เรื่องของไอ้สิงห์ 5 จบ
ไอ้พลทหารสิงห์เริ่มเคลื่อนที่ไปช้าๆ ลากร่างสะบักสะบอมของมันไปตามเชือกทีละก้าวๆพ้นจากพื้นจนไปถึงเขตพื้นน้ำ ในพลันนั้นเอง มันก็ต้องสะดุ้งเฮือกด้วยความเจ็บแปลบที่หัวนม เมื่อมันมองลงมา ก็พบกับลูกดอกไม้ซางจากข้าศึกปักติดอยู่กลางหัวนมซ้ายอย่างเหมาะเหม็ง มันพยายามเอื้อมมือข้างหนึ่งลงมาดึงลูกดอกออก แต่ข้อเท้าที่ยังไม่เข้าที่ดีนัก ทำให้มันต้องพึ่งกำลังกล้ามแขนสองข้างค่อนข้างมาก มันพยายามอยู่หลายหน แต่ทุกครั้งร่างของมันก็จะเสียศูนย์ ทำท่าจะร่วงหล่นลงมาเสียทุกครั้ง เป็นอันว่า มันจะต้องปล่อยให้ลูกดอกปักอยู่ตามร่างกายของมันต่อไป มันก้าวขาออกไปอีกข้างหนึ่ง ค่อยๆคืบคลานไปทีละน้อย เพื่อนของผมงัดเอาไม้ซางและลูกดอกออกมาอีกครั้ง แต่คราวนี้มีขวดยานัตถ์เก่าๆออกมาด้วย ข้างในมีอะไรสักอย่าง สีแดงสดเป็นยางเหนียว มันจุ่มหัวลูกดอกลงไปในยางนั้น พวกเรารู้จักยางชนิดนี้กันมาบ้างในฐานะยาพิษแบบพื้นบ้นทำจากมาจากเห็ดพิษ ปกติแล้วจะเอาไปใช้กับหน้าไม้เวลาจะล่าสัตว์เล็กๆพวกกระต่ายหรือไก่ป่า เมื่อโดนแล้วจะทำให้ออ่นแรงลง วิ่งหนีไม่ทัน ผมเคยพลาดไปโดนมันหนหนึ่ง ไม่ถึงกับบาดเจ็บ แต่จะปวดแสบปวดร้อนไปทั่วและชาหนึบ ออ่นแรงไปหลายชั่วโมงทีเดียว สมัยสงคราม พ่อเคยเล่าว่า มันถูกใช้เป็นยาเค้นความลับ โดยใช้เข็มจิ้มไปตามร่างกายนี่เอง พวกเราเฝ้ามองอย่างตื่นเต้นเมื่อลูกดอกถูกอาบด้วยยางพิษนั้นบางๆ รวมทั้งไอ้สิงห์เองที่เฝ้ามองจากระยะไกล ดวงตาคมของมันจับจ้องที่ข้าศึกส่วนตัวอย่างกริ่งเกรง ร่างกายของมันพยายามเร่งความเร็วเพื่อรอดชีวิตออกไปให้พ้นจากค่ายเชลยนรกแห่งนี้ ลูกดอกอาบยาพิษดอกแรกถูกเป่าออกไปอย่างแม่นยำ ปักฉึกเข้าให้ทีหัวนมขวา มันบวมตุ่ยและแดงขึ้นทันตาพร้อมๆกับอาการแกว่งกระตุกของร่างกำยำราวทหารหน่วยรบพิเศษที่ถูกข้าศึกโจมตีอย่างไร้เมตตา ไอ้เพชร มือเป่าลูกดอกยิงซ้ำที่หัวนมซ้ายไปอีกดอก จกนั้นก็รัวถี่ยิบราวกับปืนกลไปที่กล้ามท้องแปดลูก จุดที่ลูกดอกปักลงไปจะกลายเป็นปื้นแดงขึ้น บวมเป็นก้อนแข็งอย่างถนัดตา ไอ้พลทหารสิงห์หลับตาลง หอบแฮกๆ เกร็งแขนให้ร่างกายทรงตัวอยู่ได้ขณะที่ลูกดอกเพิ่มจำนวนมากขึ้น มันตัวสั่นดิกดิกด้วยความปวดแสบปวดร้อนที่แผ่ซ่านไปทั่วร่าง “อ้ากกกก” เสียงมันร้องลั่นก้องป่าเมื่อลูกดอกลูกหนึ่งปักลงบนถุงหนังที่เป็นจุดตายของมันอย่างหมาะเหม็ง ลวดคมที่บากปลายไว้ แทรกทะลุหนังเข้าไปสะกิดต่อมน้ำเชื้อภายใน ส่งพิษลามเข้าไปในเส้นประสาทที่บอบบางของมันจนมันมือเท้าออ่น แทบจะตกลงไปในน้ำ แต่ผมรู้ มันว่ายน้ำไม่เป็น ถ้ามันตกลงไป มันก็มั่นใจถึงความตายได้ เพราะไม่มีใครสักคนในที่นี้จะมีแก่ใจช่วยชีวิตมันเลย ทางรอดทางเดียวคือมันต้องเกาะไว้ให้แน่นที่สุด มันสะบัดจนหน้าหงายอีกครั้งเมื่อลูกดอกอีกสามลูกชำแรกเข้าไปในถุงอัณฑะเปลือยเปล่าของมันจนมิดด้าม ความปวดผสมความชาทำให้มันออ่นแรงลงเรื่อยๆ ความพยายามที่จะข้ามด่านนรกนี้ไปให้ได้ยังคงมีอยู่เต็มเปี่ยม และมันก็ทรหดพอที่จะฝืนสังขาร บังคับเค้นเอาพลังกายที่เหลืออยู่ออกมาด้วยพลังใจเต็มเปี่ยม ร่างหนาตันของมันเคลื่อนที่ไปช้าๆ จนถึงจุดกึ่งกลางเชือก ลูกดอกระดมยิงมาอย่างไม่หยุดยั้ง มันคงปวดทรมานไปหมดทั้งเนื้อทั้งตัว สติแทบจะหลุดลอยไปแล้วตอนนี้ ไอ้เอ เพื่อนอีกคนหนึ่งเดินแยกไปอีกด้านพร้อมไม้ซางอีกหนึ่งชุด ไอ้สิงห์ไม่ทันได้สังเกตอะไร แต่เท่าที่มันรู้ก็คือ ลูกดอกอีกครึ่งโหลปักเข้าที่กล้ามหลังของมันรวดเดียวพร้อมกัน ร่างของมันเริ่มพรุนจนดูเหมือนเม่น แต่ส่วนเดียวที่ยังปลอดภัยอยู่คือไส้กรอกฟุตลองดุ้นอวบใหญ่ เราไม่ปล่อยมันไว้หรอกครับ แต่เก็บของดีไว้ทีหลังสุด ก่อนที่มันจะเข้าเขตปลอดภัย ผมก็หยิบไม้ซางขึ้นมา และเป่าพรวดออกไป ความแม่นยำของผมยังเป็นรองเพื่อนๆอยู่มาก สองดอกแรกปักไปที่ท้องน้อยของมันแทนเป้าหมายที่ผมเล็งไว้ ไม่กระเทือนมันมากนัก แต่ในดอกที่สาม ฝีมือของผมก็เริ่มดีขึ้น ลูกดอกนั้นปักลึกลงบนหัวเห็ดสีม่วงเข้มพอดิบพอดี “โอ้กกกก……. อ้าาาา…………. อ่าาาาา” เสียงไอ้สิงห์คำรามราวกับสิงโตติดสัด แต่รับรองได้ว่านี่ไม่ใช่เสียงจากความกระสัน แสงไฟที่ส่องตัวมันอยู่ทำให้พวกเราเห็นว่า มันดิ้นรนอย่างแรงจนเชือกสะบัด ใบหน้าเข้มๆ ซีดลงจนเขียว