~เห้ย!..โทษทีตุ๊ดคนเนีย....เมียกรู!!!!!!~(5)
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย rek เมื่อ 2016-6-4 08:51ตอนที่ 5
"ก็ใอ่พวกนั้น..มันแซวออมไม่ใช่หรอ
มาๆแลกที่กับแม็กเถอะ"
พวกนั้นอ๋อ...
"พวกซันเขาก็แค่เล่นๆ...อะแม็ก
ไม่ต้องหรอก" ผมบ่ายเบี่ยง
แม็กทำหน้าคิด?
"อืมๆ...แต่ออมอย่าไปเล่นกับพวกมันมากน่ะ"...
ผมไม่รู้จะพูดอย่างไง..
ได้แต่พยักหน้าไปส่งๆ
ผมเห็นแม็กมองซันออกแนวหาเรื่อง
แล้วแม็กก็เขยิบมาจนติดผม...ผมรู้สึกอึด
อัดมากตอนนั้น...
แล้วจู่ๆแม็กก็คว้ามือผม
ข้างซ้ายไปประสานสอดนิ้วกันไว้..จนผมตกใจ...พยายามจะแกะมือออก..แต่แม็กกับ
กำมือผมไว้แน่นจนไม่สามารถขยับเอาออก
ได้
ทำให้ซันที่นั่งมองอยู่ข้างหลังผมจ้องเขม็ง
"แม็กทำไรอะ...ปล่อยเลยนะ"ผมบอกแม็ก
"อยู่เฉยๆ...ใอ่พวกนั้นมันจะได้ไม่มายุ่งกับ
ออมไง"
เห้ออ...จะทำห่าไร...ปรึกษานะมีมั่ย
ตกใจหมด
"เดียว...หว่าก็เห็นหรอกแม็ก"คับ..ผมกลัว
ยัยหว่าแฟนสาวของแม็กเห็น...
"ไม่เห็นหรอก..หว่าเขานั่งหน้าๆนู้น"
จ้า...เดียวเถิะถ้าใครเอาไปฟ้อง..จะตบ
กระบาลให้ดู
แม็กกับซันต่างจองหน้ากันไปมา..ราวจะฆ่า
รั้นฟันแทงกันยังไงยังงั้นเลย
แม็กจับมือผมไม่พอสิคับ..
.ยังจะเอนตัวลงมา
พิงไหล่ผมอีก....ผมรู้สึกขนลุกไปหมด
เลย
(แหมก็คนหล่อมานัวเนียแบบนี้ทั้งที...ก็ต้อง
มีเคลิ้มบ้างแหละน่า)
"แม็ก!...ลุกเดียวนี้เลยน่ะ"ผมเสียงแข็งใส่
แม็ก..แต่ดูเหมือนว่าผมพูดกลับอากาศ
ไม่มีการตอบสนองใดๆทั้งสิ้น..ใอ่แม็กก
"อ้าวเห้ย...ใอ่ซันไปไหนว่ะ...เ_ี้ย"
"เห้ยๆ..ใอ่ซัน"
ผมได้ยินเสียงเอะอะ...ข้างหลังเลยหันไปดู
เห็นซันลุกแล้วเดินออกจากไปจากแถว
พร้อมกำหมัดแน่น...
ท่ามกลางคนหลายพันคน...และครูฝ่าย
ปกครองที่ยืนพูดเทศอยู่ด้านหน้าแถว
"ว่าน...ซันเขาไปไหนอะ"
ผมถามว่านที่กำลังนั่งมองมาทางแม็กอยู่
"อ๋อ...เราก็ไม่รู้อะ...สงสัยจะเห็นภาพบัดสี
บัดเถลิงไม่ได้มั่ง" ว่านพูดกระแทกแดกดัน
แล้วมองมาทาง
ผมกับแม็ก...จนผมรู้สึกว่าผมโดนด่ายังไงไม่รู้
ผมหันหน้าไปมองแม็ก...
ที่ทำหน้าตาไม่รู้
ลอยหน้าลอยตา
ไม่ชี้....แล้วผมก็สะบัดมือออกจากมือแม็ก
ที่กำลังกำผมอยู่อย่างแรงพร้อมสายตาอำ
มหิตส่งไป....
พออาจารย์ฝ่ายปกครองพูดคุยชี้แจงเกี่ยว
กับโรงเรียนเสร็จก็ทำกิจกรรมหน้าเสาธง
ร้องเพลงชาติร้องเพลงมาร์คสวดมนต์
ต่างๆนาๆ....ก็ปล่อยให้แยกย้ายไปพบคุณ
ครูที่ปรึกษาเพื่อโฮมรูมอีกครั้ง
ผมพยายามมองหาซันที่จู่ๆก็หายไปอย่าง
ปริศนาแม้ล่องลอยก็ไม่พบ(เวอร์)
จะถามพวกว่านก็ตอบไม่รู้อย่างเดียว
จะถามใอ่เพื่อนสนิทหน้าเบี้ยวหน้าบูด
ก็ไม่กล้า...เดียวอารมณ์ขึ้นมาอีกจะซวย
พอทุกคนเข้าห้องมาก็ต่างหาที่นั่งเรียนกันชุลมุนวุ่นวาย...ผมนั่งข้างหน้า(เด็กเรียนคับ)
กับต้อม...ส่วนหว่าก็นั่งกับเพื่อนในห้องอีก
คนนึง...ผมมองหากลุ่มซันว่านั่งกันตรงไหน
นู้นไง....นั่งซะไกลเลยเลือกซะท้ายห้อง
เด็กหลังห้องชัดๆ...
ผมมองหาที่ซันว่าจะนั่งกับใคร...ก็แปลว่า
เฟริส์นั่งกับว่าน ป่านนั่งกับนัด ส่วนซัน
อ๋อ...ผมรู้และ...นั่งกับใอ่พ่อคุนสุดหล่อ
เอ็มนี้เองผมรู้ได้งัยอะหรอคับ...เพราะ
ใอ่ห่าหน้าบูดมันเว่นที่ว่างไว้ที่นึงต้องเป็น
ซันแน่ๆที่นั่งกับมัน...เพราะซันกับใอ่คุนหน้าบูดมันเป็นเพื่อนสนิทกัน
อาจารย์ที่ปรึกษาแนะนำตัว บอกกฏกติกา
การอยู่โรงเรียนนี้ว่าควรปฏิบัติตัวเช่นไร
พออาจารย์ที่ปรึกษาพูดได้สักพัก
"ขออนุญาต....ครับ"
ผมหันหลังไปดู...เอ๊ะ...
ซันเองคับ...นึกว่าไปหายไปไหน
ซันเดินเข้ามาในห้องก็เดินตรงไปนั่งกับ
คุณชายเอ็มที่โบกไม้โบกมือให้มานั่งนี้...
ซันหันมา
มองหน้าผมครั้งนึง ด้วยสายตาโกรธๆ
แล้วก็หันกลับไป...ผมยิ่งสลดเลยคับ
ไม่กล้าหันไปมองอีกเลย
เวลาเดินไปจนเลิกเรียนตั้งแต่ตอนเช้า
จนมาถึงตอนเย็น ซันก็ไม่คุยกับผมอีกเลย
คับแม้แต่ หน้ายังไม่มองผมเลย
พอดีกับยัยอิมน้องสาวหน้าใสของผมวิ่ง
เข้ามาหาพอดี
ยิ้มหน้าแป้นมาเลยน่ะ...ต้องมีอะไรแน่ๆเลย
"เจ๊ๆๆๆ...รถยังไม่มาอ๋อ"
"อ้าว...มาแกก็เห็นสิเฟ้ยยย" ผมกวนมัน
"เจ๊อะ...คนยิ่งอารมณ์ดีอยู่..อย่างมาทำให้
เสียสิ"
"ที่อารมณ์ดีอะ..จิกผู้ชายมาละสิ" ผมแหย่ๆมัน
"อุ้ย..รู้อีกเจ๊อ่าา"อ้าว.._ีดอกกูเดานะเนีย
เรื่องจริงซะอีก...เห้ออ..เ_ร
เบื่อที่จะคุยกับมัน
"เห้ยๆหว่า...รอเราแป๋ปดิ..เราปวดฉี่อ้า
ขอไปเข้าห้องน้ำก่อนน่ะ"
ผมปวดฉิงฉ่องมากคับตอนนั้น...อั้นมาตั้ง
แต่ชั่วโมงที่เจ็ดและ..ไม่ไหวแล้วววว
