~เห้ย!..โทษทีตุ๊ดคนเนีย....เมียกรู!!!!!!~(3)
ตอนที่ 3
ตึ้ง...ตึง...ติ้ง...ตึง ยินดีต้อนรับนักเรียน
ใหม่ทุกคนที่เข้ามาศึกษาต่อในรั้วโรงเรียน
..........นะคะ.บลา..บลา..
...ถ้าเกิดนักเรียนใหม่ทุกคน
มาถึงแล้วเชิญมาลงทะเบียนห้องทางด้าน
อาคาร3ด้วยค่ะ...ขอบคุณค่ะ...(ย้ำ)
เสียงฝ่ายประชาสัมพันธ์พูดขึ้นพวกผมสี่คนก็เดินมาที่อาคาร3..เพื่อมาลงทะเบียนห้องเรียนกัน....พอมาถึงก็เห็นเด็กนักเรียนเป็น
โขยงมาลงทะเบียนห้องกันให้พรึบเลยครับ
"อยู่ไกล้ๆฉันเอาไว้นะออม...เดียวหลง"
เสียงหว่าบอกผมพร้อมจับมือให้ผมเดิมตาม
มา...ชั่งได้มิตรภาพที่แสนดีอะไรขนาดนี้
(ซึ้งเลยคับผม...ฮึกๆๆ)
คนเยอะมาเลย...ยังกับประชาชนมด
เลยแหละคับ...พอมารู้สึกอีกที่...อ้าวว!
หว่า..ต้อม..แม็ก..ไปไหนแล้วง่าาาา
ผมกวาดสายตามองหา...ไม่เห็นเลยคับ
นี่เราหลงรึนี่...แล้วอีจุดลงทะเบียนห้อง
4/2มันอยู่ไหนละว่ะเนีย...ป้ายเป้ยก็ไม่ติดบอก..เฮ้อออ...สวยละเซงงง
เดินไปนั้นแหละเดียวก็เจอ...พอผมเดินๆไป
ก็ไปชนเข้ากับใครไม่รู้คับ...
อึก!!!
"โอ้ะ!!!...ขอโทษครับ"..ผมพยายามพูดขอ
โทษอีฝ่าย....แต่ดูเหมือนว่าอีกฝ่ายจะดู
อาร์มเสียมากคับ
"เหี้ย!!!_เอ้ยยย!!!ใครว่ะ...เดินห่าไรไม่ดูเลย
สัตว์"...โอ้ววว...มาเป็นชุดเลยคับ
ตอนนั้นใจผมเต้นตึกตักเลยคับ
"ผมขอโทษจริงๆนะคับ..ช่ะงัก!!"
พอผมพยายามเงยหน้าขึ้นไปขอโทษ
คนนั้นก็ต้องชะงัก...โอ้วววเย้...หล่อโครตๆ
ขาวๆ..แก้มอมชมพู...ตาคม...คิ้วดก..ตัดรองทรงสูง...หล่อโครตๆ...ละลายเลยกู
ใจจากที่เต้นแรงอยู่แล้ว...ยิ่งเต้นริกเตอร์เข้าไปอีกเป็นอนู แต่ที่ควรปรับคือคำพูดของคุนน่ะครับสุดหล่อ
"สั..!!"...ทำไมอึ้งอะไร....เราสวยใช่มิหร่าาา
"เห้ยเหี้ยเอ็มเป็นรัยว่ะ...เห็นเสียงมึงดังไป
ยั้นนู้น...อุ้ย..!!"
มีพวกผู้ชายอีกสี่ห้าคนวิ่งมาเข้ามาหาคุณ
อารมบ่จอย..เขามาก็ชะงักกันอีก....เป็นเก๊า
กันหรอพ่อคูณณณ
"เห้ยใคว่ะเชี้ยเอ็ม...แม่งน่ารักว่ะเหี้ย"
แหม....เธอก็ชมเราเกินไป...(เขิ้ลน่า)
"ไม่รู้ว่ะเหี้ย...อยู่ดีๆก็วิ่งมาชนกู!"