xวยของมันที่ห้อยสยบถูกฤทธิ์ยาแทรกเข้าไปทุกอณูจนบวมแข็งขึ้นมาอีกครั้ง ผมเป่าลูกดอกซ้ำ้ไปอีกสามลูก ไปสู่เป้าหมายบานๆเหมือนดอกเห็ด ที่บัดนี้บวมจนเล็งง่ายมาก อีกครั้งที่เนื้อของท่อนลำโป่งจนปริปลิ้นออกมานอกซี่กรงเหล็ก และอีกครั้งที่xวยของมันเต็มไปด้วยการรับรู้ของความทรมานในเส้นประสาท ไอ้สิงห์เริ่มตาลอย ร่างการปัดแกว่งเหมือนเครื่องบินที่ควบคุมไม่อยู่ แต้พลังใจอันแข็งแก่งไดขัดขืนดิ้นรนเอาตัวรอด มันพยายามบอกตัวเองให้ก้าวช้าๆไปทีละก้าว ย่างเท้าเข้าใกล้อิสรภาพจากค่ายเชลยโหดนี้ไปทีละน้อย เมื่อผมเป่าลูกดอกลูกสุดท้ายที่มีอยู่ในมือออกไป หมายกลางหัวบานสีม่วง คมของมันชำแรกเข้าไปในรูเยี่ยวอย่างบังเอิญ นั่นคือฟางเส้นสุดท้ายที่ไอ้สิงห์ทนแบกรับไว้ได้ ร่างของมันกระตุกเฮิอก มือแกร่งเริ่มปล่อยเชือกหลุดออกไปอย่างช้าๆ ทีละน้อย ทีละข้าง เหมือนหนังสโลว์โมชั่น จนในที่สุดร่างหนาตันก็ล้มคว่ำลง หล่นลงในคลองจนน้ำกระเซ็นไปเป็นระลอกใหญ่ และจมหายไป เหลือทิ้งไว้เพียงพรายน้ำที่ผุดขึ้นมาเป็นทางพวกผมเดินเข้าไปที่ริมตลิ่ง กวาดไฟฉายลงไปที่พื้นน้ำ ดวงตาของพวกเราเฉยเมย แต่แฝงไว้ด้วยความสะใจ และไม่ทกสะท้านกับชะตากรรมของไอ้สิงห์ ผมเป็นคนแรกที่ฉายไฟไปพบกับแขนใหญ่ล่ำที่โผล่พ้นน้ำ ขัดอยู่กับรากไม้ที่ยื่นลงไปในลำคลอง กล้ามแขนของมันเกร็งเต็มที่ พยายามเหนี่ยวตัวไม่ให้หลุดลอยไปตามกระแสน้ำ หน้าของมันโผล่พ้นน้ำขึ้นมาทีละน้อยๆด้วยกำลังแขนทรงพลัง แขนอีกข้างหนึ่งของมันป่ายขึ้นมาจับรากไม้ไว้เพิ่มเติม มันหอบฮักๆอย่างทรมาน ตะเกียกตะกายขึ้นมาบนตลิ่งสูงชันอย่างช้าๆ ผมอดนึกชื่นชมในความทรหดของมันไม่ได้ ยาพิษขนาดนี้ที่สามารถบีบบังคับรีดความลับออกจากทหารที่ผ่านการฝึกฝนมาอย่างดีได้ แต่ไม่อาจทำลายเกียรติภูมิของไอ้สิงห์ลงได้ ถ้านี่เป็นเกม เราก็แพ้มันในยกนี้ ร่างบึกราวกับควายถึกของมันตะกายขึ้นมานอนหอบอยู่บนตลิ่งได้สำเร็จ มันรวบรวมกำลังที่เหลือ ค่อยๆถอนลูกดอกออกมาทีละลูกๆอย่างยากลำบาก ปลายลูกดอกนั้นถูกบากไว้เป็นร่องแบบเบ็คตกปลา การดึงออกมาตรงๆโดยไม่มีการใช้มีดกรีดนั้น