาตื่นขึ้นมา อา..ฝันอีกแล้วหนอ หรือว่าสิ่งที่เราคิดไว้จะเป็นความจริง เธอกับผม อิอิ คิดแล้วนั่งอมยิ้ม วันนี้คงเจอเธออีกแน่ๆ แต่ไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรกับเราทั้งคู่อีก อยากรู้จังเลย..
มีแรงบันดาลใจดลให้ผมไปซื้อดอกกุหลาบช่อใหญ่จากร้านหรูร้านหนึ่ง และเดินไปที่สถานีรถไฟ เดินไปตามทางเรื่อยๆ ผมอยากจะให้ช่อดอกไม้นี้กับเธอ และอยากเจอเธอเร็วๆ อยากจะเล่าเรื่องราวทั้งหมดทั้งเรื่องในฝัน และความจริงให้เธอได้ฟัง เธอคงงงแน่ๆ กับเหตุการณ์ที่ผมได้พบเจออยู่นี้ แต่ผมอยากให้เธอรู้จริงๆนะ ผมเดินตามหาเธอ มองหาเธออยู่นาน จนจะสามทุ่มอยู่แล้วก็ยังไม่เจอเธออยู่ดี หรือว่าเราจะคว้าน้ำเหลว เราคงคิดไปเองมั้งว่าเธอจะต้องมาเจอผมที่นี่ เรื่องทั้งหมดอาจเป็นความบังเอิญมากกว่าที่จะเป็นความตั้งใจ รู้สึกว่าเราโง่จังเลย แต่ผมรักเธอ ผมรักเธอ
ผมยืนหมดกำลังใจอยู่ที่ขอบที่กั้นชานชาลา ผมมองออกไปข้างนอก ผมอยากจะโดดจากตรงนี้ลงไปด้านล่างงั้นเหรอ ไม่หรอก ผมไม่ทำอะไรโง่ๆแบบนั้นแน่ อ้าว เห้ย! ช่อดอกกุกลาบของผม โธ่.. ตกลงไปด้านล่างเสียได้ น่าเสียดายจัง วิ่งลงไปเก็บดีกว่า ..
ทางด้านล่างช่อดอกไม้ตกลงใส่มือของผู้หญิงผมยาวคนนั้น เธอเงยหน้าขึ้นไปดูว่าเป็นของใครก็ไม่เจอ แต่เธอมีความรู้สึกว่าต้องการคืนแก่เจ้าของเขาเพราะดูแล้วมันคงแพงหน้าดู เธอจึงวิ่งขึ้นบันไดไปและทางชายคนนั้นก็วิ่งลงมาข้างล่าง และมาเจอกันตรงกลางบันได…
เย้! ผมเจอเธอแล้ว อ้าว แล้วทำไมช่อดอกไม้ของผมไปอยู่กับเธอได้ละ
“ของคุณหรือเปล่าค่ะ” เธอเอ่ยถามผม
“ครับ” เธอส่งช่อดอกไม้มาให้ผม ผมก็รับไว้ เธอกำลังจะหันหลังและเดินออกไป
“เดี๋ยวก่อนครับ ผมให้คุณ” ผู้หญิงคนนั้นรับไว้ ด้วยอาการเขินอายนิดๆ
“ขอบคุณค่ะ” เธอยิ้มให้ผม ช่างน่ารักเสียจริง ผมชวนเธอไปนั่งคุยกันที่ม้านั่งยาวบนสถานีรถไฟฟ้า ผมเล่าเรื่องทุกอย่างที่ผมพบเจอให้เธอฟังทั้งหมด อย่างที่ผมตั้งใจไว้ เธอ ฟังเรื่องที่ผมเล่าด้วยความแปลกใจ แต่ผมก็เล่ามันไปหมดแล้ว
“น่าแปลกจังนะค่ะ” เธอพูดขึ้นมา
“แปลกยังไงเหรอครับ”
“คือว่า ฉันก็เจอเหตุการณ์ที่คล้ายกับคุณ เอ๊ะ หรือว่าอาจจะเหมือนคุณเลยละค่ะ คือว่าฉันฝันว่า ฉันได้เก็บสร้อยคอรูปจี้ไม้กางเขนได้รู้สึกว่าจะเป็นที่แห่งนี้แหละค่ะ แล้วฉันก็รู้สึกว่าน่าจะเป็นของผู้ชายคนหนึ่ง ฉันเลยมอบให้กับเขา พอฉันตื่นขึ้น วันนั้นฉันก็ได้พบกับเขาที่นี่ ก็คือคุณนั่นแหละค่ะ ฉันแปลกใจมากเลย” เธอเล่าเรื่องของเธอให้ผมฟัง
“แล้วไงต่อละครับ” ผมตั้งใจฟังเรื่องของเธออย่างจดจ่อ และตื่นเต้น
“แล้วคืนต่อมา ฉันก็ได้ฝันว่าฉันนั่งอยู่กับคุณที่ตรงนี้แล้วก็มีนกกระเรียนบินอยู่รอบๆตัวเรามันสวยงามมากเลยค่ะ แล้วคุณก็บอกกับฉันว่าคุณอยากได้นกพวกนี้บ้าง และได้ขอให้ฉันทำให้คุณด้วย ตื่นขึ้นมา ฉันก็นั่งพับนกพวกนี้และใส่โหลไว้ และจะมาให้คุณที่นี่ ฉันอยากรู้จักกับคุณ เผอิญฉันก็ชนกับคุณก่อนแล้วคุณก็ได้เอามันไปแล้ว ฉันอยากจะบอกว่าฉันทำให้คุณนะ แต่คุณก็ขึ้นรถและจากฉันไปแล้ว ฉันเลยไม่ได้บอกคุณ คืนที่สามฉันก็ฝันว่า คุณเอาช่อดอกกุหลาบมาให้ฉัน ในฝันบรรยากาศมันสวยมากเลยค่ะ ฉันก็แปลกใจว่าทำไมฉันถึงฝันถึงคุณและมีเหตุการณ์ประหลาดเกิดขึ้นกับฉัน ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่ฉันคิดอย่างเดียวว่า ฉันอยากรู้ ว่าคุณคือใคร..”