อ้าว...เหี้ยพูดดีๆก็ได้ดิเห้ยย...เดียวโดนตุ๊ด
ตบหรอก...สาดดด..ไม่ได้ๆต้องเก็บอาร์มไว้
ออม...อารธนาเป็นแม่พระเข้าไว้
"เราขอโทษจริงๆ...เราไม่ได้ตั่งจะเดินชน
นายเลยจิงๆน่ะ.."แค่เจตนาเว้ย..แอ๊บเสียงน่าสงสารเข้าไว้..หน้าหงอยๆเข้าไว้
"เสียงหวานด้วยอ้า....น่ารักฉิบ....อย่าไปสนใจใอ่เอ็มมันเลย...มันก็อัธพาลแบบนี้แหละเธอ"น้านนน....ว้ายโดนทรยศ55คุนสุดหล่อเอ็ม
"...เหี้ยซัน..มึงข้างใคร..สัตว์"
อัธพาลจิงๆน้า...พ่อคูณสุดหล่อ
"ก็เขาขอโทษแล้วใงว่ะ...ใอ่เอ็ม..มึงจะ
อาร์มเสียอะไรอีก"...เพื่อนผู้ชายอีกคน
ร่วมสนทนา
มันไม่ตอบแค่กลับจ้องผมเขม็ง...แถมส่งสายตาอาฆาตมาอีก.....หล่อโหดเว้ยเฮ้ยย
"เราขอโทษนายจริงๆน่ะ...คือเราหาที่ลง
ทะเบียนไม่เจออะ..เลยรีบๆไปน่อย"
แก้ตัวสุดฤทธิ์...
"ไม่เป็นรัยหรอกคนสวย....แล้วนี่คนสวย
จะไปลงทะเบียนห้องไหนละ.."
ว้าย...ผู้ชายปากหวาน...เพื่อนของนายนั่น
อีกคนหันมาคุยกับผม
"เราหาห้อง..4/2อยู่อะ..."
"อ้าว!!..เห้ยยย...อยู่ห้องเดียวกับพวกเรา
เลย...ดีใจว่ะ...ป่ะๆเด่วเราพาไปเองอยู่ตรง
นู้นน่ะ.."นี่ๆ...จะจับมือทำไม...ฉันเดินเป็นย่ะ
พอหันไปไปมองพ่อสุดหล่อตัวดี...ก็เอาแต่หึดหัดฟัดเหวี้ยง..คิ้วนี่ติดกับเป็นปาทองโก๋เลย
พอผมมองเขาเขาเบียนหน้าหนีไปทางอื่น
แยะ...อารมเสียไปเถอะ..ก็ผมขอโทษแล้ว
นี่คับ...เดินไปกับพ่อสุดหล่ออีกคนดีกว่า
"เราชื่อ ซันนะ...แล้วเธอล่ะ"คนหล่อๆอีกคน
ถามผม..คนนี้ก็ใช้ได้น่ะ..หล่อๆตัวสูง
ตัดสกีนเฮด....แบบเถื่อนๆ...ตรงเป๊กเลย
เพื่อนของนายนั่นอีกสี่ห้าคนก็ตามผม
มาติดๆ..ทิ้งให้พ่อสุดหล่อ..ยืนอยู่ที่เดิมคนเดียว
แต่ดูท่าทางนายนั่นอารมเสียมากขึ้นไปอีก
"เอ่อ..ออเราชื่อ ออม"ผมถูกซันเดินจูงมือ
มาเรื่อยๆ
"ออมหรอ...ชื่อเหมือนผู้หญิงจังเลยน่ะ"
แหมก็ฉันเป็นผู้หญิงนิ
"เธอคนสวย...เราชือเฟริส์น่ะ"เพื่อนคนที่
อยู่ในบทสนทนาเมื่อกี้เอ่ยขึ้น...คนนี้ออก
ตี๋ๆเหมือนๆอาแปะๆ...
"ส่วนเราชื่อ...ป่านจ้ะ"อีกคนพูดขึ้นมา
"ส่วนเราชื่อ...นัดน้ะ"คนนี้ออกจะเนริด์น่อยๆเหมือนๆเด็กเรียน
"ส่วนเราหล่อสุด..ชื่อ...ทัดว่าน..เรียกง่ายๆ
ว่านน่ะค้าาา"คนนี่ออกกวนๆทีนนิดน่อย
หน้าตายังก็แมลงเมี่ยงบอกออกมาได้ไงว่า
หล่อ...
"ส่วน..เอ่อ..ออ ไอคนข้างหลังชื่..."