จะทำให้แผลฉีกออก เนื้อปริแทบหลุดทีเดียว เสียงมันคำรามลั่น “โอ้ว… ซีดส์ สัตว์…”ลูกแรกหลุดออกมาพร้อมเลือดที่ทะลักออกมาจากหัวนม “อ้ากกกก” ลูกต่อมาที่หัวนมอีกข้าง “อ้ากกกกกกกกกก” เสียงร้องลั่น เพราะความเจ็บที่สะสมมากขึ้นทุกครั้งที่มันถอนลูกดอกออก ทำให้เราได้ยินเสียงมันชัดเจนขึ้นเรื่อยๆ เสียงร้องสลับคำรามของมันดังระงม แต่มันใจแข็งและทนทายาด มันดึงลูกดอกออกทีละลูกอย่างต่อเนื่อง พยายามไม่สนใจความเจ็บปวดใดๆ แต่ก็ยังไม่กล้าพอที่จะดึงลูกดอกที่xวยและไข่ออก จนกระทั่งเหลือเพียงแค่สองจุดนั้นเท่านั้น ไอ้สิงห์มองลูกดอกที่ปักแน่นอยู่ตรงอวัยวะสำคัญอย่างหวาดหวั่น มันความหากิ่งไม้เล็กๆ แล้วยัดเข้าไปกัดไว้ในปาก และโดยที่ผมไม่ทันคาดคิด มันกลั้นใจ คว้าลูกดอกสามลูกที่หนังไข่ หนีบไว้ที่ง่ามนิ้วง่ามละลูก แล้วออกแรงกระชากเต็มแรง “อ้าห์หหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหห” ร่างของมันดิ้นพราดๆทันที สองมือกุมอยู่ที่หว่างขา น้ำตาไหลพรากๆด้วยความเจ็บปวด มันตัวสั่นอยู่เพียงครู่เดียว มันก็เริ่มอีกครั้ง คราวนี้คือสามลูกสุดท้ายที่หัวxวยของมัน มันสูดลมหายใจเต็มที่ กำมือแน่น แล้วกระชากเต็มแรง “โอ้กกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก” ร่างกำยำสะบัดดิ้นอีกครั้ง คราวนี้มันถึงกับถีบขาปัดๆไปมาด้วยความเจ็บสาหัส เห็นเลือดซึมออกมาจากปากxวยของมันเป็นสายเล็กๆ และตามแผลอื่นๆทั่วตัวเป็นจุดเล็กๆ หน้าของมันเปรอะน้ำตาลูกผู้ชายที่หลั่งออกมา ไม่รู้ว่าเพราะความเจ็บ หรือความแค้น อาจจะทั้งสองอย่างก็ได้ อาการสั่นระริกของมันค่อยๆจางลงทีละน้อยๆ ในที่สุด มันก็พยุงตัวลุกขึ้น เอื้อมมือไปคว้าเสื้อผ้ามาสวม แล้วเดินช้าๆออกจากที่นั่นไปทางอีกฝั่งคลอง
ไอ้สิงห์ขาดเรียนไปสองวัน ในวันพฤหัส และศุกร์ ดูท่าทางมันจะนอนป่วยยาวสี่วัน พักรักษาตัวให้เข้มแข็งขึ้นมาอีกครั้ง เมื่อมันมาเรียนอีกครั้งในวันจันทร์ แผลเหล่านั้นก็แห้งตกสะเก็ดเรียบร้อยแล้ว ยาพิษชนิดนั้นมีสรรพคุณเป็นยาฆ่าเชื้อชนิดแรงด้วย แผลที่ถูกยาตัวนี้จะสมานได้อย่างรวดเร็ว ในกรณีที่เจ้าของแผลนั้นรอดมาได้