“แล้วคุณรู้ได้ยังไงว่าผมจะเอาช่อดอกไม้มาให้คุณที่นี่”
“ฉันก็ไม่รู้หรอกค่ะ แต่ว่าถ้ามาที่นี่ ฉันคงจะได้เจอคุณอีก ฉันรอคุณอยู่นานมากคุณก็ยังไม่มา ฉันเลยเดินลงไปข้างล่าง แต่เหมือนมีแรงบางอย่างสั่งให้ฉันรออยู่ตรงข้างล่างนั้น และช่อดอกไม้ของคุณก็ตกลงมาที่มือของฉัน และฉันก็ได้พบกับคุณนี่แหละค่ะ”
“ฉันต้องไปแล้วละค่ะ หวังว่าเราจะได้เจอกันอีกนะค่ะ” เธอยิ้มและบอกลาผม
“ครับ” เธอเดินจากไป ผมมองเธอจนลับตา คงจบแล้วสินะ ผู้หญิงในฝันของผม ผมเจอเธอแล้วคร้าบบบบ
ยัง! ยังไม่จบ ทั้งคู่ยังไม่ได้ทำสิ่งที่ที่ใจของทั้งคู่ต้องการ …
ผมคิดถึงเธอก่อนนอน ยังไงเธอก็เป็นคนที่น่ารัก เป็นผู้หญิงที่สวยและอยู่ในใจผม ผมรู้สึกว่า ผมกำลังจะหลับ…
บนสถานีรถไฟฟ้าที่เดิม ผมและเธอเหมือนกับว่ากำลังเดินมุ่งหน้ามาหากัน ดูเหมือนเธอจะวิ่งมาหาผมด้วยซ้ำ เธอกับผมนั่งลงบนเก้าอี้ยาว ผมหยิบของสิ่งหนึ่งจากกระเป๋ากางเกงของผมผมจับมือของผู้หญิงคนนั้นไว้ เธอยิ้มแบบอายๆ
“คบกับผมเป็นแฟนนะครับ” เธอมองหน้าผม
“ผมรักคุณ” ผมบอกเธอไปแล้ว และสวมแหวนเพชรวงเล็กที่นิ้วอันเรียวสวยของเธอ เธอจับมือผมลุกขึ้น
“ฉันก็รักคุณเหมือนกันค่ะ” เธอกระโดดกอดผม ผมรู้แล้วว่านี่คือความสุขที่แท้จริงของชีวิต เธอคือสิ่งที่เติมเต็มชีวิตของผม และผมก็เป็นสิ่งนั้นของเธอเหมือนกัน ผมและเธอจูงมือเดินคุยกันไปเรื่อยๆ บนสถานีรถไฟฟ้าที่เต็มไปด้วยไอรัก และกลีบดอกกุหลาบที่ร่วงหล่นลงมาตลอดทาง
อย่า! อย่าไปกวนให้เขาตื่นเลย ปล่อยเขามีความสุขไปเถอะ ไม่ต้องอยากรู้หรอกว่าเมื่อเขาตื่นขึ้นมาแล้วจะเป็นยังไง
เห็นภาพความฝันของเขาก็รู้แล้วนี่ จริงไหม…
:D:D:D:D
อ่านต่อ : http://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=20528&chapter=2#ixzz1Htu2d44r ขอบคุณมากๆครับ
หน้า:
[1]