~เห้ย!..โทษทีตุ๊ดคนเนีย....เมียกรู!!!!!!~ 11
ตอนที่ 11.......วันนี้ก็เป็นอีกวันนึงครับ ที่ผมมาเรียน
เช้าตามปกติ แต่ที่จะไม่ปกติก็คือ เป็นผมที่มาเรียนก่อนคนแรกของห้องวันนี้
เพราะปกติจะมีคนมาก่อนผมอยู่สองสามคน แต่วันนี้ ไหง่เป็นผมที่ต้องมาก่อนด้วยเนีย เฮ้ออ....
นี่ขนาดเช้าแล้วนะ
ยังน่ากลัวขนาดนี้ ถ้ามืดนี้จะขนาดไหน บรึ๋ยยย..ยย คิดแล้วขนนี้ตั้งเลยครับ
ผมเปิดประตูห้อง พร้อมก้าวไปที่โต๊ะประจำ พรางยกเก้าอี้ลงจากโต๊ะ แล้วนำกระเป๋าแขวน
เข้าที่ให้เรียบร้อย
ผมเลื่อนตัวไปที่หน้าต่าง ยื่นมือเปิดมันออก แต่ขณะที่ผมกำลังเปิดบานหน้าต่างอยู่นั้น
ประตู
ห้องเรียนที่ปิดสนิทก็เปิดออก พร้อมกับร่างใหญ่สูงโปร่งที่ผมคุ้นเคยเป็นอย่างดี สายตาเจ้าเลห์ที่จ้องมาทางผมแบบไม่ลดละ จนทำให้ผมต้องเส่หน้าไปทางอื่น
พร้อมก้าวเดินออกจาก ณ ที่ตรงนั้น ไปยังประตูอีกด้าน
แต่ผมก็ต้องชะงักกับคำของคนอีกคนที่เอ่ยขึ้นมา
" ไง........ขี้หน้ากู มันเหม็นขนาดที่คนอีกคนทนไม่ได้ ต้องเดินหนี เลยหรอว่ะ"
"..........................." เอ๊อ! รู้ก็ดีแล้ว หัดล้างหัดเช็ดขี้หน้าออกสะบ้างนะ เหม็นเกินจะทนและ!!
ผมปรับสายตากลับไปมองเจ้าของคำถาม อย่างเคืองๆ แลัวเส่กลับมามองตรงไปยังด้านนอก
พร้อมสูดหายใจเข้าอย่างรักษาอารมณ์เย็น... เย็นไว้....ออม
พรางก้าวจะเดินต่อ แต่ไอ้ประโยคถัดมา มันยิ่งทำให้ผมทนไม่ไหวมากขึ้นกว่าเดิม
" เห๊อะ! .. ไปทำอีท่าไหนว่ะ เพื่อนกูมันถึงได้หลง
หัว ปัก หัว ปัม ขนาดนั้นนะ เชี้ยแมร่งลีลาคงเด็ด
น่าดู"
ผมไม่พูดอะไร แต่หันกลับไปยังเจ้าของประโยค
สถุนๆที่พูดออกมาแบบไม่อายปาก พร้อมส่งยิ้มหวานไปให้
พรางก้าวเดินไปยังเจ้าของประโยค
อย่างช้าๆ แล้วหยุดอยู่ตรงหน้าชายคนนั้น เงยหน้ามองกระตุกยิ้มกริ้มมุมปากด้านซ้ายอย่างมีเลศนัย
พร้อมยกนิ้วเรียวสวย ไล่ไปตามอกด้านขวาของอีกคน แล้วจ้องหน้าอย่างไม่กระพริบ พรางขยับปากเอ่ยประโยคออกมาช้าๆเฉื่อยๆอย่างไม่ยอมแพ้
"ลีลาาาามันไม่สำคัญ.........มันอยู่ที่แรงกดแรงดัน
และซอยถี่ "
หึ...คิดจะเล่นกับใครอะ ดูด้วยนะจ๊ะ สุดหล่อ
"สำหรับเพื่อนนายอะ เราไม่ได้จัดท่าไหนมากหรอก ก็แค่นั่ง ยืน นอน ธรรมดา " ผมพูดพร้อมกัดริมฝีปากตัวเองจ้องหน้าอีกคนด้วยสายตาหยาดเยิ้มสุดกำลัง
"แต่ถ้านาย อยากจะจัด 2p กันแบบสองต่อสอง"
ผมพูดด้วยน้ำเสียงยานๆ พร้อมยกมือไล่ไปตามแผงอกที่ถูกปลกคลุมไปด้วยเสื้อนักเรียนสีขาว
อย่างช้าๆ แล้วยกปลายข้อมือขึ้นคล้องคออีกคน
อย่างชำนาญการ พร้อมต่ออีกประโยค
"ก็บอกนะ"
ผมจ้องคนตรงหน้าที่เอาแต่เม้มปากมองผมด้วยสายตาหยาดเยิ้มให้ผม
ผมละข้อมือที่คล้องคออีกคนออกอย่างประนีถ
ก่อนที่จะหันหลังเดินออกไปด้านนอก ปล่อยให้
อีกคนที่ยืนนิ่งราวกับหินแข็งยังไงยังงั้น ขอบคุณครับ จริตจริงๆน้องออม {:5_119:}ขอบคุนครับ{:5_119:} ขอบคุณครับ :lol:kiss: ขอบคุณครับ :victory:;P :lol:kiss: ขอบคุณครับ :victory:;P สนุกมากครับ ขอบคุณมากครับ ขอบคุณคับ ลุ้นมาก เอาละไง 555 ขอบคุณครับ ขอบคุนครับ ขอบครับมากๆครับ สนุกมากกกกกกก สนุกมากๆครับ
ขอบคุณนะครับ เอาเลยเอ็ม55 ขอบคุณครับ ขอบคุนครับ
หน้า:
[1]
2