แต่เพื่อให้ร่างกายของมันได้พักฟื้นบ้าง เราจึงตัดสินใจว่า จะปล่อยมันอยู่เงียบๆสักอาทิตย์โดยไม่ไปยุ่งอะไรให้มันบาดเจ็บเพิ่มเติม แต่จะช่วยบำรุงร่างกายของมันขึ้นมาให้แข็งแรงขึ้นเท่านั้น ไอ้เอผู้ซึ่งเป็นลูกของหมอแผนโบราณรับอาสาไปหายาสมุนไพรมาให้ ก็มียาแก้อักเสบสมานแผล เป็นสเตียรอยด์แบบโบราณเพื่อให้แผลสมานเร็วราวปาฏิหาริย์ ยาบำรุงร่างกายพิเศษสูตรของพ่อมันเอง อันมีเลือดหมี ดีงู จู๋เสือ รากกระชายดำ ว่านมะกล่ำช้าง ม้ากระทืบโรง โด่ไม่รู้ล้ม และสมุนไพรลับเฉพาะอีกสองสามอย่าง
“ไอ้เอ ส่วนผสมแต่ละอย่างของมึงนี่นะ” ผมส่ายหัวอย่างกลุ้มๆ
“ปกติพ่อกูเค้าเอาไว้ใช้เวลาจะให้ม้าติดสัดว่ะ เคยลองกับคนแล้ว ก็ได้ผลดีใช้ได้ แค่หัวใจวายตายไปคนนึงเท่านั้นเอง” มันบอกหน้าตาเฉย เออ มึงเอาไงก็เอา เอาให้เ้หมาะ
ไอ้สิงห์ถูกเรียกให้อยู่กับพวกเราก่อนจะไปกินข้าว ร่างบึกของมันดูฟื้นตัวเกือบจะ100%แล้ว ดูมันเคลื่อนไหวได้ว่องไว ไม่ติดขัด โคตรทรหดจริงๆ ไอ้ห่านี่
“มึงจะเอาอะไรจากกูอีก” มันตวัดเสียงห้วน
“ไม่ได้เอาว่ะ กูไม่เอามึงหรอก แค่จะให้ยาดีไว้แดกแก้ช้ำในเท่านั้นแหละ” ผมพูดนิ่งๆ วางแก้วยาสีคล้ำให้ตรงหน้า ไอ้สิงห์เหลือบตามองผมนิดหนึ่ง แล้วก็คว้าแก้วไปดื่มอั้กๆจนหมดเกลี้ยงก่อนจะเขวี้ยงลงถังขยะดังโครม มันคงทำใจแล้วว่าอะไรจะเกิดก็ต้องเกิด มันไม่มีทางปฏิเสธยาแก้วนั้นได้
พวกเราลงจากตึกไปทานข้าวตามปกติ แต่ก็ไม่ลืมที่จะเฝ้ามองไอ้สิงห์ไว้ ร่างสูงของมันสังเกตได้ง่ายๆอยู่แล้ว สาวๆหลายคนเข้ามาทักไอ้สิงห์อย่างสนิทสนม แทบจะเป็นการออ่ยอยู่แล้ว มันคุยกับคนโน้นคนนี้อยู่สักพักก็ได้เรื่อง
เป้ากางเกงของมันที่ตุงๆผิดปกติด้วยขนาดของกรงxวยนั้น เริ่มเปลี่ยนรูปร่างไปต่อหน้าต่อตาของพวกเราที่สังเกตอยู่ กรงxวยที่ทำให้กางเกงของมันแค่ดูฟิตขึ้น ตุงขึ้นนั้น เริ่มเปลี่ยนท่าจากการงัดเอาหัวเก็บลง กลายเป็นชูคอแผ่แม่เบี้ยขึ้นด้วยฤทธิ์ยาของไอ้เอ ไอ้สิงห์เริ่มหน้าแดง หายใจหอบถี่ขึ้น มือของมันพยายามปิดบังเป้ากางเกงตุงเต่งของตัวเองไว้ในขณะที่พยายามหาที่นั่งลง