บาดแผล
ในชีวิตผมเคยเสียใจกับความรักครั้งร้ายแรงที่สุดเมื่อตอนอยู่ปี3 มันทำให้ผมเกือบเรียนไม่จบเลยทีเดียวผมรู้จักผู้ชายคนนึงตอนปี2 เค้าคนนั้นเป็นอาจารย์ในมหาลัยที่ผมเรียนอยู่ ด้วยความที่อายุห่างกันไม่น่าถึง10ปี ผมจึงเรียกแกว่า พี่โต แทนคำว่าอาจารย์ พี่โตเป็นคนที่เพียบพร้อมทุกอย่าง เรียนเก่ง อายุนี่สิบกว่า ก็เป็นด๊อกเตอร์แล้ว ส่วนรูปร่างหน้าตานั้น ดูดีกว่าพระเอกหลายๆคนทีเดียว พี่โตจึงเป็นที่หมายปองของบรรดาครูด้วยกัน ไม่เว้นแม้กระทั้งนักศึกษาสาวๆ และเกย์ในมหาลัย ผมเองก็เป็นหนึ่งในนั้น แต่ก็เพียงแค่แอบชอบ ในวิชาที่พี่โตสอน ผมจะไม่เคยขาด และจะตั้งใจเรียนมาก พี่โตเป็นคนที่มีอัธยาศัยดี เข้ากับทุกคนได้ ผมจึงไม่อยากคิดอะไรกับแกมากเกินไปกว่าครูและนักศึกษา แต่แล้วเหตุการณ์ที่ผมไม่คิดว่ามันจะเกิดก็เกิดขึ้นกับเราทั้งสองคน
วันนั้นเราสองคนได้เจอกันโดยบังเอิญที่ห้างแห่งหนึ่ง พี่โตกำลังจะกลับบ้านหลังจากมาออกกำลังกายที่ห้างนั้น ส่วนผมกำลังเดินหาซื้อของอยู่ ผมยกมือไหว้ทักทายพี่โตทันที แล้วจะเลี่ยงเดินไปต่อ พี่โตชวนผมคุยและชวนผมกินข้าวเป็นเพื่อน ผมปฏิเสธไปว่านัดกับเพื่อนไว้แล้ว แต่พี่โตก็ขยั้นขยอให้ผมไปด้วยจนได้
"ไว้เพื่อนมาถึงเค้าก็โทรหาแล้วค่อยไปหาก็ได้ แต่ตอนนี้ไปกินข้าวกับพี่ก่อน"
ผมจำใจตอบตกลง ในใจลึกๆ รู้สึกกลัวที่จะแอบหลงรักพี่โตไม่ได้ พี่โตในวันนั้น ดูต่างจากที่เจอกันในมหาลัยมาก ใส่เสื้อกล้ามโชว์ไหล่แน่น เผยให้เห็นสัดส่วน ได้ชัดเจน ผมนั่งกินไปก็ประหม่าไป จนกินเสร็จ พี่โตถามถึงเพื่อนที่ผมนัดเอาไว้ว่าทำไมยังไม่มา ผมเลยต้องหาคำตอบแก้ตัวไป หลังจากนั้นพี่โตได้ชวนผมไปที่ห้อง ผมชักเอะใจ หรือว่าพี่โตจะเป็นเกย์รึเปล่า แต่วันนั้นผมก็ไม่ได้ไปที่ห้องกับพี่โตหรอกน่ะ พี่โตขอเบอร์ติดต่อผมเอาไว้ หลังจากนั้น พี่โตจะคอยโทรหาผมบ่อยๆจนผมชักอยากจะลองเล่นกับไฟดูสักครั้ง ผมตอบรับคำชวนของพี่โตในวันหนึ่ง พี่โตชวนผมนั่งรถไปเที่ยวทะเล แล้วพักค้างคืนด้วยกันหนึ่งคืน ผมเตรียมใจไว้พร้อมสำหรับเหตุการณ์ทีทจะเกิดขึ้นในคืนนั้นแล้ว และก็เป็นไปตามนั้น พี่โตจัดการผมตั้งแต่พระอาทิตย์ตกดิน จนถึงพระอาทิตย์ขึ้นเลยทีเดียว ถึงแม้จะเหนื่อย แต่กับความสุขที่ได้รับมานั้น มันเทียบกันไม่ได้เลย ผมนอนในอ้อมกอดของพี่โต พี่โตลูบหัวผม มันอิ่มใจจนลืมนึกถึงความเจ็บที่อาจจะเกิดขึ้นได้ต่อจากนี้
หลังจากวันนั้น เราสองคนก็แอบที่จะมีอะไรกันอยู่เรื่อยๆ โดยไม่มีใครรู้ แม้แต่เพื่อนสนิทก็ตาม แรกๆ เกือบจะเรียกว่าวันเว้นวันเลยก็ว่าได้ที่เรานัดเจอกัน หลังจากนั้นก็เริ่มห่างเป็นอาทิตย์ละครั้งบ้างสองอาทิตย์บ้าง ผมรู้สึกถึงการเปลี่ยนไปของพี่โต ก็เคยถาม แต่คำตอบก็คือพี่เค้าไม่ว่าง และทุกครั้งก็จะจบลงด้วยเซ็กส์และคำว่ารัก ที่พี่โตบอกผม มันจึงทำให้ผมยอมรอ และไม่ก้าวก่ายพี่โตเกินเหตุ เราคบกันแบบนั้นจนปีกว่า แล้ววันที่ผมกลัวก็มาถึง
