10 กว่าปี กับอดีตที่ไม่เคยรู้
เรื่องนี้ย้อนหลังไปเมื่อปีที่แล้วครับ ผมได้กลับไปเยี่ยมยายที่โรงพยาบาทที่ต่างจังหวัด ตอนที่ลงลิฟท์กำลังจะกลับบ้าน เดินสวนกับผู้ชายคนหนึ่ง หน้าคุ้นมาก ผมมองเค้า เค้าก็มองผม แล้วเค้าก็เป็นฝ่ายทักชื่อเล่นผมก่อน ผมงงอยู่ไม่นานก็จำได้ เป็นเพื่อนสมัยเรียน มัธยมนั่นเอง ชื่อว่า อั๋น อั๋นเรียนห้องเดียวกับผมตั้งแต่ม.1ถึง ม.4 แล้วอั๋นก็ย้ายไปเรียนต่อที่เมืองนอก หลังจากที่อั๋นย้ายไป ผมและเพื่อนๆ ก็ไม่ได้ติดต่อกับอั๋นอีกเลย สมัยเรียน อั๋นเป็นคนที่หน้าตาดี และก็บ้านรวยมาก ผมเห็นมีสาวๆมาออบชอบอยู่หลายคน ตอนเรียนผมก็โดนอั๋นกับเพื่อนผู้ชายอีกสองสามคนในห้องหยอกเป็นประจำ แต่ผมก็ไม่ได้คิดอะไร เพราะตอนนั้นยังเดียงสาอยู่พอเราสองคนต่างจำกันได้แล้ว ก็เลยมีเรื่องคุยกันเยอะ ดูอั๋นดีใจมากที่ได้เจอผม ส่วนตัวผมเองก็ไม่ค่อยดีใจเท่าอั๋นหรอก แต่ผมจะหนักไปทางตะลึงมากกว่า เพราะอั๋นตัวใหญ่ล่ำมาก หน้าตาก็ดูดีเป็นผู้ใหญ่ขึ้น เรายืนคุยกันได้ครู่นึง อั๋นก็ชวนผมขึ้นไปเยี่ยมพ่อของอั๋นด้วยกัน หลังจากนั้นอั๋นก็เอ่ยปากชวนผมไปหาอะไรกินกัน ผมจึงพาไปที่สวนอาหารแห่งหนึ่งอยู่นอกเมือง มีที่นั่งเป็นซุ้มๆ บรรยากาศดี เราใช้เวลากินข้าวไปคุยกันไปร่วมสี่ชั่วโมง ผมต้องขอตัว เพราะจะต้องบินกลับกรุงเทพทุ่มกว่า อั๋นบอกว่าอั๋นอยู่เมืองไทยอีกยี่สิบกว่าวัน เอาไว้พ่อออกจากโรงพยาบาลแล้วอั๋นจะไปหาผมที่กรุงเทพ เราตกลงแลกเบอร์ติดต่อกัน ช่วงนั้นอั๋นจะโทรหาผมทุกวัน วันล่ะหลายครั้ง จนผมสงสัย ตอนแรกเข้าใจว่าอั๋นคงไม่มีเพื่อนคุย จึงเอาเบอร์เพื่อนสมัยเรียนที่ยังติดต่อกันอยู่ให้ไป แต่อั๋นก็บอกว่าไม่ได้โทรหาใครเลยนอกจากผม
แล้วในคืนวันหนึ่ง ผมกำลังจะนอนแล้ว อั๋นก็โทรมาบอกตอนนี้อยู่ดอนเมืองแล้ว ให้ผมมารับด้วย อะไรว่ะจะมาก็ไม่บอกล่วงหน้า ดีน่ะที่คืนนั้นผมไม่มีใครอยู่ด้วย ผมเลยใส่กางเกงขาสั้นเสื้อยืดขับรถไปรับ พอเจอกันผมถามอั๋นว่าจะให้ไปส่งที่ไหน อั๋นตอบง่ายๆ สั้นๆ ไปบ้านผม ถึงตอนนี้ผมเห็นสายตาแปลกๆที่มองมาที่ผม มันหวานๆ เยิ้มๆ พิกล จนมาถึงห้อง อั๋นทำตัวตามสบายเหมือนเป็นบ้านตัวเองเลย อั๋นขออาบน้ำก่อน แถมยังขอยืมผ้าเช็ดตัวกับบ็อคเซอร์ผมใช้อีกด้วย อั๋นถอดเสื้อผ้าออกเหมือนอยู่คนเดียวในห้อง หันหลังถอดกางเกงในสีขาวออก แล้วหยิบผ้ามาพันช่วงล่าง เดินเข้าห้องน้ำไปเฉย ปล่อยให้ผมยืนมองตาค้างอยู่งั้น จะว่าอั๋นไม่รู้ว่ารสนิยมผมเป็นแบบไหนก็ไม่ใช่ เพราะสมัยเรียน อั๋นมันแกล้งผมสารพัด ทั้งแอบดึงกางเกงพละ ทั้งแอบบีบก้นผม พอผมวิ่งไล่ตีก็รุมกันจับผมปล้ำเป็นที่สนุกสนานขนาดนั้น สักพัก อั๋นก็เดินออกมา ผมนั่งมองอั๋นเต็มตาชัดๆ คงไปกินนมกินเนยมานาน ถึงได้ล่ำบึ๊กขนาดนี้ หน้าอกเป็นลูกนูน ขนหน้าอกกระจายบางๆ น่ากินชะมัด ผมมองจนอั๋นแซว ผมเลยหากางเกงกับเสื้อให้ใส่จะได้นอน พรุ่งนี้ผมต้องทำงานอีกวัน อั๋นรับเอาแต่บ็อคเซอร์ไปใส่เพียงตัวเดียว บอกว่าปกติจะไม่ใส่อะไรนอน ผมเห็นเป้ามันเป็นลำแกว่งไปมาเวลาเดินชัดเจนมาก คืนนั้นเรานอนคุยกันต่อ คุยไปคุยมาวกมาเรื่องความรักซะงั้น อั๋นถามผมมาประโยคหนึ่งว่า
"เคยพาผู้ชายมานอนที่ห้องรึเปล่า"
ผมก็ใบ้แดกสิ นึกว่าจะตอบยังไงดี เลยตัดสินใจตอบไปแบบกวนๆดีกว่า
"ทุกวันแหล่ะ ก่อนไปรับอั๋นที่ดอนเมืองก็นัดมาคนนึง เลยต้องโทรไปยกเลิก"
อั๋นทำหน้าไม่เชื่อ หาว่าผมพูดโม้ ผมเลยถามอั๋นกลับไปว่า
"แล้วอั๋นล่ะ เอาผู้หญิงมาครบทุกประเทศรึยัง"
อั๋นตอบแบบให้ผมคิด
"ผู้หญิงเอาไม่กี่คนหรอก"
พูดแค่นี้ จะให้ผมคิดว่ายังไง จริงมะ ผมเลยปิดไฟนอน อั๋นบอกอย่าเพิ่งนอน ให้เปิดไฟคุยกันก่อน ตอนนั้นจะเที่ยงคืนแล้ว ผมก็ง่วง พรุ่งนี้ต้องไปทำงาน จึงบอกให้อั๋นนอน ไว้ค่อยคุยกันพรุ่งนี้ อั๋นไม่ยอม อยู่ๆก็ดึงตัวผมเข้ามากอด แล้วซุกไซร้ทันที ผมตกใจสุดๆ ถ้าเป็นสมัยเรียนคงไม่คิดอะไร เพราะอั๋นมันแกล้งกอดผมแบบนี้บ่อยๆ แต่นี่มีซุกไซร้ด้วย ผมดิ้นร้องห้าม แต่ยิ่งดิ้นอั๋นยิ่งใช้แรงมากขึ้น พยายามจะถลกเสื้อกล้ามที่ผมใส่นอนออก อั๋นพูดเสียงอ้อแอ้ในลำคอ
"เราอยากทำแบบนี้กับนานมานานแล้ว เราขอน่ะ"
"อั๋นบ้าไปแล้วเหรอ จะเล่นอะไร นี่ไม่ใช่เด็กๆกันแล้วนะ"
