ไนตี้ช็อค
{:4_68:}หนูๆออกห้องน้ำแล้วปิดไฟด้วยนะ”“ค่ะ” สาวน้อยวันมอต้นตอบรับป้าแก่ๆคนหนึ่งที่เป็นภารโรงของโรงเรียนนี้ เธอก้มลงไปล้างเอาครีมโฟมล้างหน้าอันแพงหูฉี่ออกไปจากหน้าอันแสนสวยของเธอที่อ่างล้างหน้าหน้ากระจก
“นี่ตัวเองๆ ป้าเค้าไปไหนแล้วละ” มีอีกคนหนึ่งวิ่งออกมาจากห้องน้ำเล็กๆ
“ไม่รู้สิ เธอเห็นหรือเปล่ามด เอ๊ะหรือว่าอาจจะออกไปแล้วนะ”
“นี่! ป้าเขาจะออกไปได้ยังไง ประตูเราก็ล๊อคอยู่นะ อีกอย่างถ้าป้าเขาออกไปแล้วก็น่าจะได้ยินเสียงปิดประตูบ้างสิ จริงมั้ยๆ”ยัยปิ่นพูดใส่คุณหนูเทป
“แต่ว่าป้าเขาก็ไม่ได้อยู่ข้างในห้องน้ำเลยนะ หรือว่า….” พวกผู้หญิง 6 คนในห้องน้ำ พากันเงียบไปพักหนึ่ง และมองหน้ามองตากันปริบๆ
“ตัวเอง ตัวเองคิดแบบที่เค้าคิดหรือเปล่าอ่ะ” คุณหนูเทปมองตาเพื่อนที่เหลือ
“คิดสิ” ผู้หญิงทั้ง 6 คน ทำหน้าตาเหมือนกับจะร้องให้
“ผีหลอก! กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด” ทั้ง 6 คนวิ่งออกจากห้องน้ำไปแทบไม่ทัน
************
กลุ่มวิชานาฏศิลป์ที่ 7 ปี 3 ห้อง F เทป อัมร์ ปิ่น ฟ่าง หนิง วิว ฟิล์ม เบน นายซ้อมรำกันไม่เหมือนบ้านเหมือนเมือง จะ หกโมงอยู่แล้วยังไม่กลับบ้านกันเลย ยังคงส่งเสียงเจี๊ยวจ๊าวเต็มห้องเรียน 658 ที่เป็นห้องประจำของตนเอง
“นี่เจ๊อัมร์ เมื่อไหร่จะให้กลับบ้านซ่ะที มันเย็นแล้วนะ”นายเบนโอดครวญ
“บ่นอยู่นั่นแหละ จะเอาไม๊คะแนนหน่ะ เอาก็ไม่ต้องบ่น คนอื่นเขายังไม่บ่นอะไรกันเลย เห็นไม๊ หัดมีความอดทนบ้างสิ ฉอดๆๆๆ” เบนทำตาปริบๆ โดนยัยอัมร์เทศจนเละ
“อืม ก็ได้ๆเอ้า กลับบ้าน” เพื่อนทั้ง 9 โห่ ร้องดีใจกันยกใหญ่ หลังจากที่ต้องโดนบังคับซ้อมรำอันมหาโหดของเจ๊อัมร์ หมดทุกข์หมดโศกเสียที ทั้ง 9 คนเดินลงไปข้างล่างพร้อมๆกัน ระหว่างทางนั้นเกือบจะมืดแล้วและวังเวงมากด้วย เป็นที่สยึ๋มกึ๋ยกันมาก ต้องจับกลุ่มค่อยๆพากันไป ไปที่ชั้น 2 ประตูกรงเหล็กที่บนไดใหญ่ปิด
“เห็นไม๊เจ๊อัมร์เราบอกแล้วววววว่าอย่าซ้อมให้เย็นนักเลย เห็นมะประตูปิดแล้วจะทำไงดีเนี่ย” เบนตอกเจ๊อัมร์สุดลิ่ม
