ว้าวุ่น....ในรัก
มองดูฟ้า ว้าวุ่น ขุ่นในจิต
ใยมืดมิด คิดตรอง ต้องฉงน
ใครเขาบอก ดาวฟ้า พราวกมล
หรือใจเรา ที่หม่น จนขุ่นมัว
ฟ้าและดาว วาวแวว แพรวระยับ
ยังมองดับ ขับจิต คิดหมองทั่ว
เผาผลาญใจ ให้หวั่น พลันนึกกลัว
คิดไปทั่ว มัวหมอง ต้องทำใจ
จิตเป็นนาย กายถือ คือว่าบ่าว
อย่าเมามัว ในรัก มักไม่ใช่
ใช้ปัญญา มองหา คนจริงใจ
เลิกฝันใฝ่ ให้อยู่ กับความจริง........ http://poem.deedeejang.com/engine/data/emoticons/recourse.gif
หน้า:
[1]