ลองแต่งแนวนี้ดูบ้าง อ่านมากันเยอะละ ติชมกันได้นะครับ
รวม หนุ่มตชด.
เสียงกริ่งโทรศัพท์ดังขึ้นปลุกเด็กหนุ่มน้อยตื่นจากการหลับใหลข้ามคืนอันแสนเหนื่อยหลังการสอบปลายภาคเรียนที่หนึ่งผ่านพ้นไปณัฐทินันท์ เด็กชายที่พึ่งผ่านพ้นวัย 14 ปีมาได้ไม่นานนักงัวเงียตื่นขึ้นมารับโทรศัพท์มือถือที่วางไว้ข้างที่นอน
“ฮัลโหลครับแม่” ณัฐทินันท์ส่งเสียงอู้อี้ลงไปในเครื่องวันนี้ควรเป็นวันพักผ่อนของเขาหลังสอบวันสุดท้าย แม้จะหงุดหงิดนิดหน่อยแต่การโทรหาเค้าในยามเช้าคงไม่ใช่เรื่องปกติ
“นัท ยังไม่ตื่นอีกเหรอลูก”ผู้เป็นแม่ส่งเสียงใสจากปลายสายทักทายบุตรชาย “แม่ครับ ที่นี่ยังเช้าอยู่เลย” นัทตอบแม่ไปด้วยเสียงงัวเงีย“อ้าวเหรอ โทษทีลูก นี่สอบเสร็จแล้วนะ แม่คิดถึง แวะมาหาแม่สักหน่อยดีมั้ยที่นี่อากาศกำลังดีเลย”
“นัทยังไม่ได้เตรียมตัวเลยฮะแม่ นี่ปิดเทอมแค่ 20วันเอง”
“โถ... มาหาแม่ไม่กี่วันเองนะ อยู่กับตายายนานๆ ไม่เบื่อรึไง”
“นัทไปทุกปีอะแม่ เที่ยวที่เดิมๆ จนเบื่อแล้วนัทอยากอยู่เที่ยวกับเพื่อนที่นี่แป๊บนึงนะคับแม่ แต่สัญญาว่าจะไปหาก่อนเปิดเทอมนะๆ” เด็กหนุ่มส่งเสียงออดอ้อน ผู้เป็นแม่หัวเราะอย่างเข้าใจวัยรุ่นเริ่มติดเพื่อน แต่ก็ยังดีใจที่ลูกชายสัญญาว่าจะมาหา “โอเค แม่ไม่กวนละตื่นไปอาบน้ำได้แล้ว นอนตื่นสายไม่ดีนะ” นัทวางสายจากผู้เป็นแม่แล้วพลิกตัวไปมากับที่นอนเพื่อเรียกสติให้มากพอที่จะลุกขึ้นไปอาบน้ำเพื่อเริ่มต้นวันใหม่ด้วยวัยเพียงสิบต้นๆ ฮอร์โมนที่กำลังพุ่งพล่านในยามหลับยังไม่ลดหายไปไหนจังหวะการพลิกจึงสร้างความรู้สึกบางอย่างให้กับส่วนกลางของตัวเด็กหนุ่มนัทร้องครางเบาๆ เมื่อท่อนเนื้อที่กำลังแข็งขันเบียดกับที่นอน เค้านึกในใจยังไงนี่ก็วันหยุด ไม่ต้องรีบร้อนตื่นนัก ขอสักพักก็ยังดีจึงเริ่มถูไถร่างกายของตนไปกับที่นอนนุ่มๆพร้อมทั้งพยายามกดเอวให้บดแน่นลงไปเพื่อเพิ่มแรงสัมผัสทีละน้อย “อื๊อ... ดีจัง”เด็กหชุ่มเริ่มเร่งจังหวะขึ้นทีละนิดๆแต่ความนุ่มบุ๋มของที่นอนนั้นไม่ใช่รสสัมผัสที่แข็งแรงเพียงพอสำหรับความต้องการของเด็กวัยกำลังเริ่มเจิณญพันธ์เค้าจึงใช้ผ้าห่มที่มี ม้วนพันจนแน่นเป็นก้อนแล้วเริ่มกดบั้นเอวเข้าไปแล้วจึงถูไถเร่งจังหวะขึ้นเรื่อยๆ นัทสูดลมหายใจฟืดฟาดด้วยความกระสันต์มากๆ ขึ้นจนกระทั่ง เสียววาบที่ท้องน้อย ร่างทั้งร่างเกร็งตัวก่อนจะกระตุกพ่นอะไรสักอย่างออกมาจากท่อนลำนั้นนานแล้วที่เค้าไม่ได้ทำแบบนี้ซึ่งเป็นวิธีที่เค้าใช้มาตั้งแต่เด็กเพื่อปลดปล่อยความเครียดเมื่อเริ่มโตมาก็รู้จักใช้มือ หรือใช้อุปกรณ์ช่วยบ้างครั้งนี้ก็เป็นอีกวิธีที่เค้าลืมมันไปนานเหมือนกัน
นัทเองยอมรับว่าเป็นคนที่มีความต้องการที่สูงพอตัวบางครั้งเค้ากงัวลว่ามันเป็นเรื่องปกติของวัยรุ่นหรือเป็นที่ตัวเค้าต้องการมันมากไปหรือเปล่านับตั้งแต่การมีเพศสัมพันธ์ครั้งแรกเมื่อตอนอายุเพียงสิบสามปีได้ไม่นานกับรุ่นพี่ที่พบเจผ่านทางอินเทอร์เน็ตเค้ายอมรับว่าการถอดโอบกอดและสอดใส่ทำให้ความรู้สึกบางอย่างของเขาถูกเติมเต็มเข้ามามากบางอย่างที่อยากได้และมันขาดหายไปไม่เคยมี แม้การอยู่กับแม่ และตายายจะไม่ได้มีปัญหาอะไร แต่มันก็ไม่ได้ช่วยให้ความรู้สึกที่ขาดหายไปคืออ้อมกอดขอผู้เป็นพ่อ ถูกเติมเต็มได้ดีนักเด็กหนุ่มมีเพียงรูปถ่ายของพ่อที่ถ่ายไว้นานแล้วให้ดูต่างหน้าครั้งล่าสุดที่เค้าได้พบเจอก็เมื่อสมัยห้าขวบแทบจำไม่ได้แล้วว่าหน้าตาของผู้เป็นพ่อจริงๆ เป็นเช่นไร แม้รูปถ่ายนั้นจะเป็นภาพที่เค้าถูกอุ้มเอาไว้และผู้เป็นพ่อได้เอียงข้างหอมไปยังแก้มขาวๆ ของเค้า นัทจำได้เพียงร่างสูงใหญ่ผิวสีดำกับ มือที่หยาบกร้าน พร้อมทั้งอ้อมกอดที่อบอุ่น กลิ่นกายบางอย่างที่แปลกๆและไม่เคยได้จากใครมาก่อนจากพ่อยังติดในความทรงจำชัดเจนพ่อกับแม่ของนัทไม่เคยแต่งงานกัน ไม่เคยได้อยู่ด้วยกันนัทเกิดมาจะด้วยความตั้งใจหรือไม่ตั้งใจของทั้งคู่ก็สุดแท้แต่จะเดาได้มันทำให้นัทรู้สึกโหยหาการเติมเต็มจากคนอื่นมากพอตัวแม่นัทไม่ได้เล่าเรื่องของพ่อให้ฟังมากนักนอกจากว่า เจอกันสมัยวัยรุ่นและคบกันแต่ตายกับยายไม่เห็นด้วย จนกระทั่ง พ่อแม่แอบได้เสียกันและเกิดนัทขึ้นมาแม้ว่าพ่อจะขอรับผิดชอบ แต่ทั้งคู่ก็ยังเด็กเกินไปที่จะมีครอบครัวนัทแอบได้ยินผู้คนลือกันมาว่าเพราะพ่อเป็นคนบ้านนอกจนๆที่เข้ามาเรียนในเมืองตากับยายเลยไม่ชอบ และกีดกันไม่ให้ทั้งสองคบกันแม้จะมีลูกด้วยกันก็ตาม แม่ไม่ใช่คนหัวแข็งอะไร ไม่สามารถโต้แย้งหรือมีปากเสียงได้ได้แต่ยอมทุกอย่างที่ตากับยายสั่ง แม้เค้าอาจจะเกิดจากความไม่ตั้งใจแต่ตาและยายก็เลี้ยงดูเค้าด้วยความรักอย่างดีไม่มีบกพร่องรูปถ่ายเพียงใบเดียวของพ่อที่แม่เป็นคนถ่ายไว้และแอบให้นัทเก็บซ่อนจากตายายเหมือนสมบัติที่มีค่าที่สุด นัทยังหวังเอาไว้ว่าสักวันแม่กับพ่ออาจจะกลับมาอยู่ด้วยกันอีกทีแต่นั่นก็ไม่มีหวัง เค้าคิดว่าพ่อคงแต่งงานใหม่ไปนานตามประสาผู้ชายแล้วส่วนแม่ของเขาเองก็พึ่งแต่งงานได้ไม่นานเช่นกันพ่อเลี้ยงเค้าเป็นชาวต่างชาติที่แม่ไปทำงานนัทไม่ได้รู้สึกน้อยใจหรือคิดว่าเลวร้ายอะไรนักกับชีวิตของเค้าทุกวันนี้เหลือเพียงแค่ ใช้ชีวิตไปเรื่อยๆ เรียน เล่น เที่ยว ทำงาน และมีแฟน พูดถึงแฟนนัทพึ่งเลิกกับแฟนหนุ่มวัยไม่ห่างกันมากนักที่เจอทางอินเทอร์เน็ตมันไม่ได้เจ็บปวดหรือผูกพันมากนัก เค้าเพียงแค่ต้องการเซ็กส์ และเมื่อเวลาผ่านไปทั้งคู่ก็ห่างหายกันไปตามธรรมชาติของกันและกัน