“ค่าาาไม่เป็นไรเราก็เรียกคนแถวๆนี้ดิ” ทั้ง 9 ตะโกนจนเสียงแทบก็ไม่มีใครได้ยินเพราะว่าไม่มีใครอยู่ในโรงเรียนกันแล้ว
“อุ๊ยลืมไป มือถือค่ะ มือถือๆ”เจ๊อัมร์กำลังจะกดมือถือ
“อุ๊ย ไม่มีคลื่น” ป่อย! เสร็จเลยคราวนี้
“อ่าวซวยแล้วเดะส์แล้วจะทำไงละทีนี้เจ๊อัมร์ ประตูก็ปิดออกจากตึกไม่ได้ โทรศัพท์ก็ไม่มีคลื่น คนแถวนี้ก็ไม่มีใครอยู่ซ่ะด้วย” หนุ่มนายเริ่มตอกย้ำบ้าง
“นั่นดิ ชั้นว่าแล้วววววววตั้งแต่เจอผีอีป้ามรณะที่ห้องน้ำหญิงเมื่อตอนบ่ายละ” บรรยากาศแถวๆนั้นเริ่มวังเวงขึ้นไปอีก เจ๊วิวเอ๊ย ไม่น่าเลย
“สงสัยต้องค้างที่นี่แล้วละ” เจ๊อัมร์ฟันธง
“ไม่เอาาาาาาเค้ากลัวอ่าาส์” คุณหนูเทปไม่ยอมลูกเดียว
“หยุด! ห้ามโวยวาย ชั้นมี 2 ทางเลือก ว่าจะอยู่กันตรงนี้ หรือว่าขึ้นไปอยู่ที่ห้อง 658เรา”
“658!” เอกฉันท์ แล้วความมืดก็เริ่มปกคลุม ทั้ง 9 คนก็เกาะกลุ่มค่อยๆย่องกันขึ้นไปที่ห้องชั้น 5 เหมือนเดิม แบบกลัวว่าผีจะรู้ว่ามีคนอยู่ในตึก แล้วก็ถึงห้องรีบปิดประตูกันใหญ่ ไปนั่งรวมกลุ่มกันอยู่ที่หลังห้อง ท้องทุกคนเริ่มร้องเพราะหิวข้าวมาก
“โทรสั่งข้าวกล่องค่ะ” เจ๊อัมร์กะลังจะกดมือถือ
“เริ่มโง่แล้วไม๊ละ เจ๊อัมร์”
“แหะๆ ลืมไป มือถือไม่มีสัญญาณ” ตอนนี้ทุกคนค้อนเจ๊อัมร์กันหมด ยังดีที่มีขนมของเจ๊
หนิงที่ซื้อมาตุนไว้ในห้องกินประทังความหิว น่าอนาถใจเหลือเกินเด็กน้อยทั้ง 9 สลัดความเป็นลูกไฮโซ แย่งกันกินขนมเหมือน…(เซ็นเซอร์) ขนมหมดแล้ว เริ่มกลับเข้าสู่ภาวะปกติ รู้สึกว่านายเบนจะพุงกางมากกว่าเพื่อน แต่ที่น่าสงสารที่สุดเจ๊ปิ่นแม่นางกางจ้องของหมู่เฮา
“นี่ ถ้าผีมันโผล่ออกมาอ่ะ” เจ๊อัมร์เริ่มอีกแล้ว ขนลุกซู่กันหมดเลย
“ก็ดีสิเจ๊ ไนท์ตี้ช๊อคกันไปเลย โอ๊สม์” นายเบนเริ่มชั่ว คิดได้ยังไง
“เหอะๆ เอาเข้าไป เดี๋ยวพวกแกได้ช๊อคกันจริงๆหรอก” หนุ่มนายพูดขึ้น และเข้าสู่ความเงียบและวังเวงอีกครั้ง หมาบ้าข้างโรงเรียนก็เจ๋อหอนอีก ต้องมีสักคนที่อยากจะเอายาเบื่อไปให้หมาตัวนั้นกินมากที่สุด เงียบ….
