หนุ่มออฟฟิศโรคจิต2
ก้าวเท้ามาทีละก้าวๆอีกไม่นานเขาจะถึงตัวผม และผมไม่มีทางหนี การวิ่งอาจทำให้เขาเข้าใจผิด และเขาอาจจะชักปืนยิงผมแทน
ผมคิดหาคำอ้างอะไรไม่ได้เลยว่าผมมาแก้ผ้าทำอะไรในที่แบบนี้
รู้สึกเหมือนเป็นคนโรคจิตที่กำลังจะถูกจับส่งโรงพยาบาลบ้า
เขาคงเริ่มมั่นใจแล้วว่าในกลุ่มหญ้าสูงระบ่า นั่นเป็นคน เขาดึงปืนออกมาถือนำทาง
ตำรวจนายนั้นแหวกกิ่งไม้ด้วยปืนสั้นที่เขาถืออยู่ในมือ จนใกล้พอที่เขาจะรู้ว่าผมไม่ได้ใส่อะไรเลย
ทันทีที่เขาเห็นหน้าผม ผมรีบหลบก้มหน้าในทันที เขาเป็นเป็นตำรวจ เขาคงไม่ทำอันตรายผม
หรือเขาอาจจะคิดว่าผมคงถูกทำร้ายมากกว่า และอยากจะช่วยผม
เขาหยุดนิ่งหยั่งสถานการณ์อยู่ครู่หนึ่ง และถามผมว่า
"มาทำอะไรในนี้ "
แต่ผมก็ไม่ตอบ ได้แต่ก้มกอดเข่า
" มาทำอะไร "
เขาถามย้ำ ผมยิ่งก้มลงชิดหัวเข่า
น้ำเสียงนั่นดูเหมือนเขาอยากจะช่วยมากกว่า แต่ผมอยากให้เขาไปจากผม
ผมแค่เข้ามาชักว่าวตามประสาคนชอบอะไรแผลงๆ แปลก ก็แค่นั้นเอง
ความอับอายเข้ามาแทนความกลัวหมดแล้ว ผมไม่อยากให้เขาเห็นหน้าผม
เขาเอื้อมมือช้าๆ มาจับข้อมือผม ผมสะดุ้งนิดๆ เขาเก็บปืนไว้ที่ข้างเอว
และพยายามดึงผมออกมาจากตรงที่ผมแอบอยู่ แต่ผมขัดขืนนั่งอยู่
เขาจึงจับศอกผมทั้งสองข้างแล้วดึงผมลุกขึ้นทั้งตัว ผมสู้แรงเขาไม่ได้
จนผมยืนก้มหน้าอยู่ตรงที่เดิม มือใหญ่ๆ นั่นจับที่ศอกผมอยู่
เท่าที่เห็นรูปร่างของเขาในความมืดสลัว เขาเป็นคนรูปร่างดีแต่ออกจะตัวหนาซักหน่อย
ในขณะที่ผมกำลังดูท่าที่ของว่าเขาจะดำเนินการยังงัยกับผมต่อ
เขาดึงผมไปที่รถ ผมรีบรั้งตัวเองไว้และต่อรอง
"อย่าจับผมเลย"
เขาหยุด แล้วหันมาถามผม คำพูดของผมมีพิรุด ... ไม่น่าเลย
" .... จะจับทำไม ไม่ได้ทำอะไรผิด "
เขาหยุดคิดนิดๆ ก่อนที่จะเมินเฉยกับความสงสัยในความร้อนตัวของผม
" งั้นก็ปล่อยผมไว้ตรงนี้ "
" หึหึ ... แล้วจะอยู่ตรงนี้ทำไม ไม่กลัวงูกัดเหรอ "
เขาหัวเราะเบาๆ ในลำคอ ความรู้สึกของผมบอกว่าเขาเป็นคนใจดี
" ... เอ่อ ผม เข้าไปเยี่ยว "
" 55 เหรอ เยี่ยวแล้วทำไมต้องแก้ผ้ากองไว้ที่รถหละ "
เขาหัวเราะเต็มเสียง พร้อมกับคำพูดที่ดูเหมือนคำถาม และผมไม่รู้จะตอบยังงัย
".... อะ .. เอ่อ "
เขาถอยตัวหลบแสงไฟหน้ารถกระบะที่ส่องมาเฉียดๆ ตัวผม
ทำให้เขามองเห็นความล่อนจ่อนของผมชัดขึ้น
" .. หรือทำอย่างอื่น "
เขาก้มหน้าลงมาพยายามมองหน้าผมให้ชัดๆ
ทันใดนั้นเขาคว้ามาที่น้องชายผม ผมสะดุ้งนิดหน่อย
เหมือนเขาสนใจในตัวผม มากกว่าจะเป็นการแกล้ง