นัทแต่งตัวออกจากบ้านไปยังตลาดไม่ไกลนักเป็นเรื่องปกติที่เค้าจะไปเดินเพื่อหาซื้ออะไรกินในวันที่หยุดตากับยายยังไม่ถึงวัยเกษียนจึงยังต้องทำงาน ซึ่งก็คงอีกไม่กี่ปีนี่เอง “ป้านวลวันนี้ข้าวแกงมีอะไรกินบ้างเนี่ย เห็นสีสดๆ ทั้งนั้นเลย ท่าทางจะเผ็ด”เด็กหนุ่มยืนมองอาหารผ่านตู้กระจก “วุ้ยไม่เผ็ดหรอกน้องนัท พริกแกงทั้งนั้นนี่ป้าได้สูตรพริกแกงมาใหม่ เลยเผลอมันมือไปหน่อย เอ้า นี่ ถ้าวันนี้เบื่อพะแนงป้าแนะนำ ผัดปลาดุกนี่นะ นานๆ กินปลาที ดีกับร่างกายนะ”นัทพยักหน้ารับกับเมนูแนะนำของแม่ค้า ป้านวลเอ็นดูเด็กหนุ่มเหมือนลูกหลานเสมอ นัทรับจานอาหารจากมือของป้าที่ง่วนไปตักอาหารให้ลูกค้ารายอื่นด้วยเช่นกัน“ขอแกงจืดแตงกวายัดไส้ด้วยนะครับป้า” นัท บอกเบาๆ ก่อนจะเดินมานั่งลงที่โต๊ะ“จ้า...” ป้านวลยิ้มรับ เด็กหนุ่มนั่งนึกถึงสิ่งที่ต้องทำในช่วงปิดเทอม กิจกรรมยามว่างนอกจากการอ่านหนังสือและเล่นเกมแล้วเค้าก็นึกอะไรไม่ค่อยออก การนัดเที่ยวกับเพื่อนก็ไม่ได้มีแผนการที่แน่ชัดนักเค้ารู้สึกเบื่อๆ กับการไม่มีจุดหมายในแต่ละวัน “นัทปิดเทอมนี้หนูทำอะไรลูก”ป้านวลเอ่ยปากชวนคุยหลังจากที่ลูกค้าเริ่มเว้นระยะห่างเมื่อนัททานเสร็จแล้วและเดินไปหาเพื่อจ่ายเงิน เด็กหนุ่มส่ายหน้า “ไม่แน่ใจเลยคับน่าจะอ่านหนังสือเตรียมสอบเทอมหน้ามั้ง” “วุ้ย ขยันจังหลานชั้น เอ้อคุณครูที่โรงเรียนเมื่อเช้า เค้าแวะมาหาป้าตอนเย็นฝากจดหมายให้นัทน่ะ”นัททำหน้าแปลกใจ ทำไมถ้ามีจดหมายถึงผู้ปกครอง ถึงไม่ส่งไปที่บ้านหรือถ้ามีอะไรเกี่ยวกับเขาเมื่อวานเป็นวันสอบก็น่าจะเรียกหรือมาหาเค้าเองไม่ใช่เหรอป้านวลหยิบเอาจดหมายจากใต้เก๊ะเงินส่งให้ เด็กหนุ่มจึงรีบกลับบ้านเพื่อเปิดดูว่าเนื้อหาข้างในมีอะไรสำคัญ
นัทรีบขึ้นบนห้องแล้วฉีกซองจดหมายออก ข้างในเป็นกระดาษแผ่นเล็กๆ เขียนเบอร์โทรศัพท์เอาไว้ว่าเป็นของครูสุรพล ครูวิชาพละ ที่ยังไม่เคยสอนเค้าเลยครูมีเรื่องอะไรที่ต้องคุยกับเค้างั้นเหรอ เด็กหนุ่มสงสัยและรีบโทรไปตามหมายเลขที่ให้ไว้
“สวัสดีครับคุณครูสุรพล ผมนัทเองนะครับ นัฐทินันท์ที่ครูฝากเบอร์ไว้ให้โทรกลับ”
“โอ้ย... พอดีเลยนัท ครูกำลังรอนัทโทรมาเลยเนี่ยมีเรื่องสำคัญอยากจะคุยด้วยหน่อย สะดวกมั้ย”
“ครับคุณครู ผมอยู่ที่บ้าน ไม่ได้ทำอะไรคุณครูว่ามาได้เลยครับว่ามีเรื่องอะไรให้ผมช่วย แต่ผมคิดค่าช่วยนะ”เด็กหนุ่มแซวกลับ
“โห้ยยยย ครูว่า ครูต้องเก็บค่าช่วยจากนัทมากกว่ามั้ง ฮ่าๆ” ไม่ทันได้หัวเราะจบประโยคก็มีเสียงแทรกเข้ามาในสายแว่วๆ อะไรสักอย่างขัดจังหวะของครูสุรพล “เฮ้ยไอ้นี่เอ็งใจเย็นดิ๊ อยากคุยกันขนาดนั้นเลยเหรอ เดี๋ยวเด็กตื่นหมดหรอก”เด็กหนุ่มได้ยินแบบนั้นก็คิดอกุศลในใจขึ้นมาแว๊บหนึ่งทำให้แก่นกายในตัวของนัทกระตุกขึ้นมาทันทีเค้ารู้สึกร้อนวูบที่ใบหน้าและแท่งทวนนั้นแต่ก็พยายามคิดว่ามันไม่น่าจะมีอะไรแม้การที่เค้าเคยอ่านเรื่องเสียวระหว่างครูกับนักเรียนมันจะแอบวิ่งเข้ามาในหัวแค่ชั่วเดียวก็เถอะแต่เมื่อเลือดมาเลี้ยงกล้ามเนื้อนั่นแล้วมันก็ยากจะไหลกลับคืนไปได้
