บทเรียนแรก
เช้าตรู่เสียงนกหวีดดังขึ้นเป็นจังหวะพวกเราส่วนมากต่างก็รีบตื่นตามที่ได้ รับคำสั่งมา มีเพียงส่วนน้อยที่ยังหลับอุตุอย่างไม่ทราบชะตากรรมที่กำลังจะเกิดขึ้น รุ่นพี่สามสี่คนเดินเข้ามาอย่างรวดเร็ว นำหน้าโดยพี่สุดโหดเช่นเคย เครื่องแต่งกายกึ่งลำลองเมื่อคืน ถูกเปลี่ยนเป็นชุดฝึกสีพรางเต็มยศ ใบหน้าคมคายออกสีแทนเกลี้ยงเกลา ไรหนวดบางๆ ขึ้นเสริมใบหน้าให้คมเข้มยิ่งขึ้น ผมเผลอมองไปชั่วขณะแล้วรีบพับผ้าห่มให้เสร็จ ก่อนจะออกมายืนตรงที่หน้าเตียง"คนที่เรียบร้อยแล้วให้ใส่รองเท้าผ้าใบ และไปเข้าแถวข้างล่างส่วนพวกที่ยังไม่ลุกจากเตียงหรือยังไม่เสร็จก็ให้นอนต่อไปอีก"ผมค่อนข้าง งง ไม่น้อยกับคำสั่งมันไม่แปลกเหรอครับที่พี่แกให้นอนต่อ เต๋อบัดดี้ผมคงจะเดาออกว่าผมคิดอะไร"ไม่ ต้องงงหรอก เราว่ามันต้องมีอะไรแน่นอน ไป รีบไปกัน" ผมจึงเดินตามเต๋อลงไปเข้าแถวข้างล่าง ไม่นานถึงบางอ้อ เมื่อรู้ว่าเหตุผลที่ทำไมพี่สุดโหดถึงเปลี่ยนเป็นพี่ใจดีอย่างน่าแปลกใจบรรดา หนุ่มขี้เซาทั้งหลาย ถูกเกณฑ์ให้มานอนเตียงเดียวกัน ท่านลองนึกภาพสิครับว่าเด็กหนุ่มเกือบ 20 คนต้องมานอนบนเตียงที่ทำขึ้นเพื่อคนเดียวสภาพมันจะเป็นยังไง เต๋อหันมายักคิ้วอย่างยียวน "เห็นมั้ยบอกแล้ว" ผมยิ้มตอบอย่างเห็นใจบรรดาคนขี้เซาเกือบ 20 นาที การลงโทษสิ้นสุดพร้อมกับสภาพสะบักสบอมของคนขี้เซา ผมว่านะต่อไปไม่น่าจะมีใครกล้าตื่นสายแน่ คณะรุ่นพี่ค่อยทยอยลงมายืนหน้าแถว ทุกคนล้วนแต่มีท่าทางสง่าผ่าเผย อย่างคนที่ได้รับการฝึกมา สักครู่คณะของนายทหารที่รับผิดชอบการฝึก และการสอนก็ทยอยลงมา ดูจากดาวบนบ่าแล้วน่าที่จะยศไม่ต่ำกว่าร้อยตรี เริ่มจากการแนะนำสถานที่ กล่าวต้อนรับ จนมาถึงการแนะนำรุ่นพี่ที่มาทำการฝึก ผมใจเต้นเพราะอยากรู้จังว่าพี่สุดโหดชื่ออะไร นายทหารคนนั้นเริ่มแนะนำทีละคนตั้งแต่ พี่รบ หนุ่มหน้ามนตัวเล็ก แต่ยิ้มน่ารักชะมัด พี่ชินหนุ่มใต้หน้าเข้ม แววตาดูเป็นมิตร พี่เอ็กส์คนนี้สิครับหน้าตาหล่อเหลาที่สุดจมูกโด่งเป็นสัน ดวงตาคมโตผิวขาว พี่เมธาตัวโตสีหน้าวางเฉย จนถึงคนสุดท้ายคือพี่สุดโหดชื่อของเค้าคือ ลือกิจ อืมม..งั้นผมเรียกว่าพี่ลือแล้วกัน ง่ายดีพิธีการต่างจบสิ้นลง พวกเราค่อยๆทยอยไปยังห้องเรียนที่จะมีไว้สำหรับภาคทฤษฎี ส่วนภาคปฏิบัติจะเป็นสนามกว้างห่างออกไปอีกราว 100 เมตร ในหนึ่งสัปดาห์พวกผมจะเรียนและฝึกในอัตรา 60:40 คือเรียนมากกว่าฝึก หยุดเสาร์-อาทิตย์ โดยจะสามารถขออนุญาตกลับบ้านหรือออกไปข้างนอกได้ วันนี้ทั้งวันก้อตามธรรมเนียมล่ะครับไม่ได้ทำอะไรหรอก แต่พรุ่งนี้ดิครับเต็มๆ ผมว่านะ..