xวยของมันขยายขึ้น เห็นจะจะกับตาว่า กรงถูกยกขึ้นพาดไปทางซ้าย ไอ้สิงห์ตัวงออย่างอึดอัด และพยายามซ่อนอาการแข็งเกร็งนั้นไม่ให้สาวๆสังเกตเห็น แต่พวกเรารู้ดีแก่ใจว่าเกิดอะไรขึ้นกับมัน ไอ้สิงห์รีบตัดบทการสนทนา ทิ้งข้าวไว้บนโต๊ะ แล้วแจวอ้าวไปห้องน้ำอย่างไม่เหลียวหลัง
ถ้าเป็นเวลาปกติ แอคซิเดนท์แบบนี้ ไอ้สิงห์คงแก้ปัญหาไม่ยากครับ ไปถึงห้องน้ำแล้ว ชักว่าวสักหน สองหน ก็คงจะไขปริศนาเดินออกมาได้อย่างเบาตัว สบายใจ แต่คราวนี้ปริศนาซ่อนเงื่อน ทั้งยาที่วิ่งพล่านอยู่ในตัวมัน และกรงเหล็กที่ครอบเอาไอ้ตัวปัญหาใหญ่ของมันไว้ภายนอก ผนึกกำลังกัน สร้างความปั่นป่วนทั้งกายและใจได้เป็นอย่างดี
ส่วนความรู้สึกมันจะเป็นยังไง เดี๋ยวอ่านจากใจจากสมองของมันกันดีกว่าครับ
กูคว้าแก้วจากโต๊ะ ตามที่ไอ้อาร์คมันสั่ง แล้วสาดยาขมๆนั่นเข้าคอจนหมด ไม่รู้จะลังเลทำห่าอะไร ยังไงซะ กูก็ไม่มีทางหนีพ้นอยู่แล้ว ให้แดกอะไรก็ต้องแดกล่ะวะ อย่างมากก็แค่ตาย เออ ตายๆห่าไปซะก็อาจจะดีกว่ามาแบกรับความทรมานแบบนี้ กูขว้างแก้วทิ้งไป แล้วก็เดินโครมๆออกไปนอกห้อง ไอ้อาร์คไม่ยักเรียกกูไว้ คงพอใจแล้วมั้ง แค่ยาหม้อแก้วเดียว คงไม่เป็นไรมากหรอกวะ มันก็คงมายุ่งกะxวยกูเหมือนเดิม ไม่รู้พวกxวยนี่มาพิศวาสอะไรกับพวงกูนักหนา สมบัติกะอีแค่สิบเอ็ดนิ้ว ใหญ่กว่าคนอื่นแค่เท่า สองเท่า เพราะกูทั้งเลี้ยง ทั้งนวด ถนอมมาตลอดชาติ ก็แค่นั้น
พอมันไม่ว่าอะไร กูก็เลยเดินลงมาที่โรงอาหาร หาข้าวแดกดีกว่า หาน้ำล้างยาขมๆนั่นออกไปจากปากกูด้วย แต่วันนี้แดดแรงโคตรๆ ร้อนจนระอุแทบสุกไปทั้งตัว กูรีบเดินเข้าร่ม แต่ในโรงอาหารหลังคากระเบื้องก็ช่วยอะไรไม่ได้ ร้อนจนกับข้าวไม่ต้องอุ่นบนเตา ก็เดือดอยู่ได้แล้วล่ะกูว่า
กูซื้อข้าวมาจานนึง แล้วเดินหาที่นั่งไกลๆโต๊ะพวกไอ้อาร์คหน่อย ไม่ทันได้นั่งลง ก็เจอพวกน้องอุ๊ น้องปุ้ม กับสารพัดน้องที่ชอบคันจิ๋ม เอาxวยกูเป็นไม้เกาให้ประจำ แม่งก็ไม่ได้ดูอารมณ์กูเล้ย เดินเข้ามาออดๆ เจ๊าะแจ๊ะสารพัด กูก็ เออ คุยๆไปก็ได้วะ เดี๋ยวพวกแม่งงอน วันหลังไม่ยอมให้กูกระทุ้งอีก ชักว่าวเองเมื่อยมือตายห่า