“นัทๆเดี๋ยวครูให้คุยกับคนนึงนะ” สุรพลยื่นโทรศัพท์ให้กับคนที่กล่าวถึงปลายสายเงียบไปสักพักนัทเฝ้ารอการทักทายจากอีกด้านไม่ไหวจึงเป็นฝ่ายที่ส่งเสียงไปหาก่อน “สวัสดีครับ”นัทเว้นจังหวะ เสียงใสๆ นั่นทำให้ปลายสายหัวใจแทบหยุดเต้นเสียงที่เค้าไม่เคยได้ยินมานานเกือบสิบปี “อะ... เอ่อ... สวัสดีครับ น้องนัท”เสียงเข้มคุ้นหู มันเข้มคมและมีความสั่นสะเทือนที่ปนไปด้วยความตื่นเต้นจนสัมผัสได้เด็กหนุ่มยิ่งรู้สึกแปลกใจ ทำไมต้องตื่นเต้นขนาดนั้นด้วย “อ่า... ค.. ครับ”นัทยังไม่รู้จะตอบไปอย่างไร ปลายสายเองก็เงียบสักพัก “พี่... มีอะไรเหรอครับเห็นครูบอกว่าอยากคุย” ปลายสายส่งเสียงตะกุกตะกักเล็กน้อย “พ.. ผะ พี่....”เด็กหนุ่มมั่นใจว่าต้องมีอะไรผิดปกติสักอย่างเหมือนสุรพลจะรำคาญความอึกอักจากเพื่อน จึงคว้าโทรศัพท์มาพูดเสียเอง “นัท ครูเองนะไอ้นี่มันไม่ใช่พี่อะไรหรอก พ่อนัทเองแล่ะ นัทอยากเจอพ่อมั้ย”
หลังจากสิ้นเสียงปลายสายนัทหัวใจพองโต เลือดสูบฉีดไปทั่วหน้า สิ่งที่เค้าหวังมาสิบกว่าปีพ่อของเค้าอยู่ไม่ไกลจากเค้านี่เองเหรอนัทรีบตอบกลับไปด้วยเสียงที่แสดงอาการดีใจที่สุดในชีวิต “พ.. พ่อ จริงเหรอครับครูอยากเจอครับครู ผมอยากเจอพ่อ ตะแต่ว่า... ตากับยาย...” เสียงเด็กหนุ่มดูสลดไปเล็กน้อย“พ่อนัทเป็นเพื่อนครูเอง มาบ้านพักครูสิ จะได้เจอพ่อ”นัทรีบตอบรับไปอย่างรวดเร็วด้วยความดีใจ ถ้าไปโรงเรียน ก็ไม่ต้องโกหกตากับยายและไม่คิดว่าจะมีใครมาบอกทั้งคู่ว่าเค้าไปพบเจอกับพ่อนี่จะช่วยให้สิ่งที่ปรารถนามาตลอดของนัทเป็นจริง คือการได้พบเจอกับพ่อเพียงสักครั้งเค้าเคยคิดว่าการจะแอบไปหาพ่อ หรือปู่กับย่าอาจต้องรอให้เค้าโตพอที่ตากับยายจะปล่อยนัทเก็บโทรศัพท์ลงในกระเป๋ากางเกงด้วยมือสั่นเบาๆ จากความตื่นเต้นก่อนจะรีบแจ้นออกจากบ้านขึ้นรถโดยสารไปยังโรงเรียน “พ่อ.... นัทจะได้กอดพ่อแล้ว...”เด็กหนุ่มใจพองโต รถโดยสารประจำทางช่างวิ่งช้าเสียเหลือเกิน ตลอดทางนัทคิดภาพของพ่อ ปะติดปะต่อจากรูปถ่ายเพียงใบเดียวที่มี พ่อจะเป็นคนยังไง จะดุมั้ยจะเปลี่ยนไปแค่ไหน จะจำเราได้มั้ย คิดไปหัวใจก็เต้นไป
ไม่นานนัก ไม่ไกลจากบ้านของนัท แม้มันจะใช้เวลาเกือบยี่สิบนาทีกว่าจะถึงที่หมาย แต่กับเด็กชายแล้ว มันกลับเหมือนเวลาเป็นชั่วโมงๆกว่าจะเดินอ้อมผ่านสนามหน้าโรงเรียนไปจนถึงด้านหลังได้ก็ใช้เวลาพอดูเด็กหนุ่มตื่นเต้นและร้อนจน พลางมองหาบ้านพักที่ครูพละอาศัยอยู่บ้านพักครูของโรงเรียนเป็นหลังเอกเทศมีรั้วและสวนกั้นแต่ละหลังให้แต่ละครอบครัวอยู่กันเป็นส่วนตัวท้ายโรงเรียนมีต้นไม้ใหญ่ ดูร่มรื่นและเงียบสงบ นัทเดินอย่างเกร็งๆเข้าไปยังหลังในสุด รั้วไม้มีตำลึงเลื้อยพันอยู่บางๆ มองเข้าไปข้างในไม่ชัดนักมันอยู่เป็นเอกเทศจากหมู่บ้านที่ครูคนอื่นพักเพราะเป็นหลังเก่าและเล็กลักษณะบ้านเป็นบ้านไม้ยกสูงชั้นเดียว สร้างเอาไว้นานแล้วสุรพลมาพักที่นี่เพียงชั่วคราวเพือรอการก่อสร้างบ้านพักหลังใหม่ให้แล้วเสร็จเด็กหนุ่มตัดสินใจเดินเข้าไปในรั้วบ้าน เสียงทีวีลอดมาจากด้านในเบาๆนัทเห็นชายหนุ่มในชุดสีน้ำตาลตุ่นๆ เก่าๆ พร้อมเสื้อสีขาวเหมือนตำรวจตระเวนชายแดนยืนใส่หมวกฟางรดน้ำต้นไม้อยู่ ชายหนุ่มร่างสูงใหญ่ผิวคล้ำผิวปากอย่างสบายใจนัทกลืนน้ำลายเมื่อเห็นภาพร่างกายกำยำนั้นเขาแอบยืนสำรวจท่าทางของอีกฝ่ายที่กำลังยืนด้วยท่าทางทะมัดทะแมงแบบทหารเสื้อยืดสีขาวยัดเข้าด้านในเข็มขัดที่รัดให้เห็นเอวคอดไล่ไปจนไหล่ที่กว้างพร้อมทั้งมัดกล้ามแขนอันกำยำ บ่งบอกถึงความสมบูรณ์ของร่างกาย เด็กชายตัดสินใจเรียก
“พี่ครับ... ครูสุรพลอยู่มั้ยครับ” ชายหนุ่มสะดุ้ง ค่อยๆ หันมานัทมองหน้านั้นอย่างพินิจ ใบหน้าคมในแบบบ้านๆไม่ใช่หน้าหล่อตี๋เหมือนที่พบเห็นในเขตเมืองเป็นส่วนใหญ่ คิ้วเข้ม ริมฝีปากหนาผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าไม่ใช่ผู้ชายที่หล่อหรือดูดีอะไรนอกจากหุ่นที่เย้ายวนใจแต่ใบหน้าคมและผิวเข้มนั้นทำให้เด็กหนุ่มถึงกับ ตาค้าง “ไม่เรียกพี่ได้มั้ยอยากให้เรียกพ่อ” หน้าดุดันนั่นเผยอยิ้ม ทิ้งสายยางลงแล้วอ้าแขนออก เด็กหนุ่มร้องลั่น“พ่อ....” แล้ววิ่งเข้าไปกระโดดกอดร่างสูงที่อยู่ตรงหน้าน้ำตาแห่งความปลื้มปิติไหลออกมา ผู้เป็นพ่อ โอบกอดรัดร่างเล็กๆ ของลูกชายเข้ามาก้มลงจูบศรีษะและหอมสูดลมเข้าไปให้เต็มปอดฟอดใหญ่ ก่อนจะโอบเอวร่างเล็กๆนั่นให้ลอยจากพื้นขึ้นมาดูหน้าใกล้ๆ “นัทลูกพ่อ ไม่โตเลยนะ น่ารักเหมือนเดิมเลย”ชายหนุ่มทักทายด้วยน้ำเสียงสดใส “พ่อ... นัทคิดถึงพ่อทุกวันเลย” เด็หนุ่มซบลงกับอกออดอ้อนผู้เป็นพ่อทั้งสองยังกอดฟัดกันอยู่หน้าบ้านของสุรพลที่เปิดประตูออกมาแสดงความยินดีกับสองพ่อลูก
“ไง จ่าสิบตรีสุวัฒน์ โอ้โห... หน้าบานเลยนะมึง ได้เจอลูกชายคนเดียวเนี่ย”สุรพลแซวเพื่อน “เออดิวะ ตั้งแต่เกิดมาได้เจอทีเดียวเอง นึกว่าจะโตกว่านี้นะเนี่ย”สุวัฒน์ จ่าสิบตรีใหม่หมาดๆ ตอบกลับเพื่อนเค้าได้เลื่อนยศเมื่อไม่นานมานี้และเข้าเมืองมาเพื่อทำเรื่องย้ายจากฐานชายแดนเข้ามาประจำการในค่ายตชด.ของจังหวัดจึงแวะมาหาเพื่อนที่เคยเป็นทหารมาด้วยกันจนได้ข่าวว่าเพื่อนมาเป็นครูที่โรงเรียนในอำเภอที่เค้าเคยอยู่การแวะมาก็เพื่อขอให้เพื่อนช่วยให้เค้าได้พบเจอกับลูกชายที่ห่างหายไปนานชายหนุ่มตื่นเต้นจนบอกไม่ถูก ได้แต่กอดร่างบางๆ ของลูกชายเอาไว้ “โอ๊ยยยย พ่อคับ นัทเจ็บปล่อยก่อนได้มั้ย” สุวัฒน์ปล่อยลูกให้ยืนเองก่อนจะเอามือลูบหัวอย่างเอ็นดู“เข้าข้างในกันดีกว่า” สุรพลเอ่ยชวนทั้งคู่พ่อโอบไหล่ลูกชายเดินเข้าไปในบ้านพักของเพื่อนด้วยความดีใจ
