บาปรัก2 โดยคุณเป้

kabuki · โพสต์ 2015-9-29 19:43:57

2) : พี่ยศ

ในที่สุด ผมก็เลยต้องให้พี่ยศขับรถไปส่งผม บ้านของผมยังอยู่ที่เดิมเหมือนเมื่อสมัยเรียน ซึ่งพี่ยศพอจำได้ลางๆ แต่ถนนหนทางก็เปลี่ยนไปมาก ผมจึงต้องคอยบอกทางให้ ระหว่างทาง เราคุยกันเพิ่มเติม ทำให้ผมรู้ว่าพี่ยศกลับมาอยู่ที่กรุงเทพฯได้ปีเศษๆแล้ว
"กิจการก็ให้น้องชายดูแลไป ส่วนพี่ก็แยกตัวมาทำงานเอง อยากอยู่กรุงเทพฯน่ะเป้ อยากให้ลูกได้เรียนในกรุงเทพฯ แต่ก็ไม่อยากส่งลูกมาอยู่โรงเรียนประจำ ทำไงได้ล่ะ ก็ต้องหาทางกลับมาตั้งหลักปักฐานที่กรุงเทพฯใหม่" พี่ยศว่า
หัวใจที่เริ่มอบอุ่นของผมกลับเย็นวูบลงไปอีก พี่ยศมีลูกแล้ว เมื่อมีลูกก็ต้องมีเมียแล้วน่ะสิ…
"มีข่าวดีตั้งแต่เมื่อไหร่ครับนี่ ผมไม่ได้ข่าวเลย" ผมพยายามพูดด้วยเสียงปกติ
"แต่งมา 14 ปีแล้ว หลังจากที่พี่จบได้ 2 ปีก็แต่ง ตอนนี้ลูกอายุได้ 13 ขวบแล้ว กำลังเป็นหนุ่มเชียว" พี่ยศตอบ
"แล้วใครเป็นสาวผู้โชคดีครับ" ผมถามไปเรื่อยๆ แม้ว่าจะรู้สึกผิดหวังอยู่บ้างที่พี่ยศมีเจ้าของเสียแล้ว แต่ก็เป็นเพียงอารมณ์ของปุถุชนเท่านั้น ไม่ได้เสียใจหรืออิจฉาแต่อย่างใด เพราะผมเองก็ไม่ได้ติดต่อกับพี่ยศนานมากแล้ว ความสนิทสนมในอดีตคงมีเหลืออยู่ไม่มากนัก "พี่ในคณะหรือเปล่าครับ"
"สาวที่ไหนกัน พ้นวัยสาวไปแล้ว" พี่ยศตอบ "เป็นคนเชียงใหม่น่ะ รู้จักกันหลังจากที่พ่อแม่พี่ย้ายไปที่นั่น"
หลังจากนั้นเราก็คุยกันในเรื่องทั่วไป ระยะเวลาเพียง 45 นาทีจากคณะมาที่บ้านผม ผมกลับรู้สึกราวกับว่ามันช่วยฟื้นความสนิทสนมระหว่างผมกับพี่ยศให้กลับคืนมาได้อีกหลายปีทีเดียว พี่ยศในปัจจุบันกลายเป็นผู้ใหญ่ที่มีเสน่ห์และมีนิสัยดีน่าคบหาในสายตาของผม
"ตรงนี้ละครับ ถึงแล้ว" ผมบอกพี่ยศให้จอดรถเมื่อเห็นพี่ยศจะขับเลยบ้านไป "แถวนี้คงเปลี่ยนไปมากจนพี่จำไม่ได้จริงๆ พี่จะเข้ามาข้างในบ้านก่อนไหมครับ"
พี่ยศมองนาฬิกา "ไม่ดีกว่าเป้ ดึกมากแล้ว เดี๋ยวคนในบ้านตื่น รบกวนเปล่าๆ เอาไว้วันหลังพี่ค่อยมาตอนกลางวันก็แล้วกัน"
"ถือเป็นสัญญานะครับว่าพี่จะมาอีก" ผมถือโอกาสคาดคั้นพี่ยศ ยังนึกแปลกใจตัวเองเหมือนกันที่ทำไมต้องไปเอาจริงเอาจังคำพูดตามมารยาทของพี่ยศขนาดนี้