"เออๆไปดิมึง..เดียวก็ราดกันพอดี"
หว่าบอกผม
"มึงๆให้ไปเป็นเพื่อนปะ"ต้อมเสนอ
"ไม่ต้องหรอก...แป๋ปเดียวเองเดะมา"
"เออๆไปเลยมึง...เดียวท่อแตกขึ้นมาละซวย" อิต้อมแซว
"ไปและ...รอด้วยน่ะ"
ผมกึงเดินกึงวิ่งไปเข้าห้องน้ำชายที่อยู่ด้าน
หลังโรงยิมคงไม่มีใครอยู่แล้วแหละคับจะมีก็แค่
นักฟุตบอลของโรงเรียนที่อยู่ซ้อมกัน
ผมเลือกเดินเข้าไปห้องริมสุดแล้วก็ปล่อย
ของเสียที่ผมอั้นมากนานแสนนาน...โอ้ววว
.....สบายยย...เอ๊ะ! เสียงคนเดินเข้ามา
ใครว่ะ...นี้ก็เย็นมากและน่ะ ยังมีคนอยู่อีกอ่อเสียงฝีเท้าเดินเข้ามา
เรื่อยๆจนผมรู้สึกว่ามาหยุดอยู่ตรงห้อง
ของผมพอดีเพราะเงาข้างล่างมันสะท้อน
เข้ามาข้างใน
ตอนนี้ผมได้แค่ถ่อง..นโมตัสสะ..อย่างเดียว
คับ ผมไม่กล้าเปิดประตูออกไปตอนนี้
ผมรู้สึกกลัวมากคับทำอะไรไม่ถูกเลย
ได้แค่เงียบๆไม่ส่งเสียงใดๆทั้งสิ้น
"จะอยู่ดมกลิ่นอยู่ข้างในนั้นอีกนานมั้ยครับ"
เอ๊ะๆ!..เสียงผีหรือคนกันนะ...แต่เสียงคุ้นๆ
นะ...มีคุงมีครับ หรือว่าซันนะ
"คะ..ค่ะ..ครายยย...อะ"
ผมตะโกนถามเพื่อความแน่ใจ...ไม่ค่อยไว้
ใจเลย
"ซันเองครับ...ออม" ห้ะ...ซันหรอ
"ซะ..ะ..ซัน..จริงๆอ๋อ" อีกครั้งคับ..
เพื่อความแน่ใจ
"ครับบ..ซันเอง..เปิดประตูมาเถอะ"
"เห้อออ..ซันจริงๆด้วย"
ผมเปิดประตูออกไป...พบซันยืนเอามือท้าว
ประตูไว้คับ...ค่อยโล่งอกหน่อย...ถ่อนหาย
ใจยาวๆเลยคับ...แต่เอ๊ะทำไมซันยังไม่กลับบ้านอีกละเนีย...
"ทำไมนึกว่าซัน...เป็นผีอ๋อ"
ก็ไม่เชิงหรอกเว้ยยยย
"แฮะๆ..เอ่อ..ออ..แล้วนี้ทำไมซันยังไม่
กลับบ้านอีกละนี่มันก็เยผ้นมากแล้วน่ะ"
"ซันซ้อมบอลน่ะ....เลยอยู่เย็น"
ห๊ะ!..ซันเป็นนักบอลด้วยอ๋อ...
"อ๋อ..ออ...แล้วซันมาหาเรามีไรป่าว
เห็นเมื่อเช้าซันก็ไม่คุยกับเรา...ไม่มองหน้า
เรา
เลยนึกว่าซันไม่อยากคุยกับเราแล้ว"
"ก็ออมอะแหละ...หึ!!"
ซันพูดแล้วทำท่าทางหึดหัด
"ห่ะ...เราทำอะไรอ่ะ"ผมงงเลยคับ
"ก็เมื่อเช้าที่หอประชุมออมทำอะไรไว้ล่ะ..หึจู้จี้กันจริงๆนะ...ออมกับใอ่แฟนคนนั้นเนีย"
จู้จี้หรอ?...แฟนหรอ?...อ๋อ..ออออ
"อ๋อ..จู้จี้บ้าอะไรเหล้า..และอีกอย่างออม
กับแม็กเราก็ไม่ได้เป็นอะไรกันซักหน่อยยย"ผมพูดให้ซันเข้าใจ
"ห๊ะ!...ออมกับใอ่คนนั้นไม่ได้เป็นแฟนกันหรอ..."