นานมากแล้วที่พ่อลูกไม่เคยเจอกัน ไม่ได้พบหน้าหรือคุยกัน บรรยากาศก็คล้ายคนแปลกหน้าที่ตื่นเต้นต่อกันเด็กหนุ่มใจเต้นแรง ทั้งดีใจที่เห็นพ่อ และความรู้สึกแปลกๆ ที่พยายามตัดมันออกแน่นอนว่า ทั้งคู่ไม่เคยเติบโตเลี้ยงดูกันมาการพบหน้ากันมันจึงเหมือนคนที่ต้องเริ่มทำความรู้จักกันใหม่เรื่องราวหลายอย่างเด็กหนุ่มก็เล่าให้ผู้เป็นพ่อฟังด้วยการถามของพ่อเค้าไม่กล้าถามอะไรมากมายนัก เด็กหนุ่มจึงนั่งใจสั่นบนโซฟาข้างๆแขนของพ่อที่โอบไหล่เอาไว้หลวมๆ สุวัฒน์กระชับแขนลูกเข้ามาใกล้ๆเพื่อจุมพิตศรีษะให้ชื่นใจตามประสาพ่อที่คิดถึงลูกแต่เด็กหนุ่มนั้นกลับคิดไปไกลเตลิดจนแทบกู่ไม่กลับ สายตาคู่นั้นสำรวจเรือนร่างของผู้เป็นพ่ออย่างจริงจังด้วยใจสั่นเทากลิ่นกายที่เค้าจำได้ของพ่อทำให้อารมณ์ของเค้าพุ่งพล่านมันเป็นความรู้สึกที่เกินกว่าเด็กวัยสิบสี่จะห้ามไหว นัทสูดหายใจแรงๆเพื่อสัมผัสกลิ่นประจำตัวของบิดาให้มากที่สุดจนสุวัฒน์สังเกตเห็นความผิดปกติแต่ก็เพียงคิดไปว่าลูกชายนั้นคงตื่นเต้น เค้าเองก็ไม่ได้พบลูกนานแล้วอยากดูลูกให้เต็มๆ ตาจึงเพ่งมองร่างกายของลูกที่เติบโตเข้าวัยหนุ่มนับจากสมัยที่เจอล่าสุดนั่นคือวัยเด็กผิวที่ขาวเนียนได้แม่มา ผู้เป็นบิดาลูบต้นแขนบุตรชายเบาๆทำเอาเด็กหนุ่มขนลุกด้วยมือสากๆ นั่น สัมผัสนี้ช่างเหมือนกันกับมารดาของเด็กน้อยที่เค้าคิดถึงเหลือเกินกางเกงขาสั้นและเสื้อเชิ้ตที่คลุมเสื้อยืดบางๆ เล็กๆชวนให้ดูเป็นการแต่งตัวของเด็กมากกว่าจะเป็นเด็กที่กำลังจะโตเป็นหนุ่ม
สุวัฒน์อยากเห็นหน้าบุตรชายให้ชัดๆ จึงค่อยๆ ช้อนคางแหลมนั่นขึ้นมานัทหน้าแดงระเรื่อเมื่อสบตากับผู้เป็นพ่อ ใบหน้าของพ่อยิ่งมองใกล้ๆยิ่งดูหล่อเหลาเย้ายวนใจชวนให้คิดว่านี่คือสาเหตุที่ทำไมแม่ของเขาถึงได้เผลอกายเผลอใจกับชายคนนี้แล้วนี่จะมีผู้หญิงอีกกี่คนนับจากนั้นที่จะต้านนทานสเน่ห์อันทรงพลังนี้ได้ไหวสุวัฒน์พินิจหน้าของบุตรชาย โครงหน้าแทบไม่ได้มีความคล้ายเขาเลยแม้แต่น้อยเด็กน้อยตรงหน้านี่แทบถอดแบบออกมาจากมารดาแท้ๆ เลย ทั้งผิวพรรณและรูปร่างแต่งติดที่เกิดมาเป็นผู้ชายเท่านั้น สุวัฒน์จุมพิตหน้าผากเด็กชายอย่างแผ่วเบาเด็กหนุ่มเตลิดเปิดเปิงไปไกลกว่าที่จะกลับมาได้แต่ชายหนุ่มเองก็ไม่ได้สังเกตความผิดปกติอันใดจากบุตรชายตรงหน้า