"รู้ ถึงได้ทำไง"
อั๋นจับมือผมขึงพรืด โถมร่างลงชอนไชซอกคอผม ด้วยความที่อั๋นตัวใหญ่หนา ผมจึงทำอะไรไม่ได้ อั๋นเลื่อนตัวขึ้นมา เอาปากมาประกบปากผม บดขยี้ พยายามจะดุนปากผมให้เปิดแล้วสอดลิ้นเข้าไป ผมก็เม้มปากส่ายหน้าหนี อั๋นไม่ละความพยายาม จนในที่สุดลิ้นของอั๋นก็สอดเข้ามาตวัดทั่วช่องปากผมจนได้ ตอนนั้นผมก็เริ่มเคลิ้มตามไปแล้วด้วย ทุกอย่างจึงเป็นไปตามความอารมณ์และความต้องการของเราสองคน อั๋นสอดใส่แท่งเนื้ออวบหัวแหลมเข้ามาในร่างผม แล้วกระหน่ำซอยจนร่างสะท้าน เวลาผ่านไปนานพอสมควร ผมเข้าเส้นชัยไปก่อนอั๋นไม่นาน อั๋นเกร็งร่างกระตุก ฉีดน้ำเข้าร่องหลืบผมจนไหลย้อนออกมา เราสองคนนอนก่ายกอดกัน อั๋นสารภาพว่าชอบผมมาตั้งแต่เรียนด้วยกัน แต่ทำอะไรไม่ได้ จึงได้แต่เก็บความเอาความรักที่เป็นครั้งแรกเอาไว้ในใจมาตลอด คืนนั้นอั๋นนอนกอดผมไว้ทั้งคืน ก่อนผมจะตื่นไปทำงาน อั๋นขอเอาผมอีกรอบ แล้วบอกให้ผมเลิกงานแล้วรีบกลับไวๆ เราใช้เวลาอยู่ด้วยกันอีกสี่วัน อั๋นก็บินกลับไปทำงานต่อ
" ถึงแม้กายจะห่าง แต่ใจยังคงผูกพันธ์ "
ขอบคุณโชคชะตาที่ทำให้เรามาเจอกันอีกครั้ง ถึงแม้ระยะเวลาจะสั้น เทียบไม่ได้กับช่วงเวลาที่ห่าง แต่ก็ยังดีที่ทำให้เราได้รับรู้ถึงความรู้สึกที่ดีๆ ที่เกิดขึ้นในอดีต .... ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ สบายแล้วคับ 555+ ขอบคุนคับ{:5_130:} ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ถ้าสารภาพความจริงก่อนแล้วค่อยมีอะไรกันคงจะโรแมนติกกว่านี้ ชอบขอบคุณมาก
ขอบคุณครับ{:5_146:} ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ อ่านแล้วไม่เสียวแต่"ซึ้ง"ครับ ดีใจด้วยครับ ขอบคุณมากคับ ย้ายไปอยู่กับอั๋นเลยดิก่อนไปโทรไปถามก่อนว่าอยู่ประเทศไหนรัฐไหนแล้วบินตามไปเลย{:5_140:}{:5_140:}{:5_140:}{:5_140:}{:5_140:}{:5_140:}{:5_140:}{:5_140:}{:5_117:}{:5_117:}{:5_117:}{:5_117:}{:5_117:}{:5_117:}{:5_130:}{:5_130:}{:5_130:}{:5_130:}{:5_130:} เสียดายเวลา เสีนดายระยะทาง โชคดีจริงๆ ขอบคุณครับ