“ตัวเอง ตัวเองเงียบกันทำไมอ่ะ” คุณหนูเทปพูดเสียงอ่อยๆ แต่ไม่มีสัญญาณตอบรับจากเพื่อนข้างๆ ยังคงรักษาความเงียบกันต่อไป หลับกันหมดหรือเปล่า ก็ไม่ได้หลับ แล้วเงียบกันทำไม ตอนนี้ทุกคนเริ่มหวั่นไหวแล้ว มันต้องมีอะไรสักอย่างบังเกิดแน่ๆ ไม่ทันขาดคำ ผีอีป้าเมื่อตอนบ่ายก็ค่อยๆโผล่มาอยู่หน้ากระดานแล้ว
“ตัวเอง เค้าเจอผีอ่ะ” เจ๊เทปสะกิดเจ๊ปิ่น
“จริงหรอ” เจ๊ปิ่นไม่แน่ใจ
“จริงสิ” ทุกคนมองไปที่กระดานหน้าห้อง เห็นแล้ว จะจะเลย ชัดเลย ใช่เลย
“ผีหลอก! กรี๊ดดดดดดดดดดดส์” เหมือนเดิม ทั้ง 9 วิ่งออกจากห้องอย่างรวดเร็ว เริ่มโกลาหนกันอีกครั้ง ใครไม่รู้คิดว่ามีเทศกาลอะไรสักอย่าง เจ๊อัมร์กะคุณหนูแท็ปดวงซวย วิ่งผ่านหน้าห้อง 655 ดันไปสะดุดศพ 2 ศพที่นอนอยู่หน้าห้องด้วยสภาพเน่าเฟะ
“กรี๊ดดดดดส์” ทั้ง 2 ลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว ที่สุดในชีวิตและทั้ง 9 ก็วิ่งไปหลบที่ห้องพระพุทธ ชั้น 6 คิดว่าคงอุ่นใจมั้ง เหอะๆ หารู้ไม่ เห็นจะจะเลย ศพคนตายท้องกลมผูกคอตายอยู่บนพัดลม เจ๊ปิ่นเจอคนแรกเลย แน็ปหน้าตั่ง และก็ตั้งตามๆกันไป กรี๊ดรอบที่พันกว่าแล้วมั้ง ซวยกันจริงๆ
เจ๊อัมร์เริ่มมีแผลการร้ายจะวิ่งลงไปชั้น 2 จะไปทำลายประตูให้ได้ ยังไงก็จะออกไปให้ได้ แบบว่ากูไม่อยู่แล้ว ก็วิ่งตามกันไปเป็นพรวนเลย ถึงชั้น 5 ต้องชะงักอีกรอบ
“ตัวเอง ไช่เลย ไช่แน่ๆเลย พวกเดียวกะเรา” คุณหนูแท็ปเห็นเป็นคนแรก ผีนักรำ รำสวยมากอยู่ตรงบันได ชั้น 5 มีอยู่ 3 ตัว เอาละสิมาซ้อมรำเจอนักรำ
“พี่ค่ะสนใจจะสอนพวกหนูรำไม๊ค่ะพี่รำสวยดี” เจ๊อัมร์เอ้ยยยยังไม่เลิกคิดรำ
“อีโง่! มึงไม่เห็นเหรอ นั่นผีโว้ยย” เจ๊ปิ่นเริ่มมิ่งจัด
“เหรอ” ผีนักรำทั้ง 3 หันมาอีกครั้ง มีแต่เลือดอาบหน้าเต็มไปหมดเลย ป่าราบกันอีกรอบสิคราวนี้ วิ่งโผล่ห้องนู้นห้องนี้ มีทั้งเสียงหมาหอน ทั้งเสียงกลองสะบัดชัยที่ดังขึ้นมาเองจากห้องนาฏศิลป์กลางโรงเรียน อาถรรพ์จริงๆ เอาละสิช๊อคกันไปข้างนึงเลย สรุปก็คือวิ่งตามกันเป็รพรวนคนนำหน้าคือเจ๊อัมร์ โอ้ววประเทศราชชาติไทยเอาอะรัยมาคิดเนี่ย ให้เจ๊อัมร์นำ ในที่สุดก็วิ่งขึ้นไปบนดาดฟ้าของโรงเรียน วังเวงงงที่สุดเสียงกรี๊ดกร๊าดเมื่อกี้ก็หายไป มีแต่ความเงียบและเสียงลมพัดหวิว ที่ชั้น 7 ดาดฟ้า ทั้ง 9 ต่างทิ้งร่างอันเหนื่อยอ่อนนอนแผ่หราอันเป็นแถว
“รอดตายละมั้งเรา” เจ๊อัมร์โอดครวญ เพิ่งสำนึกผิด เมื่อเจอผี เจริญจริงๆ