ราวๆ 6 โมงเย็น หลังจากทานข้าวแล้ว ก็ถึงเวลาอาบน้ำ เนี่ยหล่ะครับสิ่งที่ผมกังวลใจที่สุด แต่ยังไงก็มาถึงขั้นนี้แล้ว พวกเราถูกสั่งให้เปลี่ยนเสื้อผ้านุ่งเฉพาะผ้าขาวม้า และถือขัน สบู่ ยาสีฟัน และแปรงลงมา กลุ่มใดที่จัดแถวเสร็จก่อนจะได้ไปอาบก่อน กลุ่มผมดันจัดเสร็จก่อนเลยได้สิทธิไปอาบน้ำก่อน เพื่อนๆลองนึกถึงสภาพที่อาบน้ำนะครับ ห้องน้ำกว้างๆมีอ่างปูนยาวๆลักษณะสี่เหลี่ยมผืนผ้า 2 อ่างติดกัน ผมและเพื่อนๆยืนอยู่ที่หน้าอ่างนั้นอย่างสงบรอฟังคำสั่ง พี่ลือเดินเข้ามาตามด้วยพี่เมธา และพี่เอ็กส์ สุดหล่อแห่งคณะ พี่เมธาสั่งให้ถอดผ้าขาวม้าออก ผมเขินจัดแต่ก็ต้องค่อยๆปลดปราการด่านสุดท้ายออกไป หันไปมองอีกทีทุกคนล้วนแต่อยู่ในสภาพเดียวกัน ยุบหนอพองหนอผมคิด ร่างกายไม่จีรังอย่าไปยึดติด ไม่ใช่ผมบรรลุโสดาบันในห้องน้ำหรอกครับ แต่เพื่อนๆที่เคยมีประสบการณ์คล้ายๆแบบนี้ลองนึกดูสิครับ ว่าในสถานการณ์ที่เราตกอยู่ท่ามกลางผู้ชายหนุ่มๆเกือบ 20 คน แต่ละคนเปล่าเปลือยเผยให้เห็นหน่อเนื้ออย่างชัดเจน ใครไม่หวั่นไหวคงไม่ใช่เกย์แน่นอน ผมพยายามบังคับไม่ให้มีพิรุธ โดยเฉพาะกับเจ้าน้องชายตัวเขื่องที่ผงกหัวหงึกหงักอย่างยินดี แต่พิรุธผมมันคงไม่หลุดง่ายๆอย่างที่คิด พี่เอ็กส์หันมามองแล้วก่อนออกคำสั่ง "เฮ้ย.ไอ้น้องคนนั้น เออ มึงนั่นหล่ะ ออกมาตรงนี้ซิ"ผมรู้เลยว่าตัวเองหน้าซีดจัด แต่ก็ต้องเดินออกมา พี่เอ็กส์มองหน้าผม (เฉพาะหน้าจริงๆ) แล้วสั่งให้ขึ้นไปยืนบนขอบอ่าง ผมตาเบิกโพลงอย่างตกใจสุดขีด คราวนี้ไม่มีทางแน่ครับที่ผมจะทำตาม"พี่ครับ มันจะไม่เกินไปหน่อยเหรอครับ" ผมรู้สึกว่าขอบตารื้นชื้นไปด้วยน้ำตา แต่ผมพยายามบังคับไม่ให้ไหล พี่เอ็กส์ตาวาวอย่างโกรธจัด"มึงกล้าเหรอ กูบอกให้ขึ้นไปยืน"ผม สาบานเลยว่าตอนนั้นอารมณ์พุ่งขึ้นจนต้องกำหมัดแน่น ทั้งโกรธเกลียด พี่เมธาเดินมาแล้วดันผมไปข้างหน้าดูเค้าสองคนสนุกสนานมากกับการกระทำครั้ง นี้ มีเพียงพี่ลือที่ยืนดูอย่างสงบ
ขอบคุณครับ พื้นสีดำอ่านยากมากครับ มาต่อหน่อยครับ ขอบคุณมากๆนะครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณมากครับ สุดยอดนายแน่มาก ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณมากๆ คับ
หน้า:
[1]