รักหมดใจ นายขี้งอล(ถ้าซ้ำก้อขออภัยด้วยนะคับ)
ตอนแรกโอ๊ย…ขอโทษคับๆ…ผมขอโทษจริงๆ… คราวหลังผมจะระมัดระวังตัวนะคับ ส่วนงานชิ้นนี้ผมทำให้ใหม่นะคับ
สงสัยหรือเปล่าคับว่าผมเป็นอะไรเฮ้อ ~ คิดแล้วมันเศร้าคับ วันนี้เป็นวันอะไรว่ะเนี้ยทำเอาผมซวยตั้งแต่เช้า ดันทำกาแฟร้อนหกใส่งานของคนอื่นที่บริษัทซะงั้น
แต่ก็ยังดีนะคับ คนที่ผมทำกาแฟหกใส่งานนะ
เข้าเป็นพวกแพ้รอยยิ้มคับ ผมแค่ยิ้มให้เห็นลักยิ้มของผมพวกเธอก็ยอมทุกอย่างแล้วคับ แต่ยังไงผม
ก็ต้องทำงานให้พวกเธออยู่ดี เพราะผมถือคติ “มีคนรัก ดีกว่ามีคนเกียจ”
แต่ก็นะพอผมทำงานเสร็จ ก็ดันมีคนทำน้ำหกใส่เสื้อผมซะอย่างนั้น เฮ้อ ~ วันนี้ผมถอนหายใจไปกี่รอบ
แล้วนะผมเลยเดินออกมาจากบริษัทอย่างเซ็งๆ ทุกคนคงอยากจะรู้แล้วว่า”ไอ้คนดวงซวย”เนี้ยมันคือใคร
สวัสดีคับ ผมชื่อแบงค์ อายุ 26 ปี ไม่แก่ไปใช่ไหมคับ เรามาเล่าเรื่องต่อกันเลยดีกว่า
ผมเดินไปเรื่อยๆ จนถึงร้านขายขนมเค้กร้านหนึ่ง ผมมองไปรอบๆร้านนั้น อืม..ภายในร้านนั้นผมคิดว่า
ตกแต่งได้สวยมากเลยคับ และไม่รู้ว่าเพราะอะไรผมถึงก้าวเท้าเดินเข้าไปในร้านนั้นทั้งที่ผมไม่ได้ชอบ
ขนมเค้กซะหน่อย เพราะ..เพราะ …มันหวานเลี้ยนเจียนอวก นะสิคับ
ผมเดินเข้าไปนั้งโต๊ะติดกระจก เพราะอะไรนะหรอคับเพราะ..วิวมันสวย 555
แต่มันก็ไม่ใช่เหตุผลที่แท้จริงหรอกคับผมมานั้งตรงนี้เพราะว่า ผมเห็นคนๆหนึ่งนั้งอยู่นะคับ
เขาเป็นคนที่ขาวไม่ใช่สิ ขาวจนต้องเรียกว่า โอโม่ เลยนะคับ
ผมสั่งกาแฟร้อนและนั้งมองคนๆนี้อยู่เฉยๆ จนผมเห็นว่าฝนใกล้จะตกแล้ว ผมเลยลุกจากโต๊ะและ
ไปจ่ายเงิน ผมมองไปที่ตู้กระจกมีขนมเค้ก วางไว้เรียงและสวยงามมากผมเลยสั่งขนมเค้กไป 2ชิ้น
ผมจ่ายเงินและคิดไปเรื่อยเปื่อย ว่าผมซื้อมันมาทำไม เฮ้อ ~ ผมยืนเหม่ออยู่ซักพักก็มีคนมาซะกิด
และคนที่มาซะกิดผมก็คือ…คือ..นายขาวแบบโอโม่นั้นเองผมสังเกตดูจากเสื้อผ้าแล้วน่าจะเป็นเด็กมหาลัยเอกชนที่ไหนซักที่
นี่…นาย…คุณ…มึง…เมื่อไรจะไปครับบบ กูยืนคอยนานและ
อ่ะ อืม จริงด้วยซิผมส่งยิ้มให้กับพนักงานขายและรับเงินถอนมาและผมก็รีบเดินมาจนถึงรถของผม
เพราะตอนนี้ฝนมันเริมย่อยเม็ดแล้วคับ
ผมคับรถมาได้สักพัก จน…เฮ้ยยยยย..โครม ผมชนใครคนหนึ่งล้มไปเลย
โอ๊ย..แจ๊สดำของพ่อแม้ง..ใครว่ะ คนกำลังขับรถมาดีๆ
ผมลงมาดูอย่างหัวเสียแต่…คนที่ผมชนคือ..นายโอโม่โอ๊ยยย…โชคชะตาเล่นตลกอะไรกับผมเนี้ย
ตอนที่2
โอ๊ย..แจ๊สดำของพ่อแม้ง..ใครว่ะ คนกำลังขับรถมาดีๆ