“เหอะๆ ไนท์ตี้ช๊อคมึงละยังไอ้เบน” หนุ่มนายพูดไปหอบไป มันก็ช๊อคกันหมดนั่นแหละ สนุกจริงๆ เหอะๆ ยัง! ผีมันไม่ยอมจบง่ายๆหรอก คราวนี้ซวยเลย ปีขึ้นมาล้อมทั้ง 9 คน ไว้ทุกทางเลย ไปไหนไม่รอดแล้ว
“กรี๊ดดดด ผีมาอีกแล้ว” เจ๊ปิ่นเจอคนแรกอีกแล้ว
“มีผีนักรบโบราณ ผีหัวขาด ผีตายท้องกลม ผีแม่นาก ผีนักรำ ผีป่าช้า ผีหทารสงครามโลก ผีตานี โห มาเยอะจังสงสัยรวมรุ่นผีแน่เลย” เบนนับผี โดนเจ๊ปิ่นตบหัวไป 1 เบิ๊ด
“นี่ ยังมีหน้ามานับอีกเหรอ ไอ้โง่” เบนก็เพิ่งรู้ตัวว่าโง่จริงๆ ขนาดกำลังโดนผีหลอกอยู่นะเนี่ย ผีก็บีบวงเข้ามาเรื่อยๆ เข้ามาเรื่อยๆ พวกนั้นก็ยังกรี๊ดไม่หยุด
“คุณผีขาคุณผีต้องการอะไรเหรอค่ะ คุณผีบอกหนูได้นะค่ะ แต่ว่าอย่ามาหลอกหนูอย่างนี้เลย หนูเหนื่อย” ป่อย! ไม่มีสัญญาณตอบรับจากผีที่ท่านเรียก
“เจ๊อัมร์ นายฟิล์มมีพระค่ะะะะ” หนูวิวเอาพระให้เจ๊อัมร์ เจ๊อัมร์เอาพระไปขู่ผี ป่อย! หน้าแตก ผีไม่ยักกะกลัว ผีก็หลอกอยู่นั่น บ้างก็กรี๊ดจนเสียงหายแล้ว บ้างก็ร้องให้ กลัวกันจนฉี่ราดกันหมดแล้ว สามร้อยกว่าผีมาหลอกเนี่ยตายเลยนะ ขนาดตัวเดียวก็ป่าราบแล้ว และผีก็เข้ามาจนถึงประชิดตัวทั้ง 9 คน จนสลบเป็นลมกันไปหมดเลย….
********
ทั้ง 9 คน นอนเกยหาดกันอยู่บนดาดฟ้า เช้าแล้ว เจ๊ปิ่นตื่นคนแรกเลย บางคนยังไม่หายเหนื่อยจากไนท์ตี้ช๊อคเมื่อคืน แต่ก็ช่วยกันพยุงกันลุกลงไปถึงที่ห้องกันหมดครบทุกคน และลงไปรอภารโรงมาเปิดประตูที่ชั้น 2 บางคนก็ยังหลับอยู่เหมือนเดิม แต่ที่ดีกว่าเพื่อนคือนายเบน กะหนุ่มนายที่กำลังยังเหลือเฟือกว่าเพื่อน
รอแล้วรอเล่าภารโรงก็ยังไม่มาเปิดประตูซักทีนายเบนเดินไปกินน้ำไปเจอนาฬิกาที่บอกวันที่ ไว้เรือนหนึ่ง
“ทำไมภารโรงยังไม่มาเปิดประตูเนี่ยทำไมนักเรียนยังไม่มาเรียนสักคนเลยเนี่ย ภารโรงนี่ก็ใช้ไม่ได้เลย มาเปิดประตูช้า นักเรียนไม่ได้ขึ้นมาเลย” เจ๊อัมร์อารมเสีย เบนเดินมาหาเพื่อนๆ
“ว่าแล้ววววทำไมเมื่อวานผีมันถึงมาเยอะจังที่แท้ก็ วันศุกร์ 13 นี่เอง”
“เมื่อวาน ศุกร์ 13 “ เจ๊อัมร์เริ่มทำหน้าเบ้
“งั้นวันนี่ก้อ….”
“วันเสาร์! กรี๊ดดดดดดดดดส์!!!!!”
:@;P:L:P:(:D:'(:$:lol:dizzy::curse::Q:L:funk::loveliness:;P{:4_78:}
อ่านต่อ : http://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=20528&chapter=3#ixzz1HtuIxX3q
ขอบคุณครับ{:1_1:}^_^ ต้นฉบับโพสต์โดย popecup เมื่อ 2011-3-30 10:04 static/image/common/back.gif
ขอบคุณครับ^_^
ผิดห้อง รึ เป่า ไ-หนเเง่คิดีดี อะ ขอบคุณมากๆครับ โอ้ว ขอบคุณค๊าฟฟ ก็สนุกดีครับ ฮ่าๆๆ ขอบคุณนะ
หน้า:
[1]