หลังจากวันนั้น จิตใจของผมไม่ค่อยเป็นปกติเท่าไร คอยนึกถึงแต่พี่ยศ รู้สึกดีใจและประทับใจที่ได้พบกันอีก ผมไม่ค่อยแน่ใจตัวเองนักว่าผม 'ชอบ' พี่ยศเข้าให้แล้ว เพราะผมเองยังเข็ดขยาดกับความบอบช้ำที่ได้รับมาจากคนรักเก่า อีกอย่างพี่ยศก็เป็นคนมีลูกมีเมียแล้ว ผมยิ่งไม่ควรเข้าไปข้องเกี่ยว แต่อีกใจหนึ่งผมก็เข้าข้างตัวเองว่าผมคงอยากแสวงหาความอบอุ่นจากผู้ใหญ่ที่สนิทสนมบางคนเพื่อความสบายใจเท่านั้น มันคงเป็นการถวิลหาเพื่อชดเชยความอบอุ่นจากพ่อที่ผมขาดไปในวัยเด็ก ครับ พ่อเลิกกับแม่และไปมีหญิงคนใหม่ มันทำให้แม่เจ็บปวดมาก พ่อเป็นคนเจ้าชู้ มันทำให้ผมทั้งต่อต้านพ่อเพราะพ่อทำร้ายจิตใจแม่ แต่ขณะเดียวกันก็อยากได้ความอบอุ่นจากพ่อเหมือนเด็กคนอื่นๆที่มีพ่อแม่อยู่กันพร้อมหน้า พร้อมกันนั้นผมก็พัฒนาความรู้สึกไม่ชอบผู้หญิงมาตั้งแต่วัยเด็ก เพราะผู้หญิงเป็นคนมาแย่งพ่อไปจากแม่ แต่ผมก็รักแม่แม้แม่จะเป็นผู้หญิงก็ตาม
ตั้งแต่เด็กมาผมโตมาด้วยจิตใจที่สับสน ทั้งต่อต้านพ่อและอยากได้พ่อกลับมา ทั้งไม่ชอบผู้หญิงและก็ทั้งรักแม่ เมื่อผมพบพี่ยศอีกครั้ง ผมแก้ตัวให้แก่ตัวเองถึงความเปลี่ยนแปลงในจิตใจว่าคงเป็นเพราะต้องการ 'เพื่อน' ที่เข้าใจมากกว่า เพราะในอดีตพี่ยศเคยดูแลผมมา แม้จะเป็นช่วงสั้นๆเพียง 1 ปีในมหาวิทยาลัยก็ตาม
หลายวันต่อมา ผมตัดสินใจโทรศัพท์ไปหาพี่ยศที่บ้านในตอนเย็น หลังจากที่พยายามหักห้ามใจไม่ให้โทรไป แต่แล้วผมก็แพ้ใจตนเอง ผมเข้าข้างตัวเองว่าจะเป็นไรไปล่ะ ก็แค่โทรคุยนิดหน่อย ไม่ได้ทำอะไรเสียหาย ทำไมจะโทรไปหาไม่ได้
"ฮัลโหล" เสียงแจ้วๆมาตามสาย คงเป็นภรรยาของพี่ยศนั่นเอง ผมใจแป้วเล็กน้อย ใจหนึ่งอยากจะวางหูโทรศัพท์ลงไปเหมือนกัน แต่แล้วในที่สุดผมก็ไม่ได้วางหู "สวัสดีครับ ผมขอสายพี่ยศครับ"
สักครู่พี่ยศก็ถูกตามตัวมารับสาย ผมหาเรื่องชวนคุยไปเรื่อย เพียงแค่อยากคุย อยากได้ยินเสียงของพี่ยศเท่านั้นเอง พี่ยศคงจะสงสัยอยู่เหมือนกันว่าผมโทรมาเพื่ออะไรกันแน่ เพราะฟังแล้วไม่มีอะไรเป็นสาระในการคุยเลย
"ที่เป้โทรมานี่มีอะไรพิเศษหรือเปล่า มีอะไรให้พี่ช่วยไหม" พี่ยศคงอยากรู้เต็มทีว่าผมมีวัตถุประสงค์อะไรกันแน่ ทั้งๆที่แม้แต่ผมเองก็ยังไม่รู้เลยว่าผมโทรไปเพื่ออะไร แต่แล้วผมก็ฉุกคิดประเด็นขึ้นมาได้ "ก็ที่พี่รับปากไว้ไงครับ ผมโทรมาทวงสัญญา พี่คงลืมแล้วมั้ง"