เดียวๆ...จะตกใจอะไรขนาดน้านนนน
ผมพยักหน้าตอบซัน...
จากสีหน้าซันที่โกรธๆก็เริ่มหาย
ไปเปลี่ยนมาเป็นหน้ายิ้มเยิ้ม..แสดงถึงความดีใจอะไรขนาดนั้น
"แล้วนี่ออมกลับบ้านยังไงหรอ"
แหมๆเปลี่ยนเรื่องไวจริงๆเลยนะ
แนะๆมาถามว่ากลับยังไง...จะไปส่งอะดิ้ๆ
"ทำไม...จะไปส่งเราอ๋อ"
ผมแกล้งๆถาม...แต่คำตอบที่ได้กลับมาคือ
"ครับ..บบ..ให้ซันไปส่งปะละ"
อึ้งง..สิคับ ไม่น่าถามเลยจริงๆ
"เห้ยๆไม่ต้อง..ซันซ้อมบอลอยู่ไม่ใช่หรอ
อีกอย่างเรากลับรถรับส่งนะ"
ว้ายอะไรนี่...ผู้ชายจะไปส่งบ้าน ไม่ได้เลย
เรา
"เสียดายจัง...งั้นไว้วันหลังนะครับ"
ซันพูดแล้วทำหน้าหง่อยๆ
ผมยิ้มแล้วพยักหน้าตกลงไป
"เอ่อ..อออ...อะ..ออม..ครับ"
เป็นอะไรของเขาหน้าแดงเป็นตูดลิงเลย
"ครับบบ" ผมตอบ
"เอ่ออ..คือว่าเราจะขอเบอร์ออมได้มั้ยครับ"
ห๊าาๆ!..ตายๆผู้ชายขอเบอร์...ไม่เขิ้ลให้มัน
รู้ไปสิ
"เอ่อ..ออ ดะ..ได้สิ..."แล้วทำไมกูต้องติด
อ่างวะเนีย
ซันยื้นโทรศัพท์มาให้ผมพิมเบอ
ร์ลงไปผมรับด้วยอาการมือที่สั่นไปหมด
"เดียวซัน..ซัน..โทรหานะ"
ซันพูดแบบอาการเขิลๆอายๆ...ดูแล้วน่ารักน่าชัง..ผู้ชายตัวขาวตาคมคิ้วดกจมูกได้รูปริมฝีปากชมพูตัดผมสกินเฮด...(ถือว่าหล่อมากเลยที่เดียว)ยืนเกาท้ายทอยเพราะความ
เขิลอาย
โปรดติดตามตอนต่อไป...................................
ขอบคุณครับ เนื้อเรื่องเริ่มสนุกขึ้นล่ะ รีบมาต่ออีกนะ ขอขอบคุณ ขอบคุณครับ {:5_119:}ขอบคุนครับ{:5_119:} ;P:victory: :kiss::lol ขอบคุณนะ ขอบคุณครับ เขียนเล่าได้สนุก น่าอ่าน ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ{:5_119:}{:5_119:} ขอบคุณครับ นึกว่าจะเป็นเอ็ม รึยังไง??{:5_140:}{:5_140:}{:5_140:} ขอบคุณครับ ซันน่ารักมากๆ เลยอ่ะ ขอบคุณนะครับ เราว่าซันก็ดีก็น่ารักน้า~ {:sm-38:}แต่เราสายโหดอ่ะ เราเชียร์เอ็มม!! {:4_94:} {:4_89:} ขอบคุณมากครับ รอบทต่อไป ขอบคุณครับ ซันน จะไดมั้ยนิ Psychiatrist ตอบกลับเมื่อ 2016-7-7 03:13
เราว่าซันก็ดีก็น่ารักน้า~ แต่เราสายโหดอ่ะ เราเชียร์เอ็มม!!
เชียร์ไม่ผิดแน่นอนครับขอบคุณนะครับ
หน้า:
[1]
2