คืนไร้ดาว คราวไร้จันทร์ (กลบทสร้อยคู่สคราญ)
๐ ค่ำคืนนี้..มีคน..หมองหม่นร้าว
คืนไร้ดาว..คราวมอง..หมองหม่นหมาง
เหลียวรอบกาย..คล้ายเหมือน..ดูเลือนลาง
ท้องนภางค์..ร้างเดือน..ดูเลือนไป
๐ สายลมโชย..โปรยผ่าน..สะท้านร่าง
ยามรักร้าง..กลางมาน..สะท้านไหว
โอ้รักเอย..เคยบาน..บนลานใจ
เเล้วไฉน..ให้หม่น..บนลานตรม
๐ ฟ้าไร้ดาว..คราวใด..ไร้สุขสันต์
ฟ้าไร้จันทร์..พลันทุกข์..ไร้สุขสม
เฝ้าทุ่มเท..เสน่หา..แห่งอารมณ์
กลับเชยชม..ขมปร่า..แห่งอาวรณ์
๐ เคยภิรมย์..สมใจ..ในห้วงรัก
กลับถูกกัก..ปลักลวง..ในห้วงหลอน
ความเหว่หว้า..พาใจ..ให้ร้าวรอน
แทบม้วยมรณ์..นอนหนาว..ให้ร้าวราน
๐ หวังร่วมเรียง..เคียงข้าง..บนทางฝัน
ได้แบ่งปัน..ฝันร้าง..บนทางผ่าน
เหลือเพียงซาก..จากแผล..ทั้งแดดาล
กับดวงมาน..รานหวัง..ทั้งแดดวง…ฯ
หน้า:
[1]