"อ๋อ" พี่ยศหัวเราะ "นึกว่าอะไร นี่เราเอาจริงเหรอ" พี่ยศถาม ผมอึ้งไปหน่อย จริงๆแล้วใครๆก็รู้ว่าการคุยในตอนนั้นมันเป็นตามมารยาทเท่านั้น นึกไม่ออกว่าจะพูดอะไรต่อดี ก็พอดีพี่ยศช่วยหาทางออกให้ เห็นไหมครับว่าพี่ยศยังเป็นพี่ที่ดีของผมเสมอ "เอายังงี้ เรานัดไปกินข้าวกันสักมื้อดีไหม จะได้คุยเรื่องเก่าๆกัน"
ผมตอบรับด้วยความยินดี ตกลงนัดกันตอนเย็นวันรุ่งขึ้นหลังเลิกงาน ที่ห้องอาหารแห่งหนึ่ง ใจหนึ่งของผม… คงเป็นส่วนดีของจิตใจ… พยายามบอกว่าผมไม่ควรไป และไม่ควรเดินไปให้ไกลกว่านี้ด้วย แต่…อีกใจหนึ่ง…บอกผมว่า ไปเถอะ แค่นี้จะเป็นไรไป …
เย็นวันนั้นเป็นวันที่ผมมีความสุขมาก ได้รับประทานอาหารมื้อเย็นกับอดีตพี่รหัส … ผมฟังพี่ยศเล่าถึงประสบการณ์ในช่วงสิบกว่าปีที่ผ่านมา หลังจากที่พี่ยศจบจากคณะก็ย้ายไปอยู่ที่เชียงใหม่พร้อมกับครอบครัวเพื่อตั้งรกรากและทำธุรกิจก่อสร้างที่นั่น โดยพี่ยศเป็นหัวเรี่ยวหัวแรงช่วยพ่อดำเนินกิจการ ที่บ้านของพี่ยศเป็นครอบครัวชาวจีน พ่อแม่ของพี่ยศยังนิยมวิธีแต่งงานแบบกึ่งคลุมถุงชนอยู่ คือมีแม่สื่อมาแนะนำหญิงสาวให้รู้จักกัน เพื่อให้หนุ่มสาวได้สานความสัมพันธ์กันต่อไป ก็คงดีกว่าการคลุมถุงชนในสมัยก่อน ที่จับแต่งงานกันเลยตามความพอใจของพ่อแม่ แต่นี่ยังทอดเวลาให้ทั้งคู่สร้างความสัมพันธ์กันบ้าง แต่ผลสุดท้ายก็คงลงเอยไม่ต่างกันนัก อยู่แต่ว่าช้าหรือเร็วเท่านั้น
พี่ยศแต่งงานด้วยวิธีนี้ ผมมองหน้าพี่ยศซึ่งนั่งอยู่ตรงข้ามบนโต๊ะอาหารสี่เหลี่ยมราวกับจะค้นหาความจริงอะไรบางอย่าง แต่… ผมไม่พบอะไรเลย
"เป้จ้องหน้าพี่ทำไม" ถามยิ้มๆ "มีอะไรงอกที่หน้าพี่เหรอ"
"ไม่มีหรอกครับ" ผมตอบ "อยากจะดูชัดๆว่าพี่เปลี่ยนไปแค่ไหนเท่านั้นเอง"
"แล้วเปลี่ยนไปแค่ไหนล่ะ" พี่ยศจ้องหน้าจะเอาคำตอบจากผม จนผมต้องหลบสายตา "ก็มีทั้งที่เปลี่ยนและไม่เปลี่ยนครับ พี่ดูภูมิฐานขึ้น แต่นิสัยก็ยังคงเหมือนเดิม…น่ารักเหมือนเดิมครับ" ผมหลุดปากคำว่า 'น่ารัก' ออกไป
พี่ยศถอนใจ "เวลาไม่คอยใครเลยนะเป้ พี่รู้ตัวว่าเปลี่ยนไปมาก บางทีก็ยังอยากกลับไปอยู่ในวันเวลาเก่าๆเหมือนกัน การได้เจอเป้ทำให้พี่รู้สึกมีความสุข เหมือนกับว่าได้ย้อนกลับไปในวันเก่าๆ แม้มันจะไม่เป็นความจริงก็ตาม แต่มันก็ยังเป็นความรู้สึกที่ดี"
"ว่ากันว่าคนที่คิดถึงความสุขในอดีตแสดงว่าปัจจุบันมีความทุกข์ แต่เท่าที่ดูพี่ก็สมบูรณ์พร้อมนี่ครับ มีฐานะ มีครอบครัว งานก็ดี …"