ผมลงมาดูอย่างหัวเสียแต่…คนที่ผมชนคือ..นายโอโม่โอ๊ยยย…โชคชะตาเล่นตลกอะไรกับผมเนี้ย
ผมลงจากรถและเดินไปอุ้มนายโอโม่ขึ้นรถของผม เฮ้อ ~ คนมันดวงซวยช่วยอะไรไมได้
ผมว่างเขาที่เบาะข้างๆคนขับแต่…มันไม่เห็นมีรอยอะไรเลยว่ะคนถูกรถชนแต่ดันไม่มีรอยอะไรซักนิด
ตอนนี้ผมกำลังจะพาเขาไปโรงพยาบาล ผมซะกิดและพูดกับเขา
เฮ้ยยย…นะนานายไม่ได้เป็นอะไรหรอ(ผมถามติดๆขัดๆ)
อืม…ก็ดีนิ(ห่าก็ดีแล้วมาหลอกกูทำเพื่อผมยิ่งกลัวๆอยู่)
นี้นายขนมเค้กอ่ะ..ขอกินหน่อยนะ(เอาแล้วไงหลอกผม ไอ้กระผมไม่ว่า แต่ดันมาขอกินขนมกันหน้าดื้อๆ ซะงั้น)
ไม่ให้..แล้วคุณชื่ออะไรหรอคับ..บ้านอยู่ไหนเดี่ยวผมพาไปส่ง(โอ๊ยยยนี้ฟังกันบ้างหรือเปล่าคับบอกว่า
ไม่ให้ยังจะกล้ากินเข้าไปอีก)
อัน..แค็กๆ..อืม ขอน้ำหน่อยดิขนมติดคอ
ผมชี้น้ำหลังรถและนั้งขับรถต่อ
นี้…แล้วตกลงคุณโอโม่ชื่ออะไรหรอครับ(ตอนนี้ผมชักไม่ไหวแล้วคับ ทำเหมือนนั้งอยู่รถตัวเอง)
อืม..ผมชื่อกันต์ส่วนเรื่องบ้านนะ ผมอยู่หอและกำลังคิดจะย้ายอยู่..แล้วคุณอ่ะชื่ออะไร
อีกอย่างนะผมชื่อกันต์ ไม่ใช่โอโม่
เหะ เหะ…ขอโทษคับคุณชาย ผมชื่อแบงค์ ยินดีรับใช้คับ..แล้วคุณกันต์หออยู่ไหนละคับ เดี่ยวผมไปส่ง
(แต่เอ๊ะดูเหมือนหน้าตาซึมๆ ไปเป็นไรป่าวเนี้ย)
จอด…จอดเดี่ยวนี้(อะไรคับเป็นอะไรอีก)
ผมจอดรถตามที่เขาขอแต่เฮ้ยยย..ร้องไห้กันต์ร้องไห้ ผมทำอะไรลงไปเนี้ย
ไอ้บ้า..ไอ้เหี้ย..ไอ้คนขี้ลืม..กูลงทุนขนาดนี้ยังจำไม่ได้เลยไอ้..ไอ้แบงค์กาโม่(ชัดเลยคับ คราวนี้
ไอ้แบงค์กาโม่ไอ้เด็กตัวแสบเมื่อตอนนั้นนี้เองตอนนี้โตซะขนาดนี้ยังจะทำตัวเป็นเด็กๆ อีก)
อืม…พี่จำได้แล้ว คนที่พี่บอกจะแต่งงานด้วยนี้เองโฮ..โตเป็นสาวเลย
บะบ้าแล้ว ใครโตเป็นสาว..โตเป็นหนุ่มต่างหาก แถมหล่อด้วย
ครับๆๆๆ โตเป็นหนุ่มแต่เป็นหนุ่มน่ารักมากกว่า(ดูสิคับบอกว่าไม่อยากเป็นสาวแต่อายซะหน้าแดงเลย)
โอ๊ยยย…กันต์ทำอะไรเนี้ย (ดูสิคับอยู่ๆก็งับแขนของผมเนี้ย ~ ผมกลับไปมองแบบเครียดๆ)
กันต์ถ้ารถชนขึ้นมาจะทำอย่างไง (เงียบเลยคราวนี้มาแนวนี้อีกแล้ว สักพักเดี่ยวน้ำตามา)
ขอบคุณครับ อ่านแล้วงงๆๆ มาก อย่าลืมมาต่ออีกนะคับ มาต่ออีกนะคับ รอยู่ หายไปเลยแหะ แต่ก็ขอบคุณนะครับ น่าอ่านจังสนุกดีขร๊ {:5_136:} มาต่อเร็วๆคับ มาต่อเร๊วๆ ค้าบ รอ อ่านยุ {:5_136:} ขอบคุณครับ {:5_135:} อ่ะมาต่ออีกสิครับ ขอบคุณครับ ชอบมากครับ
ขอบคุณครับ{:5_120:} ขอบคุณครับ
หน้า:
[1]