“เดี๋ยวพ่อต้องกลับแล้วนะ พ่อแค่อยากเจอนัท พ่อดีใจมากเลยนะ”เด็กหนุ่มรู้สึกใจหาย พบกันได้ไม่นานก็ต้องจากอีกแล้วเหรอ“งั้นพ่อโทรหานัทหน่อยนะคับ นัทอยากคุยกับพ่อทุกวันเลย” ชายหนุ่มยิ้มรับ “ครับผมไอ้ลูกชาย” เค้าหยิบโทรศัพท์มือถือของลูกมากดเบอร์ แล้วเมมไว้ในชื่อ “พี่หนึ่ง”พ่อชื่อหนึ่งนะครับ เวลาคุยต่อหน้าตากับยายเรียกพ่อว่าพี่หนึ่งนะครับเด็กหน้อยพยักหน้ารับคำอย่างรู้งาน สองพ่อลูกกอดกันแนบแน่นให้สมอยากก่อนที่บิดาจะหยิบเสื้อนอกของตชด.มาแต่งตัวใส่ แล้วเดินออกไปจากบ้านพักของเพื่อนสุรพลเดินเข้ามาตบไหล่บุตรชายเพื่อน ก่อนจะเสนอตัวไปส่งเด็กหนุ่มที่บ้านนับจากวันนั้น ชีวิตของนัทก็ใกล้จะสมบูรณ์ เมื่อเขามีพ่อเข้ามาในชีวิตแล้วและนี่เป็นความลับที่จะให้ใครรู้ไม่ได้แม้แต่แม่ของเขา
“จ่าสิบตรีสุวัฒน์” ชายหนุ่มเอ่ยชื่อเรียกยศตัวเองเบาๆ อย่างภาคภูมิใจอีกไม่กี่วัน ชายหนุ่มก็จะได้ย้ายเข้าไปประจำการในตัวจังหวัดแทนที่ชายแดนที่อยู่มานานสิบกว่าปีแต่สิ่งที่ทำให้เขาตื่นแต้นและดีใจมากที่สุดกลับไม่ใช่ที่ทำงานใหม่มันคือการได้พบเจอกับลูกชายคนเดียวของเขา ลูกชายที่อาจจะเกิดจากความไม่พร้อมแต่ไม่ใช่ความไม่ตั้งใจของเขา แม้จะโทษตัวเองมาตลอดที่ไม่สามารถเลี้ยงดูบุตรชายได้แต่วันนี้ เขาได้มีโอกาสพบเจอกับชิ้นส่วนของชีวิตที่หายไปสิบกว่าปีแล้ว จ่าสุวัฒน์หรือจ่าหนึ่ง ชายหนุ่มผู้พลั้งพลาดจากการหลงรักเด็กสาวต่างฐานะไม่เคยปล่อยตัวเองให้ผิดพลาดกับหญิงใดอีกเลยนับตั้งแต่อายุ 16 ปี จนบัดนี้อายุเพียงสามสิบปีของเขาก็ไม่ได้ทำให้เขาแก่ลงไปจากเดิมมากนักแม้ว่างานที่ทำนั้นจะหนักหน่วงเพียงไหนกลับยิ่งทำให้ร่างกายและจิตใจเขานั้นแข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆจ่าหนึ่งแม้จะมีหญิงสาวหมายปองบ้างตามประสาตำรวจหนุ่มโสดแต่ก็ไม่เคยลงเอยได้กับใคร เพราะเจ็บช้ำหัวใจจากรักครั้งแรกจนไม่สามารถจะทานทนได้ทุกวันมักจะโทษถึงฐานะและความยากจนของตัวเองจึงได้ตัดสินใจเข้ามาเป็นตำรวจและเลือกเหล่าตชด.เพื่อหลบเร้นจากความเจ็บช้ำในเมืองสู่ทุ่งนาป่าดง แต่กระนั้นหัวใจเขาก็พาลห่วงหาและคิดถึงบุตรที่เกิดจากเชื้อของเขา เลือดเนื้อของเขาเสมอ
หลายครั้งที่ตายายของนัทไม่ยอมให้ได้พบกับลูกเขาสักครั้ง ทำให้เขาเกือบตัดใจและคิดว่าบุตรชายคงลืมตนไปไม่ผูกพันกันอีกแล้ว ภาพบุตรชายตัวเล็กๆ หอมๆและสัมผัสจากแก้มนุ่มๆ ในวัยห้าขวบนั้นยังฝังจำในสมองของเขาอย่างแนบแน่นและไม่กี่วันก่อนหน้านี้เขาได้สูดดมกลิ่นกายอันรัญจวนของบุตรชายที่ทำให้เขาเองกลับรู้สึกตื่นตัวแปลกๆภาพต้นขาอันขาวเนียนของบุตรชายยังเด่นชัดจนมาถึงใบหน้าขาวที่แดงระเรื่อเมื่อสบตากับตนนั้นก็ทำให้สติของชายหนุ่มหลุดกระเจิงแก่นกายแห่งความเป็นชายของเขาแข็งขันขึ้นมาในกางเกงชุดลาดตระเวนที่กำลังรัดแน่นนี่ดีที่เขาอยู่บ้านแล้ว หากไม่เช่นนั้นอาจมีคนสังเกตเห็นมันพองโตขึ้นมาก็เป็นได้สุวัฒน์ลูบเป้ากางเกงเบา พลางปลอบตัวเองไม่ว่าจะหื่นขนาดไหนนั่นก็คือลูกชายลูกชายที่เกิดจากเอ็งโว้ย เขาตบเป้ากางเกงตัวเองเบาๆแต่มันไม่ได้ทำให้อารมณ์ของเขานั้นคลายลงแม้แต่น้อย แม้ว่าร่างเล็กๆวันนี้ที่เขาเห็นจะเป็นลูกชายของเขาแท้ๆแต่สิ่งที่เขารู้สึกและคิดกลับไม่เหมือนว่านั่นคือลูกชายเลยแม้แต่น้อยท่วงท่าตุ้งติ้งสะโอดสะองนั่นแทบจะปิดไม่มิดอยู่แล้วว่าบุตรของเขาไม่ได้เกิดมาเป็นชายแท้ทั้งแท่งแน่นอน