"มันก็ไม่เชิงหรอก" พี่ยศพูดขัดขึ้น ผมชักจะเห็นอะไรรำไรอยู่ในสีหน้าของพี่ยศ แต่แล้วพี่ยศก็เปลี่ยนไปชวนคุยเรื่องอื่น ทำให้เบาะแสในสีหน้านั้นขาดลง
วันนั้นเราคุยกันอยู่หลายชั่วโมงทีเดียว เป็นอาหารเย็นที่ใช้เวลานานมาก แต่ผมกลับรู้สึกว่าเวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว ยิ่งคุยกับพี่ยศก็ยิ่งมีความสุข ผมรู้สึกตัวว่ากลับไปเป็นนักศึกษาอีกครั้ง พี่ยศเองก็คงมีความรู้สึกนี้เช่นเดียวกัน
หลังจากนั้นเราก็เริ่มติดต่อกันอีกครั้งหนึ่ง ผมโทรไปหาพี่ยศบ้าง พี่ยศโทรมาหาผมบ้าง เราคุยเล่นกันอย่างสนุกสนาน บางทีก็นัดกันไปกินข้าวเที่ยง ส่วนข้าวเย็นนั้นพี่ยศขอร้องว่าอยากกลับไปกินที่บ้านเพราะจะได้มีเวลาอยู่กับลูกๆด้วย ซึ่งผมก็เข้าใจ ความสนิทสนมและเป็นกันเองค่อยๆกลับคืนมาคล้ายเมื่อครั้งที่เรายังเป็นพี่รหัสน้องรหัสกันอยู่
บางครั้งก่อนผมเข้านอน ผมจะสำรวจชีวิตของตนเองโดยนึกทบทวนเหตุการณ์ที่เพิ่งผ่านไป การสำรวจชีวิตทำให้ผมพบความจริงว่าความสนิทสนมที่ผมมีให้แก่พี่ยศมันเริ่มไม่ธรรมดาเสียแล้ว วัยสามสิบกว่าอย่างผมไม่ใช่วัยที่ 'ติดเพื่อน' อีกแล้ว แต่นี่ผมกลับรู้สึก 'ติดพี่' นี่แหละที่ทำให้ผมต้องเริ่มตั้งสติและสำรวจใจของตนเองอย่างละเอียด
แม้ผมจะรู้สึกถึงความผิดปกติที่เกิดขึ้นในใจของตนเอง แต่ทางด้านพี่ยศแล้วผมยังไม่เห็นอะไร พี่ยศยังคงวางตัวดี ไม่ได้แสดงอาการว่า 'ชอบ' ผมในเชิงนั้นแม้แต่น้อยแม้ว่าเดี๋ยวนี้เราจะสนิทกันมากขึ้นก็ตาม ก็จะไปชอบได้อย่างไรล่ะในเมื่อพี่ยศเป็นผู้ชายแท้ๆ ทั้งยังมีครอบครัวแล้วด้วย
ก็ดีไปอย่าง ผมนึกในใจ ลูกเมียของพี่ยศจะได้เป็นกำแพงกั้นระหว่างผมกับพี่ยศไม่ให้เกินเลยขอบเขต ถ้าไม่มีกำแพงนี้อยู่ผมก็อาจควบคุมใจตนเองไม่ได้เหมือนกัน แต่เมื่อมีกำแพงนี้ ผมก็ยอมรับมัน ตอนนี้ผมขอเพียงแค่เสพความอบอุ่น ความสนิทสนม เท่าที่เพื่อนหรือพี่จะให้ได้อย่างมีขอบเขต … ผมขอเท่านั้นก็พอแล้ว
"เป้ วันนี้มากินข้าวเย็นที่บ้านพี่ไหม เป้ยังไม่รู้จักพี่ป้อมเลยนะ" จู่ๆพี่ยศก็โทรมาหาผมในเช้าวันเสาร์วันหนึ่ง อยากชวนผมไปกินข้าวที่บ้านเพื่อไปรู้จักกับครอบครัวของแก ผมรู้สึกแปลกใจเพราะเป็นคำเชิญที่ผมไม่คาดคิด ผมลังเลเล็กน้อย เพราะยังรู้สึกตะขิดตะขวงกับการไปพบหน้าคนในครอบครัวของพี่ยศ ถ้าเป็นไปได้ผมไม่อยากรู้จักหรอกครับ
"มาเถอะน่า ป้อมเค้าทำอาหารเก่งนะจะบอกให้" พี่ยศคะยั้นคะยอ ในที่สุดผมก็ตอบรับคำเชิญ