คุยๆไปสักสองสามคำ กูก็รู้สึกแปลกๆ มันร้อนขึ้นเรื่อยๆว่ะ ร้อนจนตัวกูเริ่มแดง หูก็ร้อนผ่าวๆ เพิ่งเข้าใจคำว่า หูร้อนฉี่ ก็คราวนี้เอง แต่แปลก ความร้อนที่อื่นๆมันคงที่ แต่ความร้อนในกางเกงกูนี่สิ ที่ดูจะทวีขึ้น กูว่าแล้ว ยาxวยนั่นแหงๆ ออกฤทธิ์เร็วโคตร แค่ห้านาที กูก็รู้แล้วว่าอะไรเป็นอะไร มันร้อนๆ อุ่นๆ เสียวๆไปทั่วหัวxวย ขยับตัวนิด xวยก็แกว่งไปโดนกรง เสียวจี้ดจนกูแทบสะดุ้ง แต่ต้องปั้นหน้าเฉยๆ เก็กขรึมต่อหน้าสาวไว้ก่อน จะเกิดอะไรขึ้นวะถ้าพวกมันรู้ว่าxวยกูโดนขัง สงสัยจะเอากูไปนินทาทั่วโรงเรียน แม่งไม่อยากจะคิดเล้ย สัตว์ แล้วอีพวกนี้ก็เกิดจะมาพูดมากกันวันนี้หล่ะ วันอื่นไม่เห็นจะคุยกันขนาดนี้ มีแต่ร้องโอยซี้ด พี่สิงห์คะ พี่สิงห์ขา กูเริ่มคุยไม่รู้เรื่อง เพราะสมองกูมันหล่นลงไปในไข่หมดแล้ว ได้แต่เออๆออๆไป กูรู้สึกเลยว่า กางเกงมันฟิตเปรียะขึ้นมากระทันหัน กรงxวยที่กูกดเอาหัวลงไปใต้ขาหนีบเริ่มจะมีปฏิกิริยาแล้วสิ มันแข็งเอา แข็งเอา พอxวยแข็งแล้วอยู่ไม่ถูกที่ มันก็เลยเป็นเรื่อง กูขยับตัว บิดซ้าย บิดขวา ถ้าขืนไม่รีบจัดการ มีหวัง “หอกหัก” ของแท้ล่ะคราวนี้ กูแอบๆเอามือไปแงะจัดท่าให้ลูกชายสุดที่รักได้โงหัวขึ้นมา พอได้ที่ มันก็หลุดผลัวะ แล้วมันก็ค่อยๆง้างตัวขึ้นมาเรื่อยๆ ไอ้รุ่นน้องที่นั่งอยู่โต๊ะใกล้ๆเริ่มหันมามอง แล้วซุบซิบ หัวเราะคิกคัก มันต้องเห็นแหงๆอยู่แล้ว ไอ้สิบเอ็ดนิ้วของกูน่ะ ปกติก็ซ่อนไว้ไม่ได้อยู่แล้ว พอมีกรงเหล็กมาเสริมเข้าอีก ก็เลยไม่ต้องซ่อนกันพอดี สองแรงแข็งขัน ช่วยกันดัน ช่วยกับค้ำกางเกงกูจนตุงเป่ง
“แหม คุยกะอุ๊แค่นี้ แข็งโด่เลยเหรอคะสิงห์ ไว้คืนนี้ก่อนดีป่ะ” นังอุ๊กระซิบค่อยๆ แต่พ่นลมหายใจใส่รูหูจนกูขนลุกซู่ แขนแม่งปัดมาโดนเป้ากางเกงกู กูรีบงอตัวหลบ เลยโดนแค่เฉี่ยวๆ ได้ยินเสียงหัวเราะคิกคัก
“วันนี้แข็งดีจังนะคะ ยังกะแท่งเหล็กเลย วันนี้พวกเราไปเที่ยวบ้านสิงห์พร้อมๆกันหลายๆคนได้ไหม นะคะ นะคะ” ก็ดุ้นเหล็กสิมึง อีนี่ แยกไม่ออกเหรอไงว่าxวยเนื้อกะxวยเหล็กต่างกันยังไง เดี๋ยวกูยัดให้ทั้งกรงนี่แหละ กูได้แต่คิด สิ่งที่ทำได้ก็แค่หัวเราะแหะๆ ทิ้งจานข้าวไว้ แล้วพึมพำบอกว่าแข็งเพราะปวดเยี่ยว แล้วกูก็เผ่นแน่บไปที่ห้องน้ำโดยด่วน มีสายตาของคนเกือบครึ่งโรงอาหารมองที่กางเกงโป่งเป็นเตนท์ของกูแบบงงๆ ขำๆ