วันนั้น พี่โตบอกจะไปบ้านแม่ที่ต่างจังหวัดสองสามวัน และไม่ให้ผมโทรหา พี่โตจะโทรหาผมเอง ผมทำอะไรไม่ได้นอกจากเชื่อและทำตาม ตกบ่ายผมไปเดินซื้อของที่ห้างแก้เซ็ง ขณะที่เดินดูนู้นดูนี่เพลินๆ ก็เห็นผู้ชายหน้าคุ้นๆ เดินมากับผู้หญิงคนหนึ่ง สองมือผู้ชายคนนั้นอุ้มเด็กตัวเล็กไว้ในอ้อมอก ผมตัวชาขึ้นมาทันที ไม่อยากให้ผู้ชายคนนั้นเป็นคนที่ผมรู้จัก แต่เมื่อเห็นชัดๆ ผมแทบจะเข่าอ่อนลงกับพื้น ดีที่เสาที่ผมยืนแอบมองอยู่ช่วยพยุงร่างผมเอาไว้ ใจผมคิดอะไรไม่ออก สับสน เหงื่อไหลย้อยเต็มหน้า ได้ยินเสียงพนักงานขายแถวนั้นมาถามว่าเป็นอะไรรึเปล่า ผมเลยตั้งสติ แล้วเดินออกจากที่ตรงนั้นไป พอถึงห้องน้ำตามาจากไหนไม่รู้ร้องไห้จนตาบวมเปล่ง ไม่ไปเรียนสองวัน เพื่อนโทรหาก็โกหกไปว่าอยู่ต่างจังหวัด จนกระทั้งวันที่สาม พี่โตถึงได้โทรมาหา ถามว่าทำไมไม่ไปเรียน ผมตอบอะไรไม่ได้ นอกจากร้องไห้อีกตามเคย ตกเย็นพี่โตมาเคาะประตูห้อง ภาพชายหนุ่มที่กำลังอุ้มเด็กวัยน่ารัก เดินเคียงข้างมากับผู้หญิงอย่างสนิทสนมพลุดขึ้นมาทันที พี่โตถามถึงสาเหตุ ผมนั่งนิ่งๆ ปล่อยให้น้ำตามันไหลออกมาจนพอใจ หลังจากนั้นจึงตัดสินใจ บอกเลิกกับพี่โตทันที พี่โตทำหน้างงๆ ผมจึงเล่าให้ฟังถึงสิ่งที่ผมเห็น พี่โตหน้าถอดสี ยอมรับว่านั่นเป็นครอบครัวของเค้า แต่สำหรับผม พี่โตก็ยังรักเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนแปลง และขอให้กลับมาคบกันเหมือนเดิม ผมขอเวลาทำใจกับพี่โตก่อน ทุกครั้งที่คิดจะยอมรับสภาพ ภาพเด็กน้อย และหญิงสาวที่เดินเคลียคลอกันอย่างมีความสุขก็ลอยมา ผมตัดสินใจที่จะถอยออกมา และยอมเจ็บ ช่วงนั้นการเรียนผมตกมาก จนเวลาผ่านไป ผมค่อยๆเข้มแข็งขึ้น ตั้งหลักตัวเองได้ก็เลยตั้งใจเรียนต่อ พยายามเลี่ยงที่จะเจอพี่โตที่มหาลัย จนเรียนจบจากที่นั่นมาถึงทุกวันนี้ นั่นคือบาดแผลที่ร้ายแรงที่สุดสำหรับผม ถึงทุกวันนี้ พอนึกย้อนกลับไปคิด ก็รู้สึกดีใจที่ผ่านพ้นช่วงนั้นมาได้.... สู้ๆครับ ผมว่านายทำถูกและหาทางเลี่ยงออกมาจะดีที่สุด{:5_133:}{:5_133:}{:5_133:}{:5_133:}{:5_133:}{:5_133:}{:5_133:}{:5_133:}{:5_133:}{:5_133:}{:5_133:}{:5_133:}{:5_133:}{:5_133:}{:5_133:}{:5_133:}{:5_133:}{:5_133:} ขอบคุนคับ{:5_130:} ขอบคุณคับ ขอบคุณคับ เป็นกำลังใจให้นะครับ สู้ๆ ขอบคุณมากครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณคับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับผม ขอบคุณมากๆ ครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ {:5_146:}ขอบคุณมากครับ ขอบคุณครับ :loveliness:ขอบคุงมากมาย ขอบคุณครับ เรื่องมันเศร้าอ่ะ