ซันพยายามบอกผม
"เอ็ม...เรารู้แล้วแหระ"ผมพูดดักซัน
"ถึงแล้ว..นี่ไงที่ลงทะเบียนห้อง4/2"
โห่...อยู่ตั้งนี้....ใครจะไปรู้ว่ะ...ตั้งตั้งไกล
"ขอบคุณมากนะซัน...ถ้าไม่ได้ซันเราคงหลงไปไหนไม่รู้แล้วแหระ..แหะๆ"
"ครับ...เราเติมใจช่วยออมน่ะ..แค่นี้จิ๊บๆ"
ซันบ่ายเบี่ยง...ยิ้มตาตี๋ๆน่ารักน่าหยิกจิงๆ
"เอ่ออ...ซัน"ผมถามซันเพราะว่าซันยังไม่
ปล่อยมือที่จับมือผมอยู่เลย..คนเดินไปเดินมามองกันใหญ่แล้ว
"ครับ"..พูดเพราะด้วย
"มะ...ม่ะ....มือ"ผมบอกซันพร้อมชี้ไปที่
มือซันที่จับมือผมอย่างแน่นหนา
"อ่ะ!..อะ..เอ่อ..ออ..แฮะๆเราลืมอ่า"
ซันหน้าขึ้นสีแดงสาดทันที...พร้อมเอามือ
เกาท้ายทอยเบาๆ...แสดงออกถึงความเขิล
"ออม...ไปลงทะเบียนเถอะ...เดียวซันรอ
อยู่ตรงนี้เอง"ซันบอกผม
"เห้ย...ไม่ต้องหรอก...แค่นี้ก็รบกวนพวก
ซันพอแล้วอ่ะ...ไม่ต้องลำบากหรอก"
ผมพูดปัดๆ
"ไม่ได้หรอก...เดียวถ้าออมหลงอีกทำไงอ่า
ถ้าเดินไปชนกับใครขึ้นมาอีก...เดียวไม่
มีใครช่วยน่าา"แหม...เห็นกูซุ่มซามขนาดนั้ยเล้ยยย
"แหมๆ...ใอ่ห่าซัน..เห็นคนสวยน่อยไม่ได้นะมึงอ่ะ"..เฟริส์แซวซัน...จนซันหน้าแดงอีก
รอบ..
"ก็ออมเขาเติมใจนี่หว่า...ใช่มั้ยครับออม"
ใครบอกแกหะซัน
"ออออออม...."เสียงแป้นแบบนี้ไม่ใช่ใครที่ไหนใอ่หว่านี่หว่ะ
"หว่า..แม็ก..ต้อม หาตั้งนานไปไหนกันมาเนีย"
ผมดีใจที่ได้เจอเพื่อน
"ฉันนะแหระที่ต้องถามแกมากกว่า
ฉันให้จับมือแน่นๆเห็นมั้ย...หลงเลยมิละ
"...เจอก็บ่นเชียวน่ะมึง
"ไม่หลงแล้ว...ก็ได้พวกซันนี้แหละช่วย
ทำไงได้เราไม่เคยมานิ"...ผมบอกนาง
"ย่ะ...ไม่ใช่ว่าควงผู้ชายเล่นอยู่หรอแก"
นังต้อมปากเสีย
"บ้าา...น่ะต้อม"ผมพูดแบบเขิลๆ
"เพื่อนเรามาแล้วน่ะซัน...ซันไปทำธุระของ
ซันเถอะ...ขอบคุณอีกครั้งนะคับ"
ผมยิ้มหวานใส่ให้ซันอีกนึงดอก
จนซันบิดตัวเขิลไปมาเลยทีเดียว
"ครับ...แหมไล่ซันเลยน่ะ..ครับนั้นซันไป
ก่อนน่า...เดียวเจอกันที่หอประชมน่ะ
คับออม"
ซันบอกผมแบบเขิล
"ครับบ...."ผมพูดแล้วหันไปมองคนข้างหลังที่ทำเหมือนตัวเองไม่มีตัวตนอยู่ในนี้เหตุ
การ์นี้เลย..ยังไม่หายหน้าบึ้งอีก...ตาบ้าเอ่ย!
เสร็จพวกซันก็เดินออกไป
"แห่มๆๆๆๆแหม....เบาได้เบานะแก
แป๋ปมีผู้ชายมารุมซะแระ"...ก็มันต้องแน่อยู่
สวยๆอย่างผมมีรึจะพับผ่า!!!...นังต้อมบ่น
"อิจเราละสิ....555"ผมพูด
"ย่ะ!..."
"เดะ...เราไปลงทะเบียนก่อนน่ะ"
ผมบอกหว่ากับต้อมแม็ก
"รีบๆเลยน่ะ...ฉันมีเรื่องจะคุยกับแก"
นังหว่าคงติดใจเรื่องพวกซัน..เห้ออออ
"เครๆ"
โปรดติดตามตอนต่อไป...........................
ขอบคุณมากครับ ขอบคุณมากๆนะครับ ขอบคุณมากครับ ขอบคุนนะคับ ขอบคุณมากครับ
{:5_119:}ขอบคุนครับ{:5_119:} ขอบคุณคับ ;P:victory: ขอบคุณครับ :kiss::lol
ขอบคุณมากครับ ขอบคุณนะ ;P:victory: ขอบคุณครับ :kiss::lol ชอบขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณนะ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ {:5_146:}{:5_146:}{:5_146:} ขอบคุณครับ ตอนนี้น่ารักดี ชอบๆ ขอบคุณมากเลยนะครับ
ขอบคุณครับ