ผมลองใจเขาด้วยการปล่อยให้เขากระตุ้นน้องชายผมด้วยมือใหญ่ๆ ของเขา
ผมคิดแล้วว่าเขาเป็นเกย์แน่ๆ น้องชายผมเริ่มขยายตัวในมือของเขา
เขาหันไปดูไฟหน้ารถที่ยังเปิดอยู่ เหมือนเขาอยากจะปิดมันแต่มันคงไม่ใช่รุ่นที่สั่งปิดได้ด้วยรีโมต
เขาดึงผมเข้าไปตรงที่เขาดึงผมออกมา โดยที่ไม่หยุดชักให้น้องชายผมที่แข็งเต็มที่และผมก็เริ่มเสียวแล้ว
แต่ผมก็ยังกังวลอยู่ดี มันเลยเถิดกว่าที่ผมตั้งใจไว้ตอนแรก คือผมต้องการทำแบบนี้คนเดียว
ผมพยายามผลักมือเขาออก แต่เขากลับยิ่งกำน้องชายผมไว้แน่น
" จะช่วยเอาออกให้ "
" ... ไม่เอา "
ผมยังดันมือเขาออกมาจากน้องชายผม แต่กล้ามแขนของเขาใหญ่และแข็งแรงกว่ากล้ามแขนผม
เขาเริ่มอารมณ์ไม่ดีที่เห็นผมขัดขืน ผมยังพยายามแกะมือใหญ่ๆ นั่นออกจากน้องชายที่แข็งเต็มที่
เขาคว้ากุญแจข้อมือที่เอวมาคล้องใส่ข้อมือผมข้างหนึ่งอย่างรวดเร็ว เหมือนผมเป็นผู้ร้าย
และกระชากอีกข้างผ่านด้านหลังแล้วคล้องข้อมือทั้งสองข้างไขว้ไว้ด้านหลัง
เขาลากแขนผมไปที่รถด้วยความหงุดหงิด เหมือนจะดึงผมขึ้นรถ แต่เขากลับปิดเครื่อง
แล้วลากผมเดินลึกเข้าไปข้างลานดิน เขาคว้าเสื้อผ้าผมบางชิ้นติดมือมาด้วย
เดินเข้าไปลึกกว่าเดิมมาก เขาปูเสื้อผ้าผมกับพื้นหญ้าแล้วผลักให้ผมนอนลง
มือข้างหนึ่งกดไว้ที่แผ่นอกไม่ให้ผมลุกขึ้นมาได้ เขาก้มลงมาอมน้องชายผมที่อ่อนตัวลงไปแล้ว
เขาดูดมันอย่างเร่งรีบเหมือนคนโมโหหิว ผมรู้สึกเจ็บนิดๆ จากความแรงที่เขาดูด
ซักพักมันก็พองตัวอยู่ในปากของเขา ผมปฏิเสธความเสียวไม่ได้
ยิ่งเขาดูแรงเท่าไหร่น้องชายผมยิ่งแข็งเท่านั้น และผมก็ครางดังขึ้นเรื่อยๆ
เสียงครางของผมทำให้เขาอารมณ์ดีขึ้น เขาปล่อยแรงกดที่แผ่นอกผม
ดูเหมือนเขารู้สึกดีขึ้นที่เห็นผมแสดงอาการเสียวได้อย่างนั้น
ซักพักเขาทิ้งจากน้องชายผมคลานขึ้นมาครอมตัวผมไว้ เขาพิจารณาใบหน้าของผม
แต่ผมเห็นใบหน้าเขาไม่ชัด มีส่วนที่โดนแสงสลัวๆ ทำให้ผมพอเดาได้ว่าเขาเป็นคนหน้าตาคมเข้ม
ผมอยากเห็นแววตาของเขา อยากรู้ว่าเขาคิดอะไรอยู่
เขาค่อยๆ ก้มหน้าลงมาใกล้ผม และประกบริมฝีปากกับปากผม
กลิ่นบุหรี่จางๆ ที่มาพร้อมกับลิ้นชุ่มๆ ที่แยงเข้ามาในปากผมช้าๆ ขอบคุณมากครับ ขอบคุณากครับ ขอบคุณสำหรับการแบ่งปันดีๆครับ ขอบคุนคับ{:5_130:} ขอบคุณครับ เจอโรคจิตยิ่งกว่าแล้วครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ {:5_120:}{:5_135:}ขอบคุณครับ
ขอบคุณครับ อันนี้ซ้ำกับตอน 3 ขอบคุณคับ ขอบคุนมากกกกกกกก ขอบคุณมากครับ ขอบคุนคับ ขอบคุณครับ{:5_137:}
ขอบคุนคับ