กูยืนงงอยู่นาน ยังกับว่ากูไม่เคยเห็นกรงxวยอันนี้มาก่อน ปกติกูเห็นกรง กูก็หมดอารมณ์ xวยหดไปแล้ว ความแค้น ความอึดอัด มันทำให้กูหายเงี่ยนได้ง่ายๆ แต่คราวนี้ไม่ใช่ ยาxวยนั่นมันยังออกฤทธิ์เพิ่มขึ้น xวยกูแข็งขึ้นเรื่อยๆจนเริ่มปวดหน่วงๆไปในแกนลำ พร้อมๆกับความเสียวๆ ชาๆ แปลกๆที่แทรกไปทั่วทั้งพวง ลูกกูมันเรียกร้องให้กูกำมันไว้ แล้วรูดเข้ารูดออก ปรนเปรอความเสียวให้มันทะลักหลั่งให้พ้นความอึดอัดที่อัดแน่นไปหมดทั้งพวงนี้ แต่กูทำอะไรไม่ได้ ไม่สามารถแม้แต่จะแตะหัวบานๆใหญ่ๆ ลูบไล้ปลอบประโลมมันให้สงบลงได้สักนิด กูตักน้ำเย็นๆ ราดรดไปทั่วทั้งพวง น้ำในโอ่งเย็นเยียบ ช่วยให้คลายความร้อนผ่าวลงในแกนของกูไป แต่ความอึดอัด ความงุ่นง่าน ความเงี่ยนสุดขีดยังคงอยู่ อาทิตย์หนึ่งแล้วที่ชาติชายของกูโดนขัง โดนจองจำ มันผ่านอะไรมามากมายจนกูไม่อยากเชื่อ ทั้งการห้ามหลั่งในห้องเรียน ความทรมานสารพัดสารพัน แต่ทั้งหมดนั้น ลงท้ายแล้วก็แค่ถูกปลุก ถูกง้างนกปืนให้เตรียมพร้อม แล้วก็จบลงด้วยการห้ามกูปลดปล่อย ไข่ของกูเก็บน้ำจนเป่ง หนักอึ้งไปหมดแล้วตอนนี้ ตอนอยู่ที่บ้าน แค่กูเดินแก้ผ้า ไข่กูแกว่งโทงเทงสักหน่อย กูก็จุกแล้ว กูไม่เคยเก็บประจุไว้มากขนาดนี้มาก่อน กูไม่รู้จะทำยังไงกับชีวิตตัวเองแล้ว กูซบหน้าลงกับผนังห้องน้ำ กำมือแน่น ทุบแผ่นคอนกรีตระบายความอึดอัดในตัวออกไปเสียบ้าง แต่นั่นไม่ช่วยอะไรกูเท่าไหร่หรอก ตอนนี้กูอัดอั้นทั้งกาย ทั้งใจจนเกินเยียวยาแล้ว
ขอบคุนครับ ขอบคุนคับ{:5_130:} ขอบคุณมากคับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ{:5_119:} ขอบคุณมากครับ ขอบคุณครับ เยี่ยม {:5_119:}{:5_119:} จบซะแล้ว ขอบคุณคับ {:5_119:} ขอบคุณครับ ขอบคุณคับ ขอบคุณมากครับ ขอบคุนนะครับ มีต่อไหม ขอบคุณ ขอบคุณมากครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