สุวัฒน์ไม่ใช่ชายหนุ่มหลงยยุคที่ไหน เขาผ่านรูปแบบเซ็กส์มากมายหลายอย่างทั้งหมู่เดี่ยวประตูหน้าประตูหลังดังนั้น การเผลอคิดอกุศลกับบุตรชายที่เค้าโหยหาอยากเจอจึงไม่ใช่เรื่องแปลกนักแต่เค้าก็ยังพยายามใช้สำนึกความเป็นพ่อเข้าข่มมันเอาไว้ แล้วพาลให้เหตุผลไปว่าเพราะลูกชายเราเหมือนแม่มากไปนั่นเอง เค้าน่าจะคิดถึงแม่ของเด็กแต่สิ่งที่ติดในใจของสุวัฒน์กลับเป็นสายตาอันเว้าวอนคู่นั่นต่างหากสุวัฒน์ปลดเข็มขัดและตะขอกางเกงลงเพื่อคลายความอึดอัดก่อนจะถอดเสื้อนอกของตำรวจตระเวนชายแดนแขวนไว้ที่ราวข้างประตูชายหนุ่มเดินมาที่หน้ากระจก ยืนพินิจตัวเองถึงวัยของตนว่าแก่เกินกว่าจะแต่งงานใหม่หรือยังเผื่อจะลดความกำหนัดลงได้มากกว่านี้เมื่อถอดเสื้อมองดูมัดกล้ามตนเองก็เผลอนึกถึงตอนที่บุตรชายซบอ้อมแขน มือเล็กๆนั่นบีลูบมัดกล้ามของตนอย่างพอใจก็ทำให้หว่างขาของหชายหนุ่มอึดอีดเป็นทวีคูณเขาไม่อาจห้ามอะไรได้แล้ว หากแม้เพียงมือนี้จะพอช่วยปลดปล่อยได้ก็ขอให้ลูกชายอภัยให้พ่อด้วยเถิดสุวัฒน์ล้วงมือเข้าไปในกางเกงลาดตระเวนของตัวเองลูบคลำเป้ากางเกงในสีเขียวที่เริ่มเปียกเยิ้มไปด้วยน้ำใสๆแห่งความกอยาก ก่อนจะค่อยๆ ควักมันออกมา บ้วนน้ำลายลงไปแล้วบดคลึงหัวมันเบาๆเอาของเขาก็ควงเป็นวงรับกับจำหวะบดนั้น สร้างความเสียวกระสันให้เจ้าตัวยิ่งนักเขายืนหน้ากระจยก มองตัวเองทำหน้าตาอย่างหื่นกระหายก่อนจะใช้มือกำสองกำแล้วเริ่มแทงแท่งทวนสำดำคล้ำนั่นเข้าไปในมือสากๆ นั่น แล้วซอยเอวเบาๆมองดูหัวสำแดงก่ำผลุบเข้าออกมือของตนทั้งในและนอกกระจกชวนให้สยิวยิ่งนัก หากใครได้มาเห็นภาพชายหนุ่มในชุดเครื่องแบบครึ่งท่อนกำลังกำรูดควยตัวเองด้วยสีหน้าบิดเบี่ยวเหยเกนี้คงปฏิเสธที่จะขอช่วยปลดปล่อยความทรมานนี้ไม่ได้เป็นแน่แท้ความรู้สึกในใจของสุวัฒน์นั้นทั้งสับสนเป็นสุขและผิดบาปปนเปกันไปหมดจนทำให้เขาไม่สามารถควบคุมตัวเองได้ใบหน้าแดงระเรื่อของลูกชายผุดขึ้นมาในจิตใจเป็นระยะๆก่อนที่เขาจะรู้สึกสติขาดจินตนาการถึงน้ำขาวข้นราดรดลงบนใบหน้านั้นอย่างสุขสม“อ๊ากกกกกกลูกพ่อออออออ” สุวัฒน์ครางลั่นกล้ามก้นเกร็งร่างกายกระตุกฉีดพ่นน้ำสีขาวพุ่งใส่กระจกหยดลงเป็นทาง ชายหนุ่มหายใจหอบชกหัวตัวเองเรียกสติทีหนึ่ง “ไอ้ชาติชั่ว”เขาด่าตัวเอง ก่อนจะ เดินไปยังเบาะนอน ล้มตัวลงด้วยความเพลียแล้วหลับไปพร้อมทั้งฝันถึงลูกชายที่ร้องเรียกเขาว่า ไอ้ชาติชั่ว พ่อเลว พ่อชาติชั่ว ตลอดคืน