minone · โพสต์ 2015-9-29 20:52:58

ขอบคุณครับผม

nun221033 · โพสต์ 2015-9-29 21:29:21

ขอบคุณมากๆ นะครับ

somkaite · โพสต์ 2015-9-29 21:38:10

ขอบคุณครับผม

maxum · โพสต์ 2015-9-29 23:49:36

ขอบคุณมากครับ

natthaphat.sam · โพสต์ 2015-9-30 07:46:27

ขอบคุนคราบ

apinna · โพสต์ 2015-9-30 09:22:32

ขอบคุณครับ

longkhong · โพสต์ 2015-9-30 16:31:24

ขอบคุณมากครับ

MissA · โพสต์ 2015-9-30 23:29:23

ขอบคุณครับ

x2_man · โพสต์ 2015-10-1 11:28:56

ขอบคุณครับ...

watsana · โพสต์ 2015-10-1 15:20:44

ขอบคุณนะคับ

minime · โพสต์ 2015-10-1 17:27:26

ขอบคุณ

cakedong · โพสต์ 2015-10-2 15:11:48

ขอบคุณครับ

Kyungyeol · โพสต์ 2015-10-2 22:05:57

ขอบคุณครับ

harizon · โพสต์ 2015-10-3 09:51:53

ขอบคุณครับ

parisatlover · โพสต์ 2015-10-4 00:32:32

มาติดตามต่อค่ะ

bubblebeer · โพสต์ 2015-10-4 02:00:30

ขอบคุณครับ

sengjit · โพสต์ 2015-10-6 01:44:31

ขอบคุณครับ

Dajim · โพสต์ 2015-12-27 16:26:46

ขอบคุณมากๆ นะครับ

FNFAOF · โพสต์ 2015-12-27 19:01:58

ขอบคุณครับ

บัญชี		จำการเข้าสู่ระบบไว้	ลืมรหัสผ่าน
รหัสผ่าน			สมัครเข้าเรียน